Kinderen
alle pijlers
Bijna 5 en geen groente willen eten.. OVERWINNING!
zaterdag 9 februari 2008 om 23:35
Kitty van 5 wil geen groenten eten. Niet eens proeven! Liefst eet ze altijd pasta met saus, of kippepoot, of vis. Ze vreet haring en kibbeling. Noedelsoepjes doen het ook goed. Tomatensaus en -soep vindt ze heerlijk, tot er herkenbare tomaten in zitten. Spinazie kan je goed verbergen in pastasaus of lasagna, dus dat lukte ook nog wel, vindt ze zelfs lekker. Zolang ze niet weet dat er spinazie in zit.
Pureren is een uitvinding, want daarmee kan je een boel in de pastasaus verbergen. Maar hee, ooit moet het toch een keer anders???
Ik geef volmondig toe, ik ben verkeerd begonnen. Of begonnen, ik heb ergens de verkeerde afslag genomen met het warm eten. Zo vanzelfsprekend als brood en fruit is, had de warme maaltijd ook moeten zijn, ongeacht wat het is. Maar ja, éénmaal de verkeerde afslag genomen is moeilijk omkeren. En ik heb altijd gezegd; eten moet leuk zijn, geen oorlog. Maar ook daar zit een eind aan.....
Vanaaf heb ik mijn poot stijf gehouden. Ze is deze ochtend teruggekomen van een skivakantie met pappa (We hebben een co-ouderschap) en ik vernam dat ze 10 dagen pasta, pannekoeken en kip heeft gegeten. En voor mij was dat de grens; dit moet anders.
Ze mocht wel kiezen, spinazie met aardappeltjes of bietjes met aardappeltjes. Ze koos spinazie. Tot het voor haar neus stond. Tranen, smeken, schreeuwen, huilen, kortom; drama. Maar ik was onverbiddelijk. 4 happen, en dan pas je vis (wat ze heerlijk vindt). En drama is zonder eten naar bed.
Dus; zonder eten naar bed. Kitty heeft een half uur lang hysterisch gillend in bed gelegen. "Ik wil niet, ik wil niet, ik wil niehiet!" en daarna "Ik heb hongeeeeer!!!" Ik zat echt te janken beneden. Maar: poot stijf.
Toen ze eindelijk kalmeerde, ben ik naar boven gegaan en heb haar gevraagd of ze in bed wilde blijven, of de 4 hapjes spinazie zou nemen en daarna de vis en toetje. Na veel gesnotter, ging ze mee.
En verdomd! Ze heeft 4 happen genomen! Met tranen en enig aandringen. Direct na de 4 happen droogden de tranen op als bij toverslag, kwam haar vrolijke zelfje terug en heeft ze heerlijk haar vis, toetje en nog een bakje gedroogde abrikozen gegeten. Bij navraag; nee, zo erg was het niet, en nee, ook niet zo vies.
Mooi. We hebben er meteen een afspraak van gemaakt. Elke avond 4 hapjes van de groente, en dan mag ze vlees of vis. Ze wilde zelf pappa bellen om te vertellen dat ze spinazie had gegeten, dus over de telefoon de afspraak met zijn 3-en bezegeld; eerst 4 hapjes met de pot mee, dan pas wat anders. Dus ook bij pappa niet meer makkelijk pasta of pannekoeken.
Dit is voor het eerst, dat ik deze slag heb gewonnen. Ik heb het eerder geprobeerd, maar als je kind met beide handen stijf voor de mond zit, ga je die er niet met dwang aftrekken en een lepel naar binnen duwen. Ik niet tenminste.
Hoera voor Kitty, hoera voor mij!
Nu nog volhouden....... Hopelijk is 2 weken dit regime volhouden genoeg om het pleit te beslechten.....
Pureren is een uitvinding, want daarmee kan je een boel in de pastasaus verbergen. Maar hee, ooit moet het toch een keer anders???
Ik geef volmondig toe, ik ben verkeerd begonnen. Of begonnen, ik heb ergens de verkeerde afslag genomen met het warm eten. Zo vanzelfsprekend als brood en fruit is, had de warme maaltijd ook moeten zijn, ongeacht wat het is. Maar ja, éénmaal de verkeerde afslag genomen is moeilijk omkeren. En ik heb altijd gezegd; eten moet leuk zijn, geen oorlog. Maar ook daar zit een eind aan.....
Vanaaf heb ik mijn poot stijf gehouden. Ze is deze ochtend teruggekomen van een skivakantie met pappa (We hebben een co-ouderschap) en ik vernam dat ze 10 dagen pasta, pannekoeken en kip heeft gegeten. En voor mij was dat de grens; dit moet anders.
Ze mocht wel kiezen, spinazie met aardappeltjes of bietjes met aardappeltjes. Ze koos spinazie. Tot het voor haar neus stond. Tranen, smeken, schreeuwen, huilen, kortom; drama. Maar ik was onverbiddelijk. 4 happen, en dan pas je vis (wat ze heerlijk vindt). En drama is zonder eten naar bed.
Dus; zonder eten naar bed. Kitty heeft een half uur lang hysterisch gillend in bed gelegen. "Ik wil niet, ik wil niet, ik wil niehiet!" en daarna "Ik heb hongeeeeer!!!" Ik zat echt te janken beneden. Maar: poot stijf.
Toen ze eindelijk kalmeerde, ben ik naar boven gegaan en heb haar gevraagd of ze in bed wilde blijven, of de 4 hapjes spinazie zou nemen en daarna de vis en toetje. Na veel gesnotter, ging ze mee.
En verdomd! Ze heeft 4 happen genomen! Met tranen en enig aandringen. Direct na de 4 happen droogden de tranen op als bij toverslag, kwam haar vrolijke zelfje terug en heeft ze heerlijk haar vis, toetje en nog een bakje gedroogde abrikozen gegeten. Bij navraag; nee, zo erg was het niet, en nee, ook niet zo vies.
Mooi. We hebben er meteen een afspraak van gemaakt. Elke avond 4 hapjes van de groente, en dan mag ze vlees of vis. Ze wilde zelf pappa bellen om te vertellen dat ze spinazie had gegeten, dus over de telefoon de afspraak met zijn 3-en bezegeld; eerst 4 hapjes met de pot mee, dan pas wat anders. Dus ook bij pappa niet meer makkelijk pasta of pannekoeken.
Dit is voor het eerst, dat ik deze slag heb gewonnen. Ik heb het eerder geprobeerd, maar als je kind met beide handen stijf voor de mond zit, ga je die er niet met dwang aftrekken en een lepel naar binnen duwen. Ik niet tenminste.
Hoera voor Kitty, hoera voor mij!
Nu nog volhouden....... Hopelijk is 2 weken dit regime volhouden genoeg om het pleit te beslechten.....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 11 februari 2008 om 15:02
Ik heb gestemd op 'verkeerde aanpak'. Want ik vind eigenlijk dat jouw dochter nu opdraait voor iets dat jij altijd heb toegestaan en dat vind ik niet eerlijk. Ik snap ook niet zo waarom ze nú opeens wél groente moet eten van je. Ze krijgt genoeg binnen zeg je, dus wat is het probleem opeens?
Ik was de strijd minder hard aangegaan denk ik..
Mijn dochter is dan wel een stuk kleiner, ze is bijna 2, maar over eten heb ik nog geen moment moeilijk gedaan.
Ik kook, zij mag eten wat ze wil, eet ze niets, ook goed, maar ze krijgt ook niets anders. Volgende avond hetzelfde verhaal. En ja, het is echt wel gebeurd dat ze bijvoorbeeld rode kool steeds uitspuugde maar 3 weken later aten we het gewoon weer en at ze het wel. Ik dring ook nergens op aan, vraag niet 'ah, nog 1 hapje?' maar laat haar gewoon aanklooien. En tot nu toe werkt dat prima.
En er zitten ook weleens avonden (of weken achter elkaar) bij dat ze écht niets wil eten, dat ze roept 'op' na 2 happen of gaat zitten kliederen. Prima. Kliederen is 1x waarschuwen en daarna eten weg, bij 'op' gaat het eten ook weg, zonder aandringen, als ze het nog terugwil mag dat, maar niet eindeloos.
Ik was de strijd minder hard aangegaan denk ik..
Mijn dochter is dan wel een stuk kleiner, ze is bijna 2, maar over eten heb ik nog geen moment moeilijk gedaan.
Ik kook, zij mag eten wat ze wil, eet ze niets, ook goed, maar ze krijgt ook niets anders. Volgende avond hetzelfde verhaal. En ja, het is echt wel gebeurd dat ze bijvoorbeeld rode kool steeds uitspuugde maar 3 weken later aten we het gewoon weer en at ze het wel. Ik dring ook nergens op aan, vraag niet 'ah, nog 1 hapje?' maar laat haar gewoon aanklooien. En tot nu toe werkt dat prima.
En er zitten ook weleens avonden (of weken achter elkaar) bij dat ze écht niets wil eten, dat ze roept 'op' na 2 happen of gaat zitten kliederen. Prima. Kliederen is 1x waarschuwen en daarna eten weg, bij 'op' gaat het eten ook weg, zonder aandringen, als ze het nog terugwil mag dat, maar niet eindeloos.
maandag 11 februari 2008 om 15:05
maandag 11 februari 2008 om 15:19
Ik vind het een goede aanpak, Poezewoes. Dat je met tranen in je ogen beneden hebt gezeten kan ik me heel goed voorstellen.
Mijn zoon is 14 maanden en heeft nu al ontdekt dat hij zijn eten kan weigeren. Hij eet alleen stukjes vlees/vis en wat aardappeltjes ofzo. Groenten gaan er wel in maar die spuugt hij net zo hard weer uit. Ik blijf maar zeggen 'hetiseenfasehetiseenfasehetiseenfase' en hoop dat hij snel de leeftijd heeft dat ik het soort afspraken kan maken over eten als wat jij hebt gedaan met jouw dochter.
Mijn zoon is 14 maanden en heeft nu al ontdekt dat hij zijn eten kan weigeren. Hij eet alleen stukjes vlees/vis en wat aardappeltjes ofzo. Groenten gaan er wel in maar die spuugt hij net zo hard weer uit. Ik blijf maar zeggen 'hetiseenfasehetiseenfasehetiseenfase' en hoop dat hij snel de leeftijd heeft dat ik het soort afspraken kan maken over eten als wat jij hebt gedaan met jouw dochter.
maandag 11 februari 2008 om 16:09
Eow, het wordt wel een ander verhaal als je kind al maanden amper groente wil eten, en een stuk ouder is dan bijna twee.
Je boft dat Juna het dan na een paar keer wel weer wil proberen, maar dat doet niet elk kind.
Denk je niet dat je het op een gegeven moment ook zat zou worden als Juna het als kleuter nog stug bleef vertikken?
Tuurlijk, je kan zeggen dat Poezewoes er rijkelijk aan de late kant mee was, maar dat je op een gegeven moment een minimum aantal happen van je kind verwacht vind ik niet verkeerd -sterker nog, heb ik zelf ook gedaan
En Kaaskopje: je probeert het te nuanceren/uit te leggen, maar toch doe je dat voor mijn gevoel niet echt.
Ik vroeg hoe je dat zou doen bij een kind van anderhalf wat het gewoon blijft weigeren. Ook de tiende keer dat je het 'm voorzet. Je vind dwangvoeden te ver gaan zeg je, maar dan? Wat doe jij dan?
Je boft dat Juna het dan na een paar keer wel weer wil proberen, maar dat doet niet elk kind.
Denk je niet dat je het op een gegeven moment ook zat zou worden als Juna het als kleuter nog stug bleef vertikken?
Tuurlijk, je kan zeggen dat Poezewoes er rijkelijk aan de late kant mee was, maar dat je op een gegeven moment een minimum aantal happen van je kind verwacht vind ik niet verkeerd -sterker nog, heb ik zelf ook gedaan
En Kaaskopje: je probeert het te nuanceren/uit te leggen, maar toch doe je dat voor mijn gevoel niet echt.
Ik vroeg hoe je dat zou doen bij een kind van anderhalf wat het gewoon blijft weigeren. Ook de tiende keer dat je het 'm voorzet. Je vind dwangvoeden te ver gaan zeg je, maar dan? Wat doe jij dan?
maandag 11 februari 2008 om 16:11
Eowynn, ik heb het niet altijd toegestaan. Ik heb heel wat geprobeerd maar ik wrik de mond van een peuter met de kaken stijf op elkaar niet open. Je moet eens weten hoe vaak ik in tranen ben geweest omdat het eten gewoon niet lukte.
Waarom ik vind dat het nu opeens wel moet? Dat is een goede vraag. Ten eerste is het niet 'opeens'. Ik heb het altijd belangrijk gevonden maar het lukte gewoon niet. Daarnaast; ze moet voorlopig 4 hapjes (en dat zijn echt geen lepels vol, anders wordt het opnieuw behangen) en dan krijgt ze gewoon wat ze anders ook kreeg. Als de vier hapjes er goed ingaan, gaan we het opbouwen. Geleidelijk aan dus, niet opeens.
En je moet ergens een begin maken. Het wordt een keer tijd dat ze leert met de pot mee te eten. Beter laat dan nooit toch? Of stel je voor dat ik tot haar 16de wacht, zodat ik haar zakgeld in kan houden als ze niet goed eet?
De doorslaggevende reden waarom ik vind dat ze zo langzamerhand toch echt meer mee moet gaan eten, is omdat ze nergens anders eten kan. Ze kan nooit mee-eten, of er moet al rekening met haar gehouden worden. Daar vind ik haar gewoon te oud voor worden. Bovendien wordt ze steeds vaker bij vriendinnetjes uitgenodigd nu ze naar school gaat.
Tinus: zo heb ik dus 2,5 jaar lang hetiseenfasehetiseenfase lopen mompelen, hahaha.
Tips over hoe ik het 3 jaar geleden aan had moeten pakken, leuk, nuttig, maar niet meer voor mij. Ik kan de klok niet terugdraaien. Dus als er mensen zijn met briljante ideeen hoe je het bij een vijf jarige aanpakt; welkom. Ik zie dat iemand gestemd heeft; iets minder hard mag ook. Prima, sta ik helemaal open voor. Kom maar op met de ideeen!
Enne Eowynn; Kitty eet ook olijven, augurken, artisjokken, zoute haring met zuur en meer van dat soort rare dingen......
Waarom ik vind dat het nu opeens wel moet? Dat is een goede vraag. Ten eerste is het niet 'opeens'. Ik heb het altijd belangrijk gevonden maar het lukte gewoon niet. Daarnaast; ze moet voorlopig 4 hapjes (en dat zijn echt geen lepels vol, anders wordt het opnieuw behangen) en dan krijgt ze gewoon wat ze anders ook kreeg. Als de vier hapjes er goed ingaan, gaan we het opbouwen. Geleidelijk aan dus, niet opeens.
En je moet ergens een begin maken. Het wordt een keer tijd dat ze leert met de pot mee te eten. Beter laat dan nooit toch? Of stel je voor dat ik tot haar 16de wacht, zodat ik haar zakgeld in kan houden als ze niet goed eet?
De doorslaggevende reden waarom ik vind dat ze zo langzamerhand toch echt meer mee moet gaan eten, is omdat ze nergens anders eten kan. Ze kan nooit mee-eten, of er moet al rekening met haar gehouden worden. Daar vind ik haar gewoon te oud voor worden. Bovendien wordt ze steeds vaker bij vriendinnetjes uitgenodigd nu ze naar school gaat.
Tinus: zo heb ik dus 2,5 jaar lang hetiseenfasehetiseenfase lopen mompelen, hahaha.
Tips over hoe ik het 3 jaar geleden aan had moeten pakken, leuk, nuttig, maar niet meer voor mij. Ik kan de klok niet terugdraaien. Dus als er mensen zijn met briljante ideeen hoe je het bij een vijf jarige aanpakt; welkom. Ik zie dat iemand gestemd heeft; iets minder hard mag ook. Prima, sta ik helemaal open voor. Kom maar op met de ideeen!
Enne Eowynn; Kitty eet ook olijven, augurken, artisjokken, zoute haring met zuur en meer van dat soort rare dingen......
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 11 februari 2008 om 16:15
Enne, Eowynn, ik lees nu dat jou dochter nog maar 2 is?? Op die leeftijd deed ik het precies hetzelfde als jij hoor en at ze ook veel meer. Maar juist door de aanpak die jij ook kiest; ik kook, zij mag eten hoeveel ze wil en wat ze wil, ging het hier dus steeds verder achteruit.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 11 februari 2008 om 16:17
:
En ik weet niet of het aan mijn aanpak ligt, maar ze eet werkelijk álles nu. Knoflookolijven, pittig eten, brie, geitenkaas, augurken, knoflook, braadharing (gátver
Dat doe ik ook en toch eet zoon (bijna 4) niet....
Ik vrees dat er niks anders opzit dan Poez aanpak uit te proberen.
maandag 11 februari 2008 om 16:55
Mille, tja, kijk, ik kan alleen maar uit eigen ervaring praten. En dan ben ik misschien inderdaad een gelukkige bofkont dat ik 3 kinderen heb die het niet op de spits dreven, maar zich over lieten halen of hoe je het noemen wilt. Qua leeftijd zitten ze erg dicht op elkaar, dus misschien deed goed voorbeeld van de één de ander uiteindelijk ook wel volgen.
Weet je, ik heb ook echt een paar koppige dames. Eén weigert op alle manieren zich in rokjes of jurkjes te laten kleden. En daar kan ik veel beter mee leven. Want dat heeft niets met gezondheid en groei te maken. Dus op dat gebied krijgt ze alle ruimte om haar willetje te doen gelden.
Ik zie eetstrijd op latere leeftijd (kinderen die op peuterleeftijd ineens van alles gaan weigeren) als een fase waarin ze willen uitzoeken hoe sterk hun eigen wil, hun eigen autonomie is. Prima. Maar niet op het gebied van eten.
En eetstrijd op jongere leeftijd heeft voor mij gevoel dus met smaakontwikkeling te maken.
Dus als je vraagt wat ik zou doen bij een jong kind? Blijven voorzetten. Iedere keer weer. Op wat voor manier ook. Dus een hapje niet lekker afgewisseld met een hapje lekker (stukje vlees o.i.d.), met een beetje appelmoes versiert als taartje, met behulp van spelletjes, wat er maar in je opkomt. Maar ik zou wat dat betreft wel vasthoudend zijn.
(Kan ik natuurlijk gemakkelijk zeggen omdat ik de ervaring niet had van een hardnekkige weigeraar. Maar als je zo duidelijk vraagt naar wat ik zou doen: volhouden. Geen eten in de mond dwingen, maar iedere keer weer proberen)
Weet je, ik heb ook echt een paar koppige dames. Eén weigert op alle manieren zich in rokjes of jurkjes te laten kleden. En daar kan ik veel beter mee leven. Want dat heeft niets met gezondheid en groei te maken. Dus op dat gebied krijgt ze alle ruimte om haar willetje te doen gelden.
Ik zie eetstrijd op latere leeftijd (kinderen die op peuterleeftijd ineens van alles gaan weigeren) als een fase waarin ze willen uitzoeken hoe sterk hun eigen wil, hun eigen autonomie is. Prima. Maar niet op het gebied van eten.
En eetstrijd op jongere leeftijd heeft voor mij gevoel dus met smaakontwikkeling te maken.
Dus als je vraagt wat ik zou doen bij een jong kind? Blijven voorzetten. Iedere keer weer. Op wat voor manier ook. Dus een hapje niet lekker afgewisseld met een hapje lekker (stukje vlees o.i.d.), met een beetje appelmoes versiert als taartje, met behulp van spelletjes, wat er maar in je opkomt. Maar ik zou wat dat betreft wel vasthoudend zijn.
(Kan ik natuurlijk gemakkelijk zeggen omdat ik de ervaring niet had van een hardnekkige weigeraar. Maar als je zo duidelijk vraagt naar wat ik zou doen: volhouden. Geen eten in de mond dwingen, maar iedere keer weer proberen)
maandag 11 februari 2008 om 18:46
maandag 11 februari 2008 om 18:58
@kaaskopje. Ik heb dus die dreumes van anderhalf die z'n kaken stijf op elkaar houdt en met de spruiten / broccoli / aardappelen gaat gooien. Ik blijf inderdaad stug proberen, maar stug eet hij niets.
Heb er laatst een keer zelf een topic over geopend omdat hij alleen maar potjes pasta makkelijk lijkt te eten. Een keer na 5 dagen geen avondeten toch maar weer een potje gegeven.
Ik wil dus ook geen strijd over eten. Heb echter wel een mannetje dat over mij heen kan gaan lopen en die het heel lang volhoudt om te weigeren. Er zijn hier dan ook al een paar traantjes gevloeid.
Heb er laatst een keer zelf een topic over geopend omdat hij alleen maar potjes pasta makkelijk lijkt te eten. Een keer na 5 dagen geen avondeten toch maar weer een potje gegeven.
Ik wil dus ook geen strijd over eten. Heb echter wel een mannetje dat over mij heen kan gaan lopen en die het heel lang volhoudt om te weigeren. Er zijn hier dan ook al een paar traantjes gevloeid.
maandag 11 februari 2008 om 20:15
Nou Kaaskopje, dat volhouden heb ik bij de middelste anderhalf jaar gedaan, en toen vond ik het wel prima en zijn we dus die drie happen in gaan voeren.
En als de jongste, die nu 13 maanden is en ook voor steeds meer dingen z´n neus ophaalt gezellig blijft weigeren om het te proberen gaan we het op precies dezelfde manier doen.
Wat een beetje raar is in het hele verhaal: je schreef het -in elk geval in eerste instantie- allemaal op alsof hier een stel watjes aan het posten waren die overal maar aan toegaven en dat jouw kinderen alles eten omdat jij wél streng kunt zijn.
En eigenlijk lijkt het er nu op neer te komen dat je precies hetzelfde hebt gedaan als bijvoorbeeld ik en Poezewoes, namelijk stug blijven aanbieden, maar gewoon het geluk hebt gehad dat jouw kinderen (net als mijn oudste overigens, dat is ook altijd een makkelijke eter geweest) daar wat makkelijker in meegingen.
Niks strenger dus, toeval (net als dat ik denk dat het toeval is dat de oudste makkelijker was met eten dan de middelste, want ik doe precies hezelfde). Poezewoes, die is pas streng
En als de jongste, die nu 13 maanden is en ook voor steeds meer dingen z´n neus ophaalt gezellig blijft weigeren om het te proberen gaan we het op precies dezelfde manier doen.
Wat een beetje raar is in het hele verhaal: je schreef het -in elk geval in eerste instantie- allemaal op alsof hier een stel watjes aan het posten waren die overal maar aan toegaven en dat jouw kinderen alles eten omdat jij wél streng kunt zijn.
En eigenlijk lijkt het er nu op neer te komen dat je precies hetzelfde hebt gedaan als bijvoorbeeld ik en Poezewoes, namelijk stug blijven aanbieden, maar gewoon het geluk hebt gehad dat jouw kinderen (net als mijn oudste overigens, dat is ook altijd een makkelijke eter geweest) daar wat makkelijker in meegingen.
Niks strenger dus, toeval (net als dat ik denk dat het toeval is dat de oudste makkelijker was met eten dan de middelste, want ik doe precies hezelfde). Poezewoes, die is pas streng
maandag 11 februari 2008 om 20:33
Mille, ik denk dat je mijn eerste posting wat dat betreft goed gelezen hebt. Ik denk dat er tegenwoordig héél veel mensen zijn die meegaan in het gedrag van hun kind. Terwijl dat niet altijd is wat een kind op die leeftijd nodig heeft.
Let wel, dat wil niet zeggen dat jij dat doet. Maar ik heb dat bij mensen in mijn omgeving ook een aantal keer gezien. En velen komen daar op een gegeven moment op terug. (Poezewoes geeft het in haar openingspost zelf toe, dat ze ergens een keer de verkeerde afslag genomen heeft wat betreft warm eten, en het nu hoog tijd vindt om dat een andere wending te geven.)
Ik denk dat ik er als opvoeder een bijdrage aan geleverd heb dat mijn kinderen gemakkelijke eters zijn. Da's toch niet zo heel gek om te denken?
Maar het laatste wat ik wil is allerlei mensen persoonlijk voor het hoofd stoten die specifieke voorbeelden geven. Dus vergoelijk ik dat vervolgens in een andere reactie. Dat kan dan inderdaad vreemd overkomen, maar omgekeerd aan hoe jij het opvat.
Let wel, dat wil niet zeggen dat jij dat doet. Maar ik heb dat bij mensen in mijn omgeving ook een aantal keer gezien. En velen komen daar op een gegeven moment op terug. (Poezewoes geeft het in haar openingspost zelf toe, dat ze ergens een keer de verkeerde afslag genomen heeft wat betreft warm eten, en het nu hoog tijd vindt om dat een andere wending te geven.)
Ik denk dat ik er als opvoeder een bijdrage aan geleverd heb dat mijn kinderen gemakkelijke eters zijn. Da's toch niet zo heel gek om te denken?
Maar het laatste wat ik wil is allerlei mensen persoonlijk voor het hoofd stoten die specifieke voorbeelden geven. Dus vergoelijk ik dat vervolgens in een andere reactie. Dat kan dan inderdaad vreemd overkomen, maar omgekeerd aan hoe jij het opvat.
maandag 11 februari 2008 om 20:39
Hey Poezewoes, Dat gaat de goede kant op zie ik! Fijn!
Weet je, iedereen doet het op zijn eigen manier.
Ik heb altijd gezegd dat ik geen strijd wilde maken van het eten en dat heb ik dus eigenlijk ook nooit gedaan. Als mijn dochter iets niet wilde kreeg ze vaak wat anders.
Naar mate ze ouder werd wilde ik wel dat ze het in ieder geval probeerde.
Maar als ze dan ging kokhalzen wist ik dat ze het ECHT NIET lekker vond en mocht ze stoppen.
En het is hier ook al voorgekomen dat ze zonder eten naar bed is gegaan. Jammer dan...
Zojuist zat ze weer te emmeren met eten.. we aten macaroni wat ze wel graag lust. Maar toch begon mijn dochter te zeuren.
Ze vroeg ook om drinken en mijn man en ik vonden dat ze eerst maar eens een paar happen moest nemen en dat deed ze niet.
Madam wist ons haarfijn uit te leggen dat als ze geen drinken zou krijgen, dat ze dan ook niet zou eten.
Oke prima, maar dan dus ook geen toetje.
Ze begon wat tegen te spurten,maar toen we het nog eens herhaalde (eerst paar happen en dan drinken...bord leeg= toetje) en haar verder met rust lieten nam ze zowaar 3 hele flinke happen!
Drinken gepakt en zonder morren ging het bordje leeg!
Op zich was ik daar blij mee.. maar dat eeuwige gezeur vooraf wordt ik soms erg moe van.
Weet je, iedereen doet het op zijn eigen manier.
Ik heb altijd gezegd dat ik geen strijd wilde maken van het eten en dat heb ik dus eigenlijk ook nooit gedaan. Als mijn dochter iets niet wilde kreeg ze vaak wat anders.
Naar mate ze ouder werd wilde ik wel dat ze het in ieder geval probeerde.
Maar als ze dan ging kokhalzen wist ik dat ze het ECHT NIET lekker vond en mocht ze stoppen.
En het is hier ook al voorgekomen dat ze zonder eten naar bed is gegaan. Jammer dan...
Zojuist zat ze weer te emmeren met eten.. we aten macaroni wat ze wel graag lust. Maar toch begon mijn dochter te zeuren.
Ze vroeg ook om drinken en mijn man en ik vonden dat ze eerst maar eens een paar happen moest nemen en dat deed ze niet.
Madam wist ons haarfijn uit te leggen dat als ze geen drinken zou krijgen, dat ze dan ook niet zou eten.
Oke prima, maar dan dus ook geen toetje.
Ze begon wat tegen te spurten,maar toen we het nog eens herhaalde (eerst paar happen en dan drinken...bord leeg= toetje) en haar verder met rust lieten nam ze zowaar 3 hele flinke happen!
Drinken gepakt en zonder morren ging het bordje leeg!
Op zich was ik daar blij mee.. maar dat eeuwige gezeur vooraf wordt ik soms erg moe van.
maandag 11 februari 2008 om 20:40
Nee hoor Kaaskopje, ik snap wel hoe je het bedoelt. Ik vond je in eerste instantie dus alleen wel erg stellig 
En ja, tuurlijk is het logisch dat je (in het algemeen, dat iedereen) graag denkt dat je een positieve bijdrage aan de opvoeding van je kinderen hebt geleverd, dat je er bijvoorbeeld makkelijke eters van hebt gemaakt.
Ik dacht na de oudste ook dat het aan mij lag dat ze alles at en overal sliep. En toch doe ik niks anders dan bij de jongste twee, waarvan de middelste dus een moeilijke eter is die het liefst gewoon thuis slaapt. Er speelt ook een groot deel karakter mee, zoals je zelf al noemt in het voorbeeld over je dochter die geen rokjes en jurken wil dragen.
En ja, tuurlijk is het logisch dat je (in het algemeen, dat iedereen) graag denkt dat je een positieve bijdrage aan de opvoeding van je kinderen hebt geleverd, dat je er bijvoorbeeld makkelijke eters van hebt gemaakt.
Ik dacht na de oudste ook dat het aan mij lag dat ze alles at en overal sliep. En toch doe ik niks anders dan bij de jongste twee, waarvan de middelste dus een moeilijke eter is die het liefst gewoon thuis slaapt. Er speelt ook een groot deel karakter mee, zoals je zelf al noemt in het voorbeeld over je dochter die geen rokjes en jurken wil dragen.
maandag 11 februari 2008 om 23:00
Voor degene met al ietsje oudere kinderen:
Neem je kind mee naar de supermarkt. Laat hem/haar daar zelf uitzoeken wat er die avond gegeten wordt, waarbij de regel geldt dat er groente bij moet.
Laat die groente zelf uitzoeken, afwegen, betalen. En thuis, zelf laten schoonmaken, meehelpen koken.
Dochterlelie wilde de eerste keer pannekoeken met spinazie........... En hoewel ik van het idee gruwelde, dacht ik aan de andere kant, tja, zij moet ook vaak eten wat ik wil, dus dan moet andersom ook eens kunnen.
Wij doen dit 1x per week. Gelukkig kiest ze tegenwoordig vaak voor spaghetti, of frietjes (die bij ons dus met groente en vlees gegeten worden, en niet met mayonaise en frikandellen).
Maar het idee dat zij eet wat ik kook, en dat ik eet wat zij kookt, heeft hier wel aardig meegeholpen. Vanaf een jaar of 4 is dat prima te doen. Dat ze hulp nodig heeft met de hete pannen mag duidelijk zijn, en ik laat haar echt geen aardappels schillen. Maar groente wassen kan voor een vierjarige al heel goed, sla kun je ook met je handjes snipperen, en worteltjes krijg je aardig schoon met een stevige borstel. Dochterlelie mag inmiddels ook wel snijden, maar die is nu ook bijna 8. We zijn met goed 3 begonnen.
Daarnaast is ze in haar klas dus werkelijk de enige die weet dat biefstuk van de koe komt, en dat kip dus ook echt een kip is geweest, en dat een schnitsel van een varkensbil afkomstig is.......
Neem je kind mee naar de supermarkt. Laat hem/haar daar zelf uitzoeken wat er die avond gegeten wordt, waarbij de regel geldt dat er groente bij moet.
Laat die groente zelf uitzoeken, afwegen, betalen. En thuis, zelf laten schoonmaken, meehelpen koken.
Dochterlelie wilde de eerste keer pannekoeken met spinazie........... En hoewel ik van het idee gruwelde, dacht ik aan de andere kant, tja, zij moet ook vaak eten wat ik wil, dus dan moet andersom ook eens kunnen.
Wij doen dit 1x per week. Gelukkig kiest ze tegenwoordig vaak voor spaghetti, of frietjes (die bij ons dus met groente en vlees gegeten worden, en niet met mayonaise en frikandellen).
Maar het idee dat zij eet wat ik kook, en dat ik eet wat zij kookt, heeft hier wel aardig meegeholpen. Vanaf een jaar of 4 is dat prima te doen. Dat ze hulp nodig heeft met de hete pannen mag duidelijk zijn, en ik laat haar echt geen aardappels schillen. Maar groente wassen kan voor een vierjarige al heel goed, sla kun je ook met je handjes snipperen, en worteltjes krijg je aardig schoon met een stevige borstel. Dochterlelie mag inmiddels ook wel snijden, maar die is nu ook bijna 8. We zijn met goed 3 begonnen.
Daarnaast is ze in haar klas dus werkelijk de enige die weet dat biefstuk van de koe komt, en dat kip dus ook echt een kip is geweest, en dat een schnitsel van een varkensbil afkomstig is.......
maandag 11 februari 2008 om 23:02
En misschien heeft het hebben van een tweeling en een dochter van nèt een jaar ouder ook wel meegespeeld, dat ik op sommige gebieden erg consequent ben. Zit ik me nu ineens te bedenken. Mijn hemel, stel je voor dat je drie koters aan tafel hebt zitten die met een stralend gezicht hun kaken stijf op elkaar houden. Dan kun je je maar beter bergen!
(Vind ik trouwens wel het leuke van dit soort topics, dat ze een tijdlang in mijn hoofd blijven hangen en me aan het denken zetten).
Poezewoes, ik vind het echt leuk om te lezen dat je aanpak werkt! Hou vol!
(Vind ik trouwens wel het leuke van dit soort topics, dat ze een tijdlang in mijn hoofd blijven hangen en me aan het denken zetten).
Poezewoes, ik vind het echt leuk om te lezen dat je aanpak werkt! Hou vol!
maandag 11 februari 2008 om 23:35
dinsdag 12 februari 2008 om 19:06
YESYESYES!!!!
4 spercibonen (en dat is dus 8 hapjes ). De eerste met gemor en de andere 3 gingen wel goed. Volgens mij vond ze ze stiekem nog lekker ook, volgens haar uiteraard niet. Daarna mocht ze macaroni met tomatensaus en welk een verrassing: madame at zelfs een paar hele stukjes tomaat uit de saus. En vond het lekker zei ze!
We hebben nu ook een eetboekje gemaakt, wat mee kan naar papa. Daarin staat wat ze wanneer heeft gegeten en hoe dat ging. Als het goed gaat, mag ze een stickertje plakken. Een week kleine stickers is een grote sticker. Zo kunnen Kittyvader en ik van elkaar zien hoe het is gegaan.
Kitty is zo trots!
Vanmorgen, bij het ontbijt, zei ze wijs: "Mam, als ik in mijn handen knijp, kijk zo (knijpt beide handen tot vuisten), dan voel ik de groenten en de kracht! "
LOL
4 spercibonen (en dat is dus 8 hapjes
). De eerste met gemor en de andere 3 gingen wel goed. Volgens mij vond ze ze stiekem nog lekker ook, volgens haar uiteraard niet. Daarna mocht ze macaroni met tomatensaus en welk een verrassing: madame at zelfs een paar hele stukjes tomaat uit de saus. En vond het lekker zei ze!We hebben nu ook een eetboekje gemaakt, wat mee kan naar papa. Daarin staat wat ze wanneer heeft gegeten en hoe dat ging. Als het goed gaat, mag ze een stickertje plakken. Een week kleine stickers is een grote sticker. Zo kunnen Kittyvader en ik van elkaar zien hoe het is gegaan.
Kitty is zo trots!
Vanmorgen, bij het ontbijt, zei ze wijs: "Mam, als ik in mijn handen knijp, kijk zo (knijpt beide handen tot vuisten), dan voel ik de groenten en de kracht! "
LOL
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 15 februari 2008 om 20:42
