Kinderen
alle pijlers
Dreumes/peuter wordt druk bij bezoek
woensdag 24 november 2021 om 20:06
Hallo allemaal,
Mijn zoontje wordt bijna 2 jaar en is sinds zijn geboorte een enorm enthousiast, actief, heerlijk mannetje.
Wanneer ik alleen thuis met hem ben (sinds afgelopen zomer is er ook nog een zusje bij, maar die maakt daarin geen verschil), is het een heerlijk jongetje dat lekker met de duplo bouwt, met zijn autootjes speelt en heerlijk relaxed is (net als ikzelf meestal wel ben).
Op de opvang is hij ook erg rustig en kijkt hij volgens de leidsters de kat uit de boom, en vindt hij het heerlijk om naar de andere kinderen te kijken.
Maar… zodra iemand bij ons thuis komt (vaak iemand die zelf nogal druk, of gespannen, of hyperactief is), dan verandert mijn zoontje in een soort Tasmaanse Duivel
Even wat voorbeelden om dit te verduidelijken:
De deurbel gaat, schoonmoeder staat voor de deur. Zoontje rent de woonkamer in, pakt alles wat hij vinden kan en gooit dit het hele huis door. Ik begrens dit en geef hem zijn normale speelgoed, maar ook daar wordt mee gegooid. Schoonmoeder doet nog haar best om een boekje voor te lezen, maar zoontje lijkt door het dolle heen en blijft rond rennen, gillen en met spullen gooien
Dit gaat door totdat schoonmoeder weer vertrokken is. Zodra zij de deur dicht doet heb ik weer een schattig, rustig, voor reden vatbare zoon..
Dit gebeurt bij iedereen die langs komt: mijn moeder, schoonouders, vriendinnen.. Ook bij mijn man is zoon veel drukker en actiever, maar dat is voor mij niet zo’n probleem aangezien man zich zelf redt met zoon. Mijn man geeft ook grenzen aan en daar luistert zoon naar, dus dat is geen probleem.
Maar in al die andere gevallen, met die andere mensen, probeer ik om mijn woonkamer te redden, mijn andere kindje te beschermen, en te voorkomen dat zoon gilt en met van alles gooit.
Wat wél een probleem begint te worden (voor mij dus) is dat ik met een zoontje zit dat als een blad aan de boom verandert zodra iemand bij ons thuis de deur binnen stapt. Ik voel mij dan echt machteloos tov het gedrag van zoontje, aangezien ik het niet herken van hoe hij bij mij alleen is, en omdat ik hem dan dus continu moet begrenzen terwijl hij in andere situaties zo’n lieverd is..
Ik ga ook wel met hem naar buiten, naar winkels, naar mensen, en dan gebeurt dit dus niet. Dan is hij hoe ik hem ken, dan laat hij zich ook wel eens op de grond vallen of gilt een keer, maar is goed bij te sturen en eigenlijk heb ik nooit enorme strijd met hem.
Ik heb zelf het gevoel en idee dat mijn zoontje zich geen houding weet te geven zodra mensen hier (onverwacht) binnen komen. Ook lijkt het dat hij in 1 keer enorm enthousiast wordt en die energie lastig kan kanaliseren.
Ik zie dus wel wat er gebeurt, ik weet alleen nog niet zo goed hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Ik wil hem (en mijzelf) graag helpen hierbij.
Vandaar dat ik dit topic open, zodat mensen misschien mee willen denken of ervaringen willen delen wb dit onderwerp.
Ik vind het namelijk echt heel vervelend worden dat dit gebeurt en ik ben er wel klaar mee dus hoop dat ik alternatieven kan vinden.
Alvast bedankt voor het lezen!
Mijn zoontje wordt bijna 2 jaar en is sinds zijn geboorte een enorm enthousiast, actief, heerlijk mannetje.
Wanneer ik alleen thuis met hem ben (sinds afgelopen zomer is er ook nog een zusje bij, maar die maakt daarin geen verschil), is het een heerlijk jongetje dat lekker met de duplo bouwt, met zijn autootjes speelt en heerlijk relaxed is (net als ikzelf meestal wel ben).
Op de opvang is hij ook erg rustig en kijkt hij volgens de leidsters de kat uit de boom, en vindt hij het heerlijk om naar de andere kinderen te kijken.
Maar… zodra iemand bij ons thuis komt (vaak iemand die zelf nogal druk, of gespannen, of hyperactief is), dan verandert mijn zoontje in een soort Tasmaanse Duivel
Even wat voorbeelden om dit te verduidelijken:
De deurbel gaat, schoonmoeder staat voor de deur. Zoontje rent de woonkamer in, pakt alles wat hij vinden kan en gooit dit het hele huis door. Ik begrens dit en geef hem zijn normale speelgoed, maar ook daar wordt mee gegooid. Schoonmoeder doet nog haar best om een boekje voor te lezen, maar zoontje lijkt door het dolle heen en blijft rond rennen, gillen en met spullen gooien
Dit gaat door totdat schoonmoeder weer vertrokken is. Zodra zij de deur dicht doet heb ik weer een schattig, rustig, voor reden vatbare zoon..
Dit gebeurt bij iedereen die langs komt: mijn moeder, schoonouders, vriendinnen.. Ook bij mijn man is zoon veel drukker en actiever, maar dat is voor mij niet zo’n probleem aangezien man zich zelf redt met zoon. Mijn man geeft ook grenzen aan en daar luistert zoon naar, dus dat is geen probleem.
Maar in al die andere gevallen, met die andere mensen, probeer ik om mijn woonkamer te redden, mijn andere kindje te beschermen, en te voorkomen dat zoon gilt en met van alles gooit.
Wat wél een probleem begint te worden (voor mij dus) is dat ik met een zoontje zit dat als een blad aan de boom verandert zodra iemand bij ons thuis de deur binnen stapt. Ik voel mij dan echt machteloos tov het gedrag van zoontje, aangezien ik het niet herken van hoe hij bij mij alleen is, en omdat ik hem dan dus continu moet begrenzen terwijl hij in andere situaties zo’n lieverd is..
Ik ga ook wel met hem naar buiten, naar winkels, naar mensen, en dan gebeurt dit dus niet. Dan is hij hoe ik hem ken, dan laat hij zich ook wel eens op de grond vallen of gilt een keer, maar is goed bij te sturen en eigenlijk heb ik nooit enorme strijd met hem.
Ik heb zelf het gevoel en idee dat mijn zoontje zich geen houding weet te geven zodra mensen hier (onverwacht) binnen komen. Ook lijkt het dat hij in 1 keer enorm enthousiast wordt en die energie lastig kan kanaliseren.
Ik zie dus wel wat er gebeurt, ik weet alleen nog niet zo goed hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Ik wil hem (en mijzelf) graag helpen hierbij.
Vandaar dat ik dit topic open, zodat mensen misschien mee willen denken of ervaringen willen delen wb dit onderwerp.
Ik vind het namelijk echt heel vervelend worden dat dit gebeurt en ik ben er wel klaar mee dus hoop dat ik alternatieven kan vinden.
Alvast bedankt voor het lezen!
woensdag 24 november 2021 om 20:15
Oké als het er gewoon bij hoort dan weet ik dat, altijd fijn om te lezen, thnx!
Jouw ervaring is dus dat het vanzelf anders/beter wordt naarmate ze ouder worden?
woensdag 24 november 2021 om 20:17
Ga dan iets actiefs doen met je bezoek, maar een speeltuin ofzo. Blijkbaar wil hij showen wat hij kan en aandacht krijgen. Vind ik geen raar gedrag voor een 2 jarige. Als er iemand bij mij op bezoek komt met 2 kleine kinderen, heb ik niet de verwachting dat ze lekker in de hoek gaan spelen terwijl ik klets en thee drink. Dat lukt hier gewoon niet.
woensdag 24 november 2021 om 20:18
Goede vraag, belangrijk om bij stil te staan. Dank je wel voor je reactie! Ik ga dit bespreken met man en onderzoeken met zoon.
Hij is helaas nog te jong om het te kunnen verwoorden, en betekenis geven aan zijn gedrag is dus soms nog een heel raadsel
woensdag 24 november 2021 om 20:21
Gatinmijnsok schreef: ↑24-11-2021 20:14Als het bezoek is dat je verwacht kan je hem voorbereiden. Zeg wat er gaat gebeuren en wat hij wel mag doen.
Hopelijk helpt dat.
En onverwacht bezoek zou ik even niet willen. Eerst even appen.
Ja dat is wel een dingetje.. Misschien moet ik daarin weer meer grenzen gaan aangeven, richting mijn omgeving dus, want nu is het misschien ook wel te vaak te onvoorspelbaar voor zoontje.
Gepland bezoek gaat namelijk beduidend beter. Maar omgaan met onverwachte situaties lijkt me ook belangrijk, dat hij daarin flexibel leert zijn?
woensdag 24 november 2021 om 20:22
Met het bezoek ergens heengaan waar hij zn energie kwijt kan ?
En hoe gaat het bezoek met hem om ? Rustig of constant aandacht geven (daar werden mijn kinderen ook erg druk van)
Je zegt dat het vooral om onaangekondigd bezoek gaat, kan het helpen om je zoontje voor te bereiden en dus aan het bezoek te vragen of ze ff willen aankondigen als ze komen ?
En hoe gaat het bezoek met hem om ? Rustig of constant aandacht geven (daar werden mijn kinderen ook erg druk van)
Je zegt dat het vooral om onaangekondigd bezoek gaat, kan het helpen om je zoontje voor te bereiden en dus aan het bezoek te vragen of ze ff willen aankondigen als ze komen ?
woensdag 24 november 2021 om 20:23
schaduwdier schreef: ↑24-11-2021 20:17Ga dan iets actiefs doen met je bezoek, maar een speeltuin ofzo. Blijkbaar wil hij showen wat hij kan en aandacht krijgen. Vind ik geen raar gedrag voor een 2 jarige. Als er iemand bij mij op bezoek komt met 2 kleine kinderen, heb ik niet de verwachting dat ze lekker in de hoek gaan spelen terwijl ik klets en thee drink. Dat lukt hier gewoon niet.
Dit is een goed idee en schoot mijzelf ook al te binnen. Als het weer het toelaat, en zijn baby zusje ook, is dit zeker een goede optie!
woensdag 24 november 2021 om 20:27
Hij is 2! Voorspelbaarheid is echt zijn houvast. Omgaan met onverwachte situaties komt nog wel.Jufmevrouw schreef: ↑24-11-2021 20:21Ja dat is wel een dingetje.. Misschien moet ik daarin weer meer grenzen gaan aangeven, richting mijn omgeving dus, want nu is het misschien ook wel te vaak te onvoorspelbaar voor zoontje.
Gepland bezoek gaat namelijk beduidend beter. Maar omgaan met onverwachte situaties lijkt me ook belangrijk, dat hij daarin flexibel leert zijn?
woensdag 24 november 2021 om 20:28
Bij mijn dochter was het een uiting van spanning/verlegenheid. In plaats van stil en teruggetrokken, raakte ze compleet door het dolle. Zij deed het ook bij anderen thuis.
Ik had eerst helemaal niet door dat het spanning/angst was. Het leek bij haar juist het tegenovergestelde, maar nu is het duidelijk.
Inmiddels is ze 3 jaar ouder en doet ze dat niet meer. Ze is wel een heel gevoelig en wat sociaal angstige meid gebleken.
Hoe je ermee om moet gaan vind ik lastig. Ik kon het altijd wel laten gaan, een beetje bijsturen. Als spullen of andere kinderen in gevaar zijn kan dat natuurlijk niet.
Ik had eerst helemaal niet door dat het spanning/angst was. Het leek bij haar juist het tegenovergestelde, maar nu is het duidelijk.
Inmiddels is ze 3 jaar ouder en doet ze dat niet meer. Ze is wel een heel gevoelig en wat sociaal angstige meid gebleken.
Hoe je ermee om moet gaan vind ik lastig. Ik kon het altijd wel laten gaan, een beetje bijsturen. Als spullen of andere kinderen in gevaar zijn kan dat natuurlijk niet.
dropdrop wijzigde dit bericht op 24-11-2021 20:32
20.64% gewijzigd
woensdag 24 november 2021 om 20:30
Mijn jongste zoon is ook twee. Eigenlijk zat ik me laatst te bedenken, hij is geboren vlak voor corona uitbraak. Tijdens de lockdown enzo is hij niet veel in aanraking geweest met andere mensen buiten ons gezin om.
Kan dat er iets mee te maken hebben? Eigenlijk triest. Mijn jongste zoon denkt dat het normaal is dat mensen mondkapjes dragen en hun handen ontsmetten. Dat is voor hem normaal
Ik denk ook dat het inderdaad zo is dat hij even niet weet wat hij ermee aan moet dus dat hij daarom "raar" gaat doen. Misschien van te voren aankondigen dat er bezoek komt? Heb je niets aan met onverwachts bezoek maar misschien werkt het wel als je moeder bijvoorbeeld langskomt dat je aangeeft dat oma komt?
Kan dat er iets mee te maken hebben? Eigenlijk triest. Mijn jongste zoon denkt dat het normaal is dat mensen mondkapjes dragen en hun handen ontsmetten. Dat is voor hem normaal
Ik denk ook dat het inderdaad zo is dat hij even niet weet wat hij ermee aan moet dus dat hij daarom "raar" gaat doen. Misschien van te voren aankondigen dat er bezoek komt? Heb je niets aan met onverwachts bezoek maar misschien werkt het wel als je moeder bijvoorbeeld langskomt dat je aangeeft dat oma komt?
woensdag 24 november 2021 om 20:41
Razzmatazz schreef: ↑24-11-2021 20:22Met het bezoek ergens heengaan waar hij zn energie kwijt kan ?
En hoe gaat het bezoek met hem om ? Rustig of constant aandacht geven (daar werden mijn kinderen ook erg druk van)
Je zegt dat het vooral om onaangekondigd bezoek gaat, kan het helpen om je zoontje voor te bereiden en dus aan het bezoek te vragen of ze ff willen aankondigen als ze komen ?
Ja ze geven hem alle aandacht, heel lief bedoeld natuurlijk, maar voor hem wellicht ook wel erg heftig zoveel opeens.
En ja inderdaad dus, mensen (weer) vragen of ze niet onverwacht willen langs komen en even willen bellen vooraf.
Vandaag gebeurde het dus dat ik net beide kinderen 2 minuten op bed had en mezelf een kop thee in schonk en toen de bel ging en schoonmoeder voor de deur stond. Dochter begon meteen te huilen en zoon te schreeuwen, dus schoonmoeder vroeg zodra ik de deur open deed: ‘oh sorry heb ik ze nu wakker gemaakt?’
Ja zei ik en natuurlijk baalde ik, voor mijzelf (mijn enige momentje van rust deze hectische dag), maar ook voor de kinderen die óók eindelijk even samen in de rust waren.
Vooraf bellen lijkt mij in deze fase van ons leven een heel goed plan!
woensdag 24 november 2021 om 20:43
Gatinmijnsok schreef: ↑24-11-2021 20:27Hij is 2! Voorspelbaarheid is echt zijn houvast. Omgaan met onverwachte situaties komt nog wel.
Je hebt helemaal gelijk
Zo sta ik er zelf ook in, maar tijdens bepaalde dagen van onzekerheid moet ik dat blijkbaar weer even horen (lezen).
woensdag 24 november 2021 om 20:45
Dropdrop schreef: ↑24-11-2021 20:28Bij mijn dochter was het een uiting van spanning/verlegenheid. In plaats van stil en teruggetrokken, raakte ze compleet door het dolle. Zij deed het ook bij anderen thuis.
Ik had eerst helemaal niet door dat het spanning/angst was. Het leek bij haar juist het tegenovergestelde, maar nu is het duidelijk.
Inmiddels is ze 3 jaar ouder en doet ze dat niet meer. Ze is wel een heel gevoelig en wat sociaal angstige meid gebleken.
Hoe je ermee om moet gaan vind ik lastig. Ik kon het altijd wel laten gaan, een beetje bijsturen. Als spullen of andere kinderen in gevaar zijn kan dat natuurlijk niet.
Och de schat
fijn dat het nu niet meer voorkomt! Ik ga er op letten bij zoon, wie weet wat ik nog ontdek
woensdag 24 november 2021 om 20:48
Ja dat is de reden dat we hem een paar uurtjes per week naar de opvang brengen. We kunnen het zelf ook opvangen, man en ik, maar merkten door deze super vreemde Corona tijd dat sociale situaties ervaren wel erg fijn zou zijn voor hem.
woensdag 24 november 2021 om 21:13
Ik weet eigenlijk niet beter dan dat volkomen normaal is bij jonge kinderen. Sterker nog, maar jongste van 8 heeft het nog steeds.
Die wordt al hyper als de deurbel gaat, bij hem is het gewoon enthousiasme: hij vindt bezoek (maakt niet uit wat of wie gewoon geweldig leuk). Mijn pubers zijn er al lang overheen gegroeid: die doen gewoon normaal (of verhuizen naar hun kamer).
Die wordt al hyper als de deurbel gaat, bij hem is het gewoon enthousiasme: hij vindt bezoek (maakt niet uit wat of wie gewoon geweldig leuk). Mijn pubers zijn er al lang overheen gegroeid: die doen gewoon normaal (of verhuizen naar hun kamer).
woensdag 24 november 2021 om 21:19
woensdag 24 november 2021 om 22:06
Dreuzel84 schreef: ↑24-11-2021 20:30Mijn jongste zoon is ook twee. Eigenlijk zat ik me laatst te bedenken, hij is geboren vlak voor corona uitbraak. Tijdens de lockdown enzo is hij niet veel in aanraking geweest met andere mensen buiten ons gezin om.
Kan dat er iets mee te maken hebben? Eigenlijk triest. Mijn jongste zoon denkt dat het normaal is dat mensen mondkapjes dragen en hun handen ontsmetten. Dat is voor hem normaal
Ik denk ook dat het inderdaad zo is dat hij even niet weet wat hij ermee aan moet dus dat hij daarom "raar" gaat doen. Misschien van te voren aankondigen dat er bezoek komt? Heb je niets aan met onverwachts bezoek maar misschien werkt het wel als je moeder bijvoorbeeld langskomt dat je aangeeft dat oma komt?
Wat gek... je kind ziet al 2 jaar mensen met mondkapjes? Dat is alleen 1 winter zo geweest en nu sinds kort weer. Gaat je kind niet naar familie, een kinderdagverblijf of de speeltuin ofzo? Daar waren en zijn toch geen mensen met mondkapjes? Sorry hoor, ik wil hier geen corona discussie maar ik snap zo'n post gewoon niet. Het gedrag van TO's zoontje klinkt heel normaal, het is gewoon spanning.
TO, wat kan helpen is je kind een opdracht geven om bijvoorbeeld zijn knuffel te pakken, of geef hem gewoon een tablet met een filmpje als hij daar rustig van wordt. Dan ervaart hij tenminste dat je ook kan ontspannen waar bezoek bij is.
woensdag 24 november 2021 om 22:41
Dat hij zich er bewust van is is deze herfst/winter. Omdat hij twee is(eerder was hij te jong). En ik bedoel meer in winkels etc. Maar goed ik bedoel meer dat de sociale contacten wel aanzienlijk minder zijn geworden.Parella schreef: ↑24-11-2021 22:06Wat gek... je kind ziet al 2 jaar mensen met mondkapjes? Dat is alleen 1 winter zo geweest en nu sinds kort weer. Gaat je kind niet naar familie, een kinderdagverblijf of de speeltuin ofzo? Daar waren en zijn toch geen mensen met mondkapjes? Sorry hoor, ik wil hier geen corona discussie maar ik snap zo'n post gewoon niet. Het gedrag van TO's zoontje klinkt heel normaal, het is gewoon spanning.
TO, wat kan helpen is je kind een opdracht geven om bijvoorbeeld zijn knuffel te pakken, of geef hem gewoon een tablet met een filmpje als hij daar rustig van wordt. Dan ervaart hij tenminste dat je ook kan ontspannen waar bezoek bij is.
Ik zeg dat het daardoor kán zijn. Niet dat dat DE reden is. Maar laten we er geen corona discussie van maken inderdaad. Die zijn er al genoeg
woensdag 24 november 2021 om 23:07
Het is inderdaad fijn als hij dat leert, maar twee jaar is daar wel erg vroeg voor. Mijn zoontje van 3 heeft ook de duidelijkheid nodig van te voren te weten wat we gaan doen of wie er langs komen.Jufmevrouw schreef: ↑24-11-2021 20:21Gepland bezoek gaat namelijk beduidend beter. Maar omgaan met onverwachte situaties lijkt me ook belangrijk, dat hij daarin flexibel leert zijn?
donderdag 25 november 2021 om 08:29
Op de een of andere miraculeuze wijze is zoon niet gevoelig voor tv en tablet.
We hopen stiekem dat dat nog wel komt zodat we hem eens met een filmpje rustig kunnen laten zitten (bijvoorbeeld om 5.30 uur zodra hij klaar wakker is
).Maar het idee van hem een opdracht geven en iets concreets om te doen is denk ik een hele goede, dat ga ik zeker proberen!
