Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
zondag 4 februari 2018 om 15:13
Je was me net voor haha.nicole123 schreef: ↑04-02-2018 14:35Jij snapt alles meer dan 0 niet toch?
Ik ben opgegroeid in een gezin van 3 en heb een heel leuke tijd gehad als kind. We pasten prima in ons huis en in de auto en er was geld genoeg voor de benodigde dingen en sportclubs. Dus alle kansen en kwaliteit gehad hoor, dat was niet meer geweest als mijn ouders het bij 2 of 1 hadden gehouden. Er is geen gouden standaard of kinderen beter af zijn in een gezin met 2 of 3 kinderen, dat hangt maar net van de omstandigheden af en van wat je gewend bent als kind.
Ik kom ook uit een gezin van 3. Nee we gingen niet elk jaar op verre rondreizen maar ik ben zeker nooit iets tekort gekomen
zondag 4 februari 2018 om 15:26
Waarom moet iedereen zich altijd laten steriliseren van jou? Waarom een gezond orgaan kapot maken met alle risico's vandien als er ook minder drastische maatregelen zijn. Moet er stiekem wel om lachen hoor maar het is wel heel definitief. Wie weet wil hij ooit toch nog kinderen, dat weet je nooit! To sterkte met de situatie.redbulletje schreef: ↑04-02-2018 14:14Hopelijk is je man zo verstandig zich te laten steriliseren. Zijn redenen om het bij 2 te houden vind ik zeer verstandig.
zondag 4 februari 2018 om 15:58
Met steriliseren maak je niets kapot. Maak je je ook zo druk over alle hormonen die vrouwen tot zich nemen ter anticonceptie? Wellicht maakt dat meer kapot (kans op kanker) dan steriliseren.Lenn12345 schreef: ↑04-02-2018 15:26Waarom moet iedereen zich altijd laten steriliseren van jou? Waarom een gezond orgaan kapot maken met alle risico's vandien als er ook minder drastische maatregelen zijn. Moet er stiekem wel om lachen hoor maar het is wel heel definitief. Wie weet wil hij ooit toch nog kinderen, dat weet je nooit! To sterkte met de situatie.
zondag 4 februari 2018 om 16:04
Als je als man in deze situatie echt geen kinderen meer wil, dan is het wel verstandig om je te laten steriliseren.
Lijkt me bloedlink om de controle over een eventuele zwangerschap jarenlang te laten bij een vrouw die nog een sterke kinderwens heeft. Beter is het dan om zelf je verantwoordelijkheid te nemen. Jij wil het immers niet meer, dus is het niet gek om zelf actie te ondernemen.
Lijkt me bloedlink om de controle over een eventuele zwangerschap jarenlang te laten bij een vrouw die nog een sterke kinderwens heeft. Beter is het dan om zelf je verantwoordelijkheid te nemen. Jij wil het immers niet meer, dus is het niet gek om zelf actie te ondernemen.
zondag 4 februari 2018 om 17:39
Mijn man gaat zich inderdaad laten steriliseren. Niet omdat hij mij trouwens niet vertrouwt, maar omdat ik op den duur van de anticonceptie af wil. Uiteraard gaat dit alles in goed overleg. Ik ben al 18 jaar niet ongepland zwanger geraakt, ik ga er vanuit dat dit nu ook niet zal gebeuren
En een zwaai naar Redbulletje, ik vond het nog lang duren voor je dit topic had gevonden
Ik moet zeggen dat ik zelf steeds meer ga wennen aan het idee dat we het bij twee kinderen houden. Dat komt ook omdat ik ze allebei geweldig vind en het allemaal fijn loopt. Dan denk ik wel: waarom deze harmonie doorbreken voor een fantasie waarbij we misschien veel te veel van onszelf vragen?
En een zwaai naar Redbulletje, ik vond het nog lang duren voor je dit topic had gevonden
Ik moet zeggen dat ik zelf steeds meer ga wennen aan het idee dat we het bij twee kinderen houden. Dat komt ook omdat ik ze allebei geweldig vind en het allemaal fijn loopt. Dan denk ik wel: waarom deze harmonie doorbreken voor een fantasie waarbij we misschien veel te veel van onszelf vragen?
dinsdag 20 februari 2018 om 19:42
Ja hier ook weleens van die dagen, dan is dat niét het juiste moment om erover te beginnen haha.
Ik droom al 2 nachten dat ik zwanger ben en dan word ik lichtelijk in paniek wakker.... ik denk ook best dat 3 pittig is hoor, maar de oudste gaat tegen die tijd al naar school dus dat scheelt natuurlijk al een hoop. Of die derde er gaat komen weet ik ook niet, misschien is het wel goed (beter) zo. Over een paar jaar vind ik mezelf ook gewoon echt te oud dus dan is het geen optie meer, ik ga er vanuit dat ik me er dan bij neer kan leggen. Soms voelt het ook wel zo, iets van: nu kan het nog.
Man trekt hier korte nachten etc ook wel echt slechter dan ik.
Ik droom al 2 nachten dat ik zwanger ben en dan word ik lichtelijk in paniek wakker.... ik denk ook best dat 3 pittig is hoor, maar de oudste gaat tegen die tijd al naar school dus dat scheelt natuurlijk al een hoop. Of die derde er gaat komen weet ik ook niet, misschien is het wel goed (beter) zo. Over een paar jaar vind ik mezelf ook gewoon echt te oud dus dan is het geen optie meer, ik ga er vanuit dat ik me er dan bij neer kan leggen. Soms voelt het ook wel zo, iets van: nu kan het nog.
Man trekt hier korte nachten etc ook wel echt slechter dan ik.
dinsdag 20 februari 2018 om 20:12
Hier ook twijfels over een derde kindje. Ons gevoel zegt duidelijk dat ons een derde mooi lijkt. Maar vooral mijn verstand is bang voor mijn gezondheid. Kom ik wel weer goed uit deze zwangerschap en bevalling (keizersnede, zou derde en laatste zijn).
En hoe qua kamers, oppas, clubjes later etc?
Ergens vind ik 2 zat. Ze zijn lief, grappig en o zo ondeugend. Dat laatste kost nogal energie die ik ivm gezondheid niet altijd heb. We splitsen ons nu wel vaker op. Man het ene kind en ik de ander. Echt quality time voor t kind en een minder zware belasting voor mij...
Eigenlijk kan ik heel veel redenen verzinnen waarom we het bij 2 moeten laten. Maar toch blijft ergens een gevoel aanwezig dat ik nog een lief baby'tje op de borst wil, nog een keer dat getrappel in m'n buik, nog een keer die eerste dagen dat het allemaal zo nieuw en anders is maar je ook absoluut de baby niet meer kunt wegdenken. Zucht... gevoel he?
We kijken deze zomer hoe het dan voelt en dergelijke en maken dan samen de beslissing.
En hoe qua kamers, oppas, clubjes later etc?
Ergens vind ik 2 zat. Ze zijn lief, grappig en o zo ondeugend. Dat laatste kost nogal energie die ik ivm gezondheid niet altijd heb. We splitsen ons nu wel vaker op. Man het ene kind en ik de ander. Echt quality time voor t kind en een minder zware belasting voor mij...
Eigenlijk kan ik heel veel redenen verzinnen waarom we het bij 2 moeten laten. Maar toch blijft ergens een gevoel aanwezig dat ik nog een lief baby'tje op de borst wil, nog een keer dat getrappel in m'n buik, nog een keer die eerste dagen dat het allemaal zo nieuw en anders is maar je ook absoluut de baby niet meer kunt wegdenken. Zucht... gevoel he?
We kijken deze zomer hoe het dan voelt en dergelijke en maken dan samen de beslissing.
dinsdag 20 februari 2018 om 20:21
Sas_andrea wat vreselijk herkenbaar!
Hoofd vs hart he!
Ik kan ook genoeg redenen bedenken. Ik heb niet de illusie dat het een fijnere zwangerschap zal worden en ik ook moet na een fikse knip bij 1 en een totaalruptuur bij 2 een keizersnee bij een evt 3. En ja, ruimte, clubjes, aandacht, het gaat ook allemaal door mijn hoofd. Maar soms kan ik zó verdrietig worden om die wens. Irreeël? Ja vast. Maar het grijpt me momenteel vast en laat me moeilijk los.
Over een jaar, dan praten we verder. En zullen er knopen doorgehakt moeten worden.
Vooralsnog bewaar ik de spullen van de jongste schoon en gewassen op zolder. Wegdoen kan altijd nog
Hoofd vs hart he!
Ik kan ook genoeg redenen bedenken. Ik heb niet de illusie dat het een fijnere zwangerschap zal worden en ik ook moet na een fikse knip bij 1 en een totaalruptuur bij 2 een keizersnee bij een evt 3. En ja, ruimte, clubjes, aandacht, het gaat ook allemaal door mijn hoofd. Maar soms kan ik zó verdrietig worden om die wens. Irreeël? Ja vast. Maar het grijpt me momenteel vast en laat me moeilijk los.
Over een jaar, dan praten we verder. En zullen er knopen doorgehakt moeten worden.
Vooralsnog bewaar ik de spullen van de jongste schoon en gewassen op zolder. Wegdoen kan altijd nog
woensdag 21 februari 2018 om 19:45
Ik bewaar ook de spulletjes nog. Kan ze altijd nog weggeven of verkopen.
Maar het blijft een lastige vraag. Word het niet te zwaar met 3? Wat als nr 3 niet gezond is, wat doet dat met de andere 2? Etc...
Bij de 2e had ik ook wel wat zorgen, maar wel minder. Een soort angst overheerst dat ik het lot niet moet tarten ofzo en blij zijn met wat we hebben. Gewoon stom.
Man vindt t allemaal prima... dus ik beslis in feite.
Maar het blijft een lastige vraag. Word het niet te zwaar met 3? Wat als nr 3 niet gezond is, wat doet dat met de andere 2? Etc...
Bij de 2e had ik ook wel wat zorgen, maar wel minder. Een soort angst overheerst dat ik het lot niet moet tarten ofzo en blij zijn met wat we hebben. Gewoon stom.
Man vindt t allemaal prima... dus ik beslis in feite.
donderdag 1 maart 2018 om 20:44
Heel herkenbaar. Wel fijn dat je man er in mee wil gaan!sas_andrea schreef: ↑21-02-2018 19:45Ik bewaar ook de spulletjes nog. Kan ze altijd nog weggeven of verkopen.
Maar het blijft een lastige vraag. Word het niet te zwaar met 3? Wat als nr 3 niet gezond is, wat doet dat met de andere 2? Etc...
Bij de 2e had ik ook wel wat zorgen, maar wel minder. Een soort angst overheerst dat ik het lot niet moet tarten ofzo en blij zijn met wat we hebben. Gewoon stom.
Man vindt t allemaal prima... dus ik beslis in feite.
Hier lijkt de deur toch nog niet helemaal dicht voor een derde
vrijdag 2 maart 2018 om 07:41
Nou niet heel spannend hoor haha. Ik had me er eigenlijk min of meer bij neergelegd dat het niet gaat gebeuren dus wilde al die kleine babyspullen wegdoen of verkopen. Maar daar wilde man niks van weten. Ik zei: maar je wilt toch geen kindje meer, ik snap je echt wel.
Man: ik wil NU geen kindje nee, jongste is 8 mnd.
Weet niet zo goed wat ik er precies van moet denken maar er lijkt ook bij man kleine twijfel. Hem kennende moet ik het nu gewoon laten rusten, het geeft voor mij wel aan dat er wel het een en ander omgaat in zijn hoofd (hij is niet zo’n prater)
Man: ik wil NU geen kindje nee, jongste is 8 mnd.
Weet niet zo goed wat ik er precies van moet denken maar er lijkt ook bij man kleine twijfel. Hem kennende moet ik het nu gewoon laten rusten, het geeft voor mij wel aan dat er wel het een en ander omgaat in zijn hoofd (hij is niet zo’n prater)
vrijdag 2 maart 2018 om 09:49
Hier groeit de jongste uit maat 50, maar ik heb man er nog niet op kunnen betrappen dat hij de kleertjes wil houden Dus zie het als een goed teken.
Ondertussen hebben vrienden van ons een slechte uitslag gehad na vlokkentest. Baby is levensvatbaar, maar heeft wel een syndroom. Dat nieuws zette me wel weer even met beide benen op de grond...
Dus zie het als een goed teken. Ondertussen hebben vrienden van ons een slechte uitslag gehad na vlokkentest. Baby is levensvatbaar, maar heeft wel een syndroom. Dat nieuws zette me wel weer even met beide benen op de grond...
vrijdag 2 maart 2018 om 10:15
Ja dat is hier ook wel even twijfel. Inderdaad, wat als het kindje niet gezond blijkt? Dat heeft natuurlijk ook wel echt invloed op mijn andere twee kinderen.
Aan de andere kant, hen kan ook iets overkomen.
Bij beide kinderen hebben we geen combinatietest laten doen maar nu zou ik geloof ik wel voor de nipt kiezen. Ook omdat ik dan 35 plus ben
Aan de andere kant, hen kan ook iets overkomen.
Bij beide kinderen hebben we geen combinatietest laten doen maar nu zou ik geloof ik wel voor de nipt kiezen. Ook omdat ik dan 35 plus ben
vrijdag 2 maart 2018 om 11:53
Ik zelf ook nog niet hoor!sas_andrea schreef: ↑02-03-2018 11:41Nee met 8 maanden moest ik ook nog niet aan een volgende zwangerschap denken. Ik snap je man wel.
vrijdag 2 maart 2018 om 12:01
Hier ook zoveel twijfels..
Meerdere miskramen gehad en 2 gezonde kinderen van 6 en 2 jaar.
Man wil wel, maar ik weet niet of ik nog durf.
``De wat als......`` vragen vliegen me steeds om de oren.
Wat als.... ik weer een miskraam krijg.
Wat als.... het kind niet gezond is.
Ook heb ik me heel erg wijsgemaakt dat twee kinderen reuze makkelijk is. Qua oppas etc.
Maar soms overvalt me de emotie dat ik weer kriebels krijg.
Bijvoorbeeld als ik hoor dat vrienden zwanger zijn van de 3e.
Of als ik namen en geboortekaartjes voorbij zie komen.
Zo lastig allemaal.
Voel ook de tijd tikken, ben nog maar 35 jaar maar de kans op miskramen en problemen wordt natuurlijk steeds groter
Meerdere miskramen gehad en 2 gezonde kinderen van 6 en 2 jaar.
Man wil wel, maar ik weet niet of ik nog durf.
``De wat als......`` vragen vliegen me steeds om de oren.
Wat als.... ik weer een miskraam krijg.
Wat als.... het kind niet gezond is.
Ook heb ik me heel erg wijsgemaakt dat twee kinderen reuze makkelijk is. Qua oppas etc.
Maar soms overvalt me de emotie dat ik weer kriebels krijg.
Bijvoorbeeld als ik hoor dat vrienden zwanger zijn van de 3e.
Of als ik namen en geboortekaartjes voorbij zie komen.
Zo lastig allemaal.
Voel ook de tijd tikken, ben nog maar 35 jaar maar de kans op miskramen en problemen wordt natuurlijk steeds groter
donderdag 15 maart 2018 om 18:08
Hier merk ik dat ik er de laatste week toch wel moeite mee heb. Omdat dochter uit maatje 50 groeit, omdat we volgende week de intake hebben van de kinderopvang, omdat zoon bijna twee wordt... Vandaag had ik een dag met allebei alleen en ik dacht: dit gaat me best goed af, ik zie echt nog wel ruimte voor eentje extra. Maar man wil het vooralsnog gewoon echt niet.
donderdag 15 maart 2018 om 19:33
Het is nog zo vers. Geniet nog van je kleine hummeltje. Na een maand of 10 kun je t balletje van een derde opgooien. Geduld en geniet.
Hier blijven twijfels. We hebben al wel een oplossing voor de kamers evt. ook oppas is eigenlijk al makkelijk. Stiekem neig ik wat meer naar een ja. Man wilde gelijk dat ik de pil eruit gooide, maar eerst richting zomer en kijken hoe mn gezondheid zich houdt.
Hier blijven twijfels. We hebben al wel een oplossing voor de kamers evt.
ook oppas is eigenlijk al makkelijk. Stiekem neig ik wat meer naar een ja. Man wilde gelijk dat ik de pil eruit gooide, maar eerst richting zomer en kijken hoe mn gezondheid zich houdt.
vrijdag 16 maart 2018 om 07:30
Spannend sas_andrea!
Hier gaat het ook van links naar rechts! En ik had het ook direct na de geboorte al, en iedereen maar zeggen geniet nou maar van deze! Maar dat deed ik ook, enorm! Zo leuk issie dat ik er nóg wel 1 wil
Tja af en toe denk ik ook wel het is goed zo. Na een dagje terrorpeuter en baby die tandjes krijgt ben ik best gesloopt en dan vraag ik me af hoe ik dat met nog een kind moet doen. Maarja oudste zal dan naar school gaan en praktische problemen heb ik best oplossingen voor. Ik zou het meest opzien tegen een zwangerschap met waarschijnlijk weer veel misselijkheid en een keizersnee.
Ben benieuwd hoe man er hier over een jaar in staat. Toen ik klaar was voor nummer 2 wilde hij het er ook niet over hebben en toen ineens was het stop maar met de pil.
Ik ben ook we benieuwd hoe ik er zelf over een jaar over denk.
Hier gaat het ook van links naar rechts! En ik had het ook direct na de geboorte al, en iedereen maar zeggen geniet nou maar van deze! Maar dat deed ik ook, enorm! Zo leuk issie dat ik er nóg wel 1 wil
Tja af en toe denk ik ook wel het is goed zo. Na een dagje terrorpeuter en baby die tandjes krijgt ben ik best gesloopt en dan vraag ik me af hoe ik dat met nog een kind moet doen. Maarja oudste zal dan naar school gaan en praktische problemen heb ik best oplossingen voor. Ik zou het meest opzien tegen een zwangerschap met waarschijnlijk weer veel misselijkheid en een keizersnee.
Ben benieuwd hoe man er hier over een jaar in staat. Toen ik klaar was voor nummer 2 wilde hij het er ook niet over hebben en toen ineens was het stop maar met de pil.
Ik ben ook we benieuwd hoe ik er zelf over een jaar over denk.
vrijdag 16 maart 2018 om 09:58
Lauraroar, sorry maar ik schiet een beetje in de lach om je posts. Als je jongste uit maat 50 groeit dan is hij/zij net geboren toch? En je oudste is ook nog erg klein. Geniet er toch gewoon een poosje van. Houd het nog even open en stop die kleertjes in een doos voor wie-weet-ooit.
Voor wat het waard is, ik zat ooit in dezelfde positie. Wilde heeeel graag snel een derde en voor man hoefde het niet zo. Heb er verder nooit over gezeurd en op aangedrongen, alleen soms laten vallen dat het voor mij wel een grote wens was.. Bij te kleine kleertjes grapte man 'zo weer iets voor de zak van max' en ik 'nee hoor ik bewaar het nog even-voor-je-weet- maar-nooit-he'. Ik had er echt niet meer op gerekend maar op een mooie dag zei man ineens, dat hij toch nog voor een nummer drie wilde gaan. Voor hemzelf hoefde het nog steeds niet heel nodig maar hij had ook niet echt bezwaar en hij wist hoe graag ik het wilde..erg lief van hem!
Nummer drie is geboren toen de oudsten 4 jaar en 3 jaar oud waren. De oudsten hebben het erg bewust meegemaakt en de babytijd van nummer drie was genieten voor het hele gezin.
Inmiddels is de jongste 2 en een ondernemende peuter en vind ik het een stuk pittiger dan toen hij nog braaf in de kinderwagen lag. Maar het is nog steeds de moeite waard hoor.
Ik hoop voor jullie dat jullie wens ook mag uitkomen en zoniet of tot die tijd.. geniet van het moois dat je al hebt!
Voor wat het waard is, ik zat ooit in dezelfde positie. Wilde heeeel graag snel een derde en voor man hoefde het niet zo. Heb er verder nooit over gezeurd en op aangedrongen, alleen soms laten vallen dat het voor mij wel een grote wens was.. Bij te kleine kleertjes grapte man 'zo weer iets voor de zak van max' en ik 'nee hoor ik bewaar het nog even-voor-je-weet- maar-nooit-he'. Ik had er echt niet meer op gerekend maar op een mooie dag zei man ineens, dat hij toch nog voor een nummer drie wilde gaan. Voor hemzelf hoefde het nog steeds niet heel nodig maar hij had ook niet echt bezwaar en hij wist hoe graag ik het wilde..erg lief van hem!
Nummer drie is geboren toen de oudsten 4 jaar en 3 jaar oud waren. De oudsten hebben het erg bewust meegemaakt en de babytijd van nummer drie was genieten voor het hele gezin.
Inmiddels is de jongste 2 en een ondernemende peuter en vind ik het een stuk pittiger dan toen hij nog braaf in de kinderwagen lag. Maar het is nog steeds de moeite waard hoor.
Ik hoop voor jullie dat jullie wens ook mag uitkomen en zoniet of tot die tijd.. geniet van het moois dat je al hebt!
zaterdag 21 april 2018 om 14:18
Hoe is het hier?
Hier wisselt het van week tot week. De laatste weken neig ik toch ook naar: “nee, twee is genoeg.” En niet omdat het niet goed gaat, juist omdat ik me zo te pletter geniet. Onze jongste is echt een makkelijke baby (oudste was een huilbaby) en ik geniet zo van haar. Nu voel ik die roze wolk tot in m’n tenen. En als ik met haar bezig ben, dan denk ik: mooier dan met jou kan het niet meer worden. De oudste is ook erg lief voor z’n zusje, ook al gaat hij nu door een moeilijk stukje peuterpuberteit. Ik hou zoveel van allebei, dat ik denk: ja, dit zijn ze, we zijn compleet zo.
Kan over drie weken ook weer anders zijn hoor. Maar voor nu denk ik dat er echt geen derde meer komt
Hier wisselt het van week tot week. De laatste weken neig ik toch ook naar: “nee, twee is genoeg.” En niet omdat het niet goed gaat, juist omdat ik me zo te pletter geniet. Onze jongste is echt een makkelijke baby (oudste was een huilbaby) en ik geniet zo van haar. Nu voel ik die roze wolk tot in m’n tenen. En als ik met haar bezig ben, dan denk ik: mooier dan met jou kan het niet meer worden. De oudste is ook erg lief voor z’n zusje, ook al gaat hij nu door een moeilijk stukje peuterpuberteit. Ik hou zoveel van allebei, dat ik denk: ja, dit zijn ze, we zijn compleet zo.
Kan over drie weken ook weer anders zijn hoor. Maar voor nu denk ik dat er echt geen derde meer komt
zaterdag 21 april 2018 om 14:36
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
