Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
dinsdag 23 januari 2018 om 08:15
dinsdag 23 januari 2018 om 09:16
Jij wilt geen derde, dat is duidelijk. Maar kun je je nou echt niet een heel klein beetje inleven in iemand die dat wel wil? Ik wil er 3, maar ik kan me best voorstellen dat mensen er 2 willen, of 1, of geen, of 4. De een houdt van de rust van een klein gezin, de ander van de dynamiek van een groot gezin, of iets ertussenin. Waarom zou iedereen hetzelfde moeten willen en voelen als jij? Dingen als milieu of het risico van een gehandicapt kind erbij halen vind ik nogal flauw, want zoals ik al schreef zou je dan beter helemaal geen kinderen moeten willen als dat zo'n enorm punt voor je is. Het zijn uiteraard best dingen om over na te denken voor je aan de 1e/2e/3e/4e begint, maar hoe de balans tussen voors en tegens uitvalt is heel persoonlijk en niet aan jou om op te leggen aan anderen.N00R85 schreef: ↑23-01-2018 07:11Ik vind het ook fascinerend inderdaad. Waarom toch per se dat derde kind? Een eerste wil je, omdat je graag een kinderwens wil. Een tweede vind ik zelf belangrijk zodat mijn zoon opgroeit met een broer/ zus.
Maar daarna? Ik denk dan vooral aan het milieu, aan hoeveel geld en kind kost (al verdienen wij met dan genoeg, maar dan nog: het is geen cavia), aan gedoe met clubjes en zwemmen en brengen en halen x3, aan nog een keer dat risico lopen van een zwangerschap en misschien een zwaar gehandicapt kind etc.
dinsdag 23 januari 2018 om 10:41
Goh nou inderdaad ik stop de discussie met Noor.
Ik wil ook geen derde meer (oa vanwege 3 miskramen, aandoeningen bij de eerste 2 kinderen en een man die teveel werkt), maar mijn argumenten zijn wel heel persoonlijk en gebaseerd op nu. De argumenten die zij aandraagt gaan echt nergens over
Veel te ver gezocht en heel negatief.
Je bent bijna een misdadiger als je aan een derde begint als ik haar zou geloven.
TO ik zou bij je keuze kijken naar je overwegingen in het hier en nu en niet naar "wat als" in de toekomst.
Ja er kan iemand overlijden, kan iemand ziek worden, kind kan ongezond zijn, er kan oorlog uitbreken of ja, misschien vergaat de hele wereld wel. Maar ja, het kan ook allemaal wel goed gaan.
Ja echt Noor, dat kan ook.
En 2 of 3 maakt natuurlijk niet zoveel uit.
Die overwegingen had je dan ook bij een tweede kunnen nemen, want als reden om voor een tweede kind te gaan, omdat het een speelkameraad is voor de eerste is natuurlijk geen goede reden.
Als je dan zo fanatiek aan het milieu wil denken, ga dan helemaal niet voor kinderen.
Want stel je voor dat.........
Ik wil ook geen derde meer (oa vanwege 3 miskramen, aandoeningen bij de eerste 2 kinderen en een man die teveel werkt), maar mijn argumenten zijn wel heel persoonlijk en gebaseerd op nu. De argumenten die zij aandraagt gaan echt nergens over
Veel te ver gezocht en heel negatief.
Je bent bijna een misdadiger als je aan een derde begint als ik haar zou geloven.
TO ik zou bij je keuze kijken naar je overwegingen in het hier en nu en niet naar "wat als" in de toekomst.
Ja er kan iemand overlijden, kan iemand ziek worden, kind kan ongezond zijn, er kan oorlog uitbreken of ja, misschien vergaat de hele wereld wel. Maar ja, het kan ook allemaal wel goed gaan.
Ja echt Noor, dat kan ook.
En 2 of 3 maakt natuurlijk niet zoveel uit.
Die overwegingen had je dan ook bij een tweede kunnen nemen, want als reden om voor een tweede kind te gaan, omdat het een speelkameraad is voor de eerste is natuurlijk geen goede reden.
Als je dan zo fanatiek aan het milieu wil denken, ga dan helemaal niet voor kinderen.
Want stel je voor dat.........
dinsdag 23 januari 2018 om 11:37
Zoals ik al eerder schreef is het willen van kinderen allerminst rationeel. er zijn genoeg redenen om er helemaal niet aan te beginnen (geld, tijd, energie, milieu, etc.). Neemt niet weg dat sommigen hier toch een wens voelen, en er tegelijkertijd ook reëel in zijn dat het niet (meer) gaat gebeuren
Hier heb ik maar eens een afspraak gemaakt bij de huisarts voor anticonceptie. Want hoe gek het ook klinkt, ik wil echt niet zwanger raken.
@evda: zoon is van eind maart, dus ze zijn echt vlak na elkaar geboren inderdaad
Hier heb ik maar eens een afspraak gemaakt bij de huisarts voor anticonceptie. Want hoe gek het ook klinkt, ik wil echt niet zwanger raken.
@evda: zoon is van eind maart, dus ze zijn echt vlak na elkaar geboren inderdaad
dinsdag 23 januari 2018 om 13:32
Oh Laura heftig .
Ik heb een maand geleden een spiraal laten zetten en barstte opeens in huilen uit in de dokterskamer, na het zetten. Al het opgekropte verdriet kwam eruit.
Nu ben ik opgelucht, beslissing is genomen en het idee dat er geen (grote) kans is op een Zwangerschap geeft me voor nu rust in mijn hoofd en ik kan weer door met mijn leven.
Van al dat getwijfel werd ik heel onrustig.
Leuk dat scheelt dan maar paar dagen!
Wat zijn ze schattig he op deze leeftijd
Ik heb een maand geleden een spiraal laten zetten en barstte opeens in huilen uit in de dokterskamer, na het zetten. Al het opgekropte verdriet kwam eruit.
Nu ben ik opgelucht, beslissing is genomen en het idee dat er geen (grote) kans is op een Zwangerschap geeft me voor nu rust in mijn hoofd en ik kan weer door met mijn leven.
Van al dat getwijfel werd ik heel onrustig.
Leuk dat scheelt dan maar paar dagen!
Wat zijn ze schattig he op deze leeftijd
dinsdag 23 januari 2018 om 18:34
TO, ik heb vier kinderen. Na de geboorte van de tweede wilde ik om praktische redenen geen derde terwijl mijn man het liefst gelijk aan nummer drie was begonnen. Een klein jaar later waren de rollen omgedraaid. Ik wilde graag een derde, man moest erover nadenken om praktische redenen. Omdat we het allebei zo ontzettend leuk vinden is de derde er toch gekomen en uiteindelijk ook onze vierde.
Mijn man en ik genieten enorm van ons gezin. We kunnen de drukte aan, het gaat goed met onze kinderen en financieel hebben we niets te klagen. Als het niet voor die extreme misselijkheid was geweest hadden we misschien zelfs nog wel voor een vijfde gegaan. Maar nog een zwangerschap durf ik niet meer aan en het is goed zoals het is.
Ik zou het onderwerp voor nu ook laten rusten. Eerst je lijf weer op de rit en als je dan nog steeds graag een derde wilt, het weer aankaarten.
Mijn man en ik genieten enorm van ons gezin. We kunnen de drukte aan, het gaat goed met onze kinderen en financieel hebben we niets te klagen. Als het niet voor die extreme misselijkheid was geweest hadden we misschien zelfs nog wel voor een vijfde gegaan. Maar nog een zwangerschap durf ik niet meer aan en het is goed zoals het is.
Ik zou het onderwerp voor nu ook laten rusten. Eerst je lijf weer op de rit en als je dan nog steeds graag een derde wilt, het weer aankaarten.
Whoever said "Out of sight, out of mind" never had a spider disappear in their bedroom.
dinsdag 23 januari 2018 om 20:09
Ja zo zie je maar hoe het soms kan lopen!! Jij ook zo misselijk dus tijdens de zwangerschappen? Dat is serieus het ergste, dat nog een keer meemaken. Die keizersnee lijkt me ook niet prettig maar dat misselijk zijn maandenlang, blegh. Maargoed, je vergeet het ergens wel. Soms baal ik zó dat ik daar last van heb, als ik nou ook fijn zwanger zou zijn zou man er wellicht anders over denken. Ik hoop weleens dat het bij een volgende zwangerschap die misselijkheid niet is maarja ik realiseer me dat dat naïef is
donderdag 25 januari 2018 om 13:56
Weet ik niet hoor EngeLiene. Ik heb twee probleemloze zwangerschappen gehad en mijn man is er ook niet enthousiast over. Die kijkt meer naar het deel na de zwangerschap, zeg maar 
Man zei dat hij er wel voor openstond om bijvoorbeeld straks een weekendadres te worden voor een pleegkind. Dat lijkt me misschien ook een mooie invulling, want er is hier genoeg ruimte en liefde en er is een tekort aan pleegouders.
Man zei dat hij er wel voor openstond om bijvoorbeeld straks een weekendadres te worden voor een pleegkind. Dat lijkt me misschien ook een mooie invulling, want er is hier genoeg ruimte en liefde en er is een tekort aan pleegouders.
donderdag 25 januari 2018 om 17:28
Tjonge, ben je nu ook de mensen mét kinderen aan het lastig vallen met je gezemel?N00R85 schreef: ↑23-01-2018 07:11Ik vind het ook fascinerend inderdaad. Waarom toch per se dat derde kind? Een eerste wil je, omdat je graag een kinderwens wil. Een tweede vind ik zelf belangrijk zodat mijn zoon opgroeit met een broer/ zus.
Maar daarna? Ik denk dan vooral aan het milieu, aan hoeveel geld en kind kost (al verdienen wij met dan genoeg, maar dan nog: het is geen cavia), aan gedoe met clubjes en zwemmen en brengen en halen x3, aan nog een keer dat risico lopen van een zwangerschap en misschien een zwaar gehandicapt kind etc.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
donderdag 25 januari 2018 om 18:01
Vertel?AeonOfWinter schreef: ↑25-01-2018 17:28Tjonge, ben je nu ook de mensen mét kinderen aan het lastig vallen met je gezemel?
donderdag 25 januari 2018 om 18:08
Haha, nou 'lastig vallen' hoop ik niet. Ik heb wel een duidelijk idee over dit onderwerp ja. Voor mezelf, een ieder kan daar zelf over nadenken en haar eigen weloverwogen keuze maken.AeonOfWinter schreef: ↑25-01-2018 17:28Tjonge, ben je nu ook de mensen mét kinderen aan het lastig vallen met je gezemel?
Maar al die mannen die twee wel mooi vinden: ik snap ze volkomen en die kant mag ook belicht worden neem ik toch aan. Of mogen we elkaar alleen maar naar de mond praten?
vrijdag 26 januari 2018 om 07:41
Wat spreek jij jezelf tegen. Je vindt het namelijk fascinerend, dat betekent dus dat je je totaal niet voor kunt stellen dat iemand dit graag wilt.
Daarnaast kun je ook niet lezen, het gaat namelijk niet om overstag gaan maar om het hebben van een gevoel terwijl je verstand anders zegt
vrijdag 26 januari 2018 om 10:34
Als ik jouw man was zou ik niet overstag gaan. Een kind moet gewenst zijn door beide ouders, niet door maar één, die de ander probeert te pushen.EngeLiene schreef: ↑26-01-2018 07:41Wat spreek jij jezelf tegen. Je vindt het namelijk fascinerend, dat betekent dus dat je je totaal niet voor kunt stellen dat iemand dit graag wilt.
Daarnaast kun je ook niet lezen, het gaat namelijk niet om overstag gaan maar om het hebben van een gevoel terwijl je verstand anders zegt
Ik hoor hier praten over de zwangerschap, maar dat is maar negen maanden. En een naam verzinnen: ja, hartstikke leuk, maar we hebben het hier over een mens die zo'n 100 jaar op deze wereld zal doorbrengen niet over een pop die je een naam mag geven en leuke kleertjes aantrekken.
vrijdag 26 januari 2018 om 11:19
Als ik jouw man was was ik überhaupt niet aan kinderen begonnenN00R85 schreef: ↑26-01-2018 10:34Als ik jouw man was zou ik niet overstag gaan. Een kind moet gewenst zijn door beide ouders, niet door maar één, die de ander probeert te pushen.
Ik hoor hier praten over de zwangerschap, maar dat is maar negen maanden. En een naam verzinnen: ja, hartstikke leuk, maar we hebben het hier over een mens die zo'n 100 jaar op deze wereld zal doorbrengen niet over een pop die je een naam mag geven en leuke kleertjes aantrekken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
