Kinderen
alle pijlers
Echt even moeite met mijn peuter van 2,5
zaterdag 31 mei 2008 om 22:01
Tja, wie had dat ooit gedacht. Dat opvoeden af en toe toch echt wel moeilijk is. Ik zelf vond het altijd wel meevallen (met de kinderen van anderen!). Ik kom even hier mijn verhaal spuiën na een hele drukke week en hier en daar een advies kan ook niet weg lijkt me.
Drie maanden geleden is ons jongste Blessje geboren, en een zegen dat hij is. Lief, rustig, mooi, klein, al heel snel in een slaap- en drinkritme. Doet het gewoon helemaal goed. Ons oudste Blessje is een heel gevoelig kindje en vond het heel moeilijk dat er een babytje was die, voor haar gevoel, mama afpakte. Dit ontaardde in heel veel driftbuien en paniekaanvallen. Mama moest alles doen. Wat heel moeilijk is in de kraamtijd. Wat voor mij het moeilijkste was, was dat ik mijn eigen lieve meisje niet meer terug kende. Gelukkig was en is ze wel heel duidelijk dol op haar kleine babybroertje. Na een week of drie ging het beter, we hebben haar zo veel mogelijk aandacht gegeven en haar gerust gesteld. Mijn vrolijke lachebekje was weer terug, natuurlijk met haar dwarse buiën, maar niet zo extreem.
Tot deze week weer een enorme opleving. Vanaf maandag lukt het haar bijna geen moment om zelf te spelen. Ze wil continue dat ik met haar speel of het andere favoriete: 'televisie kijken'. Ze blijft uren en uren vragen hierna, ook al is ze lekker aan het spelen. Daarnaast heeft ze heel veel boze buiën en is ze extreem verdrietig als papa of mama boos op haar wordt.
Voorbeeld, vanmorgen eten we fruit, papa en mama ook (jaja gezond ook voor onze verkouden hoofden). Ze wil een stukje uit papa's bakje, papa vind dit niet goed en zegt 'eerst je eigen fruit'. Hierna gooit ze haar fruit over de tafel. Papa wordt boos en noemt haar bij de voornaam en zegt dat dat niet mag. Gevolg een hard huilende, schokkend klein Blessje, die bij mama troost zoekt. Maar ja, ik vind ook dat ze niet met eten mag gooien en ik merk ook dat ze de hele week haar grenzen aan het opzoeken is. Ze huilt, snikt en schreeuwt dat ze bij mama wil zitten en dat gaat dus niet door. Afijn, dit KAN wel, als ze even sorry tegen papa zegt en zegt dat ze niet meer met fruit zal gooien. Dit gebeurt niet. Zelfs als we lief, doch consequent aanbieden haar te helpen. Tot overmaat van ramp moet ik ook de jongste voeden en papa gaat douchen, na een laatste kans om het goed te maken (huilt nog steeds hard verder en laat ons niet toe). Dus ik zit met een kind aan de borst en een heel verdrietig ander kind. Als ze uiteindelijk bij me komt en ik wil haar neus drogen slaat ze de zakdoek op de grond. Daar word ik weer boos van (weer gooien). Uiteindelijk maken we het goed, nadat de baby klaar is met drinken en ik mijn handen vrij heb.
Zo gaat het de hele dag door, met aankleden, luier verschonen, tanden poetsen enz. Wel geprobeerd om positieve momenten in te bouwen en samen met haar gespeeld wat ook leuk was. Maar zodra ze iets doet waarop ik boos moet worden gaat ze dus heel hard huilen. Ze trekt het dus niet als we boos worden en zoekt heel veel aandacht. Vanmiddag (papa was weg) tijdens borstvoeding geven pikte ze voor mijn neus 2 koekjes ondanks mijn duidelijke verbod, maar ik kan dan niet ingrijpen. (alleen als ik het kleine Blessje ontlucht en weg leg).
We zijn deze week wat ziekig met zijn allen, papa is een paar nachtjes weggeweest enzo. Maar... ik wil zo graag dat ze iets beter luistert. Denken jullie dat ik strenger en duidelijker voor haar moet zijn, haar nog meer individuele aandacht moet geven.
Ze is de laatste tijd door het kinderdagverblijf erg bezig met stout en stom. Vanmiddag fluisterde ze op de trap dat haar broertje stout is en later op de dag was mama in een voor mij gezellig moment ook stout. Ik vind het gewoon best zwaar, soms.
Bless
Drie maanden geleden is ons jongste Blessje geboren, en een zegen dat hij is. Lief, rustig, mooi, klein, al heel snel in een slaap- en drinkritme. Doet het gewoon helemaal goed. Ons oudste Blessje is een heel gevoelig kindje en vond het heel moeilijk dat er een babytje was die, voor haar gevoel, mama afpakte. Dit ontaardde in heel veel driftbuien en paniekaanvallen. Mama moest alles doen. Wat heel moeilijk is in de kraamtijd. Wat voor mij het moeilijkste was, was dat ik mijn eigen lieve meisje niet meer terug kende. Gelukkig was en is ze wel heel duidelijk dol op haar kleine babybroertje. Na een week of drie ging het beter, we hebben haar zo veel mogelijk aandacht gegeven en haar gerust gesteld. Mijn vrolijke lachebekje was weer terug, natuurlijk met haar dwarse buiën, maar niet zo extreem.
Tot deze week weer een enorme opleving. Vanaf maandag lukt het haar bijna geen moment om zelf te spelen. Ze wil continue dat ik met haar speel of het andere favoriete: 'televisie kijken'. Ze blijft uren en uren vragen hierna, ook al is ze lekker aan het spelen. Daarnaast heeft ze heel veel boze buiën en is ze extreem verdrietig als papa of mama boos op haar wordt.
Voorbeeld, vanmorgen eten we fruit, papa en mama ook (jaja gezond ook voor onze verkouden hoofden). Ze wil een stukje uit papa's bakje, papa vind dit niet goed en zegt 'eerst je eigen fruit'. Hierna gooit ze haar fruit over de tafel. Papa wordt boos en noemt haar bij de voornaam en zegt dat dat niet mag. Gevolg een hard huilende, schokkend klein Blessje, die bij mama troost zoekt. Maar ja, ik vind ook dat ze niet met eten mag gooien en ik merk ook dat ze de hele week haar grenzen aan het opzoeken is. Ze huilt, snikt en schreeuwt dat ze bij mama wil zitten en dat gaat dus niet door. Afijn, dit KAN wel, als ze even sorry tegen papa zegt en zegt dat ze niet meer met fruit zal gooien. Dit gebeurt niet. Zelfs als we lief, doch consequent aanbieden haar te helpen. Tot overmaat van ramp moet ik ook de jongste voeden en papa gaat douchen, na een laatste kans om het goed te maken (huilt nog steeds hard verder en laat ons niet toe). Dus ik zit met een kind aan de borst en een heel verdrietig ander kind. Als ze uiteindelijk bij me komt en ik wil haar neus drogen slaat ze de zakdoek op de grond. Daar word ik weer boos van (weer gooien). Uiteindelijk maken we het goed, nadat de baby klaar is met drinken en ik mijn handen vrij heb.
Zo gaat het de hele dag door, met aankleden, luier verschonen, tanden poetsen enz. Wel geprobeerd om positieve momenten in te bouwen en samen met haar gespeeld wat ook leuk was. Maar zodra ze iets doet waarop ik boos moet worden gaat ze dus heel hard huilen. Ze trekt het dus niet als we boos worden en zoekt heel veel aandacht. Vanmiddag (papa was weg) tijdens borstvoeding geven pikte ze voor mijn neus 2 koekjes ondanks mijn duidelijke verbod, maar ik kan dan niet ingrijpen. (alleen als ik het kleine Blessje ontlucht en weg leg).
We zijn deze week wat ziekig met zijn allen, papa is een paar nachtjes weggeweest enzo. Maar... ik wil zo graag dat ze iets beter luistert. Denken jullie dat ik strenger en duidelijker voor haar moet zijn, haar nog meer individuele aandacht moet geven.
Ze is de laatste tijd door het kinderdagverblijf erg bezig met stout en stom. Vanmiddag fluisterde ze op de trap dat haar broertje stout is en later op de dag was mama in een voor mij gezellig moment ook stout. Ik vind het gewoon best zwaar, soms.
Bless
zaterdag 31 mei 2008 om 22:04
Ik he b niet heel je post gelezen, wel de eerste alinea en jeeeeeej wat herken ik veel 
Hier is oudste 22 maanden, jongste drie maand. Ik lees morgen alles (nu geen aandacht genoeg voor lange post) en reageer dan 
Enneuh; ik vind het momenteel ook héél erg zwaar, terwijl oudste gewoon eigenlijk een hardstikke lief jong is.
Anyway; i'll be back!
Hier is oudste 22 maanden, jongste drie maand. Ik lees morgen alles (nu geen aandacht genoeg voor lange post) en reageer dan Enneuh; ik vind het momenteel ook héél erg zwaar, terwijl oudste gewoon eigenlijk een hardstikke lief jong is.
Anyway; i'll be back!
zaterdag 31 mei 2008 om 22:08
Moeilijk he?! Het allerbelangrijkste voor je dochter lijkt me dat haar dagen weer heel voorspelbaar worden. Edit: dit is vooral belangrijk omdat de komst van haar broertje haar wereld op zijn kop gezet heeft en ze niet meer weet waar ze aan toe is. Je maakt het weer voorspelbaar
1) door voor alles vaste tijdstippen te hebben. Bijv. tv kijken alleen om 5 uur. En dan consekwent naar de klok wijzen om te laten zien dat het niet kan. Veel aandacht geven is natuurlijk mooi, maar als je op 2 vaste tijdstippen op de dag even helemaal er voor haar bent, dan kan ze op je aandacht vertrouwen, ipv maar af te wachten of de baby er tussendoor gaat brullen.
2) Consekwent en zeer voorspelbaar corrigeren. Ik zweer bij het geven van een waarschuwing voor er een sanctie komt. Gevoelige kinderen kunnen straf die meteen gegeven wordt als zeer schokkend ervaren. Pas als ze de regels heel erg goed kennen, en hun impulsen beter kunnen beheersen, kun je gaan denken aan direct lik op stuk. Bijv in het voorbeeld: ze gooit met fruit, jullie zeggen erg streng: xxx, als je nog één keer met iets gooit, dan moet je op het krukje (strafplekje). Meestal worden ze dan meteen erg braaf, zo niet, dan weten ze wat er komt. ALTIJD doen waarmee je dreigt. Maw: niet dreigen met wat je niet waar kunt maken.
sterkte meid! En ook kinderen zonder broertjes en zusjes kunnen draken zijn op deze leeftijd hoor!
1) door voor alles vaste tijdstippen te hebben. Bijv. tv kijken alleen om 5 uur. En dan consekwent naar de klok wijzen om te laten zien dat het niet kan. Veel aandacht geven is natuurlijk mooi, maar als je op 2 vaste tijdstippen op de dag even helemaal er voor haar bent, dan kan ze op je aandacht vertrouwen, ipv maar af te wachten of de baby er tussendoor gaat brullen.
2) Consekwent en zeer voorspelbaar corrigeren. Ik zweer bij het geven van een waarschuwing voor er een sanctie komt. Gevoelige kinderen kunnen straf die meteen gegeven wordt als zeer schokkend ervaren. Pas als ze de regels heel erg goed kennen, en hun impulsen beter kunnen beheersen, kun je gaan denken aan direct lik op stuk. Bijv in het voorbeeld: ze gooit met fruit, jullie zeggen erg streng: xxx, als je nog één keer met iets gooit, dan moet je op het krukje (strafplekje). Meestal worden ze dan meteen erg braaf, zo niet, dan weten ze wat er komt. ALTIJD doen waarmee je dreigt. Maw: niet dreigen met wat je niet waar kunt maken.
sterkte meid! En ook kinderen zonder broertjes en zusjes kunnen draken zijn op deze leeftijd hoor!
zaterdag 31 mei 2008 om 22:10
Hoi Bless,
Ik vind dat je al heel goed bezig bent. Je bent consuquent en geeft Blessje ook de nodige aandacht. Wat ook goed is!!!
Ik heb zelf geen kinderen, maar volg de opleiding SPW3.
Ik denk dat je vooral door moet gaan met consuquent zijn.
Misschien helpt het om een 'stout' krukje oid of de 'stout' trap in te voeren.
Als ze na 1x waarschuwen toch weer met dingen gooit (bv) dat ze dan 2 minuten op het ''stout' stoeltje moet zitten en uitlegt wat ze fout deed en zet haar ook terug als ze voor de 2 minuten er vanaf komt. Na die 2 minuten kan je nogmaals zeggen wat ze fout deed en dat ze sorry moet zeggen. En als ze dat doet mag ze van het 'stout' stoeltje af.
Ik heb dit idee van de nanny![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
Ik vind het zelf een hele mooie ''uitvinding''
Sterkte ermee!!!
Liefs MMR
Ik vind dat je al heel goed bezig bent. Je bent consuquent en geeft Blessje ook de nodige aandacht. Wat ook goed is!!!
Ik heb zelf geen kinderen, maar volg de opleiding SPW3.
Ik denk dat je vooral door moet gaan met consuquent zijn.
Misschien helpt het om een 'stout' krukje oid of de 'stout' trap in te voeren.
Als ze na 1x waarschuwen toch weer met dingen gooit (bv) dat ze dan 2 minuten op het ''stout' stoeltje moet zitten en uitlegt wat ze fout deed en zet haar ook terug als ze voor de 2 minuten er vanaf komt. Na die 2 minuten kan je nogmaals zeggen wat ze fout deed en dat ze sorry moet zeggen. En als ze dat doet mag ze van het 'stout' stoeltje af.
Ik heb dit idee van de nanny
Ik vind het zelf een hele mooie ''uitvinding''Sterkte ermee!!!
Liefs MMR
zaterdag 31 mei 2008 om 22:11
Hoi Bless,
Hier een moeder van 3 kinderen, waarvan de jongste 2,5 is. Je bent niet de enige hoor!
2,5 jaar is bepaald niet de makkelijkste leeftijd vind ik. Je kind wil veel, kan ook al veel, maar nog bepaald niet alles. Mijn jongste luistert ook echt slecht soms, kan door het lint gaan van (bijna) niks en wil het liefst dat alles precies zo gaat als zij het in haar hoofd heeft. Als ik er nog een baby bij zou hebben, zou het bij ons net zo gaan als bij jou, denk ik. Aan de andere kant is mijn dochter ook vaak heel lief en ik vind het ook wel een vertederende periode - aan de ene kant al zo groot, aan de andere kant eigenlijk nog haast een grote baby. Misschien kun je je dochter beter stemmen door haar de rol van grote zus te geven, laat haar helpen bij het in bad doen van je zoontje, en individuele aandacht op momenten dat je zoontje slaapt is natuurlijk altijd heel goed.
En verder... tja, het is een cliché, maar ook waar: het is een fase! Het zal op een gegeven moment echt beter gaan. Hopelijk gauw... Succes!
Hier een moeder van 3 kinderen, waarvan de jongste 2,5 is. Je bent niet de enige hoor!
2,5 jaar is bepaald niet de makkelijkste leeftijd vind ik. Je kind wil veel, kan ook al veel, maar nog bepaald niet alles. Mijn jongste luistert ook echt slecht soms, kan door het lint gaan van (bijna) niks en wil het liefst dat alles precies zo gaat als zij het in haar hoofd heeft. Als ik er nog een baby bij zou hebben, zou het bij ons net zo gaan als bij jou, denk ik. Aan de andere kant is mijn dochter ook vaak heel lief en ik vind het ook wel een vertederende periode - aan de ene kant al zo groot, aan de andere kant eigenlijk nog haast een grote baby. Misschien kun je je dochter beter stemmen door haar de rol van grote zus te geven, laat haar helpen bij het in bad doen van je zoontje, en individuele aandacht op momenten dat je zoontje slaapt is natuurlijk altijd heel goed.
En verder... tja, het is een cliché, maar ook waar: het is een fase! Het zal op een gegeven moment echt beter gaan. Hopelijk gauw... Succes!
zaterdag 31 mei 2008 om 22:13
precies hetzelfde hier, oudste is nu 21 maanden, jongste 4. Dus behalve de leeftijden, had ik zo het hele verhaal op kunnen schrijven, behalve dat mijn oudste nog niet zo goed praat als de jouwe denk ik. Dat begint nu pas te komen. Ik moet er soms om lachen, word soms tureluurs en verlies soms mijn geduld. En vind het heerlijk om te lezen dat ik dus niet de enige ben. Wat ik doe is echt consequent zijn, hoe lang het ook duurt, negatief gedrag zoveel mogelijk negeren tenzij het echt gevaarlijk of echt heel stout is, positief gedrag enorm belonen (met aandacht, en lieve woorden), exclusieve aandacht voor haar en soms maar gewoon denken, oh my god, wanneer is het bedtijd.
zaterdag 31 mei 2008 om 22:34
Mijn dochter van 2,5 heeft ook nogal een temperament. Ze is ook naar haar zusje van 11 maanden agressief, omduwen, slaan etc... al is dat nu wel iets minder geworden.
Lastige leeftijd he? Bij haar helpt het soms wel beter om haar af te leiden van haar "dwang" en vooral niet overal op in te gaan.
Als ze mij 2 x heeft gevraagd om een koekje en ik heb 2 x nee gezegt ga ik ervan uit dat ze niet doof is. Dus bij doorvragen geef ik geen antwoord meer. En dan stopt het vragen ook wel weer.
En het gooien en smijten komt hier ook veelvuldig voor. Ik geef haar een waarschuwing, (op de gang is het hier...) en soms helpt het en soms niet. dan beland ze dus wel even op de gang. Ze begint de waarschuwingen beter te snappen merk ik. Al moet ze toch vaak wel even visueel hebben wat de waarschuwing inhoudt (bij dreigen haar bord af te pakken pak ik bijvoorbeeld het randje van haar bord beet, dan snapt ze het echt wel.)
Mijn dochter vertoont ook af en toe helemaal babygedrag, wil dan gewiegd worden, en dat ik babytaal tegen haar praat. Ik maar er een klein spelletje van en doe daar niet zo moeilijk over. Even 2 minuten en dan weer afgelopen.
Maar ja, er gaat zoveel om in die ontwikkelende hersentjes, ze zijn daar ook vaak boos, gefrustreerd over en vinden het bovendien interesant om alles uit te proberen wat ze leren, zien en tegenkomen.
wat ik ook herken is het steeds praten over "stout, stom, pijn" etc. En dan vooral hoe wij daarop reageren.
Ik heb vaak de wens dat ik even 2 jaar vooruit mag in de tijd (hmmm dan zit nummer 2 er nog middenin ben ik bang...)
Lastige leeftijd he? Bij haar helpt het soms wel beter om haar af te leiden van haar "dwang" en vooral niet overal op in te gaan.
Als ze mij 2 x heeft gevraagd om een koekje en ik heb 2 x nee gezegt ga ik ervan uit dat ze niet doof is. Dus bij doorvragen geef ik geen antwoord meer. En dan stopt het vragen ook wel weer.
En het gooien en smijten komt hier ook veelvuldig voor. Ik geef haar een waarschuwing, (op de gang is het hier...) en soms helpt het en soms niet. dan beland ze dus wel even op de gang. Ze begint de waarschuwingen beter te snappen merk ik. Al moet ze toch vaak wel even visueel hebben wat de waarschuwing inhoudt (bij dreigen haar bord af te pakken pak ik bijvoorbeeld het randje van haar bord beet, dan snapt ze het echt wel.)
Mijn dochter vertoont ook af en toe helemaal babygedrag, wil dan gewiegd worden, en dat ik babytaal tegen haar praat. Ik maar er een klein spelletje van en doe daar niet zo moeilijk over. Even 2 minuten en dan weer afgelopen.
Maar ja, er gaat zoveel om in die ontwikkelende hersentjes, ze zijn daar ook vaak boos, gefrustreerd over en vinden het bovendien interesant om alles uit te proberen wat ze leren, zien en tegenkomen.
wat ik ook herken is het steeds praten over "stout, stom, pijn" etc. En dan vooral hoe wij daarop reageren.
Ik heb vaak de wens dat ik even 2 jaar vooruit mag in de tijd (hmmm dan zit nummer 2 er nog middenin ben ik bang...)
zaterdag 31 mei 2008 om 22:38
Hier ook herkenning. Ik vind ook dat je het al heel goed doet, hoewel ik de tip van eerst waarschuwen voor je straft wel een heel belangrijke vind. Een kindje van twee heeft het volgens mij namelijk nodig om zich ergens op in te kunnen stellen.
Mijn zoon was net 2 geworden toen mijn zoontje geboren werd en de eerste maanden dacht ik ook oh my god, dit is pittig. Ik had ook het geluk met een supermakkelijke baby die goed dronk en veel sliep, maar was soms ook echt doodmoe van oudste zoon en zijn opstandige/dwarse/gefrustreerde gedrag. Gelukkig was het hier ook echt een fase (eentje zoals we die wel vaker hebben gehad, maar nu versterkt doordat zijn hele leven op zijn kop stond met een broertje erbij). Na een maand of 3/4 werd hij ineens weer supermakkelijk.
Ik vind altijd opvallend met deze fases, dat als het over is je enorm de vruchten kunt plukken van het consequent geweest zijn. Ik neem me altijd voor dat te onthouden voor de volgende moeilijke fase, maar ik kan toch niet voorkomen dat ik tijdens moeilijkere periodes af en toe enorm aan mijn eigen opvoedvaardigheden twijfel. Meestal als dat gebeurt, is de fase al weer bijna voorbij (zou bij jou dus nu bijna zover moeten zijn, ik hoop het echt voor je!).
Succes ermee en ga zo door!
Groetjes Rosi
Mijn zoon was net 2 geworden toen mijn zoontje geboren werd en de eerste maanden dacht ik ook oh my god, dit is pittig. Ik had ook het geluk met een supermakkelijke baby die goed dronk en veel sliep, maar was soms ook echt doodmoe van oudste zoon en zijn opstandige/dwarse/gefrustreerde gedrag. Gelukkig was het hier ook echt een fase (eentje zoals we die wel vaker hebben gehad, maar nu versterkt doordat zijn hele leven op zijn kop stond met een broertje erbij). Na een maand of 3/4 werd hij ineens weer supermakkelijk.
Ik vind altijd opvallend met deze fases, dat als het over is je enorm de vruchten kunt plukken van het consequent geweest zijn. Ik neem me altijd voor dat te onthouden voor de volgende moeilijke fase, maar ik kan toch niet voorkomen dat ik tijdens moeilijkere periodes af en toe enorm aan mijn eigen opvoedvaardigheden twijfel. Meestal als dat gebeurt, is de fase al weer bijna voorbij (zou bij jou dus nu bijna zover moeten zijn, ik hoop het echt voor je!).
Succes ermee en ga zo door!
Groetjes Rosi
zaterdag 31 mei 2008 om 23:11
Dank jullie wel voor alle tips en vooral jullie eigen verhalen. Wat een herkenbaarheid. Het geeft me in ieder geval weer even de energie om morgen weer met een goed gevoel te starten. Ook de twee tips over een vast dagritme en het eerst waarschuwen voor je straft zijn goede tips die me even ontgaan zijn de laatste tijd.
De moeilijkste momenten vind ik als ik borstvoeding geef. Dan zoekt ze de meeste grenzen op (zoals met die koekjes, vanmiddag), omdat ze weet dat ik dan niet goed kan reageren. Een strafhoekje heeft ze al, maar ja, als ik haar waarschuw en ik kan haar er niet neerzetten, dan werkt het niet en kan ik er ook niet mee 'dreigen'. En om er dan een kwartier later op terug te komen werkt ook niet bij een kind van 2,5. Alternatief is daarom een beetje de tv. geworden. Dit was inderdaad voorheen veel duidelijker, 's morgens Teletubbies en Zandkasteel en 's avonds Sesamstraat. Boekje lezen tijdens het voeden doe ik ook wel eens, maar ik ben toch al snel een half uur bezig, om 7 uur, om half 11, om half 3 en om 6 uur.
Ik ga eens nadenken over een vast nieuw dagritme voor ons allemaal!
Jullie herkenbare verhalen en tips blijven welkom!
Slaap lekker,
Bless
De moeilijkste momenten vind ik als ik borstvoeding geef. Dan zoekt ze de meeste grenzen op (zoals met die koekjes, vanmiddag), omdat ze weet dat ik dan niet goed kan reageren. Een strafhoekje heeft ze al, maar ja, als ik haar waarschuw en ik kan haar er niet neerzetten, dan werkt het niet en kan ik er ook niet mee 'dreigen'. En om er dan een kwartier later op terug te komen werkt ook niet bij een kind van 2,5. Alternatief is daarom een beetje de tv. geworden. Dit was inderdaad voorheen veel duidelijker, 's morgens Teletubbies en Zandkasteel en 's avonds Sesamstraat. Boekje lezen tijdens het voeden doe ik ook wel eens, maar ik ben toch al snel een half uur bezig, om 7 uur, om half 11, om half 3 en om 6 uur.
Ik ga eens nadenken over een vast nieuw dagritme voor ons allemaal!
Jullie herkenbare verhalen en tips blijven welkom!
Slaap lekker,
Bless
zaterdag 31 mei 2008 om 23:31
Bless, ik voed boven op bed en zoon wil altijd dolgraag mee. Die eerste maanden kon dat ook, en dan zat hij wat op het bed te spelen. Soms pakte hij een boekje erbij, soms gingen we liedjes zingen, soms ging hij zich verstoppen onder de dekens, dat soort spelletjes. Zijn er dingen die je dochter heel leuk vindt om te doen, die je voor het voeden kunt bewaren, bijv. kleien of kleuren of zoiets?
Soms liet ik hem ook beneden spelen, soms idd de tv erbij (meestal tijdens ochtendvoeding). Een middagvoeding viel meestal tijdens zijn middagslaapje en tijdens avondvoedingen was man altijd alweer thuis. Ik moet zeggen dat de voedingsmomenten nu juist lastiger zijn hier, omdat zoontje nu snel afgeleid is en alleen maar naar zijn broertje gaat zitten kijken en lachen als hij hem hoort kletsen. En probeer een bijna 3-jarige maar eens stil te laten zijn haha. Nu moet ik dus zoon weghouden als ik aan het voeden ben, en dat vindt hij echt niet leuk.
Soms liet ik hem ook beneden spelen, soms idd de tv erbij (meestal tijdens ochtendvoeding). Een middagvoeding viel meestal tijdens zijn middagslaapje en tijdens avondvoedingen was man altijd alweer thuis. Ik moet zeggen dat de voedingsmomenten nu juist lastiger zijn hier, omdat zoontje nu snel afgeleid is en alleen maar naar zijn broertje gaat zitten kijken en lachen als hij hem hoort kletsen. En probeer een bijna 3-jarige maar eens stil te laten zijn haha. Nu moet ik dus zoon weghouden als ik aan het voeden ben, en dat vindt hij echt niet leuk.
zondag 1 juni 2008 om 11:04
En kinderen voelen het feilloos aan wanneer je je ellendig voelt. Als je ziek bent zijn ze op hun ergst terwijl je juist dan een ideaal kind nodig hebt. Althans, zo gaat het hier altijd.
Ik denk dat het verschil bij jou is dat je kind zo als een blad is omgeslagen sinds de komst van de kleine. Tuurlijk is dit de reden maar je kan inderdaad een goed dagritme met haar opbouwen en benadrukken dat zij nu de grote zus is en kan laten zien aan de baby wat wel en niet mag. En joh, een beetje meer tv kijken geeft denk ik meer rust aan haar en aan jullie dus gewoon iets meer doen. Maar goed, ik ben dan ook weer juist de moeder die het niet aandurft een tweede te nemen hoor, dus ik kan je niets vertellen over de combi van twee kinderen uit eigen ervaring.
Ik denk dat het verschil bij jou is dat je kind zo als een blad is omgeslagen sinds de komst van de kleine. Tuurlijk is dit de reden maar je kan inderdaad een goed dagritme met haar opbouwen en benadrukken dat zij nu de grote zus is en kan laten zien aan de baby wat wel en niet mag. En joh, een beetje meer tv kijken geeft denk ik meer rust aan haar en aan jullie dus gewoon iets meer doen. Maar goed, ik ben dan ook weer juist de moeder die het niet aandurft een tweede te nemen hoor, dus ik kan je niets vertellen over de combi van twee kinderen uit eigen ervaring.
zondag 1 juni 2008 om 11:07
ik heb dat ook met voeden, maar vind de bv dan juist een zegen. Ik kan lopend voeden, afkoppelen en weer aankoppelen, voeding uitstellen of juist vervroegen (hup drinken nu, want je zus slaapt). Of samen boekje lezen terwijl baby drinkt, gaat ook prima. En als ze echt kliert terwijl ik met de baby zit, is het echt ingrijpen geblazen.
zondag 1 juni 2008 om 20:20
En nu was het vandaag opeens een heerlijk dagje met haar. Na een moeilijke week echt een verademing, het scheelt ook dat we vandaag met zijn tweeën waren en er een aantal leuke dingen op het programma stonden. En, dat ik door jullie woorden weer net even anders naar de situatie kon kijken. Nu hopen dat het doorzet!
Arwen: ik ben niet zo handig, hoor met dat voeden... lopend enzo en op de een of andere manier staat het me dan toch tegen in te grijpen (zeker stem te verheffen) met zo'n onschuldig kleintje aan de borst of in de buurt.
Zwieber: Dank voor je reactie, ik lees dat je een tweede niet aandurft. Dan zal mijn verhaal je niet aanmoedigen. Ik kan me je twijfels wel voorstellen om allerlei redenen. Maar één ding is ook waar het is ook echt DUBBEL genieten.
Ook de rest nogmaals bedankt.
Bless
Arwen: ik ben niet zo handig, hoor met dat voeden... lopend enzo en op de een of andere manier staat het me dan toch tegen in te grijpen (zeker stem te verheffen) met zo'n onschuldig kleintje aan de borst of in de buurt.
Zwieber: Dank voor je reactie, ik lees dat je een tweede niet aandurft. Dan zal mijn verhaal je niet aanmoedigen. Ik kan me je twijfels wel voorstellen om allerlei redenen. Maar één ding is ook waar het is ook echt DUBBEL genieten.
Ook de rest nogmaals bedankt.
Bless
zondag 1 juni 2008 om 20:31
bijna alle tips zijn al gegeven. Inderdaad, zorg dat ze goed weet waar ze aan toe is door consequent te zijn en een duidelijk dagritme aan te pakken.
Verder weet ik dat mijn zoontje op een gegeven moment ruzie uitlokte om het daarna weer heerlijk knuffelend goed te maken (kreeg die alsnog een soort van beloning). Dus nu doe ik iets koeler bij het goedmaken (korte knuffel en hup weer door), maar is het snel daarna al weer gezellig.
Succes ermee en houd vol.
Verder weet ik dat mijn zoontje op een gegeven moment ruzie uitlokte om het daarna weer heerlijk knuffelend goed te maken (kreeg die alsnog een soort van beloning). Dus nu doe ik iets koeler bij het goedmaken (korte knuffel en hup weer door), maar is het snel daarna al weer gezellig.
Succes ermee en houd vol.
maandag 2 juni 2008 om 15:32
Pittig he? 't Valt soms vies tegen inderdaad.
Ik heb uit je openingspost twee dingen gehaald waarbij ik me iets afvroeg.
Het fruiteten: waarom mag ze geen fruit uit papa's bakje? Wil je dat ze uit haar eigen bakje eet, of wil je dat ze fruit eet? Hier hebben we soms ook dat zoon een stukje vlees van mijn bord wel wil en zijn eigen bord laat staan. Prima, zolang hij maar eet vind ik het best. En eet hij niet? Ook prima, maar dan ook geen gezeur. Zo voorkom je dat een gezellig moment uitmondt in gehuil en boze woorden, nog meer gehuil en nog meer boze woorden.
Het lijkt haast dat de reden om boos worden uit het oog verloren wordt, zowel door je dochter als door jullie. Hier vragen we vaak naar het waarom. Waarom wordt je boos, waarom wil je niet, waarom... En het blijkt vaak dat zoon (27 mnd) hier nog nauwelijks antwoord op kan geven. Wel helpt het om, als hij zo aan het huilen is, tegen hem te zeggen dat hij moet stoppen met huilen en moet praten, moet vertellen wat er is en wat hij wil. En dat gaat steeds beter. Ook bij of iets leuk of niet leuk is vragen we naar het waarom. Waarom is mama niet leuk? Laat haar het verwoorden, dan kun jij ook weer uitleggen.
En, ik heb het al vaker gelezen in andere topics: pick your battles. Bepaal samen met je man waar je wel en waar je geen strijd van maakt, en hoe je er mee om wilt gaan. De rest kun je (tot op zekere hoogte) laten gaan. Wat ik al schreef: wil je dat ze fruit eet, of wil je dat ze uit haar eigen bakje eet? En uitleggen waarom je wil dat ze dat doet. In het begin moeilijk, maar straks kun je dan af met een opmerking als "nee, dat doen we toch niet aan tafel?"
dinsdag 3 juni 2008 om 00:11
Ik ga naar bed, maar wilde op de valreep nog even meegeven dat moeilijke buien vaak emt perioden komen. Bij mijn dochter althans. Over het algemeen is (of beter gezegd, was, voordat de peuterpuber uit de kast kwam) ze heel makkelijk, goed te sturen en corrigeren, vrolijk, etc. Op die momenten herken ik mijn eign lieve meid. En bij perioden krijgt ze dan de kolder in d'r kop en waarom weet ik niet. Maar dan is ze dwars, stuurs, uitdagend, boos, vraagt de hele tijd om aandacht, schreeuwt, gilt, krijst en er is geen land mee te bezeilen. Ze zit dan vaker op de gang dan dat ze gezellig bij ons in de kamer is. En de reden van de ommekeer is ons niet bekend. En net op het moment dat je denkt dat het niet erger kan worden, dat je opvoeding gefaald heeft en je kind een monstertje is geworden, draait ze bij als een blad aan een boom en is ze weer haar makke, vrolijke, geduldige blije zelf (tot grote opluchting van mij, want ik ben dan echt verschrikkelijk moe en ook boos en teleurgesteld en chagerijnig, want ik kan haar dan helemaal niet meer goed verdragen en daar word ik vervolgens weer verdrietig van en voel ik me schuldig, etc. Niet leuk dus).
Inmiddels heeft dit zich nu al een behoorlijke tijd in het leven van mijn zo goed als driejarige dochter afgespeeld (die ups en dows), dat ik inmiddels wel vertrouwen genoeg heb dat mijn kind helemaal geen klein monstertje is geworden, maar dat het er kennelijk bijhoort en ik gewoon de storm zo goed als mogelijk met haar moet uitzitten en vooral moet proberen om in al dat negatieve vooral positief (naar haar, naar mezelf, etc.) te blijven. Moeilijk, maar het gaat echt altijd weer over geloof ik.
Sterkte met de storm : )
Inmiddels heeft dit zich nu al een behoorlijke tijd in het leven van mijn zo goed als driejarige dochter afgespeeld (die ups en dows), dat ik inmiddels wel vertrouwen genoeg heb dat mijn kind helemaal geen klein monstertje is geworden, maar dat het er kennelijk bijhoort en ik gewoon de storm zo goed als mogelijk met haar moet uitzitten en vooral moet proberen om in al dat negatieve vooral positief (naar haar, naar mezelf, etc.) te blijven. Moeilijk, maar het gaat echt altijd weer over geloof ik.
Sterkte met de storm : )
dinsdag 3 juni 2008 om 07:33
Kindje nummer 2 is op komst maar hier wat tips die ik gekregen heb:
1. Als kindje 1 wakker wordt eerst 15 minuten aan kindje 1 besteden zover mogelijk en dan weer kindje 2.
2. Niet alleen kindje 1 altijd straffen, ook kindje 2 (kindje 2 snapt er toch de ballen niet van en zo voelt kindje 1 niet dat er altijd alleen op haar gemopperd wordt).
3. Speciale afleiding voor kindje 1 als kindje 2 gevoed wordt, dus een dvd die alleen op mag tijdens de borstvoeding, of een speeltje dat alleen tevoorschijn komt tijdens de borstvoeding.
4. Niet benadrukken dat kindje 1 alles goed moet doen omdat kindje 1 de oudste is. Kindje 1 is altijd het babietje geweest en het zal niet makkelijk zijn om die rol op te geven omdat kindje 2 geboren is.
Hoop dat het hier een beetje gaat helpen, want zie er best een beetje tegenop en zou het ook heel zielig vinden voor mijn zoontje als hij zo verdrietig zou zijn met de geboorte van zijn zusje.
1. Als kindje 1 wakker wordt eerst 15 minuten aan kindje 1 besteden zover mogelijk en dan weer kindje 2.
2. Niet alleen kindje 1 altijd straffen, ook kindje 2 (kindje 2 snapt er toch de ballen niet van en zo voelt kindje 1 niet dat er altijd alleen op haar gemopperd wordt).
3. Speciale afleiding voor kindje 1 als kindje 2 gevoed wordt, dus een dvd die alleen op mag tijdens de borstvoeding, of een speeltje dat alleen tevoorschijn komt tijdens de borstvoeding.
4. Niet benadrukken dat kindje 1 alles goed moet doen omdat kindje 1 de oudste is. Kindje 1 is altijd het babietje geweest en het zal niet makkelijk zijn om die rol op te geven omdat kindje 2 geboren is.
Hoop dat het hier een beetje gaat helpen, want zie er best een beetje tegenop en zou het ook heel zielig vinden voor mijn zoontje als hij zo verdrietig zou zijn met de geboorte van zijn zusje.
