Kinderen
alle pijlers
Erg vervelend gedrag stiefzoon
maandag 22 juni 2020 om 23:53
Goed, het is al een tijd geleden sinds ik voor het laatst actief was hier. Toen was ik nog samen met ex, geloof ik.
Ik heb inmiddels een aantal jaar een fijne relatie met een leuke, lieve man. Mijn ex en ik hebben co- ouderschap over onze dochtertje, dat gaat prima.
Vriend heeft echter ook een zoon, die niks van mij wilde weten de eerste jaren. Waar ik eerst nog hoopte dat het na verloop van tijd zou bijtrekken, troostte ik mezelf later met de gedachte dat we in elk geval niet 24/7 op elkaars lip zaten. Hij kwam alleen in het weekend, waarvan ik ook nog 1 dag werkte, dus de ongemakkelijke momenten bleven beperkt.
Echter is de situatie nu veranderd door problemen van zijn moeder, waardoor hij niet thuis kon blijven wonen. Om die reden woont hij nu al sinds Maart bij ons. En het breekt me op.
Vriend gooit alles wat zoon doet op "ach hij is aan het puberen/ heeft het moeilijk met de situatie rondom zn moeder/ mist zn vrienden/ gaat door een moeilijke periode"
Maar het voelt voor mij alsof zoon me expres uitdaagt, en mij en zijn vader uit elkaar wil drijven.
Als vriend thuis is, doet zoon namelijk nooit rare dingen. Gedraagt zich zoals een gemiddelde puber dat doet, maar zoekt geen ruzie ofzo.
Zodra zijn vader het huis uit is, ben ik al op mn hoede, omdat ik niet weet wat er nu weer gaat komen. Een greep uit de dingen die hij de afgelopen maanden heeft gedaan:
Hij maakt bijvoorbeeld dingen stuk, en zegt vervolgens dat hij het niet gedaan heeft. Echt als in: pakt mok uit de kast, kijkt mij aan, laat hem vallen en loopt triomfantelijk weg.
Bestelt dingen online, op mijn naam, met achteraf betalen.
Maakt dingen kwijt, waarvan ik zeker weet dat het gewoon op een vaste plek lag. Doet vervolgens alsof ie geen idee heeft waar ik het over heb.
Dat zijn nog 'kleine' dingetjes.
De meest recente ontwikkelingen vind ik erger, maar daar ga ik later even verder op in.
Wat moet ik hier nou mee???
Ik heb inmiddels een aantal jaar een fijne relatie met een leuke, lieve man. Mijn ex en ik hebben co- ouderschap over onze dochtertje, dat gaat prima.
Vriend heeft echter ook een zoon, die niks van mij wilde weten de eerste jaren. Waar ik eerst nog hoopte dat het na verloop van tijd zou bijtrekken, troostte ik mezelf later met de gedachte dat we in elk geval niet 24/7 op elkaars lip zaten. Hij kwam alleen in het weekend, waarvan ik ook nog 1 dag werkte, dus de ongemakkelijke momenten bleven beperkt.
Echter is de situatie nu veranderd door problemen van zijn moeder, waardoor hij niet thuis kon blijven wonen. Om die reden woont hij nu al sinds Maart bij ons. En het breekt me op.
Vriend gooit alles wat zoon doet op "ach hij is aan het puberen/ heeft het moeilijk met de situatie rondom zn moeder/ mist zn vrienden/ gaat door een moeilijke periode"
Maar het voelt voor mij alsof zoon me expres uitdaagt, en mij en zijn vader uit elkaar wil drijven.
Als vriend thuis is, doet zoon namelijk nooit rare dingen. Gedraagt zich zoals een gemiddelde puber dat doet, maar zoekt geen ruzie ofzo.
Zodra zijn vader het huis uit is, ben ik al op mn hoede, omdat ik niet weet wat er nu weer gaat komen. Een greep uit de dingen die hij de afgelopen maanden heeft gedaan:
Hij maakt bijvoorbeeld dingen stuk, en zegt vervolgens dat hij het niet gedaan heeft. Echt als in: pakt mok uit de kast, kijkt mij aan, laat hem vallen en loopt triomfantelijk weg.
Bestelt dingen online, op mijn naam, met achteraf betalen.
Maakt dingen kwijt, waarvan ik zeker weet dat het gewoon op een vaste plek lag. Doet vervolgens alsof ie geen idee heeft waar ik het over heb.
Dat zijn nog 'kleine' dingetjes.
De meest recente ontwikkelingen vind ik erger, maar daar ga ik later even verder op in.
Wat moet ik hier nou mee???
dinsdag 23 juni 2020 om 11:01
Kan. Maar is dat niet het begin van het einde van je relatie welke toch gebaseerd is op onderling vertrouwen?
dinsdag 23 juni 2020 om 11:06
Dat vind ik dan wel weer meevallen en ik denk dat stiefzoon hetzelfde heeft. Samenleven in een situatie als deze is niet prettig en je voelt je zelden lekker ontspannen en lekker rustig gewoon thuis. Het is fijn als dat niet 24/7 zo is.
Daarom ben ik ook blij dat ik het geluk had dat mijn ouders pas gingen scheiden toen ik volwassen was en niet 10 jaar eerder waarbij ik gedwongen zou worden om onderdeel te worden van een samengesteld gezin voor een deel van de tijd. En als het fulltime moet doordat het zo slecht gaat met mijn moeder zou ik al helemaal ontheemd raken. Hoe goed ik het ook zou kunnen vinden met stieffamilie, ik trek het gewoon niet om in zo'n samenlevingsvorm geforceerd te worden omdat ik een speelbal ben van de omstandigheden, de nasleep en loyaliteitsconflicten die een scheiding nalaat nog daargelaten.
Zelf zou ik nu zelf ook nooit ten koste van anderen willen samenwonen en ik zou gewoon genoegen nemen met LATten. Zeker in een situatie als deze waarbij je voor enige vorm van verbetering eigenlijk volledig afhankelijk bent van een vriend die geen poot uitsteekt en je dochter er ook fijn moet kunnen wonen.
dinsdag 23 juni 2020 om 11:11
Poeh, ik heb te weinig ervaring hiermee om hier een goed advies voor te geven. Professionele hulp lijkt me wel op zijn plaats, al zou het alleen maar zijn om om te leren gaan met een psychisch zieke moeder wat zijn woonsituatie voor een 3e keer heeft veranderd in zijn korte leventje (scheiding, pa gaat samenwonen, bij pa gaan wonen). Wat heeft deze jongen daarnaast meegemaakt toen het niet goed ging met mams maar hij daar nog wel woonde?
Maargoed, jouw rol als stiefmoeder is waarschijnlijk te klein om hem te dwingen hulp te zoeken, je kunt alleen pa daarvan overtuigen zolang dat niet teveel spanning in jouw relatie oproept.
Een ding wil ik je wel meegeven, wat belangrijk is in de omgang met ieder levend wezen. Laat je stiefzoon voelen dat je niet zijn persoonlijkheid afkeurt maar zijn gedrag. Uiteraard kan dit ervoor zorgen dat hij zich in het begin harder af gaat zetten, maar onderscheid maken tussen deze twee dingen is zoo belangrijk voor eigenwaarde en zelfvertrouwen!
Maargoed, jouw rol als stiefmoeder is waarschijnlijk te klein om hem te dwingen hulp te zoeken, je kunt alleen pa daarvan overtuigen zolang dat niet teveel spanning in jouw relatie oproept.
Een ding wil ik je wel meegeven, wat belangrijk is in de omgang met ieder levend wezen. Laat je stiefzoon voelen dat je niet zijn persoonlijkheid afkeurt maar zijn gedrag. Uiteraard kan dit ervoor zorgen dat hij zich in het begin harder af gaat zetten, maar onderscheid maken tussen deze twee dingen is zoo belangrijk voor eigenwaarde en zelfvertrouwen!
dinsdag 23 juni 2020 om 11:12
Een camera ophangen of gesprekken opnemen is zo ongeveer het stomste wat je kunt doen. De vader is in dit verhaal degene die het enorm laat afweten. Zoon is pas 17 en maakt gebruik van de ruimte die hem gegeven wordt. Heel normaal voor een tiener. Er zijn meer dan genoeg volwassenen die die ruimte ook zouden pakken, hoe triest ook.
En dan ga je een camera ophangen om zoon eens flink aan te pakken? Die vader is degene die flink moet worden aangepakt. Ga dáár maar eens een camera op zetten en dan elke dag bespreken waar paps nu weer de fout is ingegaan.
En dan ga je een camera ophangen om zoon eens flink aan te pakken? Die vader is degene die flink moet worden aangepakt. Ga dáár maar eens een camera op zetten en dan elke dag bespreken waar paps nu weer de fout is ingegaan.
Creativity is intelligence having fun
dinsdag 23 juni 2020 om 11:15
Kirby schreef: ↑23-06-2020 11:12Een camera ophangen of gesprekken opnemen is zo ongeveer het stomste wat je kunt doen. De vader is in dit verhaal degene die het enorm laat afweten. Zoon is pas 17 en maakt gebruik van de ruimte die hem gegeven wordt. Heel normaal voor een tiener. Er zijn meer dan genoeg volwassenen die die ruimte ook zouden pakken, hoe triest ook.
En dan ga je een camera ophangen om zoon eens flink aan te pakken? Die vader is degene die flink moet worden aangepakt. Ga dáár maar eens een camera op zetten en dan elke dag bespreken waar paps nu weer de fout is ingegaan.
Nou is ruimte nemen normaal voor een tiener, maar ik vind wat TO beschrijft niet bepaald normaal. Klinkt juist alsof er een hoop aan de hand is bij deze jongen
dinsdag 23 juni 2020 om 11:21
O vast, maar om dan een soort oorlog tegen een jongen van 17 te gaan beginnen door situaties te filmen of op te nemen om hem eens even flink te kijk te zetten en koste wat het kost je gelijk te halen lijkt mij niet heel erg gezond en volwassen gedrag. Zijn moeder is opgenomen, zijn ouders gescheiden en dan moet hij ook nog ineens bij zijn vader en stiefmoeder gaan wonen. Genoeg volwassen die dat al niet kunnen handelen, laat staan een joch van 17.
Creativity is intelligence having fun
dinsdag 23 juni 2020 om 11:23
Camera's plaatsen, ik geert toe, ik heb het overwogen zodat vriend de ernst van de situatie ook zou inzien, gaat me veel te ver.
Ondanks de grensoverschrijdende dingen die hij doet, wil ik niet dat zijn vertrouwen volledig de grond in gaat. Met stiekeme opnamen haal ik iedere poging tot een vertrouwensband onderuit denk ik.
Vriend heeft een eigen bedrijf, waar momenteel (sinds het Covid- gedoe) flink wat tijd in zit om de boel draaiende te houden. Hij is lange dagen van huis, en in het weekend vaak behoorlijk prikkelbaar.
Al met al dus helemaal geen ideale manier om dichter bij zn zoon te komen.
Ik heb gezinstherapie geopperd bij vriend (zojuist) en kreeg beticht terug met de vraag waar hij in godsnaam de tijd vandaan moet halen. En dat hij "Dit er allemaal nu even niet bij kan hebben"
Dat helpt... Vooral de zoon ook.
Vanavond ga ik met vriend praten, want op deze manier komen we gewoon nergens, en daar gaat uiteindelijk iemand aan onderdoor. Misschien moet ik inderdaad noemen dat een lat- relatie beter zou zijn, wellicht dat hij dan inziet hoe serieus het is.
Ondanks de grensoverschrijdende dingen die hij doet, wil ik niet dat zijn vertrouwen volledig de grond in gaat. Met stiekeme opnamen haal ik iedere poging tot een vertrouwensband onderuit denk ik.
Vriend heeft een eigen bedrijf, waar momenteel (sinds het Covid- gedoe) flink wat tijd in zit om de boel draaiende te houden. Hij is lange dagen van huis, en in het weekend vaak behoorlijk prikkelbaar.
Al met al dus helemaal geen ideale manier om dichter bij zn zoon te komen.
Ik heb gezinstherapie geopperd bij vriend (zojuist) en kreeg beticht terug met de vraag waar hij in godsnaam de tijd vandaan moet halen. En dat hij "Dit er allemaal nu even niet bij kan hebben"
Dat helpt... Vooral de zoon ook.
Vanavond ga ik met vriend praten, want op deze manier komen we gewoon nergens, en daar gaat uiteindelijk iemand aan onderdoor. Misschien moet ik inderdaad noemen dat een lat- relatie beter zou zijn, wellicht dat hij dan inziet hoe serieus het is.
dinsdag 23 juni 2020 om 11:25
Kirby schreef: ↑23-06-2020 11:21O vast, maar om dan een soort oorlog tegen een jongen van 17 te gaan beginnen door situaties te filmen of op te nemen om hem eens even flink te kijk te zetten en koste wat het kost je gelijk te halen lijkt mij niet heel erg gezond en volwassen gedrag. Zijn moeder is opgenomen, zijn ouders gescheiden en dan moet hij ook nog ineens bij zijn vader en stiefmoeder gaan wonen. Genoeg volwassen die dat al niet kunnen handelen, laat staan een joch van 17.
Ik was het met de rest van je post wel eens, alleen niet met dat het normaal gedrag zou zijn
dinsdag 23 juni 2020 om 11:32
Moet ik zoon daar ook rechtstreeks in betrekken? Of eerst alleen met vriend praten? Zou het voor zoon dan niet wij vs hem worden?
Of is het beter dat ik ook 1 op 1 met hem probeer te praten hierover?
Ik wil voorkomen dat hij zich klemgezet voelt, maar wil hem ook niet buitensluiten. Het gaat immers grotendeels om hem.
Of is het beter dat ik ook 1 op 1 met hem probeer te praten hierover?
Ik wil voorkomen dat hij zich klemgezet voelt, maar wil hem ook niet buitensluiten. Het gaat immers grotendeels om hem.
dinsdag 23 juni 2020 om 11:32
Dus moeder is opgenomen in een psychiatrische kliniek, vader is alleen maar met zijn werk bezig en jij vraagt je af waarom de zoon zulk gedrag vertoont ??lolita666 schreef: ↑23-06-2020 11:23Vriend heeft een eigen bedrijf, waar momenteel (sinds het Covid- gedoe) flink wat tijd in zit om de boel draaiende te houden. Hij is lange dagen van huis, en in het weekend vaak behoorlijk prikkelbaar.
Al met al dus helemaal geen ideale manier om dichter bij zn zoon te komen.
Ik heb gezinstherapie geopperd bij vriend (zojuist) en kreeg beticht terug met de vraag waar hij in godsnaam de tijd vandaan moet halen. En dat hij "Dit er allemaal nu even niet bij kan hebben"
Dat helpt... Vooral de zoon ook.
Vanavond ga ik met vriend praten, want op deze manier komen we gewoon nergens, en daar gaat uiteindelijk iemand aan onderdoor. Misschien moet ik inderdaad noemen dat een lat- relatie beter zou zijn, wellicht dat hij dan inziet hoe serieus het is.
anoniem_397783 wijzigde dit bericht op 23-06-2020 11:35
0.10% gewijzigd
dinsdag 23 juni 2020 om 11:33
Kirby schreef: ↑23-06-2020 11:21O vast, maar om dan een soort oorlog tegen een jongen van 17 te gaan beginnen door situaties te filmen of op te nemen om hem eens even flink te kijk te zetten en koste wat het kost je gelijk te halen lijkt mij niet heel erg gezond en volwassen gedrag. Zijn moeder is opgenomen, zijn ouders gescheiden en dan moet hij ook nog ineens bij zijn vader en stiefmoeder gaan wonen. Genoeg volwassen die dat al niet kunnen handelen, laat staan een joch van 17.
Ik ben het helemaal met je eens.
Het neemt alleen niet weg dat zoon zich vreselijk misdraagt en zich afreageerd op TO.
Over de oorzaak kunnen we het allemaal eens zijn, maar dat vind ik nog geen rechtvaardiging voor zijn acties.
Vader dient hem daar over aan te spreken. Wangedrag is wangedrag. Dat hoef je niet glad te strijken met 'Ah' gossie, tis best een zielig jochie!"
Ik heb zelf ook geen leuke jeugd gehad, verre van!
Maar anderen saboteren, treiteren, manipuleren, wegpesten etc.
Dat is geen gezonde uitlaatklep en het is oneerlijk.
dinsdag 23 juni 2020 om 11:37
Tja. Gek he, dat het allemaal zo stroef loopt?lolita666 schreef: ↑23-06-2020 11:23Vriend heeft een eigen bedrijf, waar momenteel (sinds het Covid- gedoe) flink wat tijd in zit om de boel draaiende te houden. Hij is lange dagen van huis, en in het weekend vaak behoorlijk prikkelbaar.
Al met al dus helemaal geen ideale manier om dichter bij zn zoon te komen.
Ik heb gezinstherapie geopperd bij vriend (zojuist) en kreeg beticht terug met de vraag waar hij in godsnaam de tijd vandaan moet halen. En dat hij "Dit er allemaal nu even niet bij kan hebben"
Dat helpt... Vooral de zoon ook.
Praat met je partner, maak een plan en laat hem daarna met zijn zoon praten. Het wordt hoog tijd dat je partner zijn verantwoordelijkheden neemt.
dinsdag 23 juni 2020 om 11:43
lolita666 schreef: ↑23-06-2020 11:32Moet ik zoon daar ook rechtstreeks in betrekken? Of eerst alleen met vriend praten? Zou het voor zoon dan niet wij vs hem worden?
Of is het beter dat ik ook 1 op 1 met hem probeer te praten hierover?
Ik wil voorkomen dat hij zich klemgezet voelt, maar wil hem ook niet buitensluiten. Het gaat immers grotendeels om hem.
Eerst alleen met vriend
dinsdag 23 juni 2020 om 11:44
Pindakaasjes schreef: ↑23-06-2020 11:33Ik ben het helemaal met je eens.
Het neemt alleen niet weg dat zoon zich vreselijk misdraagt en zich afreageerd op TO.
Over de oorzaak kunnen we het allemaal eens zijn, maar dat vind ik nog geen rechtvaardiging voor zijn acties.
Vader dient hem daar over aan te spreken. Wangedrag is wangedrag. Dat hoef je niet glad te strijken met 'Ah' gossie, tis best een zielig jochie!"
Ik heb zelf ook geen leuke jeugd gehad, verre van!
Maar anderen saboteren, treiteren, manipuleren, wegpesten etc.
Dat is geen gezonde uitlaatklep en het is oneerlijk.
Ik snap wat je bedoelt maar ik denk niet dat de oplossing van het probleem bij die zoon moet worden gezocht. Vader is kennelijk heel druk met zijn eigen bedrijf en TO mag de zaken thuis regelen. Wat niet gaat vanwege die zoon die zijn frustraties op haar afreageert. Wij en TO kunnen daar van alles van vinden (en ze heeft heus een punt) maar de enige die er iets aan kan doen is de vader, en die verdomd het dus.
Hoe meer TO schrijft, hoe beroerder die vader klinkt. Laat het latten maar zitten, ik zou gaan voor een nieuwe vriend.
Creativity is intelligence having fun
dinsdag 23 juni 2020 om 11:44
Mee eens.
En ik weet echt hoe het werkt met een eigen bedrijf.
Het bedrijf staat meestal op nmr. 1, daarna het gezin.
Maar ja, soms zal het er toch echt ruimte gemaakt moeten worden voor het gezin.
"Ik kan het er nu niet bij hebben!" Tja, die opmerking komt me bekend voor hoor! Maar die vlieger gaat niet altijd op.
Zoon is er, en je hebt hem erbij! Al 17 jaar! Je kunt niet alleen vader zijn als je er tijd voor hebt.
Goed dat je met hem in gesprek blijft. En dan zal pushen misschien maar nodig zijn.. Maar zo aanmodderen is ook geen optie.
dinsdag 23 juni 2020 om 11:47
Waarom laat je je vriend niet gewoon met zijn zoon praten? Het is zijn kind, zijn verantwoordelijkheid.lolita666 schreef: ↑23-06-2020 11:32Moet ik zoon daar ook rechtstreeks in betrekken? Of eerst alleen met vriend praten? Zou het voor zoon dan niet wij vs hem worden?
Of is het beter dat ik ook 1 op 1 met hem probeer te praten hierover?
Ik wil voorkomen dat hij zich klemgezet voelt, maar wil hem ook niet buitensluiten. Het gaat immers grotendeels om hem.
Ga op zoek naar een eigen huis, want dit kan nog wel jarenlang zo doorslepen. Jongens gaan gemiddeld pas op hun 24e uit huis.
Hoogste tijd dat je vriend zijn taak op gaat pakken. Hij is vader, dat kun je niet eventjes parkeren omdat je het druk hebt. De moeder van zijn kind is weggevallen, dus het is nu echt aan hem om dit op te pakken.
dinsdag 23 juni 2020 om 11:50
je vriend heeft niet door hoe groot het probleem is, omdat jij het probleem bij hem weghoudtlolita666 schreef: ↑23-06-2020 11:23Camera's plaatsen, ik geert toe, ik heb het overwogen zodat vriend de ernst van de situatie ook zou inzien, gaat me veel te ver.
Ondanks de grensoverschrijdende dingen die hij doet, wil ik niet dat zijn vertrouwen volledig de grond in gaat. Met stiekeme opnamen haal ik iedere poging tot een vertrouwensband onderuit denk ik.
Vriend heeft een eigen bedrijf, waar momenteel (sinds het Covid- gedoe) flink wat tijd in zit om de boel draaiende te houden. Hij is lange dagen van huis, en in het weekend vaak behoorlijk prikkelbaar.
Al met al dus helemaal geen ideale manier om dichter bij zn zoon te komen.
Ik heb gezinstherapie geopperd bij vriend (zojuist) en kreeg beticht terug met de vraag waar hij in godsnaam de tijd vandaan moet halen. En dat hij "Dit er allemaal nu even niet bij kan hebben"
Dat helpt... Vooral de zoon ook.
Vanavond ga ik met vriend praten, want op deze manier komen we gewoon nergens, en daar gaat uiteindelijk iemand aan onderdoor. Misschien moet ik inderdaad noemen dat een lat- relatie beter zou zijn, wellicht dat hij dan inziet hoe serieus het is.
Pas als jij afstand neemt (letterlijk&figuurlijk) gaat je vriend iets doen aan de problemen met zijn zoon.
Laat het los, laat je vriend het oplossen
dinsdag 23 juni 2020 om 11:57
dinsdag 23 juni 2020 om 12:08
Ik zou er wel klaar mee zijn, na die laatste reactie. Dikke afknapper dit. Lekker een eigen plekje zoeken met je dochter en op zoek gaan naar iemand die wel zijn verantwoordelijkheden neemt, die stoppen namelijk niet bij het werk. Gelukkig hebben jullie samen geen kinderen, je kan makkelijk opstappen.
