Derde kindje

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 om 20:21

Hallo allemaal,

Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.

Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????

Anoniem_360289 zaterdag 20 januari 2018 om 22:03

EngeLiene schreef: ↑
20-01-2018 21:43
Ik zeg nergens dat je niet mag posten. Vraag me alleen af wat jouw opmerkingen toevoegen. Voor mij niets in ieder geval. Uhm en het was toch echt mijn vraag. Maargoed ik geloof dat ik jou sws maar onder de negeer zet, scheelt een hoop ergernis.

Dit is een openbaar forum. Als je een topic opent kan en mag iedereen reageren.

Wat een gekke, overtrokken reactie.

Anoniem_361269 zaterdag 20 januari 2018 om 22:28

N00R85 schreef: ↑
20-01-2018 22:03
Dit is een openbaar forum. Als je een topic opent kan en mag iedereen reageren.

Wat een gekke, overtrokken reactie.

Goed hoor. Je zit gewoon vreselijk in Mn irritatiezone. Kan gebeuren

Anoniem_667969d00e896 zondag 21 januari 2018 om 05:10

EngeLiene schreef: ↑
20-01-2018 19:49
LauraRoar echt, letter voor letter, zo is het hier dus ook! Inclusief man die zorgt en dezelfde bezwaren heeft.
Ik kan het echt begrijpen en ik deel ze zelfs. Maar als man morgen zegt we gaan volgend jaar voor een derde zeg ik direct ja! Ik hoop ook dat de wens verdwijnt... óf dat man er ook helemaal voor wil gaan maar die kans acht ik hier ook klein.

Wat hier hielp, is dat ik op zeker moment heb gezegd: ‘Als ik er verdrietig om ben, dan betekent dat niet dat ik jou daarmee onder druk wil zetten om alsnog voor een derde te gaan. Ik snap dat jij het niet wil en dat dat niet verandert, maar ik heb wel ruimte nodig om afscheid te nemen van de wens.’ Gelukkig kunnen we er sindsdien goed over praten, zonder dat ik hoop heb dat het verandert en zonder dat hij het idee heeft dat hij zich moet verdedigen.

Het is ook gewoon een soort gekke oerwens, denk ik. Want de lijst redenen om het niet te doen, is vele malen langer dan de lijst om het wel te doen. Maar misschien geldt dat sowieso wel voor kinderen krijgen in het algemeen. Als je die beslissing puur rationeel zou nemen, zou je er misschien niet eens aan beginnen

Anoniem_360289 zondag 21 januari 2018 om 14:05

De gedachte dat je het ook alleen moet kunnen dragen, is voor mij wel een belangrijke. Ik ben al vaak mensen verloren in mijn leven. Dat iemand blijft leven is niet vanzelfsprekend.

Als mijn man dood zou gaan, dan zou ik het met twee kinderen nog wel redden, praktisch, emotioneel en financieel. Met drie kinderen lijkt dit me echt te lastig. Er zullen vast ook mensen zijn die het in hun eentje prima redden met drie kinderen, dus alleen jij kan bedenken hoe dit voor jou zit. Ik zie mezelf dat niet doen. Twee is wat dat betreft echt de max.

Misschien klinkt het pessimistisch, maar voor mij is het heel realistisch om hier over na te denken. Het maakt het makkelijker om het op een bepaald moment los te kunnen laten.

Anoniem_299875 zondag 21 januari 2018 om 14:53

Soms zegt verstand wat anders dan gevoel.
Hier heel sterk het gevoel dat ik een derde wilde maar mijn verstand bleef twijfelen.
Toen ik toch voor ging (misschien achteraf toch nog te overhaast besloten) en het bleek een miskraam te zijn, begon daarna het twijfelen weer.
Mede door de miskraam (totaal 3 nu) was ik er wel even klaar mee.
Maar ik zie nu ook meer bezwaren: de zorg komt grotendeels op mijn schouders, heb een kind wat erg veel aandacht vraagt en binnenkort getest wordt op ADHD/ autisme etc.
Met dochter hebben we ook zwaar eerste jaar gehad, Koemelkallergie, pulmonaalstenose en heupdysplasie.
Ook ben ik ben ik 35 en de risico's liggen op de loer.
En ik heb natuurlijk kans op weer een miskraam en verhoogde kans op vroeggeboorte ivm 3 curretages.
Als ik bovenstaande zo lees dan zou het echt beter zijn om niet voor nog een derde te gaan , ondanks dat ik het soms zo graag wil.
Maar ik vind het soms nog wel heel jammer dat ik het niet nog een keer ga meemaken allemaal, die echo's, naam verzinnen, de bevalling (ondanks pijnlijk vind ik het een fantastische ervaring), geboortekaartjes uitkiezen, een baby in mijn handen. Later 3 tieners aan tafel.
Dat is natuurlijk allemaal heel dichtbij geweest want ben wel zwanger geweest van een derde.
Het blijft heel moeilijk allemaal.
Verstand vs gevoel.
Toch denk ik dat de derde er niet gaat komen.

Anoniem_667969d00e896 maandag 22 januari 2018 om 09:35

@evda2016: ik kan me het goed voorstellen. ik heb voor de geboorte van de oudste twee miskramen gehad (waarvan eentje nog bij 14 weken). echt, ik beval liever dan dat ik dat nog een keer meemaak - ook vanwege de lange nasleep en de emotionele lading.
wat je schrijft over echo’s, kaartjes en namen uitzoeken herken ik heel erg. ik heb bij de eerste geen leuke zwangerschap gehad omdat ik zo bang was dat het nog mis zou gaan. bij de tweede nam ik me voor ervan te genieten, maar door ziekte en sterfte in onze omgeving is dat helaas niet gelukt. voor m’n gevoel wil ik het zo graag nog een keer overdoen. maar ja, wie weet moet ik bij een derde zwangerschap wel negen maanden overgeven en wordt het een terrorbevalling. niemand geeft je de garantie dat het een leuke periode wordt...

@N00R: ik weet helaas dat het leven niet altijd loopt zoals gepland, daarom vind ik het argument van m’n man ook zeer valide. en eerlijk? hij is een goede vader, maar ik denk ook niet dat hij er drie in z’n eentje kan doen. als het zou moeten wel hoor, maar hij zou er minder van genieten dan van twee.

@Engeliene: ik hou me maar voor dat je niet altijd krijgt wat je wil in het leven. Sommige mensen willen dolgraag een kind, maar bij hen lukt het niet. Anderen hebben een diepe wens voor een meisje, maar krijgen alleen jongens (of andersom). Als ik het daar tegen afzet, dan voel ik me gruwelijk verwend en bevoorrecht (ik had zelf totaal geen voorkeuren qua geslacht, maar heb dus een zoon en een dochter).

Anoniem_299875 maandag 22 januari 2018 om 10:03

Lauraroar: ik ken je verhaal. Heb wel vaker met je geschreven onder naam Liefzoontje.. jouw oudste en mijn jongste zijn ongeveer even oud

.
Vervelend wat je allemaal hebt meegemaakt.
En dan is natuurlijk de vraag of je al die spanning nog wel een keer aandurft of aan wil gaan ..
Ik denk ik niet.
Wat je zegt, sommige mensen kunnen helemaal geen kinderen krijgen.
Ik prijs me heel gelukkig met twee kinderen.
Maar dat neemt niet weg dat het soms best een beetje pijn doet dat de derde er waarschijnlijk niet gaat komen.

anoniem_299875 wijzigde dit bericht op 22-01-2018 12:39

0.48% gewijzigd

Anoniem_361269 maandag 22 januari 2018 om 12:23

Herkenbaar allemaal. Gelukkig ken ik niet het verdriet van een miskraam. Zou mijn man voor 3 kunnen zorgen? We hebben een erg betrokken familie dus met hulp zou dat zeker goedkomen. Wel goed om bij stil te staan inderdaad. Ik ben ook niet de hele dag verdrietig en aan het mijmeren over een derde hoor. Het zijn vlagen, momenten. Als het er niet in zit dan ben ik alsnog een zeer gelukkig en tevreden mens. Maarja ik maak nou eenmaal érg leuke kinderen

Anoniem_360289 maandag 22 januari 2018 om 18:54

LauraRoar schreef: ↑
22-01-2018 09:35
@N00R: ik weet helaas dat het leven niet altijd loopt zoals gepland, daarom vind ik het argument van m’n man ook zeer valide. en eerlijk? hij is een goede vader, maar ik denk ook niet dat hij er drie in z’n eentje kan doen. als het zou moeten wel hoor, maar hij zou er minder van genieten dan van twee.

En jij wel? Ik ken echt maar weinig mensen die de zorg van drie kinderen alleen kunnen dragen. En dan bedoel ik financieel, praktisch en emotioneel. Veel moeders kunnen het praktisch en emotioneel nog wel aan (ikzelf denk ik niet), maar financieel dan weer niet.

Ik vind het nogal wat. Ik voel me straks heel gezegend als ik twee kinderen heb. Dat me dat is gegund vind ik al heel wat.

Anoniem_667969d00e896 maandag 22 januari 2018 om 19:20

@evda: ach wat leuk van je te horen en fijn dat het allemaal goed gaat

en wat grappig dat we kleintjes hebben met ongeveer dezelfde leeftijd.

@engeliene: hetzelfde hier hoor. man lag vandaag met jongste op z’n borst en bleef maar mijmeren over hoe gelukkig hij is en hoe leuk hij onze kinderen vindt. hier ook geen zwaar drukkend verdriet, meer een mijmering

@N00R: ja, ik denk dat ik het wel zou kunnen. ik heb een goeie baan, we hebben een lage hypotheek (in de goeie tijd gekocht en fors bedrag zelf meegenomen), een flinke spaarrekening, en praktisch en emotioneel zou het me lukken. maar goed, ik begrijp ook dat man het niet zit zitten. hij is een wereldvader, maar hij zou als weduwnaar met drie kinderen ver over zijn eigen grenzen moeten gaan om de boel draaiende te houden.
daarom houden we liever vast aan wat we nu hebben: een gezellig en harmonieus gezin, met twee ouders die het samen aankunnen, goed in hun vel zitten en die niet lopen te snauwen omdat ze op de toppen van hun kunnen functioneren. ik zou met een derde echt te veel van hem vragen.

Anoniem_299875 maandag 22 januari 2018 om 20:04

N00R85 schreef: ↑
22-01-2018 18:54
En jij wel? Ik ken echt maar weinig mensen die de zorg van drie kinderen alleen kunnen dragen. En dan bedoel ik financieel, praktisch en emotioneel. Veel moeders kunnen het praktisch en emotioneel nog wel aan (ikzelf denk ik niet), maar financieel dan weer niet.

Ik vind het nogal wat. Ik voel me straks heel gezegend als ik twee kinderen heb. Dat me dat is gegund vind ik al heel wat.

Ja maar denk je dan niet een beetje te ver na?
Mijn schoonmoeder had er 6, net als zovelen.
Ja die hebben allemaal wel loodzwaar als hun man zou overlijden.
Maar meestal gebeurd dat niet .
Ja kan wel, maar alles kan.

Anoniem_299875 maandag 22 januari 2018 om 20:07

LauraRoar schreef: ↑
22-01-2018 19:20
@evda: ach wat leuk van je te horen en fijn dat het allemaal goed gaat en wat grappig dat we kleintjes hebben met ongeveer dezelfde leeftijd.

@engeliene: hetzelfde hier hoor. man lag vandaag met jongste op z’n borst en bleef maar mijmeren over hoe gelukkig hij is en hoe leuk hij onze kinderen vindt. hier ook geen zwaar drukkend verdriet, meer een mijmering

@N00R: ja, ik denk dat ik het wel zou kunnen. ik heb een goeie baan, we hebben een lage hypotheek (in de goeie tijd gekocht en fors bedrag zelf meegenomen), een flinke spaarrekening, en praktisch en emotioneel zou het me lukken. maar goed, ik begrijp ook dat man het niet zit zitten. hij is een wereldvader, maar hij zou als weduwnaar met drie kinderen ver over zijn eigen grenzen moeten gaan om de boel draaiende te houden.
daarom houden we liever vast aan wat we nu hebben: een gezellig en harmonieus gezin, met twee ouders die het samen aankunnen, goed in hun vel zitten en die niet lopen te snauwen omdat ze op de toppen van hun kunnen functioneren. ik zou met een derde echt te veel van hem vragen.

Zeker leuk! Mijn dochter is van 1 april en jouw zoontje?

Anoniem_361269 maandag 22 januari 2018 om 20:11

Evda2016 schreef: ↑
22-01-2018 20:04
Ja maar denk je dan niet een beetje te ver na?
Mijn schoonmoeder had er 6, net als zovelen.
Ja die hebben allemaal wel loodzwaar als hun man zou overlijden.
Maar meestal gebeurd dat niet .
Ja kan wel, maar alles kan.

Inderdaad. Tuurlijk kan dat maarja, zulke doemscenario’s wil ik niet mijn leven door laten leven. Als ik een auto-ongeluk krijgen hebben de kinderen geen moeder meer. Niet meer autorijden dan?
Ook geen weekendje met zn tweeen weg.

Anoniem_299875 maandag 22 januari 2018 om 20:15

Neem je gewoon een nieuwe man met een miljoen op de bank .

Het is echt een grapje

Anoniem_360289 maandag 22 januari 2018 om 20:16

Evda2016 schreef: ↑
22-01-2018 20:04
Ja maar denk je dan niet een beetje te ver na?
Mijn schoonmoeder had er 6, net als zovelen.
Ja die hebben allemaal wel loodzwaar als hun man zou overlijden.
Maar meestal gebeurd dat niet .
Ja kan wel, maar alles kan.

Ik vind van niet. Wij doen het allebei al heel geregeld een paar weken alleen, omdat we voor werk soms in het buitenland zitten, dus misschien is het daardoor ook al wat beter invoelbaar.

Anoniem_360289 maandag 22 januari 2018 om 20:29

Dat argument dat de generatie voor ons het ook deed met 5-15 kinderen slaat voor mij trouwens nergens op. Je moet een inschatting maken voor jezelf, in deze tijd.

En ja, ik zou het vast ook kunnen. We zouden het vast overleven, maar of ik dan ook nog een leuk leven zou hebben? Denk het niet.

nicole123 maandag 22 januari 2018 om 21:36

N00R85 schreef: ↑
22-01-2018 20:29
Dat argument dat de generatie voor ons het ook deed met 5-15 kinderen slaat voor mij trouwens nergens op. Je moet een inschatting maken voor jezelf, in deze tijd.

En ja, ik zou het vast ook kunnen. We zouden het vast overleven, maar of ik dan ook nog een leuk leven zou hebben? Denk het niet.

Mwah, als mijn man zou overlijden zou ik, zeker de eerste jaren, sowieso niet echt kunnen spreken van een leuk leven. Of ik dan 2 of 3 kinderen zou hebben zou dan niet mijn grootste punt zijn. Zowel 2 als 3 kinderen zou ik zwaar vinden om in mijn eentje te verzorgen, in beide gevallen zouden er mensen voor me inspringen en in beide gevallen zouden we het beste ervan maken. Je kunt ook beiden overlijden en het overlijden van een van de ouders is op zichzelf al traumatisch voor een kind, dus dan maar helemaal geen kinderen krijgen om dat te voorkomen? Volgens mij ben je nogal aan het doordraven. Misschien heb ik het mis, maar het klinkt alsof je zelf misschien ook diep in je hart wel 3 kinderen had gewild (anders snap ik ook niet wat jou toch steeds weer naar dit topic trekt) en alle mogelijke redenen erbijhaalt nu om te accepteren dat het er toch 2 blijven.

Anoniem_360289 maandag 22 januari 2018 om 21:44

Nee, hier niet de wens voor een derde. Dit is maar één van de vele redenen om het bij twee te houden, maar de belangrijkste reden is dat ik het niet wil.

Ik denk dat dat sowieso de kern is. Als je het wel wil, dan zul je altijd genoeg redenen kunnen noemen om het wel te doen. Als je het niet wil zijn noem je al die praktische redenen, terwijl de kern is dat je het niet wil en dan ga je het voor jezelf verklaren.

Misschien heb ik net te veel gezien en meegemaakt, zowel qua zieke en gehandicapte kinderen en hoeveel zorg dit vergt van de ouders, als van ouders die vroegtijdig kwamen te overlijden. Voor mij staat dit (helaas) heel dichtbij en is het dus geen 'doemscenario'.

Anoniem_299875 maandag 22 januari 2018 om 21:49

Ik denk dat dat sowieso de kern is. Als je het wel wil, dan zul je altijd genoeg redenen kunnen noemen om het wel te doen. Als je het niet wil zijn noem je al die praktische redenen, terwijl de kern is dat je het niet wil en dan ga je het voor jezelf verklaren.

Ja dus uiteindelijk ga je er wél voor als je het wél wil en niet als je het niet wil.
Dat betekent dus dat alle argumenten nutteloos zijn?

.

Maar Noor, ik vraag me ook serieus af waarom dit topic nou juist zo aantrekkelijk voor je is.

nicole123 maandag 22 januari 2018 om 22:06

N00R85 schreef: ↑
22-01-2018 21:44
Nee, hier niet de wens voor een derde. Dit is maar één van de vele redenen om het bij twee te houden, maar de belangrijkste reden is dat ik het niet wil.

Ik denk dat dat sowieso de kern is. Als je het wel wil, dan zul je altijd genoeg redenen kunnen noemen om het wel te doen. Als je het niet wil zijn noem je al die praktische redenen, terwijl de kern is dat je het niet wil en dan ga je het voor jezelf verklaren.

Misschien heb ik net te veel gezien en meegemaakt, zowel qua zieke en gehandicapte kinderen en hoeveel zorg dit vergt van de ouders, als van ouders die vroegtijdig kwamen te overlijden. Voor mij staat dit (helaas) heel dichtbij en is het dus geen 'doemscenario'.

Ik denk dat je gelijk hebt dat het er uiteindelijk vooral om gaat dat je het wel/niet wilt en daar redenen bij zoekt. Ook wat betreft scenario's van ziekte, handicap en overlijden. Want mensen die het bij 1 kind houden of bewust kinderloos blijven zouden jou net zo goed kunnen vragen: maar waarom dan wel 2 kinderen? Ook dan is het in het geval van het overlijden van 1 van de ouders of als het tweede kind gehandicapt blijkt toch een enorm heftig gebeuren en geen leuk leven meer? Als ik de kans erg groot in zou schatten op zo'n scenario zou ik misschien wel helemaal niet aan kinderen zijn begonnen.

Anoniem_361269 dinsdag 23 januari 2018 om 06:30

Evda2016 schreef: ↑
22-01-2018 21:49
Ik denk dat dat sowieso de kern is. Als je het wel wil, dan zul je altijd genoeg redenen kunnen noemen om het wel te doen. Als je het niet wil zijn noem je al die praktische redenen, terwijl de kern is dat je het niet wil en dan ga je het voor jezelf verklaren.

Ja dus uiteindelijk ga je er wél voor als je het wél wil en niet als je het niet wil.
Dat betekent dus dat alle argumenten nutteloos zijn? .

Maar Noor, ik vraag me ook serieus af waarom dit topic nou juist zo aantrekkelijk voor je is.

Dit begrijp ik ook niet als je duidelijk de OP niet herkent.
Verstandelijke argumenten om niet aan een derde te beginnen kan ik zelf, in onze situatie, best bedenken. Het gaat erom dat mijn gevoel anders zegt en dat ik dat soms lastig vind.

Toevallig kwam ik gisteren thuis dat ik niet genoeg gekolfd had dat ik vanavond nog maar een x extra moest kolven, zat een beetje te mopperen. Ach, nog even en dan hoef je nooit meer zei man.
En hoewel dat op zich ook fijn is kwam de opmerking wel weer binnen. Nou was man thuis met 2 zieke kindjes dus áls hij al een derde had gewild was die wens op dat moment waarschijnlijk flink naar de achtergrond

Anoniem_333809 dinsdag 23 januari 2018 om 07:02

E

anoniem_333809 wijzigde dit bericht op 11-04-2018 14:45

0.00% gewijzigd

Anoniem_360289 dinsdag 23 januari 2018 om 07:11

Ik vind het ook fascinerend inderdaad. Waarom toch per se dat derde kind? Een eerste wil je, omdat je graag een kinderwens wil. Een tweede vind ik zelf belangrijk zodat mijn zoon opgroeit met een broer/ zus.

Maar daarna? Ik denk dan vooral aan het milieu, aan hoeveel geld en kind kost (al verdienen wij met dan genoeg, maar dan nog: het is geen cavia), aan gedoe met clubjes en zwemmen en brengen en halen x3, aan nog een keer dat risico lopen van een zwangerschap en misschien een zwaar gehandicapt kind etc.

Anoniem_299875 dinsdag 23 januari 2018 om 07:28

Omdat een groot gezin misschien wel heel gezellig is?

Anoniem_361269 dinsdag 23 januari 2018 om 08:13

N00R85 schreef: ↑
23-01-2018 07:11
Ik vind het ook fascinerend inderdaad. Waarom toch per se dat derde kind? Een eerste wil je, omdat je graag een kinderwens wil. Een tweede vind ik zelf belangrijk zodat mijn zoon opgroeit met een broer/ zus.

Maar daarna? Ik denk dan vooral aan het milieu, aan hoeveel geld en kind kost (al verdienen wij met dan genoeg, maar dan nog: het is geen cavia), aan gedoe met clubjes en zwemmen en brengen en halen x3, aan nog een keer dat risico lopen van een zwangerschap en misschien een zwaar gehandicapt kind etc.

Wat zielig voor die tweede dat die alleen dient ter vermaak van eerste

Actieve topics