Kinderen
alle pijlers
Een beetje relaxed leven met kinderen
zaterdag 18 januari 2025 om 20:31
Kan dat eigenlijk wel? Of vraag ik iets onmogelijks? Ik zoek kleine en grote tips om het allemaal wat minder stressvol te maken, dingen die het leven een beetje simpeler maken.
Ik ben moeder van een jong kind. Dat moederschap gaat me tot nu toe eigenlijk heel goed af: ik heb een geweldig kind en ik geniet van deze prachtige nieuwe rol
Naast dat moederschap heb ik ook een baan en die ging me eigenlijk ook altijd vrij goed af, totdat ik een kind had. Nu is mijn hoofd vaak ergens anders. Bezig met kind, met mijn to do lijstje van thuis, met die lekkage die je echt eens op moet lossen, met alle logistiek en afspraken rondom kind, met de toekomst. En waar ik eerst nog regelmatig na 17u bleef om wat af te ronden, is dat nu geen optie meer. Moet ik zorgen dat ik op tijd bij de opvang sta. Of word ik halverwege de dag gebeld om mijn kind op te halen vanwege ziek personeel. Zie dat werk in het weekend dan maar weer eens in te halen.
Dan moeten daarnaast de financiën een beetje bijgehouden worden. Wil je ook je familie en vrienden wel eens zien. Moeten er cadeautjes gekocht voor vrienden of familie. Oppas geregeld voor kind wanneer je naar het ziekenhuis moet. En dan nog dat huishouden. Ja, tuurlijk, de lat ligt wat lager nu. Mijn ramen worden bijvoorbeeld nooit gewassen. Maar ik heb ook een kind dat de restjes van de vloer likt, dus ook wel fijn als die vloer niet al te goor is.
Kortom, er moet nu ik een kind heb een heleboel in het leven en dat geeft vaak stress en maakt me erg moe. En ik begrijp het, het heten niet voor niets de tropenjaren. Maar hoe zorg je ervoor dat je die niet slechts overleeft, maar dat er ook nog ruimte is om er een beetje (of eigenlijk een beetje veel) van te kunnen genieten? Mede-ouders, of niet-ouders die mijn vraag begrijpen, help! Hoe doen jullie dat? Mijn dank is groot
Ik ben moeder van een jong kind. Dat moederschap gaat me tot nu toe eigenlijk heel goed af: ik heb een geweldig kind en ik geniet van deze prachtige nieuwe rol
Naast dat moederschap heb ik ook een baan en die ging me eigenlijk ook altijd vrij goed af, totdat ik een kind had. Nu is mijn hoofd vaak ergens anders. Bezig met kind, met mijn to do lijstje van thuis, met die lekkage die je echt eens op moet lossen, met alle logistiek en afspraken rondom kind, met de toekomst. En waar ik eerst nog regelmatig na 17u bleef om wat af te ronden, is dat nu geen optie meer. Moet ik zorgen dat ik op tijd bij de opvang sta. Of word ik halverwege de dag gebeld om mijn kind op te halen vanwege ziek personeel. Zie dat werk in het weekend dan maar weer eens in te halen.Dan moeten daarnaast de financiën een beetje bijgehouden worden. Wil je ook je familie en vrienden wel eens zien. Moeten er cadeautjes gekocht voor vrienden of familie. Oppas geregeld voor kind wanneer je naar het ziekenhuis moet. En dan nog dat huishouden. Ja, tuurlijk, de lat ligt wat lager nu. Mijn ramen worden bijvoorbeeld nooit gewassen. Maar ik heb ook een kind dat de restjes van de vloer likt, dus ook wel fijn als die vloer niet al te goor is.
Kortom, er moet nu ik een kind heb een heleboel in het leven en dat geeft vaak stress en maakt me erg moe. En ik begrijp het, het heten niet voor niets de tropenjaren. Maar hoe zorg je ervoor dat je die niet slechts overleeft, maar dat er ook nog ruimte is om er een beetje (of eigenlijk een beetje veel) van te kunnen genieten? Mede-ouders, of niet-ouders die mijn vraag begrijpen, help! Hoe doen jullie dat? Mijn dank is groot
zondag 19 januari 2025 om 05:25
Zorg voor een goede verdeling van gezinstaken tussen jou en je partner (als die er is).
Besteed taken uit: bijv schoonmaakster
Werk: eventueel minder werken door ouderschapsverlof te gebruiken (geldt ook voor partner). Maak dan ook goede afspraken over je taken op het werk om te voorkomen datvje dezelfde hoeveelheid werk in minder tijd moet doen.
Werk: is deels thuiswerken een optie? Niet thuiswerken met een klein kind, maar kan wellicht logistiek makkelijker maken en je hebt geen reistijd.
Besteed taken uit: bijv schoonmaakster
Werk: eventueel minder werken door ouderschapsverlof te gebruiken (geldt ook voor partner). Maak dan ook goede afspraken over je taken op het werk om te voorkomen datvje dezelfde hoeveelheid werk in minder tijd moet doen.
Werk: is deels thuiswerken een optie? Niet thuiswerken met een klein kind, maar kan wellicht logistiek makkelijker maken en je hebt geen reistijd.
zondag 19 januari 2025 om 07:04
zondag 19 januari 2025 om 07:34
Ik herken het hoor! Mijn tip is om op je vrije dagen ook echt je smartphone weg te doen. Ik heb hier de volgende oplossing voor: een nokia met een simkaart en een smartphone zonder simkaart (voor whatsapp heb je geen simkaart nodig). Op mijn vrije dagen leg ik mijn smartphone weg, maar kan ik dus wel bellen en smsen op die nokia. Dat geeft mij echt ontzettend veel rust en het gevoel dat ik (in ieder geval probeer te) genieten van de tijd met mijn kinderen.
zondag 19 januari 2025 om 07:37
Dan zou ze geen oppas hoeven te zoeken voor het kind als ze naar het ziekenhuis moet, want dan is dat kind iedere dag al op de opvang.vivapimpelmees schreef: ↑19-01-2025 07:04Als ik jouw OP lees dan ga ik ervan uit dat je alleenstaande moeder bent en fulltime werkt.
Een dagdeel vrij nemen lijkt me dan een betere optie als je stress krijgt van het andere.
Misschien moet ze in de OP wat duidelijker zijn over haar situatie: of het kind een vader heeft? hoeveel ze werkt? of ze gezondheidsproblemen heeft dat naar het ziekenhuis gaan een terugkerend ding is?
zondag 19 januari 2025 om 08:06
En, zoek nu een oplossing, veel ouders vinden het alleen maar drukker worden als hun kind naar school gaat.
Dan komt er ook zwemles, hebben kinderen vakantie, komen er vriendjes bij. Feestjes, clubjes. Elk jaar wordt het meer. Uiteindelijk misschien een bijbaan.
Waar je het nu druk hebt met fysieke verzorging verschuift de drukte naar de logistieke ondersteuning.
Emotioneel is je kind nu vaak zo getroost, later heb je niet meer genoeg aan een dikke knuffel.
Dan komt er ook zwemles, hebben kinderen vakantie, komen er vriendjes bij. Feestjes, clubjes. Elk jaar wordt het meer. Uiteindelijk misschien een bijbaan.
Waar je het nu druk hebt met fysieke verzorging verschuift de drukte naar de logistieke ondersteuning.
Emotioneel is je kind nu vaak zo getroost, later heb je niet meer genoeg aan een dikke knuffel.
zondag 19 januari 2025 om 08:11
Wat een herkenbare vraag 
Ik ben bang dat het erbij hoort. Onze oudste is inmiddels 6 en mijn partner en ik lachen regelmatig als we bedenken dat we vroeger (voor kids) in het weekend ook wel eens moe waren. Dit is een heel nieuw level van moe.
Het is intens - mooi, gezellig, liefdevol, maar ook zwaar. Nadat je thuis komt van je werk begint je tweede shift (waar je vroeger gewoon op de bank plofte), en soms voelt het als ik 's ochtend op mijn werk kom ook al alsof ik er een shift op heb zitten.
Wat bij ons helpt: naast dingen met z'n allen doen (want dat is ook gewoon gezellig), óók elkaar even tijd alleen/opladen gunnen. Wij doen vaak de een op zaterdag, de ander op zondag "uitslapen" (onze kids zijn vroege vogels dus tot een uur of 9 is al hemels). Maar ook allebei even sporten in het weekend. Als we allebei moe zijn dan gaat eerst de een even met kids naar supermarkt/bibliotheek/koffietje drinken bij opa en oma, en in de middag de ander even met ze naar buiten. Het is soms bizar hoeveel je al bijkomt van gewoon een uurtje alleen op de bank met een kopje thee.
Ik ben bang dat het erbij hoort. Onze oudste is inmiddels 6 en mijn partner en ik lachen regelmatig als we bedenken dat we vroeger (voor kids) in het weekend ook wel eens moe waren. Dit is een heel nieuw level van moe.
Het is intens - mooi, gezellig, liefdevol, maar ook zwaar. Nadat je thuis komt van je werk begint je tweede shift (waar je vroeger gewoon op de bank plofte), en soms voelt het als ik 's ochtend op mijn werk kom ook al alsof ik er een shift op heb zitten.
Wat bij ons helpt: naast dingen met z'n allen doen (want dat is ook gewoon gezellig), óók elkaar even tijd alleen/opladen gunnen. Wij doen vaak de een op zaterdag, de ander op zondag "uitslapen" (onze kids zijn vroege vogels dus tot een uur of 9 is al hemels). Maar ook allebei even sporten in het weekend. Als we allebei moe zijn dan gaat eerst de een even met kids naar supermarkt/bibliotheek/koffietje drinken bij opa en oma, en in de middag de ander even met ze naar buiten. Het is soms bizar hoeveel je al bijkomt van gewoon een uurtje alleen op de bank met een kopje thee.
zondag 19 januari 2025 om 08:26
Ben niet te streng voor jezelf en leg de lat wat lager. Accepteer dat het nu eenmaal tropenjaren zijn. Veel ouders herkennen deze struggles.
Er komen tijden dat je je hoofd beter bij je werk kunt houden, er wat minder vaak gedweild hoeft te worden, etc.
(Ikzelf vind de tijd met basisschoolkinderen wel degelijk een stuk rustiger dan de tropenjaren)
Neem je rust waar kan. Probeer te mediteren om uit je hoofd te komen.
Er komen tijden dat je je hoofd beter bij je werk kunt houden, er wat minder vaak gedweild hoeft te worden, etc.
(Ikzelf vind de tijd met basisschoolkinderen wel degelijk een stuk rustiger dan de tropenjaren)
Neem je rust waar kan. Probeer te mediteren om uit je hoofd te komen.
ingelke_kepringelke wijzigde dit bericht op 19-01-2025 08:30
17.01% gewijzigd
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
zondag 19 januari 2025 om 08:26
Ik denk dat het helpt om een netwerk te bouwen. Een groep van familie en vooral heel veel vrienden en gelijkgestemden, waarmee je veel samen optrekt en de zorg kunt delen. In je eentje een kind groot brengen is zwaar en eigenlijk ook niet redelijk. Maar als je een groep mensen bij elkaar kunt brengen die in hetzelfde schuitje zit plus mensen die jullie een warm hart toedragen en zich ook graag met de kinderen wil bemoeien, dan scheelt dat heel veel. Heb je mensen, bij voorkeur in de buurt? Dan zou ik die zoiets voorleggen en samen bedenken hoe een samenwerking eruit zou kunnen zitten.
zondag 19 januari 2025 om 08:31
Ik vind dit zo’n dooddoener, ook niet echt opbeurend. Ik weet niet hoe oud TO’s kind is, maar ik was echt een stuk meer overweldigd door alles met een baby van zes maanden, dan nu met een schoolkind en peuter in huis. En ik zie mijn collega’s met babies ook meer worstelen dan mijn collega’s met oudere kinderen.Speculaastaart schreef: ↑19-01-2025 08:06En, zoek nu een oplossing, veel ouders vinden het alleen maar drukker worden als hun kind naar school gaat.
Dan komt er ook zwemles, hebben kinderen vakantie, komen er vriendjes bij. Feestjes, clubjes. Elk jaar wordt het meer. Uiteindelijk misschien een bijbaan.
Waar je het nu druk hebt met fysieke verzorging verschuift de drukte naar de logistieke ondersteuning.
Emotioneel is je kind nu vaak zo getroost, later heb je niet meer genoeg aan een dikke knuffel.
Dus, als je nog een baby hebt: geef het wat tijd, om te wennen aan alle verantwoordelijkheden, en zelf wellicht nog te ontzwangeren. Het duurde bij mij zeker negen maanden/jaar voordat alles een beetje genormaliseerd was en ik het gevoel had weer te leven ipv overleven.
zondag 19 januari 2025 om 08:41
Ik lees dat je kind nog jong is en naar het kdv gaat. Tenzij het gaat om een baby, maar jonge kinderen liggen toch om 19 uur in bed? Dus idd tussen 17 en 19 uur is het echt spitsuur, maar de avonden heb je voor jezelf toch?
Werk je fulltime? Heb je wel of geen partner? Bij fulltime en alleenstaand begrijp ik je helemaal. Dat lijkt me heel zwaar. En in dat geval lijkt het me essentieel hulptroepen te hebben. Boodschappen laten bezorgen, kadootjes bestellen via internet, goede buren en een babyfoon, huishoudelijke hulp.
Is er wel een partner dan idd kijken naar de taakverdeling. En vooral voor jezelf wat liever worden. Het hoeft allemaal niet perfect. Dat het redelijk loopt, het gezellig en ontspannen is thuis is genoeg.
Kinderen herinneren zich later echt geen schone vloer. Wel een gezellige ontspannen moeder.
Werk je fulltime? Heb je wel of geen partner? Bij fulltime en alleenstaand begrijp ik je helemaal. Dat lijkt me heel zwaar. En in dat geval lijkt het me essentieel hulptroepen te hebben. Boodschappen laten bezorgen, kadootjes bestellen via internet, goede buren en een babyfoon, huishoudelijke hulp.
Is er wel een partner dan idd kijken naar de taakverdeling. En vooral voor jezelf wat liever worden. Het hoeft allemaal niet perfect. Dat het redelijk loopt, het gezellig en ontspannen is thuis is genoeg.
Kinderen herinneren zich later echt geen schone vloer. Wel een gezellige ontspannen moeder.
zondag 19 januari 2025 om 08:45
Misschien helpt het je om voor bepaalde activiteiten een vast moment te plannen bijv administratie elke eerste zaterdag van de maand, ramen worden gewassen voor/na een verjaardag, als de ketel een beurt heeft gehad zet je meteen in je agenda wanneer je volgend jaar weer een afspraak moet maken (of als het mogelijk is, maak je die meteen), dat soort dingen. Dan zijn veel zaken al gepland waardoor ze uit je hoofd kunnen. Zelf ervaar ik dat 'aan' staan met 1001 dingen als intenser dan de dingen daadwerkelijk doen. Mentale last dus, dat vreet vooral energie en daarmee emoties. Die regeldingen maken dat ik niet 'uit' ga waardoor ik niet in het moment leef. Overzicht en vaste momenten helpen, want dan kun je op andere momenten de dingen loslaten. Want je weet dat je ze niet vergeet maar dat het niet nú hoeft.
zondag 19 januari 2025 om 08:47
Ik weet eerlijk gezegd ook niet meer hoe ik die periode ben doorgekomen. Vooral door veel te accepteren of verdragen denk ik? Dus carrière even op een lager pitje en daar ook niet mee zitten. Ik probeerde op mijn vrije dagen echt met de kinderen bezig te zijn en van ze te genieten. Want het lijkt eindeloos te duren als je er middenin zit maar het is eigenlijk maar zo kort. Ik was weleens eerder klaar met werken en dan deed ik in de tijd voordat ik ze op moest halen in mijn eentje boodschappen. Of ik zat in een koffietentje even voor me uit te staren. In het weekend vooruit koken heb ik ook een tijd gedaan. Dan had ik maandag en dinsdag al zo ver mogelijk voorbereid. En ik ging soms gewoon met de kinderen tegelijk naar bed. Heel saai maar wel fijn om te zorgen dat ik genoeg slaap kreeg voor zover mogelijk.
zondag 19 januari 2025 om 08:59
Pak ook je momenten wanneer het kan. Als je bijvoorbeeld ruimte hebt tussen je werk en het ophalen bij het kinderdagverblijf: ga een uurtje (thuis of ergens anders) koffie drinken, loop een kringloopwinkel binnen om wat te struinen, loop een rondje door het bos enz. Juist tussendoor wat opladen maakt dat de ruk van wakker worden totdat ze slapen minder lang.
zondag 19 januari 2025 om 09:13
De vermoeidheid komt doordat je veel je 'mensenbrein' moet gebruiken. Dat gedeelte van de hersenen kost veel energie, en is eigenlijk niet geschikt om langdurig actief te zijn. We schakelen het liefst zoveel mogelijk op ons zoogdierenbrein, en activeren het diepere mensenbrein minimaal.
Het is niet duidelijk of je een partner hebt, of er alleen voor staat. Beide kan voor of nadelen hebben. In het geval van een partner kan het namelijk ook betekenen dat je het gevoel hebt dat de ander niet voldoende bijdraagt. Dat verergert de situatie. Het voordeel van er alleen voor staan is dat je zelf weet dat jij degene bent die iets moet doen, je hebt niemand anders.
Hoe je situatie ook is, je moet je mensenbrein ontlasten. Op je werk vind je dus niet meer dat je ook na vijf uur nog even iets moet afronden. Nee, je zorgt ervoor dat je om half vier alles hebt afgerond wat er af te ronden is. Daarna leg je de minimale basis om de volgende dag weer door te gaan zonder dat je weer moet graven wat je aan het doen was. Dat scheelt bij vertrek en aankomst een heleboel energie, en verminderd werkstress.
Als je een partner hebt zou je duidelijke afspraken kunnen maken over wie welke verantwoordelijk heeft. Elke keer verzinnen wat je gaat eten is zo'n typische uitputtende bezigheid. Je kan afspreken dat je per week om en om verantwoordelijk bent voor het verzinnen van het menu, de boodschappen en het koken.
Hetzelfde voor andere huishoudelijke taken. Jij stofzuigen, hij de wc schoonmaken. Hij de was in de wasmachine en droger, jij opvouwen en opruimen. Door deze heldere verdeling weet iedereen welke taken er moeten gebeuren door wie, wat de verwachtingen zijn. Dat scheelt weer een hoop gepieker.
Wat ook ontlast is om voor het eten een soort standaard menu te hebben. Op maandag eten we "Nederlands", dinsdag "Oosters", ... vrijdag "Makkelijk"... Dat helpt met invullen.
Mocht je het financieel ruim genoeg hebben dan kan je ook huishoudtaken uitbesteden.
Tenslotte, thuis kan het heel gefragmenteerd voelen, je kind vraagt continue aandacht. Het helpt als je dat als 'primair' ziet, en de rest als secundair. Dus in plaats van bij jezelf te denken dat je wéér gestoord wordt door iets van de kinderen, en je dus uit je ander werkzaamheden gehaald bent, je realiseren dat dát is wat nu van je verwacht wordt. Dus het is de andere tijd die je aan het opvult met lekker rusten, of de huishoudelijke dingen. Dat scheelt heel veel stress en ergernis.
Tenslotte, iedere ouder gaat ervaren: voor je het weet zijn ze ouder, en mis je die tijd. Gun jezelf de momenten om er van te genieten en bewust te zijn van de fijne situatie.
Het is niet duidelijk of je een partner hebt, of er alleen voor staat. Beide kan voor of nadelen hebben. In het geval van een partner kan het namelijk ook betekenen dat je het gevoel hebt dat de ander niet voldoende bijdraagt. Dat verergert de situatie. Het voordeel van er alleen voor staan is dat je zelf weet dat jij degene bent die iets moet doen, je hebt niemand anders.
Hoe je situatie ook is, je moet je mensenbrein ontlasten. Op je werk vind je dus niet meer dat je ook na vijf uur nog even iets moet afronden. Nee, je zorgt ervoor dat je om half vier alles hebt afgerond wat er af te ronden is. Daarna leg je de minimale basis om de volgende dag weer door te gaan zonder dat je weer moet graven wat je aan het doen was. Dat scheelt bij vertrek en aankomst een heleboel energie, en verminderd werkstress.
Als je een partner hebt zou je duidelijke afspraken kunnen maken over wie welke verantwoordelijk heeft. Elke keer verzinnen wat je gaat eten is zo'n typische uitputtende bezigheid. Je kan afspreken dat je per week om en om verantwoordelijk bent voor het verzinnen van het menu, de boodschappen en het koken.
Hetzelfde voor andere huishoudelijke taken. Jij stofzuigen, hij de wc schoonmaken. Hij de was in de wasmachine en droger, jij opvouwen en opruimen. Door deze heldere verdeling weet iedereen welke taken er moeten gebeuren door wie, wat de verwachtingen zijn. Dat scheelt weer een hoop gepieker.
Wat ook ontlast is om voor het eten een soort standaard menu te hebben. Op maandag eten we "Nederlands", dinsdag "Oosters", ... vrijdag "Makkelijk"... Dat helpt met invullen.
Mocht je het financieel ruim genoeg hebben dan kan je ook huishoudtaken uitbesteden.
Tenslotte, thuis kan het heel gefragmenteerd voelen, je kind vraagt continue aandacht. Het helpt als je dat als 'primair' ziet, en de rest als secundair. Dus in plaats van bij jezelf te denken dat je wéér gestoord wordt door iets van de kinderen, en je dus uit je ander werkzaamheden gehaald bent, je realiseren dat dát is wat nu van je verwacht wordt. Dus het is de andere tijd die je aan het opvult met lekker rusten, of de huishoudelijke dingen. Dat scheelt heel veel stress en ergernis.
Tenslotte, iedere ouder gaat ervaren: voor je het weet zijn ze ouder, en mis je die tijd. Gun jezelf de momenten om er van te genieten en bewust te zijn van de fijne situatie.
zondag 19 januari 2025 om 09:34
Het kind heeft een vader, maar dat is een weinig beschikbare en weinig stabiele factor. Ik hoop dat dit ooit verbetert, maar het zou ook zomaar kunnen dat hij helemaal verdwijnt uit het leven van kind. Het hoe en wat ga ik voor nu verder niet op in, dat is niet zo relevant.Quincy2 schreef: ↑19-01-2025 07:37Dan zou ze geen oppas hoeven te zoeken voor het kind als ze naar het ziekenhuis moet, want dan is dat kind iedere dag al op de opvang.
Een dagdeel vrij nemen lijkt me dan een betere optie als je stress krijgt van het andere.
Misschien moet ze in de OP wat duidelijker zijn over haar situatie: of het kind een vader heeft? hoeveel ze werkt? of ze gezondheidsproblemen heeft dat naar het ziekenhuis gaan een terugkerend ding is?
Ik werk bijna fulltime, maar neem binnenkort een dag ouderschapsverlof. Ik heb het een tijdje geprobeerd, fulltime werken met een kind, ook omdat ik niet wist of ik uit zou komen qua geld. Dat blijkt gelukkig mee te vallen, dus er is ruimte om 4 dagen te gaan werken. Hopelijk geeft dat al wat rust.
Ik heb geen grote gezondheidsproblemen, maar toevallig wel een aantal ziekenhuisafspraken gehad afgelopen jaar. Die verwacht ik dit jaar niet te hebben, maar dan blijven er zaken als tandarts, fysio of kapper waar ik kind niet altijd zomaar mee naartoe kan nemen.
zondag 19 januari 2025 om 09:35
Ja, daar zeg je wat. Dat hoor ik inderdaad vaker van vrienden en collega's. Aan de andere kant hoor ik ook weer dat het leven makkelijker wordt als ze wat groter worden. Zoals je kunt lezen, ben ik op zoek naar de oplossingSpeculaastaart schreef: ↑19-01-2025 08:06En, zoek nu een oplossing, veel ouders vinden het alleen maar drukker worden als hun kind naar school gaat.
Dan komt er ook zwemles, hebben kinderen vakantie, komen er vriendjes bij. Feestjes, clubjes. Elk jaar wordt het meer. Uiteindelijk misschien een bijbaan.
Waar je het nu druk hebt met fysieke verzorging verschuift de drukte naar de logistieke ondersteuning.
Emotioneel is je kind nu vaak zo getroost, later heb je niet meer genoeg aan een dikke knuffel.
Ik lees een paar keer 'uitbesteden'. Dat vind ik lastig op één inkomen. Ik verdien niet slecht, maar een hulp in de huishouding of betaalde oppas is echt heel duur.
Ik heb in mijn omgeving best wat vrienden die beiden (bijna) fulltime werken en ondertussen leuk doorleven met hun kind(eren). De enige reden dat zij dat kunnen is omdat ze heel veel hulp inhuren of familie meerdere malen per week op de stoep staat. Dat is hier beiden helaas geen optie.
zondag 19 januari 2025 om 09:43
Ik had een wat smoezelig er rommelig huis en nu de kinderen wat groter zijn is het netter. Something's gotta give.
En wij deden heel veel buiten de deur. Op zich geen uitjes die je nu voor je eigen ontspanning doet (jump xl, indoor speeltuin, dierentuin, zwemmen etc), maar een happy kind geeft rust en lollige herinneringen en foto's, wat ook je stresslevel laat zakken.
En wij deden heel veel buiten de deur. Op zich geen uitjes die je nu voor je eigen ontspanning doet (jump xl, indoor speeltuin, dierentuin, zwemmen etc), maar een happy kind geeft rust en lollige herinneringen en foto's, wat ook je stresslevel laat zakken.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
