Kinderen
alle pijlers
Bijna 5 en geen groente willen eten.. OVERWINNING!
zaterdag 9 februari 2008 om 23:35
Kitty van 5 wil geen groenten eten. Niet eens proeven! Liefst eet ze altijd pasta met saus, of kippepoot, of vis. Ze vreet haring en kibbeling. Noedelsoepjes doen het ook goed. Tomatensaus en -soep vindt ze heerlijk, tot er herkenbare tomaten in zitten. Spinazie kan je goed verbergen in pastasaus of lasagna, dus dat lukte ook nog wel, vindt ze zelfs lekker. Zolang ze niet weet dat er spinazie in zit.
Pureren is een uitvinding, want daarmee kan je een boel in de pastasaus verbergen. Maar hee, ooit moet het toch een keer anders???
Ik geef volmondig toe, ik ben verkeerd begonnen. Of begonnen, ik heb ergens de verkeerde afslag genomen met het warm eten. Zo vanzelfsprekend als brood en fruit is, had de warme maaltijd ook moeten zijn, ongeacht wat het is. Maar ja, éénmaal de verkeerde afslag genomen is moeilijk omkeren. En ik heb altijd gezegd; eten moet leuk zijn, geen oorlog. Maar ook daar zit een eind aan.....
Vanaaf heb ik mijn poot stijf gehouden. Ze is deze ochtend teruggekomen van een skivakantie met pappa (We hebben een co-ouderschap) en ik vernam dat ze 10 dagen pasta, pannekoeken en kip heeft gegeten. En voor mij was dat de grens; dit moet anders.
Ze mocht wel kiezen, spinazie met aardappeltjes of bietjes met aardappeltjes. Ze koos spinazie. Tot het voor haar neus stond. Tranen, smeken, schreeuwen, huilen, kortom; drama. Maar ik was onverbiddelijk. 4 happen, en dan pas je vis (wat ze heerlijk vindt). En drama is zonder eten naar bed.
Dus; zonder eten naar bed. Kitty heeft een half uur lang hysterisch gillend in bed gelegen. "Ik wil niet, ik wil niet, ik wil niehiet!" en daarna "Ik heb hongeeeeer!!!" Ik zat echt te janken beneden. Maar: poot stijf.
Toen ze eindelijk kalmeerde, ben ik naar boven gegaan en heb haar gevraagd of ze in bed wilde blijven, of de 4 hapjes spinazie zou nemen en daarna de vis en toetje. Na veel gesnotter, ging ze mee.
En verdomd! Ze heeft 4 happen genomen! Met tranen en enig aandringen. Direct na de 4 happen droogden de tranen op als bij toverslag, kwam haar vrolijke zelfje terug en heeft ze heerlijk haar vis, toetje en nog een bakje gedroogde abrikozen gegeten. Bij navraag; nee, zo erg was het niet, en nee, ook niet zo vies.
Mooi. We hebben er meteen een afspraak van gemaakt. Elke avond 4 hapjes van de groente, en dan mag ze vlees of vis. Ze wilde zelf pappa bellen om te vertellen dat ze spinazie had gegeten, dus over de telefoon de afspraak met zijn 3-en bezegeld; eerst 4 hapjes met de pot mee, dan pas wat anders. Dus ook bij pappa niet meer makkelijk pasta of pannekoeken.
Dit is voor het eerst, dat ik deze slag heb gewonnen. Ik heb het eerder geprobeerd, maar als je kind met beide handen stijf voor de mond zit, ga je die er niet met dwang aftrekken en een lepel naar binnen duwen. Ik niet tenminste.
Hoera voor Kitty, hoera voor mij!
Nu nog volhouden....... Hopelijk is 2 weken dit regime volhouden genoeg om het pleit te beslechten.....
Pureren is een uitvinding, want daarmee kan je een boel in de pastasaus verbergen. Maar hee, ooit moet het toch een keer anders???
Ik geef volmondig toe, ik ben verkeerd begonnen. Of begonnen, ik heb ergens de verkeerde afslag genomen met het warm eten. Zo vanzelfsprekend als brood en fruit is, had de warme maaltijd ook moeten zijn, ongeacht wat het is. Maar ja, éénmaal de verkeerde afslag genomen is moeilijk omkeren. En ik heb altijd gezegd; eten moet leuk zijn, geen oorlog. Maar ook daar zit een eind aan.....
Vanaaf heb ik mijn poot stijf gehouden. Ze is deze ochtend teruggekomen van een skivakantie met pappa (We hebben een co-ouderschap) en ik vernam dat ze 10 dagen pasta, pannekoeken en kip heeft gegeten. En voor mij was dat de grens; dit moet anders.
Ze mocht wel kiezen, spinazie met aardappeltjes of bietjes met aardappeltjes. Ze koos spinazie. Tot het voor haar neus stond. Tranen, smeken, schreeuwen, huilen, kortom; drama. Maar ik was onverbiddelijk. 4 happen, en dan pas je vis (wat ze heerlijk vindt). En drama is zonder eten naar bed.
Dus; zonder eten naar bed. Kitty heeft een half uur lang hysterisch gillend in bed gelegen. "Ik wil niet, ik wil niet, ik wil niehiet!" en daarna "Ik heb hongeeeeer!!!" Ik zat echt te janken beneden. Maar: poot stijf.
Toen ze eindelijk kalmeerde, ben ik naar boven gegaan en heb haar gevraagd of ze in bed wilde blijven, of de 4 hapjes spinazie zou nemen en daarna de vis en toetje. Na veel gesnotter, ging ze mee.
En verdomd! Ze heeft 4 happen genomen! Met tranen en enig aandringen. Direct na de 4 happen droogden de tranen op als bij toverslag, kwam haar vrolijke zelfje terug en heeft ze heerlijk haar vis, toetje en nog een bakje gedroogde abrikozen gegeten. Bij navraag; nee, zo erg was het niet, en nee, ook niet zo vies.
Mooi. We hebben er meteen een afspraak van gemaakt. Elke avond 4 hapjes van de groente, en dan mag ze vlees of vis. Ze wilde zelf pappa bellen om te vertellen dat ze spinazie had gegeten, dus over de telefoon de afspraak met zijn 3-en bezegeld; eerst 4 hapjes met de pot mee, dan pas wat anders. Dus ook bij pappa niet meer makkelijk pasta of pannekoeken.
Dit is voor het eerst, dat ik deze slag heb gewonnen. Ik heb het eerder geprobeerd, maar als je kind met beide handen stijf voor de mond zit, ga je die er niet met dwang aftrekken en een lepel naar binnen duwen. Ik niet tenminste.
Hoera voor Kitty, hoera voor mij!
Nu nog volhouden....... Hopelijk is 2 weken dit regime volhouden genoeg om het pleit te beslechten.....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 10 februari 2008 om 09:49
Toetie, het was geen verwijt naar haar vader hoor. Ik denk alleen dat we onuitgesproken ons allebei schuldig hebben gemaakt aan af en toe de makkelijkste weg kiezen, want 'bij de ander eet ze wel weer gezond'. Bovendien hebben we allebei altijd wel iets gehad van; ze eet voldoende brood en fruit, dus het loopt wel een keer los. Zeker als ik de hele dag heb gewerkt heb ik vaak geen zin in oorlog. Maar als ze een hele vakantie lang alleen maar op macaroni en pannekoeken leeft, gaat het niet goed natuurlijk.....
Mmm, ik zie dat iemand ook op 'kindermishandeling' heeft gestemd. Grappig dat die personen hun stem nu net niet komen onderbouwen....
Mmm, ik zie dat iemand ook op 'kindermishandeling' heeft gestemd. Grappig dat die personen hun stem nu net niet komen onderbouwen....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 10 februari 2008 om 09:50
Om de 7 jaar veranderen de smaken van een kind,bied het aan maar ga je strijd voeren verlies je het toch uiteindelijk.Heb hier ook braakneigingen aan tafel gehad en kind is nu puber en nog niet gek op groente.Alles geprobeerd
verstoppen van groente,zo stukjes wortel of komkommer nee hij wou het niet.
Fruit gaat hier wel zorg dat ze van andere voedingstoffen genoeg naar binnen
krijgt, en je zult zien dat ze op een gegeven moment als ze wat ouder zijn ook nog wel van andere dingen willen proberen.
verstoppen van groente,zo stukjes wortel of komkommer nee hij wou het niet.
Fruit gaat hier wel zorg dat ze van andere voedingstoffen genoeg naar binnen
krijgt, en je zult zien dat ze op een gegeven moment als ze wat ouder zijn ook nog wel van andere dingen willen proberen.
zondag 10 februari 2008 om 10:02
Poez, dat heb je toch gewoon hartstikke goed gedaan? Ik denk dat je het voor jezelf en voor Kitty een stuk makkelijker maakt op deze manier, omdat er nu duidelijk is dat ze naar bed gaat zonder eten als ze die vier hapjes niet neemt. Ik vind het ook slim dat je haar naar beneden hebt gehaald om haar alsnog de vier hapjes te laten eten. Zo ziet ze nu in dat de vier hapjes niet zo vreselijk waren en ze dat dus beter kan verkiezen dan jankend in bed blijven. Ik vind het goed aangepakt. Als je toch een terugweg neemt kan je dat volgens mij maar beter een U- turn maken en niet gefaseerd ritsen 
Bij zoon doen we dat ie zelf alles mag eten, maar ik heb makkelijk praten want mijn zoon eet alles en ook veel. Van alles op zijn bord gaan minstens viujf happen naar binnen, en het vlees gaat altijd op. Alleen de groente blijft natuurlijk het meest van over, want da's het minst lekker, en gelijk heeft ie, want ik vind groente ook het minst lekker.
Ik heb vanaf dag 1 gezegd dat als hij klaar is, dat ik kan nog 1 hapje mag samenstellen en hij die nog moet eten. Op de laatste hap zit dus altijd een berg groente gepropt.
Goed gedaan dus!
Bij zoon doen we dat ie zelf alles mag eten, maar ik heb makkelijk praten want mijn zoon eet alles en ook veel. Van alles op zijn bord gaan minstens viujf happen naar binnen, en het vlees gaat altijd op. Alleen de groente blijft natuurlijk het meest van over, want da's het minst lekker, en gelijk heeft ie, want ik vind groente ook het minst lekker.
Ik heb vanaf dag 1 gezegd dat als hij klaar is, dat ik kan nog 1 hapje mag samenstellen en hij die nog moet eten. Op de laatste hap zit dus altijd een berg groente gepropt.
Goed gedaan dus!
zondag 10 februari 2008 om 10:25
:
Als je toch een terugweg neemt kan je dat volgens mij maar beter een U- turn maken en niet gefaseerd ritsen
Dank je Sun..
Overigens heeft zo'n vakantie met pappa ook voordelen hoor... We liggen nu nog steeds lekker in bed (hoera voor de laptop). Kitty met een Dora-filmpje en tussen door wordt er druk geknuffeld, gekroeld en gegiegeld. Ze heeft al wel 10 x gezegd dat ze blij is weer thuis te zijn en dat ze me zoooooo heeft gemist....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 10 februari 2008 om 11:57
Ik heb wel even getwijfeld hoor, wat ik stemmen zou. Mijn eerste reactie was 'wat zielig voor haar'. Als je iets echt niet wilt eten en erdoor overstuur raakt... Ik zou het niet leuk vinden als mijn moeder me zoiets zou flikken.
Tot ik me bedacht wat ik zelf zou doen. Aaiii!! Hetzelfde als jij. Niet eten? Ok. Dan met de lege maag naar bed. Mijn dochter is nog maar anderhalf maar ook nu pak ik het al zo aan. Onder dwang of extreme overredingskracht (afleiden en dan gauw in de mond stoppen oid) laten eten, weiger ik. Dat vind ik pas echt sneu. Wel of niet eten, blijft de keus van het kind.
Ja, je hebt het goed aangepakt. (En handig kortgesloten met haar vader) Aldus mijn gedachtengang.
Tot ik me bedacht wat ik zelf zou doen. Aaiii!! Hetzelfde als jij. Niet eten? Ok. Dan met de lege maag naar bed. Mijn dochter is nog maar anderhalf maar ook nu pak ik het al zo aan. Onder dwang of extreme overredingskracht (afleiden en dan gauw in de mond stoppen oid) laten eten, weiger ik. Dat vind ik pas echt sneu. Wel of niet eten, blijft de keus van het kind.
Ja, je hebt het goed aangepakt. (En handig kortgesloten met haar vader) Aldus mijn gedachtengang.
zondag 10 februari 2008 om 12:03
Dwangvoeden heb ik ook nooit gedaan, Anouka, dat zou ik idd ook niet over mijn hart kunnen verkrijgen.
Het idiote was de ommekeer na die 4 happen. Als een blad aan de boom sloeg ze om. Niks niet meer overstuur. Terwijl als ze echt ergens heel erg van is geschrokken ofzo, en daar van over dr toeren gaat, ze nog echt wel een kwartier nasnikt als ze wat is gekalmeerd.
Het idiote was de ommekeer na die 4 happen. Als een blad aan de boom sloeg ze om. Niks niet meer overstuur. Terwijl als ze echt ergens heel erg van is geschrokken ofzo, en daar van over dr toeren gaat, ze nog echt wel een kwartier nasnikt als ze wat is gekalmeerd.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 10 februari 2008 om 18:07
Goed gedaan hoor. Ik zou zelfs nog een stap verder gaan. Nu is ze 4, dus moet ze 4 hapjes groente, en als ze 5 is......
Dochterlelie moet ook. En krijgt eerst een lepel groente op haar bord. Als dat op is kan ze van de rest opscheppen wat ze hebben wil. Eten we iets dat ze echt niet lust (spruitjes bijvoorbeeld), krijgt ze een appel ofzo extra.
Ik let er wel op dat ik het afwissel. Dus als we vandaag iets eten dat ze niet zo lekker vindt, staat er morgen iets op tafel dat ze wel graag heeft.
Gelukkig eet ze wel verstopte groente. Dus verse spaghettisaus (puur tomaten hier), boerenkool, groentesoep, goulash (gaat hier veel ui doorheen), dat is al geen probleem. Nagenoeg alle soorten vlees, pasta, aardappelen, rijst, brood..
Het gekke is, zet een onbekende groente op tafel... bleh, lust ik niet.
Zet een onbekend snoepje of koekje op tafel... jammie.............. ??
Dochterlelie moet ook. En krijgt eerst een lepel groente op haar bord. Als dat op is kan ze van de rest opscheppen wat ze hebben wil. Eten we iets dat ze echt niet lust (spruitjes bijvoorbeeld), krijgt ze een appel ofzo extra.
Ik let er wel op dat ik het afwissel. Dus als we vandaag iets eten dat ze niet zo lekker vindt, staat er morgen iets op tafel dat ze wel graag heeft.
Gelukkig eet ze wel verstopte groente. Dus verse spaghettisaus (puur tomaten hier), boerenkool, groentesoep, goulash (gaat hier veel ui doorheen), dat is al geen probleem. Nagenoeg alle soorten vlees, pasta, aardappelen, rijst, brood..
Het gekke is, zet een onbekende groente op tafel... bleh, lust ik niet.
Zet een onbekend snoepje of koekje op tafel... jammie.............. ??
zondag 10 februari 2008 om 19:12
Zo bedoelde ik het ook niet hoor. Maar ik kan me er iets bij voorstellen dat hij zoiets had van; we zijn gezellig op vakantie dus mag je lekker eten wat je wil... ALS je maar eet (ofzoiets).
Dat hadden mijn ouders wel in ieder geval. En ik heb er verder ook geen probleem van gemaakt. Is niet hun pakkie an verder namelijk. Ik had trouwens gestemd dat je er goed aan gedaan had !
En ik zie het ook... kindermishandeling.. hoezo dat dan?
Inderdaad een beetje jammer dat diegene die dat gestemd heeft die mening niet komt onderbouwen.
Vind het nogal vergezocht namelijk. het is namelijk gewoon een machtspelletje en sommige kinderen gaan daar heel ver in door.
Ik heb op een kdv gewerkt en daar waren kinderen die gewoon gingen overgeven alleen om hun zin te krijgen!!! ( voornamelijk met eten)
Nu waren wij de personen er niet naar om onze zin door te drijven dus dan houd het op.
Wat je evt wel zou kunnen doen is gewoon een ienieminibeetje opscheppen en Kitty dat laten opeten.
Bij mijn dochter werkt dat (vaak) wel goed.
We prijzen haar de hemel in als ze haar bord leeg heeft. Tuurlijk... het was maar een muizehapje,maar het ging er ZONDER morren of verzet in en DAAR gaat het om.
anoniem_44746 wijzigde dit bericht op 10-02-2008 19:16
Reden: typfoutjes, sorry
Reden: typfoutjes, sorry
% gewijzigd
zondag 10 februari 2008 om 19:22
Niet zonder morren en piepen en enige overtuigingskracht was bij elke hap nodig, maar vandaag zijn er 4 hapjes bietjes naar binnen gegaan! En wel zonder tranen, zonder naar bed te hoeven.
Uiteraard de hemel in geprezen, en het viel haar weer mee, achteraf. Op naar morgen!
Uiteraard de hemel in geprezen, en het viel haar weer mee, achteraf. Op naar morgen!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 10 februari 2008 om 19:51
mag ik jullie dan eens een tip vragen? Mijn zoon weet dus zeer goed wat hij wel en niet wil, en groente wil hij niet. Daar gaat hij mee gooien. Wat doe je dan? Negeren? Vermanend toespreken? Het zien als een fase? Er komen nl wel tandjes. Ik begin een beetje geirriteerd ervan te raken en vraag me af of hij wel voldoende vitamines binnenkrijgt. Fruit is hij nl ook niet gek op.
Om nu al met vitaminepilletjes te beginnen vind ik ook weer zowat.
@poezewoes. Nog een overwinning dus!
Om nu al met vitaminepilletjes te beginnen vind ik ook weer zowat.
@poezewoes. Nog een overwinning dus!
zondag 10 februari 2008 om 20:59
Poezewoes, zo doen wij het ook bij dochter van 3. Gewoon minimaal 3 happen groente, wat het ook is (worden er inderdaad 4 als ze 4 is, heb ik al gezegd..). Het maffe is, nu we dat al een tijdje vol houden, dat ze niet alleen steeds minder protesteert maar ook steeds meer gaat lusten. Ze went gewoon aan bepaalde smaken.
Ik denk trouwens niet dat je ergens verkeerd bent gegaan. De meeste kinderen worden op een gegeven moment minder enthousiaste eters, en gek genoeg gaat het bijna altijd over groente/warme hap
Het punt is vooral (meteen een antwoord voor Krokusje) dat ze op een gegeven moment inderdaad weer oud genoeg zijn om wat van ze te mogen verwachten (en dat heb je ook gedaan). Veel eerder heeft dat geen zin, want een kind van pak 'm beet anderhalf jaar bijvoorbeeld heeft weinig boodschap aan drie hapjes. Dat komt er gewoon weer uit.
Mijn zoon leek trouwens ook ineens minder enthousiast Krokus. Maar hij wil het gewoon zelf doen. Als we hem een bakje eten met lepel en vork geven gaat er vaak wél aardig wat in (en de rest belandt als hij het zat is en we niet snel genoeg zijn ook op de grond hoor).
Ik denk trouwens niet dat je ergens verkeerd bent gegaan. De meeste kinderen worden op een gegeven moment minder enthousiaste eters, en gek genoeg gaat het bijna altijd over groente/warme hap
Het punt is vooral (meteen een antwoord voor Krokusje) dat ze op een gegeven moment inderdaad weer oud genoeg zijn om wat van ze te mogen verwachten (en dat heb je ook gedaan). Veel eerder heeft dat geen zin, want een kind van pak 'm beet anderhalf jaar bijvoorbeeld heeft weinig boodschap aan drie hapjes. Dat komt er gewoon weer uit.
Mijn zoon leek trouwens ook ineens minder enthousiast Krokus. Maar hij wil het gewoon zelf doen. Als we hem een bakje eten met lepel en vork geven gaat er vaak wél aardig wat in (en de rest belandt als hij het zat is en we niet snel genoeg zijn ook op de grond hoor).
zondag 10 februari 2008 om 21:23
Die vier hapjes zijn hier ook gebaseerd op haar leeftijd. Als ze 5 wordt worden het er 5. Of liever; als ze 5 is wil ik eigenlijk niet meer hoeven tellen. Maar ik vrees dat dat wellicht nog wat te hoog verwacht is, ze wordt over 3 weken 5, hahaha. 
Krokus, voor goede tips moet je uiteraard niet bij mij zijn, hahaha. Maar Kitty krijgt al wel heel lang gewoon een vitaminepilletje 's morgens.
Krokus, voor goede tips moet je uiteraard niet bij mij zijn, hahaha. Maar Kitty krijgt al wel heel lang gewoon een vitaminepilletje 's morgens.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 10 februari 2008 om 21:38
Nou, bij ons gaan er inmiddels vaak ongemerkt toch wel wat meer happen in zonder tellen nu ze eraan gewend is. En dat is eigenlijk best snel gegaan!
Wat wel heel schattig was was dat ze in het begin altijd probeerde te onderhandelen, en dat ging altijd zo:
Dan zeiden wij :drie happen
Kind: twee?
Wij: nee, drie
Kind: eerst één hapje en dan nog twee?
Wij: nou, vooruit dan maar.
En dan ging ze braaf eerst een hapje en dan nog twee eten :-)
Wat wel heel schattig was was dat ze in het begin altijd probeerde te onderhandelen, en dat ging altijd zo:
Dan zeiden wij :drie happen
Kind: twee?
Wij: nee, drie
Kind: eerst één hapje en dan nog twee?
Wij: nou, vooruit dan maar.
En dan ging ze braaf eerst een hapje en dan nog twee eten :-)
maandag 11 februari 2008 om 08:17
@Krokusje
Er komen tandjes? Dan is je zoon toch ofwel tussen 1 en 2, ofwel een jaar of 6/7. Ik gok op het eerste. Dan heb je nog niet zoveel onderhandelingsmogelijkheden. Groente kun je pureren en onder de aardappelen doen. Of in de spaghettisaus. Of je zet een schaaltje rauwkost op tafel (ze bestaan hoor, kinderen die dat lekker vinden). Of je geeft geen lekkere tussendoortjes zoals liga's en kapitein koek, maar alleen nog maar fruit. Voor een kind van anderhalf apart koken vind ik op zich nog niet zo erg. Mijn dochter lustte op die leeftijd alleen soep. Dus dan aten wij bijvoorbeeld aardappelen met wortelen, dan deed ik voor haar aardappel en wortel in blokjes snijden, drinkbouillon maken (kokend water met schep bouillon), dat bij elkaar in een soepkom. Had zij soep. Soms kun je het jezelf ook te lastig maken. Als je kind wel boerenkool lust, wat houdt je dan tegen om de spinazie ook zo onder de aardappelen te mengen. En geprakt eten is ook eten.
Let er ook op of je kind niet gewoon te moe is om te eten. Wij aten namelijk bijna altijd pas tegen half 7. Dat was voor dochterlelie dus te laat. Uiteindelijk kookte ik tegen vier uur voor haar een aardappeltje met groente, in de bouillon. Dus alles in 1 pan. 's Avonds kwam ze dan gezellig bij ons zitten en snoepte vlees van ons bord, kreeg ze daarna nog haar toetje en had ze toch alles binnen. Als ze eenmaal naar school gaan kom je vanzelf in een ander ritme. Bovendien komt er dan een periode dat ze bij vriendjes mee gaan eten, en zo leren dat overal groente op tafel staat, en dat iedereen wel eens iets niet zo lekker vindt.
Hier werd het opgelost met een weekje vakantie. Ze mocht met een nichtje mee naar de camping. Maar ja, de moeder had natuurlijk ook vakantie. Dus hadden we dochterlelie van te voren gewaarschuwd, eten wat er op tafel staat, Sandra kan niet voor jou alleen koken. En dat werkte prima. En uiteindelijk komt het goed. Maar... het duurt even. Dochterlelie is bijna 8....
Er komen tandjes? Dan is je zoon toch ofwel tussen 1 en 2, ofwel een jaar of 6/7. Ik gok op het eerste. Dan heb je nog niet zoveel onderhandelingsmogelijkheden. Groente kun je pureren en onder de aardappelen doen. Of in de spaghettisaus. Of je zet een schaaltje rauwkost op tafel (ze bestaan hoor, kinderen die dat lekker vinden). Of je geeft geen lekkere tussendoortjes zoals liga's en kapitein koek, maar alleen nog maar fruit. Voor een kind van anderhalf apart koken vind ik op zich nog niet zo erg. Mijn dochter lustte op die leeftijd alleen soep. Dus dan aten wij bijvoorbeeld aardappelen met wortelen, dan deed ik voor haar aardappel en wortel in blokjes snijden, drinkbouillon maken (kokend water met schep bouillon), dat bij elkaar in een soepkom. Had zij soep. Soms kun je het jezelf ook te lastig maken. Als je kind wel boerenkool lust, wat houdt je dan tegen om de spinazie ook zo onder de aardappelen te mengen. En geprakt eten is ook eten.
Let er ook op of je kind niet gewoon te moe is om te eten. Wij aten namelijk bijna altijd pas tegen half 7. Dat was voor dochterlelie dus te laat. Uiteindelijk kookte ik tegen vier uur voor haar een aardappeltje met groente, in de bouillon. Dus alles in 1 pan. 's Avonds kwam ze dan gezellig bij ons zitten en snoepte vlees van ons bord, kreeg ze daarna nog haar toetje en had ze toch alles binnen. Als ze eenmaal naar school gaan kom je vanzelf in een ander ritme. Bovendien komt er dan een periode dat ze bij vriendjes mee gaan eten, en zo leren dat overal groente op tafel staat, en dat iedereen wel eens iets niet zo lekker vindt.
Hier werd het opgelost met een weekje vakantie. Ze mocht met een nichtje mee naar de camping. Maar ja, de moeder had natuurlijk ook vakantie. Dus hadden we dochterlelie van te voren gewaarschuwd, eten wat er op tafel staat, Sandra kan niet voor jou alleen koken. En dat werkte prima. En uiteindelijk komt het goed. Maar... het duurt even. Dochterlelie is bijna 8....
maandag 11 februari 2008 om 10:29
hallo mama´s,
ik ben zelf kinderloos, maar vond de titel gisteren zo leuk dat ik ben blijven lezen en ik moet zeggen, ik heb me kostelijk vermaakt over alle slimmigheidjes van jullie spruiten!
@poezewoes: you go girl! (en ik geniet nog even van het 4 zijn, geweldig!!!)
ik ben zelf kinderloos, maar vond de titel gisteren zo leuk dat ik ben blijven lezen en ik moet zeggen, ik heb me kostelijk vermaakt over alle slimmigheidjes van jullie spruiten!
@poezewoes: you go girl! (en ik geniet nog even van het 4 zijn, geweldig!!!)
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 11 februari 2008 om 10:54
Ik heb zojuist alles gelezen. Lijkt me een wijze keus om op een gegeven moment paal en perk te stellen! Mooi zo! En goed voor Kitty dat ze aan de spinazie gegaan is!
Waar ik op zich wel van opkijk, is dat er zoveel ouders meegaan in het (koppige) gedrag van een kind. Omdat ze geen strijd willen.
Een baby moet geloof ik een nieuwe, onbekende smaak 10 keer proeven voor de smaak "aanvaard" wordt. Volgens mij zijn er veel ouders die na een paar keer weigeren overstag gaan, onder het mom: ik wil mijn kind niet dwingen. Waardoor kinderen dus nooit nieuwe smaken aanleren.
Maar doe je daar nou echt goed aan? Dat betekent dat je kinderen met een slecht ontwikkeld smaakpratroon laat opgroeien. Pasta-pizza-patatkinderen. En daarmee ontneem je ze ook van alles. En geef je ze een stukje (smaak)vervlakking mee.
Toen de zoons van mijn man jaren geleden voor het eerst bij mij over de vloer kwamen, verbaasde het me wat ze allemaal niet lustten als 8 en 10-jarigen.
Tomaten, pizza, champignons werden zonder blikken en blozen uit het eten gevist. De één wilde geen bonen, de ander wilde geen prei, de een lustte geen kaas, de ander wilde geen zaadjes in z'n brood, etc. etc. Beiden wilden (willen) geen melk. Kortom,er werd bijna altijd wel door iemand gezeurd en gejengeld tijdens het eten en nooit hoorde je :"hmmm, lekker!" Hetgeen niet echt bevorderlijk was voor een gezellige sfeer. En nog steeds zijn het geen gemakkelijke eters en drukken ze een stempel op de maaltijd.
Ik heb me heilig voorgenomen het bij mijn eigen kinderen anders te doen. Omdat ik niet met de voor en afkeuren van 4-5 kinderen rekening kan houden bij het koken, en ik de avondmaaltijd vooral een gezellig gebeuren wil laten zijn. En tot op heden is dat vrij aardig gelukt. Door als een vanzelfsprekendheid met eten om te gaan. Dit is wat we eten en daar moet je het mee doen. Geen eten? Geen toetje. Simple as that. Soms liet ik er weleens een naar boven gaan en kwam ik na het eten met het bordje naar boven om er in ieder geval iets in te laten gaan. Tjaja, streng... Durf het in dit kindgerichte en kindvriendelijk topic bijna niet te zeggen!
Maar...het werpt zijn vruchten af. Ze eten als 3 en 4 jarigen bijna alles, en met smaak. Dus kunnen we tussendoor een keer chinees halen zonder dat ze zitten te gruwelen, of kunnen we Indisch of Mexicaans eten. Eten ze vrijwel alle groentes. Natuurlijk hebben ze voorkeuren. En dan valt er best te onderhandelen: hoeven ze maar de helft van het bordje leeg te eten. Zij tevreden, wij tevreden.
Mijn kinderen mogen best grenzen testen. En strijd aangaan. Maar niet tijdens het eten. Want je lijf heeft gezonde dingen nodig om te groeien. Als baby-peuter-kleuter ben je zelf niet in staat te bepalen wat gezond is en ben
je compleet afhankelijk van wat je ouders je voorschotelen. En als ouder kies je de gemakkelijke weg als je daaraan toegeeft. Vind ik.
Dus... vind ik kinderen die hun zin krijgen met eten, eigenlijk meer tekort komen dan kinderen die leren om alles te eten.
Waar ik op zich wel van opkijk, is dat er zoveel ouders meegaan in het (koppige) gedrag van een kind. Omdat ze geen strijd willen.
Een baby moet geloof ik een nieuwe, onbekende smaak 10 keer proeven voor de smaak "aanvaard" wordt. Volgens mij zijn er veel ouders die na een paar keer weigeren overstag gaan, onder het mom: ik wil mijn kind niet dwingen. Waardoor kinderen dus nooit nieuwe smaken aanleren.
Maar doe je daar nou echt goed aan? Dat betekent dat je kinderen met een slecht ontwikkeld smaakpratroon laat opgroeien. Pasta-pizza-patatkinderen. En daarmee ontneem je ze ook van alles. En geef je ze een stukje (smaak)vervlakking mee.
Toen de zoons van mijn man jaren geleden voor het eerst bij mij over de vloer kwamen, verbaasde het me wat ze allemaal niet lustten als 8 en 10-jarigen.
Tomaten, pizza, champignons werden zonder blikken en blozen uit het eten gevist. De één wilde geen bonen, de ander wilde geen prei, de een lustte geen kaas, de ander wilde geen zaadjes in z'n brood, etc. etc. Beiden wilden (willen) geen melk. Kortom,er werd bijna altijd wel door iemand gezeurd en gejengeld tijdens het eten en nooit hoorde je :"hmmm, lekker!" Hetgeen niet echt bevorderlijk was voor een gezellige sfeer. En nog steeds zijn het geen gemakkelijke eters en drukken ze een stempel op de maaltijd.
Ik heb me heilig voorgenomen het bij mijn eigen kinderen anders te doen. Omdat ik niet met de voor en afkeuren van 4-5 kinderen rekening kan houden bij het koken, en ik de avondmaaltijd vooral een gezellig gebeuren wil laten zijn. En tot op heden is dat vrij aardig gelukt. Door als een vanzelfsprekendheid met eten om te gaan. Dit is wat we eten en daar moet je het mee doen. Geen eten? Geen toetje. Simple as that. Soms liet ik er weleens een naar boven gaan en kwam ik na het eten met het bordje naar boven om er in ieder geval iets in te laten gaan. Tjaja, streng... Durf het in dit kindgerichte en kindvriendelijk topic bijna niet te zeggen!
Maar...het werpt zijn vruchten af. Ze eten als 3 en 4 jarigen bijna alles, en met smaak. Dus kunnen we tussendoor een keer chinees halen zonder dat ze zitten te gruwelen, of kunnen we Indisch of Mexicaans eten. Eten ze vrijwel alle groentes. Natuurlijk hebben ze voorkeuren. En dan valt er best te onderhandelen: hoeven ze maar de helft van het bordje leeg te eten. Zij tevreden, wij tevreden.
Mijn kinderen mogen best grenzen testen. En strijd aangaan. Maar niet tijdens het eten. Want je lijf heeft gezonde dingen nodig om te groeien. Als baby-peuter-kleuter ben je zelf niet in staat te bepalen wat gezond is en ben
je compleet afhankelijk van wat je ouders je voorschotelen. En als ouder kies je de gemakkelijke weg als je daaraan toegeeft. Vind ik.
Dus... vind ik kinderen die hun zin krijgen met eten, eigenlijk meer tekort komen dan kinderen die leren om alles te eten.
maandag 11 februari 2008 om 11:24
Oké Kaaskopje, klinkt allemaal leuk in theorie. En dan heb je een kind van anderhalf wat z'n mond stijf dicht houdt en elke hap die er wel ingaat meteen weer uitspuugd. En dan?
De meeste baby's eten vrijwel alles, vanaf dat ze een jaar of 2,3 zijn kun je er ook wel weer eisen aan gaan stellen. Maar in die tussenfase zie ik dat alleen gebeuren als je over gaat op hap erin duwen-mond dichthouden-praktijken, en dat gaat me toch echt te ver.
Overigens eet mijn oudste van 12 alles behalve aubergines, en die van 3 eet ook steeds makkelijker steeds meer verschillende groentes (en olijven en blauwe kaas heeft ze altijd lekker gevonden, om maar wat te noemen).
Ben het dus niet met je eens dat je kind voor eeuwig aan de pizza en paat zit als je niet vanaf het begin superconsequent bent.
De meeste baby's eten vrijwel alles, vanaf dat ze een jaar of 2,3 zijn kun je er ook wel weer eisen aan gaan stellen. Maar in die tussenfase zie ik dat alleen gebeuren als je over gaat op hap erin duwen-mond dichthouden-praktijken, en dat gaat me toch echt te ver.
Overigens eet mijn oudste van 12 alles behalve aubergines, en die van 3 eet ook steeds makkelijker steeds meer verschillende groentes (en olijven en blauwe kaas heeft ze altijd lekker gevonden, om maar wat te noemen).
Ben het dus niet met je eens dat je kind voor eeuwig aan de pizza en paat zit als je niet vanaf het begin superconsequent bent.
maandag 11 februari 2008 om 13:38
Mijn kind is geen patat- en pizzakind hoor kaaskopje. Dus hold your horses.
En applaus dat jij het wel zo goed hebt gedaan. Dat jij de mazzel hebt 2 verpeste kinderen van een ander over de vloer te mogen krijgen heeft jou doen voornemen het heel anders aan te pakken. Nou, gefeliciteerd, het is je gelukt. Maar daar zit ook wel een deeltje mazzel in hoor. en er zijn meedere verschillende inzichten. Ik ken ook kinderen die jou aanpak hebben gekregen en die nu een hekel hebben aan warm eten. OK, ze eten alles. Maar gezellig? nee, absoluut niet. Nou, dat is leuk. Geweldig resultaat. Die krijgen van alles voor elkaar door hun bord maar leeg te eten. Het hangt ook van het kind af en er is niks mis mee om naar je kind te kijken.
Bij een collega van mij, eet de oudste alles, en de jongste vindt niks lekker. Toch hebben beiden exact dezelfde opvoeding gekregen wat betreft eten.
En zoals je kunt lezen, at Kitty als baby wel degelijk van alles. en heeft ze wel van alles voorgezet gekregen. Maar ik doe niet aan dwangvoeden. Als een 2 jarige weigert haar mond open te doen, begin je niet veel.
Daarnaast krijgt ze niet met alles altijd maar haar zin. Maar ja, er wordt wel rekjening met haar gehouden tot op zekere hoogte so shoot me.
Fijn dat jij het zo fantastisch doet, maar ik vind je posting bijzonder aanmatigend. Beetje minder veroordelend kan ook.
En applaus dat jij het wel zo goed hebt gedaan. Dat jij de mazzel hebt 2 verpeste kinderen van een ander over de vloer te mogen krijgen heeft jou doen voornemen het heel anders aan te pakken. Nou, gefeliciteerd, het is je gelukt. Maar daar zit ook wel een deeltje mazzel in hoor. en er zijn meedere verschillende inzichten. Ik ken ook kinderen die jou aanpak hebben gekregen en die nu een hekel hebben aan warm eten. OK, ze eten alles. Maar gezellig? nee, absoluut niet. Nou, dat is leuk. Geweldig resultaat. Die krijgen van alles voor elkaar door hun bord maar leeg te eten. Het hangt ook van het kind af en er is niks mis mee om naar je kind te kijken.
Bij een collega van mij, eet de oudste alles, en de jongste vindt niks lekker. Toch hebben beiden exact dezelfde opvoeding gekregen wat betreft eten.
En zoals je kunt lezen, at Kitty als baby wel degelijk van alles. en heeft ze wel van alles voorgezet gekregen. Maar ik doe niet aan dwangvoeden. Als een 2 jarige weigert haar mond open te doen, begin je niet veel.
Daarnaast krijgt ze niet met alles altijd maar haar zin. Maar ja, er wordt wel rekjening met haar gehouden tot op zekere hoogte so shoot me.
Fijn dat jij het zo fantastisch doet, maar ik vind je posting bijzonder aanmatigend. Beetje minder veroordelend kan ook.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 11 februari 2008 om 14:13
Poezewoes, ik bedoelde het zeker niet persoonlijk naar jou toe. Sorry als dat zo op je overkwam. En ik hoef ook echt geen applaus omdat het bij mij anders gelopen is dan bij jou. Maar ik heb wel het gevoel dat veel mensen het opgeven als een kind eten na de eerste (paar) keer niet lust. Terwijl het tijd kost voor het aan ene smaak gewend is.
Ik heb nooit aan dwangvoeden (getver!) gedaan in de zin van hoofd in de klem en lepel erin proppen tot het doorgeslikt wordt. Iek!
Maar als iemand iets niet lustte, dan aten we het een volgende keer gewoon nog een keer, en een paar dagen later nog een keer. Ik heb het niet zelf bedacht, van dat kinderen er een aantal keren over doen om een nieuwe smaak te leren waarderen. Maar het werkte wel.
Uiteindelijk, Poezewoes, doe jij niet anders dan wat ik van baby af aan bij de kinderen gedaan heb. Alleen 5 jaar later. En dat is toch eigenlijk zonde? Waarom niet eerder daarmee beginnen dan?
Ik heb nooit aan dwangvoeden (getver!) gedaan in de zin van hoofd in de klem en lepel erin proppen tot het doorgeslikt wordt. Iek!
Maar als iemand iets niet lustte, dan aten we het een volgende keer gewoon nog een keer, en een paar dagen later nog een keer. Ik heb het niet zelf bedacht, van dat kinderen er een aantal keren over doen om een nieuwe smaak te leren waarderen. Maar het werkte wel.
Uiteindelijk, Poezewoes, doe jij niet anders dan wat ik van baby af aan bij de kinderen gedaan heb. Alleen 5 jaar later. En dat is toch eigenlijk zonde? Waarom niet eerder daarmee beginnen dan?
maandag 11 februari 2008 om 14:22
@Poezewoes, ik vind dat je het geweldig doet. Ik was als kind een geweldig slechte eter, dus ik ben benieuwd hoe het bij ons gaat, wil mijn dochter graag besparen dat ze in de tienerleeftijd pas een boel andere dingen gaat proeven
@krokus, mijn dochter is volgens mij ongeveer even oud als jouw kleine, ze is net 1 gworden. Ze is ook een slechte warme hap-eter. Brood, fruit, yoghurt en melk allemaal prima, maar warm eten.... Ze blieft uberhaupt alleen maar potjes zonder stukjes (dus de 6 maanden variant). Wat we doen is haar op andere momenten toch zoveel mogelijk met andere smaken in aanraking brengen, want ze wil alles proeven wat wij eten. En dan zijn grote stukjes weer geen probleem, sterker nog, dan wil ze alleen grote stukken, zoals een blokje kaas, plakje worst of stuk appel. Warm eten dat ze niet hoeft komt er inderdaad gelijk weer uit en daarna gaat dat mondje stijf dicht. ik maak er maar geen drama van.
De praktijk werkt bij ons zo dat ze rond half 6 een half (6-maanden)potje krijgt, meer eet ze zeker niet, en dan rond kwart over 6 als wij warm eten krijgt ze van alles wat mee in stukken, dus stukken aardappel, groente en vlees (die eet ze dan zelf). Bij elkaar lijkt het me dan dat ze wel voldoende binnen krijgt.
Wat ook helpt bij een potje dat ze niet lekker vindt is afleiden (speelgoedje in de hand), of papa die toevallig van alles aan het doen is in de kamer, en de laatste tijd zelf een lepeltje geven. Daar smeer ik dan wat op en kan ze zelf in de mond doen, en tussendoor lukt het meestal heel goed er zelf een aantal lepels in te krijgen.
Succes ermee, ik denk dat het vanzelf wel beter zal gaan (regelmatig blijven aanbieden)
@krokus, mijn dochter is volgens mij ongeveer even oud als jouw kleine, ze is net 1 gworden. Ze is ook een slechte warme hap-eter. Brood, fruit, yoghurt en melk allemaal prima, maar warm eten.... Ze blieft uberhaupt alleen maar potjes zonder stukjes (dus de 6 maanden variant). Wat we doen is haar op andere momenten toch zoveel mogelijk met andere smaken in aanraking brengen, want ze wil alles proeven wat wij eten. En dan zijn grote stukjes weer geen probleem, sterker nog, dan wil ze alleen grote stukken, zoals een blokje kaas, plakje worst of stuk appel. Warm eten dat ze niet hoeft komt er inderdaad gelijk weer uit en daarna gaat dat mondje stijf dicht. ik maak er maar geen drama van.
De praktijk werkt bij ons zo dat ze rond half 6 een half (6-maanden)potje krijgt, meer eet ze zeker niet, en dan rond kwart over 6 als wij warm eten krijgt ze van alles wat mee in stukken, dus stukken aardappel, groente en vlees (die eet ze dan zelf). Bij elkaar lijkt het me dan dat ze wel voldoende binnen krijgt.
Wat ook helpt bij een potje dat ze niet lekker vindt is afleiden (speelgoedje in de hand), of papa die toevallig van alles aan het doen is in de kamer, en de laatste tijd zelf een lepeltje geven. Daar smeer ik dan wat op en kan ze zelf in de mond doen, en tussendoor lukt het meestal heel goed er zelf een aantal lepels in te krijgen.
Succes ermee, ik denk dat het vanzelf wel beter zal gaan (regelmatig blijven aanbieden)
anoniem_59069 wijzigde dit bericht op 11-02-2008 14:23
Reden: tja
Reden: tja
% gewijzigd
maandag 11 februari 2008 om 14:22
Omdat ik het ook niet zelf verzonnen heb Kaaskopje. Het is maar wel pedagogisch boek je leest. Mij is juist geleerd ten alle tijde strijd te voorkomen over het eten, en als je kind slecht eet, eerst eens te kijken naar wat ze zo over de dag binnen krijgt. Nou, dat is ruim voldoende want ze eet veel brood, fruit- vers en gedroogd, vis en melkprodukten. Dus is mij altijd verteld me er dan niet te druk om te maken en dat het vanzelf wel komt. Daarom er dus niet eerder mee begonnen en dan groeit het zo. Ik heb een stralend gezond kind, boordevol energie en nooit ziek.
En natuurlijk heb ik het met periodes wel eens geprobeerd, maar ik kan je vertellen dat dit bij een weigerend kind van bijna 5 dus stukken makkelijker gaat dan bij een weigerend kind van bijna 3.
En natuurlijk heb ik het met periodes wel eens geprobeerd, maar ik kan je vertellen dat dit bij een weigerend kind van bijna 5 dus stukken makkelijker gaat dan bij een weigerend kind van bijna 3.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
