Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010 deel 28
donderdag 6 juni 2024 om 22:45
Onvoorwaardelijke liefde voor je kind is heel erg mooi, dat lijkt me een prachtig gevoel. Maar de nadelen wegen voor mij zwaarder. Ik herken zo veel in wat jullie schrijven allemaal. Kinderen hebben kost zo veel energie en wat ik in mijn omgeving zie is dat ouders, allemaal, de eerste jaren uitgeput zijn.
Ik ben te veel aan mijn vrijheid gehecht om kinderen te willen.
Ik ben te veel aan mijn vrijheid gehecht om kinderen te willen.
vrijdag 7 juni 2024 om 09:03
Mag ik even mijn voorpret delen over mijn geboekte vakantie in een adult only hotel? 
https://seaviewmaltahotel.com/
https://seaviewmaltahotel.com/
vrijdag 7 juni 2024 om 10:46
vrijdag 7 juni 2024 om 10:54
Alvast heel veel plezier gewenst timetraveler!
Het zal een lekkere rustige vakantie worden voor je. Heerlijk toch.
Ik zelf vind kinderen vaak leuk. Ze zijn zo eerlijk. Mijn nichtjes zijn zo ontzettend lief en ik hou heel veel van ze ( zijn de dochters van mijn zus). Ik zie ze heel vaak en hou superveel van ze.
Als ze hier zijn, krijgen ze alle aandacht, gaan we leuke dingen doen en vaak blijven ze logeren.
Doordat ik zo nauw bij ze betrokken ben, weet ik des te meer dat ik zelf geen kinderen wil.
Het zal een lekkere rustige vakantie worden voor je. Heerlijk toch.
Ik zelf vind kinderen vaak leuk. Ze zijn zo eerlijk. Mijn nichtjes zijn zo ontzettend lief en ik hou heel veel van ze ( zijn de dochters van mijn zus). Ik zie ze heel vaak en hou superveel van ze.
Als ze hier zijn, krijgen ze alle aandacht, gaan we leuke dingen doen en vaak blijven ze logeren.
Doordat ik zo nauw bij ze betrokken ben, weet ik des te meer dat ik zelf geen kinderen wil.
vrijdag 7 juni 2024 om 19:40
Ziet er goed uit!! Ben benieuwd hoe je het tzt vindt!!Timetraveler schreef: ↑07-06-2024 09:03Mag ik even mijn voorpret delen over mijn geboekte vakantie in een adult only hotel?
https://seaviewmaltahotel.com/
Ik ben hier geweest:
https://www.sumushotels.com/en/monteplaya/
Was echt prima, met één maar... als je aan de verkeerde kant zat, zat je qua kamer naast het zwembad van het andere hotel, waar wel van alles liep.
Ik geloof niet in onvoorwaardelijke liefde. Ik denk dat verplichting of gewoonte vaak wordt aangezien als liefde...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 7 juni 2024 om 21:32
Tante zijn lijkt me ideaal, beste van twee werelden.Sky schreef: ↑07-06-2024 10:54Alvast heel veel plezier gewenst timetraveler!
Het zal een lekkere rustige vakantie worden voor je. Heerlijk toch.
Ik zelf vind kinderen vaak leuk. Ze zijn zo eerlijk. Mijn nichtjes zijn zo ontzettend lief en ik hou heel veel van ze ( zijn de dochters van mijn zus). Ik zie ze heel vaak en hou superveel van ze.
Als ze hier zijn, krijgen ze alle aandacht, gaan we leuke dingen doen en vaak blijven ze logeren.
Doordat ik zo nauw bij ze betrokken ben, weet ik des te meer dat ik zelf geen kinderen wil.
Helaas heb ik geen neefjes of nichtjes.
zaterdag 8 juni 2024 om 10:04
Tante zijn is ook hartstikke leuk.
Inderdaad, het beste van twee werelden. Ze zijn hier vaak en dat is echt supergezellig. Soms even een uurtje, soms een nachtje logeren. Maar ik ben ook weer blij als ze naar huis gaan en ik weer alleen ben en mijn huis rustige en schoon is en ik weerlekker kan relaxen.
zondag 9 juni 2024 om 08:59
Ik heb een tijdje 2 meisjes opgevangen (1 middag per 2 weken) via Buurtgezinnen. Het is bedoeld om de ouders wat rust te geven, iets voor zichzelf te doen of iets dergelijks. Het was erg leuk om te doen, samen knutselen of naar het bos of museum en na een uur of 3 weer lekker naar huis
Hier was het geen enkel probleem dat ik single en kindvrij was. Je krijgt een uitgebreide intake met de lokale coördinator van Buurtgezinnen, er volgt een kennismakingsgesprek, er worden van beide kanten afspraken gemaakt en er zijn evaluatie momenten.
Misschien is zoiets ook wat voor jou?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 9 juni 2024 om 18:03
Zeemeermin84: dat klinkt wel als veel chaos. Zonde van je tijd, want je hebt ook nog geen eens bij kunnen kletsen. Had je dit van te voren verwacht?
Misschien wat filosofisch, maar ik zit momenteel hier een beetje mee.
Het is meer, ik geloof niet dat liefde ooit 100% onvoorwaardelijk is. In zoveel gevallen is het toch een verplichting omdat: tja.. het is toch je... [vul maar in]. En als het wel zo is, wat omvat het dan?
Mijn ouders zijn gescheiden en met mijn vader heb ik heel lang geen contact gehad. Pas toen ik het huis uit ging, weer een beetje. Maar ondertussen denk ik; wat haal ik nu uit deze relatie? Want ik word er nooit echt heel blij van. En mensen zeggen al snel: maar het is toch je vader? Ja, en dan? Ik weet nog geen eens of ik echt van hem houd zoals hij nu is. Of dat het een soort plichtsgevoel is. Ik heb na een laatste ontmoeting besloten om zelf niet zoveel contact te zoeken en hij doet het zelf ook niet. En ik mis het ook niet.
Sowieso vraag ik mij af of bij veel vaders de liefde niet veel voorwaardelijker is dan bij de moeders. Zo vaak dat mannen gewoon weg gaan en hun kind in de steek laten...
Misschien wat filosofisch, maar ik zit momenteel hier een beetje mee.
Het is meer, ik geloof niet dat liefde ooit 100% onvoorwaardelijk is. In zoveel gevallen is het toch een verplichting omdat: tja.. het is toch je... [vul maar in]. En als het wel zo is, wat omvat het dan?
Mijn ouders zijn gescheiden en met mijn vader heb ik heel lang geen contact gehad. Pas toen ik het huis uit ging, weer een beetje. Maar ondertussen denk ik; wat haal ik nu uit deze relatie? Want ik word er nooit echt heel blij van. En mensen zeggen al snel: maar het is toch je vader? Ja, en dan? Ik weet nog geen eens of ik echt van hem houd zoals hij nu is. Of dat het een soort plichtsgevoel is. Ik heb na een laatste ontmoeting besloten om zelf niet zoveel contact te zoeken en hij doet het zelf ook niet. En ik mis het ook niet.
Sowieso vraag ik mij af of bij veel vaders de liefde niet veel voorwaardelijker is dan bij de moeders. Zo vaak dat mannen gewoon weg gaan en hun kind in de steek laten...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zondag 9 juni 2024 om 19:28
Niet helemaal zo verwacht. Ik probeer het maar zo te zien dat ik blij ben dat zulke verjaardagen en feestjes voor mij een uitzondering zijn en niet het normale feestje dat ik bezoek...
100%onvoorwaardelijke liefde. Tjah, écht 100% denk ik ook niet dat bestaat. Er zit ook een soort plichtsgevoel bij en omdat je iemand dan lang en goed kent, laat je ook een stuk van jezelf gaan als de relatie met zo'n persoon verbreekt.
100%onvoorwaardelijke liefde. Tjah, écht 100% denk ik ook niet dat bestaat. Er zit ook een soort plichtsgevoel bij en omdat je iemand dan lang en goed kent, laat je ook een stuk van jezelf gaan als de relatie met zo'n persoon verbreekt.
maandag 10 juni 2024 om 10:43
maandag 10 juni 2024 om 13:07
Ja, dat is iets wat mensen snel zeggen 'maar het is wel je vader'. Maar soms is er gewoon geen band tussen ouders en kinderen. Dat lijkt mij heel verdrietig. Ik heb zelf een hele goede band met mijn ouders, maar ik zie ook wel in mijn omgeving dat dat niet altijd vanzelfsprekend is.dianaf schreef: ↑09-06-2024 18:03Zeemeermin84: dat klinkt wel als veel chaos. Zonde van je tijd, want je hebt ook nog geen eens bij kunnen kletsen. Had je dit van te voren verwacht?
Misschien wat filosofisch, maar ik zit momenteel hier een beetje mee.
Het is meer, ik geloof niet dat liefde ooit 100% onvoorwaardelijk is. In zoveel gevallen is het toch een verplichting omdat: tja.. het is toch je... [vul maar in]. En als het wel zo is, wat omvat het dan?
Mijn ouders zijn gescheiden en met mijn vader heb ik heel lang geen contact gehad. Pas toen ik het huis uit ging, weer een beetje. Maar ondertussen denk ik; wat haal ik nu uit deze relatie? Want ik word er nooit echt heel blij van. En mensen zeggen al snel: maar het is toch je vader? Ja, en dan? Ik weet nog geen eens of ik echt van hem houd zoals hij nu is. Of dat het een soort plichtsgevoel is. Ik heb na een laatste ontmoeting besloten om zelf niet zoveel contact te zoeken en hij doet het zelf ook niet. En ik mis het ook niet.
Sowieso vraag ik mij af of bij veel vaders de liefde niet veel voorwaardelijker is dan bij de moeders. Zo vaak dat mannen gewoon weg gaan en hun kind in de steek laten...
Als ik het heb over onvoorwaardelijke liefde van ouders naar kind, bedoel ik eigenlijk niet dat het een vast gegeven is. Want er zijn voorbeelden genoeg dat dat niet zo is. Maar ik bedoel meer, dat ik er in geloof dat de enige vorm van onvoorwaardelijke liefde, die van ouders naar kinderen is. En dat betekent niet dat dat in alle gevallen zo is natuurlijk.
Maar er zijn ook genoeg ouders, die ondanks wat hun kinderen hebben gedaan, van ze blijven houden. Dat is denk ik, alleen in de relatie van ouders naar kinderen zo. Verder niet.
maandag 10 juni 2024 om 13:38
Dat vind ik altijd best iets aparts. Juist omdat er zo veel situaties zijn waarin de band tussen ouder(s) en kind(eren) op z'n best niet optimaal is. Misschien toch een vorm van ongemak. Mensen nemen vaak ook als vanzelfsprekend aan dat je van je ouders houdt. Ik heb zelfs een therapeut gehad, waar ik best al een tijdje kwam, die in een bijzin aannam dat ik van mijn moeder hield. Dat heeft voor mij wel een kras op de samenwerking gezet. Want uiteindelijk bevestigt zo'n uitspraak maar weer eens mijn diepe overtuiging dat ik een slechte dochter ben.dianaf schreef: ↑09-06-2024 18:03Zeemeermin84: dat klinkt wel als veel chaos. Zonde van je tijd, want je hebt ook nog geen eens bij kunnen kletsen. Had je dit van te voren verwacht?
Misschien wat filosofisch, maar ik zit momenteel hier een beetje mee.
Het is meer, ik geloof niet dat liefde ooit 100% onvoorwaardelijk is. In zoveel gevallen is het toch een verplichting omdat: tja.. het is toch je... [vul maar in]. En als het wel zo is, wat omvat het dan?
Mijn ouders zijn gescheiden en met mijn vader heb ik heel lang geen contact gehad. Pas toen ik het huis uit ging, weer een beetje. Maar ondertussen denk ik; wat haal ik nu uit deze relatie? Want ik word er nooit echt heel blij van. En mensen zeggen al snel: maar het is toch je vader? Ja, en dan? Ik weet nog geen eens of ik echt van hem houd zoals hij nu is. Of dat het een soort plichtsgevoel is. Ik heb na een laatste ontmoeting besloten om zelf niet zoveel contact te zoeken en hij doet het zelf ook niet. En ik mis het ook niet.
Sowieso vraag ik mij af of bij veel vaders de liefde niet veel voorwaardelijker is dan bij de moeders. Zo vaak dat mannen gewoon weg gaan en hun kind in de steek laten...
Ik kan me je worsteling dus wel indenken. Ik ervaar dergelijke aannames als sterke krachten om me in overeind te houden. Net als (mogelijke?) oordelen over geen contact met je ouders, al is het er bij mij uiteindelijk niet van gekomen dat het contact al dan niet tijdelijk verbroken is. Maar ik zie het als logisch dat je jezelf vragen stelt over het contact nadat dat zo lang verbroken geweest is. En ik denk dat als je er niks positiefs uithaalt, het best heel lastig kan zijn, juist door die maatschappelijke overtuigingen. En misschien ook wel het geconfronteerd worden met wat er niet is en vermoedelijk ook niet zal komen in jullie contact. Het lijkt mij heel goed om je gevoelens over het contact serieus te nemen. Het mooie van volwassen zijn is volgens mij nu juist dat je niet meer overgeleverd bent aan disfunctionele gezinssystemen en dat je als volwassene besluiten kunt - en misschien zelfs moet - nemen die uitgaan van wat voor jouw welzijn en gezondheid goed en belangrijk is.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 12 juni 2024 om 13:29
Lees even een pagina terug...Keuken1987 schreef: ↑12-06-2024 13:15Hebben jullie de documentaire Spijtmoeders gezien?
Over moeders die spijt hebben dat ze kinderen hebben gekregen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 12 juni 2024 om 13:59
Ik zie het..was al besproken dus
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.
woensdag 12 juni 2024 om 14:48
Yep, maar het staat je natuurlijk vrij jouw bespiegelingen ook te delen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 13 juni 2024 om 09:14
canis-felis, oh, zeker van een therapeut verwacht je toch wel meer...
En bedankt voor je lieve woorden en inzicht. Dat is ook eigenlijk wel wat ik zelf ook vind. Ik ben volwassen en ik mag die keuzes maken. Er zijn genoeg andere familieleden waar ik nul contact mee heb en zij ook geen contact met mij. Maar dat heeft ook al betekent dat ik niet naar life-events ga zoals een jubileum of begrafenis.
Ik voel mij ook niet schuldig of zo. Mijn vader is hertrouwt en heeft daar kinderen mee, dus ik maak mij ook niet druk over zaken als mantelzorg.
Ik denk dat ik de huidige status gewoon blijf hanteren. Als hij iets wil, dan hoor ik het wel.
En bedankt voor je lieve woorden en inzicht. Dat is ook eigenlijk wel wat ik zelf ook vind. Ik ben volwassen en ik mag die keuzes maken. Er zijn genoeg andere familieleden waar ik nul contact mee heb en zij ook geen contact met mij. Maar dat heeft ook al betekent dat ik niet naar life-events ga zoals een jubileum of begrafenis.
Ik voel mij ook niet schuldig of zo. Mijn vader is hertrouwt en heeft daar kinderen mee, dus ik maak mij ook niet druk over zaken als mantelzorg.
Ik denk dat ik de huidige status gewoon blijf hanteren. Als hij iets wil, dan hoor ik het wel.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 13 juni 2024 om 09:27
Lastige situatie Dianaf. En soms is het ook niet zo simpel als een rekensommetje, als 'rendement = wat ik eruit haal - energie die het kost". Dat kan helpen om je gedachten te ordenen, maar bij familie zoals ouders en siblings speelt toch die bloedband vaak een rol. Wat mij in dat soort situaties helpt is mezelf de vraag stellen "wie wil ik zijn?" of "wat zijn belangrijke waarden voor mij"? Dat betekent dat ik soms een relatie verbreek, omdat het niet daarin past. Maar soms ook contact aanhoudt dat me alleen maar energie kost, omdat het past bij mijn waarden. Of contact waar het alleen maar vanuit mijn kant komt, bijvoorbeeld bij familie.
Dat vind ik pijnlijk, want ik had graag gezien dat de ander het ook belangrijk vindt.Maar uiteindelijk ga ik voor wat ik belangrijk vind en familie is daar één van. Wanneer het overigens op die laatste manier gaat, probeer ik dan wel in een modus te doen waarbij het me het minste energie kost.
Als je er nog een beetje wijs uit wordt.
Misschien helpt het jou ook om niet zoveel te kijken naar wat je voelt, maar naar wat je belangrijk vindt in je leven.
Ik moet hier de hele tijd de kat en hond uit elkaars haren halen. Zit ik rustig te werken, hoor ik de halve huiskamer verbouwd worden. Maar wat nog het ergste is: ik spreek ze dan dus toe zoals mijn vader mij en mijn zus toesprak. "Potverdorie, ik probeer hier rustig te werken, nu is het klaar!". Ben ik tóch nog een ouder
Dat vind ik pijnlijk, want ik had graag gezien dat de ander het ook belangrijk vindt.Maar uiteindelijk ga ik voor wat ik belangrijk vind en familie is daar één van. Wanneer het overigens op die laatste manier gaat, probeer ik dan wel in een modus te doen waarbij het me het minste energie kost.
Als je er nog een beetje wijs uit wordt.
Misschien helpt het jou ook om niet zoveel te kijken naar wat je voelt, maar naar wat je belangrijk vindt in je leven.
Ik moet hier de hele tijd de kat en hond uit elkaars haren halen. Zit ik rustig te werken, hoor ik de halve huiskamer verbouwd worden. Maar wat nog het ergste is: ik spreek ze dan dus toe zoals mijn vader mij en mijn zus toesprak. "Potverdorie, ik probeer hier rustig te werken, nu is het klaar!". Ben ik tóch nog een ouder
donderdag 13 juni 2024 om 10:05
Ja, dat is natuurlijk ook zo, m.b.t. events. Dat heb ik dus niet ervaren, maar zal ook verschillen hoe dat ervaren wordt en hoe het zich in een familie al ontwikkelt. In mijn familie zijn andere events dan uitvaarten eigenlijk al lange tijd weggevallen. Huwelijken van nichten en neven bijvoorbeeld was in kleinere setting. En vanwege gedoe en andere levensfasen is de familiedag ook al lang niet meer.dianaf schreef: ↑13-06-2024 09:14canis-felis, oh, zeker van een therapeut verwacht je toch wel meer...
En bedankt voor je lieve woorden en inzicht. Dat is ook eigenlijk wel wat ik zelf ook vind. Ik ben volwassen en ik mag die keuzes maken. Er zijn genoeg andere familieleden waar ik nul contact mee heb en zij ook geen contact met mij. Maar dat heeft ook al betekent dat ik niet naar life-events ga zoals een jubileum of begrafenis.
Ik voel mij ook niet schuldig of zo. Mijn vader is hertrouwt en heeft daar kinderen mee, dus ik maak mij ook niet druk over zaken als mantelzorg.
Ik denk dat ik de huidige status gewoon blijf hanteren. Als hij iets wil, dan hoor ik het wel.
Mijn partner heeft geen contact meer met zijn vader, maar ik geloof dat die familie ook niet veel meer doet samen of het is vooral dat mijn vriend weinig heeft met die mensen. Mijn vriend is er vrij laconiek over, maar het is ook geen vers besluit. Zijn pubers kennen alleen deze situatie, het is verder geen 'ding'.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
