En dan ben je ineens je eigen moeder...

21-04-2008 23:18 81 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik schrijf net op een ander topic dat je als je eenmaal kinderen hebt, automatisch verandert in je eigen moeder. Elke dag heb ik wel momenten waarop ik schrik van hoezeer ik op mijn moeder lijk. Ik geef dezelfde waarschuwingen, ik snij dezelfde twee stuks fruit en doe ze in hetzelfde tupperwarebakje dat ik met precies dezelfde verrassingen elke dag trouw in zoons schooltas doe, ik zeg dezelfde dingen tegen vriendjes en vriendinnetjes, ik word op dezelfde manier boos, ik maak dezelfde grapjes die mijn kind net zo flauw vind als ik toen ik zijn leeftijd had...



Ik persoonlijk vind dat leuk om te merken, omdat mijn moeder overleden is. Maar ik kan me ook voorstellen dat anderen het totaal niet leuk vinden. Soms vind ik het ook schokkend, of juist enorm grappig, dat je in the end of the day net zo tuttig als je eigen moeder bent.



en jullie? Merken jullie dat ook zo? Of juist totaal niet?



Deel hier al je "help! ik verander in mijn moeder" ervaringen. :smile:
Am Yisrael Chai!
en mama zit achter de computer :-$
Alle reacties Link kopieren
Mam, wat eten we?..... Dat zie je wel als het op je bord ligt!

Ahhhh!!



Mam mag ik ...? Maar ... heeft het ook! m'n moeder: Ja en als ... in de sloot springt, spring jij er achter aan?



Pffff en inderdaad: bemoei je met je eigen bord. Of: tante betje bemoei je er niet mee, haha, maar die zeggen ze nu ook nog wel eens.
Ohja, 'aan de achterkant van de maan wonen ook mensen', die kreeg ik ook te horen als ik mijn haar niet goed gekamt had ofzo. Zo'n stomme opmerking vond ik dat!
En als ik mijn bord niet leegat, begon mijn moeder over de kindjes in Afrika.. Ben benieuwd hoelang het duurt voordat mijn kinderen ook terug antwoorden dat ze het dan maar gewoon opstuurt.
Alle reacties Link kopieren
En dan antwoord jij: "Nee joh, dat kan niet, dan bederft het toch. En is hun respons: "Whah, dat geeft niks, het stinkt nu al!"
Alle reacties Link kopieren
Nou, dat vergelijken met anderen. Toen had ik mijn moeder eens tuk.



Als ik vroeg of ik nog mocht buitenspelen en ze zei nee, en ik refereerde aan een ander kind da het wel mocht, dan zei ze inderdaad iets als: als hij in de sloot springt, spring jij er dan achteraan? Of... ja maar jij bent jantje niet, einde discussie.



Tot ik eens voor de zoveelste keer een zooi op mijn kamer had en ze zei: kijk nou eens naar Marietje, die kan het toch ook netjes houden? Tsja... toen kon ik niks anders dan iets terugroepen over een sloot en springen enzo... en dat dat anders ook niet gold!



Ik weet nog goed hoe mijn pa gierend achter de krant verdween! 1-1 was het toen! ;-)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven