Kinderen
alle pijlers
dreumes maakt geen oogcontact
maandag 3 december 2007 om 13:05
Mijn vriendin heeft een zoontje van dik een jaar. Iedere keer weer valt het me op dat hij geen oogcontact maakt. Ook ander contact is haast niet te krijgen met hem, als je tegen hem praat reageert hij haast niet. Hij kijkt omhoog en lijkt in een soort 'eigen wereldje' te zitten. Ook bij haar zus en haar man maakt hij weinig tot geen oogcontact. Hij reageert ook niet op zijn naam of op 'babytalk' maar hij hoort wel geluiden, dat is het niet denk ik.
Ik maak me zorgen om haar zoon, het zit me niet lekker, heb het gevoel dat het niet goed zit. Ik heb geprobeerd om dit bespreekbaar te maken met haar, maar daar wilde ze niet aan. Volgens haar zegt het cb dat hij zich goed ontwikkelt en dat er niks aan de hand is. Ook het kdv maakt zich geen zorgen volgens haar.
Hij is zowieso wat traag in de motorische ontwikkeling, maar dat lijkt nu wel 'goed' te komen.
Hebben jullie dergelijk gedrag bij een kindje van een dik jaar weleens meegemaakt, en was er toen iets aan de 'hand' of niet?
Ik maak me zorgen om haar zoon, het zit me niet lekker, heb het gevoel dat het niet goed zit. Ik heb geprobeerd om dit bespreekbaar te maken met haar, maar daar wilde ze niet aan. Volgens haar zegt het cb dat hij zich goed ontwikkelt en dat er niks aan de hand is. Ook het kdv maakt zich geen zorgen volgens haar.
Hij is zowieso wat traag in de motorische ontwikkeling, maar dat lijkt nu wel 'goed' te komen.
Hebben jullie dergelijk gedrag bij een kindje van een dik jaar weleens meegemaakt, en was er toen iets aan de 'hand' of niet?
maandag 3 december 2007 om 13:24
Hoi Sjafi, wat naar. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar las juist dit weekend dat kinderen met een autistiche stoornis geen oogcontact maken, omdat ze gezichten niet kunnen 'lezen'. Ze hebben dus geen baat bij oogcontact, want wat ze zien zegt ze niks.
Nou wil ik helemaal niet beweren dat dit kindje autistisch is, maar dit kwam wel in me op toen ik je verhaal las.
Maar misschien is hij alleen maar verlegen en komt het daardoor...?
Wel heel lastig, lijkt me, als je vriendin het er niet over wil hebben.
Sterkte ermee.
Nou wil ik helemaal niet beweren dat dit kindje autistisch is, maar dit kwam wel in me op toen ik je verhaal las.
Maar misschien is hij alleen maar verlegen en komt het daardoor...?
Wel heel lastig, lijkt me, als je vriendin het er niet over wil hebben.
Sterkte ermee.
maandag 3 december 2007 om 13:45
Het eerste wat in mij op kwam bij dit verhaal was autisme of een aanverwante stoornis (zijn er vele).
Maar je schrijft dat zowel het kdv, het consultatiebureau en moeder zich geen zorgen maken.
Misschien is het kindje gewoon erg eenkennig en verlegen?
Ik snap je zorgen maar ik zou me er verder niet ''mee bemoeien''. Je geeft zelf al aan dat moeder hier ook niet open voor staat.
Als het kindje naar het kdv gaat zullen zij echt wel aan de bel trekken als het kindje zich anders ontwikkeld dan de andere kindjes, en dit bespreekbaar maken met ouders
Misschien wordt het kindje op dit moment wel onderzocht maar is er nog niets duidelijk en hebben ouders er voor gekozen er verder niet over te spreken voor dat e.e.a. duidelijk is.
Immers er wordt tegenwoordig al zo snel een stempel gedrukt.
Maar je schrijft dat zowel het kdv, het consultatiebureau en moeder zich geen zorgen maken.
Misschien is het kindje gewoon erg eenkennig en verlegen?
Ik snap je zorgen maar ik zou me er verder niet ''mee bemoeien''. Je geeft zelf al aan dat moeder hier ook niet open voor staat.
Als het kindje naar het kdv gaat zullen zij echt wel aan de bel trekken als het kindje zich anders ontwikkeld dan de andere kindjes, en dit bespreekbaar maken met ouders
Misschien wordt het kindje op dit moment wel onderzocht maar is er nog niets duidelijk en hebben ouders er voor gekozen er verder niet over te spreken voor dat e.e.a. duidelijk is.
Immers er wordt tegenwoordig al zo snel een stempel gedrukt.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik geloof ik wonderen.
maandag 3 december 2007 om 14:06
Hmmm ik vind overigens dat je niet TE veel vertrouwen moet hebben in het KDV. Veel van die dames hebben SPW3 gedaan. En daarin komt het herkennen van autisme veel te weinig aan bod. Ikzelf vind dus ook dat ze op het KDV te weinig kennis (en ook te weinig tijd en aandacht) hebben om dit te kunnen herkennen.
Aan de ene kant zou ik ook zeggen, leg het naast je neer. Want het is jouw kind niet. Maar ik snap wel dat je je zorgen maakt.
Plus dat wanneer de "stempel" eenmaal op het kind gedrukt is, er toch vaak een heleboel puzzelstukjes in elkaar vallen. En dan kan het kind ook beter geholpen worden. Maar ja, als de moeder geen hulp wil wordt het wel moeilijk.
Aan de ene kant zou ik ook zeggen, leg het naast je neer. Want het is jouw kind niet. Maar ik snap wel dat je je zorgen maakt.
Plus dat wanneer de "stempel" eenmaal op het kind gedrukt is, er toch vaak een heleboel puzzelstukjes in elkaar vallen. En dan kan het kind ook beter geholpen worden. Maar ja, als de moeder geen hulp wil wordt het wel moeilijk.
maandag 3 december 2007 om 14:14
Niet helemaal mee eens suikervrij. Ik heb tijdens mijn studie jaren op een kdv gewerkt. Mijn collega's van toen waren als geen ander in staat om te zien als een kind zich '' anders '' ontwikkelde. En anders ontwikkelen wil niet altijd zeggen dat dit niet goed is of slecht is!
En het onderkennen van autisme (en alle aanverwante stoornissen) is ontzettend moeilijk en zal altijd pas na een lang traject van testen en psychologisch onderzoek zijn.
En het onderkennen van autisme (en alle aanverwante stoornissen) is ontzettend moeilijk en zal altijd pas na een lang traject van testen en psychologisch onderzoek zijn.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik geloof ik wonderen.
maandag 3 december 2007 om 14:14
I las net zaterdag in de volkskrant een artikel over de schadelijke eeffecten van t feit dat er vaak té snel t stempel autisme op een kind wordt geplakt. O.a. omdat mensen met niet de vereiste kennis al aan autisme denken als een kind moeilijk oogcontact maakt, terwijl dat vaak bijvoorbeeld alleen op verlegenheid duid.
Als je eenmaal dat stempel hebt, kom je er niet meer van af. Een kind gaat er zich dan op een gegevenmoment ook naar gedragen, omdat dat van m verwacht wordt.
Ik zou t naast je neer leggen, als er echt iets mis is, komt t vroeg of laat wel aan t licht. En de dames op t kdv zijn misschien niet helemaal ter zake opgeleid, maar ze zien wel heel veel verschillende kindjes, en hebben dus veel vergelijkingsmateriaal. Bovendien: in de lijn van t artikel, CB's beginnen vaak te snel over autisme, ipv dat ze t over t hoofd zouden zien.
http://home.deds.nl/~f.scholte
Als je eenmaal dat stempel hebt, kom je er niet meer van af. Een kind gaat er zich dan op een gegevenmoment ook naar gedragen, omdat dat van m verwacht wordt.
Ik zou t naast je neer leggen, als er echt iets mis is, komt t vroeg of laat wel aan t licht. En de dames op t kdv zijn misschien niet helemaal ter zake opgeleid, maar ze zien wel heel veel verschillende kindjes, en hebben dus veel vergelijkingsmateriaal. Bovendien: in de lijn van t artikel, CB's beginnen vaak te snel over autisme, ipv dat ze t over t hoofd zouden zien.
http://home.deds.nl/~f.scholte
maandag 3 december 2007 om 14:24
Wij hebben een zoon van 5 met een autistische stoornis. Een van de eerste dingen die ons bij hem opviel was dat hij als het ware door ons heen keek. Hij keek wel naar ons, maar het leek niet tot hem door te dringen. Hij was toen nog geen jaar oud.
Behalve het contactprobleem at hij ook verschrikkelijk eenzijdig, hij heeft 2 jaar lang geleefd op brood met chocoladepasta en zijn taalontwikkeling kwam niet goed op gang, hij heeft meer dan een jaar lang wekelijks logopedie gehad voordat hij enigszins verstaanbaar kon praten. Zijn fysieke ontwikkeling ging wel volgens het boekje, al heeft hij nog wel heel lang een onzeker aandoend loopje gehad.
Maar bij kinderen van een jaar oud valt er nog weinig over te zeggen en wordt een afwachtend beleid gevoerd. Toen onze zoon 2,5 was en we verschillende keren aan de bel hadden getrokken bij cb en huisarts is hij getest en dat was net op het randje, eerder testen ze niet. De uiteindelijke diagnose PDD-NOS was voor ons geen verassing, maar bracht wel de noodzakelijke hulp. Hij heeft anderhalf jaar op een medisch kinderdagverblijf gezeten en sinds september gaat hij naar een reguliere basisschool. Weliswaar met een "rugzakje", maar hij redt het toch maar mooi.
Maar als de ouders geen hulp willen, of vinden dat het jochie niet afwijkt, kun je weinig beginnen natuurlijk en hij is er ook nog te jong voor, zeker als het contact maken en de lichte motorische achterstand het enige is.
Behalve het contactprobleem at hij ook verschrikkelijk eenzijdig, hij heeft 2 jaar lang geleefd op brood met chocoladepasta en zijn taalontwikkeling kwam niet goed op gang, hij heeft meer dan een jaar lang wekelijks logopedie gehad voordat hij enigszins verstaanbaar kon praten. Zijn fysieke ontwikkeling ging wel volgens het boekje, al heeft hij nog wel heel lang een onzeker aandoend loopje gehad.
Maar bij kinderen van een jaar oud valt er nog weinig over te zeggen en wordt een afwachtend beleid gevoerd. Toen onze zoon 2,5 was en we verschillende keren aan de bel hadden getrokken bij cb en huisarts is hij getest en dat was net op het randje, eerder testen ze niet. De uiteindelijke diagnose PDD-NOS was voor ons geen verassing, maar bracht wel de noodzakelijke hulp. Hij heeft anderhalf jaar op een medisch kinderdagverblijf gezeten en sinds september gaat hij naar een reguliere basisschool. Weliswaar met een "rugzakje", maar hij redt het toch maar mooi.
Maar als de ouders geen hulp willen, of vinden dat het jochie niet afwijkt, kun je weinig beginnen natuurlijk en hij is er ook nog te jong voor, zeker als het contact maken en de lichte motorische achterstand het enige is.
maandag 3 december 2007 om 15:45
Sjafi, wie weet heb jij toch gelijk en heeft het ventje "iets" in het autistisch spectrum. Maar weet je, het maakt niet zoveel uit of jij dit nu al "ontdekt" of dat "men" er over een jaartje achterkomt. Als het zo is, is het zo en dan volgt de begeleiding vanzelf. Genezing voor autisme is er niet, dus dan hebben ze nog zijn hele leven de tijd om juiste hulp in te schakelen. En als het het niet is, maak je mensen alleen maar nodeloos ongerust. Afwachten dus..
maandag 3 december 2007 om 16:22
Ik zou niet zo happig zijn op een hele vroege misschien wel onterechte diagnose. Het kan op van alles duiden en het kan ook een fase zijn die weer overgaat. Ik ken een kindje dat nooit contact leek te maken als baby, maar ineens met 1,5 los kwam en zich heel normaal ontwikkelt. Het kan ook op oogproblemen duiden. Het kan geen kwaad om langs de arts te gaan als de ouder zich zorgen maken, maar als buitenstaander zou ik me erniet te druk om maken. Hooguit aankaarten bij de ouders.
Ik kan me wel vinden in het artikel over de gevaren van foute diagnoses. er is onlangs al eerder een discussie over geweest op een topic over, de voor mij fabelachtige
diagnose, Hoge Sensitiviteit. Waar komt die stempeldrang toch vandaan? Alle kinderen zijn anders. Hokjes proppen zou ik even mee wachten tot ze iets ouder zijn en veel duidelijker is hoe ze zijn. Hoe weet je dat nu al goed bij een kind van 1?
Ik kan me wel vinden in het artikel over de gevaren van foute diagnoses. er is onlangs al eerder een discussie over geweest op een topic over, de voor mij fabelachtige
diagnose, Hoge Sensitiviteit. Waar komt die stempeldrang toch vandaan? Alle kinderen zijn anders. Hokjes proppen zou ik even mee wachten tot ze iets ouder zijn en veel duidelijker is hoe ze zijn. Hoe weet je dat nu al goed bij een kind van 1?
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
woensdag 5 december 2007 om 08:54
Heel erg bedankt allemaal voor de reacties. Het is helemáál niet mijn bedoeling om een stempel op haar kindje te drukken, of me er te veel mee te willen bemoeien, maar ik maak me wel wat zorgen.
Inad, jij hebt het over een kindje met oogproblemen, dat zou idd ook een rol kunnen spelen (zit bij vader in de familie). Ach, het maakt idd verder ook niet uit, als ouders vinden dat er niks aan de hand is 'moet' ik me er ook niet druk over maken (maar ik doe het toch wel een beetje).
Nou ja, loslaten dan maar Sjafi!! Hahaha, is niet mijn sterkste kant. Nogmaals bedankt in ieder geval.
Inad, jij hebt het over een kindje met oogproblemen, dat zou idd ook een rol kunnen spelen (zit bij vader in de familie). Ach, het maakt idd verder ook niet uit, als ouders vinden dat er niks aan de hand is 'moet' ik me er ook niet druk over maken (maar ik doe het toch wel een beetje).
Nou ja, loslaten dan maar Sjafi!! Hahaha, is niet mijn sterkste kant. Nogmaals bedankt in ieder geval.
