Kinderen
alle pijlers
Eindelijk thuis uit ziekenhuis, maar zonder kind...
dinsdag 18 maart 2008 om 08:20
Afgelopen woensdag ben ik na 37 weken zwangerschap, via een keizersnede bevallen van mijn eerste kindje. Aangezien ik zwangerschapsvergiftiging heb gehad, heeft mijn zoontje een groeiachterstand opgelopen. Hij is 44 cm groot en had een geboortegewicht van 2025 gram. Gelukkig is hij verder gezond! Nu ben ik gisteren na een ziekenhuisopname van 2 weken thuisgekomen......zonder kind! Aangezien hij nog niet voldoende zelfstandig kan drinken en nog lichttherapie krijgt voor 'geel zien', mag hij voorlopig nog niet naar huis. In eerste instantie was ik best blij dat ik naar huis mocht, maar nu, eenmaal thuis, voel ik me verscheurd. Natuurlijk weet ik verstandelijk wel dat het beter voor hem is om in het ziekenhuis te zijn, maar voor mijn gevoel klopt het gewoon helemaal niet. Maandenlang zat hij lekker in mijn buik en ineens wordt hij eruit gesneden, naar de kinderafdeling gebracht en kan ik hem 2 keer daags 20 minuten bezoeken. Toen ik zelf nog in het ziekehuis lag, kon ik verder natuulijk ook niets voor hem doen, maar het gaf me in ieder geval het gevoel dat ik bij hem in de buurt was. Naast mijn bed had ik een tv schermpje, waardoor ik de hele dag gezapig naar mijn kindje kon kijken. Nu voelt mijn lichaam en mijn huis leeg en ben ik een hormonaal en emotioneel wrak. Ergens voelt het alsof ik mijn kind in de steek heb gelaten. Ik besef heel goed dat wij heel gelukkig mogen zijn dat wij een (relatief) gezond kindje hebben. Ik word dagelijks op de kinderafdeling geconfronteerd met ouders die in veel vreselijkere situaties zitten, maar soms vind ik mezelf zo ontzettend zielig!! Straks komt de kraamhulp, waar ik nog 2 dagen recht op heb. Ook zo iets, geen idee wat ik haar zou moeten laten doen!! Zit ik hier met een kraamhulp, zonder baby.
Toch fijn om even mijn gevoel van me te kunnen afschrijven! Misschien zijn er vrouwen die mijn situatie en gevoel herkennen of begrijpen....
Toch fijn om even mijn gevoel van me te kunnen afschrijven! Misschien zijn er vrouwen die mijn situatie en gevoel herkennen of begrijpen....
donderdag 20 maart 2008 om 13:13
Marieke, van harte met de geboorte van je zoontje! Ik hoop dat je hem heel snel thuis in je arem kan sluiten, wat zal dat dan een feest zijn!!!!!
Ik hoop dat het kolven beter bij je gaat met alle tips hier. Tis gewoon een vak apart en een heel psychisch gebeuren. Ik had een lawaaierige kolf van hier tot Tokyo. Ik ging voor mezelf een soort mantra's bedenken op het ritme van de kolf. Klinkt beetje zeverig he, ik bedoel meer dat ik een soort rijmpjes maakte op het lawaai. Later heb ik een Medela Swing gebruikt, dat ding is zeer stil.
Sterkte en ik hoop dat jij en je man straks lekker gaan genieten van de komende lente met jullie kleine man!
Ik hoop dat het kolven beter bij je gaat met alle tips hier. Tis gewoon een vak apart en een heel psychisch gebeuren. Ik had een lawaaierige kolf van hier tot Tokyo. Ik ging voor mezelf een soort mantra's bedenken op het ritme van de kolf. Klinkt beetje zeverig he, ik bedoel meer dat ik een soort rijmpjes maakte op het lawaai. Later heb ik een Medela Swing gebruikt, dat ding is zeer stil.
Sterkte en ik hoop dat jij en je man straks lekker gaan genieten van de komende lente met jullie kleine man!
donderdag 20 maart 2008 om 15:40
Marieke! Wat fijn dat de kinderarts zo positief was! Helemaal gweldig! Ik herken het dat je emotionele gemoedstoestand erg afhangt van hoe het met je zoontje gaat.
Zoals ik al eerder had geschreven heeft Steijn het zelfstandig drinken heel rustig zelf opgebouwd, terwijl Hugo de ene dag bijna niets zelf dronk, maar een dag later had mijn Kruimel het licht gezien en dronk hij ineens alles zelf. De arts zei dat Huug de drie dagen die daarop volgden minimaal elke dag de minimale intake moest drinken en dat heeft hij helemaal gedaan. Op zondag dacht ik dat er geen einde aan de hele situatie zou komen en dat Steijn eerder naar huis zou gaan, op maandag dronk hij alles en op donderdag mocht ik ze allebei mee naar huis nemen! Het zou me niets verbazen als jouw zoontje ook ineens doorkrijgt hoe hij het moet doen en dat hij sneller thuis is dan jij denkt! Echt Marieke, ik hoop zo voor je dat hij snel naar huis mag! Het is knap waardeloos om alleen thuis te zijn...
Zoals ik al eerder had geschreven heeft Steijn het zelfstandig drinken heel rustig zelf opgebouwd, terwijl Hugo de ene dag bijna niets zelf dronk, maar een dag later had mijn Kruimel het licht gezien en dronk hij ineens alles zelf. De arts zei dat Huug de drie dagen die daarop volgden minimaal elke dag de minimale intake moest drinken en dat heeft hij helemaal gedaan. Op zondag dacht ik dat er geen einde aan de hele situatie zou komen en dat Steijn eerder naar huis zou gaan, op maandag dronk hij alles en op donderdag mocht ik ze allebei mee naar huis nemen! Het zou me niets verbazen als jouw zoontje ook ineens doorkrijgt hoe hij het moet doen en dat hij sneller thuis is dan jij denkt! Echt Marieke, ik hoop zo voor je dat hij snel naar huis mag! Het is knap waardeloos om alleen thuis te zijn...
donderdag 20 maart 2008 om 15:48
Hoi Marieke, dat klinkt goed wat de kinderarts zegt. Hij mag vast snel mee naar huis. Ik herken het wel hoor, dat jouw eigen gemoedstoestand afhangt van hoe je baby het doet. En dat is ook logisch. Ik weet nog dat ik het op vrijdag niet meer zag zitten omdat zoon maar niet wilde drinken, en hij op maandagochtend ineens naar huis mocht. Het kan zomaar omslaan, zeker omdat die kleintjes steeds sterker worden doordat ze toch voeding binnenkrijgen via de sonde.
donderdag 20 maart 2008 om 18:05
Vandaag was weer wat minder. Ik overweeg om het proberen aan te leggen maar helemaal overboord te gooien. Hij had nog maar net aangehapt (zonder tepelhoedje!!!) en was gulzig aan het drinken of er staat alweer een verpleegkundige met haar neus bovenop; "en hoe gaat het hier?" Ze heeft notabene de hevel voor de sondevoeding al in de hand. Ik meteen doodziek ervan en mijn zoontje stopt accuut met drinken. Zij: "nou als ik het zo bekijk heeft het niet zoveel zin meer, zullen we het maar door de hevel doen.." In dit soort gevallen wou ik dat ik wat mondiger was, maar ik vind het gewoon heel moeilijk om dan eerlijk mijn gevoel uit te spreken. Ik ben bang dat als ik daarmee begin, ik het helemaal verlies. Misschien is het beter om maar meteen de fles te geven, vaak drinkt hij hem dan wel leeg. Ik denk dat hij wel merkt dat het voeden aan de borst voor mij onder veel te veel bemoeienis en gehaast moet gebeuren. Ik vraag me bij sommige verpleegkundigen af of ze wel beseffen hoe zwaar het voor ouders is om hun kindje niet bij zich te hebben. Ze verwachten dat je het net zo praktisch en zakelijk kunt bekijken als dat ze dat zelf doen.
donderdag 20 maart 2008 om 18:58
Oh Marieke, wat irritant dat de verpleegkundige jullie niet de tijd gunde om rustig te drinken! Wat Qwertu zegt: het maakt niet uit hoeveel hij drinkt, het feit is dat hij snapt hoe hij het moet doen!
Ik vond het als een groot wandelend hormoon ook heel lastig om met de artsen en verpleegkundigen om te gaan. Vaak had ik het idee dat ze echt niet begrepen hoe ik me voelde en dat ze me maar een aanstelster vonden. Een keer ben ik echt ontploft tegen een verpleegster: Hugo had een rode plek op zijn voetje en ik wilde weten wat het was. Zij zei dat het kwam omdat hij met zijn voetjes over elkaar had gewreven en dat ik me niet druk moest maken. Ik piepte nog dat zijn andere voetje dan ook een rode plek moest hebben, maar dat werd een beetje weggewuifd. En dat wegwuiven was iets teveel voor me. Ik tetterde dat het allemaal helemaal niet leuk was, dat ik NU een arts wilde zien en stond op het randje van hysterie. Het was absoluut niet de goede manier om iets duidelijk te maken, maar ik voelde me zo geintimideerd en zo niet serieus genomen! Achteraf heb ik nog wel mijn excuses aangeboden en hebben we een plan de campagne opgesteld. (ik zou alleen echt niet meer weten wat het was) Dus Qwertu, ik ben het weer met je eens! Vooraf afspraken maken over de voeding neemt waarschijnlijk een hoop druk bij je weg, zodat je zoontje op zijn gemakje kan drinken en jij op je gemakje kan voeden.
Ik vond het als een groot wandelend hormoon ook heel lastig om met de artsen en verpleegkundigen om te gaan. Vaak had ik het idee dat ze echt niet begrepen hoe ik me voelde en dat ze me maar een aanstelster vonden. Een keer ben ik echt ontploft tegen een verpleegster: Hugo had een rode plek op zijn voetje en ik wilde weten wat het was. Zij zei dat het kwam omdat hij met zijn voetjes over elkaar had gewreven en dat ik me niet druk moest maken. Ik piepte nog dat zijn andere voetje dan ook een rode plek moest hebben, maar dat werd een beetje weggewuifd. En dat wegwuiven was iets teveel voor me. Ik tetterde dat het allemaal helemaal niet leuk was, dat ik NU een arts wilde zien en stond op het randje van hysterie. Het was absoluut niet de goede manier om iets duidelijk te maken, maar ik voelde me zo geintimideerd en zo niet serieus genomen! Achteraf heb ik nog wel mijn excuses aangeboden en hebben we een plan de campagne opgesteld. (ik zou alleen echt niet meer weten wat het was) Dus Qwertu, ik ben het weer met je eens! Vooraf afspraken maken over de voeding neemt waarschijnlijk een hoop druk bij je weg, zodat je zoontje op zijn gemakje kan drinken en jij op je gemakje kan voeden.
donderdag 20 maart 2008 om 20:33
Oh, ik herken er zoveel van.
Bij Juna had ik ook zoiets. Die had een dikke bult op haar armpje, bij haar infuus. Dus ik roep de verpleegkundige, en die blijft ontkennen dat er een bult zit, en daar werd ik écht boos om. Uiteindelijk heeft ze het infuus eruit gehaald en bleek het ding vestopt te zitten en had Juna dus een hele bult op haar polsje.
Of toen ze bijvoeding moest en ik vroeg om hypoallergene voeding. Dat vonden ze maar onzin, maar vooruit, omdat ik het zo graag wilde.
1,5 jaar later, zelfde ziekenhuis, met Juno, toen was het protocol dat ze hypoallergeen gebruikten als bijvoeding naast borstvoeding.
En wat betreft onredelijkheid, ze maken dat wel vaker mee. De verpleegkundige vertelde ons dat de meeste ouders zo tegen het eind van de opnamen nogal 'klagerig' werden. Maar dat vond ze helemaal niet erg, dat hoorde erbij.
En die borstvoeding, ik herken het zo. Ook het niet willen geven van een flesje. Juna heeft erg veel problemen gehad met aan de borst drinken. Juno had het zo door, terwijl hij zoveel kleiner was.
Dus Marieke, probeer het voeden voor leuk te laten blijven. Thuis komt dat wel. Zoek vast een lacatiekundige die je kunt inroepen, en het kan écht lukken. Hier 1x 9 maanden BV en nu nog steeds, na ruim 5 maanden.
Bij Juna had ik ook zoiets. Die had een dikke bult op haar armpje, bij haar infuus. Dus ik roep de verpleegkundige, en die blijft ontkennen dat er een bult zit, en daar werd ik écht boos om. Uiteindelijk heeft ze het infuus eruit gehaald en bleek het ding vestopt te zitten en had Juna dus een hele bult op haar polsje.
Of toen ze bijvoeding moest en ik vroeg om hypoallergene voeding. Dat vonden ze maar onzin, maar vooruit, omdat ik het zo graag wilde.
1,5 jaar later, zelfde ziekenhuis, met Juno, toen was het protocol dat ze hypoallergeen gebruikten als bijvoeding naast borstvoeding.
En wat betreft onredelijkheid, ze maken dat wel vaker mee. De verpleegkundige vertelde ons dat de meeste ouders zo tegen het eind van de opnamen nogal 'klagerig' werden. Maar dat vond ze helemaal niet erg, dat hoorde erbij.
En die borstvoeding, ik herken het zo. Ook het niet willen geven van een flesje. Juna heeft erg veel problemen gehad met aan de borst drinken. Juno had het zo door, terwijl hij zoveel kleiner was.
Dus Marieke, probeer het voeden voor leuk te laten blijven. Thuis komt dat wel. Zoek vast een lacatiekundige die je kunt inroepen, en het kan écht lukken. Hier 1x 9 maanden BV en nu nog steeds, na ruim 5 maanden.
donderdag 20 maart 2008 om 20:35
Juno dronk hier nog geen 25 cc live uit de borst in het ziekenhuis. Ik gaf hem 2x per dag de borst maar dan moest er persé een fles of sonde achteraan. Thuis heb ik dat (op advies van een verpleegkundige, tegen het advies van de arts in) meteen overboord gegooid. Gewoon 2x per dag live voeden en de rest via de fles. Binnen 3 of 4 weken na thuiskomst dronk hij volledig aan de borst, zonder tepelhoedje.
Ze hebben het soms ineens door. Het knopje gaat vanzelf om
Ze hebben het soms ineens door. Het knopje gaat vanzelf om
donderdag 20 maart 2008 om 21:47
Marieke, even een hart onder de riem. Mijn zoon lag 10 dagen in het ziekenhuis, hij dronk in die 10 dagen denk ik 2 keer wat uit de borst, maar nooit een hele voeding. Ik heb een paar dagen helemaal geen borst aangeboden, maar alleen flesjes. Toch is mijn zoon eenmaal thuis binnen twee dagen volledig uit de borst gaan drinken, op verzoek, ik heb hem uiteindelijk een jaar zelf kunnen voeden.
Dus je kunt best af en toe niet aanbieden. Dat het bij mij en mijn zoon lukte is geen garantie natuurlijk. Maar het kan wel en het geeft je misschien wel wat rust.
Dus je kunt best af en toe niet aanbieden. Dat het bij mij en mijn zoon lukte is geen garantie natuurlijk. Maar het kan wel en het geeft je misschien wel wat rust.
vrijdag 21 maart 2008 om 14:23
Langzaam maar zeker komt er vooruitgang! Het voeden gaat steeds beter. Hij heeft nu een eigen Difrax fles en daaruit drinkt hij beter. Van de afgelopen 6 voedingen, heeft hij maar 5 cc door de sonde gehad, de rest netjes uit de fles gedronken! Kunnen jullie je misschien nog herinneren hoeveel cc per voeding en hoeveel voedingen per dag jullie kindjes kregen toen ze naar huis mochten?
vrijdag 21 maart 2008 om 15:13
vrijdag 21 maart 2008 om 15:28
Wat fijn dat het beter gaat!
Hier bij beide kinderen 7 voedingen per dag. Met 8 mochten ze nog niet mee naar huis, ze moesten er 's nachts een pauze tussen laten. Persoonlijk vond ik dat onzin, aangezien die voeding er binnen no-time weer bij zat na thuiskomst.
Maar zoonlief moest 55 cc per keer drinken, 7 voedingen per dag. Maar dat kreeg hij lang niet weg, ik deed het in de fles, maar hij dronk het nooit op. En ik voedde 2x per dag zelf aan de borst, dan wist ik niet wat hij binnenkreeg natuurlijk.
Dochter dronk wel iets meer, ik geloof 60 of 65 toen ze naar huis kwam, maar die was bij thuiskomst ook iets groter.
Hier bij beide kinderen 7 voedingen per dag. Met 8 mochten ze nog niet mee naar huis, ze moesten er 's nachts een pauze tussen laten. Persoonlijk vond ik dat onzin, aangezien die voeding er binnen no-time weer bij zat na thuiskomst.
Maar zoonlief moest 55 cc per keer drinken, 7 voedingen per dag. Maar dat kreeg hij lang niet weg, ik deed het in de fles, maar hij dronk het nooit op. En ik voedde 2x per dag zelf aan de borst, dan wist ik niet wat hij binnenkreeg natuurlijk.
Dochter dronk wel iets meer, ik geloof 60 of 65 toen ze naar huis kwam, maar die was bij thuiskomst ook iets groter.
vrijdag 21 maart 2008 om 16:13
Ik heb het idee dat die sonde er ook wel uitkan als je kindje op een dag maar 5cc laat staan. 'Resten' noemde ze dat bij ons, geen idee of dat een algemene term is. Maar dat mochten we dan proberen bij de volgende voeding extra te geven. Als je het me nu zou vragen, is het eigenlijk best onzin. Een keer 5cc laten staan is toch ook geen ramp. Maar zij van het ziekenhuis hebben er vast meer kijk op .
.
vrijdag 21 maart 2008 om 16:22
Zo te horen zijn ze in de meeste ziekenhuizen minder streng dat in het onze 
. Hier moet echt iedere cc naar binnen, desnoods met de hevel. Ben wel heel trots op mijn mannetje! Kreeg net een sms van mijn man dat hij ook de voeding van 15:00 uur weer helemaal heeft leeggedronken. Volgens de verpleegkundige geeft hij het nu zelfs af en toe aan als hij honger heeft. Ik vind het fijn om van jullie te horen wanneer jullie baby's naar huis mochten. Ik wil het hier vanavond met de verpleegkundige over hebben en dan is het toch wel handig om wat informatie achter de hand te hebben.
. Hier moet echt iedere cc naar binnen, desnoods met de hevel. Ben wel heel trots op mijn mannetje! Kreeg net een sms van mijn man dat hij ook de voeding van 15:00 uur weer helemaal heeft leeggedronken. Volgens de verpleegkundige geeft hij het nu zelfs af en toe aan als hij honger heeft. Ik vind het fijn om van jullie te horen wanneer jullie baby's naar huis mochten. Ik wil het hier vanavond met de verpleegkundige over hebben en dan is het toch wel handig om wat informatie achter de hand te hebben.
vrijdag 21 maart 2008 om 16:31
Ik heb het even voor je nagekeken, toen puck een week oud was moest hij (7 x) 80 cc wegdrinken, en voor hij naar huis mocht zat hij op een minimale inname van 600 cc. Bij ons hielden ze geloof ik 150 cc per kg aan. Dit verdeeld over 7 voedingen van 100 cc, zodat hij idd 100 cc had om te resten (maw, hij mocht best wat laten staan van een voeding, als hij maar minimaal 600 cc kreeg over de hele dag).
Voordat hij naar huis mocht moest hij wel een bepaalde periode sondevrij zijn, 24 uur dacht ik maar dat weet ik niet meer zeker.
succes vanavond!
p.s. heb je nog aangegeven dat je rustig de tijd wil krijgen om te voeden?
Voordat hij naar huis mocht moest hij wel een bepaalde periode sondevrij zijn, 24 uur dacht ik maar dat weet ik niet meer zeker.
succes vanavond!
p.s. heb je nog aangegeven dat je rustig de tijd wil krijgen om te voeden?
anoniem_14704 wijzigde dit bericht op 21-03-2008 16:33
Reden: ps
Reden: ps
% gewijzigd
