Kinderen
alle pijlers
Co-ouderschap: tieners willen soms niet naar vader
vrijdag 11 augustus 2023 om 15:33
Wie heeft er ervaring met co-ouderschap met tieners die niet altijd naar hun vader willen. Ik vraag me af of ik er goed mee omga.
Situatie: 3 tieners, sinds een jaar co-ouderschap. In principe week op/week af, maar ex heeft een zeer onregelmatig werkschema waardoor hij veel van huis is (op reis). Dit werkschema is altijd al zo geweest (ook voor de scheiding). In de praktijk zijn de kinderen dus veel vaker bij mij, gemiddeld iets van 70/30. Als het zijn week is, dan willen de kinderen niet altijd gaan. Dan wordt er moeilijk gedaan over de wissel, met spullen inpakken enz. En als ze eenmaal bij hem zijn, komen ze na school toch vaak hier hangen tot etenstijd. Het komt ook regelmatig voor dat ze een paar dagen eerder bij hem weggaan en naar mijn huis komen.
Mijn insteek: ik stimuleer en motiveer ze om naar hun vader te gaan, ik zeg vaak tegen hun dat het belangrijk is om tijd met hun vader te hebben. Echter, ik zal ze niet de deur wijzen, ze zijn altijd welkom in mijn huis. Ik wil er ook relaxed instaan omdat zij al tieners zijn.
Ex daarentegen is er gepikeerd over. Hij verwijt mij dat ik het niet goed aanpak, eist zijn tijd op met de kinderen. Het levert veel spanningen op voor de kinderen. Ik begrijp natuurlijk wel dat het vervelend is voor hem. Maar ik kan ze niet dwingen om te gaan.
Hoe praat ik hier over met de kinderen, en met ex?
Situatie: 3 tieners, sinds een jaar co-ouderschap. In principe week op/week af, maar ex heeft een zeer onregelmatig werkschema waardoor hij veel van huis is (op reis). Dit werkschema is altijd al zo geweest (ook voor de scheiding). In de praktijk zijn de kinderen dus veel vaker bij mij, gemiddeld iets van 70/30. Als het zijn week is, dan willen de kinderen niet altijd gaan. Dan wordt er moeilijk gedaan over de wissel, met spullen inpakken enz. En als ze eenmaal bij hem zijn, komen ze na school toch vaak hier hangen tot etenstijd. Het komt ook regelmatig voor dat ze een paar dagen eerder bij hem weggaan en naar mijn huis komen.
Mijn insteek: ik stimuleer en motiveer ze om naar hun vader te gaan, ik zeg vaak tegen hun dat het belangrijk is om tijd met hun vader te hebben. Echter, ik zal ze niet de deur wijzen, ze zijn altijd welkom in mijn huis. Ik wil er ook relaxed instaan omdat zij al tieners zijn.
Ex daarentegen is er gepikeerd over. Hij verwijt mij dat ik het niet goed aanpak, eist zijn tijd op met de kinderen. Het levert veel spanningen op voor de kinderen. Ik begrijp natuurlijk wel dat het vervelend is voor hem. Maar ik kan ze niet dwingen om te gaan.
Hoe praat ik hier over met de kinderen, en met ex?
vrijdag 11 augustus 2023 om 15:39
Mijn kinderen zijn 16 en 17. De oudste wil niet meer naar haar vader. Ze gaat er wel regelmatig even eten ofzo. Ze heeft haar leventje meer bij mij en andere zaken zijn nu belangrijk voor haar. Dat hoort gewoon bij de levensfase waar ze in zit. Vind vader ook prima. Ze is bij hem eigenlijk ‘uit huis’. De jongste gaat ook die kant op, slaat vaak weekenden over.
Jij bent pas kort gescheiden, zijn de kinderen zelf betrokken bij de totstandkoming van de verdeling? Ik zou bij oudere pubers wel meer uitgaan van hun eigen wensen.
Jij bent pas kort gescheiden, zijn de kinderen zelf betrokken bij de totstandkoming van de verdeling? Ik zou bij oudere pubers wel meer uitgaan van hun eigen wensen.
vrijdag 11 augustus 2023 om 15:43
vrijdag 11 augustus 2023 om 15:45
vrijdag 11 augustus 2023 om 15:49
vrijdag 11 augustus 2023 om 15:50
vrijdag 11 augustus 2023 om 15:52
Klopt, hier staat hij niet echt open voor. Hoe ga ik dat gesprek aan, dat hij het los moet laten? Het is geen makkelijke man, neemt ook weinig van mij aan wat dit betreft.Charcoal schreef: ↑11-08-2023 15:43Sommige ouders (in dit geval vader) vergeten soms wel eens dat kinderen geen bezit zijn waarvan je gewoon de helft op kunt eisen. Kinderen hebben ook recht op vrijheid zelf aan te geven wat zij hierin willen, en dat wordt meer naarmate de kinderen meer richting volwassenheid gaan naar mijn mening.
vrijdag 11 augustus 2023 om 15:53
Ik kan het mij goed voorstellen. Goede band of niet, maar je leeft iedere week uit je koffer. Geen mens zou dat prettig vinden en toch vragen we het van kinderen. Ik vraag mij af of daar wel eens iemand bij stil staat.
Iedere keer nadenken. Heb ik niks vergeten, al mijn boeken en kleding mee. Is alles gewassen. Dat ze vaker bij jou zijn geeft rust. Ik vermoed dat je ex het los moet laten. Daarnaast zijn het tieners. Ga eens met zijn 5 in gesprek. Waar zit de pijn.
Iedere keer nadenken. Heb ik niks vergeten, al mijn boeken en kleding mee. Is alles gewassen. Dat ze vaker bij jou zijn geeft rust. Ik vermoed dat je ex het los moet laten. Daarnaast zijn het tieners. Ga eens met zijn 5 in gesprek. Waar zit de pijn.
vrijdag 11 augustus 2023 om 15:55
Hier raak je een gevoelig punt. Dit is wat ik eigenlijk tegen hem zou willen zeggen. Wat ga jij er aan doen dan, dat ze wel bij jou willen zijn. Maar ik denk dat hij zou exploderen van zo'n stelling. Misschien moet het wel gezegd worden. Of moet ik het houden bij: op deze leeftijd moeten ze zelf kunnen bepalen.KooktMetKnoflook schreef: ↑11-08-2023 15:49Misschien met de kinderen én vader om de tafel te gaan zitten voor oplossingen.
Iedereen wil hier iets.
Mijn insteek zou zijn: Het is afgesproken maar dat betekent niet dat ik het ga afdwingen - wat ga je er zelf aan doen?
vrijdag 11 augustus 2023 om 15:56
Ze zijn 14, 15 en 17.
Hoe was het voor jouw oudste om dat zelf aan te geven bij haar vader?
gowest wijzigde dit bericht op 11-08-2023 15:57
12.26% gewijzigd
vrijdag 11 augustus 2023 om 16:00
Niet.
Jij gaat hem niet commanderen wat hij moet doen.
Speel eens een open opstelling, Ja! Inderdaad! Ik herken dit ook!
Dat betekent niet dat jij de oplossing voor zijn probleem wordt, integendeel.
Stel een gesprek voor met iedereen.
Dan zal blijken dat iedereen iets anders wil en het enige waar jij voor moet zorgen, is dat jij niet zijn probleem moet oplossen.
Zolang hij het te druk heeft voor dat gezamelijke gesprek, kun je prima de boot afhouden: Ja, ik herken dit enorm! Ik zie het ook! Ik wacht nog op een datum voor dat gesprek zodat we het erover kunnen hebben!
Wat absoluut niet werkt:
- jij vertelt hem wat hij moet doen (jouw woorden, hier gekwoot).
- jij komt met oplossingen
- jij stelt oplossingen voor
- jij bedenkt hoe het opgelost moet worden.
Het enige dat je hoeft te doen is te herkennen wanneer men naar jou kijkt om andermans probleem op te lossen.
Bijvoorbeeld: "Ik ben het hélemaal met je eens (da's een leugen), maar ik trek een grens bij fysiek geweld, ik ga niet fysiek de kinderen uit het huis duwen".
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
vrijdag 11 augustus 2023 om 16:02
Goed advies, hier kan ik wel wat mee. Blijft wel een punt dat het nu veel spanningen oplevert bij de kinderen. Ik heb daardoor het gevoel dat ik wel iets moet doen.KooktMetKnoflook schreef: ↑11-08-2023 16:00Niet.
Jij gaat hem niet commanderen wat hij moet doen.
Speel eens een open opstelling, Ja! Inderdaad! Ik herken dit ook!
Dat betekent niet dat jij de oplossing voor zijn probleem wordt, integendeel.
Stel een gesprek voor met iedereen.
Dan zal blijken dat iedereen iets anders wil en het enige waar jij voor moet zorgen, is dat jij niet zijn probleem moet oplossen.
Zolang hij het te druk heeft voor dat gezamelijke gesprek, kun je prima de boot afhouden: Ja, ik herken dit enorm! Ik zie het ook! Ik wacht nog op een datum voor dat gesprek zodat we het erover kunnen hebben!
Wat absoluut niet werkt:
- jij vertelt hem wat hij moet doen (jouw woorden, hier gekwoot).
- jij komt met oplossingen
- jij stelt oplossingen voor
- jij bedenkt hoe het opgelost moet worden.
Het enige dat je hoeft te doen is te herkennen wanneer men naar jou kijkt om andermans probleem op te lossen.
Bijvoorbeeld: "Ik ben het hélemaal met je eens (da's een leugen), maar ik trek een grens bij fysiek geweld, ik ga niet fysiek de kinderen uit het huis duwen".
vrijdag 11 augustus 2023 om 16:05
vrijdag 11 augustus 2023 om 16:06
Klopt. Ik heb het zelf ongeveer een jaar gedaan (birdnesten voordat we aan co-ouderschap begonnen). Dus ik begrijp zeker dat we veel vragen van de kinderen. En ik accepteer het ook helemaal als ze het niet meer willen doen, of minder. Mij maakt het niet uit hoeveel ze waar zijn. maargoed, ik ben niet degene die ze dan nauwelijks ziet.Stormke81 schreef: ↑11-08-2023 15:53Ik kan het mij goed voorstellen. Goede band of niet, maar je leeft iedere week uit je koffer. Geen mens zou dat prettig vinden en toch vragen we het van kinderen. Ik vraag mij af of daar wel eens iemand bij stil staat.
Iedere keer nadenken. Heb ik niks vergeten, al mijn boeken en kleding mee. Is alles gewassen. Dat ze vaker bij jou zijn geeft rust. Ik vermoed dat je ex het los moet laten. Daarnaast zijn het tieners. Ga eens met zijn 5 in gesprek. Waar zit de pijn.
vrijdag 11 augustus 2023 om 16:07
Ah nee. Zo zou ik het niet zeggengowest schreef: ↑11-08-2023 15:55Hier raak je een gevoelig punt. Dit is wat ik eigenlijk tegen hem zou willen zeggen. Wat ga jij er aan doen dan, dat ze wel bij jou willen zijn. Maar ik denk dat hij zou exploderen van zo'n stelling. Misschien moet het wel gezegd worden. Of moet ik het houden bij: op deze leeftijd moeten ze zelf kunnen bepalen.
Meer van... "Ik ben het met je eens en dit hebben we toen afgesproken" (deze woordkeus is bewust zodat de kinderen kunnen inhaken en zeggen dat zij daar niet bij betrokken waren). en "ik hoor wat je wilt, wat is volgens jou een oplossing?"
En dan vooral doorvragen op hoe zo'n oplossing dan gaat werken.
"Ze moeten gewoon bij mij komen!"
Let op, dat is geen oplossing, dat is een gewenste uitkomst.
Ok, en als marietje gewoon weigert, wat dan?
"Dan moet ze toch!"
Ja, daar waren we net ook. Zeggen dat ze moet gaan? Heb ik geprobeerd. Moet ik haar slaan met een stok? Zeg het maar.
Ook niet suggereren dat hij ze komt halen, want het klinkt niet alsof hij enige energie wil investeren. Laat hem zélf maar op dat geweldige idee komen.
Het klinkt alsof anderen zijn oplossing moeten uitvoeren.
Dus vooral niet hinten dat hij misschien zelf iets moet doen of veranderen. Dat roept alleen maar weerstand op.
Maar blijf vooral doen alsof je het met hem eens bent en ondertussen blijven vragen: Dit doen we nu ook al en het werkt niet. Zeg het maar, hoe dan?
En vertrouw je kinderen. De kids gaan ook snel genoeg zeggen dat zij een andere regeling willen.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
vrijdag 11 augustus 2023 om 16:09
Dat zou inderdaad beter zijn geweest.Kattentuintje schreef: ↑11-08-2023 16:05Maar waarom zijn ze dan niet betrokken bij de verdeling? Dat vind ik wel opvallend.
Heel eerlijk, wist ik al bij het opzetten van het ouderschapsplan dat het hierop uit zou lopen. Ik heb er niks mee gedaan omdat vader gewoon week op week af wilde doen en ik hem dat niet wilde ontzeggen. Maar het was beter geweest als de kinderen mee hadden kunnen praten.
vrijdag 11 augustus 2023 om 16:09
Waarom niet? Heel vreemd.
Heb je dat niet met ze besproken bij het opstellen van het kindplan? Bij mediator?
Moet dat sowieso niet bij die leeftijd?
Dat je ex dat bij jouw neerlegt vind ik ook debiel. Ga met je kinderen in gesprek man.
vrijdag 11 augustus 2023 om 16:14
‘Ex daarentegen is er gepikeerd over. Hij verwijt mij dat ik het niet goed aanpak, eist zijn tijd op met de kinderen.’
Het steekt natuurlijk dat ze liever bij jou zijn, en het is het makkelijkst om er dan van te maken dat dat vast door jou komt. Jij praat vast slecht over hem en geeft al snel ‘toe’ als ze niet willen.
Hoog tijd dat hij gaat inzien dat het om 3 pubers gaat met een eigen mening. Die gewoon zélf niet naar hem willen. Het vergt moed om echt naar de kern te gaan van het waarom. Het zou heel dapper zijn van hem als hij zich daarin kwetsbaar op durfde te stellen en durft te vragen wat HIJ kan doen om het bij hem leuker te maken. En als de uitkomst dan alsnog is dat ze minder vaak willen komen, dan zal hij dat moeten accepteren.
Ik zou er ook op aansturen dat je kinderen zelf dit gesprek met hun vader aangaan, zonder jou erbij. Of nee, HIJ moet het gesprek aangaan.
Het steekt natuurlijk dat ze liever bij jou zijn, en het is het makkelijkst om er dan van te maken dat dat vast door jou komt. Jij praat vast slecht over hem en geeft al snel ‘toe’ als ze niet willen.
Hoog tijd dat hij gaat inzien dat het om 3 pubers gaat met een eigen mening. Die gewoon zélf niet naar hem willen. Het vergt moed om echt naar de kern te gaan van het waarom. Het zou heel dapper zijn van hem als hij zich daarin kwetsbaar op durfde te stellen en durft te vragen wat HIJ kan doen om het bij hem leuker te maken. En als de uitkomst dan alsnog is dat ze minder vaak willen komen, dan zal hij dat moeten accepteren.
Ik zou er ook op aansturen dat je kinderen zelf dit gesprek met hun vader aangaan, zonder jou erbij. Of nee, HIJ moet het gesprek aangaan.
anoniem_654671da134ff wijzigde dit bericht op 11-08-2023 16:22
15.44% gewijzigd
vrijdag 11 augustus 2023 om 16:17
Ja, hier kan ik wel wat mee.KooktMetKnoflook schreef: ↑11-08-2023 16:07
Het klinkt alsof anderen zijn oplossing moeten uitvoeren.
Dus vooral niet hinten dat hij misschien zelf iets moet doen of veranderen. Dat roept alleen maar weerstand op.
Maar blijf vooral doen alsof je het met hem eens bent en ondertussen blijven vragen: Dit doen we nu ook al en het werkt niet. Zeg het maar, hoe dan?
En vertrouw je kinderen. De kids gaan ook snel genoeg zeggen dat zij een andere regeling willen.
vrijdag 11 augustus 2023 om 16:18
Ik woon in het buitenland, het gaat er hier misschien anders aan toe bij het afwikkelen van een scheiding. We zijn wel beide Nederlanders.firstnamelastname schreef: ↑11-08-2023 16:09Waarom niet? Heel vreemd.
Heb je dat niet met ze besproken bij het opstellen van het kindplan? Bij mediator?
Moet dat sowieso niet bij die leeftijd?
Dat je ex dat bij jouw neerlegt vind ik ook debiel. Ga met je kinderen in gesprek man.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
