Bewust kindvrij sinds 2010 deel 28

Creatieveling zondag 23 januari 2022 om 12:48

Alweer een nieuw deel. We raken maar niet uitgekletst over ons kindvrije leven.

Praat hier over wat je bezighoudt en wat je kwijt wilt.

Afbeelding

creatieveling wijzigde dit bericht op 23-01-2022 21:08

25.31% gewijzigd

canis-felis donderdag 13 juni 2024 om 10:11

katkaatje schreef: ↑
13-06-2024 09:27
Lastige situatie Dianaf. En soms is het ook niet zo simpel als een rekensommetje, als 'rendement = wat ik eruit haal - energie die het kost". Dat kan helpen om je gedachten te ordenen, maar bij familie zoals ouders en siblings speelt toch die bloedband vaak een rol. Wat mij in dat soort situaties helpt is mezelf de vraag stellen "wie wil ik zijn?" of "wat zijn belangrijke waarden voor mij"? Dat betekent dat ik soms een relatie verbreek, omdat het niet daarin past. Maar soms ook contact aanhoudt dat me alleen maar energie kost, omdat het past bij mijn waarden. Of contact waar het alleen maar vanuit mijn kant komt, bijvoorbeeld bij familie.

Dat vind ik pijnlijk, want ik had graag gezien dat de ander het ook belangrijk vindt.Maar uiteindelijk ga ik voor wat ik belangrijk vind en familie is daar één van. Wanneer het overigens op die laatste manier gaat, probeer ik dan wel in een modus te doen waarbij het me het minste energie kost.

Als je er nog een beetje wijs uit wordt.

Misschien helpt het jou ook om niet zoveel te kijken naar wat je voelt, maar naar wat je belangrijk vindt in je leven.

Ik moet hier de hele tijd de kat en hond uit elkaars haren halen. Zit ik rustig te werken, hoor ik de halve huiskamer verbouwd worden. Maar wat nog het ergste is: ik spreek ze dan dus toe zoals mijn vader mij en mijn zus toesprak. "Potverdorie, ik probeer hier rustig te werken, nu is het klaar!". Ben ik tóch nog een ouder

Mja, bloedband... Dat voelt en ervaart iedereen ook anders, denk ik. Ik heb niet echt een gevoel daarbij. Maar misschien ben ik een uitzondering

Het is misschien wel voor veel mensen, waaronder die therapeut, het referentiekader.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Anoniem_66f1068fbefb8 donderdag 13 juni 2024 om 10:31

Daarom zeg ik ook 'vaak' en niet 'altijd'. Daar zal zeker variatie in zitten.

Maar mocht dat wel iets zijn wat onder de oppervlakte meespeelt (en waarom je bijvoorbeeld het contact nog niet hebt verbroken) is dat relevant om mee te nemen in je beslissingsproces.

dianaf donderdag 13 juni 2024 om 10:32

katkaatje schreef: ↑
13-06-2024 09:27
[...]

Ik moet hier de hele tijd de kat en hond uit elkaars haren halen. Zit ik rustig te werken, hoor ik de halve huiskamer verbouwd worden. Maar wat nog het ergste is: ik spreek ze dan dus toe zoals mijn vader mij en mijn zus toesprak. "Potverdorie, ik probeer hier rustig te werken, nu is het klaar!". Ben ik tóch nog een ouder

Ach ja, soms doe ik mijn mond open en dan rolt er een typische tekst van mijn moeder uit.

En soms denk ik: weet je, dat klinkt best heel lekker, geen wonder dat ze die vaak gebruikte.

Ze zei/zegt regelmatig: ben je helemaal betoeterd. En ik merk dat als je mensen hiermee corrigeert (bijvoorbeeld omdat ze afval op de grond gooien), dat de ontvanger hier vaak beschaamt op reageert ipv dat ze boos worden.

Sowieso valt de wat ouderwetsere taal vaak beter.

En jij ook bedankt voor je inzichten. Ik vind ze vrij logisch en ze helpen om over de situatie na de denken.

Ik had van alles getikt, maar eigenlijk kan ik soort van concluderen, dat het contact nooit echt voor mij was, maar omdat het makkelijk voor hem was. Dat klinkt cru, maar hij is iemand die geen beslissingen kan/wil nemen. En zijn relaties zijn over het algemeen met mensen die dat wel kunnen doen en dit voor hem doen. Maar achteraf klaagt hij er wel over, want hij weet het altijd beter (want hij is de beste en zo...), maar zelf beslissen... ho maar. Hij is ook gewoon niet zo geïnteresseerd in een ander, ook niet echt in mij heb ik gemerkt.

Dat schuurt, want ik ben iemand die wel knopen doorhakt en beslissingen neemt. En als ik dingen fout doe (gebeurt helaas ook wel) dit probeert te fixen, zonder dit op anderen af te wentelen en de verantwoordelijkheid neemt voor mijn beslissingen.

Ik ben het met je eens dat je niet altijd alles op een weegschaal moet leggen. Het is niet erg dat iets energie kost, maar je moet er wel een goed gevoel over hebben. En eigenlijk heb ik dat niet. Het is ook zo dat hij ook gewoon niet genoeg credits heeft opgebouwd, waardoor dit oké is. Of dat ik de relatie aan ben gegaan wetende dat ik er niet teveel van mag verwachten. Dat klinkt cru, maar zo werkt het wel.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

canis-felis donderdag 13 juni 2024 om 10:46

katkaatje schreef: ↑
13-06-2024 10:31
Daarom zeg ik ook 'vaak' en niet 'altijd'. Daar zal zeker variatie in zitten.

Maar mocht dat wel iets zijn wat onder de oppervlakte meespeelt (en waarom je bijvoorbeeld het contact nog niet hebt verbroken) is dat relevant om mee te nemen in je beslissingsproces.

Dat heb ik gelezen. Maar of het 'vaak' is weet ik ook niet. Misschien wel, misschien niet. Als daar een gevoel bij zit inderdaad niet negeren. Wat ik vooral probeer te zeggen is dat het ook legitiem is als je op dat punt niet echt wat voelt. Niet zozeer tegen of naar aanleiding van jou, maar bloedband zit voor mijn gevoel in dezelfde serie aannames als dat iedereen van zijn/haar ouders houdt (en dat ouders (onvoorwaardelijk) van hun kinderen houden. Ik lees een boek over emotioneel afwezige moeders en vooral de herkenning die ik in het dagelijks leven grotendeels mis komt flink bij me binnen. Een concreet voorbeeld daarvan is dat ik vrij vroeg ben gestopt met proberen verbinding te zoeken met mijn ouders. Geen bewuste keuze en al helemaal niet iets waar ik plezier uit haalde, maar er zijn echt - zowel vanuit mijn ouders als vanuit anderen - negatieve reacties op geweest, waardoor ik tot op de dag van vandaag gebukt ga onder schuldgevoel. Ook omdat ik destijds jongeren in een veel beroerder situatie dan ik heel hard zag proberen die verbinding te maken, en dat is ook wat je vaam hoort en leest (loyaliteit, hoewel ik loyaliteit deels zeker wel heb, dat dan weer wel). Maar ik heb er een structureel slechte overtuiging over mezelf als dochter aan overgehouden, waarvoor ik als veertiger nog altijd voor in therapie ben. Daarom wil ik voor mensen die misschien in een vergelijkbare situatie zitten mijn kant ook belichten. Ik had dat heel graag zelf eerder gehad, de bevestiging dat ik niet slecht ben.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

dianaf donderdag 13 juni 2024 om 10:53

canis-felis schreef: ↑
13-06-2024 10:11
Mja, bloedband... Dat voelt en ervaart iedereen ook anders, denk ik. Ik heb niet echt een gevoel daarbij. Maar misschien ben ik een uitzondering Het is misschien wel voor veel mensen, waaronder die therapeut, het referentiekader.

katkaatje schreef: ↑
13-06-2024 10:31
Daarom zeg ik ook 'vaak' en niet 'altijd'. Daar zal zeker variatie in zitten.

Maar mocht dat wel iets zijn wat onder de oppervlakte meespeelt (en waarom je bijvoorbeeld het contact nog niet hebt verbroken) is dat relevant om mee te nemen in je beslissingsproces.

Voor veel mensen is een bloedband heeeeel belangrijk. En geef toe, dat word je van jongs af aan al ingestampt, zowel bewust als onbewust. Natuurlijk is je moeder de allerliefste en je vader de allerleukste en je zus/broer moet je beste vriend(in) zijn, familie laat je niet vallen, moet je altijd voor klaar staan enz.
Ik vind een bloedband ook niet belangrijk, omdat ik teveel relaties heb zonder bloedband die veeeeel waardevoller zijn dan veel relaties met bloedband. De enige waardevolle bloedbandrelaties die ik op dit moment heb, is met mijn moeder en mijn sibling. Dus tja...

Ik geloof ook niet echt dat dit voor mij meespeelt in mijn relatie met mijn vader. Misschien meer het gevoel dat je hebt bij een vriendschap die niet leuk genoeg is. Zomaar zeggen dat je er geen zin meer in hebt, is ook zoiets. En doorbloeden is ook lastig als de ander het nog wel lijkt te willen.

Nou ja, dat zegt wel iets over hoe ik de relatie zie. Meer een soort niet werkende vriendschap dan een nietwerkende vader-dochter-relatie.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

canis-felis donderdag 13 juni 2024 om 13:08

Dat is dan wat het is, toch? Ik denk dat de vriendschapbenadering voortkomt uit dat het al heel lang, misschien zelfs nooit, een werkende vader-dochterrelatie was. Dat ervaar ik zelf tenminste zo. Ik ervaar het al heel lang niet als ouder-kindrelatie omdat er op z'n minst flinke gaten gevallen zijn in bescherming en begeleiding/aanmoediging. Dat ik dat zo voel heb ik al lang geleden geaccepteerd, maar ik worstel er momenteel wel sterker mee in het kader van mantelzorg en communicatie en verwachtingen daaromtrent. Het meeste is gelukkig belegd bij de nieuwe partner en het (professionele) zorgnetwerk. De partner van mijn moeder, nu een jaar of acht in haar leven, gaat er duidelijk van uit dat er sprake is van een 'normale' verstandhouding tussen mij en mijn moeder. Ik vind het moeilijk me daartoe te verhouden. Voor hij in beeld kwam en voor mijn moeder ziek werd was er wat mij betreft wel een acceptabele status-quo. Ik realiseer me tegelijkertijd ook dat de situatie anders en ook complex was geweest als mijn moeder geen partner had. Dat was bij mijn vader zo, maar ook weer een heel andere situatie omdat hij in korte tijd heel ziek werd en overleed. Mijn siblings en ik liepen toen achter de feiten aan, wat ik heel moeilijk vond omdat ik het gevoel had niet goed tot steun te kunnen zijn. Complexe materie

Ik kan me in jouw situatie goed voorstellen dat je het mantelzorgverhaal (t.z.t.) aan het 'nieuwe gezin' overlaat.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Sierlijk zaterdag 22 juni 2024 om 08:08

Dit weekend heb ik een verjaardag en ik heb er zo geen zin in. De mensen waar we naar toe gaan zijn heel aardig, maar het is er meestal een stampvolle bende met een heleboel kleine kinderen in de leeftijd van 2 tot 12. Ik kan mezelf niet eens horen denken, zoveel lawaai is er.

Hebben jullie ook zo'n hekel aan dergelijke feestjes?

Jajaja zaterdag 22 juni 2024 om 09:19

Sierlijk schreef: ↑
22-06-2024 08:08
Dit weekend heb ik een verjaardag en ik heb er zo geen zin in. De mensen waar we naar toe gaan zijn heel aardig, maar het is er meestal een stampvolle bende met een heleboel kleine kinderen in de leeftijd van 2 tot 12. Ik kan mezelf niet eens horen denken, zoveel lawaai is er.

Hebben jullie ook zo'n hekel aan dergelijke feestjes?

Oooh, vreselijk! Ook laatst weer zo'n "feestje" gehad. Overal geschreeuw en geren en je moest continu opletten waar je liep omdat je anders kruipende peuters, blokkendozen, stepjes en weet ik wat omver loopt. En die ouders allemaal maar druk met hun kinderen zijn en dus geen normaal gesprek mogelijk. Gelukkig niet te lang gebleven.

Sterkte vanmiddag.

Skadí zaterdag 22 juni 2024 om 12:02

@Sierlijk succes!

En ja ik heb een hekel aan dat soort dingen. Ik ga ook niet. Voor de mensen waar ik wel heenga (goede vrienden bijvoorbeeld) spreek ik altijd apart af.

Emboldened by the flame of ambition

dianaf zaterdag 22 juni 2024 om 15:45

@canis-felis, bedankt. Fijn dat je jouw verhaal wilt delen en dat ik niet de enige ben die met dit soort dingen zit.

@sierlijk.... succes en sterkte. Ik wil je niet in de put praten, maar dat klinkt ellendig.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Sierlijk zondag 23 juni 2024 om 20:03

Het viel uiteindelijk mee. Dat kwam omdat we buiten zaten en er minder mensen waren dan anders. De kinderen die er wel waren genoten de vrije opvoeding. Dat houdt in dat je ze niet corrigeert. Ook al pakken ze kaas, leggen het terug, pakken weer iets anders. Ook al loopt kind, ik schat 2 jaar, 3 stukken tegelijk. Heel bijzonder. Moeder zat erbij en keek ernaar, maar de opa en oma moesten kind corrigeren.

Tja, volgens mij gaat er dan iets mis. Vooral opa schijnt de pesthekel te hebben aan deze vrije opvoeding. Lekker makkelijk ook van de moeder, die had geen stress, interesseerde het niet dat volwassenen die hapjes niet meer wilden.

Gelukkig heb ik hier weinig last van gehad, behalve dan dat ik sommige hapjes maar even liet voor wat ze waren.

Sierlijk zondag 23 juni 2024 om 20:35

Jajaja schreef: ↑
22-06-2024 09:19
Oooh, vreselijk! Ook laatst weer zo'n "feestje" gehad. Overal geschreeuw en geren en je moest continu opletten waar je liep omdat je anders kruipende peuters, blokkendozen, stepjes en weet ik wat omver loopt. En die ouders allemaal maar druk met hun kinderen zijn en dus geen normaal gesprek mogelijk. Gelukkig niet te lang gebleven.

Sterkte vanmiddag.

Precies, dit bedoelde ik.

Anoniem_66f106c43d63f vrijdag 23 augustus 2024 om 23:14

Er is nu een topic over een moeder die zich zorgen maakt over haar kind dat naar de brugklas gaat.

Ik kan me dat zó goed voorstellen. Ik was zelf ook een kind dat gespannen was, heel onzeker en verdrietig vaak. Bedeesd en op de achtergrond. Ik weet hoe dat voelt.

Als ik zo'n topic lees, ben ik zo ontzettend blij dat ik geen kinderen heb. Ik zou me altijd zorgen maken om mijn kinderen. Ik maak me vaak zorgen over van alles.

Die zorgen is de belangrijkste reden dat ik geen kinderen wilde.
En daar komt ook nog bij, op wat voor wereld komen ze terecht?

Al met al weet ik dat de keuze voor geen kinderen, de beste van mijn leven is.

Anoniem_66f106c43d63f vrijdag 23 augustus 2024 om 23:33

Ik vind kinderen namelijk wel heel leuk.
Als ik zeker wist dat als ik kinderen zou hebben, ze zorgeloos door het leven zouden gaan, zou ik er voor hebben gekozen. Maar niemand gaat zorgeloos door het leven en zoals ik net al zei, ik vind het leven zelf lang niet altijd makkelijk, dus dat is niet realistisch.

Jajaja zaterdag 24 augustus 2024 om 00:49

Ja, dat áltijd zorgen maken lijkt me ook vreselijk.
En dan is dit nog iets wat een gebruikelijke zorg is.

Laat staan als je een kind hebt, dat extra zorg nodig heeft. Niet dat die niet leuk zijn, maar dan kom je al helemaal nooit meer aan jezelf toe.

Choco-fan woensdag 18 december 2024 om 17:40

Tijdje geleden dat we hier actief waren!

De reden dat ik post: Ik wist niet wat ik moest zeggen toen een goede vriendin mij appte dat elke keer als haar kinderen er weer zijn (co-ouderschap) het huis al heel snel weer een grote bende is.

Uhm....? Waarom laat je dat uberhaupt toe dan? Dat zei ik niet hoor

Maar dat is vast weer een veel te simpele gedachte van iemand die (bewust) kindvrij is.

Ik weet ook wel dat het kleine kinderen zijn, eentje heeft vermoedelijk adhd en/of autisme en natuurlijk mogen ze spelen binnen.
Maar....er bestaat toch ook zoiets als opvoeden?
Ik wilde dat eigenlijk antwoorden, maar ik heb maar even niks gezegd....

Ik kan me ook echt niet herinneren dat ik en mijn zusje zo'n bende maakten in de woonkamer. Onze eigen kamers waren rommelig (en die moesten dan ook verplicht opgeruimd worden), maar verder....als het een zooitje werd thuis dan mocht dat ook van mijn ouders en werd het daarna samen (okay, door ons onder protest) weer opgeruimd.

Ik heb echt een beetje de neiging om naar kinderloze vriendinnen te gaan zoeken.....

Ugli woensdag 18 december 2024 om 17:46

Ik kan me daar ook niks bij voorstellen, als ik die rommel in die huizen zie. Overal speelgoed, kruimels, en weet ik veel wat. Echt hoe dan? Dat ruim je toch netjes op na het spelen? Mijn ouderlijk huis zag er nooit zo uit.

bijtie woensdag 18 december 2024 om 18:20

Bij ons ook niet maar dat was wel een angstcultuur. Denk dat veel 90s kinderen niet de opvoeding aan hun kinderen willen geven die ze zelf hebben gekregen.

Ook hebben ze misschien last van stress van werk en hypotheeklasten, relatie, familie etc. ?

Ik heb niet de illusie dat ik zelf een al te beste opvoeder zou zijn of überhaupt zou functioneren in die omstandigheid. En dan moet je ook nog uitvogelen hoe opvoeden werkt. Heb je net uitgevogeld hoe het werkt, werkt het weer niet want nieuwe fase. Ik heb echt respect voor mensen die kinderen hebben en ze een goed thuis geven.

Wat ik wel heb is dat ik soms denk "je koos hier zelf voor." Ik ben geen goeie om tegen te zeuren over kinderen wat dat betreft. Terwijl dat ouders vaak het meeste helpt, gewoon ff erover zeuren meer niet.

Choco-fan woensdag 18 december 2024 om 19:57

bijtie schreef: ↑
18-12-2024 18:20

Ik heb niet de illusie dat ik zelf een al te beste opvoeder zou zijn of überhaupt zou functioneren in die omstandigheid. En dan moet je ook nog uitvogelen hoe opvoeden werkt. Heb je net uitgevogeld hoe het werkt, werkt het weer niet want nieuwe fase. Ik heb echt respect voor mensen die kinderen hebben en ze een goed thuis geven.

Wat ik wel heb is dat ik soms denk "je koos hier zelf voor." Ik ben geen goeie om tegen te zeuren over kinderen wat dat betreft. Terwijl dat ouders vaak het meeste helpt, gewoon ff erover zeuren meer niet.

Hmm nee ik denk niet dat ik er heel goed in zou zijn, opvoeden. Ik ben best een chaotisch type en kinderen zouden me snel overprikkelen vrees ik. Aan de andere kant zijn er wel normen en waarden die ik ze bij zou willen brengen en zou ik ook wel een praktische ouder zijn. Ik geloof niet in harde hand en superstreng zijn maar ook niet in die vrije blije opvoeding waarbij er weer nauwelijks regels zijn.

Ik denk trouwens wel dat veel mensen die onwijs graag kinderen willen op een roze wolk zitten. En dus geen realistisch idee hebben van waar ze aan beginnen, hoeveel geld het allemaal kost en wat het allemaal inhoudt.

canis-felis woensdag 18 december 2024 om 21:15

Hm, zou het niet gewoon kunnen dat ze het contrast bedoelt tussen met en zonder kinderen? Dat verschil merken ouders met co-ouderschap vrij sterk. Maar dat zou ze dan misschien beter met andere ouders kunnen delen

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Jajaja woensdag 18 december 2024 om 23:35

Choco-fan schreef: ↑
18-12-2024 19:57
Hmm nee ik denk niet dat ik er heel goed in zou zijn, opvoeden. Ik ben best een chaotisch type en kinderen zouden me snel overprikkelen vrees ik. Aan de andere kant zijn er wel normen en waarden die ik ze bij zou willen brengen en zou ik ook wel een praktische ouder zijn. Ik geloof niet in harde hand en superstreng zijn maar ook niet in die vrije blije opvoeding waarbij er weer nauwelijks regels zijn.

Ik denk trouwens wel dat veel mensen die onwijs graag kinderen willen op een roze wolk zitten. En dus geen realistisch idee hebben van waar ze aan beginnen, hoeveel geld het allemaal kost en wat het allemaal inhoudt.

Hoorde laatst van een vriendin dat ze aan zwemles al zo'n 1000,- per jaar kwijt was...
Geen idee of dat gangbaar is.
Maar daar komen dan nog de andere hobby's en clubjes bij!

Choco-fan donderdag 19 december 2024 om 10:18

canis-felis schreef: ↑
18-12-2024 21:15
Hm, zou het niet gewoon kunnen dat ze het contrast bedoelt tussen met en zonder kinderen? Dat verschil merken ouders met co-ouderschap vrij sterk. Maar dat zou ze dan misschien beter met andere ouders kunnen delen

Klopt, dat appte ze me later nog, dat het verschil zo groot was nu. En eerst was haar ex-man er natuurlijk ook nog om mee te helpen.
Ik kon er alleen niet zoveel mee. Ik weet wel dat zij van een vrij losse opvoeding is, de kinderen mogen veel en krijgen veel ruimte om zichzelf te ontwikkelen. Ik denk dat kinderen uit de jaren 80 en 90 ook best wat meer die ruimte hadden mogen krijgen.

Ugli donderdag 19 december 2024 om 10:24

Ik had ruimte zat in de jaren 90 hoor. Maar ik kon tenminste gewoon netjes achter mijn reet opruimen. Dat je ruimte krijgt betekent niet dat je huis meteen een vuilnisbelt hoeft te zijn.

canis-felis donderdag 19 december 2024 om 13:17

Choco-fan schreef: ↑
19-12-2024 10:18
Klopt, dat appte ze me later nog, dat het verschil zo groot was nu. En eerst was haar ex-man er natuurlijk ook nog om mee te helpen.
Ik kon er alleen niet zoveel mee. Ik weet wel dat zij van een vrij losse opvoeding is, de kinderen mogen veel en krijgen veel ruimte om zichzelf te ontwikkelen. Ik denk dat kinderen uit de jaren 80 en 90 ook best wat meer die ruimte hadden mogen krijgen.

Ach ja, dan zal het in letterlijke zin misschien ook wel meevallen met die bende, maar is het gewoon het contrast. Hoor ik mijn vriend ook wel eens zeggen, maar daar hoef ik verder niks mee. Ik zie het vooral als een constatering tussendoor en dan zeg ik iets al: "Kan ik me iets bij voorstellen!", en door.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Vuurenvlam62 donderdag 19 december 2024 om 14:19

Ha, weer wat activiteit hier. Ik moest laatst aan dit topic denken vanwege enige kindgerelateerde ergernissen in korte tijd.

@Choco-fan, ik zou ook niet weten hoe ik moet reageren als iemand zeurt over de eigen kinderen. Je wilde ze zelf en je moet ze gewoon beter opvoeden als ze een bende maken. Ik had vroeger mijn eigen hoekje met speelgoed in de woonkamer. Was ik klaar met spelen, dan alles terug in een grote kist die daar stond.
Je kon wel zien dat dat het kinderhoekje was, maar het was geen bende. De rest van de woonkamer was gewoon netjes.

Wat betreft de ergernissen in korte tijd:
Ik stond me om te kleden in het zwembad, zie ik opeens een kind die vanuit het hokje naast me over de scheidingswand staat te koekeloeren. Dus ik vraag, kun je het zien daarboven? Ik dacht dat het kind misschien zonder ouderlijk toezicht was maar toen ik mijn hokje uit kwam, kwam vader toevallig net uit het hokje samen met kind. Je mag kinderen van een jaar of 8, 9 best leren dat je niet bij andere mensen in het kleedhokje moet gluren.

In datzelfde zwembad in het bubbelbad: ik verwacht niet dat kinderen doodstil zitten, maar een kind zat zo te spetteren dat twee andere ouders met hun kind er uit gingen, omdat dat eerste kind hun kinderen water in de ogen spetterde. De moeder deed niet eens een poging om te corrigeren.

In de supermarkt, een kind met zo'n mandje op wielen, was dat mandje overal tegenaan aan het slaan. Ik was al verbaasd dat moeder niks zei over het mandje tegen de rekken aan zwiepen, maar toen het kind zijn mandje tegen mijn benen aan zwiepte (hard!) bleef ze nog steeds stil. Heb haar gevraagd of ze daar niet iets over moest zeggen, maar ze negeerde me.

Zo dat was lekker, weer eens ouderwets spuien in dit topic over gebrekkige opvoeding

Actieve topics