Kinderen
alle pijlers
Dilemma over kinderverjaardag
zondag 22 juni 2008 om 18:23
Deze week kreeg ik een uitnodiging in de bus voor de eerste verjaardag van het zoontje van een vriendin die ik eigenlijk meer een kennis zou noemen, maar waar zij zelf anders over denkt. Echt een officiële uitnodiging, met de vraag om af te melden als je niet komt, en een kado-tip (spaarpot).
Eerlijk gezegd krijg ik het er helemaal benauwd van. Ik heb geen zin in zo'n kinderverjaardag, wat bij haar een groots gebeuren gaat worden (pas op latere leeftijd moeder geworden en dolblij). Ik heb het manneke twee keer gezien in het afgelopen jaar, en haar zelf drie keer. Zo innig vind ik de vriendschap dus niet. Dat hoeft voor mij eerlijk gezegd ook niet, trouwens.
Maar wat te doen? Moet ik dan toch maar gaan om haar een plezier te doen, en er voor alle volgende jaren ook aan vast zitten? Terwijl ik niet die mate van betrokkenheid voel? En het trouwens op het moment ook helemaal niet zie zitten om in zo'n volle kamer bezoek dat ik allemaal niet ken, te zitten? Als het nu een hele goede vriendin was, zou ik er niet over piekeren. Maar nu weet ik echt niet hoe ik dit moet aanpakken. Zij zal zo teleurgesteld zijn als ik niet kom. Ze wil alles en iedereen bij elkaar hebben... gezellig. En ik voel niet datzelfde bij haar, bij hun. Poeh, wat moeilijk vind ik dit! Graag advies, ideeën....
Eerlijk gezegd krijg ik het er helemaal benauwd van. Ik heb geen zin in zo'n kinderverjaardag, wat bij haar een groots gebeuren gaat worden (pas op latere leeftijd moeder geworden en dolblij). Ik heb het manneke twee keer gezien in het afgelopen jaar, en haar zelf drie keer. Zo innig vind ik de vriendschap dus niet. Dat hoeft voor mij eerlijk gezegd ook niet, trouwens.
Maar wat te doen? Moet ik dan toch maar gaan om haar een plezier te doen, en er voor alle volgende jaren ook aan vast zitten? Terwijl ik niet die mate van betrokkenheid voel? En het trouwens op het moment ook helemaal niet zie zitten om in zo'n volle kamer bezoek dat ik allemaal niet ken, te zitten? Als het nu een hele goede vriendin was, zou ik er niet over piekeren. Maar nu weet ik echt niet hoe ik dit moet aanpakken. Zij zal zo teleurgesteld zijn als ik niet kom. Ze wil alles en iedereen bij elkaar hebben... gezellig. En ik voel niet datzelfde bij haar, bij hun. Poeh, wat moeilijk vind ik dit! Graag advies, ideeën....
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 23 juni 2008 om 14:34
Ik zou nu al een kaart sturen met de tekst die je zelf al opschreef. Die is toch prima?
En je bedenken dat je het zelf ook niet leuk zou vinden als mensen met tegenzin naar jouw verjaardag/een verjaardag die jij organiseert zouden komen. Tenminste, dat heb ik zelf wel. Dan heb ik liever dat ze gewoon afzeggen.
En je bedenken dat je het zelf ook niet leuk zou vinden als mensen met tegenzin naar jouw verjaardag/een verjaardag die jij organiseert zouden komen. Tenminste, dat heb ik zelf wel. Dan heb ik liever dat ze gewoon afzeggen.
maandag 23 juni 2008 om 18:44
Kaart is op de post, met zo ongeveer de tekst die ik hier eerder noemde.
Op zich vind ik een uitnodiging ook niet raar, bedoeld voor kinderen onder elkaar. Zodat je weet 'kinderfeestje, van dan tot dan'. Maar dit is toch wat anders. Het voelt veel 'groter', het gaat ook duren van 10.30 uur tot 14.00 uur, nou, dat lijkt mij rijkelijk lang hoor, voor een eenjarige die het toch allemaal nog niet snapt.
Ik zou het zelf zeker niet leuk vinden, als mensen iets met tegenzin doen, verjaardag of wat dan ook. Graag of niet. Liever eerlijk. Of: zie mijn motto.
Ik kijk nog of ik tegen de 12e nog een kaart naar het jongetje zelf stuur. Bewuste keuzes maken kost veeeeeel energie zeg
Op zich vind ik een uitnodiging ook niet raar, bedoeld voor kinderen onder elkaar. Zodat je weet 'kinderfeestje, van dan tot dan'. Maar dit is toch wat anders. Het voelt veel 'groter', het gaat ook duren van 10.30 uur tot 14.00 uur, nou, dat lijkt mij rijkelijk lang hoor, voor een eenjarige die het toch allemaal nog niet snapt.
Ik zou het zelf zeker niet leuk vinden, als mensen iets met tegenzin doen, verjaardag of wat dan ook. Graag of niet. Liever eerlijk. Of: zie mijn motto.
Ik kijk nog of ik tegen de 12e nog een kaart naar het jongetje zelf stuur. Bewuste keuzes maken kost veeeeeel energie zeg
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 23 juni 2008 om 21:01
Bewuste keuzes maken is ook moeilijk. In het begin dan... Met af en toe eens een terugval. De post van Arwen kan ik me zo ongeveer 100% bij aansluiten. Gewoon vastberaden zijn, dan zal niemand met je de discussie aan gaan. Zodra er een opening doorklinkt in je stem dan zullen mensen proberen die verder te openen en voor je het weet zit jij weer in een "ik wil niet, maar omdat het anders zo lullig is doe ik het toch" situatie.
Ook ik heb besloten om mijn kostbare tijd te besteden aan mensen die belangrijk voor me zijn, en ja, daarin zijn, net als bij Arwen een paar uitzonderingen. Er is te weinig tijd in het leven om naar dit soort evenementen te gaan waar jij niet happy van wordt, en zeker niet als het niet iemand is die in je lijstje "ik zou ze zelf niet hebben uitgekozen, maar ze zijn nou eenmaal belangrijk omdat..." staat. Je kunt je tijd wel beter besteden, en wat je dan doet staat eigenlijk niet ter discussie, want het is jouw tijd.
Ooit heeft iemand tegen mij de wijze woorden gesproken: tijd is prioriteit. Vond ik zo'n mooie.
Ook ik heb besloten om mijn kostbare tijd te besteden aan mensen die belangrijk voor me zijn, en ja, daarin zijn, net als bij Arwen een paar uitzonderingen. Er is te weinig tijd in het leven om naar dit soort evenementen te gaan waar jij niet happy van wordt, en zeker niet als het niet iemand is die in je lijstje "ik zou ze zelf niet hebben uitgekozen, maar ze zijn nou eenmaal belangrijk omdat..." staat. Je kunt je tijd wel beter besteden, en wat je dan doet staat eigenlijk niet ter discussie, want het is jouw tijd.
Ooit heeft iemand tegen mij de wijze woorden gesproken: tijd is prioriteit. Vond ik zo'n mooie.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
maandag 23 juni 2008 om 21:09
:
Kaart is op de post, met zo ongeveer de tekst die ik hier eerder noemde.
Op zich vind ik een uitnodiging ook niet raar, bedoeld voor kinderen onder elkaar. Zodat je weet 'kinderfeestje, van dan tot dan'. Maar dit is toch wat anders. Het voelt veel 'groter', het gaat ook duren van 10.30 uur tot 14.00 uur, nou, dat lijkt mij rijkelijk lang hoor, voor een eenjarige die het toch allemaal nog niet snapt.
Ik zou het zelf zeker niet leuk vinden, als mensen iets met tegenzin doen, verjaardag of wat dan ook. Graag of niet. Liever eerlijk. Of: zie mijn motto.
Ik kijk nog of ik tegen de 12e nog een kaart naar het jongetje zelf stuur. Bewuste keuzes maken kost veeeeeel energie zeg
Goedzo!
Nu kost het energie, maar dat zal steeds minder zijn, het zal je steeds makkelijker afgaan.
dinsdag 24 juni 2008 om 11:19
Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie bijdragen.
Het heeft me weer een stapje verder geholpen in het proces van 'bewuste keuzes maken' en vooral: ruimte innemen.
Mijn tijd, mijn leven..
ik voel het meestal nog niet zo, maar dit stapje is weer een stap de goede richting in.
Inderdaad een goeie, tijd is prioriteit.
Gecombineerd met mijn eigen motto hieronder, helemaal goed.
Het heeft me weer een stapje verder geholpen in het proces van 'bewuste keuzes maken' en vooral: ruimte innemen.
Mijn tijd, mijn leven..
ik voel het meestal nog niet zo, maar dit stapje is weer een stap de goede richting in.
Inderdaad een goeie, tijd is prioriteit.
Gecombineerd met mijn eigen motto hieronder, helemaal goed.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 24 juni 2008 om 11:59
Goed zo Elmervrouw! Nee zeggen kun je leren. (Ik ben ook nog steeds aan het studeren daarop)
Over geld vragen: als mensen vragen wat ze 'moeten' kopen, doe ik vaak wat suggesties. En vertel dan ook vaak erbij dat ook een bijdrage in de spaarpot wel gewaardeerd wordt, want we zijn aan het sparen voor een (vul maar in: groot/duur cadeau). Ik zal het noooooit op de uitnodiging zetten, dat vind ik zo raar!
Over geld vragen: als mensen vragen wat ze 'moeten' kopen, doe ik vaak wat suggesties. En vertel dan ook vaak erbij dat ook een bijdrage in de spaarpot wel gewaardeerd wordt, want we zijn aan het sparen voor een (vul maar in: groot/duur cadeau). Ik zal het noooooit op de uitnodiging zetten, dat vind ik zo raar!
dinsdag 24 juni 2008 om 14:37
O... (schaam, schaam)... dat van die kado-tip zou ik wel gedaan hebben (maar nu dus niet meer...:-)....),
omdat ik het zonde vind dat mijn ukkie van 1 veel kleine kadootjes krijgt waar hij toch niet mee speelt (omdat het zoveel is)... terwijl ik liever iets groots of meerdere groter dingen zou kopen met alle centjes die er dan binnen komen....
Maar ben blij met de suggestie van zomerkind... :-)... Ik zou het toch wel vervelend vinden als mensen mij raar gaan vinden vanwege dat 'kadotip'... :-)
@TO: niet gaan en gewoon die kaart sturen. Al zou ik het zelf persoonlijk vertellen... (Er is nl. ook een reden waarom iemand wil weten of je komt of niet... misschien hebben ze catering oid... of moeten ze stoelen regelen of... nou ja.. weet ik het wat... Zij maken er een groot feest van (wat ik persoonlijk ook niet zo doen)... )
Ik begrijp uit je mail dat je het lastig vindt om iemand te 'kwetsen'. Mijn mening (en ervaring) is dat je beter eerlijk kunt zijn en kunt zeggen dat je veel energie hebt gestopt in de vriendschap maar dat je er voor je gevoel niets voor terugkrijgt.. Dat is duidelijk grenzen stellen....
Ik heb dit in mijn leven tot nu toe drie keer gedaan en het zorgde voor veel duidelijkheid... beter dan het dood laten bloeden (want dat kost ook veel energie voor jou: je blijft er toch aan denken.... en dat is na zo'n duidelijk gesprek ook niet meer (is mijn ervaring)).
Mijn mening is dat je mensen juist kwetst als je niet eerlijk tegen ze bent.... Net of ze helemaal instorten als je een keer de waarheid zegt.... dan heb je ook niet echt een goed beeld van of over de ander..
Is het wel leuk om de hele tijd 'voorgelogen' te worden en er achteraf achter te komen dat iemand niet eerlijk tegen je is geweest?
En natuurlijk zijn er verschillende manieren van de waarheid zeggen... bot of respectvol...
Ik geloof dat je je weg wel vindt...:-) Ik wilde alleen mijn eigen ervaring even kwijt... :-)
omdat ik het zonde vind dat mijn ukkie van 1 veel kleine kadootjes krijgt waar hij toch niet mee speelt (omdat het zoveel is)... terwijl ik liever iets groots of meerdere groter dingen zou kopen met alle centjes die er dan binnen komen....
Maar ben blij met de suggestie van zomerkind... :-)... Ik zou het toch wel vervelend vinden als mensen mij raar gaan vinden vanwege dat 'kadotip'... :-)
@TO: niet gaan en gewoon die kaart sturen. Al zou ik het zelf persoonlijk vertellen... (Er is nl. ook een reden waarom iemand wil weten of je komt of niet... misschien hebben ze catering oid... of moeten ze stoelen regelen of... nou ja.. weet ik het wat... Zij maken er een groot feest van (wat ik persoonlijk ook niet zo doen)... )
Ik begrijp uit je mail dat je het lastig vindt om iemand te 'kwetsen'. Mijn mening (en ervaring) is dat je beter eerlijk kunt zijn en kunt zeggen dat je veel energie hebt gestopt in de vriendschap maar dat je er voor je gevoel niets voor terugkrijgt.. Dat is duidelijk grenzen stellen....
Ik heb dit in mijn leven tot nu toe drie keer gedaan en het zorgde voor veel duidelijkheid... beter dan het dood laten bloeden (want dat kost ook veel energie voor jou: je blijft er toch aan denken.... en dat is na zo'n duidelijk gesprek ook niet meer (is mijn ervaring)).
Mijn mening is dat je mensen juist kwetst als je niet eerlijk tegen ze bent.... Net of ze helemaal instorten als je een keer de waarheid zegt.... dan heb je ook niet echt een goed beeld van of over de ander..
Is het wel leuk om de hele tijd 'voorgelogen' te worden en er achteraf achter te komen dat iemand niet eerlijk tegen je is geweest?
En natuurlijk zijn er verschillende manieren van de waarheid zeggen... bot of respectvol...
Ik geloof dat je je weg wel vindt...:-) Ik wilde alleen mijn eigen ervaring even kwijt... :-)
dinsdag 24 juni 2008 om 19:32
Ik snap je punt.
In het verleden heb ik dat al een keer met haar gedaan. Uitgesproken dat ik het een beetje eenzijdig van mijn kant vond. Hoe ik e.e.a. precies gezegd heb, weet ik echt niet meer, dit is jaren geleden. We hebben toen ook langere tijd geen kontakt meer gehad.
Totdat ze, met nieuwe liefde (na 8 jr van ondermijnende relatie) voor mijn deur stond en ik haar natuurlijk heb binnengelaten. Binnen de kortste keren trouwde ze, en kreeg een kindje.. en dolgelukkig met alles, wat heel fijn is voor haar. Ik wil het kontakt nu ook niet verbreken, maar ik zie het niet als vriendschap, meer op 'kennissen-niveau'. Alleen, om dat te gaan uitleggen, ik weet het niet. Denk niet dat zij het begrijpt, en dat ze gekwetst is. Want zij bedoelt het allemaal heel goed. Het overweldigt mij alleen veel te veel, zoals nu bijv. dit kinderfeestje, zoals ze dat plant.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 24 juni 2008 om 20:18
Elmervrouw, ik zou het ook niet uitleggen. Je komt niet op het kinderfeestje. PUNT. Waarom niet? Jouw reden. Je stuurt een kaart en vertelt het niet persoonlijk. Argument van er is een reden waarom ze dit wil weten, catering of wat dan ook (absurd voor een verjaardag van een kind dat 1 wordt, maar wie ben ik) dat is toch ondervangen door het kaartje? Tijd zat, het is pas de 12e het feestje. Kaartje zal morgen of overmorgen binnenkomen, tijd genoeg om de catering te melden dat er in elk geval 1 iemand minder is.
Als zij het niet begrijpt, jammer dan, haar probleem.
Ik vind wel dat je beter dingen niet kunt laten doodbloeden, maar ook hier geldt gewoon weer: stellig zijn. In een grijs verleden, toen ik nog niet zo duidelijk had hoe ik het wilde had ik eens een "zuiger" achter me aan. Bleef maar bellen of ik terrasjes wilde pakken of weet ik niet wat. Ik bleef netjes zeggen: Nee, het komt nu niet zo uit. Daarmee de opening houdend: ander keertje dus blijkbaar wel. Tot ze zelf (!) vroeg: Nu niet of nooit niet. Was een aangename inkopper. Heb nooit niet geantwoord en heb haar ook nooit niet meer gehoord.
Gewoon zeggen dat je niet mee gaat. Nee bedankt, ik ga niet mee. Hangt er vanaf wie het je vraagt of je nog een verdere uitleg wilt geven, lijkt mij. Tegen goede vriendinnen kan ik wel zeggen: geen zin, geen energie, ga al *** doen enz enz. Zo lang je stellig en vastberaden zegt dat je niet komt en dan de discussie afsluit zullen ze het je echt niet vragen. En als ze het dan wel doen, nou ja, jammer dan, dan zijn ze maar beledigd als je eerlijk bent. Vinden ze je een trut. Mooi, ben je daar ook weer vanaf.
Als zij het niet begrijpt, jammer dan, haar probleem.
Ik vind wel dat je beter dingen niet kunt laten doodbloeden, maar ook hier geldt gewoon weer: stellig zijn. In een grijs verleden, toen ik nog niet zo duidelijk had hoe ik het wilde had ik eens een "zuiger" achter me aan. Bleef maar bellen of ik terrasjes wilde pakken of weet ik niet wat. Ik bleef netjes zeggen: Nee, het komt nu niet zo uit. Daarmee de opening houdend: ander keertje dus blijkbaar wel. Tot ze zelf (!) vroeg: Nu niet of nooit niet. Was een aangename inkopper. Heb nooit niet geantwoord en heb haar ook nooit niet meer gehoord.
Gewoon zeggen dat je niet mee gaat. Nee bedankt, ik ga niet mee. Hangt er vanaf wie het je vraagt of je nog een verdere uitleg wilt geven, lijkt mij. Tegen goede vriendinnen kan ik wel zeggen: geen zin, geen energie, ga al *** doen enz enz. Zo lang je stellig en vastberaden zegt dat je niet komt en dan de discussie afsluit zullen ze het je echt niet vragen. En als ze het dan wel doen, nou ja, jammer dan, dan zijn ze maar beledigd als je eerlijk bent. Vinden ze je een trut. Mooi, ben je daar ook weer vanaf.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
woensdag 25 juni 2008 om 16:09
Maar wat zég ik dan als zij (of in een andere situatie, iemand anders) om uitleg of een reden vraagt?
Ik weet echt niet hoe ik daar op moet reageren!
Ben geneigd om toch weer braaf te gaan uitleggen, zoals ik altijd als vanzelfsprekend deed, maar wetende dat ik aan niemand verantwoording hoef af te leggen maakt nog niet dat ik dat ook niet meer doe. Dus.
Ik weet echt niet hoe ik daar op moet reageren!
Ben geneigd om toch weer braaf te gaan uitleggen, zoals ik altijd als vanzelfsprekend deed, maar wetende dat ik aan niemand verantwoording hoef af te leggen maakt nog niet dat ik dat ook niet meer doe. Dus.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 25 juni 2008 om 16:24
Verschillende opties:
- met glimmende oogjes: Jaaaa, dat zou JIJ wel eens willen weten he? Of nog korter, op geheimzinnige toon: Jaaaaa...
- mysterieus: daar heb ik zo mijn redenen voor / daar had ik een hele goede reden voor.
- nonchalant: o, dat kwam gewoon niet zo goed uit / o, ik had wat anders.
- serieus: daar heb ik het liever niet over.
- confronterend: Wil je het eerlijke antwoord of het beleefde antwoord? (en dan, desgevraagd uitleggen hoe het voor jou is)
- brutaal: wat een nieuwsgierig aagje ben jij zeg!
Al deze antwoorden geven aan: ik hoef geen verantwoording af te leggen aan jou. Ze nodigen niet echt uit tot doorvragen. Doet iemand dat toch (wat ik persoonlijk zeer onbeleefd vind) dan kun je iets zeggen in de trant van: ik hoef aan jou toch geen verantwoording af te leggen? Of: ik hoef mijn agenda toch niet aan jou te komen laten zien om te bewijzen dat ik een keer niet kan? Laat die persoon maar voelen dat ze over je grens heengaat.
Ik had een keer een spiraal laten plaatsen bij de huisarts, en mijn buurman lette op mijn zoon terwijl ik weg was. TOen ik terugkwam bleef hij maar doorvragen wat er was. Zo onbeleefd! Maar ik heb gewoon stug gezegd dat er niks was, en op een gegeven moment hem lachend aangekeken en gevraagd: je bent echt nieuwsgierig he? Daarna vroeg hij niet meer door.
Mijn tip: gewoon een paar zinnen die je liggen voor de spiegel oefenen, of met je man oefenen. Ook een goeie: als je een uitnodiging krijgt voor iets meteen vragen: bedankt voor de uitnodiging, mag ik daar even over nadenken? Dan hou je al meteen een slag om de arm en is neezeggen makkelijker.
Succes Elmervrouw! Supergoed dat je hiermee bezigbent!
- met glimmende oogjes: Jaaaa, dat zou JIJ wel eens willen weten he? Of nog korter, op geheimzinnige toon: Jaaaaa...
- mysterieus: daar heb ik zo mijn redenen voor / daar had ik een hele goede reden voor.
- nonchalant: o, dat kwam gewoon niet zo goed uit / o, ik had wat anders.
- serieus: daar heb ik het liever niet over.
- confronterend: Wil je het eerlijke antwoord of het beleefde antwoord? (en dan, desgevraagd uitleggen hoe het voor jou is)
- brutaal: wat een nieuwsgierig aagje ben jij zeg!
Al deze antwoorden geven aan: ik hoef geen verantwoording af te leggen aan jou. Ze nodigen niet echt uit tot doorvragen. Doet iemand dat toch (wat ik persoonlijk zeer onbeleefd vind) dan kun je iets zeggen in de trant van: ik hoef aan jou toch geen verantwoording af te leggen? Of: ik hoef mijn agenda toch niet aan jou te komen laten zien om te bewijzen dat ik een keer niet kan? Laat die persoon maar voelen dat ze over je grens heengaat.
Ik had een keer een spiraal laten plaatsen bij de huisarts, en mijn buurman lette op mijn zoon terwijl ik weg was. TOen ik terugkwam bleef hij maar doorvragen wat er was. Zo onbeleefd! Maar ik heb gewoon stug gezegd dat er niks was, en op een gegeven moment hem lachend aangekeken en gevraagd: je bent echt nieuwsgierig he? Daarna vroeg hij niet meer door.
Mijn tip: gewoon een paar zinnen die je liggen voor de spiegel oefenen, of met je man oefenen. Ook een goeie: als je een uitnodiging krijgt voor iets meteen vragen: bedankt voor de uitnodiging, mag ik daar even over nadenken? Dan hou je al meteen een slag om de arm en is neezeggen makkelijker.
Succes Elmervrouw! Supergoed dat je hiermee bezigbent!
woensdag 25 juni 2008 om 16:32
Ik bedenk me dat de beste opmerking eigenlijk al eerder gegeven is: "Ik kan niet, ik heb een andere afspraak waar ik niet onderuit kan". Dat die afspraak de afspraak met jezelf is om nooit meer naar dingen te gaan waar je niet heel veel zin in hebt, hoeven zij niet te weten. Deze opmerking is zo goed omdat je dan geen vragen oproept (zoals je bij mijn suggesties misschien wel hebt). Als mensen het gore lef hebben om te vragen: met wie? zou ik gewoon zeggen: dat gaat jou niks aan, of: zo, jij bent wel errug nieuwsgierig he?
woensdag 25 juni 2008 om 16:54
Vind de suggesties van MissMara heel goed. Overigens, over die afspraak (met jezelf) zou ik het stukje "waar ik niet onderuit kan" weglaten. En als diegene dan zo onbeleefd is om te vragen met wie, dan zou ik er helemaal klaar mee zijn en zeggen: Met mezelf, ik heb met mezelf afgesproken om eens lekker in mijn pyjama voor de buis te gaan hangen. Is heel bot, maar wel heeeeel duidelijk. Maar ik vind dat het je goede recht is om gewoon te zeggen: je hoeft niet alles te weten.
Kijk, als je er voor jezelf van overtuigd bent dat het jouw goed recht is om zonder verdere opgaaf van reden ergens negatief op te reageren dan straal je dat echt vanzelf wel uit, en geloof me, mensen accepteren dat gewoon.
Weet je wat mijn ogen ooit eens heeft geopend? (Ben soms ook zo naïef, haha!) Ik zat tegen mijn moeder te zemelen over een vakantie met een groep mensen. Zat een meisje bij dat ik zo'n ongelofelijk stom kind vond. Daar had ik het over en haar reactie: "Zij zal jou ook wel niet zo aardig vinden dan." Ik vond het toen niet echt leuk om te horen, maar het heeft me eigenlijk wel doen beseffen dat jij niet iedereen aardig hoeft te vinden en andersom ook niet. En ik moet zeggen, dat maakt het ook wel makkelijker soms om nee te zeggen.
Kijk, als je er voor jezelf van overtuigd bent dat het jouw goed recht is om zonder verdere opgaaf van reden ergens negatief op te reageren dan straal je dat echt vanzelf wel uit, en geloof me, mensen accepteren dat gewoon.
Weet je wat mijn ogen ooit eens heeft geopend? (Ben soms ook zo naïef, haha!) Ik zat tegen mijn moeder te zemelen over een vakantie met een groep mensen. Zat een meisje bij dat ik zo'n ongelofelijk stom kind vond. Daar had ik het over en haar reactie: "Zij zal jou ook wel niet zo aardig vinden dan." Ik vond het toen niet echt leuk om te horen, maar het heeft me eigenlijk wel doen beseffen dat jij niet iedereen aardig hoeft te vinden en andersom ook niet. En ik moet zeggen, dat maakt het ook wel makkelijker soms om nee te zeggen.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
woensdag 25 juni 2008 om 19:51
Daar ben ik rationeel wel van overtuigd, maar mijn gevoel wil nog niet zo mee... daarom 'wankel' ik ook nog zo.
Juist die dingen (mijn leven, mijn tijd, ik ben vrij, etc..) voel ik nog niet echt. Daarom heb ik echt die hulpmiddelen nodig zoals bijv. de antwoorden die jullie hier noemen
Vooral die afspraak met jezelf, dat vind ik een krachtige, zeker als je er juist niet bij zegt dat die afspraak met jezelf is.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 25 juni 2008 om 20:32
weet je wat het ook is elmervrouw, door dingen te doen die je eigenlijk niet leuk vindt of waar je geen zin in hebt, heb je ook minder zin en energie in dingen die je juist eigenlijk wel leuk vindt. En dat maakte het voor mij op een gegeven moment makkelijker om nee te zeggen. Had ik pas over 3 weken tijd voor een avondje met een goede vriendin bij wijze van spreken. En natuurlijk moet je soms dingen doen gewoon omdat het nou eenmaal moet of omdat je een ander er een groot plezier mee doet. Maar om dan ook nog dingen te doen voor en met mensen die je eigenlijk niet ziet zitten, tja, daar is je tijd echt te kostbaar voor hoor (en vooral ook je energie, van leuke dingen krijg ik energie, van dit soort verplichte dingen raak ik een hoop energie kwijt). En wat smollie ook schrijft, niet iedereen hoeft je aardig te vinden, dat is andersom ook niet zo.
Vind de suggesties van missmara trouwens brilliant!
Vind de suggesties van missmara trouwens brilliant!
woensdag 25 juni 2008 om 21:30
:
[...]
Daar ben ik rationeel wel van overtuigd, maar mijn gevoel wil nog niet zo mee... daarom 'wankel' ik ook nog zo.
Juist die dingen (mijn leven, mijn tijd, ik ben vrij, etc..) voel ik nog niet echt. Daarom heb ik echt die hulpmiddelen nodig zoals bijv. de antwoorden die jullie hier noemen
Vooral die afspraak met jezelf, dat vind ik een krachtige, zeker als je er juist niet bij zegt dat die afspraak met jezelf is.
Het komt, het komt, echt waar. Bij mij was het breekpunt dat mijn lief, met wie ik toen nog niet zo lang samen was, best boos werd omdat ik de hele week de hort op ging met jan en alleman (gewoon omdat ze het me vroegen) en dan als wij een keer een avondje samen waren was ik niet te genieten omdat ik hardstikke moe was. Hij noemde het heel mooi: mijn op hol geslagen sociale leven. En zo was het letterlijk ook.
Eerste keer dat iemand me daarna iets vroeg om te gaan doen met wie ik dat beslist niet wilde heb ik heel vaag gereageerd, en diegene is er nooit op teruggekomen. Pfjoe voor mij. En nu zeg ik gewoon nee bij concrete vragen. Bij vage vragen (zullen we een keer borrelen/koffie drinken/uit eten/stappen) geef ik ook een vaag antwoord als ik niet wil. "Weet niet, misschien." In deze fase van mijn leven (hoogzwanger) heb ik toevallig echt helemaal nergens zin in, zelfs niet met mijn aller aller aller liefste vriendinnen, en die weten dat allemaal. Gewoon, omdat ik op alle vragen zeg: Nee, hoor, ik wil lekker thuis alleen of met mijn lief op de bank zitten, heb de energie niet voor gezelligheid. Twee weken geleden opperde een hele lieve schat nog om langs te komen en toen ik zei, nou nee, doe maar niet kreeg ik als antwoord: Ik waardeer je eerlijkheid.
Kortom, het komt echt en jij vindt daarin je eigen weg. De een zal het misschien wat minder direct zeggen, en de ander zegt gewoon: Thanks, but no thanks. Jouw weg zal ergens in het midden liggen misschien. Zo lang jij erachter staat is het altijd goed.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
