Kinderen
alle pijlers
Contact vader - dreumes faciliteren
zondag 10 januari 2021 om 17:53
Hallo,
Ik heb een dochter van 13 maanden. Hierbij wat achtergrondinformatie voor zover dat me relevant lijkt: haar vader en ik hebben geen relatie gehad. Vader was een goede vriend van mij. Hij had destijds al de vriendin die hij gelukkig nu nog heeft. Om kort te gaan: ik was hun gezamenlijke extraatje, totdat ik onverhoeds zwanger bleek. Vader een zijn partner hebben geen kinderen samen.
Hij wilde dochter niet erkennen of gezag, maar wel contact. Er is ook geen sprake van co-ouderschap. Omdat ik belangrijk vind dat mijn dochter haar vader kent, heb ik dat toegejuicht. Maar ik heb sterk het vermoeden dochter er niet goed tegen de logeerpartijtjes bij papa opgewassen is, emotioneel gezien.
Aangezien we redelijk ver uit elkaars buurt wonen, hebben we de afspraak gemaakt dat dochter 1 x per 4 weken een lang van vrijdag tot maandag bij haar vader logeert. Dit hebben we vanaf 3 maanden geïntroduceerd. Ik was in de veronderstelling dat ze er zo 'smooth' in zo groeien. Maar helaas blijkt de realiteit anders. Wanneer ik haar dan maandags terugkrijg, is ze vervolgens anderhalf week heel moeilijk. Het voornaamste is onbedaarlijk huilen ik kan niet weglopen of ze ontsteekt erin. Ook wil ze niet slapen of naar bed, heel dwars. Het enige wat ze wil is constant bij op de bank zitten, spelen wil ze nauwelijks. Dit duurt dan ruim anderhalve en daarna is ze weer haar blije zelf.
Persoonlijk ervaar ik dit als zeer slopend, want ik werk 32 uur thuis, maar vooral voor mijn dochter vind ik het heel verdrietig. Ik ben ook bang dat dit haar ontwikkeling belemmert, iedere 4 week anderhalve week van de wereld, dat zal vast niet bevorderlijk werken.
Ik heb dit aangekaart bij vader en vriendin, maar zij zien het probleem niet. Ik daarentegen wil de omgang anders gaan vormgeven. Mijn idee: 1 x in de 6 weken naar vader, maar tussentijds meer contactmomenten. Volgens mij het het aangetoond dat frequentere korte momentjes bijdragen aan het creëren van een band. Ik wil dochter wel een middag langsbrengen en later ophalen. Ook heb ik al eens voorgesteld dat vader hier een vaste dag in de week, na het werk, komt eten. Dan kan hij zijn dochter zien en het verzorgingsritueel doen. Helaas vind zijn vriendin dat niet goed en het kost hem, naar zijn zeggen, teveel benzine.
Anyhow. Zelfpersoonlijk ervaar ik dit als een hele penibele situatie. Ik ben er bijna zeker van dat vader niet akkoord zal gaan. Toch voel ik de noodzaak in te grijpen, voor het welzijn van dochter. Wie wil meedenken over hoe ik dit aanpak, of kan vormgeven?. Inzichten welkom.
Ik heb een dochter van 13 maanden. Hierbij wat achtergrondinformatie voor zover dat me relevant lijkt: haar vader en ik hebben geen relatie gehad. Vader was een goede vriend van mij. Hij had destijds al de vriendin die hij gelukkig nu nog heeft. Om kort te gaan: ik was hun gezamenlijke extraatje, totdat ik onverhoeds zwanger bleek. Vader een zijn partner hebben geen kinderen samen.
Hij wilde dochter niet erkennen of gezag, maar wel contact. Er is ook geen sprake van co-ouderschap. Omdat ik belangrijk vind dat mijn dochter haar vader kent, heb ik dat toegejuicht. Maar ik heb sterk het vermoeden dochter er niet goed tegen de logeerpartijtjes bij papa opgewassen is, emotioneel gezien.
Aangezien we redelijk ver uit elkaars buurt wonen, hebben we de afspraak gemaakt dat dochter 1 x per 4 weken een lang van vrijdag tot maandag bij haar vader logeert. Dit hebben we vanaf 3 maanden geïntroduceerd. Ik was in de veronderstelling dat ze er zo 'smooth' in zo groeien. Maar helaas blijkt de realiteit anders. Wanneer ik haar dan maandags terugkrijg, is ze vervolgens anderhalf week heel moeilijk. Het voornaamste is onbedaarlijk huilen ik kan niet weglopen of ze ontsteekt erin. Ook wil ze niet slapen of naar bed, heel dwars. Het enige wat ze wil is constant bij op de bank zitten, spelen wil ze nauwelijks. Dit duurt dan ruim anderhalve en daarna is ze weer haar blije zelf.
Persoonlijk ervaar ik dit als zeer slopend, want ik werk 32 uur thuis, maar vooral voor mijn dochter vind ik het heel verdrietig. Ik ben ook bang dat dit haar ontwikkeling belemmert, iedere 4 week anderhalve week van de wereld, dat zal vast niet bevorderlijk werken.
Ik heb dit aangekaart bij vader en vriendin, maar zij zien het probleem niet. Ik daarentegen wil de omgang anders gaan vormgeven. Mijn idee: 1 x in de 6 weken naar vader, maar tussentijds meer contactmomenten. Volgens mij het het aangetoond dat frequentere korte momentjes bijdragen aan het creëren van een band. Ik wil dochter wel een middag langsbrengen en later ophalen. Ook heb ik al eens voorgesteld dat vader hier een vaste dag in de week, na het werk, komt eten. Dan kan hij zijn dochter zien en het verzorgingsritueel doen. Helaas vind zijn vriendin dat niet goed en het kost hem, naar zijn zeggen, teveel benzine.
Anyhow. Zelfpersoonlijk ervaar ik dit als een hele penibele situatie. Ik ben er bijna zeker van dat vader niet akkoord zal gaan. Toch voel ik de noodzaak in te grijpen, voor het welzijn van dochter. Wie wil meedenken over hoe ik dit aanpak, of kan vormgeven?. Inzichten welkom.
maandag 11 januari 2021 om 09:06
MalinaF schreef: ↑11-01-2021 09:04Hij was eerst mijn eigen fuckbuddy, hij wilde een relatie, ik niet. Toen kreeg hij wat met zijn huidige vriendin, en omdat hij mij niet wou dissen als fuckbuddy, heeft hij het trio geïnitieerd. Zo is het gegaan.
Er word door sommigen geopperd om het kind een middag langs te brengen en daar zelf bij te blijven, omdat ik de primaire hechtingsfiguur ben. Voor mij hoeft het niet, maar ik kan het ook snappen dat vader niet constant naar mij wil komen. Dus in return wil ik dochter daar ook wel naartoe brengen, maar (vooral in den beginne) zal ik daar bij zijn.
maandag 11 januari 2021 om 09:07
Laat hem eerst maar eens beginnen met het kind te erkennen. In het belang van het kind. Je laat je kind toch niet hechten aan iemand die elk moment de keutel weer in kan trekken en geen verantwoordelijkheid neemt.MalinaF schreef: ↑11-01-2021 09:04Hij was eerst mijn eigen fuckbuddy, hij wilde een relatie, ik niet. Toen krijg hij wat met zijn huidige vriendin, en omdat hij mij niet wou dissen als fuckbuddy, heeft hij het trio geïnitieerd. Zo is het gegaan.
Er word door sommigen geopperd om het kind een middag langs te brengen en daar zelf bij te blijven, omdat ik de primaire hechtingsfiguur ben. Voor mij hoeft het niet, maar ik kan het ook snappen dat vader niet constant naar mij wil komen. Dus in return wil ik dochter daar ook wel naartoe brengen, maar (vooral in den beginne) zal ik daar bij zijn.
En waarom snap jij dat hij niet naar jou toe wil komen voor zijn kind.
Waarom neem jij genoegen met het allerminste voor je kind en jezelf?
Is dat gewoon voor jou?
maandag 11 januari 2021 om 09:24
Los van de contactmomenten, besef je wel wat het met kind gaat doen als zij begrijpt dat haar vader haar niet heeft erkend, omdat hij geen geld wilde betalen voor haar (nog even los van kwesties als benzinegeld)....?
Dit wordt al een aantal keer gezegd door verschillende forummers, maar daar ga je helemaal aan voorbij. Dat mag hoor, maar realiseer je wel wat men je hier probeert te vertellen!
Dit wordt al een aantal keer gezegd door verschillende forummers, maar daar ga je helemaal aan voorbij. Dat mag hoor, maar realiseer je wel wat men je hier probeert te vertellen!
maandag 11 januari 2021 om 09:37
Ja, ik heb dat niet willen erkennen als een regelrechte afwijzing jegens mijn dochter gezien. Daarna kwam alle ellende met de dame, dus mijn wens om mijn autonomie op te geven, is niet zo groot. Bovendien wordt hier ook al gezegd dat erkenning hem meer handvaten geeft, en ik vertrouw zijn oordeel niet goed genoeg om hem die zorgeloos toe te vertrouwen. Dat zegt mijn hoofd, in mijn hart zou ik het heel fijn vinden als hij haar zou erkennen.Stokkie schreef: ↑11-01-2021 09:24Los van de contactmomenten, besef je wel wat het met kind gaat doen als zij begrijpt dat haar vader haar niet heeft erkend, omdat hij geen geld wilde betalen voor haar (nog even los van kwesties als benzinegeld)....?
Dit wordt al een aantal keer gezegd door verschillende forummers, maar daar ga je helemaal aan voorbij. Dat mag hoor, maar realiseer je wel wat men je hier probeert te vertellen!
maandag 11 januari 2021 om 09:45
Je danst nu ook al naar zijn pijpen en neemt geen verantwoordelijkheid . Wat is het verschil.MalinaF schreef: ↑11-01-2021 09:37Ja, ik heb dat niet willen erkennen als een regelrechte afwijzing jegens mijn dochter gezien. Daarna kwam alle ellende met de dame, dus mijn wens om mijn autonomie op te geven, is niet zo groot. Bovendien wordt hier ook al gezegd dat erkenning hem meer handvaten geeft, en ik vertrouw zijn oordeel niet goed genoeg om hem die zorgeloos toe te vertrouwen. Dat zegt mijn hoofd, in mijn hart zou ik het heel fijn vinden als hij haar zou erkennen.
maandag 11 januari 2021 om 09:46
Ik ben normaal helemaal voor gelijkwaardig contact met beide ouders. In dit geval dus niet. Ik denk dat het hier meer kwaad dan goed doet eigenlijk.
In jouw geval zou ik ermee stoppen en vader in het leven houden als kennis. Dus een verjaardag? Kind mee. Af en toe eens op de koffie gaan.
Heeft kind dan vragen over haar afkomst, dan is de vader in elk geval een (vage) bekende. Eigenlijk precies wat je zou doen als je binnen je kennissenkring gezocht had naar een spermadonor.
In jouw geval zou ik ermee stoppen en vader in het leven houden als kennis. Dus een verjaardag? Kind mee. Af en toe eens op de koffie gaan.
Heeft kind dan vragen over haar afkomst, dan is de vader in elk geval een (vage) bekende. Eigenlijk precies wat je zou doen als je binnen je kennissenkring gezocht had naar een spermadonor.
maandag 11 januari 2021 om 09:48
Tiana_76 schreef: ↑11-01-2021 09:46Ik ben normaal helemaal voor gelijkwaardig contact met beide ouders. In dit geval dus niet. Ik denk dat het hier meer kwaad dan goed doet eigenlijk.
In jouw geval zou ik ermee stoppen en vader in het leven houden als kennis. Dus een verjaardag? Kind mee. Af en toe eens op de koffie gaan.
Heeft kind dan vragen over haar afkomst, dan is de vader in elk geval een (vage) bekende. Eigenlijk precies wat je zou doen als je binnen je kennissenkring gezocht had naar een spermadonor.
Precies dit.
Vandaar ook mijn vraag wat ze zelf wil. Ze zegt in de OP dit voor kind te doen, maar het doet kind duidelijk geen goed. Wil ze het dan zelf graag?
maandag 11 januari 2021 om 09:49
Heb je onderzocht wat zijn rechten zijn mocht jij overlijden? Wil je dat kind dan onder zijn zorg valt? Kan hij dan alsnog haar erkennen en daar jouw eventuele testament/wens op overrulen?MalinaF schreef: ↑11-01-2021 09:37Ja, ik heb dat niet willen erkennen als een regelrechte afwijzing jegens mijn dochter gezien. Daarna kwam alle ellende met de dame, dus mijn wens om mijn autonomie op te geven, is niet zo groot. Bovendien wordt hier ook al gezegd dat erkenning hem meer handvaten geeft, en ik vertrouw zijn oordeel niet goed genoeg om hem die zorgeloos toe te vertrouwen. Dat zegt mijn hoofd, in mijn hart zou ik het heel fijn vinden als hij haar zou erkennen.
maandag 11 januari 2021 om 09:51
Ik snap hoe het gelopen is. Denk ook niet dat het nu verstandig is om vader te laten erkennen. Het gaat mij er om dat je je realiseert hoe dit later voor dochter zal zijn.MalinaF schreef: ↑11-01-2021 09:37Ja, ik heb dat niet willen erkennen als een regelrechte afwijzing jegens mijn dochter gezien. Daarna kwam alle ellende met de dame, dus mijn wens om mijn autonomie op te geven, is niet zo groot. Bovendien wordt hier ook al gezegd dat erkenning hem meer handvaten geeft, en ik vertrouw zijn oordeel niet goed genoeg om hem die zorgeloos toe te vertrouwen. Dat zegt mijn hoofd, in mijn hart zou ik het heel fijn vinden als hij haar zou erkennen.
Vader komt op mij over als een lapzwans die dochter wil inpassen in zijn leven op zijn voorwaarden en zo werkt het nou eenmaal niet. Zeker niet als je echt het beste voor dochter wil...
Lastig hoor! Sterkte!
maandag 11 januari 2021 om 09:56
Laten erkennen is ook niet aan haar. Als hij het zou willen gebeurt het sowieso.Stokkie schreef: ↑11-01-2021 09:51Ik snap hoe het gelopen is. Denk ook niet dat het nu verstandig is om vader te laten erkennen. Het gaat mij er om dat je je realiseert hoe dit later voor dochter zal zijn.
Vader komt op mij over als een lapzwans die dochter wil inpassen in zijn leven op zijn voorwaarden en zo werkt het nou eenmaal niet. Zeker niet als je echt het beste voor dochter wil...
Lastig hoor! Sterkte!
Procedures die hij buiten haar om kan starten.
Ze werkt er zelfs aan mee door haar kind daar te laten logeren.
maandag 11 januari 2021 om 10:00
Oh nee ik zou met deze figuur nooit erkennen. Never nooit. Wat een gezeik gaat dat opleveren zeg.Reficul schreef: ↑11-01-2021 09:07Laat hem eerst maar eens beginnen met het kind te erkennen. In het belang van het kind. Je laat je kind toch niet hechten aan iemand die elk moment de keutel weer in kan trekken en geen verantwoordelijkheid neemt.
En waarom snap jij dat hij niet naar jou toe wil komen voor zijn kind.
Waarom neem jij genoegen met het allerminste voor je kind en jezelf?
Is dat gewoon voor jou?
Ik vknd juist dat to het heel slim heeft opgelost. Niks genoegen nemen met. Ik lees nergens dat ze 'meer' wil met deze mensen, stap even uit je klassieke gezin idee.
Dit is echt in deze situatie een heel goede constructie.
Alleen die bezoekregeling is bizar dus daar zou ik als in to was per direct mee stoppen.
maandag 11 januari 2021 om 10:01
Nee hoor zo laten. En hem inderdaad kort houden.MalinaF schreef: ↑11-01-2021 09:37Ja, ik heb dat niet willen erkennen als een regelrechte afwijzing jegens mijn dochter gezien. Daarna kwam alle ellende met de dame, dus mijn wens om mijn autonomie op te geven, is niet zo groot. Bovendien wordt hier ook al gezegd dat erkenning hem meer handvaten geeft, en ik vertrouw zijn oordeel niet goed genoeg om hem die zorgeloos toe te vertrouwen. Dat zegt mijn hoofd, in mijn hart zou ik het heel fijn vinden als hij haar zou erkennen.
maandag 11 januari 2021 om 10:02
Dit.Tiana_76 schreef: ↑11-01-2021 09:46Ik ben normaal helemaal voor gelijkwaardig contact met beide ouders. In dit geval dus niet. Ik denk dat het hier meer kwaad dan goed doet eigenlijk.
In jouw geval zou ik ermee stoppen en vader in het leven houden als kennis. Dus een verjaardag? Kind mee. Af en toe eens op de koffie gaan.
Heeft kind dan vragen over haar afkomst, dan is de vader in elk geval een (vage) bekende. Eigenlijk precies wat je zou doen als je binnen je kennissenkring gezocht had naar een spermadonor.
maandag 11 januari 2021 om 10:05
Dit zijn goeie vragen om over na te denken TO.Due-scimmie schreef: ↑11-01-2021 09:49Heb je onderzocht wat zijn rechten zijn mocht jij overlijden? Wil je dat kind dan onder zijn zorg valt? Kan hij dan alsnog haar erkennen en daar jouw eventuele testament/wens op overrulen?
maandag 11 januari 2021 om 10:05
Klassieke gezin idee?Surebaby schreef: ↑11-01-2021 10:00Oh nee ik zou met deze figuur nooit erkennen. Never nooit. Wat een gezeik gaat dat opleveren zeg.
Ik vknd juist dat to het heel slim heeft opgelost. Niks genoegen nemen met. Ik lees nergens dat ze 'meer' wil met deze mensen, stap even uit je klassieke gezin idee.
Dit is echt in deze situatie een heel goede constructie.
Alleen die bezoekregeling is bizar dus daar zou ik als in to was per direct mee stoppen.
Dit is een constructie waarin moeder haar kind te grabbel gooit en niet op haar strepen staat voor het welzijn en welbevinden van haar kind.
Ga maar lekker logeren bij je vader die jou eigenlijk niet wil.
Nogmaals het is niet aan haar of hij gezag regelt gaat vragen of wil. Zij heeft daar geen invloed op nog bepaalt zij of hij het krijgt of niet. Sterker nog zij zet hem in een stevige positie door de een regeling aan te gaan.
Hij heeft het niet gedaan dus doei.
maandag 11 januari 2021 om 10:05
Dat zorg je dat je op de dagen dat zij komen, je niemand op bezoek krijgt.
Ik vind het raar haar buiten spel te zetten, zij was vanaf dag 1 betrokken. En voor je kind is het ook van belang dat ze haar, als partner van haar vader, leert kennen. Anders brengt ze nog steeds die weekenden met een vreemde door.
maandag 11 januari 2021 om 10:09
En toch breng je je baby eens per maand een weekend bij haar. Daar begrijp ik dan niks van.MalinaF schreef: ↑11-01-2021 08:53Hele logische redenatie, wijs ook. Maar ze heeft dingen gedaan die mijn geliefden geraakt hebben. Pijnlijke voorvallen. Hij was daar in latent opzicht in betrokken, maar soit. Zodanige dingen, die maken dat mijn familie en ik de dame liever niet als wel in onze directe omgeving hebben. Of althans, als het niet noodzakelijk is, niet.
Voor mijn dochter zal ik bij hen langsgaan, voor haar bestwil, mijn best doen en mijn fatsoen houden.
Ben ik de enige die zich afvraagt welk belang je dochter heeft bij dit contact? Natuurlijk is het fijn je vader te kennen, maar op deze manier schaadt het haar alleen maar. Daarbij heeft hij haar niet eens erkend! Wil je dit echt?
maandag 11 januari 2021 om 10:11
Ik ben dus niet de enige. Eens.Tiana_76 schreef: ↑11-01-2021 09:46Ik ben normaal helemaal voor gelijkwaardig contact met beide ouders. In dit geval dus niet. Ik denk dat het hier meer kwaad dan goed doet eigenlijk.
In jouw geval zou ik ermee stoppen en vader in het leven houden als kennis. Dus een verjaardag? Kind mee. Af en toe eens op de koffie gaan.
Heeft kind dan vragen over haar afkomst, dan is de vader in elk geval een (vage) bekende. Eigenlijk precies wat je zou doen als je binnen je kennissenkring gezocht had naar een spermadonor.
