Kinderen
alle pijlers
ben KAPOT en wanhopig.
woensdag 27 februari 2008 om 19:15
woensdag 27 februari 2008 om 20:12
woensdag 27 februari 2008 om 20:14
Pfffff, echt geen idee (geen goude iig), maar wat er bij mij opkomt zijn een aantal dingen:
A: laten uitsluiten dat er geen medisch probleem is (allergies, pijn, wat dan ook)
B: optie zoeken om kind even uit te besteden, zodat je even energie kunt bijtanken. Al dan niet via het hulpverleningsnetwerk. Als je op het punt staat om door te draaien ben je verder van huis
C: zeeeeeer strak ritme en regelmaat, zowel overdag als 's avonds. Met HELE DUIDELIJKE regels en grenzen en voorspelbaar gedrag.
Dus duidelijke tijden voor eten (ochtend elke keer zelfde tijd beginnen, met vaste tijden voor fruit, brood, middagslaapje, etc.) en slapen.
Vaste rituelen die herkenbaar zijn en ook gaan horen bij slapen. Zoals bijvoorbeeld voorlezen, badje, etc.
Bij dit alles ook goed en begrijpelijk uitleggen wat je doet, want ik heb gemerkt dat vertellen en uitleggen het meewerken erg bevordert. Een kind snapt dan ook woordelijk wat de bedoeling is (en waarom).
D: dan het daadwerkelijke slapen erg inperken in bewegingsvrijheid (dus een bed waar hij niet uit kan klimmen), goeie omstandigheden creeeren (niet te koud of te warm, niet te licht, bedje op een prettige veilige overzichtelijke plek wegzetten, weinig prikkels in speelgoed, desnoods alles uit het zicht opbergen, etc.)
E: heel consequent minimaal twee weken uittrekken om kind op bed te leggen en er zelf naast te liggen met een matras op de grond. Zodat het jou/je man ziet doen wat de bedoeling is. Je jezelf niet hoeft te frustreren met steeds uit bed te komen, omdat je er al naast ligt. Niet tegen je kind spreken (minimaal), maar handelen. Dus terugleggen en weer zelf gaan slapen. Draai toerbeurten, waarbij de andere ouder die nacht vrij heeft (en wel goed kan slapen). Zorg dat je wel allebei hetzelfde doet als je bij kind slaapt.
Hopelijk zal je kind het binnen een week doorkrijgen. Dan heb je daarna nog nodig om langzaam uit de kamer te verdwijnen met het matras, zodat kind ook snapt dat er geslapen moet worden als je niet meer in dezelfde kamer slaapt.
F: Hou voor jezelf vast wat je fatsoenlijk vindt qua slapen. 4 uur 's nachts is niet normaal, dus ik zou daar ook niet in meegaan. Ik zou kind in prikkelarme omgeving laten zonder mogelijkheid uit bed te klimmen. Dan gaat het zich daar vervelen en waarschijnlijk op een gegeven moment ook huilen. Maar kind zal uiteindelijk toch moeten leren dat het slaaptijd is. Dus ofwel het leert zich vermaken totdat papa/mama hem wel uit bed komen halen en in het gunstigste geval leert het kind zelf weer in slaap te komen.
Misschien erg makkelijk gezegd van mijn kant uit, want ik heb een dochter die nagenoeg geen slaapproblemen heeft gehad op een uitzondering daargelaten. En bij ons thuis wordt er wel geslapen volgens die richtlijnen, hoewel ik het eigenlijk nooit uit de kast hoef te trekken (ja, als dochter ziek was. Maar dan gelden er andere dingen natuurlijk, nl. de zorg om een ziek kindje en die zorg wil je dan ook gewoon geven, dag en nacht).
Een slechte nacht maakt mij al tureluurs, kan me maar half indenken wat 2 jaar met je moet doen. Lijkt me enorm zwaar, dus je zult er wel alles voor over hebben om daar vanaf te komen.
Waanzinnig veel succes en sterkte!
A: laten uitsluiten dat er geen medisch probleem is (allergies, pijn, wat dan ook)
B: optie zoeken om kind even uit te besteden, zodat je even energie kunt bijtanken. Al dan niet via het hulpverleningsnetwerk. Als je op het punt staat om door te draaien ben je verder van huis
C: zeeeeeer strak ritme en regelmaat, zowel overdag als 's avonds. Met HELE DUIDELIJKE regels en grenzen en voorspelbaar gedrag.
Dus duidelijke tijden voor eten (ochtend elke keer zelfde tijd beginnen, met vaste tijden voor fruit, brood, middagslaapje, etc.) en slapen.
Vaste rituelen die herkenbaar zijn en ook gaan horen bij slapen. Zoals bijvoorbeeld voorlezen, badje, etc.
Bij dit alles ook goed en begrijpelijk uitleggen wat je doet, want ik heb gemerkt dat vertellen en uitleggen het meewerken erg bevordert. Een kind snapt dan ook woordelijk wat de bedoeling is (en waarom).
D: dan het daadwerkelijke slapen erg inperken in bewegingsvrijheid (dus een bed waar hij niet uit kan klimmen), goeie omstandigheden creeeren (niet te koud of te warm, niet te licht, bedje op een prettige veilige overzichtelijke plek wegzetten, weinig prikkels in speelgoed, desnoods alles uit het zicht opbergen, etc.)
E: heel consequent minimaal twee weken uittrekken om kind op bed te leggen en er zelf naast te liggen met een matras op de grond. Zodat het jou/je man ziet doen wat de bedoeling is. Je jezelf niet hoeft te frustreren met steeds uit bed te komen, omdat je er al naast ligt. Niet tegen je kind spreken (minimaal), maar handelen. Dus terugleggen en weer zelf gaan slapen. Draai toerbeurten, waarbij de andere ouder die nacht vrij heeft (en wel goed kan slapen). Zorg dat je wel allebei hetzelfde doet als je bij kind slaapt.
Hopelijk zal je kind het binnen een week doorkrijgen. Dan heb je daarna nog nodig om langzaam uit de kamer te verdwijnen met het matras, zodat kind ook snapt dat er geslapen moet worden als je niet meer in dezelfde kamer slaapt.
F: Hou voor jezelf vast wat je fatsoenlijk vindt qua slapen. 4 uur 's nachts is niet normaal, dus ik zou daar ook niet in meegaan. Ik zou kind in prikkelarme omgeving laten zonder mogelijkheid uit bed te klimmen. Dan gaat het zich daar vervelen en waarschijnlijk op een gegeven moment ook huilen. Maar kind zal uiteindelijk toch moeten leren dat het slaaptijd is. Dus ofwel het leert zich vermaken totdat papa/mama hem wel uit bed komen halen en in het gunstigste geval leert het kind zelf weer in slaap te komen.
Misschien erg makkelijk gezegd van mijn kant uit, want ik heb een dochter die nagenoeg geen slaapproblemen heeft gehad op een uitzondering daargelaten. En bij ons thuis wordt er wel geslapen volgens die richtlijnen, hoewel ik het eigenlijk nooit uit de kast hoef te trekken (ja, als dochter ziek was. Maar dan gelden er andere dingen natuurlijk, nl. de zorg om een ziek kindje en die zorg wil je dan ook gewoon geven, dag en nacht).
Een slechte nacht maakt mij al tureluurs, kan me maar half indenken wat 2 jaar met je moet doen. Lijkt me enorm zwaar, dus je zult er wel alles voor over hebben om daar vanaf te komen.
Waanzinnig veel succes en sterkte!
donderdag 28 februari 2008 om 09:18
wendy2, ons zoontje van 2 heeft dus tot voor kort ook geen nacht doorgeslapen,en wat wij hebben gedaan is zijn kamertje veranderd,gezellig gemaakt met een leuk kinderkleed op de vloer,kleurrijk beddegoed (lekker warm beddegoed is ook niet onbelangrijk)dingetjes aan de muur,bedje anders gezet zodat hij de deur kon zien (voelt veilig)kortom,het is nu echt ZIJN gezellige kamertje! Ook houden we idd vast aan een ritueel en bij alles wat we doen benoemen we het ook,klinkt raar maar sinds we hem alles uitleggen is hij veel rustiger (je houdt zo actief conrtact met je kind,ook al lijkt het of hij niet luisterd)
Succes meid!
Succes meid!
