Kinderen
alle pijlers
En dan ineens is je kind zoek...!
donderdag 8 mei 2008 om 11:41
Ik heb een dochter van net vier. Een ontzettend ondernemend kleutertje en ook heel vrij naar vreemde mensen toe. Eentje die wel graag wìl luisteren, maar het o zo vaak ook weer vergeet. Nu waren wij van de week voor 't eerst in een soort van pretpark speciaal voor kinderen tot een jaar of 8. Dochter helemaal blij en uitgelaten natuurlijk. Alles moest bekeken worden en ze moest natuurlijk in elke attractie die we tegenkwamen. Uit voorzorg had ik haar zo'n plastic armbandje met naam en GSM-nummer omgedaan omdat ik weet hoe snel ze weg kan zijn. Op een gegeven moment staat ze naast me. Ik draai me even om en weg is ze. Nergens te bekennen. Paniek natuurlijk. Na tien minuten worden we gebeld: of wij de ouders zijn van dochterlief. Mevrouw was naar de achtbaan gerend en had zich de rij doorgewurmd en toen aan deze lieve mevrouw gevraagd of ze misschien met háár in de achtbaan mocht. Op de vraag waar dochter's mama of papa dan was, wist onze dame niets te zeggen. Gelukkig is alles goed gekomen maar o wat een paniek in eerste instantie. Je haalt je van alles in je hoofd. Mede door dit gevalletje ben ik nog weer extra bezorgd. Straks komt het schoolreisje er weer aan en tuurlijk kan ik de juffrouw nog eens op het hart drukken dat dochter echt zo ineens weg kan zijn, maar toch. Dat bezorgde gevoel blijft. Daarentegen wil ik ook weer niet de overbezorgde moeder zijn die haar kind steeds heel kort houdt, want dat werkt denk ik averechts. Ik zat te denken wat ik kan doen om een beetje een meer zeker gevoel te krijgen. Zal ik haar permanent zo'n armbandje omdoen? Hebben jullie misschien tips? Die naamplaatjes aan zo'n kettinkje lijken me weer een beetje eng. Ik hoor het wel!
vrijdag 9 mei 2008 om 07:00
handige pols labels
mijn jongere broertje was vroeger altijd een notoire wegloper.
op markten en braderiën gaf mijn moeder het joch altijd een nieuw trommeltje of fluitje, iedereen werd er maf van, kind blij en moeders hoorde altijd waar joch uithing
.
weglopertjes op het strand lopen in 90% van de keren tegen de wind in! waarom is mij een raadsel maar ik weet dit van de reddingsbrigade verloren kinderen worden bijna altijd terug gevonden een paal verder tegen de windrichting in.
mijn jongere broertje was vroeger altijd een notoire wegloper.
op markten en braderiën gaf mijn moeder het joch altijd een nieuw trommeltje of fluitje, iedereen werd er maf van, kind blij en moeders hoorde altijd waar joch uithing
.weglopertjes op het strand lopen in 90% van de keren tegen de wind in! waarom is mij een raadsel maar ik weet dit van de reddingsbrigade verloren kinderen worden bijna altijd terug gevonden een paal verder tegen de windrichting in.
vrijdag 9 mei 2008 om 07:43
Bijnamama27, nou heb ik net ff jouw postings over zoonlief gelezen en jeejum zeg: echt alles is hetzelfde. Zelfs het zindelijkheidsverhaal! Is ie al zindelijk inmiddels? En ook dat je zelf zo vaak ziek ben sinds zoonlief: Ik ook! En vroeger was ik nooit ziek. Echt ongelooflijk veel overeenkomsten. Ik las dat die van jou ook zo druk was als baby: moeilijk he, al die moeders die zeggen dat het zo relaxed is een baby die de hele tijd slaapt en dan zo'n superactieve nieuwgierigerd hebben. Moest ik ff kwijt.
zaterdag 10 mei 2008 om 18:29
Je eigen naam op het bandje etc. zetten zie ik op zich de logica wel van in. Maar vraag me af of het nut heeft. Je hoeft mijn kleuter maar 1 keer te vragen hoe hij heet en voordat je de vraag hebt uitgesproken heeft hij het al prijs gegeven. Wat voor zin heeft het dan. Klinkt het niet meer vertrouwd wanneer de naam gebruikt wordt nadat je het zelf gegeven hebt. Werkt dat zo bij kleuters?
zaterdag 10 mei 2008 om 19:06
Ik houd mijn kind in de gaten, heel goed zelfs, maar je kunt nooit helemaal voorkomen dat je kind toch een keer wegglipt. En dan ben ik blij dat ik heel 'nieuwerwetsch ' mijn kind een polsbandje heb omgedaan met mijn telefoonnummer erop. Al zegt je kind zijn naam zelf, dan is dat meegenomen, maar daar schiet je niks mee op, want kan hij ook jouw 06 onthouden zodat je de ouders kunt bellen dan? Veel kindjes niet.
Ik zie te vaak verdwaalde kinderen lopen, ook op mijn werk, en dan moet ik hemel en aarde bewegen om uit dat kind, dat soms volledig in paniek is, een naam te krijgen en in de systemen gaan zoeken om de ouders te pakken te krijgen. Soms lukt dat, en soms niet. Dan is het wachten tot iemand zich meldt bij een politiebureau dat zijn kind weg is. Vaak duurt dat heel erg lang, omdat de ouders eerst zelf gaan zoeken.
Zelfs laatst een kindje van 5 die bij zijn leidster van het kinderdagverblijf in de buurt bij de kinderboerderij weg was gelopen. Geen t shirt aan met de naam en tel nrs van het kdv, geen polsbandje, niks.
Ik snap de commotie van een polsbandje omdoen bij je kind niet hoor. Wat is nou de moeite van een polsbandje?Je maakt het voor andere mensen zoveel makkelijker om JOUW kind terug te brengen....
Ik zie te vaak verdwaalde kinderen lopen, ook op mijn werk, en dan moet ik hemel en aarde bewegen om uit dat kind, dat soms volledig in paniek is, een naam te krijgen en in de systemen gaan zoeken om de ouders te pakken te krijgen. Soms lukt dat, en soms niet. Dan is het wachten tot iemand zich meldt bij een politiebureau dat zijn kind weg is. Vaak duurt dat heel erg lang, omdat de ouders eerst zelf gaan zoeken.
Zelfs laatst een kindje van 5 die bij zijn leidster van het kinderdagverblijf in de buurt bij de kinderboerderij weg was gelopen. Geen t shirt aan met de naam en tel nrs van het kdv, geen polsbandje, niks.
Ik snap de commotie van een polsbandje omdoen bij je kind niet hoor. Wat is nou de moeite van een polsbandje?Je maakt het voor andere mensen zoveel makkelijker om JOUW kind terug te brengen....
zondag 11 mei 2008 om 08:09
Gistern in een overvol vondelpark: Ik sta naast zoonlief in pierenbadje, buk me om bal op te rapen en als ik weer op kijk is zoon..WEG! Het duurde een volle dertig seconden voor ik hem weer zag, en de stijgende paniek was afschuwlijk. Ik ben misschien wel overbezorgd, maar in de drukte en in amsterdam is het heel goed mogelijk dat er idd een pedofiel op de loer ligt. Vorig jaar is in datzelfde vondelpark een man gearresteerd die kindedrtjes in hun blootje aan t filmen was. Op een gegeven moment hebben oplettende vaders de man vastgepakt en de politie is gebeld. Ik was dagen overstuur van dat bericht.
zondag 11 mei 2008 om 08:57
enkele jaren heb ik als vrijwilliger gewerkt bij festivals, en dan was ik altijd erg blij met kinderen voorzien van polsbandjes ...
Ik heb nog menig moeder kunnen bellen dat ik daar zou staan bij een paarse vlag of een pannekoeken tent of iets anders herkenbaars...
zoooooo handig. anders moet je zo een huilend kind afleveren bij de EHBO .... of een ander centraal punt.
Ik heb nog menig moeder kunnen bellen dat ik daar zou staan bij een paarse vlag of een pannekoeken tent of iets anders herkenbaars...
zoooooo handig. anders moet je zo een huilend kind afleveren bij de EHBO .... of een ander centraal punt.
dinsdag 13 mei 2008 om 10:48
Ik had in een vorige baan visitekaartjes met foto. Die gaf ik dan aan zoon mee; konden omstanders opletten of ze mij ook zagen (aan de hand van de foto) en mijn mobiele nummer bellen. Verder leerde ik hem om altijd op de plek te blijven waar hij mij het laatste zag en eventueel (als dat in de buurt van een winkel was) naar de kassa te gaan en om hulp te vragen. (mijn idee; een kassamedewerker moet op zijn plek blijven, kan dus niet aan de wandel gaan met mijn kind wat de kans op meer zoekwerk vergroot maar kan hem wel laten omroepen).
Eowynn, ik heb zo het idee dat jij - hoe oplettend je ook bent - ook je kindje(s) wel eens uit het oog zult verliezen, maar dat je je het je nu nog niet kan voorstellen. Het is namelijk gewoon menselijk. Mijn zoon heeft een beetje verlatingsangst en is als de dood om mij kwijt te raken. Tel daarbij een moeder die echt goed oplet en toch...toch zijn we elkaar wel eens kwijtgeweest.
Eowynn, ik heb zo het idee dat jij - hoe oplettend je ook bent - ook je kindje(s) wel eens uit het oog zult verliezen, maar dat je je het je nu nog niet kan voorstellen. Het is namelijk gewoon menselijk. Mijn zoon heeft een beetje verlatingsangst en is als de dood om mij kwijt te raken. Tel daarbij een moeder die echt goed oplet en toch...toch zijn we elkaar wel eens kwijtgeweest.
dinsdag 13 mei 2008 om 17:06
Herbruikbare bandjes op alarmbandjes.com. Wij gebruiken ze regelmatig voor onze kinderen. Ik ga van de week een paar nieuwe bestellen en een lading nieuwe lege kaartjes voor in de bandjes.
Die tags voor om hun nek hebben een kindveilige ketting en zijn ook wel leuk en handig. Via google zijn zat webshops te vinden en op grote stations/winkelcentra staat soms zelfs zo'n automaat waar je ze zelf kunt maken.
