Kinderen
alle pijlers
En dan ineens is je kind zoek...!
donderdag 8 mei 2008 om 11:41
Ik heb een dochter van net vier. Een ontzettend ondernemend kleutertje en ook heel vrij naar vreemde mensen toe. Eentje die wel graag wìl luisteren, maar het o zo vaak ook weer vergeet. Nu waren wij van de week voor 't eerst in een soort van pretpark speciaal voor kinderen tot een jaar of 8. Dochter helemaal blij en uitgelaten natuurlijk. Alles moest bekeken worden en ze moest natuurlijk in elke attractie die we tegenkwamen. Uit voorzorg had ik haar zo'n plastic armbandje met naam en GSM-nummer omgedaan omdat ik weet hoe snel ze weg kan zijn. Op een gegeven moment staat ze naast me. Ik draai me even om en weg is ze. Nergens te bekennen. Paniek natuurlijk. Na tien minuten worden we gebeld: of wij de ouders zijn van dochterlief. Mevrouw was naar de achtbaan gerend en had zich de rij doorgewurmd en toen aan deze lieve mevrouw gevraagd of ze misschien met háár in de achtbaan mocht. Op de vraag waar dochter's mama of papa dan was, wist onze dame niets te zeggen. Gelukkig is alles goed gekomen maar o wat een paniek in eerste instantie. Je haalt je van alles in je hoofd. Mede door dit gevalletje ben ik nog weer extra bezorgd. Straks komt het schoolreisje er weer aan en tuurlijk kan ik de juffrouw nog eens op het hart drukken dat dochter echt zo ineens weg kan zijn, maar toch. Dat bezorgde gevoel blijft. Daarentegen wil ik ook weer niet de overbezorgde moeder zijn die haar kind steeds heel kort houdt, want dat werkt denk ik averechts. Ik zat te denken wat ik kan doen om een beetje een meer zeker gevoel te krijgen. Zal ik haar permanent zo'n armbandje omdoen? Hebben jullie misschien tips? Die naamplaatjes aan zo'n kettinkje lijken me weer een beetje eng. Ik hoor het wel!
donderdag 8 mei 2008 om 14:10
Vroeger waren kindertjes ook wel eens kwijt hoor. Mijn man is in een pretpark in Denemarken zijn ouders kwijtgeraakt, of omgekeerd, gewoon doordat mijn schoonvader iets van de grond opraapte en net op dat moment een groepje mensen hun pad doorkruiste. En ook ik ben wel eens zoekgeraakt.
Ik schrijf mijn mobiele nummer altijd op de arm van mijn kinderen. Gewoon voor de zekerheid.
Op schoolreis hebben de kinderen een button met de naam van de school. Het park waar ze heen gaan is uiteraard op de hoogte van het feit dat de school daar is.
Ik schrijf mijn mobiele nummer altijd op de arm van mijn kinderen. Gewoon voor de zekerheid.
Op schoolreis hebben de kinderen een button met de naam van de school. Het park waar ze heen gaan is uiteraard op de hoogte van het feit dat de school daar is.
donderdag 8 mei 2008 om 14:17
Ik woonde aan de kust en dus met elke straal mooi weer naar zee. Kinderen spelen in het water, mamma vanaf een afstandje houd kinderen in de gaten. Maar er lopen geen twee kinderen, maar tweehonderd (minimaal dus). Allemaal door elkaar, allemaal in een zwembroekje en maar rennen en vliegen. Dan is die watervaste stift toch heul handig als je kind besluit in de twee seconden dat jij niet kijkt de andere kant op te lopen. En twee seconden niet kijken is heel snel gebeurd.
donderdag 8 mei 2008 om 14:21
Wat is er trouwens mis met een tuigje? Mijn broertje had ook zo'n ding om vroeger. Die rende idd ook altijd weg, dus als we bijvoorbeeld op vakantie waren kreeg hij zo'n ding om, vastbinden aan de caravan en klaar. Hij kon leuk spelen, ouders hoefden niet constant te kijken.
Tuurlijk snap ik best dat mensen zo'n bandje omdoen, maar dan nog, kinderen lopen weleens weg. Als je ze leert hoe ze heten en wat ze moeten doen is er niets aan de hand. En gewoon ouderwets opletten helpt ook.
Tuurlijk snap ik best dat mensen zo'n bandje omdoen, maar dan nog, kinderen lopen weleens weg. Als je ze leert hoe ze heten en wat ze moeten doen is er niets aan de hand. En gewoon ouderwets opletten helpt ook.
donderdag 8 mei 2008 om 14:27
Het gaat er toch om dat je maatregelen neemt voor als een kind toch weg is. Ze leren hoe ze heten en wat ze moeten doen is er 1 van. Een bandje met telnummer ook. Ik doe het allebei. Zie niet in wat dat te maken heeft met het feit dat er op iedere straathoek pedofielen kunne staan. Daar ben ik trouwens niet eens bang voor. Ik wil gewoon mijn kind weer terug als het kwijt is. Tja en daar neem je maatregelen voor.
donderdag 8 mei 2008 om 14:39
Ben net terug van vakantie, en dan loopt Kitty de hele week met een waterdicht kokertje aan een hip touwtje om haar nek. Daarin mijn mobiele nummer. Gewoon te koop in de dierenwinkel, kost bijna niks. Ik vind het ook niks om met stift op mijn kind te schrijven.
Vorige keer op Kreta is ze aan de aandacht van mijn vader en zwager ontsnapt. Nou dat was niet leuk! Want je weet ook dat niemand jou kind verstaat en andersom. Sindsdien draagt ze dus zo'n kokertje om haar nek, als we ergens heen gaan waar we niet bekend zijn.
Vorige keer op Kreta is ze aan de aandacht van mijn vader en zwager ontsnapt. Nou dat was niet leuk! Want je weet ook dat niemand jou kind verstaat en andersom. Sindsdien draagt ze dus zo'n kokertje om haar nek, als we ergens heen gaan waar we niet bekend zijn.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 8 mei 2008 om 14:46
Wat is er mis om uit voorzorg om je kind een bandje om te doen met een 06, Eowynn?
Ik probeer mijn kind (3) zo goed mogelijk in de gaten te houden, altijd, maar ook zij is watervlug. Ik ben haar 1x in de dierentuin kwijt geraakt. Ik maakte een foto van een olifant, duurde hooguit 5 seconden maar weg was ze, nergens te bekennen. Toen was ik heel blij dat ze een 06-bandje om had!
Dat wil niet zeggen dat ik volledig daarop vertrouw maar vind het wel fijn dat die mogelijkheid er is.
We hebben niet allemaal kinderen die braaf bij hun ouders blijven. Jij wel?
Ik probeer mijn kind (3) zo goed mogelijk in de gaten te houden, altijd, maar ook zij is watervlug. Ik ben haar 1x in de dierentuin kwijt geraakt. Ik maakte een foto van een olifant, duurde hooguit 5 seconden maar weg was ze, nergens te bekennen. Toen was ik heel blij dat ze een 06-bandje om had!
Dat wil niet zeggen dat ik volledig daarop vertrouw maar vind het wel fijn dat die mogelijkheid er is.
We hebben niet allemaal kinderen die braaf bij hun ouders blijven. Jij wel?
donderdag 8 mei 2008 om 14:47
Zo'n kokertje met een touwtje kan ook gevaarlijk zijn bij het spelen... Je moet er niet aan denken wat er kan gebeuren als 't koordje ergens achter blijft hangen en je kind van de glijbaan gaat.
De keuze van onze school om de eigen naam van 't kind op te schrijven is omdat wij veel allochtone kinderen hebben, die vaak niet begrijpen wat er gezegd wordt. Toch handig als men dan kan bellen of omroepen dat Jantje of Pietje gevonden is.... (nou ja, Jantje of Pietje zijn bij ons geen standaard namen hihi).
Maar nu ik erover nadenk is er ook iets voor te zeggen wat Oprah aangeeft... Als je bij je eigen naam genoemd wordt, denk je vaak al snel; ow, da's vertrouwd... Hmmm...
De keuze van onze school om de eigen naam van 't kind op te schrijven is omdat wij veel allochtone kinderen hebben, die vaak niet begrijpen wat er gezegd wordt. Toch handig als men dan kan bellen of omroepen dat Jantje of Pietje gevonden is.... (nou ja, Jantje of Pietje zijn bij ons geen standaard namen hihi).
Maar nu ik erover nadenk is er ook iets voor te zeggen wat Oprah aangeeft... Als je bij je eigen naam genoemd wordt, denk je vaak al snel; ow, da's vertrouwd... Hmmm...
donderdag 8 mei 2008 om 14:54
Hmm.. tuigje en vastbinden geen bezwaar maar stift wel? Snap ik niet zo. En inderdaad, als je brave kinders hebt die, wanneer zij jou kwijt zijn, linea recta naar een politie agent (da's hier lang zoeken trouwens) lopen en dan netjes hun naam, straat en telefoonnummer opdreunen is er niets aan de hand. Helaas heb ik die niet.
Ook aan pedofilie denk ik niet direct. Het gaat mij er om dat ik mijn kind zo snel mogelijk terug heb wanneer zij zoek is.
Ouderwets opletten? Dat doet elke normale ouder. En toch gebeurt het.
donderdag 8 mei 2008 om 16:36
donderdag 8 mei 2008 om 17:02
Sorry hoor Eowynn, wat een ongelooflijk kortzichtige reactie.
Ik ben in jouw ogen waarschijnlijk zo´n "paniekmoeder", helaas wel met een pedofiel in de straat. En mijn zoon is helaas zo´n kind wat zich als een kat onder een tuinhek door kan wringen (en dat ook doet). Onze tuin is inmiddels veranderd in een Heras-hekwerk-vestiging en toch kan ik het wurm niet uit zicht laten, want een paar dagen geleden was hij (weer) verdwenen.
Twee uur later was hij pas terecht en degene die hem vond, adviseerde ons (net als de politie trouwens, haha) om hem iets om te doen met ons gsm-nummer. Identiteitsplaatje besteld en dat hangt nu met zo´n haakje aan z´n broekband.
Ben het met je eens dat je je kind in de gaten moet houden, maar ze zijn in een seconde vertrokken...
Ik ben in jouw ogen waarschijnlijk zo´n "paniekmoeder", helaas wel met een pedofiel in de straat. En mijn zoon is helaas zo´n kind wat zich als een kat onder een tuinhek door kan wringen (en dat ook doet). Onze tuin is inmiddels veranderd in een Heras-hekwerk-vestiging en toch kan ik het wurm niet uit zicht laten, want een paar dagen geleden was hij (weer) verdwenen.
Twee uur later was hij pas terecht en degene die hem vond, adviseerde ons (net als de politie trouwens, haha) om hem iets om te doen met ons gsm-nummer. Identiteitsplaatje besteld en dat hangt nu met zo´n haakje aan z´n broekband.
Ben het met je eens dat je je kind in de gaten moet houden, maar ze zijn in een seconde vertrokken...
donderdag 8 mei 2008 om 21:00
Oei, wat ontzettend herkenbaar!!! Jullie beschrijven mijn allergrootste angst: je kind weg! Ik heb een zoontje van 3,5, is vliegensvlug, ook zeeeeer ondernemend en niet zo'n type kind wat bij zijn ouders blijft hangen. Ook hij is enorm vrij, loopt op iedereen af en praat met iedereen. Fijn dat hij zo vrij is en makkelijk communiceert maar soms ook o zo eng!!! Ik heb via tagcompany.nl onlangs zo'n bandje besteld met daarop zijn gegevens. Al zit er inderdaad ook wat in juist niet de naam van je kind te vermelden ivm dat vreemden hem dan evt. zo meekrijgen..... Zelf nooit aan gedacht trouwens.
Anyway, het lijkt me echt vreselijk mijn zoontje ineens kwijt te zijn. Mijn vriend had het laatst wel in de supermarkt, ineens was mijn zoontje weg. In een fractie van een seconde. Hele winkel doorgezocht, stond meneertje ineens buiten voor de ingang rondjes te rennen!!!!!! Pfffff, schrikken hoor.
Trouwens, even off-topic voor Zwieber: ik heb al meerdere postings van je gelezen maar wat je beschrijft over jouw zoontje lijkt alsof het om die van mij gaat, zoooo herkenbaar allemaal!
Groetjes
Anyway, het lijkt me echt vreselijk mijn zoontje ineens kwijt te zijn. Mijn vriend had het laatst wel in de supermarkt, ineens was mijn zoontje weg. In een fractie van een seconde. Hele winkel doorgezocht, stond meneertje ineens buiten voor de ingang rondjes te rennen!!!!!! Pfffff, schrikken hoor.
Trouwens, even off-topic voor Zwieber: ik heb al meerdere postings van je gelezen maar wat je beschrijft over jouw zoontje lijkt alsof het om die van mij gaat, zoooo herkenbaar allemaal!
Groetjes
donderdag 8 mei 2008 om 21:41
Bijnamama, misschien zijn we onbewust familie ofzo met dezelfde ren/vlieg/spring en klimgenen. Alhoewel dat eerder van manliefs kant komt. Mijne was een paar weken geleden ook in de AH XL weggerend. Gelukkig zag ik hem om de zoveel meter opduiken. Nu weet ik inmiddels dat hij gewoon naar de kinderhoek toerent maar het is toch ff schrikken hoor! En je conditie is enorm goed met zo'n kind in theorie (in de praktijk rent papa).
