Derde kindje

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 om 20:21

Hallo allemaal,

Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.

Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????

Anoniem_361269 vrijdag 26 januari 2018 om 15:50

N00R85 schreef: ↑
26-01-2018 12:37
Jammer dat je het als doordrammen ziet. Zo is het niet bedoeld.

Ah. Het feit dat jij in een ander topic alles boven twee kinderen krijgen een uit de hand gelopen hobby noemt zegt mij genoeg. Je komt hier alleen om een potje te rellen.

Anoniem_360289 vrijdag 26 januari 2018 om 16:54

EngeLiene schreef: ↑
26-01-2018 15:50
Ah. Het feit dat jij in een ander topic alles boven twee kinderen krijgen een uit de hand gelopen hobby noemt zegt mij genoeg. Je komt hier alleen om een potje te rellen.

Ooit van sarcasme gehoord? Ik ben zelf de 4e uit een gezin van 5

Anoniem_667969d00e896 vrijdag 26 januari 2018 om 19:00

N00R85 schreef: ↑
26-01-2018 12:37
Jammer dat je het als doordrammen ziet. Zo is het niet bedoeld.

Zo komt het wel over. Niemand pusht hier haar wederhelft. We praten gewoon over hoe het is om afscheid te nemen van een wens.

Anoniem_667969d00e896 vrijdag 26 januari 2018 om 19:05

Ik lig nu heerlijk met mijn pasgeborene op de bank. En ondanks slapeloze nachten vind ik het zó tof om het allemaal nog een keer mee te mogen maken! Ze is echt een cadeautje.

Wat dat betreft vind ik de duidelijkheid van mijn man wel prettig, hoe definitief het ook is. Ik geniet me suf!

Anoniem_180388 vrijdag 26 januari 2018 om 19:09

EngeLiene schreef: ↑
26-01-2018 11:19
Als ik jouw man was was ik überhaupt niet aan kinderen begonnen

Zoo, dat is flink onder de gordel zeg.

Anoniem_361269 vrijdag 26 januari 2018 om 19:27

miedo schreef: ↑
26-01-2018 19:09
Zoo, dat is flink onder de gordel zeg.

Ja wel een beetje. Misschien had ik dat niet moeten zeggen. Maar al die opmerkingen van Noor vind ik eigenlijk ook niet kunnen. Maargoed.

Anoniem_361269 vrijdag 26 januari 2018 om 19:29

LauraRoar schreef: ↑
26-01-2018 19:00
Zo komt het wel over. Niemand pusht hier haar wederhelft. We praten gewoon over hoe het is om afscheid te nemen van een wens.

Inderdaad. Ik stop vanaf nu ook met reageren op Noor. Volgens mij is dat juist wat ze wil en zo totaal niet de bedoeling van dit topic

Anoniem_361269 vrijdag 26 januari 2018 om 19:31

LauraRoar schreef: ↑
26-01-2018 19:05
Ik lig nu heerlijk met mijn pasgeborene op de bank. En ondanks slapeloze nachten vind ik het zó tof om het allemaal nog een keer mee te mogen maken! Ze is echt een cadeautje.

Wat dat betreft vind ik de duidelijkheid van mijn man wel prettig, hoe definitief het ook is. Ik geniet me suf!

Ah heerlijk he! Ik heb het ook wel hoor dat ik van mijn tweede zoveel meer geniet. De oudste keek ik echt groot. Het gaat allemaal zo snel.
Aan de ene kant is het fijn als ze straks iets groter zijn, je zit wat minder “vast”. Maar het besef dat dit hoogstwaarschijnlijk de laatste keer is voelt ook wel dubbel. Laat die kleine nog maar even lekker klein blijven

Anoniem_667969d00e896 zondag 28 januari 2018 om 16:06

Die melancholie herken ik wel, maar ik probeer het ook niet te veel toe te laten want dan gaat het de boel misschien overschaduwen.

Ik wilde dat we gewoon jaren eerder waren begonnen, zodat we er meer tijd tussen hadden kunnen laten. Ik denk dat man het namelijk dan ook wel had gewild. Maar we kwamen elkaar tegen toen we ‘al’ 27 waren en ik was 31 toen de oudste werd geboren. Ik geloof niet dat ik mezelf op mijn 38e nog een nakomertje zie krijgen. Iedereen moet zelf weten op welke leeftijd ze nog kinderen willen, ik zie het alleen mezelf niet echt doen nog.

Anoniem_361269 zondag 28 januari 2018 om 17:07

Dat speelt bij mij ook wel ja. Ik was 32 bij de oudste en 34 bij de jongste. Tja ik zou toch ook niet nu zwanger willen zijn dus dan ben ik al gauw 37.
Vind het voor mezelf een beetje de grens.
Ik kan ook vaak denken, tis goed zo. Waarschijnlijk blijft het hier ook wel gewoon bij 2. Ik probeer idd dat kleine stemmetje niet te vaak de overhand te laten hebben

Anoniem_361269 zondag 28 januari 2018 om 17:08

Overigens wilde ik al eerder kinderen dan man, hij was er later pas klaar voor. Prima hoor. Maar soms denk ik ook weleens, wat als we wél eerder waren begonnen. Maar ja, dan hadden we een heleboel reiservaringen niet gehad én deze twee kinderen niet

Anoniem_299875 zondag 28 januari 2018 om 17:30

Ik ben ook 35.
29 bij de eerste en 33 bij de tweede.

Mijn man zei vandaag uit het niets : zullen we toch weer voor een kleintje gaan?
Best moeilijk hoor, hij wil het zo graag.
Toen ik zei dat ik het voorlopig niet zie zitten zei hij: misschien als je 37 bent dan.

Ik vind dat dan zo dubbel; aan de ene kant vind ik het heel romantisch dat hij het zo graag wil.
Aan de andere kant vind ik het veel te eng , zoveel meer kansen nog op miskraam en syndromen als je ouder bent.

Anoniem_361269 zondag 28 januari 2018 om 17:43

Ja ook dat. We hebben twee gezonde jongens, wat als een derde echt iets mankeert? Of stel dat het een teeeling of drieling is? Men, ik weet niet zeker of ik dat aan zou kunnen. Maargoed wie weet als het zo is schik je je er ook wel naar.
Ik heb gelukkig nog nooit een miskraam gehad maar kan me zo goed voorstellen dat je dat verdriet uit de weg wilt gaan.
Moeilijk he? Op zich hoef ik niet echt te beslissen want man wil het niet. Het blijft hier bij af en toe even dagdromen.

Anoniem_667969d00e896 zondag 28 januari 2018 om 20:03

Lastig hoor Evda. De miskramen die we voor de oudste hadden (het duurde ruim een jaar voor we een blijvende zwangerschap hadden) waren voor ons de reden om snel aan een tweede te beginnen. Binnen vier maanden was ik blijvend zwanger van de tweede. Als ik had geweten dat de tweede een makkelijkere aanloop zou hebben qua zwanger worden, dan had ik er meer tijd tussen gelaten. Want poeh, het is wel druk zo

Ik zie mezelf dus niet over een jaar alweer zwanger worden van een derde en dat er dan weer 21 maanden tussen zit. Maar ik heb in mijn hoofd ook voor mezelf een leeftijdsgrens en denk inderdaad: wat als zwanger-worden weer zo’n gedoe is, wat als ik weer miskramen krijg, wat als het niet gezond is, etc.? Dat ik zelf zo twijfel en maal maakt dat ik ook niet echt tegen man er nog iets over zeg - bijvoorbeeld dat ik het wél nog graag zou willen (dat weet hij wel hoor, ik denk niet alleen dat hij weet hoe graag. al moest ik laatst wel huilen toen hij beetje bot tegen zijn eigen vader zei: “nou er komt hierna geen kleinkind meer bij hoor”)

Anoniem_361269 zondag 4 februari 2018 om 08:10

Tijd om wat babyspullen op te ruimen. Nou begreep ik van Mn zusje dat ze misschien toch binnen een aantal jaar voor een kindje gaan, superleuk! Dus ik zei tegen man nou laten we alles maar bewaren want je weet nooit. Ik doelde op Mn zusje maar hij begreep me verkeerd. Hij wil echt niet over een derde praten nu (hoeft van mij ook even niet hoor, nu zwanger worden wil ik sowieso niet en af en toe heb ik ook wel mijn twijfels). Hij geeft aan dat het laatste anderhalf jaar zwaar is geweest (is ook zo met mijn zwangerschap en nasleep), het loopt nu eindelijk lekker en we zijn allebei best moe, toe aan rustige tijden. Over een jaar praten we er nog eens over. Lijkt me een goed idee. Ik vraag me alleen wel af of hij dat zegt in de hoop dat ik binnen dat jaar ook niet meer wil of dat de deur toch op een kiertje staat.

nicole123 zondag 4 februari 2018 om 11:25

EngeLiene schreef: ↑
04-02-2018 08:10
Ik vraag me alleen wel af of hij dat zegt in de hoop dat ik binnen dat jaar ook niet meer wil of dat de deur toch op een kiertje staat.

Wat zegt hij als je hem dit gewoon letterlijk vraagt?

Anoniem_361269 zondag 4 februari 2018 om 12:49

Dat hij er nu even niet over na wil denken

Hij kijkt vooral uit naar het rustigere vaarwater waar we in terecht (zijn) (ge)komen en kijkt niet verder. Tja ik weet dat ik dat niet moet pushen dat werkt echt averechts bij hem.

Anoniem_667969d00e896 zondag 4 februari 2018 om 13:48

Moeilijk hoor Engeliene. Ik heb gisteren een tas vol jongenskleertjes van zoon (bijna 2) aan een vriendin gegeven die over drie maanden een jongetje verwacht. Met alles dat door mijn handen ging dacht ik steeds: oja, dit stond hem zó leuk!

(Gek genoeg heb ik altijd het idee gehad dat onze tweede ook een jongetje zou zijn, maar dat bleek een meisje. En bij een eventuele derde dacht ik aan nog een jongetje erbij, de naam had ik ook al

, heel irrationeel...)

Vond het een hele stap, maar heb het wel gedaan. Met pijn in het hart...

Anoniem_308541 zondag 4 februari 2018 om 14:02

Ik was net 27 bij de eerste, 28 bij de tweede (2 meisjes) en de wens voor een derde kwam op m'n 30e. Onze kinderen zijn als baby nooit makkelijk geweest, m'n zwangerschappen waren prima, bevalling van de eerste een hel, van de tweede wel oké.

Wij hebben beide altijd de wens voor een derde gehad, maar die derde liet even op zich wachten. Op m'n 32e beviel ik van een zoon. En wat een cadeau was dat! Vooral omdat onze meiden wat ouder waren (zaten allebei op school) en zij waren en zijn zo gek met hem.

Inmiddels zijn ze 18, 17 en 13 en nog steeds zijn ze gek met elkaar.

Drie kinderen geeft meer gedoe, meer ruzie, altijd een paar handen tekort. Maar wat vind ik het fijn. Alledrie zo anders, altijd reuring, veel vrienden en vriendinnen etc.

Bij ons was het puur op gevoel, niet op verstand. Misschien naïef maar bij mij werken dingen zo beter

.

Anoniem_355341 zondag 4 februari 2018 om 14:06

Maud27 schreef: ↑
04-02-2018 14:02

Bij ons was het puur op gevoel, niet op verstand. Misschien naïef maar bij mij werken dingen zo beter .

Volgens mij is gevoel het enige wat telt als het over wel/geen tweede/derde/vierde kind gaat.

Je kunt gaan plussen en minnen maar als je gevoel ja zegt, dan ga je ervoor en zegt je gevoel nee, dan niet.

Anoniem_109047 zondag 4 februari 2018 om 14:14

Hopelijk is je man zo verstandig zich te laten steriliseren. Zijn redenen om het bij 2 te houden vind ik zeer verstandig.

Anoniem_361269 zondag 4 februari 2018 om 14:16

Ja idd. Puur op verstand zou je het misschien niet eens doen, kinderen krijgen. Maar het gevoel is groter dan het verstand. 3 hele jonge kinderen lijkt me wel pittig, maar iets groter lijkt me zo geweldig met 3. Gelukkig neemt man mijn gevoel op zich wel serieus, ik ben benieuwd of 1 van ons er anders over gaat denken.
LauraRoar lijkt me heel moeilijk ja. Ik kan dat (nog) niet...

Anoniem_308541 zondag 4 februari 2018 om 14:17

Geitenbreier schreef: ↑
04-02-2018 14:06
Volgens mij is gevoel het enige wat telt als het over wel/geen tweede/derde/vierde kind gaat.
Je kunt gaan plussen en minnen maar als je gevoel ja zegt, dan ga je ervoor en zegt je gevoel nee, dan niet.

Zo denk ik er exact over. En het klopte, want bij het idee dat ik (per ongeluk) zwanger zou raken van een vierde kreeg ik al de rillingen...
Drie was voor ons zo compleet, zo kloppend!
Mijn man heeft zich daarom kort na nummer 3 laten steriliseren.

Ik realiseer me natuurlijk wel dat het bij ons heel fijn was dat we er allebei zo over dachten

.

Anoniem_109047 zondag 4 februari 2018 om 14:24

Ik snap alles meer dan 2 niet. Goede balans, evenveel volwassenen als kinderen. Past makkelijker in auto en in een doorsnee huis met maar 3 slaapkamers, op vakantie kunnen twee kids een kamer delen. En al die kosten!!! Drie keer fiets, laptop, telefoon, kleding, sportclubs, studies! Als je man je er twee gegund heeft waarom daar niet gewoon tevreden mee zijn? Hij wil blijkbaar kwaliteit ipv kwantiteit. Hij wil met deze kids op verre reizen, met een extra kind kan dat er financieel dus waarschijnlijk niet vamaf. Waarom zou je je huidige kids dat soort kansen ontnemen?

nicole123 zondag 4 februari 2018 om 14:35

redbulletje schreef: ↑
04-02-2018 14:24
Ik snap alles meer dan 2 niet. Goede balans, evenveel volwassenen als kinderen. Past makkelijker in auto en in een doorsnee huis met maar 3 slaapkamers, op vakantie kunnen twee kids een kamer delen. En al die kosten!!! Drie keer fiets, laptop, telefoon, kleding, sportclubs, studies! Als je man je er twee gegund heeft waarom daar niet gewoon tevreden mee zijn? Hij wil blijkbaar kwaliteit ipv kwantiteit. Hij wil met deze kids op verre reizen, met een extra kind kan dat er financieel dus waarschijnlijk niet vamaf. Waarom zou je je huidige kids dat soort kansen ontnemen?

Jij snapt alles meer dan 0 niet toch?

Ik ben opgegroeid in een gezin van 3 en heb een heel leuke tijd gehad als kind. We pasten prima in ons huis en in de auto en er was geld genoeg voor de benodigde dingen en sportclubs. Dus alle kansen en kwaliteit gehad hoor, dat was niet meer geweest als mijn ouders het bij 2 of 1 hadden gehouden. Er is geen gouden standaard of kinderen beter af zijn in een gezin met 2 of 3 kinderen, dat hangt maar net van de omstandigheden af en van wat je gewend bent als kind.

Actieve topics