Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
woensdag 15 augustus 2018 om 13:33
@Engeliene, misschien moet je er dan gewoon op vertrouwen dat hij het je zal laten weten als hij van gedachten verandert, net als de vorige twee keren. Jij hebt hem laten weten dat jij het wel graag wilt en meer kun je niet doen. Of je nu wel of niet de spullen verkoopt, zal het verschil niet maken.. Je hebt ze ook zo weer gekocht. Marktplaats staat er vol mee.
woensdag 15 augustus 2018 om 13:35
Maar als je dat weet, en hem verder ook goed kent, dan is het toch heel duidelijk wat je met zijn opmerking over die box moet: hij denkt nu dat die nooit meer nodig zal zijn, maar het 100% uitsluiten kan hij ook niet.EngeLiene schreef: ↑15-08-2018 12:04Omdat we die gesprekken keer op keer voeren. Hij is een beetje leef bij de dag en ik kan niet in de toekomst kijken.
Hij kan t niet voor 100% uitsluiten maar neigt naar nee. En hij steekt zn kop in t zand, wil het er niet over hebben.
En ik heb al zovaak aangegeven dat ik het moeilijk vind. Weet je, we passen supergoed bij elkaar maar wat dit soort dingen betreft zijn we compleet verschillend en lijken we niet te kunnen communiceren.
Ik wilde eerder kinderen dan hij. Hij wilde ze ook wel maar wist nog niet wanneer. En we konden het er ook niet over hebben gewoon. Hij zei ineens van de een op andere dag oké, nu wil ik ook.
Een echte harde nee zou voor jou misschien makkelijker zijn, maar kennelijk is dat niet hoe het voor hem ligt.
woensdag 15 augustus 2018 om 13:38
Zeker. Dat spullen verkopen is meer gevoelsmatig voor mij.hannasofie schreef: ↑15-08-2018 13:33@Engeliene, misschien moet je er dan gewoon op vertrouwen dat hij het je zal laten weten als hij van gedachten verandert, net als de vorige twee keren. Jij hebt hem laten weten dat jij het wel graag wilt en meer kun je niet doen. Of je nu wel of niet de spullen verkoopt, zal het verschil niet maken.. Je hebt ze ook zo weer gekocht. Marktplaats staat er vol mee.
woensdag 15 augustus 2018 om 13:42
Ja je zegt het precies goed!Eze schreef: ↑15-08-2018 13:35Maar als je dat weet, en hem verder ook goed kent, dan is het toch heel duidelijk wat je met zijn opmerking over die box moet: hij denkt nu dat die nooit meer nodig zal zijn, maar het 100% uitsluiten kan hij ook niet.
Een echte harde nee zou voor jou misschien makkelijker zijn, maar kennelijk is dat niet hoe het voor hem ligt.
Maar dat is het lastige dus ook: ik ben nogal van het knopen doorhakken.
Ik vind dit zoooooooo moeilijk. Maar ik snap wat hij zegt hoor. Ik wil een ja of een nee horen en die kan hij me niet geven. Dat zegt hij ook: als hij NU moet kiezen is het een nee, hij denkt dat dat zo blijft. Maar kan dat niet met zekerheid zeggen.
Het is trouwens niet zo dat dit steeds ter sprake komt ofzo, het zijn kleine dingetjes. En ik maak er ook niets groots van verder. Het sluimert vooral rond in mijn hoofd. En op het forum dus
woensdag 15 augustus 2018 om 14:04
Het is ook gewoon lastig en ik vind niet dat je hierin je man voor het blok kunt zetten om 100% definitief zijn keuze te maken. Ik heb aan de andere kant gestaan, ik kon zoals ik al eerder schreef na de geboorte van de tweede niet direct zeggen of ik wel of niet nog een derde kind / zwangerschap wilde / aankon, terwijl mijn man toen wel al wist dat hij erg graag een derde wilde. Hij begreep dat ook van mij. Je kunt nou eenmaal niet van iemand eisen dat diegene al precies de rest van zijn leven heeft vastgelegd en weet wat hij/zij over 2, 3 of 5 jaar wil en aankan. Zeker niet als het iets is met een flinke impact, zoals een derde kind en in mijn geval hoogstwaarschijnlijk 9 maanden enorm beroerd zijn. We hebben toen wel samen een soort 'deadline' gesteld, ook ivm mijn leeftijd, dat als we ervoor wilden gaan we dat uiterlijk rond de 2e verjaardag van onze jongste zouden beslissen. Toen nogmaals het erover gehad en besloten er vanaf moment X voor te gaan (hij wilde liefst direct, maar ik wilde pas als een verbouwing van ons huis achter de rug zou zijn, want dat zou ik zwanger niet trekken). In de tussentijd hebben we het er ook wel eens over gehad, gewoon om even aan te geven aan elkaar hoe we erin stonden.EngeLiene schreef: ↑15-08-2018 13:42Ja je zegt het precies goed!
Maar dat is het lastige dus ook: ik ben nogal van het knopen doorhakken.
Ik vind dit zoooooooo moeilijk. Maar ik snap wat hij zegt hoor. Ik wil een ja of een nee horen en die kan hij me niet geven. Dat zegt hij ook: als hij NU moet kiezen is het een nee, hij denkt dat dat zo blijft. Maar kan dat niet met zekerheid zeggen.
Het is trouwens niet zo dat dit steeds ter sprake komt ofzo, het zijn kleine dingetjes. En ik maak er ook niets groots van verder. Het sluimert vooral rond in mijn hoofd. En op het forum dus
Ik denk dat je moet accepteren dat het 99% nee is en daaruit je conclusies moet trekken. Dat is eigenlijk een dubbele acceptatie: accepteren dat je zeer hoogstwaarschijnlijk geen derde zult krijgen en accepteren dat het nu nog geen zwart-wit ja of nee is en je voorlopig geen 100% zekerheid hebt. Ik zou zelf wel al het babyspul wegdoen, als het toch die ene procent wordt dan schaf je het wel weer aan, dat is niet je grootste zorg lijkt me. En ik zou er wel over blijven communiceren (niet continu, maar gewoon een of twee keer per jaar) en als hij een opmerking maakt die jij lastig vindt dat tegen hem zeggen, zonder hem direct verwijten te maken want hij bedoelt het vast niet vervelend.
woensdag 15 augustus 2018 om 14:10
Dan stop je ze toch op zolder. Dan is het een mooie herinnering aan de babytijd van jullie kindjes en wie weet heb je ze nog eens nodig. Desnoods voor je toekomstige kleinkindjes.
Je wilt niet weten wat mijn moeder nog tevoorschijn toverde toen haar eerste kleinkind geboren werd. Wieg/ledikant/lakens/hydrofielen/slabbetjes. Het meeste hebben we nog gebruikt ook. Alleen het ca 38 jaar oude matrasje ging rechtstreeks naar de stort. Je kunt de spullen altijd nog wegdoen. Op een moment dat jij daar geen moeite meer mee hebt.
woensdag 15 augustus 2018 om 14:21
Precies dit! Zo is het bij ons ook gegaan. En op een mooie dag, wilde man er toch voor gaan. Hij begon er uitzichzelf over. Dit had ik niet meer verwacht.nicole123 schreef: ↑15-08-2018 14:04Ik denk dat je moet accepteren dat het 99% nee is en daaruit je conclusies moet trekken. Dat is eigenlijk een dubbele acceptatie: accepteren dat je zeer hoogstwaarschijnlijk geen derde zult krijgen en accepteren dat het nu nog geen zwart-wit ja of nee is en je voorlopig geen 100% zekerheid hebt. .... En ik zou er wel over blijven communiceren (niet continu, maar gewoon een of twee keer per jaar) en als hij een opmerking maakt die jij lastig vindt dat tegen hem zeggen, zonder hem direct verwijten te maken want hij bedoelt het vast niet vervelend.
woensdag 15 augustus 2018 om 14:32
Ja ik denk dat jullie daarin gelijk hebben.
Ik wil hem ook zéker niet dwingen tot een antwoord. Lijkt me alleen maar averechts werken.
Wie weet hoe het nog gaat lopen in de toekomst. Voor nu probeer ik te accepteren dat het er (voorlopig) niet in zit.
Ergens ook wel lekker om niet nu zwanger te hoeven worden, hier ook zo’n beroerde zwangerschap als jij nicole123
Ik wil hem ook zéker niet dwingen tot een antwoord. Lijkt me alleen maar averechts werken.
Wie weet hoe het nog gaat lopen in de toekomst. Voor nu probeer ik te accepteren dat het er (voorlopig) niet in zit.
Ergens ook wel lekker om niet nu zwanger te hoeven worden, hier ook zo’n beroerde zwangerschap als jij nicole123
donderdag 16 augustus 2018 om 00:30
EngeLiene, in navolging van jou heb ik ook maar wat dingen op MP gezet. Ik schaf het zo weer aan als het nodig is, maar we kunnen het nu goed verkopen.
Hier is het trouwens ook zo dat ik veel van een vriendin heb gekregen. De box en Bugaboo zijn na 4 kinderen erin (2 van haar en 2 van ons) wel redelijk afgeragd. Zelfs al komt er een derde, dan zal ik zelf even op MP moeten gaan struinen.
Ik denk persoonlijk dat mijn huwelijk een derde niet gaat overleven. Man is echt compleet happy zoals het nu gaat. Hij vindt het wel druk, maar hij kan het aan. En hij is me toch een partij aan het genieten. Mijn “angst” is dat we er straks drie hebben, hij uiteindelijk overstag is gegaan om mij te plezieren, en het mij dan gaat verwijten dat het te veel is.
Dat maakt dus ook dat ik heel terughoudend ben in het uitspreken van mijn wens. Ik durf gewoon niet te zeggen hoe graag ik het écht wil, uit angst dat hij iets gaat willen waar hij niet achter staat.
Hier is het trouwens ook zo dat ik veel van een vriendin heb gekregen. De box en Bugaboo zijn na 4 kinderen erin (2 van haar en 2 van ons) wel redelijk afgeragd. Zelfs al komt er een derde, dan zal ik zelf even op MP moeten gaan struinen.
Ik denk persoonlijk dat mijn huwelijk een derde niet gaat overleven. Man is echt compleet happy zoals het nu gaat. Hij vindt het wel druk, maar hij kan het aan. En hij is me toch een partij aan het genieten. Mijn “angst” is dat we er straks drie hebben, hij uiteindelijk overstag is gegaan om mij te plezieren, en het mij dan gaat verwijten dat het te veel is.
Dat maakt dus ook dat ik heel terughoudend ben in het uitspreken van mijn wens. Ik durf gewoon niet te zeggen hoe graag ik het écht wil, uit angst dat hij iets gaat willen waar hij niet achter staat.
donderdag 16 augustus 2018 om 09:24
Oh LauraRoar dat is ook wel weer een dingetje he spullen wegdoen!
Onze box wordt morgen opgehaald. Eerlijk gezegd weet ik niet eens of ik bij een derde de box wel weer zou gebruiken, het was meer een opslagplaats voor knuffels haha. Maar toch...
Over onze belastbaarheid denk ik ook vaak na hoor. Het is best druk, een dreumes en een peuter. Aan de andere kant zit peuter tegen die tijd op school.
Onze box wordt morgen opgehaald. Eerlijk gezegd weet ik niet eens of ik bij een derde de box wel weer zou gebruiken, het was meer een opslagplaats voor knuffels haha. Maar toch...
Over onze belastbaarheid denk ik ook vaak na hoor. Het is best druk, een dreumes en een peuter. Aan de andere kant zit peuter tegen die tijd op school.
donderdag 16 augustus 2018 om 09:37
Maar het stopt niet als ze op school zitten, dan beginnen de speelafspraakjes, de clubjes, zwemles, partijtjes, het helpen op school en dat soort dingen.EngeLiene schreef: ↑16-08-2018 09:24Oh LauraRoar dat is ook wel weer een dingetje he spullen wegdoen!
Onze box wordt morgen opgehaald. Eerlijk gezegd weet ik niet eens of ik bij een derde de box wel weer zou gebruiken, het was meer een opslagplaats voor knuffels haha. Maar toch...
Over onze belastbaarheid denk ik ook vaak na hoor. Het is best druk, een dreumes en een peuter. Aan de andere kant zit peuter tegen die tijd op school.
En daarna krijg je weer een andere fase en daarna nog weer een andere. Als ik naar mijn vriendinnen met oudere kinderen kijk hebben ze het er echt druk mee, want de ene moet naar logopedie en de andere naar de orthodontist en als je er dan nog eentje hebt die op judo zit en dan krijgt de jongste weer een oorontsteking etc etc
Denk je wel eens na over dat soort dingen? De babyfase is best pittig, maar daarna komen nog tig andere fases die weer hun eigen uitdagingen kennen. Om maar niet te spreken over alle kosten die erbij komen kijken.
Volgens mij heeft jouw man dit heel goed in de gaten, maar jij iets minder?
donderdag 16 augustus 2018 om 10:53
Of ze heeft prima door hoe het zit met haar eigen belastbaarheid, betweter. De eerste paar jaar heten niet voor niets tropenjaren. Voor veel mensen is de belasting in die periode het grootst.
Natuurlijk blijft het druk. Maar dat betekent niet dat de belasting ook op hetzelfde niveau blijft.
Het kan ontzettend veel uitmaken als je kinderen kunnen praten, als ze heel even kunnen wachten als ze je ergens voor nodig hebben, als ze net wat meer simpele dingen zelf kunnen, en ga zo maar door.
De avondspits ziet er bij ons in huis bijvoorbeeld echt heel anders uit dan drie jaar geleden. Eigenlijk is er nu helemaal geen spits meer.
En wat de kosten betreft: zo duur als het was met twee kinderen drie dagen op het kdv en eentje op de bso gaat het niet snel meer worden. Als ze gaan studeren, dan misschien.
Natuurlijk blijft het druk. Maar dat betekent niet dat de belasting ook op hetzelfde niveau blijft.
Het kan ontzettend veel uitmaken als je kinderen kunnen praten, als ze heel even kunnen wachten als ze je ergens voor nodig hebben, als ze net wat meer simpele dingen zelf kunnen, en ga zo maar door.
De avondspits ziet er bij ons in huis bijvoorbeeld echt heel anders uit dan drie jaar geleden. Eigenlijk is er nu helemaal geen spits meer.
En wat de kosten betreft: zo duur als het was met twee kinderen drie dagen op het kdv en eentje op de bso gaat het niet snel meer worden. Als ze gaan studeren, dan misschien.
donderdag 16 augustus 2018 om 10:57
Och, ik reageer niet eens meer op Ikigai. Alsof ik advies aan ga nemen van iemand die zo ver van mij afstaat qua ideeen. Ik denk dat ik een prima beeld heb van wat er bij jonge kinderen en ook pubers komt kijken. Als je zo denkt kun je überhaupt beter niet aan kinderen beginnen.
Desondanks blijft het altijd goed om te bedenken of je het beide aankunt
Desondanks blijft het altijd goed om te bedenken of je het beide aankunt
donderdag 16 augustus 2018 om 11:03
Dat zeker. En het is ook echt niet zo dat als het met twee lukt, een derde er ook altijd nog wel bij kan.EngeLiene schreef: ↑16-08-2018 10:57Och, ik reageer niet eens meer op Ikigai. Alsof ik advies aan ga nemen van iemand die zo ver van mij afstaat qua ideeen. Ik denk dat ik een prima beeld heb van wat er bij jonge kinderen en ook pubers komt kijken. Als je zo denkt kun je überhaupt beter niet aan kinderen beginnen.
Desondanks blijft het altijd goed om te bedenken of je het beide aankunt
LauraRoars man kan voor zichzelf het beste inschatten wat zijn belastbaarheid is. Als hij denkt dat een derde teveel van het goede is, snap ik zijn nee heel goed - maar ook haar verdriet daarover.
Met je eerste zinnen heb je trouwens ook gelijk.
donderdag 16 augustus 2018 om 11:05
Ik denk dat Hannasofie hiermee gelijk heeft. Als het je lukt dat als uitgangspunt te nemen, worden zijn opmerkingen over ‘misschien ooit’ voor jou misschien net wat minder lastig.hannasofie schreef: ↑15-08-2018 13:33@Engeliene, misschien moet je er dan gewoon op vertrouwen dat hij het je zal laten weten als hij van gedachten verandert, net als de vorige twee keren. Jij hebt hem laten weten dat jij het wel graag wilt en meer kun je niet doen. Of je nu wel of niet de spullen verkoopt, zal het verschil niet maken.. Je hebt ze ook zo weer gekocht. Marktplaats staat er vol mee.
donderdag 16 augustus 2018 om 22:39
GoedzoEngeLiene schreef: ↑16-08-2018 10:57Och, ik reageer niet eens meer op Ikigai. Alsof ik advies aan ga nemen van iemand die zo ver van mij afstaat qua ideeen. Ik denk dat ik een prima beeld heb van wat er bij jonge kinderen en ook pubers komt kijken. Als je zo denkt kun je überhaupt beter niet aan kinderen beginnen.
Desondanks blijft het altijd goed om te bedenken of je het beide aankunt
Ik reageer ook niet. Ik ben ook blij dat mijn man zo eerlijk is hierin. En uiteindelijk is hij toch wel een eind “mijn” kant opgekomen. Hij is een geweldige vader, maar als ik geen kinderen had gewild dan waren ze er vermoedelijk ook niet gekomen. Toch best leuk dat het er nog twee zijn geworden
En ik ben wel iemand bij wie het glas halfvol is, dus ik probeer me maar een beetje vast te houden aan wat we allemaal wel hebben, en dat is heel veel.
Het gaat me ook allemaal veel te snel, zometeen zijn ze het huis uit (oké, ze zijn 7 maanden en 2, maar toch
)
vrijdag 17 augustus 2018 om 11:46
Ja dat snel gaan is echt zo he!
Je klinkt heel nuchter en positief, fijn. Ik bekijk het ook zo hoor. Meestal dan, soms overvalt het me wel dat gevoel.
Ik zie ook niet op tegen bijvoorbeeld de periode van slaapjes overdag, man voelt zich daar heel beperkt door. Dat maakt het weleens lastig, dan denk ik pfff die tijd is maar zo kort en als je gewoon goed plant kan dat best. Zeker als ze nog klein zijn gaan ze gewoon mee, slapen ze daar wel. Maar ik kan niet aan zijn gevoel voorbij gaan, voor hem is dat wel een ding.
Gisteren waren we uit eten en kwam het toch weer kort ter sprake (hij begon er zelf over). Ik vroeg hem of hij dan nooit denkt van dat het leuk zou zijn?!
Ja, daar denkt hij ook weleens aan. En het líjkt hem ook leuk. Maar hij wil mij geen valse hoop geven en als hij er praktisch over nadenkt vindt hij het goed zo, met 2 kinderen.
Ik denk dat mijn gevoel echt nog wel de kop op zal blijven steken maar dat ik er maar vanuit ga dat hij niet van gedachten verandert.
Je klinkt heel nuchter en positief, fijn. Ik bekijk het ook zo hoor. Meestal dan, soms overvalt het me wel dat gevoel.
Ik zie ook niet op tegen bijvoorbeeld de periode van slaapjes overdag, man voelt zich daar heel beperkt door. Dat maakt het weleens lastig, dan denk ik pfff die tijd is maar zo kort en als je gewoon goed plant kan dat best. Zeker als ze nog klein zijn gaan ze gewoon mee, slapen ze daar wel. Maar ik kan niet aan zijn gevoel voorbij gaan, voor hem is dat wel een ding.
Gisteren waren we uit eten en kwam het toch weer kort ter sprake (hij begon er zelf over). Ik vroeg hem of hij dan nooit denkt van dat het leuk zou zijn?!
Ja, daar denkt hij ook weleens aan. En het líjkt hem ook leuk. Maar hij wil mij geen valse hoop geven en als hij er praktisch over nadenkt vindt hij het goed zo, met 2 kinderen.
Ik denk dat mijn gevoel echt nog wel de kop op zal blijven steken maar dat ik er maar vanuit ga dat hij niet van gedachten verandert.
maandag 20 augustus 2018 om 20:03
Het lukt me niet zo vaak om te reageren, maar wat jullie schrijven blijft allemaal zó herkenbaar voor mij! Op de een of andere manier blijft die derde maar door mijn hoofd spoken... het blijft ook een onmogelijke 'keuze' omdat je nooit vantevoren weet waar je voor kiest. Misschien krijg je wel een super makkelijke baby en is het de beste beslissing van je leven om voor een derde te gaan, maar t kan natuurlijk ook anders uitpakken met alle gevolgen van dien.
Ik heb voor mijzelf in ieder geval besloten dat een eventuele derde pas kan komen als mijn oudste twee naar school zijn dus dat zou betekenen over een jaar pas op zijn vroegst starten. Dat geeft wel rust moet ik zeggen. Eerder starten is voor mij geen optie (voor man ook niet, die wil sowieso niet erg graag) want dat zou ik gewoon niet aan kunnen, nu een zwangerschap en zo snel weer een kleintje. Uit praktisch oogpunt is het hier ook niet al te handig want we hebben geen kamer over, maar dat lost zich wel weer op denk ik dan, al is ons huis niet echt geschikt voor 3 pubers, maar dat duurt echt nog even.
Ik kan mij ook totaal niet vinden in het argument van ikigai dat oudere kinderen hebben net zo zwaar is als baby's. Ja natuurlijk moet je dan van het ene clubje naar het andere etc maar zoals hierboven al gezegd, kinderen die kunnen praten, kunnen wachten en doorslapen vind ik toch echt stukken makkelijker dan baby's. Ik vind het ook gewoon leuk om dingen met mijn kind van 4 te doen dus ook om naar clubjes te gaan. De eerste twee jaar vind ik stukken minder leuk.
Maar waar ik wel bang voor ben eerlijk gezegd is dat het eerste jaar weer zo pittig wordt dat ik geen tijd over heb om te genieten van de oudste twee, en dat zou ik wel heel erg vinden. Tegelijkertijd heb ik het gevoel na twee kinderen (en met het besef dat de volgende écht de laatste is) nu echt te weten waar ik van moet genieten tijdens zwangerschap en babytijd, en ik zou het zo zonde vinden om dat niet nog een keer te mogen meemaken..
Ik heb voor mijzelf in ieder geval besloten dat een eventuele derde pas kan komen als mijn oudste twee naar school zijn dus dat zou betekenen over een jaar pas op zijn vroegst starten. Dat geeft wel rust moet ik zeggen. Eerder starten is voor mij geen optie (voor man ook niet, die wil sowieso niet erg graag) want dat zou ik gewoon niet aan kunnen, nu een zwangerschap en zo snel weer een kleintje. Uit praktisch oogpunt is het hier ook niet al te handig want we hebben geen kamer over, maar dat lost zich wel weer op denk ik dan, al is ons huis niet echt geschikt voor 3 pubers, maar dat duurt echt nog even.
Ik kan mij ook totaal niet vinden in het argument van ikigai dat oudere kinderen hebben net zo zwaar is als baby's. Ja natuurlijk moet je dan van het ene clubje naar het andere etc maar zoals hierboven al gezegd, kinderen die kunnen praten, kunnen wachten en doorslapen vind ik toch echt stukken makkelijker dan baby's. Ik vind het ook gewoon leuk om dingen met mijn kind van 4 te doen dus ook om naar clubjes te gaan. De eerste twee jaar vind ik stukken minder leuk.
Maar waar ik wel bang voor ben eerlijk gezegd is dat het eerste jaar weer zo pittig wordt dat ik geen tijd over heb om te genieten van de oudste twee, en dat zou ik wel heel erg vinden. Tegelijkertijd heb ik het gevoel na twee kinderen (en met het besef dat de volgende écht de laatste is) nu echt te weten waar ik van moet genieten tijdens zwangerschap en babytijd, en ik zou het zo zonde vinden om dat niet nog een keer te mogen meemaken..
maandag 20 augustus 2018 om 21:20
Herkenbaar! Ik wil ook graag een derde en man niet.
Twee kinderen van net 3 jaar en net 1 jaar.
Ik denk ook weleens wat wil ik mezelf aandoen, kan ik dat wel aan etc.
Ik heb Hg tijdens mijn zwangerschappen gehad,
Voelde me ook heel schuldig toen ik amper voor de oudste kon zorgen. Waar komt die oerdrang toch vandaan he
Twee kinderen van net 3 jaar en net 1 jaar.
Ik denk ook weleens wat wil ik mezelf aandoen, kan ik dat wel aan etc.
Ik heb Hg tijdens mijn zwangerschappen gehad,
Voelde me ook heel schuldig toen ik amper voor de oudste kon zorgen. Waar komt die oerdrang toch vandaan he
maandag 20 augustus 2018 om 22:16
Hoop dat je toch nog keertje terugkomt EngeLiene 
@raffa: hier hebben we de beslissing uitgesteld tot de jongste twee is, nog 1,5 jaar dus. ik vind eigenlijk tot nu toe elke fase leuk. m’n driftige peuter kan ik wel eens achter het behang plakken, maar hij is tussen de driftbuien door ook zo lief en grappig
@grietje: oef, Hg lijkt me helemaal een complicerende factor. maar het is inderdaad een oergevoel dat ik ook niet kan wegredeneren.
Hier gaat het redelijk. Ik heb tot voor kort fanatiek gesport en dat moet ik nu wegens een blessure stopzetten. En dat bevalt slecht. Ik had me voorgenomen het weer helemaal op te pakken en daarmee de prangende wens voor de derde te parkeren. Maar nu ben ik dubbel in de rouw voor m’n gevoel: ik moet m’n hobby voorlopig opgeven (die ik na de zwangerschap met zoveel enthousiasme weer heb opgepakt), én er komt (wat man betreft voor 95 procent zeker) geen derde.
@raffa: hier hebben we de beslissing uitgesteld tot de jongste twee is, nog 1,5 jaar dus. ik vind eigenlijk tot nu toe elke fase leuk. m’n driftige peuter kan ik wel eens achter het behang plakken, maar hij is tussen de driftbuien door ook zo lief en grappig
@grietje: oef, Hg lijkt me helemaal een complicerende factor. maar het is inderdaad een oergevoel dat ik ook niet kan wegredeneren.
Hier gaat het redelijk. Ik heb tot voor kort fanatiek gesport en dat moet ik nu wegens een blessure stopzetten. En dat bevalt slecht. Ik had me voorgenomen het weer helemaal op te pakken en daarmee de prangende wens voor de derde te parkeren. Maar nu ben ik dubbel in de rouw voor m’n gevoel: ik moet m’n hobby voorlopig opgeven (die ik na de zwangerschap met zoveel enthousiasme weer heb opgepakt), én er komt (wat man betreft voor 95 procent zeker) geen derde.
vrijdag 24 augustus 2018 om 20:56
Vandaag: jongste wilde alleen maar aan mij geplakt. Oudste was niet te houden thuis. Man werkt de hele dag tot, nou, nu ongeveer. Dus het was kiezen m: óf het huis uit en dan jongste brullend en oudste gezellig (hij is te zwaar voor in de draagzak icm mijn verzakking) of thuis (of ergens rustig zitten) en jongste tevreden maar oudste een draak. Ik ben gesloopt! Dan vraag ik me weleens af hoe ik dat in godsnaam met 3 zou doen (afgezien van het feit dat ik dan zwanger zou zijn en voor 2 moet zorgen, beroerd en wel
anoniem_374928 wijzigde dit bericht op 25-08-2018 07:02
6.50% gewijzigd
vrijdag 24 augustus 2018 om 20:58
Ooo Laura,LauraRoar schreef: ↑20-08-2018 22:16Hoop dat je toch nog keertje terugkomt EngeLiene
@raffa: hier hebben we de beslissing uitgesteld tot de jongste twee is, nog 1,5 jaar dus. ik vind eigenlijk tot nu toe elke fase leuk. m’n driftige peuter kan ik wel eens achter het behang plakken, maar hij is tussen de driftbuien door ook zo lief en grappig
@grietje: oef, Hg lijkt me helemaal een complicerende factor. maar het is inderdaad een oergevoel dat ik ook niet kan wegredeneren.
Hier gaat het redelijk. Ik heb tot voor kort fanatiek gesport en dat moet ik nu wegens een blessure stopzetten. En dat bevalt slecht. Ik had me voorgenomen het weer helemaal op te pakken en daarmee de prangende wens voor de derde te parkeren. Maar nu ben ik dubbel in de rouw voor m ... een derde.
Ik dacht dat jouw man meer 50% was. Lastig he! En balen van je hobby/sport.
vrijdag 24 augustus 2018 om 21:20
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
