Kinderen
alle pijlers
een klein verwend monster....
donderdag 29 mei 2008 om 13:43
dat is mijn zoon van bijna 2.
ik weet het het is onze schuld, maar hoe het zo gekomen is/waar het fout gegaan is.... geen idee!
onderhand zitten we op een stadium dat zoon gewoon een veel langere adem heeft als wij.
ik kan 100 voorbeelden geven maar daar zal ik jullie niet mee vervelen. om toch een beetje een beeld weer te geven zal ik er een paar geven.
bijvoorbeeld; hij heeft een beer waar hij heel gehecht aan is. als hij in bed ligt roept hij ons, als we er dan heen gaan vraagd hij om zijn beer. hij kan er bij, weet waar de beer ligt en toch moeten wij de beer aan geven. dit doen wij dus niet maaaar dan komt hij hoor! gillen janken niet normaal! eerste instantie nergeren we hem dus, maar omdat het diep in de nacht is, zijn zus slaapt en wij ook willen slapen ben je gauw geneigd toe te geven. doen we dit niet dan blijft hij gewoon ander half uur door gaan! (langer heb ik niet uit geprobeerd)
hij slaat, knijpt en bijt en elke boe of bah die gezegd word die hem niet aan staan eindig in gebrul.
als straf zetten we hem op de gang, maar dit werkt gewoon niet. hij werkt zichzelf helemaal over stuur en gaat gewoon net zolang door tot we hem komen troosten.
heel eerlijk gezegd zit ik nu dus een beetje met mijn handen in het haar. hoe maken we dit toch wel hele leuke lieve jochie een minder grotere bullenbak?
ik weet het het is onze schuld, maar hoe het zo gekomen is/waar het fout gegaan is.... geen idee!
onderhand zitten we op een stadium dat zoon gewoon een veel langere adem heeft als wij.
ik kan 100 voorbeelden geven maar daar zal ik jullie niet mee vervelen. om toch een beetje een beeld weer te geven zal ik er een paar geven.
bijvoorbeeld; hij heeft een beer waar hij heel gehecht aan is. als hij in bed ligt roept hij ons, als we er dan heen gaan vraagd hij om zijn beer. hij kan er bij, weet waar de beer ligt en toch moeten wij de beer aan geven. dit doen wij dus niet maaaar dan komt hij hoor! gillen janken niet normaal! eerste instantie nergeren we hem dus, maar omdat het diep in de nacht is, zijn zus slaapt en wij ook willen slapen ben je gauw geneigd toe te geven. doen we dit niet dan blijft hij gewoon ander half uur door gaan! (langer heb ik niet uit geprobeerd)
hij slaat, knijpt en bijt en elke boe of bah die gezegd word die hem niet aan staan eindig in gebrul.
als straf zetten we hem op de gang, maar dit werkt gewoon niet. hij werkt zichzelf helemaal over stuur en gaat gewoon net zolang door tot we hem komen troosten.
heel eerlijk gezegd zit ik nu dus een beetje met mijn handen in het haar. hoe maken we dit toch wel hele leuke lieve jochie een minder grotere bullenbak?
zaterdag 31 mei 2008 om 23:58
Nou dan zal ik ook even positief zijn,
Ze is inmiddels een slimme tante die het kaas niet van haar brood laat eten.
En dat is fijn,want ze laat zich ook niet door vrienden ompraten tot onverstandige dingen.
En ze vindt veel onverstandig (gelukkig).
Toen ze klein was wilde ze met haar kop door de muur en dat doet ze nu nog steeds.
Dus..perse dat goedbetaalde vakantiebaantje.
Perse goede cijfers halen op school (moest ook beslist naar het atheneum).
Gaat op eigen houtje met het vliegtuig ergens naar toe,en zoekt alles zelf uit, (dat durf ik nog niet eens,alleen een weekend met het vliegtuig weg)
Okè,de eigenschap is nu ook nog vaak heel irritant. Want met haar heb je overal ellenlange discussies over.
Maar trots dat ik ben op deze pittige tante!!
Maak je maar niet druk
sorry, beetje off topic.
maandag 16 juni 2008 om 11:06
misschien leuk voor degene die meedenken om een update te krijgen 
we zijn nu dus 2 weken verder en geloof het of niet maar er zijn best positieve veranderingen gaande!
de nachtelijke escapades zijn (eindelijk) over!
we deden er al heen gaan en dan zeggen dat papa en mama ook willen slapen, dat hij nu toch echt moest gaan slapen en dan weg gaan. nu blijft het stil.... enkele keer word hij wakker omdat hij droomt, maar dan horen we hem even en dan valt hij zonder dat we er heen hoeven weer in slaap.
hij slaat nog wel zijn zus, maar die knijpt nu ook :S wat dat betreft geen voorderingen.
wel zijn de driftbuien beter te behappen, nu we hebben ingezien dat zijn buien voort kwamen uit frustratie (wij verwachte dus gewoon te veel van hem) is dat veel minder en echt gillen tot hij een ons weegt is al een week niet voorgekomen!
als hij boos is en iets niet wil, en dan toch weer wel en dan toch weer niet (enz...) daar besteed ik geen aandacht meer aan. ik geef hem wat (een koekje) en wat hij er mee doet moet hij zelf weten hoor! en dat werkt, als de hond zijn koekje opeet omdat het er al een uur lag heeft hij gewoon pech en dat kwartje is gevallen.
op de gang zetten, na een waarschuwing, en dan als hij stil is er heen gaan en zelf vertellen waarom hij daar zit werkt ook, ik krijg hem nu ook zo ver dat hij sorry tegen zijn zus zegd en een goedmaak kus geeft
moeilijk vind ik het wel hoor! hij kan heel zielig doen, en dan niet toe geven.... slik! haha
belangrijkste inzicht vor ons als ouders was dus (weet niet of ik dat vermeld had) dat we onze 3 jarige en hem gelijk behandelde. doordat ze zo kort op elkaar zitten en hij zich heel erg optrekt aan zijn zus hadden we ons gewoon een beetje verkeken op zijn kunnen. een gesprek met mijn schoonmoeder leerde mij dat t een best veel voorkomende fout is :D
we zijn nu dus 2 weken verder en geloof het of niet maar er zijn best positieve veranderingen gaande!
de nachtelijke escapades zijn (eindelijk) over!
we deden er al heen gaan en dan zeggen dat papa en mama ook willen slapen, dat hij nu toch echt moest gaan slapen en dan weg gaan. nu blijft het stil.... enkele keer word hij wakker omdat hij droomt, maar dan horen we hem even en dan valt hij zonder dat we er heen hoeven weer in slaap.
hij slaat nog wel zijn zus, maar die knijpt nu ook :S wat dat betreft geen voorderingen.
wel zijn de driftbuien beter te behappen, nu we hebben ingezien dat zijn buien voort kwamen uit frustratie (wij verwachte dus gewoon te veel van hem) is dat veel minder en echt gillen tot hij een ons weegt is al een week niet voorgekomen!
als hij boos is en iets niet wil, en dan toch weer wel en dan toch weer niet (enz...
) daar besteed ik geen aandacht meer aan. ik geef hem wat (een koekje) en wat hij er mee doet moet hij zelf weten hoor! en dat werkt, als de hond zijn koekje opeet omdat het er al een uur lag heeft hij gewoon pech en dat kwartje is gevallen.op de gang zetten, na een waarschuwing, en dan als hij stil is er heen gaan en zelf vertellen waarom hij daar zit werkt ook, ik krijg hem nu ook zo ver dat hij sorry tegen zijn zus zegd en een goedmaak kus geeft
moeilijk vind ik het wel hoor! hij kan heel zielig doen, en dan niet toe geven.... slik! haha
belangrijkste inzicht vor ons als ouders was dus (weet niet of ik dat vermeld had) dat we onze 3 jarige en hem gelijk behandelde. doordat ze zo kort op elkaar zitten en hij zich heel erg optrekt aan zijn zus hadden we ons gewoon een beetje verkeken op zijn kunnen. een gesprek met mijn schoonmoeder leerde mij dat t een best veel voorkomende fout is :D
