Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
vrijdag 21 september 2018 om 14:26
Naar welke school ga je dan?Chocoladestukjes schreef: ↑21-09-2018 14:16Mijn oudste is 3. Gaan jullie allemaal op de fiets ook bij regen en sneeuw? Ik vind het niet zo erg hoor met de auto en met een baby ook wel fijner en tijdens mn zwangerschap vind ik het heel zwaar.
vrijdag 21 september 2018 om 14:30
Man rijdt diesel dus omruilen kan niet. Ik kan dus ook een grote auto kopen, als ik dat nodig vind, of een kleine als ik dat logischer vind 
Maxicosidrager heb ik liever in de bak.
School is 2,5 kilometer ongeveer en parkeren kan wel, zeker als je optijd bent maar niet in overvloed. Verder een keertje naar de dierentuin in de week ofzo, binnenspeeltuin dat werk.
Maxicosidrager heb ik liever in de bak.
School is 2,5 kilometer ongeveer en parkeren kan wel, zeker als je optijd bent maar niet in overvloed. Verder een keertje naar de dierentuin in de week ofzo, binnenspeeltuin dat werk.
A man is rich in proportion to the number of things he can afford to let alone.
vrijdag 21 september 2018 om 14:30
vrijdag 21 september 2018 om 14:37
Ik zou een grotere auto kopen, want als je er straks een kinderwagen (bak + onderstel) mee wil vervoeren + de spullen van drie kinderen en van jezelf, dan zit je al snel heel krap met een vw up.Chocoladestukjes schreef: ↑21-09-2018 14:30Man rijdt diesel dus omruilen kan niet. Ik kan dus ook een grote auto kopen, als ik dat nodig vind, of een kleine als ik dat logischer vind
Maxicosidrager heb ik liever in de bak.
School is 2,5 kilometer ongeveer en parkeren kan wel, zeker als je optijd bent maar niet in overvloed. Verder een keertje naar de dierentuin in de week ofzo, binnenspeeltuin dat werk.
Plus dat ik in mijn auto gewoon het hele gezin wil kunnen vervoeren incl mijn man. Lijkt me heel onhandig als dit nooit kan.
dinsdag 25 september 2018 om 12:07
Wauw, gefeliciteerd!Chocoladestukjes schreef: ↑25-09-2018 10:02Ik heb inmiddels een positieve test dus nu kan ik iets concreter gaan zoeken. Ik denk dat het toch een grotere auto wordt.
Ik zou denk ik ook gaan voor een wat grotere auto waar jullie eventueel ook met zijn allen in passen en waar je wat spullen in mee kunt nemen.
dinsdag 25 september 2018 om 12:15
En ik lees even mee in dit topic omdat ik merk dat ik in mijn hoofd ook bezig ben met de vraag of ik nog een derde zou willen of dat ik de babyspullen al weg ga doen. Net weer een bak met kleertjes toch maar weer op zolder gezet, voor wie weet..
Wij hebben twee zoontjes, één van bijna 2,5 en één van dik een half jaar. Momenteel ook nog veel gebroken nachten en op dit moment overheerst het gevoel het maar bij twee te houden (bij zowel man en mij), dat is ook praktisch gezien het handigst qua huis, auto enzo. En ik vind mezelf ook al aan de oude kant (ben 37). Maar soms kriebelt er gevoelsmatig toch nog iets en wil ik het nog niet helemaal afsluiten. Ook man maakt af en toe een opmerking in die trant. Bijvoorbeeld bij een huis wat te koop staat, dat we in zo'n huis zeker ruimte voor een kamer voor een derde zouden hebben. En dat hij het in het begin met twee wel heel druk vond, maar er nu aan begint te wennen op zijn papadag. Dat ervaar ik zelf ook. Er lijkt weer wat meer ruimte te komen.
Ik geloof dat we allebei heel blij zijn met twee en een derde niet helemaal uitsluiten. Heel anders dus dan dat de één wel heel graag een derde wil en de ander niet.. Maar goed, ik lees dus even mee omdat het me momenteel ook bezighoudt.. Het ene moment wil ik ook de babyspullen en zwangerschapskleding maar op mp gaan zetten omdat het dan voor mijn gevoel afgesloten is, het andere moment wil ik alles nog bewaren voor het geval dat..
Wij hebben twee zoontjes, één van bijna 2,5 en één van dik een half jaar. Momenteel ook nog veel gebroken nachten en op dit moment overheerst het gevoel het maar bij twee te houden (bij zowel man en mij), dat is ook praktisch gezien het handigst qua huis, auto enzo. En ik vind mezelf ook al aan de oude kant (ben 37). Maar soms kriebelt er gevoelsmatig toch nog iets en wil ik het nog niet helemaal afsluiten. Ook man maakt af en toe een opmerking in die trant. Bijvoorbeeld bij een huis wat te koop staat, dat we in zo'n huis zeker ruimte voor een kamer voor een derde zouden hebben. En dat hij het in het begin met twee wel heel druk vond, maar er nu aan begint te wennen op zijn papadag. Dat ervaar ik zelf ook. Er lijkt weer wat meer ruimte te komen.
Ik geloof dat we allebei heel blij zijn met twee en een derde niet helemaal uitsluiten. Heel anders dus dan dat de één wel heel graag een derde wil en de ander niet.. Maar goed, ik lees dus even mee omdat het me momenteel ook bezighoudt.. Het ene moment wil ik ook de babyspullen en zwangerschapskleding maar op mp gaan zetten omdat het dan voor mijn gevoel afgesloten is, het andere moment wil ik alles nog bewaren voor het geval dat..
worteltaart wijzigde dit bericht op 25-09-2018 13:35
0.28% gewijzigd
woensdag 26 september 2018 om 05:33
Van harte!Chocoladestukjes schreef: ↑25-09-2018 10:02Ik heb inmiddels een positieve test dus nu kan ik iets concreter gaan zoeken. Ik denk dat het toch een grotere auto wordt.
woensdag 26 september 2018 om 07:05
Hier ook zo'n eeuwige twijfelaar.
Heb twee mooie kinderen van 2,5 en 6 jaar.
Toen mijn jongste 10 maanden was ging het alweer kriebelen en werd ik zwanger.
Helaas werd dit een miskraam met 9 weken.
Aangezien ik voor de andere kinderen ook al 2 miskramen heb gehad, was ik er helemaal klaar mee.
Heb een spiraal genomen en mezelf rust gegeven.
In februari dit jaar begon het weer te kriebelen en heb de spiraal laten verwijderen.
Maar kreeg er angst en spanning van dus heb in juli toch weer opnieuw een spiraal laten zetten.
En nu twijfel ik dus weer
.
Mijn man wil ook gewoon heel graag een derde en ik voel ook een lichte tijdsdruk ivm mijn leeftijd (ben ruim 35) en de toenemende kans op miskramen.
De huisarts ziet me al aankomen .
Heb twee mooie kinderen van 2,5 en 6 jaar.
Toen mijn jongste 10 maanden was ging het alweer kriebelen en werd ik zwanger.
Helaas werd dit een miskraam met 9 weken.
Aangezien ik voor de andere kinderen ook al 2 miskramen heb gehad, was ik er helemaal klaar mee.
Heb een spiraal genomen en mezelf rust gegeven.
In februari dit jaar begon het weer te kriebelen en heb de spiraal laten verwijderen.
Maar kreeg er angst en spanning van dus heb in juli toch weer opnieuw een spiraal laten zetten.
En nu twijfel ik dus weer
.Mijn man wil ook gewoon heel graag een derde en ik voel ook een lichte tijdsdruk ivm mijn leeftijd (ben ruim 35) en de toenemende kans op miskramen.
De huisarts ziet me al aankomen
.
woensdag 26 september 2018 om 08:42
Wij hebben een zoontje van 3,5 en een dochtertje van 10 maanden en wij zijn net begonnen met proberen voor een derde. Mijn man twijfelde wat en ik wilde het wel graag. De reden dat we er nu vlot mee zijn is omdat ik inmiddels 37 ben en mijn man is 45. Zijn eigen leeftijd is zijn grootste bezwaar maar het is ook weer niet een wereldgroot probleem.
Ik weet niet of het gaat lukken en of ik allerlei behandelingen zou willen als het niet zou lukken. Vooralsnog kijken we nu gewoon even hoe het gaat.
Voordeel is wel dat onze beide kinderen goed slapen dus we zitten niet meer met gebroken nachten. Ik weet niet of we nu al begonnen zouden zijn als de kleine meid nog regelmatig wakker zou zijn snachts.
Ik merkte wel bij de tweede zwangerschap dat mijn lijf het een stuk zwaarder vond dan de eerste keer. Dus als deze derde komt is het voor mij wel echt klaar.
Ik weet niet of het gaat lukken en of ik allerlei behandelingen zou willen als het niet zou lukken. Vooralsnog kijken we nu gewoon even hoe het gaat.
Voordeel is wel dat onze beide kinderen goed slapen dus we zitten niet meer met gebroken nachten. Ik weet niet of we nu al begonnen zouden zijn als de kleine meid nog regelmatig wakker zou zijn snachts.
Ik merkte wel bij de tweede zwangerschap dat mijn lijf het een stuk zwaarder vond dan de eerste keer. Dus als deze derde komt is het voor mij wel echt klaar.
woensdag 26 september 2018 om 09:13
Leuk om dit topic te lezen!
Onze jongens zijn 2,5 en 4,5 en ik vind het zooo lastig: wel of geen derde. Bij beide kids hebben wij het eerste jaar, en in mindere mate het tweede jaar als best wel zwaar ervaren. Allebei slechte slapers, vroeg wakker etc. Daarbij zijn we dit voorjaar verhuisd naar een huis waar heel veel aan moest gebeuren en heeft mijn man het razenddruk op zijn werk dus het gaat momenteel allemaal net, maar het houdt bepaald niet over qua energie.
Maar toch: op de lange termijn lijkt het me stiekem nog steeds leuk om een derde te hebben. En als we dan een derde zouden krijgen dan zou ik het liefst een niet al te groot leeftijdsverschil hebben (mijn eigen leeftijd is geen issue, ben 30 dus in principe nog wel wat jaren de tijd en zwanger worden ging hier elke keer heel makkelijk, wel 1x een miskraam gehad). Maar momenteel zou een zwangerschap er bij echt te veel zijn. Mijn man ziet het ook nog niet echt zitten. Daarbij ook het idee: kan ik het wel aan om nog een keer opnieuw te beginnen, nog een keer zo'n eerste babyjaar door. Moet ik niet gewoon blij zijn met mijn gezin nu en genieten van alle mooie dingen die we samen hebben?
Oftewel: ik blijf maar in cirkeltjes draaien en kom er gewoon niet uit.
Ik heb wel diep respect voor mensen met drie kinderen kort op elkaar, ik zou dat geloof ik echt niet kunnen
En gefeliciteerd met je zwangerschap Chocoladestukjes!
Onze jongens zijn 2,5 en 4,5 en ik vind het zooo lastig: wel of geen derde. Bij beide kids hebben wij het eerste jaar, en in mindere mate het tweede jaar als best wel zwaar ervaren. Allebei slechte slapers, vroeg wakker etc. Daarbij zijn we dit voorjaar verhuisd naar een huis waar heel veel aan moest gebeuren en heeft mijn man het razenddruk op zijn werk dus het gaat momenteel allemaal net, maar het houdt bepaald niet over qua energie.
Maar toch: op de lange termijn lijkt het me stiekem nog steeds leuk om een derde te hebben. En als we dan een derde zouden krijgen dan zou ik het liefst een niet al te groot leeftijdsverschil hebben (mijn eigen leeftijd is geen issue, ben 30 dus in principe nog wel wat jaren de tijd en zwanger worden ging hier elke keer heel makkelijk, wel 1x een miskraam gehad). Maar momenteel zou een zwangerschap er bij echt te veel zijn. Mijn man ziet het ook nog niet echt zitten. Daarbij ook het idee: kan ik het wel aan om nog een keer opnieuw te beginnen, nog een keer zo'n eerste babyjaar door. Moet ik niet gewoon blij zijn met mijn gezin nu en genieten van alle mooie dingen die we samen hebben?
Oftewel: ik blijf maar in cirkeltjes draaien en kom er gewoon niet uit.
Ik heb wel diep respect voor mensen met drie kinderen kort op elkaar, ik zou dat geloof ik echt niet kunnen
En gefeliciteerd met je zwangerschap Chocoladestukjes!
woensdag 26 september 2018 om 10:03
Ik heb een eigen bedrijfje dus ik kan mijn uren voor een groot deel zelf indelen. Wel ben ik van plan om in de toekomst nog een deeltijd opleiding te volgen maar het idee is om daar pas mee te starten als in ieder geval twee van de drie naar school gaan, misschien zelfs alle drie (als die derde er komt).
Daarnaast denk ik na over een gastouder aan huis als er een derde komt...hoewel mijn werk erg wisselende uren heeft dus ik vraag me af of dat kan op basis van oproep.
woensdag 26 september 2018 om 10:10
Gefeliciteerd Chocoladestukjes!
Ik heb hier eerder meegeschreven, omdat bij ons de situatie ook eerst was dat man niet wilde.
Hier nu 3 jongens met ongeveer drie en half jaar verschil tussen de oudste en jongste.
Ik heb een bakfiets, de Troy, wat ze wel alledrie inpassen. Inderdaad ook met maxicosi.
Daarnaast een station auto, wat wel erg prettig is. Ik ben heel veel alleen met de jongens en dan is het fijn om weg te kunnen gaan. Bij mij passen ze met drie stoelen nu achterin, het is wat proppen maar het lukt.
En voor de rest dragen met draagdoek of draagzak vind ik erg makkelijk om mijn handen vrij te hebben voor de andere boefjes.
Worteltaart jouw verhaal is heel herkenbaar hoe het hier met man verlopen is.
Ik heb hier eerder meegeschreven, omdat bij ons de situatie ook eerst was dat man niet wilde.
Hier nu 3 jongens met ongeveer drie en half jaar verschil tussen de oudste en jongste.
Ik heb een bakfiets, de Troy, wat ze wel alledrie inpassen. Inderdaad ook met maxicosi.
Daarnaast een station auto, wat wel erg prettig is. Ik ben heel veel alleen met de jongens en dan is het fijn om weg te kunnen gaan. Bij mij passen ze met drie stoelen nu achterin, het is wat proppen maar het lukt.
En voor de rest dragen met draagdoek of draagzak vind ik erg makkelijk om mijn handen vrij te hebben voor de andere boefjes.
Worteltaart jouw verhaal is heel herkenbaar hoe het hier met man verlopen is.
donderdag 27 september 2018 om 09:32
haha dat is wel erg wispelturig maar ik snap wel dat miskramen zijn sporen nalaten. Ik zal er ook veel alleen voor staan, het zal pittig zijn. Het bleef alleen knagen en de wens voor nog een persoon erbij won. De gedachte dat het straks niet meer zou kunnen en ik mijn hart niet gevolgd heb vond ik verschrikkelijk. Je kunt gewoon ook niet 100% zien hoe het exact gaat zijn, het blijft een sprong in het diepe.Daev83 schreef: ↑26-09-2018 07:05Hier ook zo'n eeuwige twijfelaar.
Heb twee mooie kinderen van 2,5 en 6 jaar.
Toen mijn jongste 10 maanden was ging het alweer kriebelen en werd ik zwanger.
Helaas werd dit een miskraam met 9 weken.
Aangezien ik voor de andere kinderen ook al 2 miskramen heb gehad, was ik er helemaal klaar mee.
Heb een spiraal genomen en mezelf rust gegeven.
In februari dit jaar begon het weer te kriebelen en heb de spiraal laten verwijderen.
Maar kreeg er angst en spanning van dus heb in juli toch weer opnieuw een spiraal laten zetten.
En nu twijfel ik dus weer
Mijn man wil ook gewoon heel graag een derde en ik voel ook een lichte tijdsdruk ivm mijn leeftijd (ben ruim 35) en de toenemende kans op miskramen.
De huisarts ziet me al aankomen
A man is rich in proportion to the number of things he can afford to let alone.
donderdag 27 september 2018 om 10:28
Ja die sprong in het diepe, dat maakt mij aan het twijfelen.Chocoladestukjes schreef: ↑27-09-2018 09:32haha dat is wel erg wispelturig maar ik snap wel dat miskramen zijn sporen nalaten. Ik zal er ook veel alleen voor staan, het zal pittig zijn. Het bleef alleen knagen en de wens voor nog een persoon erbij won. De gedachte dat het straks niet meer zou kunnen en ik mijn hart niet gevolgd heb vond ik verschrikkelijk. Je kunt gewoon ook niet 100% zien hoe het exact gaat zijn, het blijft een sprong in het diepe.
Het is niet zomaar wispelturigheid bij mij.
Het kwam, omdat ik na 3 miskramen en 3 curretages zo`n ongelofelijke stress kreeg omtrent het zwanger worden, dat mijn gezin eronder ging lijden.
Ik nam niet voor de lol steeds weer een spiraal. maar omdat het gewoon de beste keuze was op dat moment, omdat ik de spanningen niet meer goed trok.
Maar nu blijft het toch steeds kriebelen
Dus moet ik goed gaan bedenken of het verstandig is om er nog voor te gaan ja of nee.
donderdag 27 september 2018 om 10:47
Dat snap ik inderdaad, heftig. Ik had het er met mijn man ook over dat het zwanger worden en zijn mentaal ook intensief is omdat je er toch steeds mee bezig bent. Volgende afspraak, de eerste 12 weekend en natuurlijk het zwanger worden.Daev83 schreef: ↑27-09-2018 10:28Ja die sprong in het diepe, dat maakt mij aan het twijfelen.
Het is niet zomaar wispelturigheid bij mij.
Het kwam, omdat ik na 3 miskramen en 3 curretages zo`n ongelofelijke stress kreeg omtrent het zwanger worden, dat mijn gezin eronder ging lijden.
Ik nam niet voor de lol steeds weer een spiraal. maar omdat het gewoon de beste keuze was op dat moment, omdat ik de spanningen niet meer goed trok.
Maar nu blijft het toch steeds kriebelen
Dus moet ik goed gaan bedenken of het verstandig is om er nog voor te gaan ja of nee.
Ik heb in juni mijn spiraal laten verwijderen en ik moet zeggen dat het me ontzetten tegenviel. Na 9 jaar pilgebruik was ik in ronde 1 zwanger van onze eerste maar het heeft 6 weken geduurd tot ik ongesteld was na de spiraal, terwijl dit geen invloed zou moeten hebben op mijn cyclus/ tweede cyclus was ook weer heel lang en de derde had ik een positieve test.
A man is rich in proportion to the number of things he can afford to let alone.
donderdag 27 september 2018 om 11:07
Ja het is inderdaad sowieso een heftige periode.Chocoladestukjes schreef: ↑27-09-2018 10:47Dat snap ik inderdaad, heftig. Ik had het er met mijn man ook over dat het zwanger worden en zijn mentaal ook intensief is omdat je er toch steeds mee bezig bent. Volgende afspraak, de eerste 12 weekend en natuurlijk het zwanger worden.
Ik heb in juni mijn spiraal laten verwijderen en ik moet zeggen dat het me ontzetten tegenviel. Na 9 jaar pilgebruik was ik in ronde 1 zwanger van onze eerste maar het heeft 6 weken geduurd tot ik ongesteld was na de spiraal, terwijl dit geen invloed zou moeten hebben op mijn cyclus/ tweede cyclus was ook weer heel lang en de derde had ik een positieve test.
Zelfs als je al niet in de eerste ronde zwanger bent, vraag je je ook iedere maand af: ``zal het wel, zal het niet``
Ik was bij alle zwangerschappen in ronde 1 of 2 zwanger, in de laatste (miskraam) opeens pas in 7 rondes, ook niks te klagen hoor, maar toch iedere maand weer die spanning.
zaterdag 29 september 2018 om 13:21
Zelf was ik zwanger in ronde 1 (miskraam), ronde 6 (miskraam) en erna weer ronde 6 (oudste geboren). Bij de jongste was het ronde 7, en tussendoor geen miskramen.
Maar dat is het ook, wij zijn dus ook weer niet heel erg vruchtbaar dat het altijd maar lukt. En ik moet ook heel veel foliumzuur slikken, wegens verhoogde kans op open ruggetje en open schedel. Dus het is niet zo dat het hier in een opwelling gaat gebeuren
Op zich denk ik soms wel eens dat ik er vrede mee kan hebben, ik wil het vooral graag met man sámen, en niet dat ik hem moet overhalen.
Ik ga waarschijnlijk ook volgend jaar voor mezelf beginnen, en dan is het natuurlijk wel handig als het er twee blijven (je krijgt wel iets van zwangerschapsverlof van de overheid, maar meer dan het minimumloon is het niet). Ook zullen de inkomsten dan wat minder zijn, en drie naar de opvang is natuurlijk heel erg duur.
Maar dat is het ook, wij zijn dus ook weer niet heel erg vruchtbaar dat het altijd maar lukt. En ik moet ook heel veel foliumzuur slikken, wegens verhoogde kans op open ruggetje en open schedel. Dus het is niet zo dat het hier in een opwelling gaat gebeuren
Op zich denk ik soms wel eens dat ik er vrede mee kan hebben, ik wil het vooral graag met man sámen, en niet dat ik hem moet overhalen.
Ik ga waarschijnlijk ook volgend jaar voor mezelf beginnen, en dan is het natuurlijk wel handig als het er twee blijven (je krijgt wel iets van zwangerschapsverlof van de overheid, maar meer dan het minimumloon is het niet). Ook zullen de inkomsten dan wat minder zijn, en drie naar de opvang is natuurlijk heel erg duur.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
