Kinderen
alle pijlers
Fris en fruitig na tropenjaren?
maandag 22 maart 2021 om 10:32
Hier nog niet aan de orde, want 22 weken zwanger van de derde 
Maar een vraagje aan de moeders die uit de "tropenjaren" met kleine kinderen zijn: hebben jullie nu weer meer tijd om te sporten? Heb je het gevoel dat je weer fitter bent? Weer helemaal bijgeslapen? Niet meer die vervelende haaruitval na de bevalling maar weer een mooie coupe?
Ik vraag dit omdat ik nieuwsgierig ben of ik na mijn 3 kinderen weer echt fit kan worden. Heb soms een beetje zo'n droombeeld voor me dat als de jongste een jaar of 2 is dat ik dan zelf weer lekker fit een keer op stap kan ofzo. Ben benieuwd of my expectations meet reality
Maar een vraagje aan de moeders die uit de "tropenjaren" met kleine kinderen zijn: hebben jullie nu weer meer tijd om te sporten? Heb je het gevoel dat je weer fitter bent? Weer helemaal bijgeslapen? Niet meer die vervelende haaruitval na de bevalling maar weer een mooie coupe?
Ik vraag dit omdat ik nieuwsgierig ben of ik na mijn 3 kinderen weer echt fit kan worden. Heb soms een beetje zo'n droombeeld voor me dat als de jongste een jaar of 2 is dat ik dan zelf weer lekker fit een keer op stap kan ofzo. Ben benieuwd of my expectations meet reality
maandag 22 maart 2021 om 11:30
Was het maar zo. Ik heb wel langdurige klachten aan die enorm makkelijke zwangerschap en bevalling overgehouden.Westerpaviljoen schreef: ↑22-03-2021 11:27Als je bent bijgekomen van de bevalling is het toch hetzelfde?
Het eerste jaar heeft kind ook nog eens aan mij vastgeplakt gezeten, als flesweigeraar. En daarna stortte ik zo ongeveer in en dat heeft best lang geduurd.
maandag 22 maart 2021 om 11:32
Wij doen dit samen even in het weekend (schoonmaken bijvoorbeeld) of in de middagen als de kinderen haal (ik heb 2 vrije middagen; werk 32). Het voordeel van grotere kinderen is dat ze zichzelf grotendeels vermaken, dus dan kan ik ook best even de keuken opruimen of de contributie betalen van de voetbalclub (al gaat bijna alles automatisch). Het blijft wel druk hoor, en soms loop ik ook over, maar ik vind het wel veel beter te doen dan in de tropenjaren, waar je de hele dag met je kinderen bezig moest zijn (en slecht sliep).
maandag 22 maart 2021 om 11:34
Ja, maar het is of doordeweeks, of weekend en de poster waar ik op reageerde suggereerde dat je die klusjes een ander moment moet doen want dan heb je in het weekend puf om te sporten. Maar ja, als je dan die klusjes staat te doen, dan heb je wel puf, maar geen tijd.florita schreef: ↑22-03-2021 11:32Wij doen dit samen even in het weekend (schoonmaken bijvoorbeeld) of in de middagen als de kinderen haal (ik heb 2 vrije middagen; werk 32). Het voordeel van grotere kinderen is dat ze zichzelf grotendeels vermaken, dus dan kan ik ook best even de keuken opruimen of de contributie betalen van de voetbalclub (al gaat bijna alles automatisch). Het blijft wel druk hoor, en soms loop ik ook over, maar ik vind het wel veel beter te doen dan in de tropenjaren, waar je de hele dag met je kinderen bezig moest zijn (en slecht sliep).
maandag 22 maart 2021 om 11:35
mwahWesterpaviljoen schreef: ↑22-03-2021 11:27Als je bent bijgekomen van de bevalling is het toch hetzelfde?
9 maanden zwanger, is voor veel lichamen een behoorlijke uitputtingsslag (niet voor niets staat er minstens 9 maanden ontzwangeren tegenover)
Dan bevallen, dan wellicht nog borstvoeding.
Ik vind het echt heel fijn, als mannen hun deel doen, maar de delen zijn qua vermoeidheid niet helemaal eerlijk te verdelen
maandag 22 maart 2021 om 11:35
Ik ben qua werk wel echt m'n grenzen gaan bewaken. Ik werk met allemaal mannen en ondanks dat ze om het hardst roepen dat ze ook hele slechte nachten hebben, is er geen 1 die zit te gapen of met wallen tot de knieën. Rara hoe kan dat?
Dat ik toevallig de moeder (vrouw) ben wil niet zeggen dat ik degene ben die 's avonds nog moet werken en de badkamer moet doen en de administratie moet doen en de tasjes weer klaar maak voor de volgende dag en ondertussen het boodschappenlijstje schrijft etc.
Het is al oneerlijk verdeeld, want mannen lenen hun lichaam niet minstens 9 maanden uit. Dan zal ik daarna ook nog ALLES op me nemen zeker? Nope.
maandag 22 maart 2021 om 11:37
Ik herken het gek genoeg gewoon van veel vriendinnen/collega's, nadat ik het zelf ook heb gehad. Ik keek uit naar de tijd dat ze beiden naar school gingen en toen het zover was, raakte ik in een soort van dipje, omdat ik eigenlijk niet zo goed wist wat er dan zo leuk was om te doen in die tijd. Het koste echt even om dat weer uit te vinden. Wat deed ik vroeger? Is er een hobby/sport die ik weer kon oppakken? Wil ik een nieuwe baan/meer verantwoordelijkheden? Uiteindelijk vult het zichzelf wel weer, maar het is fijn daar bewust in te sturen.MadameJean schreef: ↑22-03-2021 11:13ha! Misschien zit ik in die 'wie ben ik fase' en dan helpt covid natuurlijk niet mee..
maandag 22 maart 2021 om 11:38
Ik had het niet over persé de moeder hoor._melon schreef: ↑22-03-2021 11:35Ik ben qua werk wel echt m'n grenzen gaan bewaken. Ik werk met allemaal mannen en ondanks dat ze om het hardst roepen dat ze ook hele slechte nachten hebben, is er geen 1 die zit te gapen of met wallen tot de knieën. Rara hoe kan dat?
Dat ik toevallig de moeder (vrouw) ben wil niet zeggen dat ik degene ben die 's avonds nog moet werken en de badkamer moet doen en de administratie moet doen en de tasjes weer klaar maak voor de volgende dag en ondertussen het boodschappenlijstje schrijft etc.
Het is al oneerlijk verdeeld, want mannen lenen hun lichaam niet minstens 9 maanden uit. Dan zal ik daarna ook nog ALLES op me nemen zeker? Nope.
maandag 22 maart 2021 om 11:40
Ja klopt hoor, het blijft een puzzel. Dingen uitbesteden helpt natuurlijk (schoonmaken) en samenwerken ook. Met z'n tweeën schoonmaken kost je de helft van de tijd van in je eentje. Maar meer energie hebben helpt in die zin dat ik zaterdagochtend op sta om te gaan sporten ipv dat ik die tijd wil uitslapen/uitrusten en dat scheelt je wel tijd natuurlijk.Mevrouw75 schreef: ↑22-03-2021 11:34Ja, maar het is of doordeweeks, of weekend en de poster waar ik op reageerde suggereerde dat je die klusjes een ander moment moet doen want dan heb je in het weekend puf om te sporten. Maar ja, als je dan die klusjes staat te doen, dan heb je wel puf, maar geen tijd.
maandag 22 maart 2021 om 11:42
Let me put it this way: als je 9 maanden bent ontzwangerd en je geeft de fles dan zou het toch gelijk moeten zijn?lilalinda schreef: ↑22-03-2021 11:35mwah
9 maanden zwanger, is voor veel lichamen een behoorlijke uitputtingsslag (niet voor niets staat er minstens 9 maanden ontzwangeren tegenover)
Dan bevallen, dan wellicht nog borstvoeding.
Ik vind het echt heel fijn, als mannen hun deel doen, maar de delen zijn qua vermoeidheid niet helemaal eerlijk te verdelen
maandag 22 maart 2021 om 11:43
Okay dat is andere koek inderdaad.Mevrouw75 schreef: ↑22-03-2021 11:30Was het maar zo. Ik heb wel langdurige klachten aan die enorm makkelijke zwangerschap en bevalling overgehouden.
Het eerste jaar heeft kind ook nog eens aan mij vastgeplakt gezeten, als flesweigeraar. En daarna stortte ik zo ongeveer in en dat heeft best lang geduurd.
maandag 22 maart 2021 om 11:47
M'n partner zorgde naast zijn werk veel voor onze 3 kinderen inclusief een flinke huiler. Schoonmaakster en oppas hadden we gelukkig. Ik was gewoon structureel uitgeput, door de fysieke tol die een tweelingzwangerschap met zich meebracht, zeker omdat ik toen een dreumes had en een heel verantwoordelijke fulltime functie met een internationaal team dat om 20.00 net aan hun dag begon. En tuurlijk kwam ik 's avonds ook wel bij, ik kan heerlijk lui zijn, maar met een huishouden van 5 en twee werkende ouders kun je niet altijd om 20.00 neerploffen, hoe graag ik dat ook wilde. Ik lig niet lekker in bad als er om me heen alleen maar troep en meuk is, en met drie kinderen is er altijd troep en meuk!Parella schreef: ↑22-03-2021 11:23Klinkt meer alsof de organisatie binnen je gezin niet helemaal soepel gaat.
Ik herken je dagschema dat je beschreef helemaal hoor, en dan heb je nog mazzel dat het om 19:30 stil is, wij zijn blij als we om 20:00 uur beneden zitten. Alleen waarom ga je dan in godsnaam de badkamer poetsen, administratie doen of nog werkdingen doen? Dat is een bijkom-moment. Zodat je op zaterdagochtend zin hebt om te gaan sporten.
Ik werk 32 uur. Mijn ervaring is dat je dan nog redelijk carriere kan opbouwen. Misschien kan je iets minder gaan werken? Schoonmaakster nemen? Verdeling met je partner opnieuw bespreken? Ik ben ook een late moeder, was al tegen de 40 toen de eerste kwam, maar dan heb je toch juist geleerd om jezelf voorrang te geven zodra dat weer een beetje kan.
Inmiddels gaat het stukken beter gelukkig, internationale component geschrapt en we slapen allemaal weer. Post covid ga ik zeker meer van m'n eigen 'dingen' genieten.
maandag 22 maart 2021 om 11:48
Nee, nooit meer fris en fruitig. Maar dat heeft niet alleen met mijn kinderen te maken, ik heb ook veel gedoe gehad met mijn gezondheid (niet zwangerschapsgerelateerd) en dat heeft zijn sporen nagelaten (voor mijn 30e kende ik mijn huisarts niet eens van gezicht).
Mijn jongste is nu 7 en is een kind dat altijd veel aandacht gevraagd heeft. Toen hij wat zelfstandiger werd (maar nog steeds heel vermoeiend was) zaten de oudste twee in de puberteit. Dat gecombineerd met mantelzorg, ziekte van mijzelf en nog wat dingen maakt dat ik het stadium fris en fruitig wel gepasseerd ben. Het is ook gewoon druk, voor verveling is er geen tijd.
Ik heb nu nog een beetje de naweeën van een langdurige ziekenhuisopname van mijzelf eind november. Net toen ik weer thuis was om te herstellen gingen de scholen dicht en was ik schoolwerk aan het doen met de jongste i.p.v. op de bank met een kop thee te liggen. Dat kwam net een beetje lullig uit, kon niemand wat aan doen.
Mijn jongste is nu 7 en is een kind dat altijd veel aandacht gevraagd heeft. Toen hij wat zelfstandiger werd (maar nog steeds heel vermoeiend was) zaten de oudste twee in de puberteit. Dat gecombineerd met mantelzorg, ziekte van mijzelf en nog wat dingen maakt dat ik het stadium fris en fruitig wel gepasseerd ben. Het is ook gewoon druk, voor verveling is er geen tijd.
Ik heb nu nog een beetje de naweeën van een langdurige ziekenhuisopname van mijzelf eind november. Net toen ik weer thuis was om te herstellen gingen de scholen dicht en was ik schoolwerk aan het doen met de jongste i.p.v. op de bank met een kop thee te liggen. Dat kwam net een beetje lullig uit, kon niemand wat aan doen.
maandag 22 maart 2021 om 11:51
als de vader de eerste 9 maanden echt alles doet voor het kind, alle nachten, alle slapeloosheid, zodat ma totaal kan uitrusten, tja dan welWesterpaviljoen schreef: ↑22-03-2021 11:42Let me put it this way: als je 9 maanden bent ontzwangerd en je geeft de fles dan zou het toch gelijk moeten zijn?
Maar als je de eerste maanden 50-50 doet, dan blijft ma op de achterstand
maandag 22 maart 2021 om 11:52
Mijn man en ik verdelen alles eerlijk en we zijn daar in onze vrij progressieve cirkel nog behoorlijk uniek in helaas. En toch...Westerpaviljoen schreef: ↑22-03-2021 11:42Let me put it this way: als je 9 maanden bent ontzwangerd en je geeft de fles dan zou het toch gelijk moeten zijn?
Mijn kinderen hebben net als veel andere kinderen die ik ken een ingebakken voorkeur voor mama. Als ik weg ben voldoet papa uitstekend, hij kan alle praktische ouder-dingen natuurlijk, maar ook het luizenpluizen, vlechten maken, knutselen en nagellakken gaat gewoon door. Maar als ik er ben richten ze hun aandacht volledig op mij. Met als gevolg dat ik altijd de first responder ben als ik thuis ben. Dat voelt soms eervol maar het is ook vermoeiend.
madamejean wijzigde dit bericht op 22-03-2021 11:57
5.09% gewijzigd
maandag 22 maart 2021 om 11:55
Zo ervaar ik het in ieder geval wel en ik ben een vrouw. En nog geen 9 maanden ontzwangerd, want 8 maanden geleden bevallen van een tweeling. Voel me weer prima, ondanks een spoedkeizersnede en heel veel hechtingen. Kinderen slapen hier 6 van de 7 nachten door, man doet de late voeding en slaapt wat langer uit, ik ga op tijd naar bed en sta op als ze zich s ochtends melden, meestel tussen 6 en 7. Zorg is 50/50 verdeeld, werk ook (beiden 32 uur). Plus een schoonmaker elke week dus meer dan extra stofzuigen, de was en andere dagelijkse dingen hoeven we niet te doen. Ja, voor 2 kinderen zorgen als die niet op de creche zijn (3 dagen pw). Dat is de ene dag zwaarder dan de andere en heel veel uitjes heb ik inderdaad niet, maar er is een pandemie, dus datzelfde geldt voor vrienden zonder kinderen. Maar goed, ik ervaar het dus sowieso niet als tropenjaren voorlopig, vind het over het algemeen erg leuk. Dus het zal uberhaupt voor iedereen verschillend zijn. BV ben ik trouwens net mee gestopt, maar ik kolfde alles, dus man kon ook flesjes geven.Westerpaviljoen schreef: ↑22-03-2021 11:42Let me put it this way: als je 9 maanden bent ontzwangerd en je geeft de fles dan zou het toch gelijk moeten zijn?
maandag 22 maart 2021 om 11:58
Toen de kinderen naar school gingen had ik ineens elke woensdagochtend een vrije ochtend dat was heerlijk (kapper/netflix/boek lezen/afspreken met vriendin/winkelen/sporten).
Dat was echt fijn.
Mijn jongste (inmiddels 7) is echt een slechte en lichte slaper waardoor we vaak nog gebroken nachten hebben.
Dus fris en fruitig mwah. Dat kan ik nog niet zeggen.
Oudste is 11 (bijna 12) en die krijgt langzaam een eigen (online) leven. Blijft wat vaker thuis of spreekt af met een vriend. Die kan ik gezien verantwoordelijkheid ook daarin vertrouwen. Dat maakt dat ik ook naast begeleiding en ondersteuning van kind gewoon meer tijd voor mezelf heb. Hij kan gewoon meer zelf (heeft mij minder nodig/op een andere manier).
De jongste is daarvoor nog te jong, maar ik hoop binnen nu en 4 jaar dat ons gezin een andere dynamiek krijgt met rollen voor ons allen die wat anders zijn dan nu (wat we nu wel krijgen met de oudste, meer zelfstandigheid en zelfredzaamheid)
Het maakt dat ik ook meer tijd heb voor mijn andere 'rollen' dan moeder zijn. Man evenzo hoor. We pakten ieder de rol die ons het makkelijkste af ging (ik de verzorgende en regelende en hij de praktische en handige probleemoplosser). Dat maakte dat ik deed wat ik kon met hoofdzaak kinderen en man alle losse eindjes aan elkaar kon binden op alle gebieden.
Nu komt dat in een andere balans, maar we zijn echt wel 11 jaar verder nu .
Dat was echt fijn.
Mijn jongste (inmiddels 7) is echt een slechte en lichte slaper waardoor we vaak nog gebroken nachten hebben.
Dus fris en fruitig mwah. Dat kan ik nog niet zeggen.
Oudste is 11 (bijna 12) en die krijgt langzaam een eigen (online) leven. Blijft wat vaker thuis of spreekt af met een vriend. Die kan ik gezien verantwoordelijkheid ook daarin vertrouwen. Dat maakt dat ik ook naast begeleiding en ondersteuning van kind gewoon meer tijd voor mezelf heb. Hij kan gewoon meer zelf (heeft mij minder nodig/op een andere manier).
De jongste is daarvoor nog te jong, maar ik hoop binnen nu en 4 jaar dat ons gezin een andere dynamiek krijgt met rollen voor ons allen die wat anders zijn dan nu (wat we nu wel krijgen met de oudste, meer zelfstandigheid en zelfredzaamheid)
Het maakt dat ik ook meer tijd heb voor mijn andere 'rollen' dan moeder zijn. Man evenzo hoor. We pakten ieder de rol die ons het makkelijkste af ging (ik de verzorgende en regelende en hij de praktische en handige probleemoplosser). Dat maakte dat ik deed wat ik kon met hoofdzaak kinderen en man alle losse eindjes aan elkaar kon binden op alle gebieden.
Nu komt dat in een andere balans, maar we zijn echt wel 11 jaar verder nu
.
Not my circus, not my monkeys
maandag 22 maart 2021 om 12:03
Mijn kinderen waren extreem slechte slapers, de eerste 2,5 jaar van hun leven. De basisschooltijd van de oudste was een hel. Ik slaap inmiddels chronisch slecht; om genoeg slaap te krijgen om mijn werk te kunnen doen ga ik om 21u naar bed, dus nooit tijd voor mezelf. Ik ben nog niet in de fase 'wie ben ik ook alweer', daar heb ik nog geen tijd voor
maandag 22 maart 2021 om 12:14
Bij de eerste twee had ik overigens nergens last van. Mijn voordeel was dat ik toen vrij goed tegen weinig slaap kon (i.t.t. mijn man). Ik heb het toen ook nooit als tropenjaren ervaren. Ik vind het nu veel zwaarder (maar ik ben ook gewoon 16 jaar ouder 
).
Twee vriendinnen van mij hadden met 45 nog een baby en hoe leuk ik baby's ook vind: ik moet er niet meer aan denken. Zal ook wel met aankomende overgang te maken hebben vermoed ik.
).Twee vriendinnen van mij hadden met 45 nog een baby en hoe leuk ik baby's ook vind: ik moet er niet meer aan denken. Zal ook wel met aankomende overgang te maken hebben vermoed ik.
maandag 22 maart 2021 om 12:15
Dit is wel herkenbaar overigens. Maar ik kan ook veel meer hebben als mijn man. Ik trek kortere nachten beter, kan meer dingen tegelijk, heb een beter geheugen en ben door baan pedagogisch beter onderlegd en ben emotioneel stabieler)MadameJean schreef: ↑22-03-2021 11:52Mijn man en ik verdelen alles eerlijk en we zijn daar in onze vrij progressieve cirkel nog behoorlijk uniek in helaas. En toch...
Mijn kinderen hebben net als veel andere kinderen die ik ken een ingebakken voorkeur voor mama. Als ik weg ben voldoet papa uitstekend, hij kan alle praktische ouder-dingen natuurlijk, maar ook het luizenpluizen, vlechten maken, knutselen en nagellakken gaat gewoon door. Maar als ik er ben richten ze hun aandacht volledig op mij. Met als gevolg dat ik altijd de first responder ben als ik thuis ben. Dat voelt soms eervol maar het is ook vermoeiend.
Dat maakt de balans ook anders. Zijn karakter en belastbaarheid is tenslotte ook anders. Daarmee zeg ik niet dat hij het niet goed doet of 'minder is' maar maakt wel dat bv bij contact met de leerkracht of tijdens het onderzoekstraject met de oudste door partner naar mij gekeken werd.
Ieder mens heeft z'n tekortkomingen, ik net zo goed, we vullen elkaar gelukkig goed aan en zien de 'gaten' die we van elkaar dichtlopen.
Wel vind ik de belastbaarheid een dingetje. Je taak als first responder is nooit 'klaar'. Terwijl veel andere taken (waar man bv heel goed in is en voor zijn rekening neemt) wel op een moment echt klaar zijn. Daarom zal die balans nooit echt evenwichtig zijn.
Not my circus, not my monkeys
maandag 22 maart 2021 om 12:17
Ik heb twee kinderen, de jongste is nog geen 3,5 en word nog regelmatig 's nachts wakker. Nu ze zindelijk is geen buggy enzo meer nodig heeft, begin ik me eindelijk weer een echt de oude ik te voelen. Maar pre baby zal ik nooit meer gaan, ik was net 24 toen de oudste werd geboren. Nu ben ik 30 en voel me echt oud geworden in de afgelopen 6 jaar haha. Het voelt enigszins alsof de tropenjaren voorbij zijn. Maar het leven lijkt met 1 schoolgaand kind al elke maand drukker te worden. Soms verlang ik naar de tijd dat ik de luxe had om de hele dag te kunnen bank hangen met mijn baby.
Slaap tekort ben ik nog van aan het bijkomen, ondanks dat 1 keer wakker worden een stuk relaxter is dan jaren lang elk uur. Ik ben in ieder geval nog steeds altijd moe haha. Maar goed volgens mij zijn mijn kinderen wat betreft 's nachts wakker worden gelukkig wel de uitzondering
Slaap tekort ben ik nog van aan het bijkomen, ondanks dat 1 keer wakker worden een stuk relaxter is dan jaren lang elk uur. Ik ben in ieder geval nog steeds altijd moe haha. Maar goed volgens mij zijn mijn kinderen wat betreft 's nachts wakker worden gelukkig wel de uitzondering
maandag 22 maart 2021 om 12:17
Ik ervaar het idd ook niet zozeer als tropenjaren, maar ik kijk wel uit naar ongeveer over 2 jaar. Wanneer m'n baby een peuter is en je er een 'fatsoenlijk' gesprek mee kan voeren, net als met haar zus. En het allemaal gewoon wat gemakkelijker gaat. Ik niet na hoef te denken over flesjes en tijden etc.
maandag 22 maart 2021 om 12:20
Bij mij kwam het ook weer terug toen de jongste naar school ging. Toen kreeg ik weer tijd om naar de sportschool te gaan, af en toe even bijslapen op de bank, met vriendinnen lunchen doordeweeks etc.
Helaas op het moment dat je je weer echt fit begint te voelen en ook wordt begint de echte 40+ aftakeling weer
Helaas op het moment dat je je weer echt fit begint te voelen en ook wordt begint de echte 40+ aftakeling weer
beleza wijzigde dit bericht op 22-03-2021 12:20
0.64% gewijzigd
maandag 22 maart 2021 om 12:20
Ik heb dan nog het geluk dat mijn man kalmer is dan ik en vrij goed tegen slaapgebrek kan. Ik bleef echter first respondersilent-witness schreef: ↑22-03-2021 12:15Dit is wel herkenbaar overigens. Maar ik kan ook veel meer hebben als mijn man. Ik trek kortere nachten beter, kan meer dingen tegelijk, heb een beter geheugen en ben door baan pedagogisch beter onderlegd en ben emotioneel stabieler)
Dat maakt de balans ook anders. Zijn karakter en belastbaarheid is tenslotte ook anders. Daarmee zeg ik niet dat hij het niet goed doet of 'minder is' maar maakt wel dat bv bij contact met de leerkracht of tijdens het onderzoekstraject met de oudste door partner naar mij gekeken werd.
Ieder mens heeft z'n tekortkomingen, ik net zo goed, we vullen elkaar gelukkig goed aan en zien de 'gaten' die we van elkaar dichtlopen.
Wel vind ik de belastbaarheid een dingetje. Je taak als first responder is nooit 'klaar'. Terwijl veel andere taken (waar man bv heel goed in is en voor zijn rekening neemt) wel op een moment echt klaar zijn. Daarom zal die balans nooit echt evenwichtig zijn.
en daarnaast werk ik meer (verdien 75% van ons inkomen dus dat moet ook wel), ben goed met geld & beleggen en regel dat en ik vind het interieur, de kleding van de kinderen en de ideale vakantiebestemming belangrijker dan hij. Dus ik doe het ook wel een beetje zelf. Maar goed, inmiddels alles vrij goed te doen nu de kleinsten 4 zijn!
maandag 22 maart 2021 om 12:24
volgens mij is een babywens maar heel tijdelijk. Ik moest er eerst niet aan denken, toen vrij plots wel. En, twee kinderen later, toen ook heel erg niet meer!Alecta schreef: ↑22-03-2021 12:14Bij de eerste twee had ik overigens nergens last van. Mijn voordeel was dat ik toen vrij goed tegen weinig slaap kon (i.t.t. mijn man). Ik heb het toen ook nooit als tropenjaren ervaren. Ik vind het nu veel zwaarder (maar ik ben ook gewoon 16 jaar ouder
Twee vriendinnen van mij hadden met 45 nog een baby en hoe leuk ik baby's ook vind: ik moet er niet meer aan denken. Zal ook wel met aankomende overgang te maken hebben vermoed ik.
maandag 22 maart 2021 om 12:25
Oh jee, echt waar? Ik tel zo ongeveer af tot mijn jongste van nu 3 in december mag starten op school. Ik vind dat ik er eigenlijk nog wel van moet genieten enzo dus probeer elke woensdag weer dapper als de oudste op school is het bos in te gaan met hem. Maar ik verlang echt naar het moment dat ik weer eens alleen thuis ben. Heb allerlei plannen voor die vrije woensdagmorgen.. Maar eerst die tijd reserveren voor bijslapen begrijp ik...zurematten1988 schreef: ↑22-03-2021 10:47O ja! Ik dacht dat toen kind naar school zou gaan, ik weer helemaal actief en zen zou worden. Hardlopen, yoga, theetjes bij vriendinnen, wijntje op het terras (naast m’n werk dan hè ). Realiteit was dat ik de eerste 3 maanden op m’n vrije momenten op de bank ben gaan liggen en er moeilijk af kwam. Alle vermoeidheid van de jaren ervoor kwam er opeens uit of zo.
En ik heb er dus maar 1tje hè
