autisme .( vroeger/ nu )

Swinta, bij ons duurde het volgens mij een week of zes, misschien zeven. Ik ben erg benieuwd of jullie het ook krijgen! Heb je vaak aangekruist "met hulp, of onder toezicht"?



En Mirjamzoon wordt niet heel vaak uitgenodigd door andere kinderen, misschien twee keer per jaar ofzo. Maar hij schijnt daar niet zo heel veel last van te hebben. Hij gedraagt zich trouwens heel rustig en keurig beleefd bij anderen, dus daar heb ik op zich geen zorg over. Thuis is hij overigens ook wel vrij rustig (gelukkig).



Swinta, een tikje raar van jouw moeder, dat ze blij is dat ze nu heeft gezien hoe hij kan doen? Of bedoelt ze het positief, dat ze nu beter rekening met hem kan houden nu ze weet hoe hij is.



Ik ga nu zoon even helpen. Tot later.

Oh, dat laatste bgb, daar heb ik me aan gestoort en enorm over verbaasd. Er wordt een topic geopend over idd een lul van een vent, en aan de hand van checklists op internet wordt er autisme ( of adhd of borderline ) van gemaakt. Terwijl ik gewoon denk, tis een ws een botte egoistische klootzak .

vroegah was je een kolere joch, nu heb je pdd nos of adhd.



Het word tegenwoordig wel beter gediagnosticeerd, maar ook wel van de rappe.



Er zijn veel mensen die iets autistisch hebben, als jouw communicatie al niet sociaal wenselijk verloopt , zijn ze al geneigd je te laten testen.



Maar vooralsnog, ik werk ik het speciaal onderwijs en zie daar toch ook zat kinderen met echt adhd en autisme en autistisch verwante zieltjes, het is mooi dat het beter gediagnosticeerd word, want dan kun je er wat mee, het zegt trouwens niks over je intelligente,een autist kan zelfs hoogbegaafd zijn.

de mijne heeft een iq van rond de 130, das behoorlijk hoor ja.



Ik ben het niet met je eens dat het rap gediagnostiseerd wordt Sto, iig niet in onze situatie. We zijn 3 jaar bezig geweest voor we een diagnose kregen, en na nog es 9 maanden eindelijk medicatie.

Blind Guardian schreef op 13 september 2007 @ 12:14:

Word jullie kind ook wel niet uitgenodigd op verjaardagen? Omdat mensen gek worden van je zoon.

Die van mij wordt altijd uitgenodigd,maar gaat nooit,dat durft hij dus echt niet.

Hij gaat ook nooit ergens spelen,iedereen komt hier,1 op 1 contact kan hij aan.

Wel speelt hij voetbal in een team,wij staan er dan altijd bij,maar ja voetbal is zijn passie.

Heeft jullie kind 1 speciaal ding waar hij dol op is..

Bij ons is dat dus voetbal pppfffffff

borodini schreef op 13 september 2007 @ 19:00:

de mijne heeft een iq van rond de 130, das behoorlijk hoor ja.



Ik ben het niet met je eens dat het rap gediagnostiseerd wordt Sto, iig niet in onze situatie. We zijn 3 jaar bezig geweest voor we een diagnose kregen, en na nog es 9 maanden eindelijk medicatie.

Het is juist veel voorkomend dat een kind met ADHD/autisme (meestal asperger) hoogbegaafd is. Leuk is dat, want je weet nooit welk soort gedrag bij welke stoornis hoort. Daarom hebben wij al twee keer een uitgestelde diagnose gekregen. Heeft inderdaad ook jaren geduurd. Nu dan eindelijk na vijf jaar is er een diagnose. Maar de kinderpsychiater heeft me verteld dat je ook van stoornis kunt wisselen; van pdd-nos naar asperger of v.v. Nooit geweten, zeer interessant, maar ook een complexe materie.

Zoon heeft veel kenmerken van asperger (hoogbegaafd oa) maar diagnose is nu pdd-nos. Ze durven het niet voor 100% te zeggen.



Zoon wordt nooit uitgenodigd, vindt het al erg moeilijk als hij zelf zijn verjaardag viert. Te veel prikkels, te druk. Laatste keer vermaakte iedereen zich prima en zoon liep in zijn eentje rond met zijn speelgoedauto en boekje....trok zich gewoon terug.

Hij vond het wel zeer geslaagd, maar de volgende keer doen we het kleiner. Ik vind dat hij geen vriendjes heeft, maar zelf heeft hij het over zijn vriendjes van school. Zijn definitie van vriendjes is anders dan de mijne, maar ben al heel blij dat hij het kan vinden met andere kinderen. Dat izjn overigens dan wel kinderen die qua intelligentie hetzelfde zitten, die snappen hem en zijn voor hem dus interessant als gesprekspartner.



Wat ik een positieve ontwikkeling vind, is dat hij sinds een tijdje uit zichzelf mij wil knuffelen en een kusje geeft. Mama, ik vind je lief! Dat vind ik zo geweldig! Ik denk dat hij het nog meent ook, jammer genoeg weet je nooit zeker of hij er iets bij voelt.

Hij mist ons ook niet echt, uit logeren gaan is voor hem geen probleem. Hij mist zijn speelgoed, zijn huis, maar niet ons. En dat is soms pijnlijk. Toen hij klein was en we liepen ergens, kon hij zomaar opeens weg zijn. Deed hem niks, niet verdrietig en ook niet in paniek. Dat is ook zo typisch.

Jules, onze zoon raakt juist vreselijk in paniek als hij ons kwijt is of als hij verdwaald is!



wat onze psych. had uitgelegd (het verschil tussen asperger en pdd-nos) was dat de taalontwikkeling bij aspergers normaal verloopt en dat dat bij pdd-nos niet zo is. Geen idee of zij gelijk heeft hoor, iedere onderzoeker heeft zijn eigen bril op. Maar onze zoon heeft duidelijk asperger. Ik geloof niet dat je van stoornis kan wisselen, maar dat de onderzoeker een fout gemaakt heeft in zijn diagnose zou natuurlijk wel kunnen. Mijn zoon heeft typische aspergertrekjes, die verdwijnen niet zomaar. Lijkt mij dus zeer vreemd als dat dus wel mogelijk is, maar goed. (ik heb er niet voor geleerd )



Spelen doet zoon soms op het schoolplein. Hij neemt geen vriendjes mee naar huis, terwijl hij dat wel mag.

Mirjam762 schreef op 13 september 2007 @ 17:58:

Swinta, bij ons duurde het volgens mij een week of zes, misschien zeven. Ik ben erg benieuwd of jullie het ook krijgen! Heb je vaak aangekruist "met hulp, of onder toezicht"?



Swinta, een tikje raar van jouw moeder, dat ze blij is dat ze nu heeft gezien hoe hij kan doen? Of bedoelt ze het positief, dat ze nu beter rekening met hem kan houden nu ze weet hoe hij is.



Ik ga nu zoon even helpen. Tot later.

Ja, ik heb best wel veel onder toezicht gezet, omdat dat nu eenmaal zo gaat. Ik had het eerst fout gedaan, maar zag later dat 'onder toezicht' ook betekent dat je hem moet aansporen, nou en als iemand die aansporing nodig heeft is mijn zoon het wel. Vanmorgen nog, moet hem tien keer zeggen 'heb je je haar geborsteld?' Tureluurs word je ervan ha ha.



Mijn moeder denkt dat doordat N. dat liet zien, dat hij zich thuis voelde bij haar. Maar dan had hij ook wel andere dingen laten zien, en dat heeft hij niet gedaan. Als hij zich echt thuis had gevoeld, had hij wel geflipt, als er iets gebeurde dat niet in zijn hoofd 'past'. Maar N, deed zo gek omdat hij blij was dat hij met zijn vriendje aan het zwemmen was, meer niet.

Heeft een van jullie het boek sociaal onhandig gelezen?? En had je daar wat aan.

Kreeg als tip het te kopen

HELP!!!!!! GRAAG JULLIE REACTIE!!!



Ik denk dat mijn vriend een vorm van autisme of asperger heeft.

de volgende symptomen zijn aanwezig:



zeer strakke routine en er vrijwel niet vanaf kunnen wijken. als er vanaf geweken wordt, zoals door een (ver van te voren geplande) vakantie, dan is hij compleet van slag. in zichzelf gekeerd, prikkelbaar, neerslachtig en trekt zich altijd terug.

hij heeft heel veel tijd nodig om alles te kunnen verwerken.

houdt zich op een obsessieve manier bezig met godsdienst, spiritualiteit, engelen, geesten etc en geschiedenis. Hij heeft vaak depressieve buien (gehad). Hij kan niet langer dan 5 dagen van huis af, hij moet dan wekenlang daarvan bijkomen.



kan geen discussies voeren, heeft maar een zeer select groepje vrienden waar hij alles voor doet maar zelden iets SAMEN mee doet. Hij slaapt in een koude kamer, de ramen staan altijd open en kan anders NIET slapen. kan moeilijk bij een ander (bij mij dus) blijven logeren, dat is een te "nieuwe" onverwachte situatie.

hij heeft verschillende fobieen ontwikkeld in de afgelopen jaren waaronder: hoogtevrees, vliegangst en angst voor bloed.

Hij wil niet uit eten of een uitje naar de bioscoop, dat trekt hij niet zegt hij. (natuurlijk deed hij dat in het begin wel, maar na 2 weken leek hij al compleet gespannen en had hij behoefte zich terug te trekken)

Hij kon me niet (of in ieder geval) niet lang in de ogen aankijken.was vaak zeer stil en hield niet van knuffelen of romantiek. (maar wel van seks natuurlijk).

Hij had nog nooit een relatie dan langer van 6 weken gehad, en is 30. Hij had vaak "kwetsende"of harde humor. (rasistisch e.d en dierenleed)

hij zegt dat zijn hoofd al snel "vol"zit met emoties en maar een paar emoties van mensen aankan. vandaar zijn select groepje vrienden die "echt"weten hoe hij is.

Qua liefde slaat hij dicht. hij zegt enkel van God te kunnen houden en het selecte groepje vrienden. Hij zegt wel dat hij me lief vind maar zich moeilijk kan binden door de verrandering die er dan gaat komen.



Ik ben zwanger van hem en weet niet goed wat ik moet doen, ik ben nog maar een paar weken zwanger.

Hij zegt dat hij me daar NIET mee kan helpen en ik het maar alleen op moet lossen. Ook bij een keuze of ik het kindje houd of niet, daar kan hij me niet mee helpen. Hij heeft het uitgemaakt en zegt geen contact met me te willen en kunnen onderhouden. Hij laat me aan mijn lot over. Hij zegt dat we geen vrienden kunnen zijn maar we zijn in zijn ogen ook geen vijanden. Hij zegt dat dat niet aan mij ligt maar aan hem (ik vraag me serieus af of hij dat echt meent). als een boer loopt hij van zijn "verplichting"weg! dit is het moeilijkste ooit in mijn leven, dit forum zal me heel erg helpen, ik weet het zeker!

graag jullie reactie!!

Guccigirl, het zou heel goed kunnen dat jouw vriend een vorm van autisme heeft. Maarre..als jij weet dat hij niet goed met veranderingen kan omgaan, hoe komt het dan dat je zwanger bent geworden? Als het onverwacht is, vind ik zijn reactie (als hij echt autistisch is dan tenminste) niet zo heel vreemd. Deze situatie overziet hij totaal niet. Ik denk dat je zelf je schouders er onder moet zetten en verwacht vooral niet(s) (teveel) van hem..hij kan dit niet opbrengen. Als hij net zo graag als jij een kindje wilde, moet hij zich toch ook "vermannen"en zijn best doen om jou zoveel mogelijk te helpen (maar ja, ook dan is hij (wellicht) nog steeds autistisch en inleven is iets heel lastigs voor autisten). Maar dan nog zal je niet echt heel veel steun kunnen verwachten van zijn kant.

Mirjam762 schreef op 06 februari 2008 @ 19:32:

Guccigirl, het zou heel goed kunnen dat jouw vriend een vorm van autisme heeft. Maarre..als jij weet dat hij niet goed met veranderingen kan omgaan, hoe komt het dan dat je zwanger bent geworden? Als het onverwacht is, vind ik zijn reactie (als hij echt autistisch is dan tenminste) niet zo heel vreemd. Deze situatie overziet hij totaal niet. Ik denk dat je zelf je schouders er onder moet zetten en verwacht vooral niet(s) (teveel) van hem..hij kan dit niet opbrengen. Als hij net zo graag als jij een kindje wilde, moet hij zich toch ook "vermannen"en zijn best doen om jou zoveel mogelijk te helpen (maar ja, ook dan is hij (wellicht) nog steeds autistisch en inleven is iets heel lastigs voor autisten). Maar dan nog zal je niet echt heel veel steun kunnen verwachten van zijn kant.

dank je wel, ik ben je zeer dankbaar voor je reactie. alle reacties helpen me verder! nooit verwacht dar vreemden me zoveel konden steunen. (mijn familie weet niets van mijn zwangerschap, ik ben als de dood het te vertellen)



nog een vraagje: hij is vroeger geestelijk en lichamelijk mishandeld, is het dan groot dat (mocht hij tevens autist zijn, en die kans acht is bijna volledig) hij dit ook bij zijn kind doet? ik bedoel, dat hij overmand is door emoties en zichzelf niet meer in de hand heeft.

Kan het ook zijn dat de spanning zich naar binnen keert en hij zichzelf iets aandoet?

guccigirl schreef op 06 februari 2008 @ 20:04:

[...]





dank je wel, ik ben je zeer dankbaar voor je reactie. alle reacties helpen me verder! nooit verwacht dar vreemden me zoveel konden steunen. (mijn familie weet niets van mijn zwangerschap, ik ben als de dood het te vertellen)



nog een vraagje: hij is vroeger geestelijk en lichamelijk mishandeld, is het dan groot dat (mocht hij tevens autist zijn, en die kans acht is bijna volledig) hij dit ook bij zijn kind doet? ik bedoel, dat hij overmand is door emoties en zichzelf niet meer in de hand heeft.

Kan het ook zijn dat de spanning zich naar binnen keert en hij zichzelf iets aandoet?

Je familie kan je toch ook steunen? Snap je angst om het te vertellen, niet zo goed. En of hij zichzelf/het kind iets aan zal doen? Zou je niet bij het begin beginnen, je zwangerschap dus?

ha,



mijn familie kan me niet steunen. Ik sta er helemaal alleen voor. ze zijn agressief en hebben me nooit emotioneel gesteund.



Ik wil zo graag steun van mijn (inmiddels ex)-partner krijgen. gewoon praten en er samen uit komen. wat kan ik doen.kan ik dan echt geen steun in mijn leven verwachten van een (schijnbaar) autistische partner? slaan ze echt zo dicht?trekken ze zich echt zo terug? kunnen ze zich dan echt niet inleven in een ander?..

guccigirl schreef op 06 februari 2008 @ 20:41:

ha,



mijn familie kan me niet steunen. Ik sta er helemaal alleen voor. ze zijn agressief en hebben me nooit emotioneel gesteund.



Ik wil zo graag steun van mijn (inmiddels ex)-partner krijgen. gewoon praten en er samen uit komen. wat kan ik doen.kan ik dan echt geen steun in mijn leven verwachten van een (schijnbaar) autistische partner? slaan ze echt zo dicht?trekken ze zich echt zo terug? kunnen ze zich dan echt niet inleven in een ander?..

Naar dat je er alleen voor staat..



Maar het is dus al je ex-partner? Ik begrijp je stukjes niet helemaal, je had het eerst over je vriend. Zoals gezegd; ga er nu maar van uit dat je het alleen moet doen en alle steun en aandacht die je dan toch nog van hem krijgt, zijn meegenomen.

Mirjam762 schreef op 06 februari 2008 @ 21:28:

[...]





Naar dat je er alleen voor staat..



Maar het is dus al je ex-partner? Ik begrijp je stukjes niet helemaal, je had het eerst over je vriend. Zoals gezegd; ga er nu maar van uit dat je het alleen moet doen en alle steun en aandacht die je dan toch nog van hem krijgt, zijn meegenomen.

Ha,

ja het is mijn ex-partner. Hij kon er niet tegen,tegen deze verrandering. hij trok dit niet. wat een onmens!

ongeloofelijk dat er zulke mensen zijn!totaal geen geweten. bah

guccigirl schreef op 06 februari 2008 @ 22:06:

[...]





Ha,

ja het is mijn ex-partner. Hij kon er niet tegen,tegen deze verrandering. hij trok dit niet. wat een onmens!

ongeloofelijk dat er zulke mensen zijn!totaal geen geweten. bah

Hmm, een autist is geen onmens.. Maar wel een mens met beperkingen. Maarre..het komt voor jou toch niet uit de lucht vallen dat hij zo is/doet??! Je kent hem toch langer dan vandaag? Wat verbaast je nu dan zo erg?

Mirjam762 schreef op 06 februari 2008 @ 22:36:

[...]





Hmm, een autist is geen onmens.. Maar wel een mens met beperkingen. Maarre..het komt voor jou toch niet uit de lucht vallen dat hij zo is/doet??! Je kent hem toch langer dan vandaag? Wat verbaast je nu dan zo erg?

ha,



nee een aantal maanden en nu zit ik er maar mee( ja erg he, het was een ongelukje). Hij kon wel dagelijks bellen maar afspreken konden we enkel op vaste dagen, vast tijdstip. (maar 2x per week) js, zo leer je elkaar niet echt kennen. zeker in het begin niet (dan doet iedereen zich beter voor dan hij of zij is). hij was altijd heel lief voor me en was geinteresseerd in wat me bezighield en hoe het met me ging en inneens, na het horen van dit bericht sloeg hij totaal om. compleet in zichzelf gekeerd en verbrak radicaal al het contact. hij draaide compleet door. maar zei nog wel dat het echt iets in hem was en niet aan mij lag. heel erg verwarrend.

Uiteindelijk is autisme iets wat pas sinds kort aandacht krijgt. Het staat nog in de kinderschoenen.



Kinderen die nu een diagnose aanverwant autisme krijgen (pddnos of asperger) werden vroeger gewoon gezien als vreemde vogels en waren zonderlinge types. Of vervelende types of wat dan ook.

Ze bleven vaak gewoon thuis wonen of zijn getrouwd.

Degenen die getrouwd zijn hebben vrouwen die voor het overgrote deel geen idee hebben wat er met hun partner aan de hand is. Het is lastig samenleven maar ja daar blijft het bij. Het is een generatieverschil.

De vrouwen van vroeger pikken meer in een huwelijk, heb ik het idee.



Nu zijn er al vragen in het begin van een relatie. Het wordt moeilijker om te functioneren in de maatschappij.



De verwachtingen zijn hoger nu, op alle gebied. Waardoor het logisch is dat 'een stoornis' onder de loupe genomen wordt.

guccigirl schreef op 06 februari 2008 @ 20:41:

ha,



mijn familie kan me niet steunen. Ik sta er helemaal alleen voor. ze zijn agressief en hebben me nooit emotioneel gesteund.



Ik wil zo graag steun van mijn (inmiddels ex)-partner krijgen. gewoon praten en er samen uit komen. wat kan ik doen.kan ik dan echt geen steun in mijn leven verwachten van een (schijnbaar) autistische partner? slaan ze echt zo dicht?trekken ze zich echt zo terug? kunnen ze zich dan echt niet inleven in een ander?..

Van een partner met met autisme kun je inderdaad geen steun verwachten, dat zit er niet in.

Ik denk dat dat ook de moeilijkheid is. Iemand met autisme voelt wel aan dat er dingen van hem verwacht worden die hij niet waar kan maken en dan worden ze extra angstig en in klappen dicht: worden nog autistischer.





De enige manier is dat zo'n partner zijn eigen autisme erkent en er voor open staat.

En een partner moet geen druk ervaren, want dan trekken ze zich terug.



Als partner van iemand met autisme moet je dus geen verwachtingen hebben en je vooral focussen op de dingen die wel goed gaan. Dat geeft degene met autisme het idee dat diegene er mag zijn.

Kijk eens mensen wat ik gevonden heb: http://members.lycos.nl/rachelspdd/newpage7.html



Artikelen, boeken en internetpagina’s die gaan over de stoornis van Asperger, zowel wetenschappelijk als niet-wetenschappelijk, hanteren veel verschillende omschrijvingen van deze stoornis, en noemen even zovele en diverse eigenschappen. De lijst met kenmerken is erg lang. Hieronder heb ik de meest genoemde opgesomd. Veel van deze kenmerken kunnen zowel bij (hoger functionerend) autisme als bij Asperger als bij PDD-NOS horen. En ook ‘normale’ mensen zowel als mensen met een andere psychiatrische diagnose zullen sommige dingen bij zichzelf herkennen. Een duidelijke grens is er niet. Als je echter het merendeel van deze opgesomde kenmerken bij jezelf herkend, is er een grote kans dat je in het autistische spectrum zit.



Wat zijn nu die kenmerken (in willekeurige volgorde):

1) slechte (grove) motoriek, slechte coördinatie

2) stereotiepe bewegingen/ tics

3) dwangmatigheid (soms alleen in gedachten)

4) het niet 'zien' van dingen, en daardoor etiketjes opgeplakt krijgen als

'lui', 'egoïstisch'

5) jezelf soms voor de ander laten gaan

6) moeite met wederkerigheid, meer nemen dan geven, moeite met

gelijkwaardigheid in contacten

7) als een ander iets vertelt, roept dat niet altijd een gevoel op,

dus moeite met invoelen vanuit je gevoel, dit lukt soms wel vanuit je

gedachten

8) lagere frequentie van contacten dan de meeste mensen: bijv. je

vrienden maar gemiddeld eens per maand willen zien of spreken, of hooguit eens

per week, geen behoefte aan intensief contact

9) niet altijd in contact kunnen staan met andere mensen of je omgeving,

ook vaak weg zijn, letterlijk (weg gaan, op je kamer gaan zitten, alleen

willen zijn) en figuurlijk (dissociëren, geestelijk weg gaan, absences/black outs)

10) absences/ weg vallen/ in je eigen hoofd gaan

leven/ in je eigen wereldje zitten

11) moeite met groepen mensen, stil vallen in een groep, niks

zeggen, niet meer deelnemen aan het gesprek

12) moeite met oppervlakkig praten, liever serieus doen, niet zo snel humor

hebben

13) niet creatief zijn

14) liefst zelfstandig werken, dingen op je eigen manier willen doen, moeite met

samenwerken

15) individualistisch

16) niet echt bij een groep (willen) horen, liever één-op-één contacten

hebben

17) moeite met (laten) aanraken

18) grote zintuiglijke overgevoeligheid, bijv. voor geluiden

19) detail: vooral op details letten en de grote lijnen uit het oog

verliezen, niet altijd de grote verbanden zien

20) visueel denken: je een plaatje maken in je hoofd, in beelden denken

21) sterk analytisch zijn

22) eerder rationeel dan emotioneel zijn, tenminste zo komt het over op

anderen, maar zelf kun je het gevoel hebben wel erg gevoelig (overgevoelig) te zijn. Sommige autisten zijn over- andere ondergevoelig. Niet alle autisten noemen zichzelf in hoofdzaak rationeel.

23) moeite met uiten van gevoelens, niet snel je gevoel laten zien

24) duidelijke eigen mening hebben

25) moeite relaties op te bouwen en vooral te houden, vooral wat betreft

(intieme) vriendschappen

26) maar 1 ding tegelijk kunnen doen

27) snel het overzicht kwijtraken

28) traagheid

29) prosopagnosia: lett. geen gezichten herkennen.

30) behoefte aan rust en een rustige omgeving, moeite met drukte

31) tegenstrijdigheden in jezelf: open-gesloten, stil-veel praten, aanpassen-moeite met aanpassen, flexibel-niet flexibel, optimistisch-depressief, vrij-geremd, nabijheid-afstand, lui-niet lui, rationeel-emotioneel en (over)gevoelig, etc.

32) onhandigheid

33) verwarring bij plagen

34) denken bij alles wat je doet

35) 'professortje' in de ogen van anderen

36) moeite met grenzen

37) moeite met beslissingen nemen, onzeker

38) eerlijkheid

39) gedrevenheid

40) wilskracht

41) doorzettingsvermogen

42) sterk gevoel voor rechtvaardigheid

43) je 'anders' voelen dan anderen

44) egocentrisch gevonden worden door je omgeving

45) weinig inlevingsvermogen

46) rigide, moeite met veranderingen

47) fiepen: stereotiepe interesses, die heel intens zijn

48) stereotiepe bewegingen/tics

49) letterlijkheid

50) behoefte aan structuur

51) moeite zelf initiatief te nemen

52) dingen op de lange baan schuiven

53) (niet-functionele) routines hebben

54) volharding op hetzelfde

55) (emotionele) kwetsbaarheid

56) slechte non-verbale communicatie (bijv. geen oogcontact maken)

57) naïviteit

58) pedant (geleerd) taalgebruik

59) moeite met intimiteit en/of seksualiteit

60) geen relaties (kunnen) hebben

61) behoefte aan voorspelbaarheid, slecht tegen onverwachte dingen kunnen

62) perfectionistisch



.. etc.



Het gevolg van dit alles is problemen op het gebied van werk, relaties, vriendschappen.