Kinderen
alle pijlers
Ex wil kinderen niet zien tijdens corona
zaterdag 30 mei 2020 om 12:58
Ik ben op zoek naar tips van anderen hoe om te gaan met een ex-partner die almaar excuses verzint om zijn kinderen niet thuis te hebben tijdens de coronacrisis.
Situatieschets:
Puberkinderen zijn al vanaf medio half maart bij mij. Ik heb destijds ingestemd de kinderen hier te laten blijven ivm zorg functie partner ex. Gedurende de crisis steeds welwillend opgesteld. Meerdere malen verzocht om duidelijkheid over oppakken schema Nu 12 weken later nog steeds in discussie over hervatten schema zorg. Het excuus is nu dat hij zelf in een risico groep zit.
Mij is duidelijk dat ik zelf dit ver over grenzen heb laten gaan.
Na 10 jaar vechten geleerd uit de discussie (gevecht) te blijven. Steeds correct maar duidelijk reageren.
Iemand tips (vragen)?
Situatieschets:
Puberkinderen zijn al vanaf medio half maart bij mij. Ik heb destijds ingestemd de kinderen hier te laten blijven ivm zorg functie partner ex. Gedurende de crisis steeds welwillend opgesteld. Meerdere malen verzocht om duidelijkheid over oppakken schema Nu 12 weken later nog steeds in discussie over hervatten schema zorg. Het excuus is nu dat hij zelf in een risico groep zit.
Mij is duidelijk dat ik zelf dit ver over grenzen heb laten gaan.
Na 10 jaar vechten geleerd uit de discussie (gevecht) te blijven. Steeds correct maar duidelijk reageren.
Iemand tips (vragen)?
zaterdag 13 juni 2020 om 20:39
Dat gaat niet om gezinsleden, dat is er heel duidelijk bij gezegd. Kinderen mogen hun ouders gewoon blijven zien en dichtbij komen. Anders zou er een onhoudbare situatie ontstaan en zouden veel kinderen uit huis geplaatst moeten worden.LadyLola schreef: ↑13-06-2020 20:27Als ik dat doe dan weet ik dus helemaal niet waar ik aan toe ben, omdat hij zegt het nog niet te weten. Tja ik wil het dus wel weten, ik wil duidelijkheid, ja/nee geen misschien.
Hij weigert daar een antwoord op te geven, omdat het advies nog steeds is " hou afstand van ouderen en chronisch zieken " Tja lekker wegblijven dan.
zaterdag 13 juni 2020 om 20:41
Bizar dat hij denkt dat voor jou te kunnen bepalen, zonder zelf verantwoordelijkheid te nemen voor de consequenties.LadyLola schreef: ↑13-06-2020 20:32Precies ik wil er niet eens aan denken wat hij gedaan had als we nog samen waren, ik vrees die bunker met noodvoedsel
En wat je eerder zei, wat als beide ouders in een paniekstuip zaten, nou ja als het aan hem lag zou zoon dus niet meer naar school gegaan zijn tot iig het nieuwe schooljaar, en daar heb ik een stokje voorgestoken. Waar hij dus nog steeds heel boos over is.
Ik neem uiteraard de taak op om voor zoon te zorgen, maar we hebben 8 jaar geleden niet voor niets gekozen om de zorg 50/50 te verdelen, daar is mijn leven/werk alles op ingesteld, en hij gooit dat even om omdat hij dat recht denkt te hebben, lees, weet dat ik het toch wel regel.
zaterdag 13 juni 2020 om 21:17
En dat krijg ik er bij hem niet in, hij ziet zoon ook op 1,5 meter zijn ouders op nog meer dan 1,5 meter.TanteOlivia schreef: ↑13-06-2020 20:39Dat gaat niet om gezinsleden, dat is er heel duidelijk bij gezegd. Kinderen mogen hun ouders gewoon blijven zien en dichtbij komen. Anders zou er een onhoudbare situatie ontstaan en zouden veel kinderen uit huis geplaatst moeten worden.
Zijn ouders zijn blij dat ik hen ook bezoek met zoon zodat zij hun kleinzoon kunnen knuffelen, want dat mag van ex onder geen beding.
Helaas kunnen zijn ouders ook niks aanvangen bij hun zoon, het komt er op neer dat iedereen maar doet wat hij wenst, zo niet dan maakt hij ruzie, en dat hebben we nu dan ook.
zaterdag 13 juni 2020 om 21:18
Angst regeert, en een kat in nood maakt rare sprongen daar ben ik al wel achter.TanteOlivia schreef: ↑13-06-2020 20:41Bizar dat hij denkt dat voor jou te kunnen bepalen, zonder zelf verantwoordelijkheid te nemen voor de consequenties.
zaterdag 13 juni 2020 om 21:19
Hij ziet zijn zoon dus niet als onderdeel van zijn gezin/ huishouden. Treurig dat jullie daar op deze manier achter moeten komen. Lijkt me voor je zoon erg heftig.LadyLola schreef: ↑13-06-2020 21:17En dat krijg ik er bij hem niet in, hij ziet zoon ook op 1,5 meter zijn ouders op nog meer dan 1,5 meter.
Zijn ouders zijn blij dat ik hen ook bezoek met zoon zodat zij hun kleinzoon kunnen knuffelen, want dat mag van ex onder geen beding.
Helaas kunnen zijn ouders ook niks aanvangen bij hun zoon, het komt er op neer dat iedereen maar doet wat hij wenst, zo niet dan maakt hij ruzie, en dat hebben we nu dan ook.
zaterdag 13 juni 2020 om 21:39
Hij ziet iedereen als een potentieel gevaar, en dus ook zoon.TanteOlivia schreef: ↑13-06-2020 21:19Hij ziet zijn zoon dus niet als onderdeel van zijn gezin/ huishouden. Treurig dat jullie daar op deze manier achter moeten komen. Lijkt me voor je zoon erg heftig.
Zoon hou ik volledig uit deze discussie hoor, die neemt de situatie zoals deze is, vind het wel raar maar zegt er niet veel over. En dat zegt mij wel genoeg.
Stille acceptatie, en weet je wij, hier, mijn gezin leeft en we gaan dingen ondernemen, gaan naar vrienden en familie we maken gebruik van de versoepelingen, het scheelt dat we hier niet krampachtig zijn, ik denk dat dat maakt dat zoon het allemaal wel best vindt.
En dat papa 2/3 keer per week een eindje gaat fietsen, tja dat is dan zo, ik zou willen dat ik die houding aan kon nemen. Ik baal van zijn bepalende gedrag en ga ik daar tegenin krijg ik een hoop kabaal.
zaterdag 13 juni 2020 om 21:40
Het klinkt vooral als iemand die zijn angsten niet kan reguleren en probeert op alle mogelijke manieren wat controle te ervaren in een voor hem blijkbaar ontzettend beangstigende wereld. Niet als excuus hoor want als vader schiet hij nu wel tekort, maar je kunt je afvragen of hij zijn angsten genoeg kan beteugelen om jullie zoon prettig op te vangen voor wat langere tijd.TanteOlivia schreef: ↑13-06-2020 21:19Hij ziet zijn zoon dus niet als onderdeel van zijn gezin/ huishouden. Treurig dat jullie daar op deze manier achter moeten komen. Lijkt me voor je zoon erg heftig.
zaterdag 13 juni 2020 om 21:50
[quote=Lollypop04 post_id=31518683 time=1592077245 user_id=379438]
Het klinkt vooral als iemand die zijn angsten niet kan reguleren en probeert op alle mogelijke manieren wat controle te ervaren in een voor hem blijkbaar ontzettend beangstigende wereld. Niet als excuus hoor want als vader schiet hij nu wel tekort, maar je kunt je afvragen of hij zijn angsten genoeg kan beteugelen om jullie zoon prettig op te vangen voor wat langere tijd quote]
En daarom heb ik vanmorgen bij hem aangegeven dat zoon bij mij blijft, om zo duidelijkheid te krijgen.
Hij zei letterlijk " het advies is om kinderen weg te houden bij ouderen en de risicogroep " en daarmee sloeg hij bij mij gelijk de dialoog aan diggelen en ziet hij zoon niet als onderdeel van, maar als potentieel gevaar.
Het neemt inderdaad steeds grotere vormen aan en je kan best gelijk hebben dat hij dit zo doet om nog enigszins controle te hebben. Zijn toon is ook bepalend en dominant het moet zoals hij het wil en niet anders.
En zijn angst kan hij zeker niet reguleren, de wereld staat in brand hij kijkt niet naar de positieve berichten helaas, ik had nog gehoopt dat de cijfers hem tot inkeer zouden brengen.
Het klinkt vooral als iemand die zijn angsten niet kan reguleren en probeert op alle mogelijke manieren wat controle te ervaren in een voor hem blijkbaar ontzettend beangstigende wereld. Niet als excuus hoor want als vader schiet hij nu wel tekort, maar je kunt je afvragen of hij zijn angsten genoeg kan beteugelen om jullie zoon prettig op te vangen voor wat langere tijd quote]
En daarom heb ik vanmorgen bij hem aangegeven dat zoon bij mij blijft, om zo duidelijkheid te krijgen.
Hij zei letterlijk " het advies is om kinderen weg te houden bij ouderen en de risicogroep " en daarmee sloeg hij bij mij gelijk de dialoog aan diggelen en ziet hij zoon niet als onderdeel van, maar als potentieel gevaar.
Het neemt inderdaad steeds grotere vormen aan en je kan best gelijk hebben dat hij dit zo doet om nog enigszins controle te hebben. Zijn toon is ook bepalend en dominant het moet zoals hij het wil en niet anders.
En zijn angst kan hij zeker niet reguleren, de wereld staat in brand hij kijkt niet naar de positieve berichten helaas, ik had nog gehoopt dat de cijfers hem tot inkeer zouden brengen.
zaterdag 13 juni 2020 om 22:10
Goed denk ik dat je zelf de regie neemt. Daarmee is er voor jouw zoon en jou in ieder geval rust en duidelijkheid en ben je niet afhankelijk van zijn onvoorspelbaarheid en grilligheid. En hopelijk komt er een moment dat hij wat bij zinnen komt en weer een vader voor jullie zoon kan en wil zijn.
zondag 14 juni 2020 om 00:30
zondag 14 juni 2020 om 08:29
Het zijn de kleine dingetjes die het extra triest maken; op school zijn ze bezig met een vaderdagknutsel. Hier in huis weten ze nog niet eens of ze zondag vaderdag kunnen/zullen vieren.... Vader heeft van mijn advocaat tot vrijdag gekregen om te reageren op zijn verplichting tot omgang met zijn kinderen. En hen kennende - nee, ik maak deze voorspelling niet eens af. Zonde van de energie. Die ik wéér gebruik, zo kan ik me druk maken over het extra cadeau of alleen dat werkje. Dat ze misschien/waarschijnlijk niet eens kunnen geven.
zondag 14 juni 2020 om 09:39
Ik begrijp niet dat dit zo vaak het geval is, moeder verantwoordelijk voor de zorg en vader onttrekt zich er regelmatig aan. Zie en hoor het zo veel om me heen. Met name onder invloed van een nieuwe partner.
Los daarvan probeer ik me nu te richten op een veilig en liefdevol thuis voor mijn kinderen. Ik ben al een aantal jaar aan het touwtrekken met vader en daar nu een heel eind klaar mee.
Mijn kids zijn pubers en beginnen steeds vaker hun eigen plan te trekken. Los van mij of hun vader.
En zij weten zelf hoe de situatie in elkaar zit (wel/niet welkom) en moeten er ook mee dealen. Ik kan uiteindelijk niets veranderen aan andermans acties en kies er voor om uit de strijd te gaan.
Het geeft mij zo'n rust, liefdevol en 'veilig' naar mijzelf. Merk dat deze rust voor ons alle 3 goed uitwerkt.
Los daarvan probeer ik me nu te richten op een veilig en liefdevol thuis voor mijn kinderen. Ik ben al een aantal jaar aan het touwtrekken met vader en daar nu een heel eind klaar mee.
Mijn kids zijn pubers en beginnen steeds vaker hun eigen plan te trekken. Los van mij of hun vader.
En zij weten zelf hoe de situatie in elkaar zit (wel/niet welkom) en moeten er ook mee dealen. Ik kan uiteindelijk niets veranderen aan andermans acties en kies er voor om uit de strijd te gaan.
Het geeft mij zo'n rust, liefdevol en 'veilig' naar mijzelf. Merk dat deze rust voor ons alle 3 goed uitwerkt.
zondag 14 juni 2020 om 10:12
Je hebt gelijk. Tenslotte wil je het zelf ook een beetje leuk hebben. Samen mooie herinneringen maken voor de toekomst.Spegt schreef: ↑14-06-2020 09:39Ik begrijp niet dat dit zo vaak het geval is, moeder verantwoordelijk voor de zorg en vader onttrekt zich er regelmatig aan. Zie en hoor het zo veel om me heen. Met name onder invloed van een nieuwe partner.
Los daarvan probeer ik me nu te richten op een veilig en liefdevol thuis voor mijn kinderen. Ik ben al een aantal jaar aan het touwtrekken met vader en daar nu een heel eind klaar mee.
Mijn kids zijn pubers en beginnen steeds vaker hun eigen plan te trekken. Los van mij of hun vader.
En zij weten zelf hoe de situatie in elkaar zit (wel/niet welkom) en moeten er ook mee dealen. Ik kan uiteindelijk niets veranderen aan andermans acties en kies er voor om uit de strijd te gaan.
Het geeft mij zo'n rust, liefdevol en 'veilig' naar mijzelf. Merk dat deze rust voor ons alle 3 goed uitwerkt.
zondag 14 juni 2020 om 10:25
Ik ook niet... In ons geval was de keuze voor kinderen een bewuste, werkelijk alles goed doorgesproken, zelfs over een eventuele scheiding in de toekomst. Alle mitsen en maren weggenomen, voor beide. Zoals hij er tóen in stond, zo laat hij het nu volledig afweten. Hoe kan dat toch? Wij hebben toch echt de allerleukste kinderen gekregen? Is het dan misschien echt evolutionair vastgelegd?Spegt schreef: ↑14-06-2020 09:39Ik begrijp niet dat dit zo vaak het geval is, moeder verantwoordelijk voor de zorg en vader onttrekt zich er regelmatig aan. Zie en hoor het zo veel om me heen. Met name onder invloed van een nieuwe partner.
Los daarvan probeer ik me nu te richten op een veilig en liefdevol thuis voor mijn kinderen. Ik ben al een aantal jaar aan het touwtrekken met vader en daar nu een heel eind klaar mee.
Mijn kids zijn pubers en beginnen steeds vaker hun eigen plan te trekken. Los van mij of hun vader.
En zij weten zelf hoe de situatie in elkaar zit (wel/niet welkom) en moeten er ook mee dealen. Ik kan uiteindelijk niets veranderen aan andermans acties en kies er voor om uit de strijd te gaan.
Het geeft mij zo'n rust, liefdevol en 'veilig' naar mijzelf. Merk dat deze rust voor ons alle 3 goed uitwerkt.
zondag 14 juni 2020 om 10:42
Ik vind het lastig, ik ken vooral de andere kant. Waarbij vader ontzettend veel moeite heeft moeten doen voor een eerlijke omgang. Waarbij moeder zaken heeft gedaan die door de rechter en jeugdzorg/voogd werden afgekeurd en toch kwam ze ermee weg. Ik denk als een vader had gedaan wat deze moeder had gedaan hij er nooit mee weggekomen was.Koffieliefhebster schreef: ↑14-06-2020 10:25Ik ook niet... In ons geval was de keuze voor kinderen een bewuste, werkelijk alles goed doorgesproken, zelfs over een eventuele scheiding in de toekomst. Alle mitsen en maren weggenomen, voor beide. Zoals hij er tóen in stond, zo laat hij het nu volledig afweten. Hoe kan dat toch? Wij hebben toch echt de allerleukste kinderen gekregen? Is het dan misschien echt evolutionair vastgelegd?
Behalve misschien evolutionair speelt ook het juridisch systeem mee. En persoonlijke factoren over hoe iemand omgaat met boosheid of verdriet. Ik denk niet dat je sec een onderscheid kan maken op basis van sekse.
zondag 14 juni 2020 om 10:43
Koffieliefhebster schreef: ↑14-06-2020 10:25Ik ook niet... In ons geval was de keuze voor kinderen een bewuste, werkelijk alles goed doorgesproken, zelfs over een eventuele scheiding in de toekomst. Alle mitsen en maren weggenomen, voor beide. Zoals hij er tóen in stond, zo laat hij het nu volledig afweten. Hoe kan dat toch? Wij hebben toch echt de allerleukste kinderen gekregen? Is het dan misschien echt evolutionair vastgelegd?
Bij ons was de derde partij al in beeld tijdens de onderhandelingen. Dat bemoeilijkte de situatie ontzettend.
Beïnvloeden door het andere geslacht ook evolutionair
?Die allerleukste kinderen onthouden de veilige omgeving die je ze biedt.
Tot nu kan ik met de kinderen over veel dingen praten en zijn ze zichzelf. Bij vader voelen ze zich niet altijd vrij om dat te doen.
zondag 14 juni 2020 om 10:53
Wat mij dan fascineert is de reden voor moeder om een vader een eerlijke omgang te ontzeggen (ken omstandigheden niet) en omgedraaid waarom een vader zijn kinderen niet wil zien.Lollypop04 schreef: ↑14-06-2020 10:42Ik vind het lastig, ik ken vooral de andere kant. Waarbij vader ontzettend veel moeite heeft moeten doen voor een eerlijke omgang. Waarbij moeder zaken heeft gedaan die door de rechter en jeugdzorg/voogd werden afgekeurd en toch kwam ze ermee weg. Ik denk als een vader had gedaan wat deze moeder had gedaan hij er nooit mee weggekomen was.
Behalve misschien evolutionair speelt ook het juridisch systeem mee. En persoonlijke factoren over hoe iemand omgaat met boosheid of verdriet. Ik denk niet dat je sec een onderscheid kan maken op basis van sekse.
Je start een gezin om je kinderen zo goed als mogelijk op te voeden tot een gelukkige volwassenen, waarom zou je door een echtscheiding het belang van je kids uit het oog verliezen.
zondag 14 juni 2020 om 10:56
Ik denk dat het sowieso met pubers al anders is dan met jongere kinderen.Spegt schreef: ↑14-06-2020 09:39Ik begrijp niet dat dit zo vaak het geval is, moeder verantwoordelijk voor de zorg en vader onttrekt zich er regelmatig aan. Zie en hoor het zo veel om me heen. Met name onder invloed van een nieuwe partner.
Los daarvan probeer ik me nu te richten op een veilig en liefdevol thuis voor mijn kinderen. Ik ben al een aantal jaar aan het touwtrekken met vader en daar nu een heel eind klaar mee.
Mijn kids zijn pubers en beginnen steeds vaker hun eigen plan te trekken. Los van mij of hun vader.
En zij weten zelf hoe de situatie in elkaar zit (wel/niet welkom) en moeten er ook mee dealen. Ik kan uiteindelijk niets veranderen aan andermans acties en kies er voor om uit de strijd te gaan.
Het geeft mij zo'n rust, liefdevol en 'veilig' naar mijzelf. Merk dat deze rust voor ons alle 3 goed uitwerkt.
Jongere kinderen zijn natuurlijk ook veel afhankelijker van hun ouders, vragen meer aandacht en zorg.
Ik heb ook nog twee pubers en die gaan hun eigen gang leven steeds meer hun eigen leven.
Hier is overigens geen sprake van een andere partner.
Merk wel bij zoon dat hij geen zin meer heeft in de fietstochtjes met zijn vader, hij is hier bezig en ziet het als een storend punt in zijn eigen planning.
Hier was overigens geen sprake van als hij gewoon bij zijn vader was.
Met tegenzin gaat hij dus straks het verplichte nummertje fietsen.
Saillant detail, pre corona deed zijn vader vrijwel niets met hem laat staan fietsen ( de fiets staat bij mij )
Als corona voorbij is voorzie ik dan ook dat het fietsen ook niet meer zal zijn.
De week dat het regende zag zoon vader ook niet.
Of je er een sekse aan kan hangen? Geen idee, wat ik wel weet is dat vaders makkelijker de handen van kroost aftrekken dan moeders.
zondag 14 juni 2020 om 10:59
Dit hoor ik ook van zoon terug, nu hij hier al zo lang is, en zijn vader een paar uur per week ziet, zegt hij ook meer, geen kwaadsprekerij hoor, maar hij lucht vaker zijn hart. Wat al heel wat is, want erg makkelijk is hij niet wat praten over emoties betreft.Spegt schreef: ↑14-06-2020 10:43Bij ons was de derde partij al in beeld tijdens de onderhandelingen. Dat bemoeilijkte de situatie ontzettend.
Beïnvloeden door het andere geslacht ook evolutionair
Die allerleukste kinderen onthouden de veilige omgeving die je ze biedt.
Tot nu kan ik met de kinderen over veel dingen praten en zijn ze zichzelf. Bij vader voelen ze zich niet altijd vrij om dat te doen.
zondag 14 juni 2020 om 11:17
Juridisch inderdaad zeker ook, absoluut. Het is een kluwen van rechten van kinderen, rechten van beide ouders - met daar tegenover het gebrek aan sancties voor de partij die het laat afweten. Ik heb er vaak over nagedacht en waar ik het heel goed vind dat mensen die kinderen niet wíllen 'delen' tot de orde kunnen worden geroepen, vind ik het nog steeds raar dat iemand niet tot de orde kan worden geroepen om zijn/haar verantwoording te nemen als hij/zij het laat afweten....
In ons land is van alles juridisch dichtgetimmerd, maar hier valt weinig tegen te beginnen. Ik zou overigens niet weten wat de sanctie zou moeten zijn hoor en je moet je inderdaad afvragen of iemand die niet wil, dat opgelegd moet krijgen. Maar toch... Als je je andere verantwoordelijkheden niet zou nemen; als je je hypotheek niet betaalt, heb je een probleem. Als je je werk verzaakt, probleem. En je grootste verantwoordelijkheid niet doen? Kan blijkbaar allemaal....
En wat als mij iets overkomt? Dat soort vragen heeft wrange antwoorden.
In ons land is van alles juridisch dichtgetimmerd, maar hier valt weinig tegen te beginnen. Ik zou overigens niet weten wat de sanctie zou moeten zijn hoor en je moet je inderdaad afvragen of iemand die niet wil, dat opgelegd moet krijgen. Maar toch... Als je je andere verantwoordelijkheden niet zou nemen; als je je hypotheek niet betaalt, heb je een probleem. Als je je werk verzaakt, probleem. En je grootste verantwoordelijkheid niet doen? Kan blijkbaar allemaal....
En wat als mij iets overkomt? Dat soort vragen heeft wrange antwoorden.
zondag 14 juni 2020 om 11:30
Voor vaders ligt de lat 10x lager dan voor moeders. Een vader kan trots vertellen dat hij zo'n leuk weekendje heeft gehad met zijn kinderen in de dierentuin en iedereen vindt het een toffe peer.
Als een moeder twee weekends in de maand voor haar kinderen zorgt en de rest aan anderen overlaat, dan wordt ze nog net niet op het dorpsplein gestenigd.
Vaders doen het omdat het door de hele maatschappij ok wordt gevonden, dus ze denken dat het ok is. Wel de lusten niet de lasten en omdat het nu met corona nog lastiger is, willen ze het helemaal niet meer. Waarom? Omdat het kan, omdat ze weten dat de moeder het toch wel opvangt.
Als een moeder twee weekends in de maand voor haar kinderen zorgt en de rest aan anderen overlaat, dan wordt ze nog net niet op het dorpsplein gestenigd.
Vaders doen het omdat het door de hele maatschappij ok wordt gevonden, dus ze denken dat het ok is. Wel de lusten niet de lasten en omdat het nu met corona nog lastiger is, willen ze het helemaal niet meer. Waarom? Omdat het kan, omdat ze weten dat de moeder het toch wel opvangt.
zondag 14 juni 2020 om 11:44
En dat is de patstelling. Geen haar op mijn hoofd die zegt dat ik de kinderen dan maar daar voor de deur afzet, zoals iemand hier eerder schreef.TanteOlivia schreef: ↑14-06-2020 11:30Voor vaders ligt de lat 10x lager dan voor moeders. Een vader kan trots vertellen dat hij zo'n leuk weekendje heeft gehad met zijn kinderen in de dierentuin en iedereen vindt het een toffe peer.
Als een moeder twee weekends in de maand voor haar kinderen zorgt en de rest aan anderen overlaat, dan wordt ze nog net niet op het dorpsplein gestenigd.
Vaders doen het omdat het door de hele maatschappij ok wordt gevonden, dus ze denken dat het ok is. Wel de lusten niet de lasten en omdat het nu met corona nog lastiger is, willen ze het helemaal niet meer. Waarom? Omdat het kan, omdat ze weten dat de moeder het toch wel opvangt.
Samen een hypotheek en scheiden; hier heb je helft van de restschuld of de overwaarde. Schulden en scheiden; hier heb je de helft, zie maar dat het betaald wordt. Ze komen het halen. Betalingsproblemen; allerlei helpende instanties, blablabla? Of je het nou leuk vindt of niet, je wordt verantwoordelijk geacht én gehouden.
Kinderen en scheiden? Nah, hopelijk komen jullie er een beetje uit. En dat was het dan ook.
zondag 14 juni 2020 om 12:23
Precies, de eerste vraag is, " hebben jullie al geprobeerd er samen uit te komen?"
" Nee anders vraag ik geen advies"
En inderdaad als ik nu besluit dat zoon ook na corona maar gewoon hier moet blijven, immers vader is nogal instabiel gebleken zodra er een virus opduikt, dan ben ik de sigaar, en niet zo misselijk ook.
Vooraf wel de verplichting om een ouderschapsplan op te stellen, maar als een zich er niet aan houdt in de zin van verzaken is er geen haan die er naar kraait.
Houdt de ene ouder het kind bewust weg van de andere ouder, ben je de lul.
Dit maakt het ook zo wrang.
Zoon heeft zo geen zin om straks te gaan fietsen, ik laat hem wel gaan, om te voorkomen dat ex kwaad wordt en mij verwijt zoon te hebben gemanipuleerd, want in hem zal het niet opkomen dat zoon zelf wel een beetje klaar is met die paar uurtjes per week door de polder fietsen.
Wat ik een volgende keer doe geen idee.
Ben benieuwd of ex dan het er bij laat zitten, kwaad aan de poort staat, of toch maar een advocaat om advies gaat vragen.
Ik gok op het tweede overigens, en laat ik daar nou even geen zin in hebben.
" Nee anders vraag ik geen advies"
En inderdaad als ik nu besluit dat zoon ook na corona maar gewoon hier moet blijven, immers vader is nogal instabiel gebleken zodra er een virus opduikt, dan ben ik de sigaar, en niet zo misselijk ook.
Vooraf wel de verplichting om een ouderschapsplan op te stellen, maar als een zich er niet aan houdt in de zin van verzaken is er geen haan die er naar kraait.
Houdt de ene ouder het kind bewust weg van de andere ouder, ben je de lul.
Dit maakt het ook zo wrang.
Zoon heeft zo geen zin om straks te gaan fietsen, ik laat hem wel gaan, om te voorkomen dat ex kwaad wordt en mij verwijt zoon te hebben gemanipuleerd, want in hem zal het niet opkomen dat zoon zelf wel een beetje klaar is met die paar uurtjes per week door de polder fietsen.
Wat ik een volgende keer doe geen idee.
Ben benieuwd of ex dan het er bij laat zitten, kwaad aan de poort staat, of toch maar een advocaat om advies gaat vragen.
Ik gok op het tweede overigens, en laat ik daar nou even geen zin in hebben.
zondag 14 juni 2020 om 12:50
Zo wat een boosheid klinkt hierin door.TanteOlivia schreef: ↑14-06-2020 11:30Voor vaders ligt de lat 10x lager dan voor moeders. Een vader kan trots vertellen dat hij zo'n leuk weekendje heeft gehad met zijn kinderen in de dierentuin en iedereen vindt het een toffe peer.
Als een moeder twee weekends in de maand voor haar kinderen zorgt en de rest aan anderen overlaat, dan wordt ze nog net niet op het dorpsplein gestenigd.
Vaders doen het omdat het door de hele maatschappij ok wordt gevonden, dus ze denken dat het ok is. Wel de lusten niet de lasten en omdat het nu met corona nog lastiger is, willen ze het helemaal niet meer. Waarom? Omdat het kan, omdat ze weten dat de moeder het toch wel opvangt.
Mijn ervaringen zijn totaal anders. Waarmee ik de ervaringen van moeders niet weg wil zetten. Er zijn vast en zeker genoeg vaders die het laten afweten. Zoals ook blijkt uit situaties hier gegeven. En dat lijkt me echt zwaar.
Maar ik ken dus ook vaders, waaronder mijn man, die hebben moeten knokken voor een gelijkwaardige omgang en die de schijn al tegen zich hebben alleen maar omdat ze man zijn.
De voogd zei op het laatst tegen mijn man, laat het los. Ja zij houdt alles tegen maar je kunt niks. Het enige wat je kan is eisen dat de kinderen bij jou komen wonen. En gezien haar gedrag zou je dat wellicht winnen, maar niet waarschijnlijk. Maar dat doet de kinderen ook geen goed. En dat wilde hij ook niet, zijn kinderen weghalen bij school en vriendjes. Dus daar sta je dan. En ja dan trek je je op een gegeven moment meer terug. Gelukkig komen ze graag en zijn ze ondertussen oud genoeg om dat ook uit te spreken. Maar je blijft wel afhankelijk van wat ex zegt, zoals tijdens de corona tijd weer bleek.
Iemand vroeg in een andere post waarom moeder dat doet. Bijzondere is dat die vraag er vaker is, en daar klinkt dan vaak doorheen dat vader iets gedaan moet hebben om moeder zo boos te maken, alsof alle moeders/vrouwen inherent goede wezens zijn en vaders /mannen niet. In sommige gevallen zal dat vast ook zo zijn. In het geval van mijn man niet. Ik heb hem 2 jaar na de scheiding leren kennen. Maar wat ik wel weet, ook omdat de kinderen dat uit zichzelf vertellen, is dat moeder heel bang is om alleen te zijn. Dat vind ik vooral sneu, zou voor haar wensen dat ze zich na dik 12 jaar na de scheiding emotioneel stabieler zou voelen.
Ik ken veel gescheiden mensen, mannen en vrouwen. En zie vooral mensen, sommigen krachtig, anderen kwetsbaar, sommigen die er heel goed mee omgaan en anderen die hun verantwoordelijkheden niet zuiver nemen. Maar dat staat los van hun sekse.
