Geboren in de jaren 70, 80 of 90? Donorkind?

Bamboetafeltje dinsdag 23 januari 2024 om 15:35

Geen idee of ik bij de goede pijler zit.

Allereerst een tip:

https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt

Een paar jaar geleden kwam ik erachter doordat iemand zich versprak dat ik een donorkind was. De bedoeling was dat dit tot de dood van mijn ouders en ook mijn eigen dood geheim zou blijven. Als de verspreking er niet was geweest was ik er nooit achtergekomen.

Daarom wil ik nu proberen andere volwassenen te helpen. De onzichtbare groep donorkinderen. Die hun levenlang al worden voorgelogen door mensen die jou leerden dat je eerlijk moest zijn.

Eerlijk? Ik had nooit verwacht dat ik een donorkind zou zijn. Mijn moeder kon achteraf gezien bijzonder goed liegen. Ze had een uitgebreid verhaal klaar over zwangerschappen die niet goed gingen en uiteindelijk na jaren die wonderdokter die haar en mijn vader geholpen heeft.

Dat mijn broer en ik niet op mijn ouders of elkaar leken kon ze ook prima verklaren. Er was altijd wel een oma of neef waar de een of ander kennelijk op leek.

Naar schatting weten ongeveer 40.000 volwassenen niet dat ze een andere biologische vader hebben dan dat ze dachten. De ouders zullen het nooit vertellen. Zij hebben nooit hun verantwoordelijkheid genomen wat betreft kans op relaties met halfbroers en zussen. Of ernstige erfelijke ziektes. Overal werd over gelogen.

De ouders komen op een leeftijd dat ze zullen overlijden. Missie geslaagd, zij hun kinderen, de kinderen zelf, en vele anderen levenslang voorgelogen en met de leugens dan sterven.

De donoren worden ook ouder en zijn al vaak niet meer in leven.

Ik hoop dat ik op deze manier mensen wakker kan schudden die denken dit kan weleens over mij gaan.

Iedereen van de 40.000 personen die nog op tijd erachter komt is er één. Op wat kleine campagnes na stopt de overheid alles in de doofpot.

Doe een test bij Ancestry of Myheritage en laat je helpen door mensen die dat goed kunnen.

Ik heb inmiddels 11 halfbroers en zussen gevonden en ben zo blij dat ik niet meer in een leugen leef.

Handige link: https://pzz.to/click?uid=13240&referrer ... %20this%7D

bamboetafeltje wijzigde dit bericht op 02-05-2024 12:48

15.45% gewijzigd

apiejapie woensdag 21 februari 2024 om 09:18

Bamboetafeltje schreef: ↑
21-02-2024 03:33
Ik ben gewoon verbaasd hoe iemand het enorm liefdevol kan vinden als ouders trots zijn op een kind dat zich dmv therapie kan uitdrukken. Of een kind in therapie gaat terwijl dat toch doodnormaal is lijkt me.

Het is toch ook niet enorm liefdevol van mij als ik later mijn kinderen steun bij therapie als ze iets ergs hebben meegemaakt? Het is juist liefdeloos als je het niet doet. Je kinderen steunen is doodnormaal.

Maar het is jouw invulling dat je iets ergs meegemaakt hebt, je ouders staan daar totaal anders in. Voor hen is het duidelijk geen onderwerp om therapie voor te ondergaan, heb ik het idee. Sterker; zij vinden het niet nodig daarover te praten. Dan is het ondanks dat, toch fijn dat je hun steun daarin krijgt?

Ravintola woensdag 21 februari 2024 om 10:28

apiejapie schreef: ↑
21-02-2024 09:18
Maar het is jouw invulling dat je iets ergs meegemaakt hebt, je ouders staan daar totaal anders in. Voor hen is het duidelijk geen onderwerp om therapie voor te ondergaan, heb ik het idee. Sterker; zij vinden het niet nodig daarover te praten. Dan is het ondanks dat, toch fijn dat je hun steun daarin krijgt?

De vraag is wat voor steun ouders hierin kunnen geven. Ik denk vooral openstaan en luisteren naar wat hun kind aangeeft dat voor hen belangrijk is. Want de beleving van het kind staat totaal los van die van de ouders.

Anderlicht woensdag 21 februari 2024 om 11:31

Ravintola schreef: ↑
21-02-2024 10:28
De vraag is wat voor steun ouders hierin kunnen geven. Ik denk vooral openstaan en luisteren naar wat hun kind aangeeft dat voor hen belangrijk is. Want de beleving van het kind staat totaal los van die van de ouders.

Ja natuurlijk. Dat is een open deur.
Mijn punt is dat de ouders van Bamboetafeltje liefdevol reageren op haar eerdere therapie en proces waarin ze trots zijn en haar steunen , zelfs als ze zoveel lelijke dingen zegt.
(Ondanks dat ze zelf op geen enkele wijze begrip en steun krijgen van haar en de omgeving) Dat is een harde dobber.

Het feit dat Bamboetafeltje dit vanzelfsprekend vind en niet liefdevol zegt in mijn ogen veel over haar inlevingsvermogen en gebrek aan compassie. Dat kan bij haar karakter horen of past bij de pijn van het (nog) niet verwerkt hebben.

Bamboetafeltje woensdag 21 februari 2024 om 12:24

Anderlicht schreef: ↑
21-02-2024 11:31
Ja natuurlijk. Dat is een open deur.
Mijn punt is dat de ouders van Bamboetafeltje liefdevol reageren op haar eerdere therapie en proces waarin ze trots zijn en haar steunen , zelfs als ze zoveel lelijke dingen zegt.
(Ondanks dat ze zelf op geen enkele wijze begrip en steun krijgen van haar en de omgeving) Dat is een harde dobber.

Het feit dat Bamboetafeltje dit vanzelfsprekend vind en niet liefdevol zegt in mijn ogen veel over haar inlevingsvermogen en gebrek aan compassie. Dat kan bij haar karakter horen of past bij de pijn van het (nog) niet verwerkt hebben.

Er werd gezegd wat enorm liefdevol van hun! Net of dat iets bijzonders is ipv iets doodnormaals. Ik heb mijn vader ook altijd heel lief gesteund bij zijn ptss en bijbehorende therapie. Maar ik zou het echt knettergek vinden als iemand zou zeggen goh wat liefdevol van jou zeg! Nee dat is normaal om er zo mee om te gaan.

Bamboetafeltje woensdag 21 februari 2024 om 12:27

apiejapie schreef: ↑
21-02-2024 09:18
Maar het is jouw invulling dat je iets ergs meegemaakt hebt, je ouders staan daar totaal anders in. Voor hen is het duidelijk geen onderwerp om therapie voor te ondergaan, heb ik het idee. Sterker; zij vinden het niet nodig daarover te praten. Dan is het ondanks dat, toch fijn dat je hun steun daarin krijgt?

Ja natuurlijk is het fijn maar ook niet meer dan normaal. Echt, ik denk dat niemand die vanuit vanzelfsprekendheid meeleeft met bv een familielid of bv vriend het leuk vindt om te horen zo van goh wat enorm liefdevol zeg dat je zo meeleeft. Ik steun mijn kinderen ook altijd als ze ergens mee zitten ook al snap ik daar soms niks van. Dan kan een ander ook zeggen wauw geweldig zeg. Nee dat vind ik doodnormaal. Dat zijn mijn kinderen en die steun ik liefdevol.

Bamboetafeltje woensdag 21 februari 2024 om 12:38

apiejapie schreef: ↑
21-02-2024 09:18
Maar het is jouw invulling dat je iets ergs meegemaakt hebt, je ouders staan daar totaal anders in. Voor hen is het duidelijk geen onderwerp om therapie voor te ondergaan, heb ik het idee. Sterker; zij vinden het niet nodig daarover te praten. Dan is het ondanks dat, toch fijn dat je hun steun daarin krijgt?

Ja maar zij hebben hier destijds voor gekozen, het donorkind kan het zelf niet leuk vinden. Zelfde bv bij adoptie. De ouders vonden het helemaal ok en geweldig maar dat houdt niet in dat het adoptiekind het super vindt. En zo zijn er nog tig voorbeelden. Mijn kinderen vinden ook niet alles leuk. Ja dan is het wel fijn voor ze als ze hun bewoordingen mogen gebruiken. Het lijkt me vreselijk stel ik zou bv een geadopteerd kind hebben en ik zou het zelf helemaal fantastisch vinden, adopteren is geweldig etc en mijn kind heeft er veel verdriet van. Natuurlijk zou dat kind niet mijn mening moeten hebben en ook moeten zeggen dat hij het geweldig vindt. Nee die mag echt wel benoemen wat hij voelt en ook al komen daar allerlei lelijke woorden bij. Ik zou mijn kind altijd steunen ook met goede therapie. Dat vind ik echt normaal.

Lila-Linda woensdag 21 februari 2024 om 12:54

Bamboetafeltje schreef: ↑
21-02-2024 12:38
Ja maar zij hebben hier destijds voor gekozen, het donorkind kan het zelf niet leuk vinden. Zelfde bv bij adoptie. De ouders vonden het helemaal ok en geweldig maar dat houdt niet in dat het adoptiekind het super vindt. En zo zijn er nog tig voorbeelden. Mijn kinderen vinden ook niet alles leuk. Ja dan is het wel fijn voor ze als ze hun bewoordingen mogen gebruiken. Het lijkt me vreselijk stel ik zou bv een geadopteerd kind hebben en ik zou het zelf helemaal fantastisch vinden, adopteren is geweldig etc en mijn kind heeft er veel verdriet van. Natuurlijk zou dat kind niet mijn mening moeten hebben en ook moeten zeggen dat hij het geweldig vindt. Nee die mag echt wel benoemen wat hij voelt en ook al komen daar allerlei lelijke woorden bij. Ik zou mijn kind altijd steunen ook met goede therapie. Dat vind ik echt normaal.

natuurlijk IS dat normaal
en jouw ouders hebben nu ook bijgeleerd, dat je je kind-centraal zet
Ze zijn echt niet meer de mensen die ze toen waren, kun je daar ook zo naar kijken? en Minder boos zijn?

Solomio woensdag 21 februari 2024 om 13:03

Bamboetafeltje schreef: ↑
21-02-2024 06:33
Haha geen autisme hoor.

Geen diagnose iig.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Solomio woensdag 21 februari 2024 om 13:05

Bamboetafeltje schreef: ↑
21-02-2024 12:24
Er werd gezegd wat enorm liefdevol van hun! Net of dat iets bijzonders is ipv iets doodnormaals. Ik heb mijn vader ook altijd heel lief gesteund bij zijn ptss en bijbehorende therapie. Maar ik zou het echt knettergek vinden als iemand zou zeggen goh wat liefdevol van jou zeg! Nee dat is normaal om er zo mee om te gaan.

Jij lijkt alle positieve zaken te bagatelliseren met 'dat is normaal'. En alle negatieve zaken vergroot je enorm uit.
Als je dat nou es een beetje probeert om te keren?

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Bamboetafeltje woensdag 21 februari 2024 om 13:14

Solomio schreef: ↑
21-02-2024 13:05
Jij lijkt alle positieve zaken te bagatelliseren met 'dat is normaal'. En alle negatieve zaken vergroot je enorm uit.
Als je dat nou es een beetje probeert om te keren?

Ja het is wel echt normaal om iemand te steunen bij therapie en daar hoeft echt niet een opmerking als wauw wat liefdevol bij gemaakt te worden. Dan kan je wel bezig blijven. Enorm liefdevol dat ik meega naar ziekenhuisafspraken, mee naar stottertherapie, ptss van mijn vader. Als je om elkaar geeft, van elkaar houdt in familie is dat doodnormaal want de norm is al dat je liefdevol met elkaar omgaat.

Bamboetafeltje woensdag 21 februari 2024 om 13:16

Lila-Linda schreef: ↑
21-02-2024 12:54
natuurlijk IS dat normaal
en jouw ouders hebben nu ook bijgeleerd, dat je je kind-centraal zet
Ze zijn echt niet meer de mensen die ze toen waren, kun je daar ook zo naar kijken? en Minder boos zijn?

Ik ben niet boos hoor. Dat vul je in voor de zoveelste keer. Ik vind het vreselijk om een donorkind te zijn dat is wat anders.

Lila-Linda woensdag 21 februari 2024 om 13:33

Bamboetafeltje schreef: ↑
21-02-2024 13:16
Ik ben niet boos hoor. Dat vul je in voor de zoveelste keer. Ik vind het vreselijk om een donorkind te zijn dat is wat anders.

tja, als hier een forum-vol mensen obv jouw posts denkt dat je boos bent
Dan ben je OF bozer dan je door hebt, OF je schrijft heel erg boos

Bamboetafeltje woensdag 21 februari 2024 om 13:37

Lila-Linda schreef: ↑
21-02-2024 13:33
tja, als hier een forum-vol mensen obv jouw posts denkt dat je boos bent
Dan ben je OF bozer dan je door hebt, OF je schrijft heel erg boos

Er worden hier toch vragen gesteld hoe ik het vind etc? Ik ben er echt niet boos om. Vind ik het erg ja dat wel en onbegrijpelijk ook. Maar goed, dat dat wat anders is dan boos zijn dringt hier denk ik niet door. Dus nee ik ben niet boos, nee echt niet. Maar ik vind het wel heel erg een donorkind te zijn en nee daar ben ik absoluut niet continu mee bezig nee echt niet. Veel te leuk leven.

Anderlicht woensdag 21 februari 2024 om 14:01

Solomio schreef: ↑
21-02-2024 13:05
Jij lijkt alle positieve zaken te bagatelliseren met 'dat is normaal'. En alle negatieve zaken vergroot je enorm uit.
Als je dat nou es een beetje probeert om te keren?

Dit!

Anderlicht woensdag 21 februari 2024 om 14:06

Bamboetafeltje schreef: ↑
21-02-2024 12:24
Er werd gezegd wat enorm liefdevol van hun! Net of dat iets bijzonders is ipv iets doodnormaals. Ik heb mijn vader ook altijd heel lief gesteund bij zijn ptss en bijbehorende therapie. Maar ik zou het echt knettergek vinden als iemand zou zeggen goh wat liefdevol van jou zeg! Nee dat is normaal om er zo mee om te gaan.

Ja het is wel liefdevol. En nee niks in het leven is vanzelfsprekend en normaal. Gelukkig zijn jullie een liefdevol gezin ( wat je eerder niet liet blijken) dus koester dit!

Bamboetafeltje woensdag 21 februari 2024 om 14:09

Anderlicht schreef: ↑
21-02-2024 14:06
Ja het is wel liefdevol. En nee niks in het leven is vanzelfsprekend en normaal. Gelukkig zijn jullie een liefdevol gezin ( wat je eerder niet liet blijken) dus koester dit!

Ja maar het hoeft niet zo benoemd te worden alsof het heel bijzonder liefdevol is dat bedoel ik. Als ik met mijn zoon een gesprek op school heb ivm pesten ik noem maar wat is dat misschien wel uit liefde maar dat hoeft niet zo benoemd te worden. Dat iemand anders zegt wauw wat enorm liefdevol van jou zeg. Liefde is de basis dus dat hoeft niet zo benoemd te worden of het heel wat is.

Taskmaster woensdag 21 februari 2024 om 14:23

Bamboetafeltje schreef: ↑
21-02-2024 13:14
Ja het is wel echt normaal om iemand te steunen bij therapie en daar hoeft echt niet een opmerking als wauw wat liefdevol bij gemaakt te worden. Dan kan je wel bezig blijven. Enorm liefdevol dat ik meega naar ziekenhuisafspraken, mee naar stottertherapie, ptss van mijn vader. Als je om elkaar geeft, van elkaar houdt in familie is dat doodnormaal want de norm is al dat je liefdevol met elkaar omgaat.

Jij moet nog even het verschil leren tussen wat iets is en wat jij vindt.

Wat jij VINDT, IS niet automatisch zo. Daar kunnen andere mensen weer iets heel anders van vinden.

En omdat jij dat niet verschil niet lijkt te snappen, kom je behoorlijk autistisch over.

Anderlicht woensdag 21 februari 2024 om 14:23

Ik benoem het dus wel liefdevol.
Je hebt zelf een lelijk beeld gegeven over jouw ouders.
Je moeder die van een voetstuk is gevallen.
Liegende mensen die eigenlijk geen kinderen hadden mogen krijgen van de dokter omdat mensen die hierover liegen slechte ouders zijn.
Een moeder die over alle grenzen heen ging, die liefdeloos en leeg een kind van een vreemde in elkaar liet knutselen.
Een moeder die loog en bedroog en daardoor geen kind mocht leren dat een snoepje stelen verkeerd was.
Ouders die oppervlakkig zijn en geen interesse hadden in jouw gevoelens nadat het geheim uit was gekomen.

En ineens blijken jullie gelukkig wel een gezin te zijn die elkaar wel liefdevol steunen. Zo normaal en vanzelfsprekend is dit in veel families helaas niet.

Taskmaster woensdag 21 februari 2024 om 14:25

Bamboetafeltje schreef: ↑
21-02-2024 14:09
Ja maar het hoeft niet zo benoemd te worden alsof het heel bijzonder liefdevol is dat bedoel ik. Als ik met mijn zoon een gesprek op school heb ivm pesten ik noem maar wat is dat misschien wel uit liefde maar dat hoeft niet zo benoemd te worden. Dat iemand anders zegt wauw wat enorm liefdevol van jou zeg. Liefde is de basis dus dat hoeft niet zo benoemd te worden of het heel wat is.

Jij zette in het begin je ouders neer als enorme eikels die dit jou aangedaan hebben en hoe durfden ze en wat haalden ze zich destijds wel niet in hun hoofd en jij zou dit NOOIT zo doen en omg wat een ellende hebben ze jou aangedaan. Oh en oooooooooh je mocht het er ook al nooit over hebben.

Maar dat lijkt wel mee te vallen. Je ouders reageren best liefdevol, zijn mee gegaan naar therapie en zelfs trots op jou als jij een bak bagger of ze heen stort.

Ik denk dat jij je een stuk harder in je handjes mag knijpen met je ouders dan dat je zelf beseft.

Bamboetafeltje woensdag 21 februari 2024 om 14:35

Zij mogen ook in hun handen knijpen met mij. Mijn kinderen ook met mij. De ouders van mijn man ook met hem. Iedereen mag blij zijn met elkaar en vooral steeds benoemen hoe enorm bijzonder het is om iets voor een ander over te hebben en te steunen.

Zo met dochter naar ortho. Wauw wat liefdevol.

Lila-Linda woensdag 21 februari 2024 om 14:36

Bamboetafeltje schreef: ↑
21-02-2024 14:35
Zij mogen ook in hun handen knijpen met mij. Mijn kinderen ook met mij. De ouders van mijn man ook met hem. Iedereen mag blij zijn met elkaar en vooral steeds benoemen hoe enorm bijzonder het is om iets voor een ander over te hebben en te steunen.

Zo met dochter naar ortho. Wauw wat liefdevol.

maar je bent niet boos hoor

Bamboetafeltje woensdag 21 februari 2024 om 14:41

En daarnaast hebben zij er geen enkele moeite mee dat ik mij in elkaar geknutseld voel of het vreselijk vind een donorkind te zijn. Zij hebben destijds die keuze gemaakt en dan kan je op je handen natellen dat de kinderen zelf niet per definitie zo euforisch over de keuze hoeven zijn als jijzelf. Dat is bij adoptie ook zo. Er zijn niet voor niets gespecialiseerde therapeuten voor adoptiekinderen en donorkinderen. En het is juist de bedoeling van die therapie dat je kan benoemen hoe je het zelf voelt. En dat kan radicaal anders zijn dan wat je ouders ervan vinden. Wat denk je van ouders die jubelend off grid gaan wonen in bv Portugal met de kinderen en die kinderen vinden dat vreselijk? Mogen die dan niet zeggen dat ze de keuze van de ouders vreselijk vinden en doodongelukkig zijn (als dat zo is) of moeten zij zichzelf verloochenen en zeggen o wauw geweldig jullie keuze.

Bamboetafeltje woensdag 21 februari 2024 om 14:43

Lila-Linda schreef: ↑
21-02-2024 14:36
maar je bent niet boos hoor

Nee. Wel heel erg wat er gebeurd is maar boos nee.

Anderlicht woensdag 21 februari 2024 om 14:59

Bamboetafeltje schreef: ↑
21-02-2024 14:41
En daarnaast hebben zij er geen enkele moeite mee dat ik mij in elkaar geknutseld voel of het vreselijk vind een donorkind te zijn. Zij hebben destijds die keuze gemaakt en dan kan je op je handen natellen dat de kinderen zelf niet per definitie zo euforisch over de keuze hoeven zijn als jijzelf. Dat is bij adoptie ook zo. Er zijn niet voor niets gespecialiseerde therapeuten voor adoptiekinderen en donorkinderen. En het is juist de bedoeling van die therapie dat je kan benoemen hoe je het zelf voelt. En dat kan radicaal anders zijn dan wat je ouders ervan vinden. Wat denk je van ouders die jubelend off grid gaan wonen in bv Portugal met de kinderen en die kinderen vinden dat vreselijk? Mogen die dan niet zeggen dat ze de keuze van de ouders vreselijk vinden en doodongelukkig zijn (als dat zo is) of moeten zij zichzelf verloochenen en zeggen o wauw geweldig jullie keuze.

Niemand heeft ontkend dat jouw gevoelens er mogen zijn?! Het gaat om het totale gebrek van inlevingsvermogen en empathie naar jouw ouders ( en hun tijdsgeest)
Dit maakt jouw denkwijze zo enorm rigide en boos.
Je koppelt doorlopend de verkeerde dingen aan elkaar en haalt alles uit zijn verband. Vermoeid. Ik stop er ook mee.
Het is jouw leven en hopelijk pik je toch nog iets op van wat mensen in dit topic willen meegeven.

Bamboetafeltje woensdag 21 februari 2024 om 15:28

Je kan niet eeuwig doorgaan met vragen of ik boos ben. Beweren dat ik boos ben. Aannemen dat ik boos ben.

Als ik nu al tig keer aangeef dat het niet zo is accepteer dat dan gewoon en blijf er niet zo in hangen.

Actieve topics