Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
vrijdag 6 september 2019 om 18:54
Dat klinkt wel mooi Lilly 
.
Een beetje jammer en toch ook weer niet Lievejetje. Ik snap je wel. Is je leenbaby weer naar huis? En hoe bevalt de school voor je oudste?
Hier gaat de jongste/derde bijna naar school. Ook wel weer een momentje. Geen ‘kleintje’ meer thuis.
Verder is hier het racen van en naar de sportclubjes flink op gang gekomen. Oudste zit op 1 sport (aangemoedigd door ons, hij is liever lui dan moe) middelste inmiddels op 3. Ik dacht vantevoren dat ik daar niet aan zou beginnen, meerdere sporten per kind, maarja ze wil zo graag, haar vriendinnetje doet het ook, en ik gun het haar wel.. dus vooruit dan maar. Ik ben net terug van sport met middelste, en man is nu op pad met oudste. Om en om de kinderen gevoerd en man en ik eten vanavond samen nog wat als het hele spul op bed ligt. Morgenochtend om negen uur weer paraat voor sportwedstrijd van middelste. Wel even wennen, op zaterdagochtend lekker tutten in pyjamaatjes met de kleintjes was eigenlijk niet verkeerd.
Fijn weekend allemaal!
.Een beetje jammer en toch ook weer niet Lievejetje. Ik snap je wel. Is je leenbaby weer naar huis? En hoe bevalt de school voor je oudste?
Hier gaat de jongste/derde bijna naar school. Ook wel weer een momentje. Geen ‘kleintje’ meer thuis.
Verder is hier het racen van en naar de sportclubjes flink op gang gekomen. Oudste zit op 1 sport (aangemoedigd door ons, hij is liever lui dan moe) middelste inmiddels op 3. Ik dacht vantevoren dat ik daar niet aan zou beginnen, meerdere sporten per kind, maarja ze wil zo graag, haar vriendinnetje doet het ook, en ik gun het haar wel.. dus vooruit dan maar. Ik ben net terug van sport met middelste, en man is nu op pad met oudste. Om en om de kinderen gevoerd en man en ik eten vanavond samen nog wat als het hele spul op bed ligt. Morgenochtend om negen uur weer paraat voor sportwedstrijd van middelste. Wel even wennen, op zaterdagochtend lekker tutten in pyjamaatjes met de kleintjes was eigenlijk niet verkeerd.
Fijn weekend allemaal!
vrijdag 6 september 2019 om 19:07
Maar beter zo dan LJ, maar het zal ook wel dubbel zijn. Hopelijk valt het lichamelijk allemaal mee.
Lily, wat jammer dat de vakantie zo tegen valt zeg! Maar het klinkt wel mooi dat je toh nader tot je man komt. Goed de tijd vinden voor elkaar met 2 jonge kinderen kan ook knap lastig zijn. Het zou toch wel fantastisch zijn als je nu toch spontaan zwanger zou worden. Houd het je na eisprong bezig of acht je de kans zo klein dat dat niet gebeurt?
Hannasofie, dat klinkt wel pittig ja. Soms zou je de ervaringen die je later opdoet al eerder willen weten zodat je meer kan koesteren wat je op dat moment hebt. Veel plezier iig!
Ik ben weer wat hormonaal stabieler, haha. Heb het nog nooit zo erg gehad als gisteren. Misschien had ik het even nodig
Lily, wat jammer dat de vakantie zo tegen valt zeg! Maar het klinkt wel mooi dat je toh nader tot je man komt. Goed de tijd vinden voor elkaar met 2 jonge kinderen kan ook knap lastig zijn. Het zou toch wel fantastisch zijn als je nu toch spontaan zwanger zou worden. Houd het je na eisprong bezig of acht je de kans zo klein dat dat niet gebeurt?
Hannasofie, dat klinkt wel pittig ja. Soms zou je de ervaringen die je later opdoet al eerder willen weten zodat je meer kan koesteren wat je op dat moment hebt. Veel plezier iig!
Ik ben weer wat hormonaal stabieler, haha. Heb het nog nooit zo erg gehad als gisteren. Misschien had ik het even nodig
maandag 9 september 2019 om 07:13
Toch een teleurstelling morgenstond en lievejetje! Het is dubbel, vooral voor jou lievejetje, kan me voorstellen dat je wel graag wil dat je man er voor de 100% achter staat.
Morgenstond ik heb ook liever nu die zwangerschap/babytijd, nu het leeftijdverschil nog klein is. Een vriendin van mij is nu zwanger van de derde, haar jongste kindje gaat naar groep 2. Dan begin je weer helemaal opnieuw. Maar zij vindt het juist fijn als de kinderen ouder zijn..
Leuk dat je zoontje echt woordjes gaat zeggen
Hier nog niet, wel grote broer graag in alles nadoen. Ook heeft hij het gillen ontdekt, help mijn oren!
Lily, wat balen dat je vakantie zo tegenvalt. Wel heel fijn dat je nu zo op 1 lijn ligt met je man. Zou zo mooi zijn als je nu spontaan zwanger zou raken! Weet je nu waar je ongeveer zit in je cyclus?
Ik zit nu aan het einde van m’n cyclus, ben benieuwd, eisprong is nu volgens mij wel eerder geweest. Hoop dat het zich nu normaliseert, of beter nog dat ik nu zwanger ben.
Zoontje is vannacht wel bijna elk uur(!) wakker geweest, dus dat was wel weer een hele beproeving..
Morgenstond ik heb ook liever nu die zwangerschap/babytijd, nu het leeftijdverschil nog klein is. Een vriendin van mij is nu zwanger van de derde, haar jongste kindje gaat naar groep 2. Dan begin je weer helemaal opnieuw. Maar zij vindt het juist fijn als de kinderen ouder zijn..
Leuk dat je zoontje echt woordjes gaat zeggen
Hier nog niet, wel grote broer graag in alles nadoen. Ook heeft hij het gillen ontdekt, help mijn oren!Lily, wat balen dat je vakantie zo tegenvalt. Wel heel fijn dat je nu zo op 1 lijn ligt met je man. Zou zo mooi zijn als je nu spontaan zwanger zou raken! Weet je nu waar je ongeveer zit in je cyclus?
Ik zit nu aan het einde van m’n cyclus, ben benieuwd, eisprong is nu volgens mij wel eerder geweest. Hoop dat het zich nu normaliseert, of beter nog dat ik nu zwanger ben.
Zoontje is vannacht wel bijna elk uur(!) wakker geweest, dus dat was wel weer een hele beproeving..
dinsdag 10 september 2019 om 16:46
Gefeliciteerd Bettie
Tegelijkertijd voelt het een beetje gek in dit topic. Ging het zo lang en veel over het verschil in wens tussen man en vrouw, waar bij jou volgens mij geen sprake van was, en ben je nu ook vrij snel na je eerste bericht in dit topic zwanger. Het speelt vast mee dat ik gráág zelf van het zwanger-worden proces af wil, maar kan me ook voorstellen dat het voor andere schrijfsters hier een beetje gek voelt. Of niet, en dan ligt het gewoon aan mij.
Staat helemaal los van hoe ik je verder ken Bettie, ik gun het je van harte, het is met name de plek van het bericht in dit topic.
Tegelijkertijd voelt het een beetje gek in dit topic. Ging het zo lang en veel over het verschil in wens tussen man en vrouw, waar bij jou volgens mij geen sprake van was, en ben je nu ook vrij snel na je eerste bericht in dit topic zwanger. Het speelt vast mee dat ik gráág zelf van het zwanger-worden proces af wil, maar kan me ook voorstellen dat het voor andere schrijfsters hier een beetje gek voelt. Of niet, en dan ligt het gewoon aan mij.
Staat helemaal los van hoe ik je verder ken Bettie, ik gun het je van harte, het is met name de plek van het bericht in dit topic.
dinsdag 10 september 2019 om 17:09
dinsdag 10 september 2019 om 17:52
Morgenstond ik begrijp je wel hoor. Ik heb er niet zoveel last van, maar ken die gevoelens als geen ander toen met eerste en tweede kinderwens.
Bettiepage alleen maar super fijn voor jou dat het zo mag zijn en zo snel, wow! Wie had dat gedacht omdat je zo'n korte lf had. Ik wens je een hele fijne zwangerschap toe. Geniet ervan!
Bettiepage alleen maar super fijn voor jou dat het zo mag zijn en zo snel, wow! Wie had dat gedacht omdat je zo'n korte lf had. Ik wens je een hele fijne zwangerschap toe. Geniet ervan!
dinsdag 10 september 2019 om 18:17
Eens met jou Morgenstond.Morgenstond_ schreef: ↑10-09-2019 16:46Gefeliciteerd Bettie
Tegelijkertijd voelt het een beetje gek in dit topic. Ging het zo lang en veel over het verschil in wens tussen man en vrouw, waar bij jou volgens mij geen sprake van was, en ben je nu ook vrij snel na je eerste bericht in dit topic zwanger. Het speelt vast mee dat ik gráág zelf van het zwanger-worden proces af wil, maar kan me ook voorstellen dat het voor andere schrijfsters hier een beetje gek voelt. Of niet, en dan ligt het gewoon aan mij.
Staat helemaal los van hoe ik je verder ken Bettie, ik gun het je van harte, het is met name de plek van het bericht in dit topic.
En Bettie uiteraard heel leuk voor je, gefeliciteerd!
dinsdag 10 september 2019 om 18:30
Ik heb mijn bericht al verwijderd, dus meer kan ik ook niet doen. Dat het misplaatst is begrijp ik ondertussen wel. Ik vond het ook wat raar om er niks over te zeggen, maar blijkbaar had dat beter geweest. Als ik het goed begrijp staat jou man toch ook achter de wens voor een derde morgenstond. Dat het nu zo snel gaat ben ik zelf versteld van. Maar ik ga jullie topic nu niet verder vervuilen, ik schrok alleen best wel en heb het gevoel dat ik me moet verdedigen.. maar kan het mis hebben natuurlijk. Nu houd ik erover op. Wens jullie echt het beste!
dinsdag 10 september 2019 om 18:35
Nee hoor je hoeft je zeker niet te verdedigen. Snap ook dat je het vertelt.
Het is alleen wel confronterend. Niet omdat ik het een ander niet gun maar het zelf ook graag wil. Maar niets om je excuses over te maken hoor. Kan me alleen wel vinden in wat Morgenstond schrijft/voelt.
Ik heb dit topic geopend destijds omdat het me vooral zeer doet dat mijn man geen derde wil en ik wel heel graag. Na twee jaar is dat overigens nog steeds zo. Het is soms confronterend om te zien in je omgeving dat anderen wel een derde kindje krijgen.
Het is alleen wel confronterend. Niet omdat ik het een ander niet gun maar het zelf ook graag wil. Maar niets om je excuses over te maken hoor. Kan me alleen wel vinden in wat Morgenstond schrijft/voelt.
Ik heb dit topic geopend destijds omdat het me vooral zeer doet dat mijn man geen derde wil en ik wel heel graag. Na twee jaar is dat overigens nog steeds zo. Het is soms confronterend om te zien in je omgeving dat anderen wel een derde kindje krijgen.
dinsdag 10 september 2019 om 18:44
Een aankondiging vind ik prima hoor. Had meer moeite met andere berichten over zwanger-worden-proces, want daardoor werd het bijna een We-Gaan-Voor-Een-Derde-topic.
Hier doet het ook nog steeds pijn dat man niet wil. Het leidt ook tot de nodige zelfhaat. Want als ik een betere moeder was geweest, dan had hij het vast niet zo zwaar gevonden en dan had het wel gemogen.
Hier doet het ook nog steeds pijn dat man niet wil. Het leidt ook tot de nodige zelfhaat. Want als ik een betere moeder was geweest, dan had hij het vast niet zo zwaar gevonden en dan had het wel gemogen.
dinsdag 10 september 2019 om 18:59
Werd dat het maar.LauraRoar schreef: ↑10-09-2019 18:44Een aankondiging vind ik prima hoor. Had meer moeite met andere berichten over zwanger-worden-proces, want daardoor werd het bijna een We-Gaan-Voor-Een-Derde-topic.
Hier doet het ook nog steeds pijn dat man niet wil. Het leidt ook tot de nodige zelfhaat. Want als ik een betere moeder was geweest, dan had hij het vast niet zo zwaar gevonden en dan had het wel gemogen.
En dat laatste herken ik Laura, helaas.
dinsdag 10 september 2019 om 19:13
Ik zat er inderdaad ook al mee wat er hier wel/niet erover te zeggen. De dingen die me bezig houden passen niet in een regulier zwanger-worden topic waarbij veel toch voor een 1e of 2e gaan, en ook niet helemaal hier. Ik hoor het graag als een reactie van mij niet goed valt.
@Laura en jetje, dat van de zelfhaat vind ik heftig om te lezen. Ik hoop dat het een momentopname is en jullie niet echt vinden dat er een "betere moeder-versie" van jullie zou kunnen bestaan. Of toch in ieder geval niet een versie waarbij de rest van jullie in stand bleef.
@Laura en jetje, dat van de zelfhaat vind ik heftig om te lezen. Ik hoop dat het een momentopname is en jullie niet echt vinden dat er een "betere moeder-versie" van jullie zou kunnen bestaan. Of toch in ieder geval niet een versie waarbij de rest van jullie in stand bleef.
dinsdag 10 september 2019 om 19:18
Nou, weet je, man vindt 2 kinderen gewoon al heel druk. En ik ben soms ook moe na 3 dagen werken, ‘s avonds nog wat voor school doen, de weken dat man nachtdiensten én weekenddiensten heeft sta ik dus 7 dagen volledig aan. En dat vind ik best weleens zwaar. En daar baal ik van, want als ik het nou fluitend zou doen dan zou man misschien 2 kinderen niet heel druk vinden en een derde ook een optie vinden. Moet ik hem meer ontlasten denk ik weleens. Maarja, ik heb dat soms ook nodig. Dat doet man ook maarja dat speelt wel mee in de keuze geen derde kind. Dan voel ik mezelf wel tekortschieten ja.
dinsdag 10 september 2019 om 19:23
Jeetje ja, dat klinkt ook zwaar. Maar misschien is het dan meer de omgeving dan de kwaliteiten van jou als moeder. En fluitend twee kleine kinderen doen, dat zal vast ook te maken hebben met karakter van je kind. Hoe makkelijk ze slapen en eten. Maar vooral slapen denk ik, mbt tijd voor jezelf 's avonds. Of misschien maken fluitende moeders wel keuzes die jij nooit zou willen maken. Ik gun je in ieder geval wat berusting 
dinsdag 10 september 2019 om 19:40
Lief van je!
Ik vind het overigens meestal prima te doen hoor, maar als ik frustratie uit omdat het op dat moment druk/veel/moeilijk is heeft man gelijk zoiets van zie je wel, en jij wilt een derde??
Maargoed, uiteindelijk zal ook die wens een keer afnemen. Al is het simpelweg maar omdat het op een gegeven moment niet meer kan.
Ik vind het overigens meestal prima te doen hoor, maar als ik frustratie uit omdat het op dat moment druk/veel/moeilijk is heeft man gelijk zoiets van zie je wel, en jij wilt een derde??
Maargoed, uiteindelijk zal ook die wens een keer afnemen. Al is het simpelweg maar omdat het op een gegeven moment niet meer kan.
dinsdag 10 september 2019 om 21:13
Ach jeetje, ik voel me nu heel schuldig dat ik van de week heb geschreven dat wij zonder voorbehoedsmiddel doen. Het is echt niet dat wij ineens voor een derde gaan hoor. De kans is echt zo heel klein hier dat het überhaupt kan. Mijn man staat er alleen wel anders in dan jullie partners denk ik. Hij zegt niet per definitie nee, maar vind het druk zat zo. En zegt vaak zat "een derde wordt nog mn dood" 
Hij zou het alleen misschien wel overwegen voor mij denk ik. Als ik hierdoor niet echt in het groepje pas gewoon eerlijk zeggen hoor. Ik herken jullie sterke wens iig.
En ik vraag me weleens af hoe andere mensen dat allemaal doen met 4 kinderen bijvoorbeeld. Ik denk, als ik naar mezelf kijk, dat je misschien een stuk makkelijker moet zijn met bepaalde dingen. Ik ben nml echt een pietje precies. Dus zie het niet bij voorbaat als dat je een betere moeder had moeten zijn, dat is echt jezelf tekort doen lieve mama's
Hij zou het alleen misschien wel overwegen voor mij denk ik. Als ik hierdoor niet echt in het groepje pas gewoon eerlijk zeggen hoor. Ik herken jullie sterke wens iig. En ik vraag me weleens af hoe andere mensen dat allemaal doen met 4 kinderen bijvoorbeeld. Ik denk, als ik naar mezelf kijk, dat je misschien een stuk makkelijker moet zijn met bepaalde dingen. Ik ben nml echt een pietje precies. Dus zie het niet bij voorbaat als dat je een betere moeder had moeten zijn, dat is echt jezelf tekort doen lieve mama's
dinsdag 10 september 2019 om 21:20
Voel je alsjeblieft niet schuldig hoor. Natuurlijk ben je welkom om mee te schrijven.
He, zelfs mijn man deed het 1 x zonder
Vorige week hadden we dan tijdelijk 3 kids, nou dat ging best heel soepel allemaal met flesjes/slaapjes/school halen etc.
Maar man zegt dan: pfff moet je toch niet aan denken weer zoveel slaapjes.
Hij ziet vooral dat soort dingen en ik denk dan mja, ach, als ze heel klein zijn neem je ze zo mee en die periode van slaapjes is heus niet zo lang. Uiteindelijk ziet hij de dingen anders omdat de wens er niet is denk ik.
Hij is ook bang onze kinderen tekort te doen, of dat een derde kindje niet gezond is. Ik heb dat wat minder. Het is zoals het is. Het frustrerende vind ik dat ik hem niet over wil halen (heeft ook geen zin) maar dat hij dus ook voor mij beslist. En dat is logisch maar wel frustrerend.
He, zelfs mijn man deed het 1 x zonder
Vorige week hadden we dan tijdelijk 3 kids, nou dat ging best heel soepel allemaal met flesjes/slaapjes/school halen etc.
Maar man zegt dan: pfff moet je toch niet aan denken weer zoveel slaapjes.
Hij ziet vooral dat soort dingen en ik denk dan mja, ach, als ze heel klein zijn neem je ze zo mee en die periode van slaapjes is heus niet zo lang. Uiteindelijk ziet hij de dingen anders omdat de wens er niet is denk ik.
Hij is ook bang onze kinderen tekort te doen, of dat een derde kindje niet gezond is. Ik heb dat wat minder. Het is zoals het is. Het frustrerende vind ik dat ik hem niet over wil halen (heeft ook geen zin) maar dat hij dus ook voor mij beslist. En dat is logisch maar wel frustrerend.
dinsdag 10 september 2019 om 22:35
O nee, de zelfhaat is real hier. Man heeft ooit eens na de geboorte van de eerste tegen iemand anders gezegd dat hij me als moeder vond tegenvallen (terwijl, we hadden een huilbaby en hij trok zich terug in zijn werk en liet mij er hele dagen mee rondlopen, zelfs nadat hij al een maand vooruit had gewerkt). Dat heb ik hem nooit vergeven en daar kom ik nooit meer overheen.
Kan hij nog zo vaak nu zeggen dat ik wel een goeie moeder ben, maar die kras op m’n ziel en op onze relatie gaat nooit meer weg. Ik heb laatst therapie geprobeerd, maar dat was ‘m ook niet. Volgens de psych kwam de zelfhaat omdat ik mijn eerste (niet levensvatbare) afgebroken zwangerschap niet wil erkennen als volwaardig kind. En omdat ik dat kind nooit heb erkend, had mijn oudste zo gehuild (nee trut, dat kwam door een aangetaste slokdarm wegens koemelkallergie en verborgen reflux). Ik zou eigenlijk een ander moeten proberen, maar ben er nog niet aan toegekomen.
Sowieso is het traject waar we met zoon in zitten (taal- en ontwikkelingsachterstand, vermoedens van autisme) weinig opbeurend als het gaat om mijn zelfvertrouwen als moeder. Je omgeving zet je weg als overbezorgde moeder (“Elk kind heeft tegenwoordig een label, niet in meegaan hoor!”). En er wordt door hulpverleners steevast gefocust op wat hij niet kan en ik heb allemaal manieren moeten leren om beter met hem te kunnen communiceren omdat het niet vanzelf gaat. Dat lukt nu goed. Maar er is geen professional die ooit eens tegen je zegt dat je een goede ouder bent. En iedereen wil steeds maar horen hoe de zwangerschap was (klote, want ik had er al eentje met 14 weken moeten afbreken en wist pas met 20 weken dat deze wél levensvatbaar was), hoe ik de eerste periode als moeder was (gestresst, want ik had een huilbaby) en of je ‘m ooit op de grond hebt laten vallen (nee) of andere trauma’s hebt aangedaan. Ik heb man de laatste drie afspraken met specialisten laten doen omdat ik er niet meer tegen kon. Hij kwam bijna wit thuis: “OMG, die vragenlijsten elke keer opnieuw moeten beantwoorden is echt heel erg.”
Nouja, beetje off-topic. Maar nee, ik geloof niet dat iemand mij een goeie ouder vindt aangezien mijn kind achterloopt (ook al lees ik hem voor sinds hij twee dagen oud is). En natuurlijk gooi ik dit niet in de strijd om een derde (“als je me een goeie moeder vindt dan zou je het wel willen”), maar het voelt wel zo. Elke dag. Want als onze oudste geen achterstand had / mijn man het niet zo zwaar vond / ik nog meer taken op me nam, dan zou ik al zwanger zijn.
Kan hij nog zo vaak nu zeggen dat ik wel een goeie moeder ben, maar die kras op m’n ziel en op onze relatie gaat nooit meer weg. Ik heb laatst therapie geprobeerd, maar dat was ‘m ook niet. Volgens de psych kwam de zelfhaat omdat ik mijn eerste (niet levensvatbare) afgebroken zwangerschap niet wil erkennen als volwaardig kind. En omdat ik dat kind nooit heb erkend, had mijn oudste zo gehuild (nee trut, dat kwam door een aangetaste slokdarm wegens koemelkallergie en verborgen reflux). Ik zou eigenlijk een ander moeten proberen, maar ben er nog niet aan toegekomen.
Sowieso is het traject waar we met zoon in zitten (taal- en ontwikkelingsachterstand, vermoedens van autisme) weinig opbeurend als het gaat om mijn zelfvertrouwen als moeder. Je omgeving zet je weg als overbezorgde moeder (“Elk kind heeft tegenwoordig een label, niet in meegaan hoor!”). En er wordt door hulpverleners steevast gefocust op wat hij niet kan en ik heb allemaal manieren moeten leren om beter met hem te kunnen communiceren omdat het niet vanzelf gaat. Dat lukt nu goed. Maar er is geen professional die ooit eens tegen je zegt dat je een goede ouder bent. En iedereen wil steeds maar horen hoe de zwangerschap was (klote, want ik had er al eentje met 14 weken moeten afbreken en wist pas met 20 weken dat deze wél levensvatbaar was), hoe ik de eerste periode als moeder was (gestresst, want ik had een huilbaby) en of je ‘m ooit op de grond hebt laten vallen (nee) of andere trauma’s hebt aangedaan. Ik heb man de laatste drie afspraken met specialisten laten doen omdat ik er niet meer tegen kon. Hij kwam bijna wit thuis: “OMG, die vragenlijsten elke keer opnieuw moeten beantwoorden is echt heel erg.”
Nouja, beetje off-topic. Maar nee, ik geloof niet dat iemand mij een goeie ouder vindt aangezien mijn kind achterloopt (ook al lees ik hem voor sinds hij twee dagen oud is). En natuurlijk gooi ik dit niet in de strijd om een derde (“als je me een goeie moeder vindt dan zou je het wel willen”), maar het voelt wel zo. Elke dag. Want als onze oudste geen achterstand had / mijn man het niet zo zwaar vond / ik nog meer taken op me nam, dan zou ik al zwanger zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
