Kinderen
alle pijlers
fase of de ' gelukkige'
dinsdag 20 november 2007 om 11:56
dinsdag 20 november 2007 om 12:10
dinsdag 20 november 2007 om 12:11
Ik vraag me af hoe je denkt dat wij dit kunnen inschatten of voorspellen. Je geeft heel weinig informatie. Hoe is ze normaalgesproken? Hoe reageert ze op je als je aangeeft dat ze dit niet mag doen of juist als je haar troost? (afhankelijk van het waarom van de gilbui misschien) Slaapt ze goed? Is ze moe of overprikkeld? Zijn er bepaalde situaties waarin het voorkomt? (bijvoorbeeld boodschappen doen ná een drukke dag thuis of op kinderdagverblijf). Is het omdat ze iets niet mag of komt het zomaar? Ik kan eindeloos veel dingen bedenken, maar dit bedacht ik zo even snel..
Ik denk dat het best een fase kan zijn, maar ik weet natuurlijk niet hoe jij haar opvoedt en begeleidt in de momenten van gillen en of het dus voortkomt uit aktie-reaktie tussen jullie beide of dat het iets is wat als vanzelf bij haar gebeurt en waaraan misschien iets fysieks ten grondslag ligt.
Succes en sterkte in elk geval.
Ik denk dat het best een fase kan zijn, maar ik weet natuurlijk niet hoe jij haar opvoedt en begeleidt in de momenten van gillen en of het dus voortkomt uit aktie-reaktie tussen jullie beide of dat het iets is wat als vanzelf bij haar gebeurt en waaraan misschien iets fysieks ten grondslag ligt.
Succes en sterkte in elk geval.
anoniem_42951 wijzigde dit bericht op 20-11-2007 12:12
Reden: te snel getypt..
Reden: te snel getypt..
% gewijzigd
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
dinsdag 20 november 2007 om 12:53
Ze doet het vooral als het woordje NEE te spraken komt.
En gillen als ze haar zin niet krijgt.
Ik ben allang blij dat ik nu weet dat er nog iemand de ' gelukkige' is.
Even een voorbeel:
vanmorgen komen we thuis van het fietsen. Mervrouw wil snel naar binnen. Ik maakt de deur open en ze zet hem op een gillen.
Dan weet ik het ook niet. Ik heb haar maar even boos laten doen buiten en na een paar minuten naar binnen getilt. Waar ze gewoon vrolijk door bleef gillen
En gillen als ze haar zin niet krijgt.
Ik ben allang blij dat ik nu weet dat er nog iemand de ' gelukkige' is.
Even een voorbeel:
vanmorgen komen we thuis van het fietsen. Mervrouw wil snel naar binnen. Ik maakt de deur open en ze zet hem op een gillen.
Dan weet ik het ook niet. Ik heb haar maar even boos laten doen buiten en na een paar minuten naar binnen getilt. Waar ze gewoon vrolijk door bleef gillen
accountkiller
dinsdag 20 november 2007 om 13:44
Hallo!
Hier ook een kindje van 1,5 die sinds kort af en toe hetzelfde doet. Op momenten dat hij zijn zin niet krijgt gaat hij liggen krijsen op de grond. Wij negeren het zo veel mogeijk en dan stopt hij er vrij snel mee.(binnen vijf minuten) Het is toch een vorm van aandacht vragen! Ik ga ervan uit dat het gewoon een fase is, hij komt er vanzelf achter dat hij niet altijd zijn zin kan krijgen en dat wij de baas zijn. En in de supermarkt zet ik hem inderdaad in een karretje. En als we ergens heengaan terwijl hij al een beetje moe is neem ik nu sneller de buggy even mee, scheelt dan even gedoe.
Hier ook een kindje van 1,5 die sinds kort af en toe hetzelfde doet. Op momenten dat hij zijn zin niet krijgt gaat hij liggen krijsen op de grond. Wij negeren het zo veel mogeijk en dan stopt hij er vrij snel mee.(binnen vijf minuten) Het is toch een vorm van aandacht vragen! Ik ga ervan uit dat het gewoon een fase is, hij komt er vanzelf achter dat hij niet altijd zijn zin kan krijgen en dat wij de baas zijn. En in de supermarkt zet ik hem inderdaad in een karretje. En als we ergens heengaan terwijl hij al een beetje moe is neem ik nu sneller de buggy even mee, scheelt dan even gedoe.
dinsdag 20 november 2007 om 13:47
Onze oudste heeft het ook gedaan in de supermarkt. De hele supermarkt heeft hem horen gillen, en al die mensen die naar je kijken..... vreselijk. Ik denk dat ieder kind het wel een keer doet.
Het ging gelukkig hier weer snel over. Hij heeft het een paar keer gedaan.
Negeren is het beste wat je op zo'n moment kan doen. Het is alleen verschrikkelijk moeilijk. Sterkte ermee.
Het ging gelukkig hier weer snel over. Hij heeft het een paar keer gedaan.
Negeren is het beste wat je op zo'n moment kan doen. Het is alleen verschrikkelijk moeilijk. Sterkte ermee.
dinsdag 20 november 2007 om 13:57
Mijn zoontje is bijna anderhalf en begint ook steeds vaker dit gedrag te vertonen. Met mijn oudste zoon hebben we het heel heftig mee gemaakt maar het is vanzelf weer over gegaan. Ik heb me daarom nu voorgenomen me er niet (zoals toen) druk over te maken (ik hoop dat het me lukt!). Ik ga hem laten gillen en zodra hij weer tot rede komt zeggen, zo jij was boos! en weer over gaan tot de orde van de dag. En inderdaad proberen alle blikken te negeren. Overigens heb ik bij mijn oudste ook een paar keer hele begripvolle reacties gehad! Veel sterkte ermee!
Wat ik overigens wel doe is 's ochtends vroeg boodschappen doen dan heb ik minder publiek!
Wat ik overigens wel doe is 's ochtends vroeg boodschappen doen dan heb ik minder publiek!
dinsdag 20 november 2007 om 13:59
Herkenbaar hoor!Ons kereltje is volgende maand twee en had zijn eerst buien ook ongeveer een half jaar geleden. Ze komen en ze gaan in fases. Soms is hij een periode super lief en dan lijkt hij weer een week op zoek te zijn naar zijn grenzen.
Ik weet nu wel dat het helpt om hem te vertellen wat we gaan doen. Zo van, we gaan zo de jas aan doen en dan gaan we op de fiets boodschappen doen. Op de fiets vertel ik naar welke winkels we gaan, en als ik hem in de kar zet vertel ik wat we nodig hebben en laat ik hem de weg wijzen.
Voor de terugweg weer hetzelfde. etc. etc.
Ook kies ik mijn gevechten uit. Is het niet heel belangrijk? Dan kies ik de makkelijkste weg. Hem laten helpen werkt ook.
Wil hij bijvoorbeeld perse die grote beer meenemen als we boodschappen gaan doen, dan leid ik hem af en vertel dat de beer net op de bank het boek van muis wil gaan lezen. We zetten beer samen op de bank, geven hem het boek en zeggen tot straks beer!
Dan lijkt hij te zijn vergeten dat hij perse de beer mee wilde nemen.
Negeren werkt ook. Een beetje aftasten en inschatten welke tactiek op welk moment het beste toegepast kan worden! ;)
Succes!
dinsdag 20 november 2007 om 14:08
Afleiden helpt hier ook vaak en hem soms even zijn gang laten gaan ook (bijvoorbeeld even door het winkelcentrum rennen). Ik heb trouwens gemerkt dat als ik een dag heb waarbij ik van tevoren al denk : als hij maar niet uit zijn dak gaat! gebeurd het zeker maar als ik denk schreeuw maar ik trek me er niets van aan dan is het zo over. Alsof hij dat voelt!
woensdag 21 november 2007 om 15:30
Hier ook een dochter met driftbuien en behoorlijke!
Vroeger ging het tot kotsen toe, maar nu lukt haar dat gelukkig niet meer!
Ze is inmiddels ruim 4 maar doet het nog steeds. Dat leidt soms tot rare situaties op het schoolplein en in de supermarkt, daar baal ik behoorlijk van.
Laatst in de dierentuin had ze er ook weer even last van. Een vader met een stel pubers (dus met ervaring) riep toen heel hard "oh-oh".
Dochter was van schrik stil. We hebben die vader gevraagd of we hem niet af en toe konden inhuren......
Vroeger ging het tot kotsen toe, maar nu lukt haar dat gelukkig niet meer!
Ze is inmiddels ruim 4 maar doet het nog steeds. Dat leidt soms tot rare situaties op het schoolplein en in de supermarkt, daar baal ik behoorlijk van.
Laatst in de dierentuin had ze er ook weer even last van. Een vader met een stel pubers (dus met ervaring) riep toen heel hard "oh-oh".
Dochter was van schrik stil. We hebben die vader gevraagd of we hem niet af en toe konden inhuren......
woensdag 21 november 2007 om 15:43
Mijn dochter wordt bijna 2 en is ook vanaf dat ze 1,5 is een enorme drama-queen. De eerste maanden luisterde ik naar iedereen die riep "negeren negeren! " tot ik het toch wel een beeeeetje zat begon te worden. Negeren helpt bij haar namelijk niet, het tegendeel wordt bereikt. Ze blijft helemaal hangen in haar buien en is er danook niet meer uit te krijgen. (tot 1,5 uur aan toe....)
Na wat uitprobeersels blijkt voorspelbaarheid geven (zoals foxxymama omschreef) al 50 % van de ellende te voorkomen. En daarbij vaart die van mij heel goed op grenzen aan geven. Dus bij dit soort gedrag waarschuw ik haar dat ze ermee moet stoppen omdat ik haar anders even op de gang/grond waar we dan ook zijn zet. Als ze het niet doet (meestal wel) zet ik haar meteen op de gang. Heel kort maar puur zodat ze weet dat niet alles maar getolereerd wordt en het wel gevolgen heeft.
Bij haar werkt dit zo heel goed en is ze verder meestal een vrolijk vrouwtje.
Ieder kind is verschillend, bij mij helpt dus niet: - negeren, - een gesprek erover voeren, boos worden
Wel helpt hier;- neutraal reageren alsof het MIJ niks kan schelen hoe zij zich gedraagd..., - consequenties aan gedrag, -er wordt niet onderhandeld over van alles, - nee is nee en ja is ja.
Mijn 2e dochter lijkt een heel ander kind (4 maanden) dus ik ben benieuwd wat haar gebruiksaanwijzing wordt, kwamen ze maar met bijsluiter he?
Na wat uitprobeersels blijkt voorspelbaarheid geven (zoals foxxymama omschreef) al 50 % van de ellende te voorkomen. En daarbij vaart die van mij heel goed op grenzen aan geven. Dus bij dit soort gedrag waarschuw ik haar dat ze ermee moet stoppen omdat ik haar anders even op de gang/grond waar we dan ook zijn zet. Als ze het niet doet (meestal wel) zet ik haar meteen op de gang. Heel kort maar puur zodat ze weet dat niet alles maar getolereerd wordt en het wel gevolgen heeft.
Bij haar werkt dit zo heel goed en is ze verder meestal een vrolijk vrouwtje.
Ieder kind is verschillend, bij mij helpt dus niet: - negeren, - een gesprek erover voeren, boos worden
Wel helpt hier;- neutraal reageren alsof het MIJ niks kan schelen hoe zij zich gedraagd..., - consequenties aan gedrag, -er wordt niet onderhandeld over van alles, - nee is nee en ja is ja.
Mijn 2e dochter lijkt een heel ander kind (4 maanden) dus ik ben benieuwd wat haar gebruiksaanwijzing wordt, kwamen ze maar met bijsluiter he?
