Kinderen
alle pijlers
Erg vervelend gedrag stiefzoon
maandag 22 juni 2020 om 23:53
Goed, het is al een tijd geleden sinds ik voor het laatst actief was hier. Toen was ik nog samen met ex, geloof ik.
Ik heb inmiddels een aantal jaar een fijne relatie met een leuke, lieve man. Mijn ex en ik hebben co- ouderschap over onze dochtertje, dat gaat prima.
Vriend heeft echter ook een zoon, die niks van mij wilde weten de eerste jaren. Waar ik eerst nog hoopte dat het na verloop van tijd zou bijtrekken, troostte ik mezelf later met de gedachte dat we in elk geval niet 24/7 op elkaars lip zaten. Hij kwam alleen in het weekend, waarvan ik ook nog 1 dag werkte, dus de ongemakkelijke momenten bleven beperkt.
Echter is de situatie nu veranderd door problemen van zijn moeder, waardoor hij niet thuis kon blijven wonen. Om die reden woont hij nu al sinds Maart bij ons. En het breekt me op.
Vriend gooit alles wat zoon doet op "ach hij is aan het puberen/ heeft het moeilijk met de situatie rondom zn moeder/ mist zn vrienden/ gaat door een moeilijke periode"
Maar het voelt voor mij alsof zoon me expres uitdaagt, en mij en zijn vader uit elkaar wil drijven.
Als vriend thuis is, doet zoon namelijk nooit rare dingen. Gedraagt zich zoals een gemiddelde puber dat doet, maar zoekt geen ruzie ofzo.
Zodra zijn vader het huis uit is, ben ik al op mn hoede, omdat ik niet weet wat er nu weer gaat komen. Een greep uit de dingen die hij de afgelopen maanden heeft gedaan:
Hij maakt bijvoorbeeld dingen stuk, en zegt vervolgens dat hij het niet gedaan heeft. Echt als in: pakt mok uit de kast, kijkt mij aan, laat hem vallen en loopt triomfantelijk weg.
Bestelt dingen online, op mijn naam, met achteraf betalen.
Maakt dingen kwijt, waarvan ik zeker weet dat het gewoon op een vaste plek lag. Doet vervolgens alsof ie geen idee heeft waar ik het over heb.
Dat zijn nog 'kleine' dingetjes.
De meest recente ontwikkelingen vind ik erger, maar daar ga ik later even verder op in.
Wat moet ik hier nou mee???
Ik heb inmiddels een aantal jaar een fijne relatie met een leuke, lieve man. Mijn ex en ik hebben co- ouderschap over onze dochtertje, dat gaat prima.
Vriend heeft echter ook een zoon, die niks van mij wilde weten de eerste jaren. Waar ik eerst nog hoopte dat het na verloop van tijd zou bijtrekken, troostte ik mezelf later met de gedachte dat we in elk geval niet 24/7 op elkaars lip zaten. Hij kwam alleen in het weekend, waarvan ik ook nog 1 dag werkte, dus de ongemakkelijke momenten bleven beperkt.
Echter is de situatie nu veranderd door problemen van zijn moeder, waardoor hij niet thuis kon blijven wonen. Om die reden woont hij nu al sinds Maart bij ons. En het breekt me op.
Vriend gooit alles wat zoon doet op "ach hij is aan het puberen/ heeft het moeilijk met de situatie rondom zn moeder/ mist zn vrienden/ gaat door een moeilijke periode"
Maar het voelt voor mij alsof zoon me expres uitdaagt, en mij en zijn vader uit elkaar wil drijven.
Als vriend thuis is, doet zoon namelijk nooit rare dingen. Gedraagt zich zoals een gemiddelde puber dat doet, maar zoekt geen ruzie ofzo.
Zodra zijn vader het huis uit is, ben ik al op mn hoede, omdat ik niet weet wat er nu weer gaat komen. Een greep uit de dingen die hij de afgelopen maanden heeft gedaan:
Hij maakt bijvoorbeeld dingen stuk, en zegt vervolgens dat hij het niet gedaan heeft. Echt als in: pakt mok uit de kast, kijkt mij aan, laat hem vallen en loopt triomfantelijk weg.
Bestelt dingen online, op mijn naam, met achteraf betalen.
Maakt dingen kwijt, waarvan ik zeker weet dat het gewoon op een vaste plek lag. Doet vervolgens alsof ie geen idee heeft waar ik het over heb.
Dat zijn nog 'kleine' dingetjes.
De meest recente ontwikkelingen vind ik erger, maar daar ga ik later even verder op in.
Wat moet ik hier nou mee???
dinsdag 23 juni 2020 om 07:59
Dat de hele situatie ontzettend moeilijk is voor de zoon lijkt me wel duidelijk. Alleen hij is geen 12 meer, maar 17. En weet stiekem echt wel dat TO niet de reden van de scheiding is. Of hij moet gehersenspoeld zijn door z’n moeder. In dat geval aan vader de taak hem uit te leggen hoe de vork in de steel zit.
Verder vind ik dat geen 1 (bonus/stief)ouder dit soort gedrag hoeft te accepteren. Ook niet als het ontstaat uit een combinatie van pubergedrag en frustratie.
Wat ik in dit geval wel raar vind , is dat vader doet alsof TO alles uit haar duim zuigt.
Waarom zou ze daarover liegen. Snap niet dat hij de situatie niet serieus neemt. Dat zou voor mij echt wel een reden zijn om te overwegen weg te gaan.
Een oplossing zou zijn om via de maatschappelijke dienst op zoek te gaan naar een gezinscoach. Samen en afzonderlijk van elkaar gesprekken aangaan. Er lijken mij in ieder geval genoeg dingen te spelen waarover gepraat moet worden en die nu totaal niet serieus genomen worden.
Sterkte ermee!
Verder vind ik dat geen 1 (bonus/stief)ouder dit soort gedrag hoeft te accepteren. Ook niet als het ontstaat uit een combinatie van pubergedrag en frustratie.
Wat ik in dit geval wel raar vind , is dat vader doet alsof TO alles uit haar duim zuigt.
Waarom zou ze daarover liegen. Snap niet dat hij de situatie niet serieus neemt. Dat zou voor mij echt wel een reden zijn om te overwegen weg te gaan.
Een oplossing zou zijn om via de maatschappelijke dienst op zoek te gaan naar een gezinscoach. Samen en afzonderlijk van elkaar gesprekken aangaan. Er lijken mij in ieder geval genoeg dingen te spelen waarover gepraat moet worden en die nu totaal niet serieus genomen worden.
Sterkte ermee!
dinsdag 23 juni 2020 om 08:21
Het probleem ligt bij je vriend. Doordat hij de acties van zijn zoon met de mantel der liefde probeert te bedekken, gedraagt jouw vriend zich als schuldige die iets goed te maken heeft. Hij zegt, door niet in te grijpen, eigenlijk dat zijn zoon gelijk heeft dat hij jou zo behandeld. Zijn zoon denkt waarschijnlijk dat zijn ouders heus nog wel bij elkaar hadden kunnen komen als jij er niet was geweest. En het gedrag van zijn vader bevestigd hem daarin.
Dit ga je niet winnen. Je vriend heeft al bewezen dat hij de ballen niet heeft om zijn taak te doen, namelijk zijn zoon fatsoenlijk opvoeden en begeleiden. Ik sluit mij aan bij degene die zeggen dat je beter kunt gaan latten.
Dit ga je niet winnen. Je vriend heeft al bewezen dat hij de ballen niet heeft om zijn taak te doen, namelijk zijn zoon fatsoenlijk opvoeden en begeleiden. Ik sluit mij aan bij degene die zeggen dat je beter kunt gaan latten.
Creativity is intelligence having fun
dinsdag 23 juni 2020 om 08:29
Dit dus...Wissewis schreef: ↑23-06-2020 00:09Kan je zijn buien - als partner niet thuis is en hij gaat weer smijten met dingen bijvoorbeeld - eens ongemerkt opnemen?
Of wat vindt partner ervan dat kind spullen koopt / laat leveren op jouw kosten?
Maar ik zou ergens geen zin hebben in de strijd en dus iets voor mezelf en mijn dochter gaan zoeken.
En alleen nog de weekenden samen doen.
dinsdag 23 juni 2020 om 08:54
Wauw, wat een hoop reacties ineens!
Ik vind zelf dat vriend eens moet stoppen met zijn struisvogelpolitiek en inzien dat zoon echt niet heilig is.
Ik weet dat hij het moeilijk heeft gehad met de scheiding, en dat hij vooral zijn moeder wil beschermen.
Ik heb de afgelopen jaren echt geprobeerd om er voor hem te zijn, oprechte aandacht geven, praten,
maar ook hem zijn ruimte gunnen. Ik dacht dat het een kwestie van wennen/ tijd zou zijn en dat hij dan wel zou bijdraaien oid, en inzien dat ik echt niet zo vreselijk ben.
De afgelopen maanden, sinds hij dus hier woont, is zijn gedrag echt gaan pieken.
Ik las de opmerking over 'zolang hij nog niet je bh- bandjes doorknipt...'. De dingen die ik heb genoemd, zijn nog de minst vervelende. Het topje van de ijsberg, zeg maar. De rest vind ik zeer ongemakkelijk om hier neer te zetten, wasnt het is wel een openbaar forum he.
Mijn dochtertje krijgt weinig mee van alles wat er speelt, want hij doet wel normaal tegen haar. In het begin wilde hij ook niks van haar weten, maar hij doet inmiddels eigenlijk gewoon leuk met haar. De ellende van de afgelopen tijd is ook echt puur op mij gericht.
Ik heb al eerder, toen hij hier moest komen wonen, bij vriend aangekaart dat zoon misschien wat professionele hulp/ begeleiding zou kunnen gebruiken om overal mee te kunnen omgaan. Zodat hij iemand heeft waarbij hij volledig open en eerlijk zijn emoties eruit kan gooien, en hopelijk de dingen kan verwerken op zijn eigen manier.
Vriend vond dat een goed plan, zoon niet. Hij is gegaan, heeft 4 gesprekken met een sociaal pedagogisch (Of psychiatrisch?) verpleegkundige gehad, maar daar deed hij ook alleen maar onverschillig en kwam er niets uit. Hij had dat niet nodig, vond hij zelf.
Ik ben bang dat latten de enige overgebleven optie is, maar tegelijkertijd voelt het dan alsof ik hem laat winnen en me laat wegpesten.
Ik vind zelf dat vriend eens moet stoppen met zijn struisvogelpolitiek en inzien dat zoon echt niet heilig is.
Ik weet dat hij het moeilijk heeft gehad met de scheiding, en dat hij vooral zijn moeder wil beschermen.
Ik heb de afgelopen jaren echt geprobeerd om er voor hem te zijn, oprechte aandacht geven, praten,
maar ook hem zijn ruimte gunnen. Ik dacht dat het een kwestie van wennen/ tijd zou zijn en dat hij dan wel zou bijdraaien oid, en inzien dat ik echt niet zo vreselijk ben.
De afgelopen maanden, sinds hij dus hier woont, is zijn gedrag echt gaan pieken.
Ik las de opmerking over 'zolang hij nog niet je bh- bandjes doorknipt...'. De dingen die ik heb genoemd, zijn nog de minst vervelende. Het topje van de ijsberg, zeg maar. De rest vind ik zeer ongemakkelijk om hier neer te zetten, wasnt het is wel een openbaar forum he.
Mijn dochtertje krijgt weinig mee van alles wat er speelt, want hij doet wel normaal tegen haar. In het begin wilde hij ook niks van haar weten, maar hij doet inmiddels eigenlijk gewoon leuk met haar. De ellende van de afgelopen tijd is ook echt puur op mij gericht.
Ik heb al eerder, toen hij hier moest komen wonen, bij vriend aangekaart dat zoon misschien wat professionele hulp/ begeleiding zou kunnen gebruiken om overal mee te kunnen omgaan. Zodat hij iemand heeft waarbij hij volledig open en eerlijk zijn emoties eruit kan gooien, en hopelijk de dingen kan verwerken op zijn eigen manier.
Vriend vond dat een goed plan, zoon niet. Hij is gegaan, heeft 4 gesprekken met een sociaal pedagogisch (Of psychiatrisch?) verpleegkundige gehad, maar daar deed hij ook alleen maar onverschillig en kwam er niets uit. Hij had dat niet nodig, vond hij zelf.
Ik ben bang dat latten de enige overgebleven optie is, maar tegelijkertijd voelt het dan alsof ik hem laat winnen en me laat wegpesten.
dinsdag 23 juni 2020 om 09:08
Maar die spullen die hij op jouw naam bestelt.. vind vader dat ook allemaal maar normaal dan?
Zijn er geen regels bij zijn vader?
Onder andere dat je van elkaars spullen afblijft en ze al helemaal niet gaat molesteren.
En dingen op jouw naam kopen en jou met de rekening opzadelen, dat is toch niet acceptabel?
Wat is het volgende?
Gootsteen ontstopper in je thee of je autobanden lekgestoken?
Hij komt er toch wel mee weg met zo'n vader.
Lijkt me een enorme afknapper.
Zijn er geen regels bij zijn vader?
Onder andere dat je van elkaars spullen afblijft en ze al helemaal niet gaat molesteren.
En dingen op jouw naam kopen en jou met de rekening opzadelen, dat is toch niet acceptabel?
Wat is het volgende?
Gootsteen ontstopper in je thee of je autobanden lekgestoken?
Hij komt er toch wel mee weg met zo'n vader.
Lijkt me een enorme afknapper.
dinsdag 23 juni 2020 om 09:10
Wat een heldere post. Zo kijk je er heel anders naar.violett schreef: ↑23-06-2020 00:47Heeft iemand hem al eens erkend in zijn boosheid? Mag die er zijn? Bijv. zijn vader, weet die wat er speelt bij zijn zoon?
Eigenlijk heeft hij een heel mooi antwoord gegeven op je vraag: Jij hebt schuld, en daar moet je voor boeten. Dat is in zijn beleving een waarheid. Volgens mij krijg je iemand die zo denkt (en zeker een tiener niet) echt niet aan z'n verstand dat de realiteit anders in elkaar zit.
Volgens mij gaat dit helemaal niet om de mokken of de pakketjes bestellen. Het gaat om het uiten van een gevoel waar hij geen kant mee op kan.
Dit is kost voor een professional. Niet (alleen) voor deze jongen, maar zeker ook voor zijn vader en wellicht voor jou om te leren hiermee om te gaan en te zien wat er gebeurt.
Ik heb hetzelfde gezien bij vrienden van mij, waarbij pubers zo vreselijk boos zijn over de scheiding dat ze de meest onmogelijke streken uithalen. Wat er bij hen eigenlijk onder zit, is dat ze de schuld bij zichzelf leggen. Ze hebben vragen als had ik papa en mama bij elkaar kunnen houden, had ik me beter moeten gedragen, ben ik niet lief genoeg geweest, houden ze nog wel van mij? Maar omdat het eigen schuldgevoel te groots en te pijnlijk is (daar zou een kind van in depressie raken) wordt de schuld bij een ander gelegd. Uiteraard niet bij de ouders, want de loyaliteit is te groot. Jij bent als partner van zijn vader de ultieme uitlaatklep voor deze berg emoties.
Eigenlijk is zijn gedrag dus heel logisch en gezond voor hem, want het alternatief is dat hij zichzelf geweld aan zou doen. Dat hij nu in allerlei vormen jou geweld aan doet, is uiteraard ook niet wenselijk. Een goed gesprek met je partner lijkt me een essentiële basis om aan dit probleem iets te doen. Als je met hem niet op 1 lijn kunt komen, dan kun je het schudden. Dan klinkt het niet alsof het leefbaar blijft in huis, en zullen jullie andere keuzes moeten maken.
Succes hoor, het is een grote uitdaging. Waar misschien toch nog wel wat te winnen valt als je zelf meer inzichten krijgt in het mechanisme wat zich afspeelt bij de zoon van je partner.
dinsdag 23 juni 2020 om 09:11
Echt gaan latten. Je vriend moet hier met zijn zoon uitkomen. Jij moet een veilige omgeving voor je dochter creëren. Het is fijn dat hij haar niet pest, maar kinderen krijgen die spanningen echt wel mee, vergis je daar niet in.
Ga gewoon lekker latten en dan kijk je over een jaar of 3-5 nog eens, dan gaat zijn zoon wellicht het huis uit en kunnen jullie samenwonen.
Ga gewoon lekker latten en dan kijk je over een jaar of 3-5 nog eens, dan gaat zijn zoon wellicht het huis uit en kunnen jullie samenwonen.
dinsdag 23 juni 2020 om 09:14
Door alleen zoon naar de hulpverlening te sturen, leg je het probleem bij hem neer. Dit is een probleem van jullie als gezin.
Je zou ook eerst eens met je partner wat professionele ondersteuning kunnen zoeken. Voor jullie samen. Hoe hier als team mee om te gaan.
Wat zoon doet is niet oké. Dat geloof ik direct. Maar je zegt zelf ook dat je grootste probleem bij je partner ligt. Waarom daar dan niet beginnen met de oplossing zoeken? Dan kunnen jullie daarna (of eigenlijk juist in dat proces) kijken hoe je zoon het beste kunt ondersteunen en met zijn idiote gedrag om kunt gaan. Een team, een taak.
Je zou ook eerst eens met je partner wat professionele ondersteuning kunnen zoeken. Voor jullie samen. Hoe hier als team mee om te gaan.
Wat zoon doet is niet oké. Dat geloof ik direct. Maar je zegt zelf ook dat je grootste probleem bij je partner ligt. Waarom daar dan niet beginnen met de oplossing zoeken? Dan kunnen jullie daarna (of eigenlijk juist in dat proces) kijken hoe je zoon het beste kunt ondersteunen en met zijn idiote gedrag om kunt gaan. Een team, een taak.
dinsdag 23 juni 2020 om 09:14
Wat een vervelende situatie. Ik zou vooral je vriend verantwoordelijk houden voor deze situatie. Het feit dat hij zijn partner niet serieus neemt, en er niet genoeg consequenties zijn als zoon bepaalde dingen doet. Laat zien dat hij flinke steken laat vallen. De situatie is niet leuk voor stiefzoon. En hij zal het vast en zeker erg zwaar hebben. Maar een mentaal gezonde jongen van 17 weet dondersgoed wat wel en niet mag, en weet dat wat hij doet te ver gaat.
Als jij weg gaat. Dan wint hij niet. Een jongen van 17 die zo gefrustreerd is dat hij een stiefmoeder moet weg pesten, heeft meer problemen dan alleen zijn stiefmoeder. Maar door te latten bescherm jij jezelf tegen deze ongezonde situatie.
Ik heb wel eens een huisgenoot gehad die mij weg pestte. Ik stond vaak tijdens het douchen opeens onder het koude water (ouderwets huis) hij verstopte mijn douche spullen. En zo waren er nog tig dingen. Hele andere situatie natuurlijk want hij was alleen maar een huisgenootje. Maar die jongen had wel een diagnose waarbij dat in het plaatje past. En hij is absoluut niet goed terecht gekomen. Als het echt nog erger is dan jij omschrijft zal ik maar even een goed gesprek met je partner hebben. Dit is geen gezond gedrag en wat de reden ook is voor dit gedrag, dit wil je niet op zijn beloop laten.
Als jij weg gaat. Dan wint hij niet. Een jongen van 17 die zo gefrustreerd is dat hij een stiefmoeder moet weg pesten, heeft meer problemen dan alleen zijn stiefmoeder. Maar door te latten bescherm jij jezelf tegen deze ongezonde situatie.
Ik heb wel eens een huisgenoot gehad die mij weg pestte. Ik stond vaak tijdens het douchen opeens onder het koude water (ouderwets huis) hij verstopte mijn douche spullen. En zo waren er nog tig dingen. Hele andere situatie natuurlijk want hij was alleen maar een huisgenootje. Maar die jongen had wel een diagnose waarbij dat in het plaatje past. En hij is absoluut niet goed terecht gekomen. Als het echt nog erger is dan jij omschrijft zal ik maar even een goed gesprek met je partner hebben. Dit is geen gezond gedrag en wat de reden ook is voor dit gedrag, dit wil je niet op zijn beloop laten.
dinsdag 23 juni 2020 om 09:27
TanteOlivia schreef: ↑23-06-2020 09:11Echt gaan latten. Je vriend moet hier met zijn zoon uitkomen. Jij moet een veilige omgeving voor je dochter creëren. Het is fijn dat hij haar niet pest, maar kinderen krijgen die spanningen echt wel mee, vergis je daar niet in.
Ga gewoon lekker latten en dan kijk je over een jaar of 3-5 nog eens, dan gaat zijn zoon wellicht het huis uit en kunnen jullie samenwonen.
Precies dit. Zoek een woning (lukt echt binnen 3 maanden), pak je dochter op en ga latten.
Let wel: jouw dochter gaat ook eens puberen, en vindt het dan wellicht ook veel fijner om samen met jou in een huis te wonen ipv met de vriend van haar moeder.
Sterkte!
dinsdag 23 juni 2020 om 09:30
Jullie hebben als gezin hulp nodig, hij moet niet het idee krijgen dat hij alleen staat maar dat jullie samen werken alsnstiefgezin. Zoek daarom ook een stiefcoach bijvoorbeeld. Die hebben veel ervaring met stiefproblematiek.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 23 juni 2020 om 09:31
Precies dit. De bal ligt bij jullie zelf, niet bij je stiefzoon.Merrick schreef: ↑23-06-2020 09:14Door alleen zoon naar de hulpverlening te sturen, leg je het probleem bij hem neer. Dit is een probleem van jullie als gezin.
Je zou ook eerst eens met je partner wat professionele ondersteuning kunnen zoeken. Voor jullie samen. Hoe hier als team mee om te gaan.
Wat zoon doet is niet oké. Dat geloof ik direct. Maar je zegt zelf ook dat je grootste probleem bij je partner ligt. Waarom daar dan niet beginnen met de oplossing zoeken? Dan kunnen jullie daarna (of eigenlijk juist in dat proces) kijken hoe je zoon het beste kunt ondersteunen en met zijn idiote gedrag om kunt gaan. Een team, een taak.
dinsdag 23 juni 2020 om 09:36
dinsdag 23 juni 2020 om 09:37
dinsdag 23 juni 2020 om 09:41
Glazen bol voor die 3 maanden...?
dinsdag 23 juni 2020 om 09:49
Dit is precies wat ik wilde schrijven.Kirby schreef: ↑23-06-2020 08:21Het probleem ligt bij je vriend. Doordat hij de acties van zijn zoon met de mantel der liefde probeert te bedekken, gedraagt jouw vriend zich als schuldige die iets goed te maken heeft. Hij zegt, door niet in te grijpen, eigenlijk dat zijn zoon gelijk heeft dat hij jou zo behandeld. Zijn zoon denkt waarschijnlijk dat zijn ouders heus nog wel bij elkaar hadden kunnen komen als jij er niet was geweest. En het gedrag van zijn vader bevestigd hem daarin.
Dit ga je niet winnen. Je vriend heeft al bewezen dat hij de ballen niet heeft om zijn taak te doen, namelijk zijn zoon fatsoenlijk opvoeden en begeleiden. Ik sluit mij aan bij degene die zeggen dat je beter kunt gaan latten.
Het probleem is vriend. Het feit dat die jongen zo de weg kwijt is komt door zijn vader. En als hij al 17 jaar zo met zijn zoon omgaat is dat ook niet 1,2,3 opgelost.
In zo'n situatie zou ik mijn dochter niet op willen laten groeien. Wegwezen en gaan latten.
dinsdag 23 juni 2020 om 09:51
Glazen bol uiteraard niet, maar dan kan TO zich daar op richten - en niet op het gedrag zoon van vriend.
Heb in een soortgelijke situatie gezeten en heeft me veel rust gebracht.
