Kinderen
alle pijlers
Dillema door mijn puberdochter!! Iemand een mening?
zondag 5 augustus 2007 om 00:55
Hoi
Hoop dat er nog iemand wakker is om mij een mening te geven.
Even in een notendop:
De engelse vriend (19)van mijn dochter(17 )Maakt een korte rondreis door europa.Hij heeft veel problemen thuis en bij terugkomst geen concreet zicht op huisvesting daar.
Hij heeft de afgelopen twee weken samen met haar bij haar vader gelogeerd.Echter hebben ze zich daar in haar vaders ogen niet sociaal gedragen,zodat de logeerpartijtjes daar voorlopig van de baan zijn.
Inmiddels is hij in Berlijn,maar heeft daar geen onderkomen kunnen regelen en is ziek geworden.
Nu heeft mijn dochter aangeboden dat hij terug naar nederland kan komen,zodat hij samen met haar hier wat kan regelen.
Nu dus het probleem: haar vader accepteerd geen logees meer.
Ik ben psychiatrisch patient(eetstoornis en borderline) waardoor ik veel thuisben en privacy rust,en regelmaat nodig heb (lang verhaal hoe dat in elkaar zit) Ook heb ik een druk gezin met drie kids. Daardoor zal het mij niet goed doen hier een slaapplaats aan te bieden.Zeker omdat er geen uitzicht is wanneer hij weer terug keert naar engeland.
Ik weet nu niet wat ik moet doen. Mijn dochter is heel verdrietig dat het zo slecht met hem gaat,en wil hem graag helpen.Dat betekent dat zei daar wel anderen(ouders) voor in moet schakelen.
Moet ik mijn eigen grenzen bewaken en hier afstand van houden?
Of moet ik die vriend helpen omdat het belangrijk is voor mijn dochter?
Nou ja,dat is het verhaal in grote lijnen.Ik heb even niemand om het daar over te hebben want mijn vriend is op pad.
Dus ......iemand een mening.
Groetjes Iry
Hoop dat er nog iemand wakker is om mij een mening te geven.
Even in een notendop:
De engelse vriend (19)van mijn dochter(17 )Maakt een korte rondreis door europa.Hij heeft veel problemen thuis en bij terugkomst geen concreet zicht op huisvesting daar.
Hij heeft de afgelopen twee weken samen met haar bij haar vader gelogeerd.Echter hebben ze zich daar in haar vaders ogen niet sociaal gedragen,zodat de logeerpartijtjes daar voorlopig van de baan zijn.
Inmiddels is hij in Berlijn,maar heeft daar geen onderkomen kunnen regelen en is ziek geworden.
Nu heeft mijn dochter aangeboden dat hij terug naar nederland kan komen,zodat hij samen met haar hier wat kan regelen.
Nu dus het probleem: haar vader accepteerd geen logees meer.
Ik ben psychiatrisch patient(eetstoornis en borderline) waardoor ik veel thuisben en privacy rust,en regelmaat nodig heb (lang verhaal hoe dat in elkaar zit) Ook heb ik een druk gezin met drie kids. Daardoor zal het mij niet goed doen hier een slaapplaats aan te bieden.Zeker omdat er geen uitzicht is wanneer hij weer terug keert naar engeland.
Ik weet nu niet wat ik moet doen. Mijn dochter is heel verdrietig dat het zo slecht met hem gaat,en wil hem graag helpen.Dat betekent dat zei daar wel anderen(ouders) voor in moet schakelen.
Moet ik mijn eigen grenzen bewaken en hier afstand van houden?
Of moet ik die vriend helpen omdat het belangrijk is voor mijn dochter?
Nou ja,dat is het verhaal in grote lijnen.Ik heb even niemand om het daar over te hebben want mijn vriend is op pad.
Dus ......iemand een mening.
Groetjes Iry
zaterdag 11 augustus 2007 om 02:52
Hoi toetyfroety
Je hebt helemaal gelijk,dat wij tegenwoordig onze kids met zijden handschoentjes aanpakken.
Helaas werkt dat zo niet in de maatschapij,dus aan die aanpak hebben ze niet zoveel.
Dat besef ik mij nu heel goed,dus daar komt verandering in!
Nou ja,ik wacht eerst nog even tot deze traantjes opgedroogd zijn.
Heeft denk ik ook met loslaten te maken. Ineens zijn ze groot (en dan bedoel ik ook echt ineens) en willen ze alles zelf doen.
Hier moet ik dus een stapje terug gaan doen om haar ook van haar fouten te laten leren i.p.v ze voor haar op te lossen.
En dan heb ik nog twee pubers te gaan,maar dat duurt nog even.
Dat zijn jongens,hopelijk zijn die wat makkelijker.
Groetjes.Iry
Je hebt helemaal gelijk,dat wij tegenwoordig onze kids met zijden handschoentjes aanpakken.
Helaas werkt dat zo niet in de maatschapij,dus aan die aanpak hebben ze niet zoveel.
Dat besef ik mij nu heel goed,dus daar komt verandering in!
Nou ja,ik wacht eerst nog even tot deze traantjes opgedroogd zijn.
Heeft denk ik ook met loslaten te maken. Ineens zijn ze groot (en dan bedoel ik ook echt ineens) en willen ze alles zelf doen.
Hier moet ik dus een stapje terug gaan doen om haar ook van haar fouten te laten leren i.p.v ze voor haar op te lossen.
En dan heb ik nog twee pubers te gaan,maar dat duurt nog even.
Dat zijn jongens,hopelijk zijn die wat makkelijker.
Groetjes.Iry
zaterdag 11 augustus 2007 om 03:18
Haha... dat hoop ik ook! Ik zit straks met twee jongens in huis!
Of zoals vriend zei, toen we wisten, dat we weer n jongen kregen:
"Gelukkig! Over 13 jaar geen puisterige jongens op de stoep voor mijn meisje....":rofl:
Kan me voorstellen dat t heel rot is, als je machteloos staat tov t verdriet van je "kleine" meisje.
Onze moeders kwamen niet voor niets aan met clichees als "geen hand vol maar een land vol"... of in deze tijd "n wereld vol"
Maar eigenlijk maakt je dat alleen maar n goede moeder, toch? Dat je zo meeleeft met je kinderen en ze alle verdriet wil besparen?
Onmogelijk, natuurlijk... maar toch...
En echt, jouw dochter snapt dit over n aantal jaartjes ook wel weer, zoals wij t nu ook van onze ouders snappen.
(Maar dat gaat ze je vast ook niet vertellen
)
En dan nog off topic... tja, ik was vanmorgen al in 2 koekjes ipv 1 getrapt (hij had ook zooooooo braaf zn bammetjes op) en zn papa trapte er nog n keer in toen mama effe op bed lag (terwijl hij wist dat ie er al 2 op had). Ach, zolang t niet iedere dag zo gaat en hij niets te dik is....
Ik ben trouwens zondag uitgerekend, dus hopelijk hoef ik niet zo lang meer. Maar mn oudste is gehaald, dus ik weet ook dat je nog tot t uiterlijke einde door kan lopen....
Ga nu maar ns pitten... heel veel sterkte en ik hou in de gaten of je nog eens hier komt...
Of zoals vriend zei, toen we wisten, dat we weer n jongen kregen:
"Gelukkig! Over 13 jaar geen puisterige jongens op de stoep voor mijn meisje....":rofl:
Kan me voorstellen dat t heel rot is, als je machteloos staat tov t verdriet van je "kleine" meisje.
Onze moeders kwamen niet voor niets aan met clichees als "geen hand vol maar een land vol"... of in deze tijd "n wereld vol"
Maar eigenlijk maakt je dat alleen maar n goede moeder, toch? Dat je zo meeleeft met je kinderen en ze alle verdriet wil besparen?
Onmogelijk, natuurlijk... maar toch...
En echt, jouw dochter snapt dit over n aantal jaartjes ook wel weer, zoals wij t nu ook van onze ouders snappen.
(Maar dat gaat ze je vast ook niet vertellen
)En dan nog off topic... tja, ik was vanmorgen al in 2 koekjes ipv 1 getrapt (hij had ook zooooooo braaf zn bammetjes op) en zn papa trapte er nog n keer in toen mama effe op bed lag (terwijl hij wist dat ie er al 2 op had). Ach, zolang t niet iedere dag zo gaat en hij niets te dik is....
Ik ben trouwens zondag uitgerekend, dus hopelijk hoef ik niet zo lang meer. Maar mn oudste is gehaald, dus ik weet ook dat je nog tot t uiterlijke einde door kan lopen....
Ga nu maar ns pitten... heel veel sterkte en ik hou in de gaten of je nog eens hier komt...
zaterdag 11 augustus 2007 om 04:00
Hee patrieske
Hartsikke leuk ! twee knullen!!
Hoop dat je niet lang hoeft te wachten op nummer twee,je zal het wel zat zijn.
Enne,ja later begrijpt mijn dochter het vast allemaal wel,en nee dat krijg ik denk ik niet te horen.
Ik houd mijn mond ook nog steeds stijf dicht tegen mijn moeder,hypocriet als ik ben
.
Groetjes,iry
Hartsikke leuk ! twee knullen!!
Hoop dat je niet lang hoeft te wachten op nummer twee,je zal het wel zat zijn.
Enne,ja later begrijpt mijn dochter het vast allemaal wel,en nee dat krijg ik denk ik niet te horen.
Ik houd mijn mond ook nog steeds stijf dicht tegen mijn moeder,hypocriet als ik ben
.Groetjes,iry
zaterdag 11 augustus 2007 om 09:43
Hoi Iry, ik vind dat jullie het heel goed gedaan hebben. Als je dochter wat gekalmeerd is kan je er nog eens over praten. Zoals jij het schrijft heeft hij er echt zelf voor gekozen! Hij had ook vier uur kunnen zoeken met haar naar een andere acomodatie en die hadden ze dan makkelijk kunnen vinden. Ik denk dat deze jongen hartstikke gelukkig was dat hij de kans kreeg om naar huis te gaan op deze manier. Als hij voor zijn problemen gevlucht is dan blijft het wel in zn achterhoofd zitten en dat is ook geen fijn gevoel.
Jullie hebben het goed gedaan ook vooral omdat jij en haar vader het samen besloten hebben. Je staat er niet alleen voor.
Dat ze verdrietig is, is logisch maar jullie hebben echt je best gedaan om het op te lossen. En wie weet is die jongen wel hartstikke gelukkig dat jullie aan een oplossing voor de lange termijn hebben meegedacht en meegeholpen in plaats van aan een oplossing die het gat eventjes dicht. Want hoe lang had hij/hadden zij op die camping kunnen zitten?? Ook niet tot in de eeuwigheid. Ik denk dat deze jongen een hele goede keus gemaakt heeft door naar Engeland terug te gaan.
Jullie hebben het goed gedaan ook vooral omdat jij en haar vader het samen besloten hebben. Je staat er niet alleen voor.
Dat ze verdrietig is, is logisch maar jullie hebben echt je best gedaan om het op te lossen. En wie weet is die jongen wel hartstikke gelukkig dat jullie aan een oplossing voor de lange termijn hebben meegedacht en meegeholpen in plaats van aan een oplossing die het gat eventjes dicht. Want hoe lang had hij/hadden zij op die camping kunnen zitten?? Ook niet tot in de eeuwigheid. Ik denk dat deze jongen een hele goede keus gemaakt heeft door naar Engeland terug te gaan.
zaterdag 11 augustus 2007 om 12:08
Ja, Kaetje... je zegt ook nog n paar dingen waar ik me helemaal bij aansluit.
Iry, hoe vervelend voor je de dochter en onromantisch t ook is, denk ook dat die jongen voor zichzelf de beste keuze heeft gemaakt door daar heen te gaan waar ie zn problemen kan aanpakken.
En t viel me idd ook op dat jij en de vader samen tot dit besluit zijn gekomen en dat lijkt me uiteindelijk wel t beste. Ik begrijp uit je verhaal, dat julie vaak niet op een lijn liggen, maar nu dus wel... Lijkt me voor dochter ook fijn (al geeft ze dat in dit geval niet meteen toe, waarschijnlijk).
(En ja, ik ben t idd beu.... ukkie moet eruit!!!!)
Iry, hoe vervelend voor je de dochter en onromantisch t ook is, denk ook dat die jongen voor zichzelf de beste keuze heeft gemaakt door daar heen te gaan waar ie zn problemen kan aanpakken.
En t viel me idd ook op dat jij en de vader samen tot dit besluit zijn gekomen en dat lijkt me uiteindelijk wel t beste. Ik begrijp uit je verhaal, dat julie vaak niet op een lijn liggen, maar nu dus wel... Lijkt me voor dochter ook fijn (al geeft ze dat in dit geval niet meteen toe, waarschijnlijk).
(En ja, ik ben t idd beu.... ukkie moet eruit!!!!)
