Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
maandag 1 juni 2020 om 11:16
Ik ben enig kind en vond dat in mijn jeugd heerlijk. Al het speelgoed en aandacht voor mezelf. Mijn ouders wilden wel een 2e adopteren. Maar is er niet van gekomen omdat dat land kort daarna een aantal jaren dicht ging voor adoptie. Achteraf vind ik het ergens wel jammer. In ons dorp was ik jaren het enige bruine kind en in dat opzicht voelde ik me eenzaam. Ook had ik genoeg speelmaatjes. Ik was anders dan de rest. We denken dat ik me met een mede - geadopteerde sibling minder alleen had gevoeld. Maar dat weet je nooit zeker. Onze toenmalige beste vrienden hadden 2 geadopteerde kindjes en die zaten elkaars feestjes altijd te verstieren. Altijd was er wel eentje aan het huilen en werd een ouder kwaad.
maandag 1 juni 2020 om 11:28
Nou...zijn vrouw leeft niet meer, dus die keuze heeft hij niet. Dat maakt de spijt ook extra ongemakkelijk, lijkt me.redbulletje schreef: ↑01-06-2020 10:01Trekt hij dan niet juist meer naar jou? En is hij bij zijn gezin gebleven?
Zijn verslavingen maken een goed gesprek erover ook lastig. Ik heb vaak de indruk dat het allemaal samenhangt, maar aan de drank gaan omdat het vaderschap je niet bevalt is wel erg kort door de bocht.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 1 juni 2020 om 15:47
Hier ook, had een zus die 3 jaar ouder was maar is omgekomen 15 jaar geleden bij een verkeersongeluk. pijn gaat nooit meer over
maandag 1 juni 2020 om 16:51
Vroeger was ik altijd jaloers op een vriendin, die maar 1 zus had. Die was veel ouder dus het huis al uit, dus het leek een beetje enig kind 
Ik was nooit een keer lekker alleen thuis, want kom uit een groot gezin.
Nu ik ouder ben vind ik veel siblings wel leuk/fijn, heb met allemaal ook een prima band.
Ik was nooit een keer lekker alleen thuis, want kom uit een groot gezin.
Nu ik ouder ben vind ik veel siblings wel leuk/fijn, heb met allemaal ook een prima band.
maandag 1 juni 2020 om 21:15
Ja wel herkenbaar en naar dat je je niet gezien en gehoord voelt. Kan erg moeilijk te verteren zijn als je zelf niks met kinderen hebt maar het door anderen als het ware een beetje "opgedrongen" krijgt. Want je bent een slecht mens (figuurlijk dan) als je geen interesse in de kinderen van je sibling of vrienden hebt (enkele boze mama's op dit forum meegemaakt). Ik maak het soms ook mee in enkele vriendschappen. Ik begrijp rationeel gezien dat kinderen een groot onderdeel van iemands leven zijn, maar om het er nu telkens over te hebben? Alsof er wordt aangenomen dat jij als bewust kindvrije persoon daar altijd op zit te wachten. Dit weekend nog ervaren. Vriendin wilde bij een toekomstig uitje een van d'r kids meenemen. Mij werd niks gevraagd of ik dat leuk zou vinden. En ja, er werd volop over de kids gepraat toen we elkaar dit weekend zagen (met 1,5 meter afstand). Niet dat we over niets anders praten, dat is ook weer overdreven, maar het gaat er best vaak over. Ik vind het opmerkelijk dat de ander denkt dat dat altijd wel kan of dat je daar op zit te wachten. Het wordt als normaal gezien denk ik.yesss schreef: ↑31-05-2020 15:37Ja ik snap wat je bedoeld, niet voor niks dat er op jonge leeftijd al zoveel kinderen een label hebben..
Hier een enorme dip..
Heb een sibling met een groot gezin en ik merk dat maarmate ik ouder word hoe slechter ik ertegen kan dat het direct en indirect altijd over hun gaat. Erg vermoeiend.
Snap wel dat er meer gebeurd hoor als in mijn rustige kindvrije leven maar voel me soms zó niet gezien.
Misschien dat ik er later nog even uitgebreider op terugkom maar het zit me even hoog merk ik..
Ik merk dat ik daar het ene moment beter tegen kan dan het andere.
dinsdag 2 juni 2020 om 20:20
aardbei35 schreef: ↑01-06-2020 21:15Ja wel herkenbaar en naar dat je je niet gezien en gehoord voelt. Kan erg moeilijk te verteren zijn als je zelf niks met kinderen hebt maar het door anderen als het ware een beetje "opgedrongen" krijgt. Want je bent een slecht mens (figuurlijk dan) als je geen interesse in de kinderen van je sibling of vrienden hebt (enkele boze mama's op dit forum meegemaakt). Ik maak het soms ook mee in enkele vriendschappen. Ik begrijp rationeel gezien dat kinderen een groot onderdeel van iemands leven zijn, maar om het er nu telkens over te hebben? Alsof er wordt aangenomen dat jij als bewust kindvrije persoon daar altijd op zit te wachten. Dit weekend nog ervaren. Vriendin wilde bij een toekomstig uitje een van d'r kids meenemen. Mij werd niks gevraagd of ik dat leuk zou vinden. En ja, er werd volop over de kids gepraat toen we elkaar dit weekend zagen (met 1,5 meter afstand). Niet dat we over niets anders praten, dat is ook weer overdreven, maar het gaat er best vaak over. Ik vind het opmerkelijk dat de ander denkt dat dat altijd wel kan of dat je daar op zit te wachten. Het wordt als normaal gezien denk ik.
Ik merk dat ik daar het ene moment beter tegen kan dan het andere.
Daar vind ik totaal niets aan. Hoe oud is het kind? Durf je er iets van te zeggen?
Als ik met vriendin wil kletsen, hoef ik er geen kind bij. De gesprekken zijn heel anders met een derde erbij.
dinsdag 2 juni 2020 om 22:19
Blijenvrij schreef: ↑02-06-2020 20:20Daar vind ik totaal niets aan. Hoe oud is het kind? Durf je er iets van te zeggen?
Als ik met vriendin wil kletsen, hoef ik er geen kind bij. De gesprekken zijn heel anders met een derde erbij.
Met mijn vriendinnen doe ik het een beetje om en om. De ene keer spreken we (gedeeltelijk) af met kind en de andere keer zonder. Zij snappen heel goed dat ik er lang niet altijd zin in heb (hebben ze zelf gelukkig ook niet), en ik snap goed dat het aardig is als ik aandacht besteed aan iets wat voor heb belangrijk is. Ik verwacht immers ook dat ze interesse hebben in mijn nieuwe tuin of de perikelen op mijn werk. Dus andersom heb ik net zo goed interesse in wat hen bezighoudt.
Overigens hebben we dit wel zo eens besproken. Even afgestemd zeg maar. Misschien kun jij dat ook doen? Aangeven dat je echt wel geïnteresseerd bent in haar kind, maar dat de sfeer met een kleine gewoon heel andere is en voor jou minder leuk? Dat je misschien eerst even koffie drinkt bij vriendin thuis dat je het kind ook even ziet, en daarna met zijn 2 de hort op?
woensdag 3 juni 2020 om 11:08
@blijenvrij:
Het kind is 7 en ik denk dat mijn vriendin dat plan opvatte omdat ik enthousiast vertelde over een park (een stadspark) en wat daar te doen is en waarom ik er graag alleen naartoe ga. De partner begon er vervolgens over dat mijn vriendin en ik dat dan weleens samen konden gaan doen en toen kwam vriendin met idee om jongste kind mee te nemen.
Ik heb er toen niets van gezegd omdat ik dat moeilijk vond en mijn vriendin ook niet wilde, hoe zeg je dat, beledigen? Ik dacht toen: we hebben het er nog wel eens over en als het concreet wordt, dan kan ik nog zeggen dat ik liever met vriendin iets afspreek dan met een kind erbij. Ik denk dat ik soms nog naar vriendinnen met kinderen te huiverig ben om in bepaalde situaties zoals deze aan te geven dat ik liever met hen alleen afspreek. Ik denk dat ik dan bang ben voor afwijzing en dat ik overkom als kinderhater en een bitch.
@katkaatje:
Dat is fijn als je het zo kunt afspreken. Ik denk weleens dat het probleem dan bij mezelf zit: vriendschap is belangrijk, voor vriendin is kind belangrijk dus moet dit voor mij ook zo zijn. Het is denk ik meer mijn eigen onzekerheid en angst voor afwijzing als ik dit soort dingen zou benoemen. Ik heb dat vooral als een vriendin (niet die d'r kind mee wil nemen op een uitje met mij maar een andere vriendin die ook kinderen heeft) herhaaldelijk zegt dat het gezin altijd voorgaat en als ze aan d'r kind komen dan komen ze aan haar. Nou kan ik dat echt wel snappen hoor vanuit haar standpunt maar voor mij is het dan een extra horde om mijn behoeftes kenbaar te maken.
Ik toon altijd wel belangstelling voor de kinderen en als ik zie zie bij vriendinnen thuis dan praat ik ook met de kinderen of als het zo uitkomt doe een spelletje oid. Het is niet zo dat ik echt een band met de kinderen heb, maar ik heb ook geen hekel aan ze (klinkt misschien heftig als je dit zo leest maar zo bedoel ik het eigenlijk niet).
Meestal spreken we ook alleen af, hoor, vriendinnen met kinderen nemen ze eigenlijk nooit mee naar mijn huis. Ik weet dat door de komst van kinderen de vriendschap ook anders is geworden omdat er meer gepland moet worden en ja als je kinderen hebt wil je het daar ook over kunnen hebben. Een luisterend oor wil ik ook wel zijn maar veel problemen die de vriendinnen met kinderen hebben, tsja die herken ik niet en kan me er ook niet in verplaatsen.
Het is nu eenmaal zo dat zij in een andere levensfase zitten en met 1 van die vriendinnen is de vriendschap meer op herinneringen uit het verleden gebaseerd dan dat we in het heden iets gemeen hebben. Ik heb daar geen problemen mee, het is fijn om iemand in m'n vriendenkring te hebben die me al sinds kindertijd kent.
Ik probeer er een middenweg in te vinden.
Het kind is 7 en ik denk dat mijn vriendin dat plan opvatte omdat ik enthousiast vertelde over een park (een stadspark) en wat daar te doen is en waarom ik er graag alleen naartoe ga. De partner begon er vervolgens over dat mijn vriendin en ik dat dan weleens samen konden gaan doen en toen kwam vriendin met idee om jongste kind mee te nemen.
Ik heb er toen niets van gezegd omdat ik dat moeilijk vond en mijn vriendin ook niet wilde, hoe zeg je dat, beledigen? Ik dacht toen: we hebben het er nog wel eens over en als het concreet wordt, dan kan ik nog zeggen dat ik liever met vriendin iets afspreek dan met een kind erbij. Ik denk dat ik soms nog naar vriendinnen met kinderen te huiverig ben om in bepaalde situaties zoals deze aan te geven dat ik liever met hen alleen afspreek. Ik denk dat ik dan bang ben voor afwijzing en dat ik overkom als kinderhater en een bitch.
@katkaatje:
Dat is fijn als je het zo kunt afspreken. Ik denk weleens dat het probleem dan bij mezelf zit: vriendschap is belangrijk, voor vriendin is kind belangrijk dus moet dit voor mij ook zo zijn. Het is denk ik meer mijn eigen onzekerheid en angst voor afwijzing als ik dit soort dingen zou benoemen. Ik heb dat vooral als een vriendin (niet die d'r kind mee wil nemen op een uitje met mij maar een andere vriendin die ook kinderen heeft) herhaaldelijk zegt dat het gezin altijd voorgaat en als ze aan d'r kind komen dan komen ze aan haar. Nou kan ik dat echt wel snappen hoor vanuit haar standpunt maar voor mij is het dan een extra horde om mijn behoeftes kenbaar te maken.
Ik toon altijd wel belangstelling voor de kinderen en als ik zie zie bij vriendinnen thuis dan praat ik ook met de kinderen of als het zo uitkomt doe een spelletje oid. Het is niet zo dat ik echt een band met de kinderen heb, maar ik heb ook geen hekel aan ze (klinkt misschien heftig als je dit zo leest maar zo bedoel ik het eigenlijk niet).
Meestal spreken we ook alleen af, hoor, vriendinnen met kinderen nemen ze eigenlijk nooit mee naar mijn huis. Ik weet dat door de komst van kinderen de vriendschap ook anders is geworden omdat er meer gepland moet worden en ja als je kinderen hebt wil je het daar ook over kunnen hebben. Een luisterend oor wil ik ook wel zijn maar veel problemen die de vriendinnen met kinderen hebben, tsja die herken ik niet en kan me er ook niet in verplaatsen.
Het is nu eenmaal zo dat zij in een andere levensfase zitten en met 1 van die vriendinnen is de vriendschap meer op herinneringen uit het verleden gebaseerd dan dat we in het heden iets gemeen hebben. Ik heb daar geen problemen mee, het is fijn om iemand in m'n vriendenkring te hebben die me al sinds kindertijd kent.
Ik probeer er een middenweg in te vinden.
woensdag 3 juni 2020 om 22:39
himalaya schreef: ↑28-05-2020 14:58Voor de mensen die al langer meeschrijven in dit topic:
Silvershadow is van de week overleden.
Ze kreeg een aantal weken geleden wat klachten en na onderzoeken kreeg ze een heftige en agressieve diagnose: ze bleek terminaal ziek te zijn.
Gisteren is ze rustig ingeslapen.
Ze heeft veel lol (en ook wel ergernis, als taalnazi zijnde) gehad op het forum, en was blij dat ze hier in het topic met gelijkgestemden kon praten.
Daar moest ik jullie voor bedanken: bij deze.
En haar algemene boodschap: zeg eens wat vaker tegen elkaar wat mensen voor je betekenen.
Damn... Ik lees niet zo vaak meer mee hier, deze had ik dus gemist. Wat heftig, in een aantal weken. Sterkte aan iedereen die haar mist. En bedankt voor het delen Himalaya
Such fun!1
woensdag 3 juni 2020 om 22:42
Persoonlijk ben ik liever duidelijk over dat soort dingen. Dat je liever wat qualitytime hebt met haar alleen en gewoon dat kinderen niet jouw ding zijn.aardbei35 schreef: ↑03-06-2020 11:08@blijenvrij:
Het kind is 7 en ik denk dat mijn vriendin dat plan opvatte omdat ik enthousiast vertelde over een park (een stadspark) en wat daar te doen is en waarom ik er graag alleen naartoe ga. De partner begon er vervolgens over dat mijn vriendin en ik dat dan weleens samen konden gaan doen en toen kwam vriendin met idee om jongste kind mee te nemen.
Ik heb er toen niets van gezegd omdat ik dat moeilijk vond en mijn vriendin ook niet wilde, hoe zeg je dat, beledigen? Ik dacht toen: we hebben het er nog wel eens over en als het concreet wordt, dan kan ik nog zeggen dat ik liever met vriendin iets afspreek dan met een kind erbij. Ik denk dat ik soms nog naar vriendinnen met kinderen te huiverig ben om in bepaalde situaties zoals deze aan te geven dat ik liever met hen alleen afspreek. Ik denk dat ik dan bang ben voor afwijzing en dat ik overkom als kinderhater en een bitch.
donderdag 4 juni 2020 om 05:45
neeeeee! juist niet. tenzij je het wil hebben over de absentie van kinderen
Dagje werken vandaag en morgen voor het eerst in 3 maand weer een dag op kantoor bij een klant, zal wel ff wennen worden
Plannen voor dit weekend? niks, nop, nada. ja even de stad in voor kaas en thee (lokaal winkeltje in de stad) en dan de hele dag lekker relaxen op de bank met een goed boek en borrelhapjes.
Half juni met 2 kids van een vriendin van mijn vrouw naar de dierentuin.. brrr. krijg gisteren te horen dat 'ik heb wat geregeld voor de jongens van xxx want daar 'moeten we dit jaar nog 1 activiteit mee doen' ...goed dus ik ga mij de komende tijd maar even opladen voor half juni. zie het nu al als een 'verloren dagje' waar ik mij weer groen en geel ga ergeren aan al die andere mensen met kleine kids die daar rondlopen.
toch maar even een hartig woordje met mijn vrouw hebben mbt dit soort activiteiten. maar ach zolang het 1x per jaar is is het ook wel prima. je moet jezelf altijd even blootstellen aan zaken die je echt niet wilt om bevestigd te worden dat je de juiste keuze hebt gemaakt in het leven. want wat hebben die ouders toch voor een shitleven met 3 van die autisten thuis.
donderdag 4 juni 2020 om 05:52
same here, laatste tijd steeds publiekelijker maar aangegeven dat ik 'betere dingen met mijn leven te doen heb' dan tijd met kids doorbrengen. werd direct als ungenuanceerde botte lul weggezet maar soit. (ben iig duidelijk)redbulletje schreef: ↑03-06-2020 22:42Persoonlijk ben ik liever duidelijk over dat soort dingen. Dat je liever wat qualitytime hebt met haar alleen en gewoon dat kinderen niet jouw ding zijn.
het ging over onze financieele positie en de slechte positie van anderen in het leven en dat dit het direct resultaat is van de 'verkeerde keuzes maken' in het leven (kids oa) gaf toen aan dat zaken als voortplanting iets is wat ik heb uitbesteed zodat ik zelf 'betere dingen kan doen'
naja. ungenuanceerd en botte lul dus
(overigens ben ik helemaal niet bot ik ben gewoon duidelijk in wat ik wel en niet wil en ja dat is bij mij als man heel simpel: 1 of 0
donderdag 4 juni 2020 om 07:37
Ik zou het haar zelf laten opknappen als zij dit soort dingen wil doen. Gaat ze maar met vriendin en de kinderen een dagje weg en ben jij vrij.RickDalton schreef: ↑04-06-2020 05:45
Half juni met 2 kids van een vriendin van mijn vrouw naar de dierentuin.. brrr. krijg gisteren te horen dat 'ik heb wat geregeld voor de jongens van xxx want daar 'moeten we dit jaar nog 1 activiteit mee doen' ...goed dus ik ga mij de komende tijd maar even opladen voor half juni. zie het nu al als een 'verloren dagje' waar ik mij weer groen en geel ga ergeren aan al die andere mensen met kleine kids die daar rondlopen.
toch maar even een hartig woordje met mijn vrouw hebben mbt dit soort activiteiten. maar ach zolang het 1x per jaar is is het ook wel prima. je moet jezelf altijd even blootstellen aan zaken die je echt niet wilt om bevestigd te worden dat je de juiste keuze hebt gemaakt in het leven. want wat hebben die ouders toch voor een shitleven met 3 van die autisten thuis.
donderdag 4 juni 2020 om 09:03
Ik herken het worden weggezet als ongenuanceerd wel. Mensen zijn toch al snel op hun teentjes getrapt, zeker als het om hun kinderen of andere keuzes gaat. Ik heb door de jaren heen moeten leren om wat genuanceerder te zijn, maar ik heb vaak sterke meningen. Andersom denk ik niet dat ik snel beledigd ben. Het maakt mij vaak niet zoveel uit. Op uitzonderingen na dan denk ik. Mijn vader is ook heel ongenuanceerd en ik heb het idee dat je daar als man toch wat sneller mee wegkomt.
Hoe dan ook, wat een horror die dierentuin. Ik ging een aantal maanden geleden voor Corona een dagje dierentuin doen met een vriend. Expres door de weeks. Was het kennelijk weer ergens schoolvakantie. Ik ben letterlijk na een uur weggegaan. Ik heb het echt geprobeerd, maar ik krijg gewoon hoofdpijn en andere klachten van die drukte en dat geschreeuw. De meeste mensen lijken wel tokkies hoe ze erbij lopen en hoe ze lopen te schreeuwen. Ik verbaas mij er enorm over.
Ik heb financieel ook best harde meningen. Ik word hier altijd op gecorrigeerd als ik er wat van zeg dus ik ben enorm huiverig voor dit onderwerp. Ik had het zelf niet leuk thuis en ben gaan studeren en heb alles zelf betaald. Werkte er twee banen naast. Mijn moeder is geval bijstand zeg maar. Wil en kan vaak niks. Ik ben zonder studieschuld afgestudeerd en ik kan ontzettend goed leven van enkele tientjes per week. Jarenlang gedaan voor mijn diploma. Onze omstandigheden waren echt niet goed thuis.
Nu heb ik een ontzettend mooi leven en geen financiële problemen. Ik kan er niet tegen als ik mensen hoor klagen over geld en wel roken of een dure telefoon hebben. Of drie kinderen en een paar honden. Hoe dom ben je dan. Ik kan hier gewoon niet bij. Ik zou in die tijd nooit een huisdier nemen want ik kan het niet betalen. Net als dat ik ook niet uit eten kan. Ja, jammer maar helaas. Doe normaal zeg. Dus ja ik ga dit bericht zo maar weer beëindigen want ik merk alweer dat ik fanatiek word
Hoe dan ook, wat een horror die dierentuin. Ik ging een aantal maanden geleden voor Corona een dagje dierentuin doen met een vriend. Expres door de weeks. Was het kennelijk weer ergens schoolvakantie. Ik ben letterlijk na een uur weggegaan. Ik heb het echt geprobeerd, maar ik krijg gewoon hoofdpijn en andere klachten van die drukte en dat geschreeuw. De meeste mensen lijken wel tokkies hoe ze erbij lopen en hoe ze lopen te schreeuwen. Ik verbaas mij er enorm over.
Ik heb financieel ook best harde meningen. Ik word hier altijd op gecorrigeerd als ik er wat van zeg dus ik ben enorm huiverig voor dit onderwerp. Ik had het zelf niet leuk thuis en ben gaan studeren en heb alles zelf betaald. Werkte er twee banen naast. Mijn moeder is geval bijstand zeg maar. Wil en kan vaak niks. Ik ben zonder studieschuld afgestudeerd en ik kan ontzettend goed leven van enkele tientjes per week. Jarenlang gedaan voor mijn diploma. Onze omstandigheden waren echt niet goed thuis.
Nu heb ik een ontzettend mooi leven en geen financiële problemen. Ik kan er niet tegen als ik mensen hoor klagen over geld en wel roken of een dure telefoon hebben. Of drie kinderen en een paar honden. Hoe dom ben je dan. Ik kan hier gewoon niet bij. Ik zou in die tijd nooit een huisdier nemen want ik kan het niet betalen. Net als dat ik ook niet uit eten kan. Ja, jammer maar helaas. Doe normaal zeg. Dus ja ik ga dit bericht zo maar weer beëindigen want ik merk alweer dat ik fanatiek word
Emboldened by the flame of ambition
donderdag 4 juni 2020 om 09:16
Idd, de absentie van kinderenRickDalton schreef: ↑04-06-2020 05:45neeeeee! juist niet. tenzij je het wil hebben over de absentie van kinderen
donderdag 4 juni 2020 om 09:34
Het is de toon die de muziek maakt, vind ik. Duidelijk zijn kan prima, maar het is wel hoe het verwoord wordt. Niet iedereen is even sterk en duidelijk. Ik zou mezelf er niet fijn bij voelen om door mijn duidelijkheid mensen te kwetsen. Al is dat niet altijd te voorkomen omdat sommigen zich heel snel gekwetst voelen.
Wat jij zegt Skadi, een huisdier nemen zonder te betalen, geen geld hebben en wel een dure telefoon. Tja, zoiets mag best gezegd worden, als ze klagen.
Jouw wil om iets te bereiken is heel sterk, en daardoor héb je zoveel bereikt. Maar niet iedereen staat zo sterk in de schoenen.
Als mensen zo op je reageren, kan het zijn dat je doorschiet?
Wat jij zegt Skadi, een huisdier nemen zonder te betalen, geen geld hebben en wel een dure telefoon. Tja, zoiets mag best gezegd worden, als ze klagen.
Jouw wil om iets te bereiken is heel sterk, en daardoor héb je zoveel bereikt. Maar niet iedereen staat zo sterk in de schoenen.
Als mensen zo op je reageren, kan het zijn dat je doorschiet?
donderdag 4 juni 2020 om 09:48
Ik denk niet per se dat ik doorschiet, al vind ik het moeilijk om mij in te houden. Ik denk dat het meer is dat ik te direct ben. Ik heb heel vaak gehoord als kind dat ik bepaalde dingen niet mag of kan zeggen. Daar leer ik van. Ik wil ook niet per se mensen kwetsen, maar ik heb geleerd dat veel mensen met subcontext communiceren en ik dat zelf eigenlijk niet echt doe.
Het is inderdaad hoe jij zegt. Het gaat er ook om hoe je iets zegt. Bij mij is het vaak zwart of wit en daar heb ik heel veel op moeten oefenen. Het blijft echter lastig om mensen met financiële stress te zien terwijl ik denk.. kom op er is hier een oplossing voor.
Emboldened by the flame of ambition
donderdag 4 juni 2020 om 14:58
Sorry ik val er weer even middenin..
Nog bedankt voor jullie reacties over dat ik een dip had/heb..
Liever niet quoten trouwens.
Het zat even hoog dat ik nog even niet had gereageerd maar het zit allemaal niet lekker.
Het gevoel wat ik altijd heb bij sibling werd net ook weer even bevestigd.
Ik sprak mijn moeder en blijkbaar had sibling dus gezegd dat deze pandemie voor mijn ouders en mij toch niet zoveel invloed heeft....
Dit is dus precies waarom ik het dus steeds moeilijker vind om betrokken te blijven.
Deze houding.. want dit is niet de eerste keer.
Geen invloed? Nou ik kan behoorlijk wat dingen opnoemen.
Heb ook het gevoel dat ze al jaren op me neerkijkt...
Dit is dus hetgene wat mij al een hele tijd opbreekt en het is iets waar ik ook hulp voor wil, want het houd me enorm tegen om trots en gelukkig te zijn..
Nog bedankt voor jullie reacties over dat ik een dip had/heb..
Liever niet quoten trouwens.
Het zat even hoog dat ik nog even niet had gereageerd maar het zit allemaal niet lekker.
Het gevoel wat ik altijd heb bij sibling werd net ook weer even bevestigd.
Ik sprak mijn moeder en blijkbaar had sibling dus gezegd dat deze pandemie voor mijn ouders en mij toch niet zoveel invloed heeft....
Dit is dus precies waarom ik het dus steeds moeilijker vind om betrokken te blijven.
Deze houding.. want dit is niet de eerste keer.
Geen invloed? Nou ik kan behoorlijk wat dingen opnoemen.
Heb ook het gevoel dat ze al jaren op me neerkijkt...
Dit is dus hetgene wat mij al een hele tijd opbreekt en het is iets waar ik ook hulp voor wil, want het houd me enorm tegen om trots en gelukkig te zijn..
yesss wijzigde dit bericht op 04-06-2020 19:15
15.72% gewijzigd
donderdag 4 juni 2020 om 15:35
Wat stom van je sibling. Sorry als ik dingen vraag die je al hebt benoemd, maar is het niet beter om flink wat afstand te nemen of gewoon geen contact meer op te nemen? En dan meteen tegen je moeder te zeggen dat je dit soort dingen niet hoeft te horen? Je bepaalt zelf wel of de pandemie invloed heeft op jouw leven of niet.
Het klinkt heel rigoureus, maar je schrijft dat het je opbreekt en het je weerhoudt om trots en gelukkig te zijn. Dat is heel heftig en het lijkt mij helemaal niet gek als je zulke mensen niet in je kring wil hebben ongeacht wie het is.
Het klinkt heel rigoureus, maar je schrijft dat het je opbreekt en het je weerhoudt om trots en gelukkig te zijn. Dat is heel heftig en het lijkt mij helemaal niet gek als je zulke mensen niet in je kring wil hebben ongeacht wie het is.
Emboldened by the flame of ambition
donderdag 4 juni 2020 om 18:29
Ach wat vervelend Yessss, dat het je leven zo beïnvloedt. Goed dat je er hulp voor gaat zoeken, want het is zonde van je trots en geluk. En hoe lullig ook, hen verander je niet, maar welk effect het op jou heeft kan je gelukkig wel wat mee doen.
Volgens mij heeft deze pandemie op bijna iedereen superveel invloed en op iedereen ook echt weer anders. Wij zonder kinderen beleven het echt anders dan mensen met kinderen, singles echt anders dan stellen, mensen in de stad zonder buitenruimte echt anders dan mensen met tuin, 70plussers anders dan 50plussers anders dan 30plussers anders dan jongeren, introverten anders dan extraverten, mensen in loondienst anders dan ondernemers, mensen werkzaam in de zorg anders dan mensen werkzaam in de reisbranche, mentaal stabiele mensen anders dan mentaal minder stabiele mensen.
Het zou mooi zijn als er gewoon openheid en ruimte is voor ieders ervaring. En niet een wedstrijdje 'wie heeft er het meeste last van' .
Volgens mij heeft deze pandemie op bijna iedereen superveel invloed en op iedereen ook echt weer anders. Wij zonder kinderen beleven het echt anders dan mensen met kinderen, singles echt anders dan stellen, mensen in de stad zonder buitenruimte echt anders dan mensen met tuin, 70plussers anders dan 50plussers anders dan 30plussers anders dan jongeren, introverten anders dan extraverten, mensen in loondienst anders dan ondernemers, mensen werkzaam in de zorg anders dan mensen werkzaam in de reisbranche, mentaal stabiele mensen anders dan mentaal minder stabiele mensen.
Het zou mooi zijn als er gewoon openheid en ruimte is voor ieders ervaring. En niet een wedstrijdje 'wie heeft er het meeste last van' .
