Kinderen
alle pijlers
En dan ben je ineens je eigen moeder...
maandag 21 april 2008 om 23:18
Ik schrijf net op een ander topic dat je als je eenmaal kinderen hebt, automatisch verandert in je eigen moeder. Elke dag heb ik wel momenten waarop ik schrik van hoezeer ik op mijn moeder lijk. Ik geef dezelfde waarschuwingen, ik snij dezelfde twee stuks fruit en doe ze in hetzelfde tupperwarebakje dat ik met precies dezelfde verrassingen elke dag trouw in zoons schooltas doe, ik zeg dezelfde dingen tegen vriendjes en vriendinnetjes, ik word op dezelfde manier boos, ik maak dezelfde grapjes die mijn kind net zo flauw vind als ik toen ik zijn leeftijd had...
Ik persoonlijk vind dat leuk om te merken, omdat mijn moeder overleden is. Maar ik kan me ook voorstellen dat anderen het totaal niet leuk vinden. Soms vind ik het ook schokkend, of juist enorm grappig, dat je in the end of the day net zo tuttig als je eigen moeder bent.
en jullie? Merken jullie dat ook zo? Of juist totaal niet?
Deel hier al je "help! ik verander in mijn moeder" ervaringen.
Ik persoonlijk vind dat leuk om te merken, omdat mijn moeder overleden is. Maar ik kan me ook voorstellen dat anderen het totaal niet leuk vinden. Soms vind ik het ook schokkend, of juist enorm grappig, dat je in the end of the day net zo tuttig als je eigen moeder bent.
en jullie? Merken jullie dat ook zo? Of juist totaal niet?
Deel hier al je "help! ik verander in mijn moeder" ervaringen.
Am Yisrael Chai!
woensdag 23 april 2008 om 11:26
[quote]:
Als de Pebbeltjes hier een 'ik wil' aanval hebben zeg ik net als mijn moeder dat vroeger zei:
"Weet je wat ik zou willen? Dat mijn wangen zo dik waren als mijn billen!"
Dat riep iemand anders eens tegen oudste zoon. Die even heel bedenkelijk keek naar het gezicht van de tante in kwestie, daarna uitgebreid haar bilpartij bestudeerde en toen enigszins mompelend zei: Jamaar.... dan heb je wel een heeeeeeeel raar gezicht denk ik!
WHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAH Ik heb nog nooit tante zo ontzettend afkeurend en verbouwereerd zien kijken.
Als de Pebbeltjes hier een 'ik wil' aanval hebben zeg ik net als mijn moeder dat vroeger zei:
"Weet je wat ik zou willen? Dat mijn wangen zo dik waren als mijn billen!"
Dat riep iemand anders eens tegen oudste zoon. Die even heel bedenkelijk keek naar het gezicht van de tante in kwestie, daarna uitgebreid haar bilpartij bestudeerde en toen enigszins mompelend zei: Jamaar.... dan heb je wel een heeeeeeeel raar gezicht denk ik!
WHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAH Ik heb nog nooit tante zo ontzettend afkeurend en verbouwereerd zien kijken.
woensdag 23 april 2008 om 16:07
En net als mijn eigen moeder ben ik niet goed met zieke kinderen. Ik vind dat ze dan moeten slapen, desnoods met een bedje op de bank, maar ga ze niet heel de dag achterna lopen.
Zou dan wel wat zorgzamer willen zijn, maar kan gewoon niet tegen dat gepiep (gelukkig heb ik maar één pieperd en die is niet vaak ziek).
Man daarentegen is net als zijn moeder en verwend de Pebbeltjes enorm als ze ziek zijn. Aandacht, lekkere dingetjes eten, boekjes lezen... Dus als we voor de keuze staan wie er gaat werken blijft hij thuis.
Zou dan wel wat zorgzamer willen zijn, maar kan gewoon niet tegen dat gepiep (gelukkig heb ik maar één pieperd en die is niet vaak ziek).
Man daarentegen is net als zijn moeder en verwend de Pebbeltjes enorm als ze ziek zijn. Aandacht, lekkere dingetjes eten, boekjes lezen... Dus als we voor de keuze staan wie er gaat werken blijft hij thuis.
woensdag 23 april 2008 om 19:05
Ik hoop, dat als ik moeder ben, niet al teveel op mijn moeder ga lijken. Mijn moeder kon heel leuke spelletjes en uitstapjes verzinnen en over vriendjes enzo praten. De gezellige aspecten van het "moeder-dochter zijn" zeg maar. Maar ze was geen moeder. Ze wilde denk ik liever een soort van vriendin zijn. Ze heeft me ook heel lang "Zus" genoemd. Al haar huwelijkssores met mijn vader legde ze bij mij neer. Ook op andere gebieden heeft ze me vaak in de steek gelaten. Ik heb nu ook geen contact meer met haar.
Dus als ik moeder ben wil ik er heel erg graag op letten dat ik wel een echte moeder ben voor mijn kinderen. Dat ze wel bij mij terecht kunnen en ik hen wel bescherm als dat nodig is. Dat ze niet voor mij hoeven te zorgen, maar andersom zeg maar.
Al waardeer ik ook wel weer de leuke dingen die mijn moeder met mij deed. Ik merk dat ik haar creativiteit en humor heb in dat soort dingen. Dat vind ik lastig, want ik wil niet teveel op haar lijken. Maar het is ook wel weer mijn kracht... Moeilijk.
Dus als ik moeder ben wil ik er heel erg graag op letten dat ik wel een echte moeder ben voor mijn kinderen. Dat ze wel bij mij terecht kunnen en ik hen wel bescherm als dat nodig is. Dat ze niet voor mij hoeven te zorgen, maar andersom zeg maar.
Al waardeer ik ook wel weer de leuke dingen die mijn moeder met mij deed. Ik merk dat ik haar creativiteit en humor heb in dat soort dingen. Dat vind ik lastig, want ik wil niet teveel op haar lijken. Maar het is ook wel weer mijn kracht... Moeilijk.
woensdag 23 april 2008 om 19:17
Ik heb altijd gedacht dat ik precies op mijn vader leek, totdat ik kinderen kreeg.
Als ik met de kinderen bezig ben, krijg ik ineens een flashback naar mijn kindertijd en dan zie ik mijn moeder tegenover me staan en op dezelfde manier iets doen of zeggen.
Voor mij is dit echt een cadeautje, omdat mijn moeder helaas vrij snel na de geboorte van mijn eerste kindje overleden is. Op deze manier wordt ik regelmatig door mezelf "verrast" en herinner ik me ineens dingen die ik niet meer wist en die mijn moeder me niet meer kan vertellen.
Als ik met de kinderen bezig ben, krijg ik ineens een flashback naar mijn kindertijd en dan zie ik mijn moeder tegenover me staan en op dezelfde manier iets doen of zeggen.
Voor mij is dit echt een cadeautje, omdat mijn moeder helaas vrij snel na de geboorte van mijn eerste kindje overleden is. Op deze manier wordt ik regelmatig door mezelf "verrast" en herinner ik me ineens dingen die ik niet meer wist en die mijn moeder me niet meer kan vertellen.
woensdag 23 april 2008 om 19:55
Grappig, mijn moeder was ook niet echt goed met zieke kinderen. Ze haalde riep mij rustig met koorts en al uit bed om te helpen de boodschappen uit te ruimen. Of vond, zelfs al was het duidelijk dat je echt ziek was en niet zomaar schoolziek of niet zo lekker, dat je je aanstelde. Ik merk aan mezelf dat ik dat bewust heel anders doe. Niet de hele dag achterna lopen, maar wel vertroetelen of extra knuffelen als ze dat nodig hebben. Gelukkig is de oudste hier bijna nooit ziek. De jongste is het wel heel veel geweest in zijn eerste jaar, maar allebei zijn het best bikkeltjes en weet ik dat het, als ze echt een keer niet lekker zijn, menens is.
Vent heeft er trouwens ook een die hij altijd superirritant vond van zijn eigen vader en nu ook wel eens roept als een van de kinderen weer eens meent dat iets van hem en hem alleen is: "Jij hebt geen scherf om je billen te krabben".
Ik herinner me juist als standaard antwoord op de vraag "wat eten we vanavond" lekker.
woensdag 23 april 2008 om 22:23
Mijn kindjes zijn nog een beetje klein voor sommige dingen maar waar ik heb mezelf voorgenomen twee dingen nooit te zeggen:
Moeder: wil je wat drinken?
Ik :Ja, graag.
Moeder: moet je het zelf even pakken...
Grrrr daar had ik dus zo'n hekel aan.
Of als ik iets wilde bv nieuwe spijkerboek oid. en mijn beste vriendinnetje had het ook.
Ik: Maar M heeft het ook...
Moeder: We wonen hier niet bij M.
Maar andersom werkte het volgens haar wel.
Ik: Dat doe ik dus echt niet (bv de afwas).
Moeder: M doet dat ook dus jij doet dat ook.
ook hier had ik een grondige hekel aan. Ik zeg niet dat ik dit nooit toe zal passen maar ga het toch proberen. Verder hoop ik alleen maar dat ik het net zo goed ga doen als mijn moeder.
Moeder: wil je wat drinken?
Ik :Ja, graag.
Moeder: moet je het zelf even pakken...
Grrrr daar had ik dus zo'n hekel aan.
Of als ik iets wilde bv nieuwe spijkerboek oid. en mijn beste vriendinnetje had het ook.
Ik: Maar M heeft het ook...
Moeder: We wonen hier niet bij M.
Maar andersom werkte het volgens haar wel.
Ik: Dat doe ik dus echt niet (bv de afwas).
Moeder: M doet dat ook dus jij doet dat ook.
ook hier had ik een grondige hekel aan. Ik zeg niet dat ik dit nooit toe zal passen maar ga het toch proberen. Verder hoop ik alleen maar dat ik het net zo goed ga doen als mijn moeder.
woensdag 23 april 2008 om 22:33
Nog zo'n vreselijke:
"Ik heb het je gezegd"
In dezelfde categorie:
"Ik heb je toch gewaarschuwd"
Heb me voorgenomen om het nooit te zeggen. En toch verschijnt het spook in een andere gedaante: Na de zoveelste klim- en dus ook valpartij van dochter roep ik: "Mama heeft je gezegd .... (dat je daar niet op mag klimmen/stuiteren/staan etc.)".
"Ik heb het je gezegd"
In dezelfde categorie:
"Ik heb je toch gewaarschuwd"
Heb me voorgenomen om het nooit te zeggen. En toch verschijnt het spook in een andere gedaante: Na de zoveelste klim- en dus ook valpartij van dochter roep ik: "Mama heeft je gezegd .... (dat je daar niet op mag klimmen/stuiteren/staan etc.)".
woensdag 23 april 2008 om 22:48
