Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
dinsdag 26 december 2017 om 21:45
Ja altijd makkelijk, mij afzeiken. Goed voor de saamhorigheid he, en hoe ik me daar bij voel interesseert niemand een reet.
Kom maar met de “huillie”-commentaren.
dinsdag 26 december 2017 om 21:47
dinsdag 26 december 2017 om 21:48
Ik begrijp mijn man wel. Bij hem thuis was nooit ergens geld voor, ouders gescheiden, moeder in de bijstand. Dat wil hij zelf niet voor zijn kinderen. Ik vind wel dat dat hem een goede vader maakt, dat hij nadenkt over de consequenties. De situatie heeft hem wel gevormd, hij is soms te voorzichtig vind ik. Het draait niet allemaal om geld. Ik vind wel dat je een kind moet kunnen bekostigen (kleding opvang leuke uitjes en ook vakantie hoort daar voor ons bij). Het is voor hem het totaalplaatje van argumenten. Maargoed we verdienen gemiddeld denk ik, daar moeten 3 kinderen we van te betalen zijn.
dinsdag 26 december 2017 om 21:52
Ik beschuldig niemand ergens van, ik ben alleen van mening dat je jezelf en elkaar niet moet wijs maken dat het ene gevoel rationeel is (en dus goed) en het andere gevoel “slechts gevoel”EngeLiene schreef: ↑26-12-2017 21:48Ik begrijp mijn man wel. Bij hem thuis was nooit ergens geld voor, ouders gescheiden, moeder in de bijstand. Dat wil hij zelf niet voor zijn kinderen. Ik vind wel dat dat hem een goede vader maakt, dat hij nadenkt over de consequenties. De situatie heeft hem wel gevormd, hij is soms te voorzichtig vind ik. Het draait niet allemaal om geld. Ik vind wel dat je een kind moet kunnen bekostigen (kleding opvang leuke uitjes en ook vakantie hoort daar voor ons bij). Het is voor hem het totaalplaatje van argumenten. Maargoed we verdienen gemiddeld denk ik, daar moeten 3 kinderen we van te betalen zijn.
Veel beslissingen zijn op gevoel dat achteraf gerationaliseerd wordt.
Hoe dan ook, sterkte met de lastige keuzes. Ik ben hier verder weg, mijn hand in eigen boezem aan het steken. Ik schijn een gevoelloze kwetsende klootzak te zijn, die dus ook zo behandeld moet worden.
dinsdag 26 december 2017 om 21:55
EngeLiene schreef: ↑26-12-2017 20:59Stiekem zou ik dan wel op een dochter hopen misschien. Hoewel de kans natuurlijk groot is dat het weer een jongen is en ook dat zou goed zijn. Bij de tweede hoopte ik juist op een jongen. Ik laat het tegenover mijn man zeker rusten maar ik merk dat Mn hoofd er nog wel mee bezig is. Ik kan trouwens ook best de voordelen inzien van geen derde hoor. Alleen gevoelsmatig kan ik er nog geen afstand van doen.
Hoeveel kinderen hebben jullie allemaal eigenlijk?
1 dochtertje en daar ben ik stapel gek op.
Gevoelsmatig zou ik wel een tweede willen dat had ik vroeger ook altijd voor ogen maar ik weet ook heel veel redenen om het bij deze dame te houden. Ik heb twee eigen paarden en een enorme passie voor paardrijden. Dat is echt wel lastiger met weer een kleintje t komt nu net weer op gang nu ze wat groter wordt en ze makkelijk mee kan naar de paarden. Daarbij is ons leven samen erg druk en vol en mijn man kan minder hebben qua chaos dan ik, door mijn werk staat hij er regelmatig hele weekenden alleen voor en hij zorgt altijd 1 doordeweekse dag voor haar als ik werk zodat we met twee dagen opvang rond komen ( ik werk 4 dagen)
Maar hij heeft veel spanningsklachten gehad en daarvoor ook een traject bij praktijk ondersteuner gedaan en een cursus. Hij heeft ook pittig werk en nu gaat het heel goed en hij denkt dat een tweede hem teveel wordt. Hij geniet wel intens van ons dochtertje. Dat vind ik een heel zwaarwegende reden het niet te doen.
Wij hebben nu afgesproken het in oktober 2018 weer te bespreken tot die tijd slaan we baby spullen op en we hebben t er heus wel is terloops over zo een opmerking van als we een tweede zouden krijgen... ( ook niet vanzelf sprekend dochtertje is geboren na eek O.i. Traject)
Maar ik denk dat de kans groot is dat ze enigkind blijft en dat is dan ook goed we hebben een heerlijk leven met zijn drie. Ze heeft nichtjes die als zusjes zijn en die ze vaak ziet.
where ever you go, go with your heart
dinsdag 26 december 2017 om 21:56
Het is een lastige situatie
Voor nu kan je proberen dit gevoel opzij te zetten en te genieten van het geen je hebt.
Dan kan je tzt wel weer een keer een gesprek aangaan met je man
dinsdag 26 december 2017 om 22:00
Bedankt voor je openhartige post.Skawa schreef: ↑26-12-2017 21:551 dochtertje en daar ben ik stapel gek op.
Gevoelsmatig zou ik wel een tweede willen dat had ik vroeger ook altijd voor ogen maar ik weet ook heel veel redenen om het bij deze dame te houden. Ik heb twee eigen paarden en een enorme passie voor paardrijden. Dat is echt wel lastiger met weer een kleintje t komt nu net weer op gang nu ze wat groter wordt en ze makkelijk mee kan naar de paarden. Daarbij is ons leven samen erg druk en vol en mijn man kan minder hebben qua chaos dan ik, door mijn werk staat hij er regelmatig hele weekenden alleen voor en hij zorgt altijd 1 doordeweekse dag voor haar als ik werk zodat we met twee dagen opvang rond komen ( ik werk 4 dagen)
Maar hij heeft veel spanningsklachten gehad en daarvoor ook een traject bij praktijk ondersteuner gedaan en een cursus. Hij heeft ook pittig werk en nu gaat het heel goed en hij denkt dat een tweede hem teveel wordt. Hij geniet wel intens van ons dochtertje. Dat vind ik een heel zwaarwegende reden het niet te doen.
Wij hebben nu afgesproken het in oktober 2018 weer te bespreken tot die tijd slaan we baby spullen op en we hebben t er heus wel is terloops over zo een opmerking van als we een tweede zouden krijgen... ( ook niet vanzelf sprekend dochtertje is geboren na eek O.i. Traject)
Maar ik denk dat de kans groot is dat ze enigkind blijft en dat is dan ook goed we hebben een heerlijk leven met zijn drie. Ze heeft nichtjes die als zusjes zijn en die ze vaak ziet.
Ik denk hier ook dat ik meer chaos kan hebben dan man. Ik zorg grotendeels voor de kinderen (werk 2 dagen), man ook 1 dag doordeweeks. Man werkt ook vaak nachten en weekenden dus de meeste zorg komt wel op mij neer. Maar tijdens de zwangerschap dus waarschijnlijk niet. Ik ga proberen het een jaar te laten rusten. Misschien zie ik dan juist de voordelen dat ze ouder worden. Een pasgeborene vind ik héérlijk maar ook intensief. Het lijkt me vooral zo leuk als se iets ouder zijn, zo met zn drietjes. Maar misschien is dat ook mijn eigen jeugdsentiment
dinsdag 26 december 2017 om 22:00
Het hoeft niet alleen over geld te gaan. Sterker nog: ik denk dat het geldargument niet de echte reden is.
Elk kind vraagt ook tijd en aandacht. Met 3 kinderen heb je minder tijd en aandacht per kind te verdelen.
Ze zijn nu nog jong, maar je hebt geen idee wat je in de toekomst nog te stellen krijgt. Dan is de aandacht geven aan 3 kinderen gewoon meer werk dan aan 2. Elk kind krijgt dan gewoon een derde minder aandacht en tijd. Met het bespreken van problemen, met hulp bij huiswerk, bij hobbies en wedstrijden.
Natuurlijk worden ze daar ook groot mee, maar ik vond het een goed argument om het bij 2 te houden.
Elk kind vraagt ook tijd en aandacht. Met 3 kinderen heb je minder tijd en aandacht per kind te verdelen.
Ze zijn nu nog jong, maar je hebt geen idee wat je in de toekomst nog te stellen krijgt. Dan is de aandacht geven aan 3 kinderen gewoon meer werk dan aan 2. Elk kind krijgt dan gewoon een derde minder aandacht en tijd. Met het bespreken van problemen, met hulp bij huiswerk, bij hobbies en wedstrijden.
Natuurlijk worden ze daar ook groot mee, maar ik vond het een goed argument om het bij 2 te houden.
dinsdag 26 december 2017 om 22:01
O.a. Ik zei dat ja. En nee, niet vanwege geld of luxe die kinderen zouden ‘ontberen’ met nog een broertje/zusje erbij. Maar omdat vader niet wil. Omdat hij het ook zwaar heeft gehad tijdens de zwangerschap. Omdat vader zich zorgen maakt of hij/TO het wel gaan trekken, nog een keer zwangerschap, slaap ontberen etc. Heeft niets met geld te maken. TO geeft daarnaast zelf aan dat geld geen issue is.
Beetje goedkoop om daar dan ineens op te focussen, LeesMee
dinsdag 26 december 2017 om 22:03
Ja dat is wel een ding. Sporten in het weekend draai ik sws om de week voor op.
Maar wij zaten thuis ook alledrie op sport en ouders waren er regelmatig. En soms ging ik met een vriendinnetje mee. Ik heb nooit het gevoel gehad iets tekort te komen. Ouders hielpen en overhoorden of mijn oudere zus deed dat, vond ik nog leuk ook.
Maar wij zaten thuis ook alledrie op sport en ouders waren er regelmatig. En soms ging ik met een vriendinnetje mee. Ik heb nooit het gevoel gehad iets tekort te komen. Ouders hielpen en overhoorden of mijn oudere zus deed dat, vond ik nog leuk ook.
dinsdag 26 december 2017 om 22:05
Ja dit is idd waar. En hij wil het lot niet tarten krijg ik het idee.Labalade schreef: ↑26-12-2017 22:01O.a. Ik zei dat ja. En nee, niet vanwege geld of luxe die kinderen zouden ‘ontberen’ met nog een broertje/zusje erbij. Maar omdat vader niet wil. Omdat hij het ook zwaar heeft gehad tijdens de zwangerschap. Omdat vader zich zorgen maakt of hij/TO het wel gaan trekken, nog een keer zwangerschap, slaap ontberen etc. Heeft niets met geld te maken. TO geeft daarnaast zelf aan dat geld geen issue is.
Beetje goedkoop om daar dan ineens op te focussen, LeesMee
dinsdag 26 december 2017 om 22:09
Twee kinderen heb ik, en daar blijft het bij. Ik verlang ergens wel naar een baby en man is de rationele, ook hier. Maar ik ben ouder en als ik realistisch ben is de combi van een dreumes en een peuter plus een ft baan en een bedrijf (man) druk genoeg. Onze kinderen zijn gezond en lief, en een derde kind erbij is een grote onzekere factor. Ik heb het dus losgelaten, maar TO, jij kunt het misschien eerst tijdelijk parkeren en op zoontjes focussen, voordat je een besluit neemt? Het wordt sowieso makkelijker, wat jullie ook besluiten.
dinsdag 26 december 2017 om 22:09
Ik denk zelf ook vaak misschien is het goed zo. En als ik alles op een rijtje zet is het ook goed. Het is dus puur een gevoel. En dat is soms zo overweldigend dat ik alle praktische bezwaren ermee aan de kant schuif. Man wil zich niet laten steriliseren overigens. Dat vindt hij dan weer te definitief. Zijn nee lijkt soms best twijfelachtig en dat geeft (valse?) hoop
dinsdag 26 december 2017 om 22:10
Ik denk dat wensen over vakantie's enz niet alleen wensen voor de kinderen zijn maar ook voor hem persoonlijk. Natuurlijk kun je het in Nederland op de camping heel gezellig hebben maar Bakkum is natuurlijk niet hetzelfde als de Cote d'azur. Als ik het hele jaar hard gewerkt heb zit ik ook graag in een fijn hotel op een warme plek waar ik lekker uit eten kan en niet in een tentje in regenachtig Nederland waar ik met mijn miezerige camping gasstel sta te rommelen om dezelfde hap als thuis te maken maar dan moeilijker. Veel mensen vinden het denk ik toch wat egoïstisch klinken dat erbij te vermelden en houden het bij de kinderen.
Verder snap ik ook wel dat je man echt geen zin heeft weer bijna een jaar voor alles en jou op te draaien maar nu met twee kinderen die dan misschien naar school en het kdv moeten gevolgd door slaapgebrek door de nieuwe baby en zorg voor de baby erbij. Om bij te komen mag hij dan achter drie koters aan op de camping.. Ik vind het ook weinig aantrekkelijk klinken eigenlijk.
Verder snap ik ook wel dat je man echt geen zin heeft weer bijna een jaar voor alles en jou op te draaien maar nu met twee kinderen die dan misschien naar school en het kdv moeten gevolgd door slaapgebrek door de nieuwe baby en zorg voor de baby erbij. Om bij te komen mag hij dan achter drie koters aan op de camping.. Ik vind het ook weinig aantrekkelijk klinken eigenlijk.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
dinsdag 26 december 2017 om 22:12
Misschien moet ik het iets anders zeggen: als alles prima loopt, dan kun je best 3 of 4 of meer kinderen hebben. Maar zodra je kind iets mankeert, dan merk je pas hoeveel extra tijd je nodig hebt om echt de goede zorg te kunnen bieden. Of je in die situatie zult komen, weet je nooit. Maar als het gebeurt, dan kun je niet meer terug.EngeLiene schreef: ↑26-12-2017 22:03Ja dat is wel een ding. Sporten in het weekend draai ik sws om de week voor op.
Maar wij zaten thuis ook alledrie op sport en ouders waren er regelmatig. En soms ging ik met een vriendinnetje mee. Ik heb nooit het gevoel gehad iets tekort te komen. Ouders hielpen en overhoorden of mijn oudere zus deed dat, vond ik nog leuk ook.
Ik geef je man gelijk. Tel je zegeningen en ga genieten van hoe goed het nu gaat.
dinsdag 26 december 2017 om 22:12
Toen ik vandaag met de jongens op pad ging (man moest werken) en de 1 op de achterbank zat te krijsen en de ander te jengelen vond ik twee ook ee even genoeg haha. Ja ik moet het idd even parkeren, wie weet in de toekomst. Misschien wil ik zelf dan niet eens meer. Ergens ben ik bang spijt te krijgen, dat ik straks te oud ben en we dan wel zouden willen maar het niet meer kan. Maarja das wellicht niet realistischMadameJean schreef: ↑26-12-2017 22:09Twee kinderen heb ik, en daar blijft het bij. Ik verlang ergens wel naar een baby en man is de rationele, ook hier. Maar ik ben ouder en als ik realistisch ben is de combi van een dreumes en een peuter plus een ft baan en een bedrijf (man) druk genoeg. Onze kinderen zijn gezond en lief, en een derde kind erbij is een grote onzekere factor. Ik heb het dus losgelaten, maar TO, jij kunt het misschien eerst tijdelijk parkeren en op zoontjes focussen, voordat je een besluit neemt? Het wordt sowieso makkelijker, wat jullie ook besluiten.
dinsdag 26 december 2017 om 22:14
De gyn zei dat het prima kon (toen riep ik nog nee nooit meer zwanger
) maar dan wel met een keizersnee want vaginaal bevallen is de kans te groot dat ik weer uitscheur en er in littekenweefsel gehecht moet worden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
