Dochter denkt dat ze transgender is

10-03-2021 12:15 100 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,

Mijn dochter van net 12 (groep 8) is nogal aan het puberen. Ze is lichamelijk al vrij volwassen en ook voor de rest al wat verder dan de gemiddelde 12-jarige bij haar op school. Ook heeft ze het altijd al wat moeilijker met zichzelf gehad dan bijvoorbeeld mijn oudste dochter of ikzelf op die leeftijd.

Het laatste jaar is ze nogal bezig met lhtb en dat soort dingen. Op een gegeven moment dacht ze dat ze lesbisch was, toen weer bi, maar meestal is ze verliefd op jongens. Ik denk dan echt: meisje, waarom ben je daar nu al zo erg mee bezig. Het maakt toch helemaal niet uit en je komt er vanzelf wel achter. Dit zeg ik niet op die manier tegen haar overigens. Het is volgens mij voor een groot deel aangewakkerd door TikTok en aanverwante social media. Maar daar zitten haar klasgenoten/vriendinnen ook op en die zijn daar niet mee bezig.

Maar goed. Vandaag kwam ze opeens naar me toe en vertelde huilend dat ze er al maanden over nadenkt en dat ze denkt dat ze transgender is. Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee hoe ik daarmee om moet gaan. Niet omdat ik niet achter haar sta als het zo zou zijn, maar omdat er geen enkele aanwijzing voor is of is geweest. Ze is altijd heel meisjesachtig geweest, als peuter zelfs extreem (alleen rokjes en jurkjes aan willen, bij een broek ging ze door het lint), altijd met meisjesspeelgoed spelen, make-up, nagellak, prinsessenjurken, 100 keer omkleden per dag en het liefst in rokjes, niet met jongens omgaan maar juist alleen maar vriendinnen hebben. Qua sport dansen en turnen. Jongensdingen heeft ze nooit iets van moeten hebben en ze het is/was ook zo’n typisch “jongens zijn stom”-meisje.Ook heeft ze totaal geen moeite met haar borsten en andere ontwikkelingen van haar lichaam en vindt ze ze juist mooi. Kortom: ik geloof gewoon echt niet dat het zo is, maar wil haar natuurlijk wel serieus nemen over haar gevoel. Ze zat er echt mee. Ik begrijp dat het gewoon een lastige leeftijd is, ze heeft het op school niet altijd makkelijk met veel gedoe in de klas en nu met corona en geen kinderen hier in de buurt heeft de vervelling toegeslagen (en ze vindt niks leuk wat ik aanbied te gaan doen). Ze heeft dus ook gewoon teveel tijd om te piekeren.

Hoe ga ik hiermee om? Ik heb haar gezegd dat ik altijd achter haar zal staan, maar heb haar wel gezegd dat ik niet zo goed weet hoe te reageren omdat alles de andere kant op wijst, het dus een complete verrassing is. En omdat het dus een complete verrassing was, weet ik dus niet of ik wel goed heb gereageerd. Ze voelt zich denk ik niet helemaal serieus genomen. Aan de andere kant wil ik er ook niet teveel in meegaan, omdat ze wel vaker van dit soort fases heeft.

Wat zouden jullie doen? Wat tegen haar te zeggen? Haar met iemand laten praten (wat ze niet wil, dat heb ik wel eens voorgesteld bij andere dingen die speelden) of juist zelf iemand zoeken die me kan vertellen wat het juiste is (ook omdat ze wel vaker niet helemaal goed in haar vel zit)? Of het gewoon maar even zo laten in de hoop dat het overwaait?

Alvast bedankt voor de reacties!
Ik zou allereerst stoppen in hokjes te denken en de wereld op te delen in jongens- of meisjesdingen.
Alle reacties Link kopieren
Oei, lastig. Misschien haar in die zin serieus nemen door haar te laten praten met een specialistische psycholoog?
Sowieso als ze steeds met haar identiteit worstelt wel een goed idee.

En soms vallen mensen gewoon op mensen en zijn ze niet man of vrouw. Dat mag er ook zijn.

In ieder geval zou ik bovenstaande doen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Alle reacties Link kopieren
Tiana_76 schreef:
10-03-2021 12:18
Ik zou allereerst stoppen in hokjes te denken en de wereld op te delen in jongens- of meisjesdingen.
Dit.
Ik zou eerder vragen waarom ze dan daar zo overstuur van is? Want zij is nog altijd zichzelf, maakt niet uit welk labeltje ze draagt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
Zou ze er iets mee willen? Ik bedoel een naamverandering of geslachtverandering o.i.d.? In dat geval gaat er toch een psychologisch traject aan vooraf neem ik aan. Toch met iemand praten lijkt me goed, zou inderdaad best kunnen dat ze er dan achter komt dat het meer een fase is.
Alle reacties Link kopieren
Tiana_76 schreef:
10-03-2021 12:18
Ik zou allereerst stoppen in hokjes te denken en de wereld op te delen in jongens- of meisjesdingen.
Dat is om duidelijk te maken hoe het zit. Als je op sites kijkt over transgenders zie je dat deze meestal al op jonge leeftijd meer bezig zijn met dingen die meestal meer door de andere sekse worden gewaardeerd. Het is nou eenmaal zo dat meisjes vaak andere interesses hebben dan jongens.
Puberen is een heel ander speelveld dan kindzijn natuurlijk en ze is nu aan het verkennen.
Het zou kunnen zijn dat ze aan bepaalde beelden wil voldoen die de sociale media haar opleggen, je moet per slot van rekening echt speciaal zijn om ook maar een beetje mee te tellen.
Misschien is het een plan om haar op het hart te drukken dat ze gewoon zichzelf mag zijn en zich niets aan hoeft te trekken van wat ze op sociale media allemaal tegenkomt en dat het leven er is om van te genieten en vooral niet al te moeilijk te doen over van alles en nog wat. Ze heeft nog zo'n 80 jaar te gaan, dus laat haar eens zien hoe ingewikkeld haar leven eruit zou zien als ze overal moeilijk over zou blijven doen, 80 jaar lang, pff!
Het lijkt me in deze tijd heel erg moeilijk om puber te zijn en je eigen innerlijke stekje te vinden waarmee je je comfortabel voelt.
Alles zal zichzelf wijzen in de loop der jaren, dus ze hoeft nu nergens besluiten over te nemen. Het is heel goed voor haar om dat te weten.


Succes ermee mams, harde dobber.
anoniem_64c64bf305ae7 wijzigde dit bericht op 10-03-2021 12:31
0.39% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Watain schreef:
10-03-2021 12:23
Dat is om duidelijk te maken hoe het zit. Als je op sites kijkt over transgenders zie je dat deze meestal al op jonge leeftijd meer bezig zijn met dingen die meestal meer door de andere worden gewaardeerd. Het is nou eenmaal zo dat meisjes vaak andere interesses hebben dan jongens.
Ja, zo las ik jouw verhaal ook. Ik lees je zeker als niet in vakjes denkend, maar je vraagt je af of dit niet een fase is ipv iets blijvends.
Alle reacties Link kopieren
Je kan het altijd gewoon accepteren en laten voor wat het is tot het eventueel overwaait of anderszijds serieuzer wordt. Ik heb in mijn tienerjaren ook geworsteld met mijn identiteit maar dit was vooral omdat ik me "te lelijk" voelde om een meisje te zijn en dus moest ik wel een jongen zijn, dus er kan vanalles achter zitten. (Overigens had ik toen niet door dat dat hetgene was wat erachter zat, het was inderdaad ook deels beïnvloed door de omgeving waarin ik me omgaf op het internet)

Ik zou op zo'n leeftijd in ieder geval nog niet serieuze, drastische veranderingen als hormonen o.i.d. toelaten, maar met een psycholoog praten kan geen kwaad als ze er echt mee zit.
Alle reacties Link kopieren
Tiana_76 schreef:
10-03-2021 12:18
Ik zou allereerst stoppen in hokjes te denken en de wereld op te delen in jongens- of meisjesdingen.

Sorry, maar die hokjes bestaan gewoon en zijn nodig ook om de wereld begrijpelijk te maken. Iedereen, zonder uitzondering, denkt in hokjes. Sommige meer hokjes dan anderen maar hokjes zijn het nog steeds.

Pubertijd is verwarrend en die transgender discussie vertroebelt het water alleen maar, is zwaar overtrokken op sommige vlakken, en doet de jongeren geen gunsten.
Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rave at close of day; Rage, rage against the dying of the light.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan je aanraden om contact te zoeken met een genderteam, bijvoorbeeld in het VUMC, en vragen hoe je hiermee om kunt gaan, wat je kunt doen, waar te beginnen. Of naar je huisarts.

Als ze echt transgender blijkt te zijn, worden er vaak hormonen gegeven om de pubertijd te remmen/uit te stellen, zodat ze niet door de pubertijd hoeven een een lijf krijgen van wie ze niet zijn.

Sterkte.
himalaya wijzigde dit bericht op 10-03-2021 16:10
1.02% gewijzigd
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren
Het leest alsof ze in de knoop zit met zichzelf maar daar niet goed woorden aan kan geven en daarom dingen uitkiest die ze kent die dit gevoel zouden kunnen veroorzaken.
Ik denk dat jouw eigen idee om zelf met iemand te gaan praten hartstikke goed is. Bijvoorbeeld een orthopedagoog of kinderpsycholoog. Om jou te helpen goed met haar om te gaan, wat er ook met haar aan de hand is.
En tot die tijd gewoon regende dochter zeggen dat je haar altijd steunt en dat het ook lastig is om groot te worden.
Je klinkt heel lief en betrokken!
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
Zoon van goede vriendin worstelde hier ook een tijd mee. Was al langer uit de kast, maar toen kwam de transgender-twijfel erbij. Hij heeft inderdaad wat gesprekken met een psycholoog gevoerd en nu lijkt hij "gewoon" gay te zijn. Deze jongen was overigens wel wat ouder, 16.
Als ze er op dit moment niet over wil praten met een professional zou ik het even laten. Het kan nog alle kanten op. Vergeet inderdaad niet de invloed van social media en de grote beïnvloedbaarheid op die leeftijd. Dat bleek achteraf bij de zoon van mijn vriendin een grote rol te hebben gespeeld.
Nothing happens for a reason
himalaya schreef:
10-03-2021 12:28
Ik kan je aanraden om constant bracht te zoeken met een genderteam, bijvoorbeeld in het VUMC, en vragen hoe je hiermee om kunt gaan, wat je kunt doen, waar te beginnen. Of naar je huisarts.

Als ze echt transgender blijkt te zijn, worden er vaak hormonen gegeven om de pubertijd te remmen/uit te stellen, zodat ze niet door de pubertijd hoeven een een lijf krijgen van wie ze niet zijn.

Sterkte.
Dit. Vraag raad aan specialisten.
Ga (kort) in gesprek met je dochter en leg haar uit dat ze alles met je mag bespreken, en dat je je best gaat doen om het te begrijpen en haar te helpen, maar dat ze soms ook moet begrijpen dat je niet alles meteen begrijpt en weet en soms ook nieuwe dingen moet leren. Dat jullie het samen gaan doen. Je komt er in dit traject vanzelf achter of het een tijdelijk gevoel is of dat het een blijvende verandering wordt.

Sterkte en succes.
Alle reacties Link kopieren
De lbth-community is een enorme hype op tiktok. Je wordt doodgegooid met filmpjes van transgenders, lesbische meiden met opgeschoren kapsels etc. Het is nu een trend om hiermee naar buiten te treden en ik zie het bij mij op school (middelbaar) ook. Ik vind het een positieve ontwikkeling dat jongens en meiden zich via dat platform vrij genoeg voelen om op deze manier naar buiten te treden.
Ik denk dat jouw dochter inderdaad door deze filmpjes een beetje wordt meegezogen in dat wereldje. Mijn dochter heeft een vriendinnetje van 11 die ook ineens roept dat ze bi is.
Laat het even en kijk waar ze over een half jaartje staat. Denkt ze er dan nog steeds zo over, dan kun je altijd nog een traject starten.
...
Alle reacties Link kopieren
Het kan ook gewoon een angst zijn die nu bij haar speelt. Als je ergens heel veel over leest en over hoort, kan het zo zijn dat je denkt dat je zelf ook heel veel kenmerken ergens van hebt en dat je dat dus bent.
Ik zelf ben een tijd lang ongerust geweest omdat ik dacht dat ik lesbisch zou zijn (niet dat dat erg was geweest, maar op die leeftijd vond ik alles erg). Ook ging ik in die tijd veel om met meiden die bi waren en werd ik soms versierd door andere vrouwen.
Dus op een bepaald moment dacht ik zeker te weten dat ik lesbisch was...
Echter... nooit verliefd geweest of geworden op een vrouw en nu, 15 jaar later weet ik zeker dat ik super hetero ben.

Ik zou haar inderdaad gewoon gerust blijven stellen dat, hoe het ook zei, het okee is wat ze is. Dat doe je al heel goed.
Verder nog niet ingrijpen. Ik weet bijna zeker dat dit na een bepaalde tijd vanzelf overwaait...
Alle reacties Link kopieren
Als ze zelf niet met iemand wil praten zou ik het een paar maanden zo laten en het er over een half jaar nog eens over hebben. Je zegt dat ze lichamelijk al ver ontwikkeld is, dus dat valt ook niet meer tegen te houden, afgezien vsn het feit dat ze daar zelf ook t over praat. En in de tussentijd laten blijken dat je onvoorwaardelijk van haar houdt.
Alle reacties Link kopieren
Contact met UMC of genderteam lijkt me een stap of zes te snel gaan. Zeker bij een meisje van die leeftijd. Je zou wel eens kunnen kijken op de website van Transvisie, zij geven voorlichting en begeleiding.
The mind, once stretched by a new idea, never returns to its original dimensions
Alle reacties Link kopieren
Ik herken een deel van je verhaal wel. Hier zie ik bij mijn jongste (13) en zijn vrienden/vriendinnen ook dat het als 'hip' wordt gevoeld om bi/ transgender/... te zijn, ook deels gestimuleerd door tiktok. In een fase waarin ze zoekende zijn naar hun identiteit, is dat soort mogelijkheden erbij extra verwarrend. En het kan dan zijn dat ze een gevoel "verkeerd" vertalen (zoals jij het een beetje lijkt om te omschrijven).

Misschien kun je zelf een afspraak maken met de huisarts en vragen hoe je hiermee kunt omgaan, want ik kan me voorstellen dat je zoekende bent. Het lijkt me zeker belangrijk dat je kind het gevoel krijgt serieus genomen te worden, ook als jij denkt te weten dat het niet helemaal serieus is. Dat is een lastige, dus wat hulp erbij voor jou kan dan fijn zijn. En misschien is het transgender zijn wel een goede manier om je dochter in gesprek met iemand te krijgen die wat breder met haar kan praten over hoe ze zich voelt.

Succes.
snipsnaps schreef:
10-03-2021 12:40
Contact met UMC of genderteam lijkt me een stap of zes te snel gaan. Zeker bij een meisje van die leeftijd. Je zou wel eens kunnen kijken op de website van Transvisie, zij geven voorlichting en begeleiding.
Ja, wel meer dan 6 stappen.
Ik zou er serieus werk van maken, want mocht het zo zijn dat ze echt transgender is, dan is het goed om tijdig het traject in te gaan. Maar zo ver ben je nog niet.

Heeft je huisarts een POH-GGZ jeugd? Daar een gesprek plannen zodat die persoon met je dochter kan praten. Misschien komt het niet tot een verwijzing, maar nog bij gesprekken.

Het kan ook nog dingen zijn zoals je plek vinden op de wereld, wie ben ik, hoe verhoudt ik mij tot mijn omgeving. Waar identificeer ik mij mee. De jeugd van tegenwoordig groeit op in een wereld van inderdaad hokjes, wat is feminisme, rollen etc. Opgroeien is rete ingewikkeld.
Mijn dochter (8 jaar) heeft ook sinds kort dat ze zegt een jongen te willen zijn. Ik ben met haar gaan praten over haar beweegredenen.

Daar komt op dit moment uit dat ze meisjes stom vindt en jongens zijn stoer en met gesprekken over dat meisjes net zo goed stoer kunnen zijn is er bij haar al weer wat verandering gaande.

Kortom: neem haar serieus, maar ga ook het gesprek aan naar waarom ze dit denkt. En dan kan het natuurlijk altijd zo zijn dat ze inderdaad transgender is, maar ook een hele goede kans dat er iets anders aan de hand is.
Alle reacties Link kopieren
‘ Why do so many teenage girls want to change gender?’ Wellicht interessant artikel om door te nemen, TO.
https://www.prospectmagazine.co.uk/maga ... le-to-male
Ik denk dat het heel goed is om mee te nemen dat lhbt nu een hype is, vooral in de VS. Ze zou niet de eerste of de laatste zijn waarbij tijdelijk zulke gevoelens ontstaan door sociale media.

Ik zou haar vrij laten om zich te kleden zoals ze wil. En als ze met “hij” aangesproken wil worden dan doe je dat ook maar gewoon. Dan voelt ze zich tenminste gehoord. Maar ik zou het niet toestaan om lichamelijke veranderingen aan te brengen. Je kan zeggen dat ze dat mag doen vanaf haar 18e. Je merkt snel genoeg of het een fase is of niet. Is ze vaker beïnvloedbaar of wisselvallig?
Alle reacties Link kopieren
Hoe ga ik hiermee om? Ik heb haar gezegd dat ik altijd achter haar zal staan, maar heb haar wel gezegd dat ik niet zo goed weet hoe te reageren omdat alles de andere kant op wijst, het dus een complete verrassing is. En omdat het dus een complete verrassing was, weet ik dus niet of ik wel goed heb gereageerd. Ze voelt zich denk ik niet helemaal serieus genomen. Aan de andere kant wil ik er ook niet teveel in meegaan, omdat ze wel vaker van dit soort fases heeft.

Wat zouden jullie doen? Wat tegen haar te zeggen? Haar met iemand laten praten (wat ze niet wil, dat heb ik wel eens voorgesteld bij andere dingen die speelden) of juist zelf iemand zoeken die me kan vertellen wat het juiste is (ook omdat ze wel vaker niet helemaal goed in haar vel zit)? Of het gewoon maar even zo laten in de hoop dat het overwaait?
Als ze zo voorloopt, vraag haar eens wat ze van jou verwacht. Misschien kan ze heel duidelijk aangeven wat voor steun ze van jou wil.

En eens checken op wat voor social media groepen ze zich begeeft, er zijn flink wat nare communities.
Honey, you should see me in a crown

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven