autisme .( vroeger/ nu )

Graag gedaan bgb, vind het wel es leuk om ongegeneerd over zijn dingen te kunnen schrijven



Hij is erg gehecht aan zijn rituelen en zal er dus ook niet vanaf wijken. Wat luna ook al schreef als hij eenmaal iets geleerd heeft zal hij dat ook tot in het einde doorblijven doen. Voorbeeld :



Bed is om in te slapen, na een slaapprobleem heeft hij geleerd, in bed ga je liggen en doe je je ogen dicht en slaap je. Punt. Als hij naar bed gebracht wordt, welke tijd dan ook , gaat hij dus gelijk slapen ( itt mijn dochter of baby zoon, die kunnen daar nog wel wat van leren ) En soms als ik hem "zat"* ben, maak ik daar schaamteloos gebruik van door hem een uurtje weg te leggen. En dat doet hij dus zonder probleem. Gaat liggen en slaapt.

S ochtends wordt hij wakker. Wacht tot het tijd is om naar beneden te mogen. Dan kleed hij zich aan en komt naar beneden, eerst naar de wc. Pakt zijn stoeltje en gaat aan tafel zitten wachten tot zijn ontbijtje voor hem staat. Eet het op, ruimt zn spullen op en doet zijn schoenen aan. Gaat weer wachten op het busje. Als het busje er is loopt hij naar de deur en moet ik met hem mijn standaard grapje maken ; "mammie wil je nog even zwaaien?" dan moet ik nee zeggen, en zegt hij al schaterlachend, tuuuurlijk wel... Kom ik bij voorspelbaarheid.....



Tot zo :P



* als ik hem zat ben , betekend dat ik meestal erg moe ben ik combinatie met zijn tics en\of moeilijke gedrag\driftbuieen duurt een uurtje, dan kan ik er weer tegen aan .

Mijn broer heeft een vorm van autisme. Had ie als kind ook al, maar pas toen hij volwassen was en het echt mis ging, hebben ze de juiste diagnose gesteld. Naar mijn idee heeft een persoon pas een syndroom/aandoening/hoe je het ook noemen wilt, als hij/zij in zijn dagelijkse leven wordt beperkt hierdoor. Heel veel mensen hebben misschien wel een hele lichte vorm van het een of het ander, maar gaan daar nooit mee naar een dokter omdat ze er geen last van hebben. En ze hebben dan natuurlijk in feite ook niks, want ze functioneren verder goed.



Nee, ik denk niet dat het vaker voorkomt wordt dan vroeger. Misschien wordt het nu wel vaker gediagnosticeerd. De behandeling voor autisme staat namelijk nog in de kinderschoenen en tegenwoordig hebben ze betere methodes om het te kunnen diagnosticeren. Niet alle autisten hebben namelijk klassiek autisme zoals in de Rainman (ooit wilde iemand aan de hand van deze film mij vertellen wat autisme was, niet wetende dat ik het van nabij ken). Ook Asperger of PDD-NOS komen veel voor. Asperger komt voor bij normaal tot hoogbegaafden en PDD-NOS bij normaalbegaafden (geloof ik). Het wordt mijns inziens dus niet vaker gediagnosticeerd omdat het een mode-verschijnsel is, maar omdat het tegenwoordig beter gediagnosticeerd kan worden. Of het uverhaupt vaker gediagnosticeerd wordt, weet ik overigens niet zeker, maar ik vermoed van wel.

Ha Bianca, ik lees dat je denkt (dacht intussen) dat autisten automatisch zwaar geestelijk gehandicapt zijn. Niet dus.



Bij volwassenen (en natuurlijk ook bij kinderen) zijn dit de kenmerken voor Asperger in ieder geval:

-fladderen met handen

-herhalings gedrag, zoals springen, een zin continu herhalen, zenuwtics, zoals wiebelen met been.

-pre-occupaties hebben, dus een enorme fascinatie voor een bepaald onderwerp. Dit onderwerp gaan maanden, maar ook jaren boeien. Hierdoor heb je vaak te maken met "encyclopedien" van mensen.

-monotoon praten

-weinig expressie in gezicht

-weinig empathie (doch heeft mijn broer een groot gevoel voor humor, Fawlty Towers vind ie bijvoorbeeld prachtig). Maar als ik erg verdrietig ben, dan doet hem dat niks, zegt hij. Anderzijds is hij erg zorgzaam voor dieren en kinderen, dus niet zo zwart-wit allemaal

-meestal kunnen ze alleen praten over hun pre-occupaties

-kunnen prikkels slecht reguleren. Gezonde mensen kunnen het gebabbel van mensen in een restaurant negeren, maar mensen met autisme horen en zien alles tegelijk. Ik zeg altijd, zij horen alles zoals wij het horen op een videoopname. Dan hoor je ook alles even hard.

-en vast nog veel meer kenmerken, maar ik vind het zo al een hele waslijst.



De ene heeft het natuurlijk sterker dan de ander. De ene zal wel goed kunnen werken en wellicht zelfs een relatie kunnen onderhouden. Maar veel mensen kunnen echt slecht functioneren in de maatschappij en kunnen ook slecht liefdesrelaties onderhouden, omdat het toch echt van twee kanten moet komen (interesse, belangstelling dus).



Hopelijk ben je (en misschien anderen) wat meer opgestoken. Ik denk wel dat mensen die iemand van nabij kennen met deze of andere aandoeningen, meer accepteren van anderen als ze niet aan het standaard plaatje voldoen. Ik zal bijvoorbeeld nooit lelijk doen, omdat iemand teruggetrokken is, dik is, stug is, homo is. We zijn niet allemaal gelijk en gelukkig ook maar!

-

Fijn dat hier een topic over geopend is, ik heb namelijk een vraag, en ben inderdaad bang om mensen voor het hoofd te stoten.



Mijn zoontje zit sinds kort op zwemles. Een klein privé-zwembad, daar hebben we bewust voor gekozen. Nu zit er in de groep ook een autistisch jongetje (de moeder heeft ons verteld dat hij autistisch is, dat is dus geen "diagnose" van mij als leek) dat constant alle aandacht naar zich toetrekt.



De andere kleuters worden hierdoor afgeleid en letten dan niet meer op de juf. Eerst kreeg dit jongetje privé-les, maar omdat hij daar niet meer "vooruitging" wordt nu geprobeerd of hij in een groep misschien meer/sneller leert. De zwemleraren gaan er goed mee om, zijn ook opgeleid voor zulke bijzondere kinderen en doen hun best om álle kinderen aandacht te geven.



Heeft iemand een idee hoelang deze "experimenten" met autistische kinderen duren ? Trekt dit gedrag bij, als hij ziet dat andere kinderen wel hun best doen om op te letten ? Natuurlijk mag dit jochie van mij óók op zwemles, maar hij moet dan niet steeds de aandacht afleiden.

Oh en Bianca, ik vind dat je best leuke topics opent. Zo krijg je tussen de luier- en kledingtopics (die ik ook erg leuk vind) ook eens wat afwisseling.

moppetoet, vraag dat anders eens aan een zwemleraar. Ik begrijp best dat je grif betaald voor jouw kind en dat je bang bent dat hij het anders niet goed leert. Ik denk niet dat iemand hier kan zeggen hoe lang er staat voor "autistische" kinderen. Die zijn namelijk allemaal anders (net zoals "gewone" kinderen). Gewoon aan de zwemleraar vragen dus.

veel sucses verder met je topic over autisme.ik hoop dat je er wat van leert.je hebt t van me afgepakt.ik zal je verder niet meer lastig mee vallen.maar ik vind het zo oneerlijk.je had ook een andere kunnen openen.maar t is kennelijk macht of zo iets.ik weet t niet.kennelijk ben je HEEL populair hier.ik kom niet meer terug het heeft geen zin meer.,want de mensen komen nu bij jou en niet meer bij mij.dus ajuus.

Wat verwacht jíj dan, vivian2 ?



Dat je hier een harem aan je voeten krijgt ofzo, omdat je een topic opent ? Ik heb zat topics geopend die na twee reacties naar de kelder zakten, en ik ken forumsters die in drie dagen een topic vól hadden (eerst kon je namelijk maar 700 berichten plaatsen per onderwerp).



Populair, diegenen ? Nou nee, soms zelfs het tegendeel.



Gewoon een onderwerp waarover iedereen meende iets te moeten/mogen zeggen. Open iets interessants, en de reacties stromen binnen. En anders verzak je, jammer, gebeurt iedereen, we hebben geen knopje waarop staat, "nu laten we autistjes wegzakken". Integendeel.

Ik heb me zeer veel interesse dit allemaal gelezen. En ik heb eigenlijk een vraag als ik die hier tenminste mag stellen....



Ik heb een neefje met diagnose adhd, pdd-nos

Hij zit op het speciaal onderwijs sinds een maand of 2, hij is nu 4 1/2 jaar oud.

Nu gaat het thuis niet zo heel goed momenteel en nu is er voorgesteld om hem voor een periode van een week of 6 naar in een gastgezin te plaatsen, en nu hebben wij aangegeven dat hij bij ons in huis kan komen. "Ons" is een gezin met 1 kind, 9 jaar.

Even voor alle duidelijkheid, het is nog niet zeker of hij bij ons komt, maar ik ben al wel bezig om me in te lezen en voor te bereiden.

Veel voorbeelden zoals borodini beschrijft over haar zoon, komen mij zeer bekend voor. Maar nu komt mijn vraag: hoe maak je hem nu duidelijk dat gedrag niet gewenst is. Mijn neefje kijkt me niet aan, en draait zich snel om en maakt zich uit de voeten. Vast houden wekt al snel agressie op met slaan en schoppen tot gevolg. Over het schelden nog maar niet te spreken.



Ik geef eerlijk toe dat ik nog geen gesprekken heb gehad met jeugdzorg/school ed. Het zijn gewoon dingen die ik constateer als hij hier is, en waar ik wel degelijk mee te maken ga krijgen als hij hier voor langere tijd is.

als je daar het antwoord op weet mag je het mij vertellen lola .



Ik ben heel heel consequent, en ongewenst gedrag wordt dus na 2x waarschuwen bestraft met op de trap zetten voor een periode. Handig is het om een kook-wekker bij de hand te hebben. En duidelijk te zeggen: als de wekker afgaat mag je weer naar binnen. Komt hij binnen dan duidelijk verwoorden waarom hij op de trap moest zitten.

Ook is een afkoelplek fijn voor deze kinderen. Zoon mag op zijn kamer afkoelen, hoe hij het wil. Er zijn periodes dat hij zijn kledingkast leegplukt. Met speelgoed smijt, of zijn bed afhaalt.. Mag allemaal, zolang hij het maar daar doet, zodat ik het niet hoef te zien\horen. Die hij daarna ook weer zelf op moet ruimen, dat wel.. ( hij is 6 jaar, dus wel iets ouder als jouw neefje )



Zorg voor een hele duidelijke dag indeling, eventueel met "picto's" . Dat zijn kaarten waar handelingen op staan, bijv : aankleden, ontbijten, spullen opruimen. Als ze het kunnen zien is het vaak duidelijker.

En zorg voor 1 duidelijke volwassene in zijn omgeving. 1 "baas" zeg maar. Of zoals in een infofolder die wij gehad hebben, 1 hulp ik. Dat is iemand die zijn grens voor hem bepaald. Die leert hoe hij denkt en die leert om zijn boze buien te zien aankomen en hem op tijd uit die situatie te halen. In ons geval ben ik dat omdat ik er altijd ben, overdags en s avonds ( dat vergt nog het meeste van mij ) hij en ik weten precies wat we aan elkaar hebben , dat heeft tijd nodig hoor.



Maar eigenlijk, is het vooral zelf proberen met alle tips die je overal bij elkaar kan sprokkelen ( hier bijv. )



ik hooop dat het een beetje duidelijk is, vraag om meer indien nodig



Borodini.

Lola68 (en anderen natuurlijk ook); koop/leen alsjeblieft het boek "Geef me de vijf". Hierin staat heel helder (en prettig leesbaar) beschreven hoe je het beste met autisten kunt omgaan. Heel in het kort; geef altijd aan Wat er moet gebeuren, Wie het moet doen, Hoe hij het vervolgens moet doen, Waar het moet gebeuren, en Wanneer. Je moet zorgen dat steeds deze vijf vragen beantwoord worden, zodat alles duidelijk is. In ons geval zeggen we dan (als zoon Oostindisch/autistisch doof is: "Mirjamzoon, Jij gaat Nu je Tandenpoetsen, en dat doe je in de Badkamer en Hoe je het moet doen dat weet je wel". (kijk, het Hoe van tandenpoetsen uitleggen aan een verder normaal jongetje van negen gaat wat ver :-))



Lola, als je wilt dat je neefje iets niet doet, is hem aanraken inderdaad niet altijd handig (dan ervaart hij teveel te prikkels). Wat je wel kunt doen, is hem het zogenaamde stopsteken geven (hand verticaal omhoog, met handpalm naar voren). Dit werkt bij zoon soms goed (en soms ook weer niet, want dan doet hij zijn handen voor zijn ogen en zegt dat hij geen stopsteken ziet :-D )



Maar dat boek, echt een aanrader!

dank je voor de tip Mirjam Ik zal es kijekn bij bol oid.

Zelf heb ik zoon overigens uitgelegd wat hij heeft aan de hand van het volgende voorbeeld dat (gelukkig) spontaan in me opkwam (nadat hij half huilend bij me kwam en zei dat hij gehandicapt was, omdat hij dat van zijn psychologe had begrepen). Ik heb dat van die handicap weer afgezwakt (vind dat een heel vervelende associatie, hoewel het "technisch" gezien misschien wel klopt). Ik heb zoon verteld dat de andere kinderen in zijn klas, als standaard-auto's zijn, zonder glimmende lak, en zonder airco of schuifdak. Prima auto's, maar wel wat gewoontjes. Mirjamzoon daarentegen is een luxe auto, met allerlei extra's maar ook extra knopjes om al die extra's te bedienen. En wij moeten er samen met hem achter zien te komen waar al die knopjes voor dienen. Deze uitleg vond hij geweldig.

Goh, Pink Lady, ik was bijna vergeten hoe mijn zoon dat deed met verdriet. Als ik verdrietig was en een knuffel wilde wist hij eigenlijk niet wat te doen. Zijn oplossing? Een heuse knuffel geven, zijn beer ofzo.

Inmiddels is hij dertien en kan redelijk gevoelens inschatten. Inmiddels knuffelt hij, sporadisch, maar altijd als het hem uitkomt.

Humor is verdomd moeilijk, al gaat dat ook steeds beter.



Door zijn interesses, zijn drang tot beter en tot in detail willen weten, heeft hem tot mijn eigen enceclopie gemaakt. Nadeel van zijn drang tot uitspitten is wel dat je als gezin dus ook álles te horen krijgt. Of je nu wilt of niet. Wil iemand iets weten over slangen, de condor, dolfijnen, alles dat met zijn favo autosport te maken heeft of en da's helemaal favoriet met techniek?

Ik eigenlijk niet meer.

Kunnen we ruilen Lolotte? Weet jij alles al van dino's?

Geweldig, die uitleg met als voorbeeld een auto. Autisten en vervoersmiddelen, doet het altijd goed

Wij zeggen altijd dat iedereen bepaalde dingen heel goed kan, en andere dingen wat minder. De ene kan heel goed tekenen en de ander is goed in zwemmen. Hij heeft er moeite mee om met andere kinderen om te gaan en om regeltjes te leren en daarom krijgt hij hulp. Snapt ie prima.

Ik vraag me af of hij werkelijk doorheeft dat hij "anders" is. Dat hij autisme heeft. Nou moet ik wel zeggen dat hij voor een groot deel alleen maar autisten om zich heen heeft, en op school zit vanalles. Van adhd, tot autisme, tot hoogbegaafd.

Zoon heeft add, pdd-nos en is hoogbegaafd. Lekkere combinatie, not.

We weten nooit welk gedrag bij welke stoornis hoort. We weten welk gedrag voor problemen kan zorgen, en kunnen daar (soms) adequaat op reageren. Maar het blijft lastig, daarom was het ook enorm lastig om een diagnose te stellen. Heeft wat jaren geduurd, was te complex volgens kinderpsychiater.

Zoon had te weinig kenmerken voor een aan autisme verwante stoornis, maar dat hij behoorlijk vastliep was duidelijk. Kon aan adhd liggen, maar ook aan hoogbegaafdheid. En sommige kenmerken zijn overduidelijk autisme, maar niet altijd makkelijk te duiden. Hij heeft gewoon een enorm gebruiksaanwijzing, dat is wel duidelijk. We krijgen al jarenlang hulp, om het hem zo makkelijk mogelijk te maken. Jarenlang hebben wij medicatie afgehouden, maar hij was op school niet te handhaven. Toch maar geprobeerd en zie; het gaat stukken beter. Ze kunnen hem nu echt bereiken, hij pakt dingen op en hij is leerbaar.

Het is een schat van een ventje en je ziet niks aan hem. Sommigen geloven niet dat er iets met em is, zelfs mijn eigen moeder wilde het niet geloven.

Dat maakt het voor mij als ouder erg lastig, omdat het dan lijkt alsof je het zelf verzint. Inmiddels ziet zij ook wat er mis is en vindt zij ook dat het voor ons erg moeilijk moet zijn. Tja en als ik moet uitleggen wat er met hem is, dan weet ik niet eens waar ik moet beginnen, omdat het voor ons vanzelfsprekend gedrag is...



- sterk zelfbepalend, in alle situaties

- volwassen gedrag, kan het beter met volwassenen vinden dan met kinderen

- geen empathisch vermogen (lachen als iemand pijn heeft, inmiddels doet hijdat niet meer, maar hij pakt zulke emoties niet op)

- heel druk, waardoor je hem niet echt kunt bereiken

- praat over dingen waar de meesten verbaasd over zijn, past niet bij zijn leeftijd

- praat op een hele plechtige manier en gebruikt de moeilijke variant van een simpel woord

- kan ineens enorm omslaan in gedrag, lijkt zonder enige aanleiding

- kunt hem dan met heel veel moeite tot rust brengen

- agressief, nu niet meer, maar met vlagen

- enorm impulsief, doet gewoon wat hij wil zonder rekening te houden emt anderen

- clownesk gedrag, ook als het totaal niet gepast is

- kunt hem niet straffen, dat pakt gewoon niet, doet hem ook helemaal niks

- je moet iets jarenlang blijven herhalen, voordat het pakt, wat betreft regeltjes

- obsessies, en dat werkt ook door in gesprekken met anderen. Hij ziet in alles een auto, een trein, een vliegtuig..

- eindeloos herhalen, van wat hij heeft geleerd, maar ook grapjes blijft ie herhalen

-staat altijd te fladderen, te dansen, loopt rondjes tijdens eten, praten etc



ik vergeet vast wat dingen, maar bovenstaande dingen zorgen ervoor dat het vaak een strijd is. Het is enorm vermoeiend en zuigt energie. Maar tegelijkertijd zijn er ook een hoop dingen die juist heel erg charmant zijn daardoor. Dingen die hem idd uniek maken en waarvan veel mensen onder de indruk zijn.

lolotte schreef op 10 september 2007 @ 23:26:

Goh, Pink Lady, ik was bijna vergeten hoe mijn zoon dat deed met verdriet. Als ik verdrietig was en een knuffel wilde wist hij eigenlijk niet wat te doen. Zijn oplossing? Een heuse knuffel geven, zijn beer ofzo.

Inmiddels is hij dertien en kan redelijk gevoelens inschatten. Inmiddels knuffelt hij, sporadisch, maar altijd als het hem uitkomt.

Humor is verdomd moeilijk, al gaat dat ook steeds beter.



Door zijn interesses, zijn drang tot beter en tot in detail willen weten, heeft hem tot mijn eigen enceclopie gemaakt. Nadeel van zijn drang tot uitspitten is wel dat je als gezin dus ook álles te horen krijgt. Of je nu wilt of niet. Wil iemand iets weten over slangen, de condor, dolfijnen, alles dat met zijn favo autosport te maken heeft of en da's helemaal favoriet met techniek?

Ik eigenlijk niet meer.

Jaaaah herkenbaar!! Kan het niet meer horen, inmiddels weet ik ook alles van treinen en auto's. Wat ik merk is dat zoon over alle onderwerpen alles wil weten. Ook over grote-mensen zaken.

En wij leggen alles uit wat hij wil weten, vind het zelf ook leuk om mijn kennis te delen, eerlijk is eerlijk.



Over knuffels; zoon heeft een paar knuffels waar hij enorm goed voor zorgt. Zo worden ze elke avond ingestopt, hij heeft er bedjes voor gemaakt, ze hebben jurkjes aan en hij behandelt ze als mensen. Hij praat tegen ze en praat over ze alsof het zijn vrienden zijn. Ze moeten overal mee naartoe want het is ook zo leuk voor ze als ze alles samen met hem meemaken...

Leuk onderwerp BGB!!



Ik werk zelf met L(icht) V(erstandelijk) G(ehandicapte) jongeren die om verschillende redenen uit huis geplaatst zijn. Onze instelling krijgt steeds meer aanmeldingen en we hebben dus een stevige wachtlijst.



Ik vraag me wel eens af of je in de samenleving van nu niet veel sneller buiten de boot valt als je om welke reden dan ook niet mee kunt komen. Het lijkt wel of er minder ruimte is om 'anders' te zijn. Dat 'anders' zijn wordt ook meer als probleem gelabeld, dat moet opgelost worden in plaats van dat het geaccepteerd wordt. Het moet allemaal zo perfect mogelijk, iedereen moet al zijn kwaliteiten ontwikkelen. Maar wat nou als je daar meer moeite mee hebt?

Ik heb kort geleden het boek "daar komen de gekken" gelezen. Ben helaas vergeten hoe de schrijver heet. De schrijver is zelf een autist en gaat in dat boek op bezoek bij ex-klasgenoten. Al deze mensen hebben hun eigen problemen door hun autisme. Sommige passages zijn moeilijk leesbaar doordat de schrijver door zijn autisme verzandt in bepaalde onderwerpen maar als geheel heeft het boek mij geholpen om wat meer begrip voor autisme te krijgen.

pffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff

Dat boek wilde ik idd ook eens lezen.



Verder bedenk ik me dat ik ws nog niet verteld heb dat zoon ook ADHD gediagnosteerseerd is, naast zijn MCDD



Nog even wat typerend is voor "mijn HTK autist" ( echt huis tuin keuken autist vind ik zo'n grappige benaming )



Voorspelbaarheid, altijd en overal in . Hij kan bijv. geen grapjes hebben, als iemand zomaar een grapje maakt wordt hij of boos, of hij reageert heel serieus... Wij hebben samen een aantal vaste grappen ( bijv. of ik wil zwaaien als hij in de bus zit, dan moet ik nee zeggen, ligt ie helemaal in een deuk, na 2 jaar nog.. ) die vaste grappen snapt hij, kan hij om lachen, maar als het een grapje is dat hij nog niet kent is het ook niet leuk.

Bedtijd is hier 18.00 uur, hij is inmiddels 6 en ik probeer het wat te verschuiven, maar zodra de wijzers van de klok 18.00 uur aangeven wordt ie onrustig, want dat is bedtijd.

Buitenspelen met andere kinderne kan hij niet zo goed, omdat hij het spel wil bepalen,, maar zijn leeftijd genoten willen dat natuurlijk ook wel eens. Probleem is dat het dan te eng en onvoorspelbaar wordt, ruzie dus. Tegenwoordig speelt hij met een 3 jarig buurjongetje. Dat ventje kijkt heel erg tegen A op, en doet wat A wil spelen. Das wel lekker voor hem.

Als hij uit school komt en ik heb door omstandigheden nog niet erg opgeruimd in huis ( forum omstandigheden bijv. ) dan raakt hij van slag, want als hij thuis komt hoort het netjes te zijn.

Enz. enz.

goh jij ook hier borodini,ik dacht al waar was jij gebleven.gaat deze topic over vroeger of over nu??.ik lees niks over vroeger.maar goed.het gaat jullie goed.het is jammer dat mijn topic naar de knoppe is.

Grappig he die preoccupaties.

Gelukkig veranderen de preoccupaties met de leeftijd. Later wordt het politiek, milieu, ruimte/heelal, onrecht, etc. Dus altijd weer boeiend!



Over die humor, denk dat dat ook afhangt van de mate van autisme. Met mijn broer kan ik nog best lachen en veel algemeen grappig gevonden dingen vind hij erg leuk.



Denk wel dat mensen, zoals spreadyourwings ook zegt, minder lijken te accepteren als iemand anders is. Je moet toch meegaan met de rest. Als je kind gelukkig is op een normale school, prima, is hij dat niet, dan naar speciaal onderwijs. Wat het beste bij je kind past, dat is belangrijker dan `normaal` zijn. Gelukkig vinden de meeste ouders dat ook, dat het geluk van hun kind bovenaan staat.

la_maya schreef op 11 september 2007 @ 02:27:

Ik heb kort geleden het boek "daar komen de gekken" gelezen. Ben helaas vergeten hoe de schrijver heet.

Kamran Nazeer.



Ik ben er ook in begonnen, maar heb het voor de vakantie weggelegd en ben niet verder gaan lezen...