Bewust kindvrij sinds 2010 deel 28

Creatieveling zondag 23 januari 2022 om 12:48

Alweer een nieuw deel. We raken maar niet uitgekletst over ons kindvrije leven.

Praat hier over wat je bezighoudt en wat je kwijt wilt.

Afbeelding

creatieveling wijzigde dit bericht op 23-01-2022 21:08

25.31% gewijzigd

deadpoetssociety maandag 31 januari 2022 om 14:27

Leuk om jullie reacties te lezen, dank. Met “kosten” versus “baten” bedoelde ik trouwens niet alleen maar geld, maar ook dingen als verdeling zorg (zoals het gestoord worden…), bevalling, effect op carrière. Dus eigenlijk alles rondom je levenskwaliteit. Ik begrijp het trouwens als jullie zeggen: ik voel het gewoon niet en heb er geen interesse in. De meesten tot nog toe.

Wat jammer eigenlijk dat de leefwerelden zo uit elkaar komen te liggen. Dat zou toch eigenlijk niet hoeven? Zoals iemand schreef: een kind is toch een onderdeel van je leven, niet je hele leven? Wat zegt dat over de maatschappij?

Als 1-kind moeder en voormalig twijfelaar ervaar ik ook dat ik tussen wal en schip val. Je past niet in de vakjes. Ik heb vriendinnen zowel met als zonder kinderen en hoop dat nog lang zo te houden… ik ben ooit bevriend met ze geraakt om wie ze zijn, toch niet om alleen maar over schooltijden en luiers te praten…

En op een dag zijn de kinderen het huis uit en dan? Ik vind het eigenlijk ook wel geestelijke armoe dan.

Roxy21 maandag 31 januari 2022 om 14:39

Ach carrière, die vind ik nu ook niet belangrijk en werk bewust parttime. In mijn beleving is de levenskwaliteit van ouders sowieso laag. Dat je nooit kan thuiskomen en gewoon even op de bank kan ploffen zonder dat je iets hoeft. Of gewoon een middag ongestoord een boek kan lezen. Nooit zelf kunnen beslissen wat je met je tijd doet, lijkt me vreselijk.

Ik heb vriendinnen met kinderen die prima over andere onderwerpen kunnen praten en gewoon mee gaan sporten enzo, dan merk je minder dat leefwerelden echt uit elkaar liggen en waarvan ik de kinderen af en toe ook zie en dat ook leuk vind. Maar als de één een moeke blijkt te zijn met enkel het focus op haar kind en de ander zonder kinderen zich ook niet een beetje in wil leven in het ouderschap, ja dan is het wel moeilijk.
En wat het zegt over de maatschappij, die is nog steeds gericht op gezinnen met één of twee kinderen. Wat opzich niet gek is, want het is nog steeds de norm. En wij als kindvrije zijn niet de enige die er 'last' van hebben. Ook singles of gezinnen met veel kinderen

Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher

aardbei35 maandag 31 januari 2022 om 15:15

deadpoetssociety schreef: ↑
31-01-2022 14:27
Leuk om jullie reacties te lezen, dank. Met “kosten” versus “baten” bedoelde ik trouwens niet alleen maar geld, maar ook dingen als verdeling zorg (zoals het gestoord worden…), bevalling, effect op carrière. Dus eigenlijk alles rondom je levenskwaliteit. Ik begrijp het trouwens als jullie zeggen: ik voel het gewoon niet en heb er geen interesse in. De meesten tot nog toe.

Wat jammer eigenlijk dat de leefwerelden zo uit elkaar komen te liggen. Dat zou toch eigenlijk niet hoeven? Zoals iemand schreef: een kind is toch een onderdeel van je leven, niet je hele leven? Wat zegt dat over de maatschappij?

Als 1-kind moeder en voormalig twijfelaar ervaar ik ook dat ik tussen wal en schip val. Je past niet in de vakjes. Ik heb vriendinnen zowel met als zonder kinderen en hoop dat nog lang zo te houden… ik ben ooit bevriend met ze geraakt om wie ze zijn, toch niet om alleen maar over schooltijden en luiers te praten…

En op een dag zijn de kinderen het huis uit en dan? Ik vind het eigenlijk ook wel geestelijke armoe dan.

Dat laatste vraag ik me ook weleens af. Vriendschappen blijven nu eenmaal niet vanzelf goed en je moet er beiden tijd en energie in stoppen omdat het anders verwaterd/doodbloedt. Wat heb je dan idd als je kinderen volwassen en het huis uit zijn? Lijkt me een soort gat waar je dan in valt. Ik zal mijn vriendin die een gezin heeft niet laten vallen want er zijn ook leuke, gezellige en mooie dingen in de vriendschap maar ik vind het soms lastig als zij als zij bij mij op visite is voortdurend druk met haar whatsapp is en dan vooral met haar man. Om te vragen of de kinderen al slapen. Dan denk ik: of ze nu wel of niet slapen; jij kunt er niks mee want je bent op visite en man is thuis bij de kinderen. Ik bedoel daarmee niet dat ik denk dat alle mensen die kinderen hebben dat doen, maar dat zijn wel van die irritatiepuntjes bij mij dan.

deadpoetssociety maandag 31 januari 2022 om 15:21

Ja dat begrijp ik. Ik zal wel een ontaarde moeder zijn dan want als ik van huis ben kan ik echt compleet de tijd vergeten… nu ja, heb me wel aangeleerd ten minste 1 keer de app te checken in geval van eventuele noodkreten maar ik begrijp wat je bedoelt. Het gaat denk ik ook om echte aandacht kunnen hebben voor elkaar?

En inderdaad met kinderen is het ook echt lastiger plannen. Maar als je eenmaal met elkaar hebt afgesproken heb je ook recht op oprechte tijd en aandacht lijkt mij.

Maar goed, wil ook niet teveel “inbreken” hier. Was alleen geïnteresseerd in de vraag of de positie van de vrouw van invloed is geweest op jullie beslissing, vandaar dat ik even kom buurten

aardbei35 maandag 31 januari 2022 om 15:25

Ik ben het met je eens, deadpoetssociety. Dat is het denk ik ook wel: als je met je vriendin afspreekt, heb dan ook oprecht aandacht voor de ander. Mijn leven gaat ook niet altijd over rozen, maar als ik met een vriendin die kinderen heeft afspreek, dan wil ik graag quality time met haar als we bij mij thuis of ergens anders zijn doorbrengen.

dianaf maandag 31 januari 2022 om 16:15

Ninx123 schreef: ↑
31-01-2022 10:30
Vinden jullie het wel eens lastig dat 'iedereen om je heen kinderen lijkt te krijgen'? Ik ben nu bijna 32 en het is echt losgebroken in mijn familie/kennissenkring. 'T gaat bijna nergens anders meer over. Ik ben hartstikke blij voor ze, maar vind het lastig dat het nergens anders meer over gaat dan zwangerschappen, borstvoeding, poep van het desbetreffende kind en omrollen

Ik heb er niet zoveel last van gehad. Want ik had gewoon niet zoveel vriendinnen met een kinderwens of een partner.

Natuurlijk zijn er mensen die het maar over 1 ding kunnen hebben. En soms is dat niet erg, als je het allebei leuk vindt. Maar anders...

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Anoniem_407779 maandag 31 januari 2022 om 16:26

@ Blauwetrui
Klinkt als een heerlijk rustig weekend

@ Aeon:

Goed dat je lieve mensen opzoekt!

@ RickDalton

Ik hoop dat jullie een fijne zondag hadden

@ Pupsel:

Yay, een nieuwe keuken en nog binnen het budget ook!

@ Aardbei35:

Bij ons zijn er ook ineens 2 buren (1 jonge knul en 1 stelletje) uit onze portiek verhuist dit weekend.
Je weet inderdaad nooit wie er voor terugkomt...

@ BordeWolf:

Welkom!

AeonOfWinter maandag 31 januari 2022 om 17:12

Dat verkouden baby topic, ben weer even misselijk. Snotuitzuigen, moedermelk in neusje spuiten. Oi oi oi.

Mijn portie ligt bij Fikkie.

Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.

AeonOfWinter maandag 31 januari 2022 om 17:14

deadpoetssociety schreef: ↑
31-01-2022 15:21

Maar goed, wil ook niet teveel “inbreken” hier. Was alleen geïnteresseerd in de vraag of de positie van de vrouw van invloed is geweest op jullie beslissing, vandaar dat ik even kom buurten

Joh, gewoon meeschrijven als je wil hoor. Zolang je maar geen ' aaah koetsj-koetsjie' verhalen over kinderen constant verteld, of dat kindervrijen toch echt wat missen oid.

Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.

AeonOfWinter maandag 31 januari 2022 om 17:17

En om je vraag nog even te beantwoorden: Toen ik mij realiseerde dat kinderen niets voor mij zijn was ik me nog niet eens helemaal bewust van alle nadelen die de vrouw draagt mbt zwangerschap/opvoeding etc. Ik was 13 ofzo. Als die nadelen er niet zouden zijn zou ik ze nog steeds niet willen (nu 35)

Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.

RickDalton maandag 31 januari 2022 om 18:47

Doornroosje75 schreef: ↑
31-01-2022 11:23
Dat je als vrouw vaak de Sjaak bent als er kinderen komen, maakt het moederschap voor mij zeker wel minder aantrekkelijk. Maar ook zonder die ongelijkwaardige verdeling, zou ik geen kinderwens hebben. Net zoals mijn vriend geen kinderwens heeft, zeg maar

Inmiddels ben ik op een leeftijd dat er om mij heen geen kinderen meer geboren worden. Vriendinnen hebben (pre)pubers en in de vriendenkring van mijn vriend zijn de kids vaak al volwassen. Dat is vaak een verademing! Gesprekken over hun kinderen gaan dan vaak over hun opleiding, loopbaan etc. Toch iets interessanter dan peutergeneuzel

Afgelopen weekend kreeg ik wel een wat onprettig gevoel. Kon er niet echt de vinger opleggen. We waren met twee andere stellen, die reeds volwassen kinderen hadden. Gesprek ging over familie; hun eigen ouders, broers en zussen. En hun kinderen en diens partners en eventuele kinderen. Dat ze merken dat het contact met hun oorspronkelijke kerngezin veranderde (verminderde) nu hun eigen gezin zich uitbreidde. Best een neutrale constatering en waarschijnlijk ook best een logische ontwikkeling. Ik hield me maar buiten het gesprek. Ik kan er immers niet over mee praten. Tegelijkertijd werd ik wat verdrietig, omdat mijn oorspronkelijke kerngezin sowieso aan diggelen is. Ineens werd ik me heel erg bewust dat ik geen onderdeel ben van een warme, gezellige familie. Het zal dat laatste glas wijn geweest zijn, waardoor het zo bij me binnenkwam... Normaal gesproken ben ik immers tamelijk tevreden met mijn leven en zelf verkozen 'gezinssamenstelling'.

Ergens in hetzelfde gesprek maakte één van de aanwezigen de opmerking 'Als ouder ben je zo gelukkig als je minst gelukkige kind.'. Waarop ik er in gooide: 'Dat lijkt me nou een prima argument om er niet aan te beginnen!'

Dat herken ik ook, af en toe heb ik ook van die momenten dat ik daar aan denk en dat doet mij dan ook wel wat. hier is mijn kerngezin ook verwoest (moeder is dood, zus is verongelukt) heb alleen mijn vader nog. wetende dat over 5 of 10 jaar er straks niemand meer is beangstigd mij af en toe wel.

sprokkelientje maandag 31 januari 2022 om 19:14

AeonOfWinter schreef: ↑
31-01-2022 17:12
Dat verkouden baby topic, ben weer even misselijk. Snotuitzuigen, moedermelk in neusje spuiten. Oi oi oi.
Mijn portie ligt bij Fikkie.

Zat net te eten :sic

k:

De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.

koekie1980 maandag 31 januari 2022 om 19:24

deadpoetssociety schreef: ↑
31-01-2022 09:37
Wie van jullie heeft hier mede geen kinderen vanwege de gevolgen die dat met name op een vrouw heeft? Vroeg ik me eens af.

Hier bedoel ik mee dat als dingen vanuit emancipatie oogpunt beter geregeld zouden zijn, had je het dan misschien wél overwogen? Of langer over de beslissing nagedacht?

Wat bedoel ik hiermee? Dingen als: gratis en goede kinderopvang, geen onuitgesproken verwachting naar vrouwen voor meer zorg, man doet vanzelfsprekend evenveel qua zorg en huishouden, geen nadelig gevolg op carrière, geen afhankelijke positie van veel moeders, goede pijnbestrijding bij bevalling, geen verwachtingen omtrent per sé borstvoeding en andere invullingen van moederrol, geen (voor)oordelen over vrouwen die moeder zijn, en dat soort dingen. Als dat zo zou zijn (wat nu dus niet zo is).

Hoe kijk je hier als kindvrije tegenaan? Ook naar vriendinnen met kinderen bijvoorbeeld?

Nope... Vind kinderen nog steeds max een uurtje leuk. Dus dan maakt gratis kinderopvang of een pijnloze bevalling niet veel uit. Die 20 jaar erna is veel erger

koekie1980 maandag 31 januari 2022 om 19:33

Ninx123 schreef: ↑
31-01-2022 10:30
Vinden jullie het wel eens lastig dat 'iedereen om je heen kinderen lijkt te krijgen'? Ik ben nu bijna 32 en het is echt losgebroken in mijn familie/kennissenkring. 'T gaat bijna nergens anders meer over. Ik ben hartstikke blij voor ze, maar vind het lastig dat het nergens anders meer over gaat dan zwangerschappen, borstvoeding, poep van het desbetreffende kind en omrollen

Klopt, vond vooral de vragen wanneer ik aan de beurt was vervelend. Gaat ook weer over als je 40 bent

koekie1980 maandag 31 januari 2022 om 19:41

RickDalton schreef: ↑
31-01-2022 18:47
Dat herken ik ook, af en toe heb ik ook van die momenten dat ik daar aan denk en dat doet mij dan ook wel wat. hier is mijn kerngezin ook verwoest (moeder is dood, zus is verongelukt) heb alleen mijn vader nog. wetende dat over 5 of 10 jaar er straks niemand meer is beangstigd mij af en toe wel.

Herkenbaar... Ik ben enig kind, een van m'n ouders is overleden - die heeft heel veel familieleden maar nul contact mee.

Andere ouder is er nog, maar is bijna 70 en heb ik zorgen over de gezondheid. En die is geen enig kind, maar broer al heel vroeg overleden dus heb ik nooit gekend. We zijn in de familie dus met z'n tweetjes

en er komt wel een dag binnen 10 jaar dat ik alleen overblijf....

Creatieveling maandag 31 januari 2022 om 19:50

Roxy21 schreef: ↑
31-01-2022 14:39
Ach carrière, die vind ik nu ook niet belangrijk en werk bewust parttime. In mijn beleving is de levenskwaliteit van ouders sowieso laag. Dat je nooit kan thuiskomen en gewoon even op de bank kan ploffen zonder dat je iets hoeft. Of gewoon een middag ongestoord een boek kan lezen. Nooit zelf kunnen beslissen wat je met je tijd doet, lijkt me vreselijk.

Zo is het voor mij ook.

Daarnaast heb ik nooit een kinderwens gehad, dus zaken als kinderopvang en bevalling doen niet ter zake hierin.

RickDalton maandag 31 januari 2022 om 20:58

koekie1980 schreef: ↑
31-01-2022 19:41

Herkenbaar... Ik ben enig kind, een van m'n ouders is overleden - die heeft heel veel familieleden maar nul contact mee.

Andere ouder is er nog, maar is bijna 70 en heb ik zorgen over de gezondheid. En die is geen enig kind, maar broer al heel vroeg overleden dus heb ik nooit gekend. We zijn in de familie dus met z'n tweetjes en er komt wel een dag binnen 10 jaar dat ik alleen overblijf....

ach het heeft een voordeel, ik geniet wel meer van het leven en van de kleine dingen waar het om gaat. ik ben die gek die gewoon naar Tokyo vliegt om de kersenbloesem te bekijken voor 3 dagen en dan weer op kantoor komt alsof er niks is gebeurd

ik neem een dag vrij als een bepaald type Chinese bloem hier in huis 1 dag in de zoveel jaar in bloei staat en niemand die het snapt.

stront uit het verleden is de mest voor de toekomst, zonder het overlijden van mijn familieden had ik veel dingen niet gedaan, was niet 'aan de vrouw gegaan' was niet ZZP geworden, had niet in dit huis kunnen wonen, nam nooit risico's in het leven, etc,etc

deadpoetssociety maandag 31 januari 2022 om 21:22

AeonOfWinter schreef: ↑
31-01-2022 17:14
Joh, gewoon meeschrijven als je wil hoor. Zolang je maar geen ' aaah koetsj-koetsjie' verhalen over kinderen constant verteld, of dat kindervrijen toch echt wat missen oid.

Ok misschien kom ik nog eens vaker buurten dan. Kan met weemoed terugdenken aan mijn kindvrije tijd, al ben ik 100% tevreden en gelukkig met mijn beslissing. Maar kindvrij zijn heeft ook absoluut zijn charmes… zoals heel veel tijd en vooral geen grenzen aan die tijd, schema’s en vaste tijden en zo. Als je 11 uur lang een schilderij wil maken kan dat gewoon.

Blauwetrui maandag 31 januari 2022 om 21:25

deadpoetssociety schreef: ↑
31-01-2022 21:22
Ok misschien kom ik nog eens vaker buurten dan. Kan met weemoed terugdenken aan mijn kindvrije tijd, al ben ik 100% tevreden en gelukkig met mijn beslissing. Maar kindvrij zijn heeft ook absoluut zijn charmes… zoals heel veel tijd en vooral geen grenzen aan die tijd, schema’s en vaste tijden en zo. Als je 11 uur lang een schilderij wil maken kan dat gewoon.

Gewoon meeschrijven hoor

Mijn verrotte jeugd is trouwens ook een reden dat ik geen kinderen wil.

deadpoetssociety maandag 31 januari 2022 om 21:39

Ik vind het altijd wel leuk te lezen hoe verschillend mensen hun levens kunnen zijn. Vind het ook altijd erg leuk om bijvoorbeeld vlogs te kijken van mensen die aan de andere kant van de wereld wonen en totáál anders leven dan ik. Hoe zou dat dan zijn vraag ik me dan af. Heel fascinerend vind ik dat. Ook om je voor te stellen in je eigen leven: als je nou die en die keuze anders had gedaan, hoe zou je leven dan weer zijn geweest?

himalaya dinsdag 1 februari 2022 om 07:16

koekie1980 schreef: ↑
31-01-2022 19:41

Herkenbaar... Ik ben enig kind, een van m'n ouders is overleden - die heeft heel veel familieleden maar nul contact mee.

Andere ouder is er nog, maar is bijna 70 en heb ik zorgen over de gezondheid. En die is geen enig kind, maar broer al heel vroeg overleden dus heb ik nooit gekend. We zijn in de familie dus met z'n tweetjes en er komt wel een dag binnen 10 jaar dat ik alleen overblijf....

Koek toch.. Ja, dat is heftig. Hier ook een kleine familie met 1 sibling die ik niet veel zie, maar waar het contact verder wel goed mee is. Verder vrienden die voor mij ook als een soort familie zijn, want al tientallen jaren bevriend. Ik hoef niet per sé een bloedband te hebben, en het wel hebben van een bloedband is, zoals jij ook al schreef, geen garantie voor goed contact.

En jij hebt ons ook altijd nog hoor!

Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje

Skadí dinsdag 1 februari 2022 om 07:54

deadpoetssociety schreef: ↑
31-01-2022 21:22
Ok misschien kom ik nog eens vaker buurten dan. Kan met weemoed terugdenken aan mijn kindvrije tijd, al ben ik 100% tevreden en gelukkig met mijn beslissing. Maar kindvrij zijn heeft ook absoluut zijn charmes… zoals heel veel tijd en vooral geen grenzen aan die tijd, schema’s en vaste tijden en zo. Als je 11 uur lang een schilderij wil maken kan dat gewoon.

Inderdaad eens met Aeon. Gewoon lekker meeschrijven als je dat wilt

Ik wil ook je bericht een beetje nuanceren. Je hebt als kindvrije niet méér tijd dan iemand met kinderen. Je hebt net als iedereen 24 uur in een dag. Alleen hoe je die tijd indeelt is anders.

skadí wijzigde dit bericht op 01-02-2022 07:56

0.07% gewijzigd

Emboldened by the flame of ambition

Skadí dinsdag 1 februari 2022 om 07:56

@Aeon hoe gaat het met je? Waarschijnlijk kut, maar ik wil toch af en toe even polsen

Kom je de dagen een beetje door?

Emboldened by the flame of ambition

Anoniem_407779 dinsdag 1 februari 2022 om 09:24

deadpoetssociety schreef: ↑
31-01-2022 09:37
Wie van jullie heeft hier mede geen kinderen vanwege de gevolgen die dat met name op een vrouw heeft? Vroeg ik me eens af.

Hier bedoel ik mee dat als dingen vanuit emancipatie oogpunt beter geregeld zouden zijn, had je het dan misschien wél overwogen? Of langer over de beslissing nagedacht?

Hoe kijk je hier als kindvrije tegenaan? Ook naar vriendinnen met kinderen bijvoorbeeld?

Hoi, welkom en blijf vooral meeschrijven als je dat wil

Je vragen:
Ik wist op mijn 13de al dat kinderen niks voor mij waren. Als kind kreeg ik poppen die ik kortwiekte en onderkliederde met viltstiften. Barbies vond ik wel leuk, want die konden paardrijden op mijn barbie-paard. Maar liever speelde ik met MyLittlePony en auto's.
En ik heb geen leuke jeugd gehad en een geestelijk en lichamelijk gehandicapte sibling en ik werd altijd mee gesleurd naar logéhuizen, gezinsvervangende huizen, mytylscholen. Ik heb allerlei beperkingen en zware handicaps gezien en het was echt heel eng en sommigen hebben echt geen menswaardig bestaan. De horror als jezelf ook zo'n kindje zou krijgen.
Dus al was de hele wereld rondom opvang, emancipatie ect perfect geweest, dan zou ik er nog niet aan beginnen. Zeker omdat bij mij de kinderwens ook ontbreekt.
Ik heb geen vriendinnen meer, maar ik heb wel collega's met kleine kinderen, en vooral eentje daarvan is een 5-jarig jochie en die is superschattig en heel slim. Ik vind het oprecht altijd leuk als mijn collega hem meeneemt naar het werk (vanwege problemen met het krijgen van oppas).

MissPiglet dinsdag 1 februari 2022 om 11:41

Tamsyn schreef: ↑
01-02-2022 09:24
Hoi, welkom en blijf vooral meeschrijven als je dat wil

Je vragen:
Ik wist op mijn 13de al dat kinderen niks voor mij waren. Als kind kreeg ik poppen die ik kortwiekte en onderkliederde met viltstiften. Barbies vond ik wel leuk, want die konden paardrijden op mijn barbie-paard. Maar liever speelde ik met MyLittlePony en auto's.
En ik heb geen leuke jeugd gehad en een geestelijk en lichamelijk gehandicapte sibling en ik werd altijd mee gesleurd naar logéhuizen, gezinsvervangende huizen, mytylscholen. Ik heb allerlei beperkingen en zware handicaps gezien en het was echt heel eng en sommigen hebben echt geen menswaardig bestaan. De horror als jezelf ook zo'n kindje zou krijgen.
Dus al was de hele wereld rondom opvang, emancipatie ect perfect geweest, dan zou ik er nog niet aan beginnen. Zeker omdat bij mij de kinderwens ook ontbreekt.
Ik heb geen vriendinnen meer, maar ik heb wel collega's met kleine kinderen, en vooral eentje daarvan is een 5-jarig jochie en die is superschattig en heel slim. Ik vind het oprecht altijd leuk als mijn collega hem meeneemt naar het werk (vanwege problemen met het krijgen van oppas).

Ik wist het inderdaad ook al heel jong en speelde wel met barbies, MyLittlePony en gewoon lekker buiten. En ook opgegroeid met een geestelijk en lichamelijk gehandicapte sibling, dus ik herken me erg in jouw verhaal. Ik heb nog jarenlang geen ziekenhuis in gedurfd, omdat daar alleen maar mensen dood gingen.

Het verbaast mij eigenlijk altijd dat mensen er maar klakkeloos van uit gaan dat ze een gezond kindje krijgen. En dan ook nog thuis willen bevallen. Maar goed, ik snap dat ik vanwege die toestanden in mijn jeugd ook wel een beetje bevooroordeeld ben richting de negatieve kans.

Actieve topics