Kinderen
alle pijlers
Dochter denkt dat ze transgender is
woensdag 10 maart 2021 om 12:15
Hallo allemaal,
Mijn dochter van net 12 (groep 8) is nogal aan het puberen. Ze is lichamelijk al vrij volwassen en ook voor de rest al wat verder dan de gemiddelde 12-jarige bij haar op school. Ook heeft ze het altijd al wat moeilijker met zichzelf gehad dan bijvoorbeeld mijn oudste dochter of ikzelf op die leeftijd.
Het laatste jaar is ze nogal bezig met lhtb en dat soort dingen. Op een gegeven moment dacht ze dat ze lesbisch was, toen weer bi, maar meestal is ze verliefd op jongens. Ik denk dan echt: meisje, waarom ben je daar nu al zo erg mee bezig. Het maakt toch helemaal niet uit en je komt er vanzelf wel achter. Dit zeg ik niet op die manier tegen haar overigens. Het is volgens mij voor een groot deel aangewakkerd door TikTok en aanverwante social media. Maar daar zitten haar klasgenoten/vriendinnen ook op en die zijn daar niet mee bezig.
Maar goed. Vandaag kwam ze opeens naar me toe en vertelde huilend dat ze er al maanden over nadenkt en dat ze denkt dat ze transgender is. Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee hoe ik daarmee om moet gaan. Niet omdat ik niet achter haar sta als het zo zou zijn, maar omdat er geen enkele aanwijzing voor is of is geweest. Ze is altijd heel meisjesachtig geweest, als peuter zelfs extreem (alleen rokjes en jurkjes aan willen, bij een broek ging ze door het lint), altijd met meisjesspeelgoed spelen, make-up, nagellak, prinsessenjurken, 100 keer omkleden per dag en het liefst in rokjes, niet met jongens omgaan maar juist alleen maar vriendinnen hebben. Qua sport dansen en turnen. Jongensdingen heeft ze nooit iets van moeten hebben en ze het is/was ook zo’n typisch “jongens zijn stom”-meisje.Ook heeft ze totaal geen moeite met haar borsten en andere ontwikkelingen van haar lichaam en vindt ze ze juist mooi. Kortom: ik geloof gewoon echt niet dat het zo is, maar wil haar natuurlijk wel serieus nemen over haar gevoel. Ze zat er echt mee. Ik begrijp dat het gewoon een lastige leeftijd is, ze heeft het op school niet altijd makkelijk met veel gedoe in de klas en nu met corona en geen kinderen hier in de buurt heeft de vervelling toegeslagen (en ze vindt niks leuk wat ik aanbied te gaan doen). Ze heeft dus ook gewoon teveel tijd om te piekeren.
Hoe ga ik hiermee om? Ik heb haar gezegd dat ik altijd achter haar zal staan, maar heb haar wel gezegd dat ik niet zo goed weet hoe te reageren omdat alles de andere kant op wijst, het dus een complete verrassing is. En omdat het dus een complete verrassing was, weet ik dus niet of ik wel goed heb gereageerd. Ze voelt zich denk ik niet helemaal serieus genomen. Aan de andere kant wil ik er ook niet teveel in meegaan, omdat ze wel vaker van dit soort fases heeft.
Wat zouden jullie doen? Wat tegen haar te zeggen? Haar met iemand laten praten (wat ze niet wil, dat heb ik wel eens voorgesteld bij andere dingen die speelden) of juist zelf iemand zoeken die me kan vertellen wat het juiste is (ook omdat ze wel vaker niet helemaal goed in haar vel zit)? Of het gewoon maar even zo laten in de hoop dat het overwaait?
Alvast bedankt voor de reacties!
Mijn dochter van net 12 (groep 8) is nogal aan het puberen. Ze is lichamelijk al vrij volwassen en ook voor de rest al wat verder dan de gemiddelde 12-jarige bij haar op school. Ook heeft ze het altijd al wat moeilijker met zichzelf gehad dan bijvoorbeeld mijn oudste dochter of ikzelf op die leeftijd.
Het laatste jaar is ze nogal bezig met lhtb en dat soort dingen. Op een gegeven moment dacht ze dat ze lesbisch was, toen weer bi, maar meestal is ze verliefd op jongens. Ik denk dan echt: meisje, waarom ben je daar nu al zo erg mee bezig. Het maakt toch helemaal niet uit en je komt er vanzelf wel achter. Dit zeg ik niet op die manier tegen haar overigens. Het is volgens mij voor een groot deel aangewakkerd door TikTok en aanverwante social media. Maar daar zitten haar klasgenoten/vriendinnen ook op en die zijn daar niet mee bezig.
Maar goed. Vandaag kwam ze opeens naar me toe en vertelde huilend dat ze er al maanden over nadenkt en dat ze denkt dat ze transgender is. Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee hoe ik daarmee om moet gaan. Niet omdat ik niet achter haar sta als het zo zou zijn, maar omdat er geen enkele aanwijzing voor is of is geweest. Ze is altijd heel meisjesachtig geweest, als peuter zelfs extreem (alleen rokjes en jurkjes aan willen, bij een broek ging ze door het lint), altijd met meisjesspeelgoed spelen, make-up, nagellak, prinsessenjurken, 100 keer omkleden per dag en het liefst in rokjes, niet met jongens omgaan maar juist alleen maar vriendinnen hebben. Qua sport dansen en turnen. Jongensdingen heeft ze nooit iets van moeten hebben en ze het is/was ook zo’n typisch “jongens zijn stom”-meisje.Ook heeft ze totaal geen moeite met haar borsten en andere ontwikkelingen van haar lichaam en vindt ze ze juist mooi. Kortom: ik geloof gewoon echt niet dat het zo is, maar wil haar natuurlijk wel serieus nemen over haar gevoel. Ze zat er echt mee. Ik begrijp dat het gewoon een lastige leeftijd is, ze heeft het op school niet altijd makkelijk met veel gedoe in de klas en nu met corona en geen kinderen hier in de buurt heeft de vervelling toegeslagen (en ze vindt niks leuk wat ik aanbied te gaan doen). Ze heeft dus ook gewoon teveel tijd om te piekeren.
Hoe ga ik hiermee om? Ik heb haar gezegd dat ik altijd achter haar zal staan, maar heb haar wel gezegd dat ik niet zo goed weet hoe te reageren omdat alles de andere kant op wijst, het dus een complete verrassing is. En omdat het dus een complete verrassing was, weet ik dus niet of ik wel goed heb gereageerd. Ze voelt zich denk ik niet helemaal serieus genomen. Aan de andere kant wil ik er ook niet teveel in meegaan, omdat ze wel vaker van dit soort fases heeft.
Wat zouden jullie doen? Wat tegen haar te zeggen? Haar met iemand laten praten (wat ze niet wil, dat heb ik wel eens voorgesteld bij andere dingen die speelden) of juist zelf iemand zoeken die me kan vertellen wat het juiste is (ook omdat ze wel vaker niet helemaal goed in haar vel zit)? Of het gewoon maar even zo laten in de hoop dat het overwaait?
Alvast bedankt voor de reacties!
woensdag 10 maart 2021 om 16:32
Het kan ook een soort interesse vacuüm zijn. Toevallig had ik het hier met dochter van bijna 13 over. Die zegt dat er inderdaad veel groepen op TikTok zijn waar dit veel besproken wordt en interessant gevonden, maar dat het ook gestuurd wordt door de “for you” pagina. Ofzo.
Het is tegenwoordig moeilijk om bijzonder en onderscheidend te zijn.
Zij is wel blij met het feit dat er openlijk over gepraat en weinig geoordeeld wordt, maar heeft ook het gevoel dat je niet interessant genoeg bent als je geen twijfels of speciale identiteit hebt. Dat lijken mij al redenen genoeg om zelf te gaan twijfelen als je puber bent.
Ik zou het gesprek open houden, maar psycholoog of genderteam lijken mij nogal wat stappen te ver.
Het is tegenwoordig moeilijk om bijzonder en onderscheidend te zijn.
Zij is wel blij met het feit dat er openlijk over gepraat en weinig geoordeeld wordt, maar heeft ook het gevoel dat je niet interessant genoeg bent als je geen twijfels of speciale identiteit hebt. Dat lijken mij al redenen genoeg om zelf te gaan twijfelen als je puber bent.
Ik zou het gesprek open houden, maar psycholoog of genderteam lijken mij nogal wat stappen te ver.
woensdag 10 maart 2021 om 16:32
Ik zou vooral aan je dochter vragen wat ze wil, ipv meteen allerlei hulp in te schakelen zoals hier door sommigen geadviseerd wordt. Zeg dat het helemaal prima is, wat ze ook is/voelt/wil zijn. En vraag haar of ze hier iets mee wil (en dan kun je eventueel opties noemen, waaronder gewoon even niets doen).
woensdag 10 maart 2021 om 16:34
Helemaal eens
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 10 maart 2021 om 16:35
Ja, dit ook. Je maakt het -denk ik- wel al heeeel groot door direct hulp in te schakelen.S-Groot schreef: ↑10-03-2021 16:32Ik zou vooral aan je dochter vragen wat ze wil, ipv meteen allerlei hulp in te schakelen zoals hier door sommigen geadviseerd wordt. Zeg dat het helemaal prima is, wat ze ook is/voelt/wil zijn. En vraag haar of ze hier iets mee wil (en dan kun je eventueel opties noemen, waaronder gewoon even niets doen).
woensdag 10 maart 2021 om 18:02
Wat is het gevaar dan? Wat is de verkeerde kant?beetjegek schreef: ↑10-03-2021 16:26De maatschappij is gevaarlijk, niet denken dat je bi bent.... Ik vind het allemaal helemaal de verkeerde kant op gaan. Die pubers zijn ontzettend beïnvloedbaar, en het is tegenwoordig helemaal hip and happening om niet hetero te zijn. Mijn dochter is niet bi, geloof ik niks van. En of dat uitmaakt? Nee dat moet ze zelf weten. Maar ik ken haar langer dan vandaag.
What a nuanced anxiety
woensdag 10 maart 2021 om 18:39
Ze plaatsen het in een hokje maar toen ik jong was waren we als meisjes ook met elkaar aan het experimenteren. En pubermeisjes worden wel eens vaker verliefd op hun beste vriendin. Daarna zijn ze volstrekt hetero. Er gebeurt zoveel met die hormonen, je zou van minder in de war raken
. Voor je dochter is het nu bi, wellicht blijft dat zo.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 10 maart 2021 om 18:42
Nou ja, ze merkt het zelf wel in de praktijk toch? Biseksueel lijkt mij juist een prima uitgangspunt, want dan leg je jezelf geen enkele beperking op.
woensdag 10 maart 2021 om 18:46
Ik zou met je dochter in gesprek blijven, desnoods langs gaan bij de huisarts. Of zeg eerlijk dat je het een tijdje aan wil kijken en als het over een paar maanden nog zo is jullie iemand gaan zoeken.
Ik zou ook praten over dat het begin van de puberteit lastig kan zijn, en dat daar twijfels bij horen. Ik heb je bericht nog eens doorgelezen en als je echt aangeeft dat er verder niks op wijst dan zou ik het bespreekbaar houden maar wel nog even afwachten, zeker als ze geen afkeer heeft van haar eigen lichaam.
Ik zou ook praten over dat het begin van de puberteit lastig kan zijn, en dat daar twijfels bij horen. Ik heb je bericht nog eens doorgelezen en als je echt aangeeft dat er verder niks op wijst dan zou ik het bespreekbaar houden maar wel nog even afwachten, zeker als ze geen afkeer heeft van haar eigen lichaam.
woensdag 10 maart 2021 om 18:51
woensdag 10 maart 2021 om 19:00
TO, ik denk dat het heel belangrijk voor je is om je te verdiepen in alle kanten van de transgender-discussie zodat je je dochter goed kunt ondersteunen. Daarmee bedoel ik niet alleen 'trans-positieve' organisaties zoals Transvisie, maar ook de argumenten van degenen die zeer kritisch zijn op de huidige manier waarop met transgender-issues wordt omgegaan. Zie bijvoorbeeld de rechtspraak om Keira Bell vs. Tavistock in de UK (lees ook vooral het originele document https://www.judiciary.uk/wp-content/upl ... dgment.pdf), waardoor het nu blijkt dat puberteitsremmers helemaal niet zo onschuldig zijn zoals ze vaak worden neergezet.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je dochter wel of niet transgender is, maar persoonlijk zou ik me willen wapenen met alle kennis die mogelijk is als het gaat om het begeleiden bij zulke ingrijpende dingen.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je dochter wel of niet transgender is, maar persoonlijk zou ik me willen wapenen met alle kennis die mogelijk is als het gaat om het begeleiden bij zulke ingrijpende dingen.
woensdag 10 maart 2021 om 19:08
Vroeger hadden we de kerk die mensen vertelde dat ze netjes braaf alleen met het andere geslacht seks mochten hebben (en dan alleen nog binnen het huwelijk en met de bedoeling om zoveel mogelijk gelovigen op de wereld te zetten).KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑10-03-2021 18:51Ik denk daarom juist dat die ontdekkingsreis niet beïnvloed zou moeten worden door een trend of social media druk.
Dan lijkt mij dit een stuk beter.
woensdag 10 maart 2021 om 19:29
Ik vind het juist een opluchting dat mensen nu veel makkelijk in contact komen met diversiteit. Je zou maar biseksuele of homoseksuele gevoelens ervaren en geen flauw idee hebben wat je ermee aan moet en of het wel 'normaal' is. Het is toch fijn om verschillende mensen te kunnen zien en zo ook waar te nemen dat het allemaal helemaal niet uit maakt?
En als dat ertoe leidt dat iemand een tijdje denkt bi te zijn maar later toch hetero of homo blijkt te zijn, soit. Dat hoort ook bij het ontdekken wie je bent.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor die vraag m.b.t. je gender. Het is toch prettig om voorbeelden te zien, om te weten dat het bestaat, dat maakt in ieder geval dat je je niet alleen voelt in je eigen afwegingen. En als dan later blijkt dat je trans bent, of gender fluid, of 'gewoon' man of vrouw, prima - maar je ervaart tenminste geen enorm gevoel van eenzaamheid omdat je geen flauw idee hebt wat je overkomt.
En als dat ertoe leidt dat iemand een tijdje denkt bi te zijn maar later toch hetero of homo blijkt te zijn, soit. Dat hoort ook bij het ontdekken wie je bent.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor die vraag m.b.t. je gender. Het is toch prettig om voorbeelden te zien, om te weten dat het bestaat, dat maakt in ieder geval dat je je niet alleen voelt in je eigen afwegingen. En als dan later blijkt dat je trans bent, of gender fluid, of 'gewoon' man of vrouw, prima - maar je ervaart tenminste geen enorm gevoel van eenzaamheid omdat je geen flauw idee hebt wat je overkomt.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
woensdag 10 maart 2021 om 19:43
Oo zich is dit denk ik iets van alle tijden. Veel pubers zijn enorm op zoek naar hun identiteit. Grote verschil met vroeger is dat je er nu ook iets mee kunt of moet. Dat is een voordeel, maar maakt het ook enorm complex en ik denk dat enige voorzichtigheid ook wel op zijn plaats is.
Kijk ik naar mijzelf: ik wilde als puber dolgraag een jongen zijn. Borsten, menstrueren: ik voelde mij er zeer oncomfortabel bij. Ik kon beter overweg met jongens: ging ook bijna alleen met jongens om. Ging later ook een studie met bijna alleen maar mannen doen, woonde in een mannenhuis, ging met jongens/mannen uit enzovoorts.
Ergens ben ik erg blij dat ik niet in de huidige tijd opgroei, want nu ik ruim volwassen ben voel ik mij echt vrouw. Toen kon er niets mee: nu wel en dat maakt het gecompliceerd.
Ik zou je dochter serieus nemen en ook zeggen dat die twijfels erbij horen. Soms blijven die twijfels, soms verdwijnen ze ook vanzelf weer. Het stelt haar misschien gerust dat je ook nog geen actie hoeft te ondernemen. Ook op volwassen leeftijd is een transitie nog mogelijk en het kan zelfs zonder operatie.
Kijk ik naar mijzelf: ik wilde als puber dolgraag een jongen zijn. Borsten, menstrueren: ik voelde mij er zeer oncomfortabel bij. Ik kon beter overweg met jongens: ging ook bijna alleen met jongens om. Ging later ook een studie met bijna alleen maar mannen doen, woonde in een mannenhuis, ging met jongens/mannen uit enzovoorts.
Ergens ben ik erg blij dat ik niet in de huidige tijd opgroei, want nu ik ruim volwassen ben voel ik mij echt vrouw. Toen kon er niets mee: nu wel en dat maakt het gecompliceerd.
Ik zou je dochter serieus nemen en ook zeggen dat die twijfels erbij horen. Soms blijven die twijfels, soms verdwijnen ze ook vanzelf weer. Het stelt haar misschien gerust dat je ook nog geen actie hoeft te ondernemen. Ook op volwassen leeftijd is een transitie nog mogelijk en het kan zelfs zonder operatie.
woensdag 10 maart 2021 om 20:29
Ik weet niet of dat heel jong of te jong is. Wat we ondertussen wel weten is dat de tienerjaren van heel veel jongeren verziekt zijn doordat ze pas op latere leeftijd zichzelf konden zijn / uit de kast konden komen terwijl ze eigenlijk zelf al heel vroeg wisten dat ze anders waren dan wat er van ze werd verwacht.
woensdag 10 maart 2021 om 21:43
Ga eens hier kijken kinderen/ouders-van-lgbtqi-kinderen-ver ... #p31815318
topic gaat hierover en zitten ervaren ouders.. en tenminste geen mensen die roepen dat het een hype is oid.
topic gaat hierover en zitten ervaren ouders.. en tenminste geen mensen die roepen dat het een hype is oid.
donderdag 11 maart 2021 om 09:51
Inderdaad. En 12 is volstrekt niet jong.ca726647543 schreef: ↑10-03-2021 20:29Ik weet niet of dat heel jong of te jong is. Wat we ondertussen wel weten is dat de tienerjaren van heel veel jongeren verziekt zijn doordat ze pas op latere leeftijd zichzelf konden zijn / uit de kast konden komen terwijl ze eigenlijk zelf al heel vroeg wisten dat ze anders waren dan wat er van ze werd verwacht.
donderdag 11 maart 2021 om 10:26
Te jong om te stemmen, te drinken, te werken, over eigen geld te beschikken, seks te hebben, gewelddadige films te kijken, te gokken, enz.
Dus toch best jong om hierover dan al beslissingen te nemen die ingrijpen op het lichaam zou ik denken.
donderdag 11 maart 2021 om 10:31
Iemand krijgt echt niet zomaar hormonen of een operatie.
donderdag 11 maart 2021 om 10:36
Dit inderdaad. Ze zal niet de eerste zijn die spijt krijgt van de transformatie omdat ze opeens kinderen wil.
donderdag 11 maart 2021 om 11:29
En er zijn ook dingen verziekt doordat jongeren de verkeerde keus maakten en later spijt hadden. Bijv. omdat ze geen eigen kinderen meer konden krijgen. Als 12-jarige denk je daar minder over na.ca726647543 schreef: ↑10-03-2021 20:29Ik weet niet of dat heel jong of te jong is. Wat we ondertussen wel weten is dat de tienerjaren van heel veel jongeren verziekt zijn doordat ze pas op latere leeftijd zichzelf konden zijn / uit de kast konden komen terwijl ze eigenlijk zelf al heel vroeg wisten dat ze anders waren dan wat er van ze werd verwacht.
Er zijn twee kanten, dat is alles wat ik zeg.
donderdag 11 maart 2021 om 12:05
Daar heb ik het ook niet over: ze is volstrekt niet jong om het eventuele gevoel te hebben dat ze in een verkeerd lichaam is geboren. En of de dochter van TO dat is of niet, met dit soort zaken ga je voorzichtig en verstandig om, omdat het een levenslange impact kan hebben, welke kant op ook.
