Kinderen
alle pijlers
Dilemma Aan kinderen beginnen
vrijdag 3 juli 2020 om 22:37
Heel graag wil ik moeder worden.
Mijn leven is stabiel.
Partner, huis, baan.
Waarom dan dilemma?
Ik heb mijn nachtrust heel erg nodig Om goed te functioneren.
Momenteel hou ik daar goed rekening mee.
Als dit niet lukt, functioneer ik op het werk veeeel slechter en voel ik mij ook helemaal niet lekker. Ik heb dan echt tijd voor mezelf nodig om weer bij te komen.
Ik ben zo bang dat dit straks niet meer gaat lukken.
Wat is jullie ervaring?
Mijn leven is stabiel.
Partner, huis, baan.
Waarom dan dilemma?
Ik heb mijn nachtrust heel erg nodig Om goed te functioneren.
Momenteel hou ik daar goed rekening mee.
Als dit niet lukt, functioneer ik op het werk veeeel slechter en voel ik mij ook helemaal niet lekker. Ik heb dan echt tijd voor mezelf nodig om weer bij te komen.
Ik ben zo bang dat dit straks niet meer gaat lukken.
Wat is jullie ervaring?
zaterdag 4 juli 2020 om 08:13
Het eerste half jaar kom je een heel eind met behulp van de hormonen. En idd het went. Kinderen geven op een andere manier ook weer veel energie terug. Als hier een grote angst in zit kun je overwegen om flesvoeding te geven. Dan kan je makkelijker een nacht doorslapen omdat partner dat ook kan geven.
Borstvoeding helpt wel om na de voeding weer vlot in slaap te kunnen vallen.
De nachten dat ik wakker moest worden voor een flesje dat zijn er in het begin wel wat, maar na een half uur kun je gewoon weer verder slapen. Baby’tjes die ouders hele nachten ophouden is niet echt de regel. Ook kun je zolang je verlof hebt smiddags lekker meeslapen. Ook je bedtijd een uurtje vervroegen kan al uitmaken.
En de gebroken nachten gaan voorbij...
Overigens: ik had jouw klachten ook vroeger, bleek aan een voedselallergie te liggen. Weet je een oorzaak voor je klachten en kun je daar mee anticiperen?
Borstvoeding helpt wel om na de voeding weer vlot in slaap te kunnen vallen.
De nachten dat ik wakker moest worden voor een flesje dat zijn er in het begin wel wat, maar na een half uur kun je gewoon weer verder slapen. Baby’tjes die ouders hele nachten ophouden is niet echt de regel. Ook kun je zolang je verlof hebt smiddags lekker meeslapen. Ook je bedtijd een uurtje vervroegen kan al uitmaken.
En de gebroken nachten gaan voorbij...
Overigens: ik had jouw klachten ook vroeger, bleek aan een voedselallergie te liggen. Weet je een oorzaak voor je klachten en kun je daar mee anticiperen?
zaterdag 4 juli 2020 om 08:18
Het went. Zelfs met een langzaam werkende schildklier (dus snel moe) en kind heb ik me nooit te moe gevoeld om niet te kunnen werken.
Ik denk dat ik het eerste half jaar wel middagdutjes mee deed op m'n vrije dagen (tijdens verlof sowieso). En man en ik gingen er in het weekend om en om uit na de eerste ochtend voeding. Zo had ik in ieder geval 1 dag echt om uit te slapen.
Als ik heel laag zit in energie maken we de duidelijke afspraak dat de nacht voor hem is. (Flesvoeding gegeven, dus dat kan dan makkelijk)
Ik denk dat ik het eerste half jaar wel middagdutjes mee deed op m'n vrije dagen (tijdens verlof sowieso). En man en ik gingen er in het weekend om en om uit na de eerste ochtend voeding. Zo had ik in ieder geval 1 dag echt om uit te slapen.
Als ik heel laag zit in energie maken we de duidelijke afspraak dat de nacht voor hem is. (Flesvoeding gegeven, dus dat kan dan makkelijk)
zaterdag 4 juli 2020 om 08:24
Het went. Ik ben nog steeds wel rampzalig met slaapgebrek, maar niet meer zo rampzalig als voorheen (voor kind).
Zoon is enorme nachtbraker (geweest, nu soms nog) en standaard om 06:00 uur wakker.
Voordat ik een kind had, kon ik de dag niet doorkomen met 4 uur slaap, nu wel. Beetje koffie erin, sporten, floradix en dag erop om 20:00 uur het bed weer induiken. Ook houden (vooral kinderen onder de 4) je de hele dag wel bezig. Echt inkakken gebeurde vaak na het werk, wanneer kind op bed lag.
Zoon is enorme nachtbraker (geweest, nu soms nog) en standaard om 06:00 uur wakker.
Voordat ik een kind had, kon ik de dag niet doorkomen met 4 uur slaap, nu wel. Beetje koffie erin, sporten, floradix en dag erop om 20:00 uur het bed weer induiken. Ook houden (vooral kinderen onder de 4) je de hele dag wel bezig. Echt inkakken gebeurde vaak na het werk, wanneer kind op bed lag.
zaterdag 4 juli 2020 om 08:28
Heel eerlijk: ik ben ook zo en het valt niet mee. Mijn ervaring is ook niet dat het went. Slaaptekort is zwaar, blijft zwaar en je hebt er zelf heel weinig invloed op (en ik heb geen huilbaby oid maar 'gewoon' niet zo'n goede slaper).
Verder vind ik het moederschap fantastisch dus ik zou je er niet door laten tegenhouden maar je angsten zijn terecht.
Verder vind ik het moederschap fantastisch dus ik zou je er niet door laten tegenhouden maar je angsten zijn terecht.
zaterdag 4 juli 2020 om 08:30
Het eerste jaar is wel zwaar. Dat went niet maar je leert er wel mee omgaan. Wat ik om mij heen hoor maakt het niet uit wat je gesteldheid ervoor. (Ms in remissie, slaaphormonen die echt op de kop gaan ) Maar meer in hoe je reageert op de hormonen, hoe het kindje zelf is én hoe de taakverdeling is met je partner en omgeving.
Bij de eerste was het heel fijn toen ik van de borstvoeding af was en we om en om deden. Bij de tweede kon ik juist niet meer inslapen toen ik de borstvoedingshormonen kwijt was
Bij de eerste was het heel fijn toen ik van de borstvoeding af was en we om en om deden. Bij de tweede kon ik juist niet meer inslapen toen ik de borstvoedingshormonen kwijt was
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
zaterdag 4 juli 2020 om 08:38
Sorry, mijne sliep dan wel slechter dan gemiddeld, maar dit is dan wel weer heel rooskleurig voorgesteld. Ik heb ooit geleerd dat het merendeel van de babies tussen 6-12 maanden nog regelmatig wakker wordt 's nachts.Saartjepoes2 schreef: ↑04-07-2020 08:13De nachten dat ik wakker moest worden voor een flesje dat zijn er in het begin wel wat, maar na een half uur kun je gewoon weer verder slapen. Baby’tjes die ouders hele nachten ophouden is niet echt de regel. Ook kun je zolang je verlof hebt smiddags lekker meeslapen. Ook je bedtijd een uurtje vervroegen kan al uitmaken.
Ik denk dat vrijwel iedere ouder weleens met maar een paar uur slaap heeft moeten werken. Je hebt niet echt een keuze dus je gaat gewoon. Ik dacht ook dat ik niet kon functioneren zonder genoeg slaap, maar het blijkt best redelijk te gaan.
zaterdag 4 juli 2020 om 08:47
Ik had dezelfde angst. De eerste maanden vond ik het wel te doen, door veel te rusten overdag. Hormonen doen ook veel..
Ik vond het heftig worden toen kind 3 maanden was en ik 3 dagen ging werken. Toen lag ik in de avonden om 20uur op bed. Dochter was elke nacht wakker tot ze 10 maanden was. Dat vond ik toen heel zwaar.
Ik vond het heftig worden toen kind 3 maanden was en ik 3 dagen ging werken. Toen lag ik in de avonden om 20uur op bed. Dochter was elke nacht wakker tot ze 10 maanden was. Dat vond ik toen heel zwaar.
zaterdag 4 juli 2020 om 08:53
Hoe staat je partner erin? Kan hij/zij wel goed tegen slaaptekort, nachtelijke onderbrekingen etc? De meesten schrijven hier dat je er aan went maar voor mijn vrouw geldt dit niet. Zij heeft er (zelfs nu nog, de kinderen zijn 4 en 6) grote moeite mee als haar nachtrust wordt verstoord en is dan de hele nacht moe.
Ik kan er wel redelijk goed tegen. In het eerste jaar nam ik dan de nacht- en ochtendvoedingen op me (zij dan wel de fles van 23u) en op haar vrije dag(en) en in het weekend ga ik met de kinderen naar beneden zodat zij kan uitslapen (voor zover slapen lukt, blijven liggen iig).
Dus hoe zit het bij jullie? Komt het veel op jou neer of kan je partner veel doen zodat jij slaap/rust kunt pakken?
Ik kan er wel redelijk goed tegen. In het eerste jaar nam ik dan de nacht- en ochtendvoedingen op me (zij dan wel de fles van 23u) en op haar vrije dag(en) en in het weekend ga ik met de kinderen naar beneden zodat zij kan uitslapen (voor zover slapen lukt, blijven liggen iig).
Dus hoe zit het bij jullie? Komt het veel op jou neer of kan je partner veel doen zodat jij slaap/rust kunt pakken?
zaterdag 4 juli 2020 om 08:58
zaterdag 4 juli 2020 om 09:03
Ik vond het slaaptekort wel heel heftig. Maar ik voelde me ook erg onrustig dus als ik eenmaal wakker werd duurde het ook lang voordat ik weer kon slapen. En tegen de tijd dat ik eindelijk weer sliep werd baby weer wakker. Ik denk dat ik onbewust ook niet durfde te slapen omdat ik bang was dat ik baby niet zou horen als hij mij nodig had. Het gevoel altijd aan te moeten staan, ook in je slaap, dat is heel vermoeiend. Maar dat is voor iedereen anders natuurlijk
zaterdag 4 juli 2020 om 09:07
Precies, ik zou het ook niet doen-jolijn- schreef: ↑04-07-2020 08:58Mijn ervaring is dat alles went.
En mijn mening is dat als angst voor slaaptekort je tegenhoudt om aan kinderen te beginnen, je waarschijnlijk beter geen moeder kunt worden. Er zijn namelijk nog veel ingrijpendere en essentiëlere zaken die je inlevert wanneer je kinderen krijgt.
zaterdag 4 juli 2020 om 09:11
Ik moet zeggen dat het mij meeviel, hoe ik uiteindelijk toch redelijk normaal kon functioneren op slaaptekort.
Bij onze eerste dochter mochten we niet klagen, zij sliep al snel 7 uur achter elkaar en dat werd met de maand langer, dus we sliepen al snel weer zoals ‘vanouds’. Slapen zoals voor kinderen kan ik niet meer, ergens sta ik altijd toch stand-by op de een of andere manier, maar qua slaapuren niks te klagen.
Jongste sliep tot 8 maanden zo’n 4-5 uur achter elkaar en ook dat viel ons eigenlijk wel mee. Afwisseling in wie eruit ging om haar op te halen en de fles te geven werkte wat dat betreft prima.
Maar, ik vond beide keren het eerste jaar ( en zeker het eerste half jaar) wel echt heftig. Jongste wordt deze maand 1 en de vlag gaat dan echt wel uit. Het slaaptekort viel daarentegen wel mee, dat had ik veel zwaarder/erger verwacht.
Uiteindelijk weet je niet hoe je ervoor gaat reageren, hormonen doen veel met je en daarnaast is het ook zo dat je weet dat het niet altijd ruk blijft. Dat maakt het denk ik voor veel ouders toch te doen.
Bij onze eerste dochter mochten we niet klagen, zij sliep al snel 7 uur achter elkaar en dat werd met de maand langer, dus we sliepen al snel weer zoals ‘vanouds’. Slapen zoals voor kinderen kan ik niet meer, ergens sta ik altijd toch stand-by op de een of andere manier, maar qua slaapuren niks te klagen.
Jongste sliep tot 8 maanden zo’n 4-5 uur achter elkaar en ook dat viel ons eigenlijk wel mee. Afwisseling in wie eruit ging om haar op te halen en de fles te geven werkte wat dat betreft prima.
Maar, ik vond beide keren het eerste jaar ( en zeker het eerste half jaar) wel echt heftig. Jongste wordt deze maand 1 en de vlag gaat dan echt wel uit. Het slaaptekort viel daarentegen wel mee, dat had ik veel zwaarder/erger verwacht.
Uiteindelijk weet je niet hoe je ervoor gaat reageren, hormonen doen veel met je en daarnaast is het ook zo dat je weet dat het niet altijd ruk blijft. Dat maakt het denk ik voor veel ouders toch te doen.
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 04-07-2020 10:05
2.35% gewijzigd
zaterdag 4 juli 2020 om 09:18
Natuurlijk went het. Je zult wel moeten. Maar ‘het nieuwe normaal’ na de geboorte van een baby... ik ben er geen fan van. Vaak wakker ‘s nachts, niet direct in slaap kunnen vallen, dus ook vaak onnodig wakker, overdag doodmoe, toch moeten werken, ook na extra onrustige nachten.
Kinderen zijn nu 5, 6 en 7. Slapen nu grotendeels door eindelijk. Ik begin weer een beetje bij te trekken.
Nu heb ik niet per se 7/8 uur slaap nodig om te kunnen functioneren, maar het gaat me dan allemaal wel wat beter en makkelijker af.
Kinderen zijn nu 5, 6 en 7. Slapen nu grotendeels door eindelijk. Ik begin weer een beetje bij te trekken.
Nu heb ik niet per se 7/8 uur slaap nodig om te kunnen functioneren, maar het gaat me dan allemaal wel wat beter en makkelijker af.
zaterdag 4 juli 2020 om 09:34
Wat dan?-jolijn- schreef: ↑04-07-2020 08:58Mijn ervaring is dat alles went.
En mijn mening is dat als angst voor slaaptekort je tegenhoudt om aan kinderen te beginnen, je waarschijnlijk beter geen moeder kunt worden. Er zijn namelijk nog veel ingrijpendere en essentiëlere zaken die je inlevert wanneer je kinderen krijgt.
Voor mij staat het slaaptekort toch wel in de top 2. Naast de permanente zorgen. Dat zijn eigenlijk de enige 2 zaken die ik echt heftig vind.
zaterdag 4 juli 2020 om 09:48
Je kinderen komen op prio 1 en alles staat in het licht van wat voor hen nodig is. Op prio 2 staat je werk, om je eerste prio te kunnen financieren. Als er daarna nog ruimte is, kom je zelf een keer aan de beurt.Positivevibes schreef: ↑04-07-2020 09:34Wat dan?
Voor mij staat het slaaptekort toch wel in de top 2. Naast de permanente zorgen. Dat zijn eigenlijk de enige 2 zaken die ik echt heftig vind.
Alle keuzes, van 'wat eten we vanavond' tot 'waar gaan we wonen' en 'waar gaan we naar toe op vakantie' staan in het teken van: wat is het beste voor de kinderen.
Als je al twijfelt aan kinderen omdat je een paar jaar minder goed functioneert (want dat slaaptekort, dat gaat maar over een paar jaar als je pech hebt - maar in heel veel gevallen maar over een paar maanden), dan kun je je afvragen hoe goed je functioneert als je leven 18 jaar niet over jou gaat.
zaterdag 4 juli 2020 om 10:05
of nog langer dan 18 ...-jolijn- schreef: ↑04-07-2020 09:48Je kinderen komen op prio 1 en alles staat in het licht van wat voor hen nodig is. Op prio 2 staat je werk, om je eerste prio te kunnen financieren. Als er daarna nog ruimte is, kom je zelf een keer aan de beurt.
Alle keuzes, van 'wat eten we vanavond' tot 'waar gaan we wonen' en 'waar gaan we naar toe op vakantie' staan in het teken van: wat is het beste voor de kinderen.
Als je al twijfelt aan kinderen omdat je een paar jaar minder goed functioneert (want dat slaaptekort, dat gaat maar over een paar jaar als je pech hebt - maar in heel veel gevallen maar over een paar maanden), dan kun je je afvragen hoe goed je functioneert als je leven 18 jaar niet over jou gaat.
zaterdag 4 juli 2020 om 10:10
Lees dit eens: https://www.viva.nl/tijdschrift-viva/in ... -kinderen/ Misschien biedt het nieuwe inzichten.
zaterdag 4 juli 2020 om 10:11
