Kinderen
alle pijlers
Co-ouderschap: tieners willen soms niet naar vader
vrijdag 11 augustus 2023 om 15:33
Wie heeft er ervaring met co-ouderschap met tieners die niet altijd naar hun vader willen. Ik vraag me af of ik er goed mee omga.
Situatie: 3 tieners, sinds een jaar co-ouderschap. In principe week op/week af, maar ex heeft een zeer onregelmatig werkschema waardoor hij veel van huis is (op reis). Dit werkschema is altijd al zo geweest (ook voor de scheiding). In de praktijk zijn de kinderen dus veel vaker bij mij, gemiddeld iets van 70/30. Als het zijn week is, dan willen de kinderen niet altijd gaan. Dan wordt er moeilijk gedaan over de wissel, met spullen inpakken enz. En als ze eenmaal bij hem zijn, komen ze na school toch vaak hier hangen tot etenstijd. Het komt ook regelmatig voor dat ze een paar dagen eerder bij hem weggaan en naar mijn huis komen.
Mijn insteek: ik stimuleer en motiveer ze om naar hun vader te gaan, ik zeg vaak tegen hun dat het belangrijk is om tijd met hun vader te hebben. Echter, ik zal ze niet de deur wijzen, ze zijn altijd welkom in mijn huis. Ik wil er ook relaxed instaan omdat zij al tieners zijn.
Ex daarentegen is er gepikeerd over. Hij verwijt mij dat ik het niet goed aanpak, eist zijn tijd op met de kinderen. Het levert veel spanningen op voor de kinderen. Ik begrijp natuurlijk wel dat het vervelend is voor hem. Maar ik kan ze niet dwingen om te gaan.
Hoe praat ik hier over met de kinderen, en met ex?
Situatie: 3 tieners, sinds een jaar co-ouderschap. In principe week op/week af, maar ex heeft een zeer onregelmatig werkschema waardoor hij veel van huis is (op reis). Dit werkschema is altijd al zo geweest (ook voor de scheiding). In de praktijk zijn de kinderen dus veel vaker bij mij, gemiddeld iets van 70/30. Als het zijn week is, dan willen de kinderen niet altijd gaan. Dan wordt er moeilijk gedaan over de wissel, met spullen inpakken enz. En als ze eenmaal bij hem zijn, komen ze na school toch vaak hier hangen tot etenstijd. Het komt ook regelmatig voor dat ze een paar dagen eerder bij hem weggaan en naar mijn huis komen.
Mijn insteek: ik stimuleer en motiveer ze om naar hun vader te gaan, ik zeg vaak tegen hun dat het belangrijk is om tijd met hun vader te hebben. Echter, ik zal ze niet de deur wijzen, ze zijn altijd welkom in mijn huis. Ik wil er ook relaxed instaan omdat zij al tieners zijn.
Ex daarentegen is er gepikeerd over. Hij verwijt mij dat ik het niet goed aanpak, eist zijn tijd op met de kinderen. Het levert veel spanningen op voor de kinderen. Ik begrijp natuurlijk wel dat het vervelend is voor hem. Maar ik kan ze niet dwingen om te gaan.
Hoe praat ik hier over met de kinderen, en met ex?
zondag 13 augustus 2023 om 18:39
Oude_Man_2 schreef: ↑13-08-2023 18:08Opvallend genoeg vinden veel kinderen het helemaal niet zo’n probleem als ouders in een ongelukkig huwelijk blijven. Ook als ze als volwassenen anders beweren. En als een scheiding echt beter is voor de kinderen, zou je insteek moeten zijn een regeling te treffen die echt het beste is voor de kinderen. Of gewoon eerlijk zijn en niet beweren dat je kinderen het belangrijkste voor je zijn. Dat is niet zo politiek correct, maar wel zo eerlijk.
Klopt, komt ook uit onderzoeken naar voren: als ouders elkaar niet de tent uitvechten is het voor kinderen beter als ouders bij elkaar blijven. Ook als mama (en voor papa geldt dat net zo goed) vindt dat ze haar leven teveel in het teken van de kinderen moet zetten dan, omdat ze niet fijn door kan met haar leven, nieuwe liefde enzo, zou mama zoveel gelukkiger van worden. Ja, ook dan is het voor kinderen beter om bij elkaar te blijven.
Maar dat soort onderzoeken/uitkomsten komen niet zo goed uit dus we houden het liever bij: kinderen hebben ook niks aan een ongelukkige ouder. Ofzo.
zondag 13 augustus 2023 om 18:45
Precies.
En begrijp me goed, van mij mogen ouders voor zichzelf kiezen ten koste van hun kinderen (alsof ik daar ook maar iets over te zeggen heb
)
Maar bespaar je kinderen de lulkoek waardoor je ze alleen maar verantwoordelijkheid geeft voor iets dat voor hun niet beter is. Moeten ze zich ook nog schuldig voelen omdat jij als ouder zo nodig een andere partner wil en zij daar last van hebben.
Maar echt, ik ben de laatste om te beweren dat je kinderen op de eerste plaats zouden moeten komen.
En begrijp me goed, van mij mogen ouders voor zichzelf kiezen ten koste van hun kinderen (alsof ik daar ook maar iets over te zeggen heb
)Maar bespaar je kinderen de lulkoek waardoor je ze alleen maar verantwoordelijkheid geeft voor iets dat voor hun niet beter is. Moeten ze zich ook nog schuldig voelen omdat jij als ouder zo nodig een andere partner wil en zij daar last van hebben.
Maar echt, ik ben de laatste om te beweren dat je kinderen op de eerste plaats zouden moeten komen.
zondag 13 augustus 2023 om 22:45
In de meeste gevallen is een scheiding natuurlijk niet "het beste voor de kinderen", gevallen van huiselijk geweld enzovoort uitgezonderd.
Maar niet alles in het leven moet per se het beste voor de kinderen zijn natuurlijk. Je kan fantastisch waardevol werk doen maar 80 uur per week van huis zijn - dan is een baan van 32 uur met een modaal inkomen toch beter voor de kinderen. Of je wilt in het centrum van een stad wonen met veel cultureel aanbod - ja maar misschien is een dorp toch beter voor de kinderen, frisse lucht blabla. Bij het gezinsleven hoort nu eenmaal het vinden van de juiste balans voor alle gezinsleden.
En ja, de oorzaak van een scheiding is in de meeste gevallen dat het niet meer gaat tussen de 2 ouders. En als je dan kiest voor een scheiding, is dat heel rottig voor iedereen. Maar je doet dan je best om het daarna zo goed mogelijk in te richten voor iedereen.
Maar niet alles in het leven moet per se het beste voor de kinderen zijn natuurlijk. Je kan fantastisch waardevol werk doen maar 80 uur per week van huis zijn - dan is een baan van 32 uur met een modaal inkomen toch beter voor de kinderen. Of je wilt in het centrum van een stad wonen met veel cultureel aanbod - ja maar misschien is een dorp toch beter voor de kinderen, frisse lucht blabla. Bij het gezinsleven hoort nu eenmaal het vinden van de juiste balans voor alle gezinsleden.
En ja, de oorzaak van een scheiding is in de meeste gevallen dat het niet meer gaat tussen de 2 ouders. En als je dan kiest voor een scheiding, is dat heel rottig voor iedereen. Maar je doet dan je best om het daarna zo goed mogelijk in te richten voor iedereen.
zondag 13 augustus 2023 om 22:56
Volledig eens en ik gaf geen kritiek op jou. Slechts een pleidooi tegen de leugen over het belang van kinderen in het algemeengowest schreef: ↑13-08-2023 22:45In de meeste gevallen is een scheiding natuurlijk niet "het beste voor de kinderen", gevallen van huiselijk geweld enzovoort uitgezonderd.
Maar niet alles in het leven moet per se het beste voor de kinderen zijn natuurlijk. Je kan fantastisch waardevol werk doen maar 80 uur per week van huis zijn - dan is een baan van 32 uur met een modaal inkomen toch beter voor de kinderen. Of je wilt in het centrum van een stad wonen met veel cultureel aanbod - ja maar misschien is een dorp toch beter voor de kinderen, frisse lucht blabla. Bij het gezinsleven hoort nu eenmaal het vinden van de juiste balans voor alle gezinsleden.
En ja, de oorzaak van een scheiding is in de meeste gevallen dat het niet meer gaat tussen de 2 ouders. En als je dan kiest voor een scheiding, is dat heel rottig voor iedereen. Maar je doet dan je best om het daarna zo goed mogelijk in te richten voor iedereen.
maandag 21 augustus 2023 om 16:44
Update:
1 van de kinderen is deze week niet naar vader gegaan. Ik heb kind aangespoord om met vader te praten, maar dat is nog niet gebeurd. Kind ziet er tegenop. Op een gegeven moment zal ik dat toch moeten faciliteren denk ik.
De andere 2 zijn wel gewoon gegaan en zelfs op tijd en zonder morren. Ik denk dat het hun geholpen heeft dat ik heb gevraagd om hun mening over de regeling. Geeft hun misschien het gevoel dat ze meer controle hebben over de situatie. Voor zover ik weet, hebben ze echter nog niks besproken met hun vader.
Vader is boos op mij en negeert mij op alle praktische zaken die ik aanstip, wat irritant is zo aan het begin van het schooljaar, maar voor nu bijzaak. Hij eist dat ik de regeling volg en dat kind naar hem komt. Ik heb gevraagd wat hij als oplossing ziet, en die is volgens hem dat ik er gewoon voor moet zorgen dat kind naar hem gaat. Dat is dus geen oplossing, want kind wil niet. Ik heb aangestipt dat de regeling een afspraak is tussen hem en mij, en dat de kinderen daarbij nooit betrokken zijn. Dat ze een leeftijd hebben waar hun mening wel zou moeten meetellen. Reactie van vader: nee, minderjarig dus geen inspraak.
Dus daar zijn we nu. Ik wacht af tot de kinderen met hun vader hebben gesproken, hopelijk deze week.
Ik vind het wel moeilijk dat zij deze verantwoordelijkheid in hun schoenen krijgen geschoven. Maar ik zal ze steunen. Als ze het niet zelf kunnen, zal ik wel gaan meepraten.
1 van de kinderen is deze week niet naar vader gegaan. Ik heb kind aangespoord om met vader te praten, maar dat is nog niet gebeurd. Kind ziet er tegenop. Op een gegeven moment zal ik dat toch moeten faciliteren denk ik.
De andere 2 zijn wel gewoon gegaan en zelfs op tijd en zonder morren. Ik denk dat het hun geholpen heeft dat ik heb gevraagd om hun mening over de regeling. Geeft hun misschien het gevoel dat ze meer controle hebben over de situatie. Voor zover ik weet, hebben ze echter nog niks besproken met hun vader.
Vader is boos op mij en negeert mij op alle praktische zaken die ik aanstip, wat irritant is zo aan het begin van het schooljaar, maar voor nu bijzaak. Hij eist dat ik de regeling volg en dat kind naar hem komt. Ik heb gevraagd wat hij als oplossing ziet, en die is volgens hem dat ik er gewoon voor moet zorgen dat kind naar hem gaat. Dat is dus geen oplossing, want kind wil niet. Ik heb aangestipt dat de regeling een afspraak is tussen hem en mij, en dat de kinderen daarbij nooit betrokken zijn. Dat ze een leeftijd hebben waar hun mening wel zou moeten meetellen. Reactie van vader: nee, minderjarig dus geen inspraak.
Dus daar zijn we nu. Ik wacht af tot de kinderen met hun vader hebben gesproken, hopelijk deze week.
Ik vind het wel moeilijk dat zij deze verantwoordelijkheid in hun schoenen krijgen geschoven. Maar ik zal ze steunen. Als ze het niet zelf kunnen, zal ik wel gaan meepraten.
dinsdag 22 augustus 2023 om 22:03
Ze hebben wel inspraakgowest schreef: ↑21-08-2023 16:44Update:
1 van de kinderen is deze week niet naar vader gegaan. Ik heb kind aangespoord om met vader te praten, maar dat is nog niet gebeurd. Kind ziet er tegenop. Op een gegeven moment zal ik dat toch moeten faciliteren denk ik.
De andere 2 zijn wel gewoon gegaan en zelfs op tijd en zonder morren. Ik denk dat het hun geholpen heeft dat ik heb gevraagd om hun mening over de regeling. Geeft hun misschien het gevoel dat ze meer controle hebben over de situatie. Voor zover ik weet, hebben ze echter nog niks besproken met hun vader.
Vader is boos op mij en negeert mij op alle praktische zaken die ik aanstip, wat irritant is zo aan het begin van het schooljaar, maar voor nu bijzaak. Hij eist dat ik de regeling volg en dat kind naar hem komt. Ik heb gevraagd wat hij als oplossing ziet, en die is volgens hem dat ik er gewoon voor moet zorgen dat kind naar hem gaat. Dat is dus geen oplossing, want kind wil niet. Ik heb aangestipt dat de regeling een afspraak is tussen hem en mij, en dat de kinderen daarbij nooit betrokken zijn. Dat ze een leeftijd hebben waar hun mening wel zou moeten meetellen. Reactie van vader: nee, minderjarig dus geen inspraak.
Dus daar zijn we nu. Ik wacht af tot de kinderen met hun vader hebben gesproken, hopelijk deze week.
Ik vind het wel moeilijk dat zij deze verantwoordelijkheid in hun schoenen krijgen geschoven. Maar ik zal ze steunen. Als ze het niet zelf kunnen, zal ik wel gaan meepraten.
woensdag 23 augustus 2023 om 19:04
Jazeker wel, als dat moet.
Je kunt eens onderzoek doen, maar ik zou toch proberen er samen uit te komen.
Wat een eikel.
Ik zou hier heel passief-agressief van worden.
Sowieso moet je het begin van het schooljaar gewoon zelf regelen.
Zorg voor bewijs, een 'paper trail'. Dus aps of mails met daarin "Ik doe dit en dit, zonder tegenbericht voor maandag de 3e gaat dit op deze manier".
En over deze regeling, ik zou wel benoemen waar het op staat.
"Beste ex ik zie waar het probleem zit.
Je wilt iets (dat de kinderen naar je toekomen). Ik herinner ze en spoor ze aan maar als ze niet willen is dat de grens.
Als je het opgelost wilt hebben, zul je zelf in beweging moeten komen.
Je verwart nu 'iemand commanderen' met 'een oplossing'.
Ik werk mee aan een oplossing maar ik ben niet de oplossing.
Ik hoor graag waar je mee komt. Succes!
"
ofzoiets, en dan houd ik me behoorlijk in.
en dan je telefoon een dag uit anders wordt je er in gezogen.
Edit: Dan ontploft hij maar. Dit is ook niet werkbaar.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
woensdag 23 augustus 2023 om 19:45
Voorlopig probeer ik er gewoon samen uit te komen.
Dit gedrag van hem is een cyclus waar we steeds in zitten. Krijgt hij zijn zin niet, dan gaat hij eerst negeren. Als dat geen effect heeft, gaat hij dreigen. Hij zegt nu dus dat hij niet meer gaat meebetalen aan de hobbies van de kinderen. Heel irritant allemaal maar ik ga er niet op in. Het is erop gericht om mij te dwingen hem gelijk te geven. Het is manipulatie. Het is zo kinderlijk om te denken dat je op die manier dingen gedaan kan krijgen. Gister een hele tijd zitten denk of ik die manipulatie moet benoemen bij hem. Maar heeft geen zin denk ik. Hij doet het ook bij de kinderen. Hij noemt het "consequenties".
Ik denk dat ik wel beter ga benoemen waar we nu zijn wat betreft de regeling, zodat hij weet waar ik sta. Zoals Kooktmetknoflook hierboven zegt.
Dit gedrag van hem is een cyclus waar we steeds in zitten. Krijgt hij zijn zin niet, dan gaat hij eerst negeren. Als dat geen effect heeft, gaat hij dreigen. Hij zegt nu dus dat hij niet meer gaat meebetalen aan de hobbies van de kinderen. Heel irritant allemaal maar ik ga er niet op in. Het is erop gericht om mij te dwingen hem gelijk te geven. Het is manipulatie. Het is zo kinderlijk om te denken dat je op die manier dingen gedaan kan krijgen. Gister een hele tijd zitten denk of ik die manipulatie moet benoemen bij hem. Maar heeft geen zin denk ik. Hij doet het ook bij de kinderen. Hij noemt het "consequenties".
Ik denk dat ik wel beter ga benoemen waar we nu zijn wat betreft de regeling, zodat hij weet waar ik sta. Zoals Kooktmetknoflook hierboven zegt.
woensdag 23 augustus 2023 om 19:54
Wat een lul zeg. Hij zal vast ook goede kanten hebben maar man wat een lul met het verstandelijke vermogen van een peuter.
Ik zou regeldingen meer gaan aangeven ipv vragen. Dus: dit moet geregeld worden, wil je daarover overleggen? Anders ga ik het ... doen/los ik het ... op.
En die manipulatie zou ik niet benoemen, dan ga je toch een soort strijd aan (jij weet het beter). Ik zou hooguit aangeven dat je er niet op ingaat en het 'gesprek' weer naar het onderwerp brengen.
De regeling, daar zou ik inderdaad iets over benoemen maar dan wel tactischer dan KMK doet.
Ik zou regeldingen meer gaan aangeven ipv vragen. Dus: dit moet geregeld worden, wil je daarover overleggen? Anders ga ik het ... doen/los ik het ... op.
En die manipulatie zou ik niet benoemen, dan ga je toch een soort strijd aan (jij weet het beter). Ik zou hooguit aangeven dat je er niet op ingaat en het 'gesprek' weer naar het onderwerp brengen.
De regeling, daar zou ik inderdaad iets over benoemen maar dan wel tactischer dan KMK doet.
woensdag 23 augustus 2023 om 20:30
Hier hebben zowel mijn kinderen als mijn stiefkinderen aangegeven op één adres te willen wonen. Mijn kinderen wonen dus bij ons, mijn stiefkinderen bij hun moeder.
Mijn ex begon ook in eerste instantie met beschuldigen (wat heb jij tegen dat kind gezegd) en dreigen (ik kan het ook gaan afdwingen). Ik moest dit, ik moest dat......
Kind had mij intussen gevraagd of ik het alsjeblieft niet wilde dwingen om te gaan.
Ik heb tegen ex gezegd dat hij mij niet kon dwingen. Je wil de regeling afdwingen? Kind door de politie uit huis laten slepen of zo? Uiteindelijk kwam er dus een gesprek. Kind blokkeerde volledig en ik heb voorzichtig gevraagd of ik mocht proberen om onder woorden te brengen wat het wilde zeggen. Ik heb vragen gesteld. Kind knikte ja of schudde nee. Maar zei niks en keek niemand aan. Mijn hart brak. Nog steeds als ik het vertel.
Eindresultaat was wel begrip van vader (die zag ineens het kind zelf in plaats van zijn argwaan jegens mij) en einde discussie. De herinnering aan de wanhoop van mijn kind doet nog steeds pijn. Bij mij, niet bij kind.
De kinderen van mijn lief zijn het gesprek met hem aangegaan en zonder gedoe bij hun moeder blijven wonen.
Ik ben ook tegen dwang. Tegelijk zie ik wel degelijk situaties waarin de rust gewoon weergekeerd is toen beide ouders één lijn trokken.
Ik begrijp de vader van de kinderen van TO ook ergens wel: scheiden was zo te lezen niet zijn keuze. Maar hij verliest wel een aanzienlijk deel van het contact met zijn kinderen daardoor. Dat steekt, dat begrijp ik echt wel.
(In mijn geval vertrok mijn ex, en kon ik nog inbrengen dat daar nu eenmaal gevolgen aan zitten, die ik niet helemaal in de hand had. )
Scheiden is zelden in het belang van de kinderen. Die dragen onder aan de streep hoe dan ook het grootste deel van de gevolgen.
Mijn ex begon ook in eerste instantie met beschuldigen (wat heb jij tegen dat kind gezegd) en dreigen (ik kan het ook gaan afdwingen). Ik moest dit, ik moest dat......
Kind had mij intussen gevraagd of ik het alsjeblieft niet wilde dwingen om te gaan.
Ik heb tegen ex gezegd dat hij mij niet kon dwingen. Je wil de regeling afdwingen? Kind door de politie uit huis laten slepen of zo? Uiteindelijk kwam er dus een gesprek. Kind blokkeerde volledig en ik heb voorzichtig gevraagd of ik mocht proberen om onder woorden te brengen wat het wilde zeggen. Ik heb vragen gesteld. Kind knikte ja of schudde nee. Maar zei niks en keek niemand aan. Mijn hart brak. Nog steeds als ik het vertel.
Eindresultaat was wel begrip van vader (die zag ineens het kind zelf in plaats van zijn argwaan jegens mij) en einde discussie. De herinnering aan de wanhoop van mijn kind doet nog steeds pijn. Bij mij, niet bij kind.
De kinderen van mijn lief zijn het gesprek met hem aangegaan en zonder gedoe bij hun moeder blijven wonen.
Ik ben ook tegen dwang. Tegelijk zie ik wel degelijk situaties waarin de rust gewoon weergekeerd is toen beide ouders één lijn trokken.
Ik begrijp de vader van de kinderen van TO ook ergens wel: scheiden was zo te lezen niet zijn keuze. Maar hij verliest wel een aanzienlijk deel van het contact met zijn kinderen daardoor. Dat steekt, dat begrijp ik echt wel.
(In mijn geval vertrok mijn ex, en kon ik nog inbrengen dat daar nu eenmaal gevolgen aan zitten, die ik niet helemaal in de hand had. )
Scheiden is zelden in het belang van de kinderen. Die dragen onder aan de streep hoe dan ook het grootste deel van de gevolgen.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
woensdag 23 augustus 2023 om 20:44
Dat is heftig, Hexopbezemsteel.
Ja de kinderen krijgen wel wat op hun schouders.
Misschien moeten we toch met z'n allen om de tafel. Ik wacht af hoe het deze week gaat, of er een gesprek plaatsvindt tussen de kinderen en hun vader (2 van de 3 zijn deze week bij hem).
Het is ook niet gezegd dat ze allemaal volledig bij mij willen wonen. Ik denk dat het voor alledrie anders is.
Vader heeft een donkere kant als hij boos wordt, en hij wordt snel boos als het niet gaat zoals hij wil. De andere kant is een leuke vader. Die donkere kant is de reden waarom ik bij hem ben weggegaan. En eerlijk gezegd is het echt zijn eigen schuld als de kinderen hem minder willen zien, want het komt door zijn eigen gedrag dat ze het minder fijn vinden daar. Van huis moeten wisselen en tassen inpakken speelt natuurlijk ook mee. En hij zou ze ook vaker kunnen zien als hij een niet-reizende baan zou hebben. Hij is soms weken op pad, al sinds ze klein waren.
Ja de kinderen krijgen wel wat op hun schouders.
Misschien moeten we toch met z'n allen om de tafel. Ik wacht af hoe het deze week gaat, of er een gesprek plaatsvindt tussen de kinderen en hun vader (2 van de 3 zijn deze week bij hem).
Het is ook niet gezegd dat ze allemaal volledig bij mij willen wonen. Ik denk dat het voor alledrie anders is.
Vader heeft een donkere kant als hij boos wordt, en hij wordt snel boos als het niet gaat zoals hij wil. De andere kant is een leuke vader. Die donkere kant is de reden waarom ik bij hem ben weggegaan. En eerlijk gezegd is het echt zijn eigen schuld als de kinderen hem minder willen zien, want het komt door zijn eigen gedrag dat ze het minder fijn vinden daar. Van huis moeten wisselen en tassen inpakken speelt natuurlijk ook mee. En hij zou ze ook vaker kunnen zien als hij een niet-reizende baan zou hebben. Hij is soms weken op pad, al sinds ze klein waren.
woensdag 23 augustus 2023 om 20:57
Hij verdiept zich ook nergens in wat betreft scheiding en co-ouderschap en opvoeding. Hij gaat gewoon af op een combinatie van instinct en hoe hij zelf is opgevoed. Als hij nou eens wat artikelen zou lezen of met zijn vrienden zou sparren erover, dat zou zoveel schelen.
woensdag 23 augustus 2023 om 23:01
Nou zit ik daar dan wel in team man. Niet heel gek, als man, wellichtgowest schreef: ↑23-08-2023 20:57Hij verdiept zich ook nergens in wat betreft scheiding en co-ouderschap en opvoeding. Hij gaat gewoon af op een combinatie van instinct en hoe hij zelf is opgevoed. Als hij nou eens wat artikelen zou lezen of met zijn vrienden zou sparren erover, dat zou zoveel schelen.
Instinct en eigen opvoeding vind ik eigenlijk best een prima basis, in principe. Samen met veel en open communicatie met de andere ouder. Dat dan weer wel
donderdag 24 augustus 2023 om 00:27
Had ik erbij moeten zeggen dat ex en ik beiden geen ervaring hebben met scheiding en co-ouderschap behalve die van onszelf - onze ouders en broers/zussen zijn geen van allen ooit gescheiden. Dus dit is nieuw voor ons, dan moet je je er wel in verdiepen, vind ik.Oude_Man_2 schreef: ↑23-08-2023 23:01Nou zit ik daar dan wel in team man. Niet heel gek, als man, wellicht
Instinct en eigen opvoeding vind ik eigenlijk best een prima basis, in principe. Samen met veel en open communicatie met de andere ouder. Dat dan weer wel
donderdag 24 augustus 2023 om 06:13
Ja, ik snap je, en ben nog steeds team man hier. Op voorwaarde van goede communicatie, die hier dus mist
donderdag 24 augustus 2023 om 07:47
Beste TO,
Wat een lastige situaties, zo te lezen ben jij er gelukkig wel voor je kinderen.
Ik reageer op wat je ex zegt over het meenemen van de mening van de kinderen: ze zijn nog minderjarig.
Ik weet niet waar je woont, maar in de meeste landen geldt het kinderrechtenverdrag. (Alleen Vs en zuid Soedan niet, maar in de vs zijn er andere soortgelijke wetten)
Dit verdrag regelt oa dat het belang van kinderen voorop staat, en dat hun mening moet worden meegenomen (bijv in het geval hun ouders uit elkaar gaan)
Google eens op kinderrechtenverdrag of zie bijv https://www.kinderombudsman.nl/kinderrechten
Natuurlijk moeten jullie met elkaar om tafel, en natuurlijk hebben de kinderen inspraak in een regeling.
Ik hoop dat je je wat sterker kunt maken voor hun belang als je weet dat de wet aan je kant staat. Of laat het hem lezen, als een gesprek te lastig is. En ook je kinderen, zij durven zich ook niet uit te spreken naar hem, lijkt het.
Succes!
Wat een lastige situaties, zo te lezen ben jij er gelukkig wel voor je kinderen.
Ik reageer op wat je ex zegt over het meenemen van de mening van de kinderen: ze zijn nog minderjarig.
Ik weet niet waar je woont, maar in de meeste landen geldt het kinderrechtenverdrag. (Alleen Vs en zuid Soedan niet, maar in de vs zijn er andere soortgelijke wetten)
Dit verdrag regelt oa dat het belang van kinderen voorop staat, en dat hun mening moet worden meegenomen (bijv in het geval hun ouders uit elkaar gaan)
Google eens op kinderrechtenverdrag of zie bijv https://www.kinderombudsman.nl/kinderrechten
Natuurlijk moeten jullie met elkaar om tafel, en natuurlijk hebben de kinderen inspraak in een regeling.
Ik hoop dat je je wat sterker kunt maken voor hun belang als je weet dat de wet aan je kant staat. Of laat het hem lezen, als een gesprek te lastig is. En ook je kinderen, zij durven zich ook niet uit te spreken naar hem, lijkt het.
Succes!
donderdag 24 augustus 2023 om 09:51
Mijn lief heeft een prima band met zijn kinderen. Is een lieve vader en een lieve stiefvader. Toch wilden zijn kinderen bij hun moeder wonen zodra hij mij ontmoette. Hij was nu niet langer alleen als ze er niet waren. Nou ja, hij hoefde niet alleen te zijn want we woonden nog niet samen toen. Als zijn kinderen er waren, waren we beide in ons eigen huis.gowest schreef: ↑23-08-2023 20:44Dat is heftig, Hexopbezemsteel.
Ja de kinderen krijgen wel wat op hun schouders.
Misschien moeten we toch met z'n allen om de tafel. Ik wacht af hoe het deze week gaat, of er een gesprek plaatsvindt tussen de kinderen en hun vader (2 van de 3 zijn deze week bij hem).
Het is ook niet gezegd dat ze allemaal volledig bij mij willen wonen. Ik denk dat het voor alledrie anders is.
Vader heeft een donkere kant als hij boos wordt, en hij wordt snel boos als het niet gaat zoals hij wil. De andere kant is een leuke vader. Die donkere kant is de reden waarom ik bij hem ben weggegaan. En eerlijk gezegd is het echt zijn eigen schuld als de kinderen hem minder willen zien, want het komt door zijn eigen gedrag dat ze het minder fijn vinden daar. Van huis moeten wisselen en tassen inpakken speelt natuurlijk ook mee. En hij zou ze ook vaker kunnen zien als hij een niet-reizende baan zou hebben. Hij is soms weken op pad, al sinds ze klein waren.
Ze waren het gesleep met tassen zat. Hun hele leven was toch bij hun moeder. Logisch: vader is tussendoor nog een keer extra verhuisd.
Vwb mijn ex: die heeft hele vervelende kanten, maar mijn kinderen houden wel van hem. "Ja, zo is hij nu eenmaal" zeggen ze. Overigens hebben ze hem daar destijds echt op aangesproken. Waarop hij tegen mij zei dat ik ze dat zeker had ingefluisterd (was niet het geval, ik wist niet eens dat ze het daarover hadden gehad).
Ze hadden ongeveer dezelfde leeftijd als jouw kinderen nu. Ik weet alleen niet of het helpt als jij er bij gaat zitten. Misschien luistert vader beter als hij alleen met de kinderen is.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
donderdag 24 augustus 2023 om 10:24
Ik zou dit terugleggen waar het hoort: bij hem.
Dus : "jij lijkt te denken dat ik dit kan oplossen, maar ik kan geen (bijna-volwassen) pubers onder dwang naar je toe brengen. Daarom stel ik voor dat jullie onderling bespreken wat er aan de hand is en hoe een oplossing bereikt kan worden die zowel voor jou als voor de kinderen acceptabel is. Ik kan je garanderen dat ik die oplossing dan zal faciliteren".
En tegen je jongens zeg je: luister dat gesprek moet er sowieso komen - bereid je er op voor. Als je wil, kan ik je helpen bij de voorbereiding, maar het gaat om jullie leven met papa, dus ik kan niet het woord voor jullie voeren.
Dus : "jij lijkt te denken dat ik dit kan oplossen, maar ik kan geen (bijna-volwassen) pubers onder dwang naar je toe brengen. Daarom stel ik voor dat jullie onderling bespreken wat er aan de hand is en hoe een oplossing bereikt kan worden die zowel voor jou als voor de kinderen acceptabel is. Ik kan je garanderen dat ik die oplossing dan zal faciliteren".
En tegen je jongens zeg je: luister dat gesprek moet er sowieso komen - bereid je er op voor. Als je wil, kan ik je helpen bij de voorbereiding, maar het gaat om jullie leven met papa, dus ik kan niet het woord voor jullie voeren.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 24 augustus 2023 om 10:33
Mijn dochter was met 17 ook klaar met het heen en weer gaan op vaste tijden. Ze wilde de momenten hier en daar meer zelf gaan afstemmen op basis van wat voor haar het handigste was. Zodat haar leven wat meer gestroomlijnd werd. Dus hier speelde helemaal niets van frictie tussen haar en mijn ex. Het ging er meer om dat school-hobby's-vrienden-bijbaan allemaal wat logischer op mekaar moesten afgestemd worden en dat de twee adressen (lees: twee plekken om spullen te vergeten) - te rommelig werden voor haar.
Gelukkig begrepen mijn ex en ik dat helemaal en is dit vrijwel geruisloos gegaan na een eerste duidelijk gesprek (waar dochter wel een tijd tegenaan heeft gehikt).
Het is geen zoete inval geworden in de zin van "kijk maar wat je doet", want je hebt een bepaalde vorm van planning (waar eet je mee bijvoorbeeld), maar zij heeft wel de autonomie over haar leven. Dus als ze een feestje ergens heeft en het is logischer dat ze dan bij mij blijft, dan zal ze dat gewoon doorgeven aan haar vader, zodat hij haar dan niet verwacht. En andersom. Ze heeft nu veel meer de regie over haar eigen leven mits ze dat wel gewoon goed communiceert.
Gelukkig begrepen mijn ex en ik dat helemaal en is dit vrijwel geruisloos gegaan na een eerste duidelijk gesprek (waar dochter wel een tijd tegenaan heeft gehikt).
Het is geen zoete inval geworden in de zin van "kijk maar wat je doet", want je hebt een bepaalde vorm van planning (waar eet je mee bijvoorbeeld), maar zij heeft wel de autonomie over haar leven. Dus als ze een feestje ergens heeft en het is logischer dat ze dan bij mij blijft, dan zal ze dat gewoon doorgeven aan haar vader, zodat hij haar dan niet verwacht. En andersom. Ze heeft nu veel meer de regie over haar eigen leven mits ze dat wel gewoon goed communiceert.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 24 augustus 2023 om 10:47
Inderdaad: aan hem vragen hoe hij zich dit voorstelt.
Je kunt wel zeggen "ze moeten" maar het vervolg is: En als ze niet willen, wat is dan de volgende stap?
Boos worden? Geweld? Het huis uit laten slepen door de politie?
Laat hem het maar zeggen.
En dan ligt mijn grens al lager dan boos worden. Ik word niet boos als verlengstuk van hem, hij mag zelf komen en zelf boos worden. "Ik ben heel boos dat er niet gebeurt wat ik wil, maar ik heb geen zin/tijd om langs te komen, word jij even plaatsvervangend boos voor mij" - nee.
Let op dat je in conversatie nooit ook maar hint dat jij ze weghoudt - jij staat achter de regeling, je trekt alleen een grens als kinderen weigeren.
Moet jij ze met een stok uit het huis slaan? Of ze door de politie naar hem toe laten slepen? Zeg het maar.
Je kunt wel zeggen "ze moeten" maar het vervolg is: En als ze niet willen, wat is dan de volgende stap?
Boos worden? Geweld? Het huis uit laten slepen door de politie?
Laat hem het maar zeggen.
En dan ligt mijn grens al lager dan boos worden. Ik word niet boos als verlengstuk van hem, hij mag zelf komen en zelf boos worden. "Ik ben heel boos dat er niet gebeurt wat ik wil, maar ik heb geen zin/tijd om langs te komen, word jij even plaatsvervangend boos voor mij" - nee.
Let op dat je in conversatie nooit ook maar hint dat jij ze weghoudt - jij staat achter de regeling, je trekt alleen een grens als kinderen weigeren.
Moet jij ze met een stok uit het huis slaan? Of ze door de politie naar hem toe laten slepen? Zeg het maar.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
vrijdag 25 augustus 2023 om 08:12
Tegelijk vind ik ook dat kinderen issues met vader ook daar op moeten lossen. Wegvluchten naar moeder en niet meer gaan is bij een normale ouder kind relatie geen gewenste oplossing.
Maar goed, pubers van die leeftijd dwingen is ook niet de oplossing.
Maar goed, pubers van die leeftijd dwingen is ook niet de oplossing.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
