Kinderen
alle pijlers
een klein verwend monster....
donderdag 29 mei 2008 om 13:43
dat is mijn zoon van bijna 2.
ik weet het het is onze schuld, maar hoe het zo gekomen is/waar het fout gegaan is.... geen idee!
onderhand zitten we op een stadium dat zoon gewoon een veel langere adem heeft als wij.
ik kan 100 voorbeelden geven maar daar zal ik jullie niet mee vervelen. om toch een beetje een beeld weer te geven zal ik er een paar geven.
bijvoorbeeld; hij heeft een beer waar hij heel gehecht aan is. als hij in bed ligt roept hij ons, als we er dan heen gaan vraagd hij om zijn beer. hij kan er bij, weet waar de beer ligt en toch moeten wij de beer aan geven. dit doen wij dus niet maaaar dan komt hij hoor! gillen janken niet normaal! eerste instantie nergeren we hem dus, maar omdat het diep in de nacht is, zijn zus slaapt en wij ook willen slapen ben je gauw geneigd toe te geven. doen we dit niet dan blijft hij gewoon ander half uur door gaan! (langer heb ik niet uit geprobeerd)
hij slaat, knijpt en bijt en elke boe of bah die gezegd word die hem niet aan staan eindig in gebrul.
als straf zetten we hem op de gang, maar dit werkt gewoon niet. hij werkt zichzelf helemaal over stuur en gaat gewoon net zolang door tot we hem komen troosten.
heel eerlijk gezegd zit ik nu dus een beetje met mijn handen in het haar. hoe maken we dit toch wel hele leuke lieve jochie een minder grotere bullenbak?
ik weet het het is onze schuld, maar hoe het zo gekomen is/waar het fout gegaan is.... geen idee!
onderhand zitten we op een stadium dat zoon gewoon een veel langere adem heeft als wij.
ik kan 100 voorbeelden geven maar daar zal ik jullie niet mee vervelen. om toch een beetje een beeld weer te geven zal ik er een paar geven.
bijvoorbeeld; hij heeft een beer waar hij heel gehecht aan is. als hij in bed ligt roept hij ons, als we er dan heen gaan vraagd hij om zijn beer. hij kan er bij, weet waar de beer ligt en toch moeten wij de beer aan geven. dit doen wij dus niet maaaar dan komt hij hoor! gillen janken niet normaal! eerste instantie nergeren we hem dus, maar omdat het diep in de nacht is, zijn zus slaapt en wij ook willen slapen ben je gauw geneigd toe te geven. doen we dit niet dan blijft hij gewoon ander half uur door gaan! (langer heb ik niet uit geprobeerd)
hij slaat, knijpt en bijt en elke boe of bah die gezegd word die hem niet aan staan eindig in gebrul.
als straf zetten we hem op de gang, maar dit werkt gewoon niet. hij werkt zichzelf helemaal over stuur en gaat gewoon net zolang door tot we hem komen troosten.
heel eerlijk gezegd zit ik nu dus een beetje met mijn handen in het haar. hoe maken we dit toch wel hele leuke lieve jochie een minder grotere bullenbak?
donderdag 29 mei 2008 om 13:49
Zoek hulp.
Echt, serieus, zoek hulp want je hele gezin lijdt eronder.
Hoe goedbedoeld de adviezen hier ook zullen zijn, je hebt een prof nodig die jou en je gezin leert kennen. Niks om je voor te schamen, als je kiespijn hebt ga je ook naar de tandarts, en met opvoedingsproblemen ga je naar een pedagoog.
Via je huisarts kan je doorverwezen worden en nogmaals, niks om je voor te schamen!
heel veel sterkte!
Echt, serieus, zoek hulp want je hele gezin lijdt eronder.
Hoe goedbedoeld de adviezen hier ook zullen zijn, je hebt een prof nodig die jou en je gezin leert kennen. Niks om je voor te schamen, als je kiespijn hebt ga je ook naar de tandarts, en met opvoedingsproblemen ga je naar een pedagoog.
Via je huisarts kan je doorverwezen worden en nogmaals, niks om je voor te schamen!
heel veel sterkte!
donderdag 29 mei 2008 om 13:56
Poeh! Die van mij kan soms ook het bloed onder m'n nagels vandaan halen, maar dat is goed op te lossen. Misschien scheelt het dat ik door mijn opleiding een hoop heb meegekregen en ook zelf geinteresseerd ben in bijv. cursussen die vanuit de thuiszorg gegeven worden. Deze gebruik ik dus voor mijn werk, maar ook thuis.
Ik zou je adviseren raad te vragen op het consultatiebureau en via hen hulp inschakelen van mensen die er verstand van hebben. Blijf niet te lang aanmodderen, want het wordt misschien alleen maar erger.
Heel veel sterkte ermee!
Ik zou je adviseren raad te vragen op het consultatiebureau en via hen hulp inschakelen van mensen die er verstand van hebben. Blijf niet te lang aanmodderen, want het wordt misschien alleen maar erger.
Heel veel sterkte ermee!
donderdag 29 mei 2008 om 13:58
Tja... Zo nick, zo zoon 
?
Maar serieus: ik vind het advies van RosieRo schromelijk overdreven. We hebben allemaal wel eens van dit soort akkefietjes met onze kinderen en met 1 jaar (dat klinkt alweer een stuk jonger dan 'bijna 2', feitelijk is hij nog maar 1) mag je nog best hopen dat pappa of mamma het gemiste beertje even kan of wil aangeven. Onze dochter deed dat op die leeftijd ook vaak en wij hebben daar nooit een probleem van gemaakt. Niet op die leeftijd, tenminste. Zou ze het nu doen (5 jaar) dan mag ze het lekker zelf pakken, maar of nou 's nachts in het donker überhaupt de coördinatie van zo'n kleintje goed genoeg is om het speeltje zelf te pakken, betwijfel ik. Dat over de nachtelijke escapade.
Verder moet je zelf de langste adem hebben, hoe lastig dat ook is. Stel je grenzen, grijp op tijd in, wees strenger dan je zelf in eerste instantie zou willen zijn. Consequent zijn en grenzen stellen is het allerbelangrijkste, anders blijft 'ie een loopje met je nemen. Vraag anders advies op het consultatiebureau.
?Maar serieus: ik vind het advies van RosieRo schromelijk overdreven. We hebben allemaal wel eens van dit soort akkefietjes met onze kinderen en met 1 jaar (dat klinkt alweer een stuk jonger dan 'bijna 2', feitelijk is hij nog maar 1) mag je nog best hopen dat pappa of mamma het gemiste beertje even kan of wil aangeven. Onze dochter deed dat op die leeftijd ook vaak en wij hebben daar nooit een probleem van gemaakt. Niet op die leeftijd, tenminste. Zou ze het nu doen (5 jaar) dan mag ze het lekker zelf pakken, maar of nou 's nachts in het donker überhaupt de coördinatie van zo'n kleintje goed genoeg is om het speeltje zelf te pakken, betwijfel ik. Dat over de nachtelijke escapade.
Verder moet je zelf de langste adem hebben, hoe lastig dat ook is. Stel je grenzen, grijp op tijd in, wees strenger dan je zelf in eerste instantie zou willen zijn. Consequent zijn en grenzen stellen is het allerbelangrijkste, anders blijft 'ie een loopje met je nemen. Vraag anders advies op het consultatiebureau.
donderdag 29 mei 2008 om 13:59
Bij dit soort berichten ben ik stiekem een beetje blij dat ik geen kinderen heb/kan krijgen......klinkt cru, maar tis wel zo.
Ik vind het in iedergeval wel dapper dat je er voor durft uit te komen. Volgens mij zijn er hordes ouders die ook zulke kinderen hebben en er niet voor durven uitkomen dat ze het niet meer aan kunnen.
Ook namens mij: veel sterkte en doe er iets aan!
Ik vind het in iedergeval wel dapper dat je er voor durft uit te komen. Volgens mij zijn er hordes ouders die ook zulke kinderen hebben en er niet voor durven uitkomen dat ze het niet meer aan kunnen.
Ook namens mij: veel sterkte en doe er iets aan!
donderdag 29 mei 2008 om 14:02
donderdag 29 mei 2008 om 14:15
Ik denk dat het toverwoord in dit geval, zoals zo vaak, consequent zijn is.
Waarom heeft je zoon een langere adem? Omdat hij weet dat dat effect heeft.
Ik denk dat jullie samen heel goed moeten opletten dat je consequent bent in bepaalde dingen.
En: pick your battles. Je kunt niet 24/7 met alles superconsequent zijn. Pak bepaalde dingen eerst aan, laat andere dingen lekker zitten. Maar dan ook consequent laten zitten: of je besluit de strijd over het beertje aan te gaan, of je gaat dat ding meteen geven. Niet de ene keer meteen, de andere keer na een kwartier en dan weer na anderhalf uur of helemaal niet.
Toch nog online advies
Overigens is het wel een goed idee om daar hulp, bijvoorbeeld vanuit CB, bij te vragen als je het zelf moeilijk vindt.
Waarom heeft je zoon een langere adem? Omdat hij weet dat dat effect heeft.
Ik denk dat jullie samen heel goed moeten opletten dat je consequent bent in bepaalde dingen.
En: pick your battles. Je kunt niet 24/7 met alles superconsequent zijn. Pak bepaalde dingen eerst aan, laat andere dingen lekker zitten. Maar dan ook consequent laten zitten: of je besluit de strijd over het beertje aan te gaan, of je gaat dat ding meteen geven. Niet de ene keer meteen, de andere keer na een kwartier en dan weer na anderhalf uur of helemaal niet.
Toch nog online advies
Overigens is het wel een goed idee om daar hulp, bijvoorbeeld vanuit CB, bij te vragen als je het zelf moeilijk vindt.
donderdag 29 mei 2008 om 14:16
donderdag 29 mei 2008 om 14:20
mja, mss zei ik het wat onduidelijk, ik bedoel niet per se een pedagoog, maar een vorm van opvoedondersteuning in de breedste zin van het woord. En voor sommige vraagstukken zijn verschillende meningen juist geschikt, met een verstoord evenwicht in het gezin zou ik persoonlijk minder bouwen op online advies dan met andere zaken.
donderdag 29 mei 2008 om 14:23
De raad van RR was ook "vraag het niet op een forum" en dat vind ik erg kort door de bocht. M.i. worden mensen door de vele opvoedprogramma's een beetje erg snel in de richting van de pedagoog geduwd als het met niet consequent zijn niet wil lukken. Maar zoals ik al zei, als je het idee hebt dat het nodig is, prima. Ik denk eerder dat het oudste kind veel makkelijker was en nog is, en dat de jongste een strakkere hand nodig heeft. Zou ik toch eerst proberen alvorens de pedagoog in te schakelen, en ruggespraak houden met het cb lijkt me het eerste station.
donderdag 29 mei 2008 om 14:25
Dit is sowieso een lastige leeftijd, er wordt niet voor niets vaak gezegd '2 is nee', omdat alles strijd kan leveren. Kindjes van die leeftijd moeten nog leren dat de wereld niet alleen om hen draait, kunnen kleine frustraties hebben over dingen die ze graag zouden willen maar nog niet kunnen, oftewel, veel begeleiding en een consequente aanpak nodig. Ik vind het erg overdreven om een kind van die leeftijd al een bullebak te noemen, het is doodnormaal dat grenzen worden opgezocht, juist omdat ze die nog niet kennen en dat gaat nu eenmaal niet zonder slag of stoot.
Zo'n situatie met die beer; ik zou daar geen strijd van maken, hij is nog zo klein! Gewoon die beer aangeven, geeft je zoon het vertrouwen dat jullie er 's nachts ook ook hem zijn, is heel belangrijk.
Zo'n situatie met die beer; ik zou daar geen strijd van maken, hij is nog zo klein! Gewoon die beer aangeven, geeft je zoon het vertrouwen dat jullie er 's nachts ook ook hem zijn, is heel belangrijk.
donderdag 29 mei 2008 om 14:30
profesionele hulp vind ik ook wel ver gaan, we zitten niet in een stadium dat het hele gezin er onder lijd.
consequent zijn is inderdaad een toverwoord, en dat proberen we ook echt wel. we zin ook best wel streng, is bij onze kinderen gewoon ook nodig.
ik vraag hier advies omdat er hier heel veel moeders zitten en ik verder geen moeders in mijn omgeving heb die mij raad zouden kunnen geven.
cb heb ik niet zo'n goede relatie mee, voor prikken zijn ze prima maar veder hoe ik mij liever afzijdig van hun.
misschien herkent iemand het, is het een fase (die dochter dan overgeslagen heeft goddank :D) misschien moeten we inderdaad nog strenger zijn. pick you're batle, is ook zeker een terechte opmerking (zeg ik altijd tegen mijn man) maar soms ben ik inderdaad lui en zeg ik nee=strijd en dan volhouden...
grappige is hij is helemaal zo pittig niet, hij is super sociaal en kan echt ontzettend lief zijn (soms zelfs te lief) dit speelt ook nog niet zo heel lang vandaar dat ik heel erg zoekde ben in hoe er mee om te gaan.
consequent zijn is inderdaad een toverwoord, en dat proberen we ook echt wel. we zin ook best wel streng, is bij onze kinderen gewoon ook nodig.
ik vraag hier advies omdat er hier heel veel moeders zitten en ik verder geen moeders in mijn omgeving heb die mij raad zouden kunnen geven.
cb heb ik niet zo'n goede relatie mee, voor prikken zijn ze prima maar veder hoe ik mij liever afzijdig van hun.
misschien herkent iemand het, is het een fase (die dochter dan overgeslagen heeft goddank :D) misschien moeten we inderdaad nog strenger zijn. pick you're batle, is ook zeker een terechte opmerking (zeg ik altijd tegen mijn man) maar soms ben ik inderdaad lui en zeg ik nee=strijd en dan volhouden...
grappige is hij is helemaal zo pittig niet, hij is super sociaal en kan echt ontzettend lief zijn (soms zelfs te lief) dit speelt ook nog niet zo heel lang vandaar dat ik heel erg zoekde ben in hoe er mee om te gaan.
donderdag 29 mei 2008 om 14:38
heel even op jouw voorbeeld ingaand. Ik ken dit wel van m'n zoontje. Als zijn knuffel langs z'n bed valt, roept ie ons ook (2 en half). Wij pakken hem dan ook, geven hem een kus en hij gaat weer slapen. Hij heeft het gewoon nodig om jullie even te zien.
het is best een pittige leeftijd waarin ze veel grenzen zoeken, die jij moet aangeven. Aan de andere kant is hij nog maar 2 en heeft ie jullie nog hard nodig.
Als je ergens nee tegen zegt volhouden, maar weeg af waar je nee tegen zegt. Dus inderdaad: "Pick you battles".
het is best een pittige leeftijd waarin ze veel grenzen zoeken, die jij moet aangeven. Aan de andere kant is hij nog maar 2 en heeft ie jullie nog hard nodig.
Als je ergens nee tegen zegt volhouden, maar weeg af waar je nee tegen zegt. Dus inderdaad: "Pick you battles".
donderdag 29 mei 2008 om 14:43
Nog even dit: Ik vind zijn gedrag helemaal niet vreemd hoor. Hoort echt bij de leeftijd en herken het ook erg van mijn zoon en van andere kinderen. Het is een leeftijd waarbij kinderen veel frustraties hebben en daar nog weinig mee kunnen.
Je kunt je kinderen daarin onderling ook niet vergelijken. Misschien heb je wel een heel gemakkelijk eerste kind gehad.
Niet meteen iets waar je hulp bij nodig hebt, maarhet is in dit geval wel heel belangrijk om consequent te zijn en een lange adem te hebben, lijkt mij.
Succes ermee!
Trouwens, nu ons zoontje 2en half is, kunnen we hem al veel meer uitleggen en is hij ook minder snel gefrustreerd. Daarnaast plukken we er nu de vruchten van dat we toen (en nu natuurlijk nog steeds) zo consequent mogelijk zijn (zover dat gaat).
Je kunt je kinderen daarin onderling ook niet vergelijken. Misschien heb je wel een heel gemakkelijk eerste kind gehad.
Niet meteen iets waar je hulp bij nodig hebt, maarhet is in dit geval wel heel belangrijk om consequent te zijn en een lange adem te hebben, lijkt mij.
Succes ermee!
Trouwens, nu ons zoontje 2en half is, kunnen we hem al veel meer uitleggen en is hij ook minder snel gefrustreerd. Daarnaast plukken we er nu de vruchten van dat we toen (en nu natuurlijk nog steeds) zo consequent mogelijk zijn (zover dat gaat).
donderdag 29 mei 2008 om 14:51
Het gedrag wat je omschrijft vind ik heel normaal voor een 2-jarige. Ik ben zelf nogal van het principe "pick your battles". Dat houdt in dat ik op een paar punten streng en consequent ben en voor de rest eigenlijk heel erg makkelijk (het is een prima methode voor luie moeders). Zo is mijn zoon van 2 jaar regelmatig zijn deken kwijt 's nachts of een knuffel. Ik vind het geen enkel probleem om er dan een enkele keer heen te lopen en het probleem op te lossen. Vind je dat wel een probleem, dan moet je dit 1 van je speerpunten maken.
Mijn eigen speerpunten zijn bijvoorbeeld:
- geen gevaarlijke dingen doen (dus niet met messen spelen, op het aanrecht klimmen, de straat op rennen of met je vinger in het oog van je babyzus prikken)
- geen spullen van een ander afpakken
- niet schoppen, duwen of slaan
- niet gooien met eten
- niet gooien met speelgoed of andere dingen die daar niet voor gemaakt zijn
- op straat bij mij blijven als ik er om vraag
- zonder zeuren gaan slapen als je moe bent
Voor de rest mag er bijzonder veel bij mij en laat ik hem lekker aanrommelen. De meeste andere dingen lossen zich vanzelf altijd wel weer op.
Mijn eigen speerpunten zijn bijvoorbeeld:
- geen gevaarlijke dingen doen (dus niet met messen spelen, op het aanrecht klimmen, de straat op rennen of met je vinger in het oog van je babyzus prikken)
- geen spullen van een ander afpakken
- niet schoppen, duwen of slaan
- niet gooien met eten
- niet gooien met speelgoed of andere dingen die daar niet voor gemaakt zijn
- op straat bij mij blijven als ik er om vraag
- zonder zeuren gaan slapen als je moe bent
Voor de rest mag er bijzonder veel bij mij en laat ik hem lekker aanrommelen. De meeste andere dingen lossen zich vanzelf altijd wel weer op.
donderdag 29 mei 2008 om 14:54
Helemaal mee eens! Volgens mij scheelt het al een hoop als je echt consequent bent. Zag vorige week een nanny-programma waar zoonlief in 1 bepaalde situatie 4 uur aan het huilen was (!). Moeder bleef volhouden en uiteindelijk viel hij in slaap. De dag erna was het 1 1/2 uur en daarna nog weer steeds minder.
Je hebt gewoon een erg slimme zoon die van volhouden weet. Omdat dit uiteindelijk ook de manier is om zijn zin te krijgen. Ik zou dit inderdaad eerst eens proberen voor je professionele hulp inschakelt.
donderdag 29 mei 2008 om 15:15
bullebak was niet eens zo heel naar bedoeld, maar dat is maar net wat voor opvattingen je er op na houd 
punt beer kwestie; als we 1x gaan/toegeven is dat niet 1x maar kunnen we nog 10x uit bed. dan word het dus gewoon een spelletje. prima hoor 1x zijn beer aangeven, als het daar bij bleef.
nu gaan we ook 10x uit bed om te vragen wat er is, en dan zeggen we nee, morgen weer, nu gaan we slapen.
als hij overdag zijn beer een gooi geeft verwacht hij ook dat wij hem gaan pakken voor hem. we hebben absoluut regels en die zijn redelijk gelijk aan die van akny. redelijk makkelijk ben ik ook, maar soms heb ik geen zin in kleien/verven weet ik t wat en dat eindigd dus met heel veel gegil slaan van voornamelijk zijn zus, gang zitten met nog meer gegil en ik ben dan een beetje kwijt hoe lang moet hij gillen waar ligt de grens van we/nietl troosten na een tijd of lekker laten zitten...
dat houd dus in dat ik eigenlijk alles moet doen wat hij wil binnen de grenzen van wat mag omdat ik anders niet consequent ben....
punt beer kwestie; als we 1x gaan/toegeven is dat niet 1x maar kunnen we nog 10x uit bed. dan word het dus gewoon een spelletje. prima hoor 1x zijn beer aangeven, als het daar bij bleef.
nu gaan we ook 10x uit bed om te vragen wat er is, en dan zeggen we nee, morgen weer, nu gaan we slapen.
als hij overdag zijn beer een gooi geeft verwacht hij ook dat wij hem gaan pakken voor hem. we hebben absoluut regels en die zijn redelijk gelijk aan die van akny. redelijk makkelijk ben ik ook, maar soms heb ik geen zin in kleien/verven weet ik t wat en dat eindigd dus met heel veel gegil slaan van voornamelijk zijn zus, gang zitten met nog meer gegil en ik ben dan een beetje kwijt hoe lang moet hij gillen waar ligt de grens van we/nietl troosten na een tijd of lekker laten zitten...
dat houd dus in dat ik eigenlijk alles moet doen wat hij wil binnen de grenzen van wat mag omdat ik anders niet consequent ben....
donderdag 29 mei 2008 om 15:26
Ik herken het trouwens wel hoor, dat het moeilijk is om consequent vol te houden. Zoon van bijna 17 maanden kan ook heel erg drammen als hij zijn zin niet krijgt. Het is ook de leeftijd om dingen uit te gaan proberen.
En de neiging om maar toe te geven om er van af te zijn is soms groot ja, zeker als je bijvoorbeeld zelf moe bent of met andere dingen bezig bent.
Ik moet mezelf er echt steeds bewust van blijven dat juist het dramatoontje reden is om hem NIET zijn zin te geven.
En de neiging om maar toe te geven om er van af te zijn is soms groot ja, zeker als je bijvoorbeeld zelf moe bent of met andere dingen bezig bent.
Ik moet mezelf er echt steeds bewust van blijven dat juist het dramatoontje reden is om hem NIET zijn zin te geven.
donderdag 29 mei 2008 om 16:24
Mijn dochter heeft rond haar tweede ook een moeilijke fase gehad. Ze woonde zo ongeveer in de hoek.
En iedere keer als ze eruit kwam zette ik haar terug tot ze er twee minuten was blijven staan.
Dit kon uuuuuuuren duren.
Het resultaat is dat als ik nu (ze is nu drie) alleen al zeg dat ze op de gang moet, ik " sorry mama ik zal het noooooooooit meer doen" krijg te horen.
Het klinkt als een streng opvoedingskamp maar we varen er wel bij.
Doorzetten dus lijkt me.
En iedere keer als ze eruit kwam zette ik haar terug tot ze er twee minuten was blijven staan.
Dit kon uuuuuuuren duren.
Het resultaat is dat als ik nu (ze is nu drie) alleen al zeg dat ze op de gang moet, ik " sorry mama ik zal het noooooooooit meer doen" krijg te horen.
Het klinkt als een streng opvoedingskamp maar we varen er wel bij.
Doorzetten dus lijkt me.
