Kinderen
alle pijlers
Ben me rotgeschrokken!
woensdag 9 januari 2008 om 16:35
Ik heb de ochtend doorgebracht op de Eerste Hulp van het ziekenhuis. Mijn dochter van 10 maanden stopt echt alles wat in haar handjes terecht komt in haar mond, van onschuldige kruimeltjes tot pluisjes, dingetjes die haar 3 broers laten slingeren(ze weten heel goed dat ze moeten opassen met kleine dingen, maar ondanks twee keer per dag stofzuigen ligt er wel eens wat op de vloer), tot haar eigen sjaal die ze met haar tandjes uitpluist en vervolgens naar binnen werkt.
Vanmorgen stikte ze bijna in het "iets" wat ze naar binnen had gewerkt. Hoesten, kokhalzen, overgeven...daarna ging het wel weer, dus ik ben mijn zoons naar school gaan brengen. Op school ging het weer mis. Gelukkig zit onze huisarts naast de school, dus ik ben daar naar binnen gerend. Er zat niets in haar luchtpijp en nadat ze de wachtkamer had ondergekotst ging het een stuk beter, maar de huisarts vertrouwde het toch niet, dus naar de EH. Ik heb zelf geen rijbewijs en natuurlijk zat echtgenoot toevallig vandaag 300 kilometer verderop, dus met kind in taxi naar het ziekenhuis. Daar konden ze niets vinden, dus het "iets" heeft ze bij de huisarts uitgespuugd, of het is naar beneden gezakt. Na een verplicht boterhammetje en een beker water voor dochter mochten we weer gaan. Nog net op tijd om de jongens weer van school te halen.
En nu maar hopen dat het "iets" al weg is, of probleemloos door de achteruitgang tevoorschijn komt. En misschien is het toch verstandig om mijn rij-angst overboord te zetten en een rijbewijs te gaan halen....
Maar ik ben me echt rotgeschrokken! Hebben jullie ook wel eens meegemaakt met je kind waarvan je uren daarna nog staat te bibberen?
Vanmorgen stikte ze bijna in het "iets" wat ze naar binnen had gewerkt. Hoesten, kokhalzen, overgeven...daarna ging het wel weer, dus ik ben mijn zoons naar school gaan brengen. Op school ging het weer mis. Gelukkig zit onze huisarts naast de school, dus ik ben daar naar binnen gerend. Er zat niets in haar luchtpijp en nadat ze de wachtkamer had ondergekotst ging het een stuk beter, maar de huisarts vertrouwde het toch niet, dus naar de EH. Ik heb zelf geen rijbewijs en natuurlijk zat echtgenoot toevallig vandaag 300 kilometer verderop, dus met kind in taxi naar het ziekenhuis. Daar konden ze niets vinden, dus het "iets" heeft ze bij de huisarts uitgespuugd, of het is naar beneden gezakt. Na een verplicht boterhammetje en een beker water voor dochter mochten we weer gaan. Nog net op tijd om de jongens weer van school te halen.
En nu maar hopen dat het "iets" al weg is, of probleemloos door de achteruitgang tevoorschijn komt. En misschien is het toch verstandig om mijn rij-angst overboord te zetten en een rijbewijs te gaan halen....
Maar ik ben me echt rotgeschrokken! Hebben jullie ook wel eens meegemaakt met je kind waarvan je uren daarna nog staat te bibberen?
donderdag 10 januari 2008 om 15:39
Ik heb een keer gedacht dat ik wel even snel boven iets in de wasmand kon gooien en liet het traphekje open staan. Voor ik het wist, hoorde ik mijn dochter op de trap. Ze was al bijna boven. Ik zei dat ze maar verder naar boven moest kruipen (twee treden). Maar omdat ze zich toen naar mij omdraaide om te kijken, greep ze mis en denderde over de kop naar beneden.
Dochter aan het brullen en ik nog harder aan het brullen. Gelukkig bleek ze niks te hebben, zelfs geen blauwe plekken.
Maar bij ons was voortaan het traphekje altijd dicht!!
Dochter aan het brullen en ik nog harder aan het brullen. Gelukkig bleek ze niks te hebben, zelfs geen blauwe plekken.
Maar bij ons was voortaan het traphekje altijd dicht!!
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
donderdag 10 januari 2008 om 23:12
O jakkes, dat is echt heel erg erg! Maar volgens mij is dit ALTE, een soort iets van wiegedood. Even verschrikkelijk natuurlijk, lees dit artikel maar eens;
ALTE
Niet heel regelmatig, maar wel vaker dan wiegendood doet zich het verschijnsel voor dat een baby bleek, blauw, slap en niet merkbaar ademend wordt aangetroffen. Door oppakken en prikkelen trekt dat bij. De vraag is vervolgens wat er aan de hand is (geweest). Die vraag is lastig te beantwoorden, omdat artsen een weer normaal ogende baby onder ogen krijgen. Vroeger dacht men aan bijna-wiegendood. Tegenwoordig spreekt men van een ALTE (= apparent life threatening event, een ogenschijnlijk levensbedreigende gebeurtenis), omdat er geen sterk verband met wiegendood is gebleken. Meestal valt er bij onderzoek niets te ontdekken en blijft het bij een eenmalig incident. In andere gevallen kan een eenmalige oorzaak worden achterhaald en bij een minderheid een aandoening die behandeling behoeft.
Een werkgroep van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde, met bestuursleden van Stichting Wiegedood, heeft een landelijke richtlijn ontwikkeld die beoogt dat een baby na een ALTE overal op dezelfde wijze wordt onderzocht.
donderdag 10 januari 2008 om 23:18
@ jellybean: Oh...da's niet goed!
Geen idee hoe groot de kans is dat een kind stikt in ontbijtkoek. Weet alleen dat niet gladde voorwerpen netjes ingepakt in de ontbijtkoek er aan de andere kant weer uit komen, een fijn idee aangezien maagdarm slijmvlies een teer weefsel is.
Advies inwinnen bij een huisarts lijkt me sowieso altijd verstandig!
Geen idee hoe groot de kans is dat een kind stikt in ontbijtkoek. Weet alleen dat niet gladde voorwerpen netjes ingepakt in de ontbijtkoek er aan de andere kant weer uit komen, een fijn idee aangezien maagdarm slijmvlies een teer weefsel is.
Advies inwinnen bij een huisarts lijkt me sowieso altijd verstandig!
