Kinderen
alle pijlers
Bang dat baby stikt als ik slaap
woensdag 5 januari 2022 om 23:36
Hey allemaal.
28 december ben ik voor het eerst mama geworden en al m’n angsten die ik van tevoren had zijn eigenlijk verdwenen (optillen, luiers verschonen, aankleden etc.)
Maar nu m’n dochter er eindelijk is is er een andere angst geboren. Ze heeft vooral de eerste dagen veel overgegeven (ze had in het vruchtwater gepoept en wat binnen gekregen, dus was ze wat misselijk).
Nu geeft ze nog steeds over, maar ja, welke baby niet. Soms is het maar een klein straaltje en soms komt het er echt uit gespoten en komt het ook uit haar neus.
Nu zit ik elke nacht best wel in angst om te slapen. Ik ben zo bang dat ze overgeeft, ik het niet door heb en ze daarin stikt.
Elk geluidje dat ze maakt schiet ik omhoog om te kijken. M’n man is aan een kant doof, dus die hoort haar alleen als ze echt huilt, maar al die kleine geluidjes hoort hij niet.
Zijn dit normale angsten? Kan een baby überhaupt stikken in haar eigen kots? En ik ken de trucjes om haar minder te laten overgeven (boertje, niet meteen neerleggen als ze klaar is met drinken enz.), maar die angst blijft. Als ik Google kom ik niet echt iets tegen wat m’n vragen beantwoord.
28 december ben ik voor het eerst mama geworden en al m’n angsten die ik van tevoren had zijn eigenlijk verdwenen (optillen, luiers verschonen, aankleden etc.)
Maar nu m’n dochter er eindelijk is is er een andere angst geboren. Ze heeft vooral de eerste dagen veel overgegeven (ze had in het vruchtwater gepoept en wat binnen gekregen, dus was ze wat misselijk).
Nu geeft ze nog steeds over, maar ja, welke baby niet. Soms is het maar een klein straaltje en soms komt het er echt uit gespoten en komt het ook uit haar neus.
Nu zit ik elke nacht best wel in angst om te slapen. Ik ben zo bang dat ze overgeeft, ik het niet door heb en ze daarin stikt.
Elk geluidje dat ze maakt schiet ik omhoog om te kijken. M’n man is aan een kant doof, dus die hoort haar alleen als ze echt huilt, maar al die kleine geluidjes hoort hij niet.
Zijn dit normale angsten? Kan een baby überhaupt stikken in haar eigen kots? En ik ken de trucjes om haar minder te laten overgeven (boertje, niet meteen neerleggen als ze klaar is met drinken enz.), maar die angst blijft. Als ik Google kom ik niet echt iets tegen wat m’n vragen beantwoord.
woensdag 5 januari 2022 om 23:52
Ikzelf ben zeker het eerste jaar van elk geluidje wakker geworden. In het begin ook wat angstig, ik denk dat elke moeder dat wel heeft: ademt de baby nog? Gaat alles goed?
Maar ik heb eigenlijk nooit gedacht dat ik me zorgen moest maken over mezelf. Jij hebt dat blijkbaar wel, en het is raadzaam dat serieus te nemen. Heb je het al met je partner of eventueel iemand anders besproken? Heb je nog kraamzorg? En anders even de verloskundige bellen?
Maar ik heb eigenlijk nooit gedacht dat ik me zorgen moest maken over mezelf. Jij hebt dat blijkbaar wel, en het is raadzaam dat serieus te nemen. Heb je het al met je partner of eventueel iemand anders besproken? Heb je nog kraamzorg? En anders even de verloskundige bellen?
•
woensdag 5 januari 2022 om 23:59
donderdag 6 januari 2022 om 00:04
Wat herkenbaar.
Ik ging gewoon 100x kijken en deed geen oog dicht.
Gelukkig lag ze dicht bij mij op de kamer en ging het met de tijd steeds beter. Kreeg er meer vertrouwen in dat het goed ging.
Gefeliciteerd!!
En je angst is heel normaal. Ik heb gemerkt als ouder dat de ene angst weg gaat en er wel wat anders voor in de plaatst komt. Het is ook heel wat om ineens moeder te zijn.
Ik ging gewoon 100x kijken en deed geen oog dicht.
Gelukkig lag ze dicht bij mij op de kamer en ging het met de tijd steeds beter. Kreeg er meer vertrouwen in dat het goed ging.
Gefeliciteerd!!
En je angst is heel normaal. Ik heb gemerkt als ouder dat de ene angst weg gaat en er wel wat anders voor in de plaatst komt. Het is ook heel wat om ineens moeder te zijn.
Blijf in jezelf geloven !
donderdag 6 januari 2022 om 00:05
Lief! Klopt, ‘s nachts slaap ik nu ruim een week zo goed als niet. Met de Kraamzorg kon ik gelukkig wel overdag bijslapen, dat scheelde wel. De Kraamzorg zei dat die angsten inderdaad normaal zijn en dat het stikken echt niet zo snel gebeurt, maar toch. M’n man heeft inderdaad voorgesteld vroeger naar bed te gaan en ik wat later. Dan gaat hij ‘s nachts haar voeding doen en wat eerder uit bed, zodat ik ‘s ochtends langer kan blijven liggen. Ik ben sowieso echt een avond/nacht mens en hij meer een ochtend mens, dus we hopen zo een oplossing te vinden. M’n man is ook wel echt heel lief hoor, hij doet al het huishouden nu en boodschapjes, vraagt continu hoe ik me voel en helpt echt met alles. Alleen de nachten zijn echt mega wennen. Overdag is er echt niks aan de hand en geniet ik volop van m’n dochter.Bloemen123 schreef: ↑05-01-2022 23:55Hoi,
Maar nu ga ik streng zijn. Als ik het goed begrijp heb je nu een week amper geslapen. Of je man nu doof is of niet, vraag hem om vannacht wakker te blijven zodat jij kunt slapen tussen de voedingen. De verantwoordelijkheid ligt dan bij hem.
Hij is ook gewoon echt wat relaxter omdat hij altijd baby’s en kleine kinderen om zich heen heeft gehad en dit eigenlijk m’n eerste ervaring is met een baby. Ik hoop dat die angst wel snel weggaat, want dit is natuurlijk ook niet leuk zo.
donderdag 6 januari 2022 om 00:08
Dankjewel! Ja ze slaapt echt bijna tegen ons bed aan, dus hoef in principe alleen maar m’n ogen te openen om haar te zien. Dat geeft wel enige rust. Maar die angst dat ze zachtjes stikt zonder geluid te maken, dat zou vanzelf wel slijten hoop ik
donderdag 6 januari 2022 om 00:20
Wees mild voor jezelf. Het is prima om angsten te hebben. Zoon is bijna 6 en ik heb ze nog. De kunst is je er niet door te laten leiden.
Kinderen stikken niet zonder geluid. En de kans op wiegendood is heel klein als ze zo dicht bij jou ligt. Jullie zijn allebei veilig!
Je zal elke nacht merken dat het beter gaat, heus.
•
donderdag 6 januari 2022 om 00:30
Zo ja, precies dat! M’n moeder zegt ook steeds dat ik er zo goed uitzie en totaal niet vermoeid overkom, terwijl m’n man dus wel echt vermoeid oogt. En echt vermoeid voel ik me niet heel erg. Pas als ik echt even onbezorgd kan slapen (bijv. overdag met de kraamzorg nog). Dat is echt een soort overlevingsinstinct ofzo die alleen moeders hebben denk ik dan. Ik ben wel echt blij dat ik niet de enige ben. Geeft ook wat meer rust.Bloemen123 schreef: ↑06-01-2022 00:21Ik had het gevoel al, je maakt je niet voor niets zorgen om jezelf, naast je bezorgdheid om je baby. Fijn dat je man lief is en veel doet. Mijn ervaring is dat als je niet voor jezelf zorgt, de omgeving inschat dat je je wel redt (ook zonder slaap). “Gebroken nachten” is een rekbaar begrip. Neem je gevoel alsjeblieft serieus en ga echt zoveel mogelijk slapen. Ikzelf heb zes maanden lang last gehad van angst om de baby te verliezen - en sliep dus niet. Mijn man was lief maar zei doodleuk “hoe ze het doet weet ik niet, het zijn vast hormonen, ikzelf ben nog vermoeider dan zij”. Dat klopte dus niet, ik was doodmoe, maar ik was te angstig. Er is niemand anders die voor jou kan zorgen dan jijzelf.
donderdag 6 januari 2022 om 01:38
Dit! Echt dit.
Het hoort er (soms) bij. Het alerte, waakzame, het 'aan-staan'. Hier een RS kindje met zes weken. Het helpt om de mantra in je hoofd te hebben dat het goed gaat en je echt reageert als er iets is.
Gefeliciteerd mama!
donderdag 6 januari 2022 om 02:04
Het eerste half jaar deed ik geen oog dicht. Wat een hel. Wat voor mij scheelde was dat hij na verloop van tijd wat luidruchtiger werd en ik er daardoor beter op durfde te vertrouwen dat ik het zou horen als hij me nodig had. Ook werden zijn geluidjes meer eigen voor me. Tijd en geduld dus. En overdag slapen als je man wakker is.
Dat spugen in grote hoeveelheden (ook door de neus) zou kunnen komen door de kracht waarmee ze drinkt herinner ik me. Als je flesvoeding geeft kun je overstappen op een speen die minder makkelijk melk doorlaat. Als je borstvoeding geeft zijn er misschien tips die je kraamhulp of consultatiebureau medewerker kent.
Sterkte de komende tijd!
Dat spugen in grote hoeveelheden (ook door de neus) zou kunnen komen door de kracht waarmee ze drinkt herinner ik me. Als je flesvoeding geeft kun je overstappen op een speen die minder makkelijk melk doorlaat. Als je borstvoeding geeft zijn er misschien tips die je kraamhulp of consultatiebureau medewerker kent.
Sterkte de komende tijd!
donderdag 6 januari 2022 om 02:47
Ik wil je meegeven dat je klinkt als een super lieve en zorgzame moeder, je baby heeft het getroffen met jou. Je zit denk ik nog vol adrenaline en dat zorgt voor hyperalertheid en waakzaamheid, dat herken ik ook van de eerste weken met een baby. De angsten zijn normaal maar laat je ook gerust stellen hoor, je kindje is veilig en dichtbij en jij hebt je slaap en rust ook hard nodig.
donderdag 6 januari 2022 om 07:48
Ah meis, zo herkenbaar. Het is ook zó kwetsbaar allemaal. Tenminste, zo voelt het. In werkelijkheid zijn ze eigenlijk best stevig, die baby's!
Ik heb zelf een zijslaapkussen gebruikt omdat baby het op z'n rug op een krijsen zette. Had hier te maken met krampjes, maar zorgt er ook voor dat uitgespuugde melk de mond en neus uit loopt. Ze mogen officieel wel alleen onder alert toezicht gebruikt worden, dus je moet zelf kijken wat goed voor jou voelt.
Ik heb zelf een zijslaapkussen gebruikt omdat baby het op z'n rug op een krijsen zette. Had hier te maken met krampjes, maar zorgt er ook voor dat uitgespuugde melk de mond en neus uit loopt. Ze mogen officieel wel alleen onder alert toezicht gebruikt worden, dus je moet zelf kijken wat goed voor jou voelt.
donderdag 6 januari 2022 om 07:55
Ik herken je angsten.
Ik was voortdurend bang dat er iets ernstigs zou gebeuren. Angst voor geen lucht krijgen door hoofdje onder de deken of op buik draaien.
Ik stond voortdurende in de -aan-modus. Er was geen -uit- knop. Ik was enorm gericht op de baby. Had een voortdurende verbinding met die baby. Ging veelvuldig kijken. Hoorde ik iets was ik bezorgd, hoorde ik niets was ik ook bezorgd.
Ik ging op zoek naar mogelijkheden om mijn angst aan te pakken door middel van spullen die daar voor bestonden. Zo kocht ik een geschikte slaapzak en verbande de deken uit de babykamer. Ook gebruikte ik een Aerosleep in combinatie met een Nanny-Care. Stap voor stap en heel langzaam kreeg ik vertrouwen.
In jouw geval zou je daarbij kunnen denken aan het hoofdeinde van het ledikantje iets hoger zetten.
Een babyfoon met camera. hoewel jullie baby bij jouen de buurt ligt, dus dat is dan niet handig. Maar als ze naar eigen kamer gaat kan het een optie zijn.
Ik denk dat het er bij hoort, die onzekerheid. Een baby veranderd je leven zo drastisch. De verantwoordelijkheid, de onzekerheid, de veranderingen hormonaal.
Blijf er over communiceren. Loop niet in je eentje met deze gedachten en angsten. Dat kan ook heel veel schelen. Weten dat er iemand is die je begrijpt en steunt.
Ik was voortdurend bang dat er iets ernstigs zou gebeuren. Angst voor geen lucht krijgen door hoofdje onder de deken of op buik draaien.
Ik stond voortdurende in de -aan-modus. Er was geen -uit- knop. Ik was enorm gericht op de baby. Had een voortdurende verbinding met die baby. Ging veelvuldig kijken. Hoorde ik iets was ik bezorgd, hoorde ik niets was ik ook bezorgd.
Ik ging op zoek naar mogelijkheden om mijn angst aan te pakken door middel van spullen die daar voor bestonden. Zo kocht ik een geschikte slaapzak en verbande de deken uit de babykamer. Ook gebruikte ik een Aerosleep in combinatie met een Nanny-Care. Stap voor stap en heel langzaam kreeg ik vertrouwen.
In jouw geval zou je daarbij kunnen denken aan het hoofdeinde van het ledikantje iets hoger zetten.
Een babyfoon met camera. hoewel jullie baby bij jouen de buurt ligt, dus dat is dan niet handig. Maar als ze naar eigen kamer gaat kan het een optie zijn.
Ik denk dat het er bij hoort, die onzekerheid. Een baby veranderd je leven zo drastisch. De verantwoordelijkheid, de onzekerheid, de veranderingen hormonaal.
Blijf er over communiceren. Loop niet in je eentje met deze gedachten en angsten. Dat kan ook heel veel schelen. Weten dat er iemand is die je begrijpt en steunt.
donderdag 6 januari 2022 om 07:59
je leeft op adrenaline, hoe moe je bent, ga je de komende jaren pas merken. Je lichaam kan heel veel aan, maar het is wel roofbouw.Nien91 schreef: ↑06-01-2022 00:30Zo ja, precies dat! M’n moeder zegt ook steeds dat ik er zo goed uitzie en totaal niet vermoeid overkom, terwijl m’n man dus wel echt vermoeid oogt. En echt vermoeid voel ik me niet heel erg. Pas als ik echt even onbezorgd kan slapen (bijv. overdag met de kraamzorg nog). Dat is echt een soort overlevingsinstinct ofzo die alleen moeders hebben denk ik dan. Ik ben wel echt blij dat ik niet de enige ben. Geeft ook wat meer rust.
Ga slapen, zodra het kan. In het weekend uitslapen om&om. Jij de ene dag, je man de andere.
donderdag 6 januari 2022 om 08:20
Bij ons hielp de Angelcare, dat was destijds een babymonitor met een sensor onder het matras, die zou aangeven als de baby niet meer ademde.
Destijds moest ik de baby ook op de zij laten slapen (zo nodig gestut met kussentjes) de eerste tijd, in welk geval het niet logisch is dat het in spuug zou kunnen stikken. Het loopt er dan gewoon uit.
Destijds moest ik de baby ook op de zij laten slapen (zo nodig gestut met kussentjes) de eerste tijd, in welk geval het niet logisch is dat het in spuug zou kunnen stikken. Het loopt er dan gewoon uit.
donderdag 6 januari 2022 om 08:37
Ik ging zo vaak kijken als ze sliep en moest dan ook echt zien dat ze ademde. En mijn oudste had een perfecte start.
Dus ja, dit is normaal als je voor het eerst ouder wordt. Ze zijn enorm kwetsbaar en desondanks is het een extreme uitzondering als er iets mis gaat. Maar dat besef van hoe afhankelijk ze van je zijn maakt dat je ook zo bezorgd bent.
Wordt vanzelf minder en bij de tweede was ik er ook wel overheen en keek ik veel minder vaak.
Dus ja, dit is normaal als je voor het eerst ouder wordt. Ze zijn enorm kwetsbaar en desondanks is het een extreme uitzondering als er iets mis gaat. Maar dat besef van hoe afhankelijk ze van je zijn maakt dat je ook zo bezorgd bent.
Wordt vanzelf minder en bij de tweede was ik er ook wel overheen en keek ik veel minder vaak.
donderdag 6 januari 2022 om 08:38
Onze jongste had ook vies vruchtwater ingeslikt en veel gespuugd. Hij sliep vanaf het begin op zijn zij. Dan liep het er eigenlijk gewoon uit.
Ik werd heel onrustig en gespannen van een baby naast me. Dus de baby lag beide keren naast mijn man. Hij was wat relaxter en doordat hij oplette kon ik het meer loslaten.
Slaap is echt heel belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Nu kan je nog bijslapen smiddags, maar straks als de kraamzorg weg is misschien niet meer.
Ik werd heel onrustig en gespannen van een baby naast me. Dus de baby lag beide keren naast mijn man. Hij was wat relaxter en doordat hij oplette kon ik het meer loslaten.
Slaap is echt heel belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Nu kan je nog bijslapen smiddags, maar straks als de kraamzorg weg is misschien niet meer.
donderdag 6 januari 2022 om 08:42
Als je extra slaapt, slaap je beter als de baby ergens in een andere kamer is met een andere volwassene. Dan kun jij loslaten.
Praat er alsjeblieft over meer de verloskundige, je lijkt de ene angst voor de andere te hebben ingewisseld. Angsten komen veel voor, ze worden erger bij slaapgebrek en als je ze al had zijn ze ook hardnekkiger. Het is voor jullie alledrie belangrijk dat jij goed kan slapen.
Praat er alsjeblieft over meer de verloskundige, je lijkt de ene angst voor de andere te hebben ingewisseld. Angsten komen veel voor, ze worden erger bij slaapgebrek en als je ze al had zijn ze ook hardnekkiger. Het is voor jullie alledrie belangrijk dat jij goed kan slapen.
donderdag 6 januari 2022 om 09:24
Gefeliciteerd met je dochter! Ik ken je nog van je vorige topic en vroeg me al steeds af of je al mama was geworden. Ik sluit me aan bij veel van de dingen die boven al gezegd zijn. Je bent net voor het eerst moeder geworden en je lichaam zit nog vol adrenaline en hormonen. Ik vond de eerste weken ook echt pittig, je bent nog onzeker en kent je kind nog niet zo goed. Je slaapt slecht en wordt van elk zuchtje en piepje wakker, en als ze te lang stil zijn ga je toch maar weer eens in de wieg/cosleeper spieken of je kind nog wel ademhaalt. Je kind stikt niet zomaar en baby's kunnen gelukkig best wel wat hebben. Ik vond het echt een pittige fase maar het werd gelukkig ook steeds beter. Je baby wordt steeds sterker en kan op een gegeven moment zelf het hoofdje optillen en daarmee minder kwetsbaar.
donderdag 6 januari 2022 om 09:26
Herkenbaar hoor! Mij. Dochtertje is net 9 weken en ik had het in het begin ook. Ze sliep op onze kamer en maakte vaak van die rochelende geluiden in haar slaap. Ik vond het ook eng klinken en was bang dat ze zou stikken. Nou gaf ze nier vaak over, maar toch! Denk dat het een normaal gevoel is. Maar… zoals hierboven al gezegd is, je slaapt sowieso erg licht als nieuwe mama, en je wordt dus echt wel wakker als er iets is. Verder kreeg ik vertrouwen doordat ik zag “hoe” ze overgaf. Sowieso ging ze dan huilen, hoesten etc, en draaide ze zelf haar hoofd naar links of rechts. Dus als ik het al niet zou horen is de kans echt klein dar ze daarin stikken. Geef jezelf de tijd om er aan te wennen, het vertrouwen komt echt wel! En wissel idd de nachten af met man, zodwt je wat slaap krijgt! Onze dochter slaapt inmiddels op haar eigen kamer omdat ik (toen ik er wat meer verrouwen in kreeg) gek werd van al die geluidjes die me wakker hielden. Gaat helemaal prima! Succes!
donderdag 6 januari 2022 om 09:32
Waarom zou je dan niet kunnen mee slapen met kind? Ik heb dat tot in de dreumes tijd gedaan hoor.Tinkeltje33 schreef: ↑06-01-2022 08:38Onze jongste had ook vies vruchtwater ingeslikt en veel gespuugd. Hij sliep vanaf het begin op zijn zij. Dan liep het er eigenlijk gewoon uit.
Ik werd heel onrustig en gespannen van een baby naast me. Dus de baby lag beide keren naast mijn man. Hij was wat relaxter en doordat hij oplette kon ik het meer loslaten.
Slaap is echt heel belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Nu kan je nog bijslapen smiddags, maar straks als de kraamzorg weg is misschien niet meer.
•
donderdag 6 januari 2022 om 10:33
Ja die angsten zijn heel normaal, die heeft elke ouder denk ik wel. Die had ik bij mijn eerste en ook bij mijn tweede. Sterker nog ik kijk nog dagelijks voordat ik ga slapen bij mijn kinderen of ze nog ademen 
Het moet alleen jezelf niet zodanig belemmeren dat je er last van hebt omdat je bijvoorbeeld niet meer slaapt. Dan is het echt tijd om hulp te zoeken.
Het moet alleen jezelf niet zodanig belemmeren dat je er last van hebt omdat je bijvoorbeeld niet meer slaapt. Dan is het echt tijd om hulp te zoeken.
