Kinderen
alle pijlers
Drama om kleuter naar school te brengen
dinsdag 15 juni 2021 om 09:20
Hoi dames,
Mijn zoontje van 4 gaat nu 5 weken naar de basisschool. Het wennen ging goed. Beetje verlegen, maar hij vond het leuk en deed het goed. Toen hij eenmaal fulltime naar school ging, werd het moeilijk. Elke dag is het brengen en afscheid een drama. Hij wil niet het plein op (houdt zich vast aan het hek), wil niet bij zijn klas verzamelen, niet alleen naar binnen enz. Ik ben dus in overleg elke dag samen met hem de school in gegaan en afgezet bij de klas. Dat is soms goed gegaan, maar de laatste weken is het hard huilen en achter mij aan rennen. Ik heb echt alles al geprobeerd. Ik geef nooit toe, ben begripvol, streng, verzin een beloning, praat veel. Niks werkt. Ik vind het zelf ook niet meer leuk om elke dag mijn kind zo achter te laten. De juf moet hem letterlijk tegenhouden en meetrekken. Dit werkt toch ook averechts?
Iemand de tip?? Wordt het beter??
Mijn zoontje van 4 gaat nu 5 weken naar de basisschool. Het wennen ging goed. Beetje verlegen, maar hij vond het leuk en deed het goed. Toen hij eenmaal fulltime naar school ging, werd het moeilijk. Elke dag is het brengen en afscheid een drama. Hij wil niet het plein op (houdt zich vast aan het hek), wil niet bij zijn klas verzamelen, niet alleen naar binnen enz. Ik ben dus in overleg elke dag samen met hem de school in gegaan en afgezet bij de klas. Dat is soms goed gegaan, maar de laatste weken is het hard huilen en achter mij aan rennen. Ik heb echt alles al geprobeerd. Ik geef nooit toe, ben begripvol, streng, verzin een beloning, praat veel. Niks werkt. Ik vind het zelf ook niet meer leuk om elke dag mijn kind zo achter te laten. De juf moet hem letterlijk tegenhouden en meetrekken. Dit werkt toch ook averechts?
Iemand de tip?? Wordt het beter??
donderdag 17 juni 2021 om 09:29
Wat fijn!Oreo_ schreef: ↑17-06-2021 09:09Wat een fijne tips geven jullie! Ik moet het ook inderdaad een beetje loslaten en ook wat meer tijd geven. Elke dag weer zo afscheid nemen kijk ik ook tegenop. Mijn vriend is daar wat harder in; elk kind moet naar school. Dan denk ik inderdaad; wat is het nou eigenlijk nog voor hummeltje. Ik heb altijd plezier in school gehad, dus ik wil hem dat ook graag in laten zien. Maar 5 weken is ook gewoon kort voor zo'n leeftijd.
Vanmorgen ging (redelijk) goed! Schema erbij gepakt, stickervel als beloning, hartje op de handen getekend. Duidelijk gemaakt dat hij zelf naar binnen gaat lopen en hij deed het! Wel nog met wat aarzeling en tranen en samen met de juf, maar hij ging. Ik was gelijk trots. Nog even staan zwaaien voor het raam (dat deed ik eigenlijk nooit). Volgens mij werkt vooral dat hartje als een heel fijn idee. Iets van troost.
Voorlopig hou ik hem dan ook even 1 dag in de week thuis. Ik hoop echt dat het zich zo voortzet.
Achteraf gezien was het voor mijn zoontje denk ik ook vooral dat hij het gewoon nog niet helemaal doorhad. Ik was vergeten te zeggen dat hij op de meeste dagen 2 keer naar school moest (echt onwijs stom van mij), en omdat hij pas na de lockdown verliep het begin wat rommelig. De eerste week moest hij op het schoolplein verzamelen en met de hele klas tegelijk naar binnen, kwartier vroeger dan normaal vanwege gespreide tijden, maar kwamen kinderen op de normale tijd dus stonden ze een kwartier te wachten in de sneeuw. De week erop zelf binnenlopen langs een andere ingang, buitenkomen aan de andere kant, enz. En ook het bord waarop hij een werkje mocht kiezen was niet helemaal helder voor hem.
In ieder geval, nu weet hij gewoon inmiddels waar hij aan toe is, hij is gewend en hij gaat met plezier naar school. Wens ik de jouwe toe! Ik weet hoe fucked het is om je kind huilend weg te brengen.
donderdag 17 juni 2021 om 09:31
Het hartje kende ik niet maar wat een leuk idee, dat zou voor mijn kind ook geweldig hebben gewerkt.
Wat wij nu nog doen is een heel ritueel met vangkusjes.
Ik stuur hem een vangkus, dan loopt hij terug naar mij, moet ik de kus uit zijn hand halen en in de tas steken. Wel echt de rits bewegen anders gelooft ie me niet 
Misschien een idee voor als je t hartje een keer vergeet.
Ben al blij dat het nu zo gaat. Wij zijn uiteindelijk gered door de 1e lockdown. Daarvoor was het een groot drama, met gekrijs en houdgreep. na de lockdown ging alles anders en kind ging er tegen alle verwachtingen gewoon in mee.
Wat mij daarvoor wel opviel was dat de kinderen in de klas een beetje verloren waren. Ouders weg en daar zaten ze dan, hooguit met een boekje. Terwijl ik van andere school/psz/kdv gewend was dat ze een interessant taakje hadden waarop ze zich konden storten. Dat heb ik ook aangegeven bij de juf, is wel wat mee gedaan.
Wat wij nu nog doen is een heel ritueel met vangkusjes.
Ik stuur hem een vangkus, dan loopt hij terug naar mij, moet ik de kus uit zijn hand halen en in de tas steken. Wel echt de rits bewegen anders gelooft ie me niet Misschien een idee voor als je t hartje een keer vergeet. Ben al blij dat het nu zo gaat. Wij zijn uiteindelijk gered door de 1e lockdown. Daarvoor was het een groot drama, met gekrijs en houdgreep. na de lockdown ging alles anders en kind ging er tegen alle verwachtingen gewoon in mee.
Wat mij daarvoor wel opviel was dat de kinderen in de klas een beetje verloren waren. Ouders weg en daar zaten ze dan, hooguit met een boekje. Terwijl ik van andere school/psz/kdv gewend was dat ze een interessant taakje hadden waarop ze zich konden storten. Dat heb ik ook aangegeven bij de juf, is wel wat mee gedaan.
