Kinderen
alle pijlers
Geboren in de jaren 70, 80 of 90? Donorkind?
dinsdag 23 januari 2024 om 15:35
Geen idee of ik bij de goede pijler zit.
Allereerst een tip:
https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt
Een paar jaar geleden kwam ik erachter doordat iemand zich versprak dat ik een donorkind was. De bedoeling was dat dit tot de dood van mijn ouders en ook mijn eigen dood geheim zou blijven. Als de verspreking er niet was geweest was ik er nooit achtergekomen.
Daarom wil ik nu proberen andere volwassenen te helpen. De onzichtbare groep donorkinderen. Die hun levenlang al worden voorgelogen door mensen die jou leerden dat je eerlijk moest zijn.
Eerlijk? Ik had nooit verwacht dat ik een donorkind zou zijn. Mijn moeder kon achteraf gezien bijzonder goed liegen. Ze had een uitgebreid verhaal klaar over zwangerschappen die niet goed gingen en uiteindelijk na jaren die wonderdokter die haar en mijn vader geholpen heeft.
Dat mijn broer en ik niet op mijn ouders of elkaar leken kon ze ook prima verklaren. Er was altijd wel een oma of neef waar de een of ander kennelijk op leek.
Naar schatting weten ongeveer 40.000 volwassenen niet dat ze een andere biologische vader hebben dan dat ze dachten. De ouders zullen het nooit vertellen. Zij hebben nooit hun verantwoordelijkheid genomen wat betreft kans op relaties met halfbroers en zussen. Of ernstige erfelijke ziektes. Overal werd over gelogen.
De ouders komen op een leeftijd dat ze zullen overlijden. Missie geslaagd, zij hun kinderen, de kinderen zelf, en vele anderen levenslang voorgelogen en met de leugens dan sterven.
De donoren worden ook ouder en zijn al vaak niet meer in leven.
Ik hoop dat ik op deze manier mensen wakker kan schudden die denken dit kan weleens over mij gaan.
Iedereen van de 40.000 personen die nog op tijd erachter komt is er één. Op wat kleine campagnes na stopt de overheid alles in de doofpot.
Doe een test bij Ancestry of Myheritage en laat je helpen door mensen die dat goed kunnen.
Ik heb inmiddels 11 halfbroers en zussen gevonden en ben zo blij dat ik niet meer in een leugen leef.
Handige link: https://pzz.to/click?uid=13240&referrer ... %20this%7D
Allereerst een tip:
https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt
Een paar jaar geleden kwam ik erachter doordat iemand zich versprak dat ik een donorkind was. De bedoeling was dat dit tot de dood van mijn ouders en ook mijn eigen dood geheim zou blijven. Als de verspreking er niet was geweest was ik er nooit achtergekomen.
Daarom wil ik nu proberen andere volwassenen te helpen. De onzichtbare groep donorkinderen. Die hun levenlang al worden voorgelogen door mensen die jou leerden dat je eerlijk moest zijn.
Eerlijk? Ik had nooit verwacht dat ik een donorkind zou zijn. Mijn moeder kon achteraf gezien bijzonder goed liegen. Ze had een uitgebreid verhaal klaar over zwangerschappen die niet goed gingen en uiteindelijk na jaren die wonderdokter die haar en mijn vader geholpen heeft.
Dat mijn broer en ik niet op mijn ouders of elkaar leken kon ze ook prima verklaren. Er was altijd wel een oma of neef waar de een of ander kennelijk op leek.
Naar schatting weten ongeveer 40.000 volwassenen niet dat ze een andere biologische vader hebben dan dat ze dachten. De ouders zullen het nooit vertellen. Zij hebben nooit hun verantwoordelijkheid genomen wat betreft kans op relaties met halfbroers en zussen. Of ernstige erfelijke ziektes. Overal werd over gelogen.
De ouders komen op een leeftijd dat ze zullen overlijden. Missie geslaagd, zij hun kinderen, de kinderen zelf, en vele anderen levenslang voorgelogen en met de leugens dan sterven.
De donoren worden ook ouder en zijn al vaak niet meer in leven.
Ik hoop dat ik op deze manier mensen wakker kan schudden die denken dit kan weleens over mij gaan.
Iedereen van de 40.000 personen die nog op tijd erachter komt is er één. Op wat kleine campagnes na stopt de overheid alles in de doofpot.
Doe een test bij Ancestry of Myheritage en laat je helpen door mensen die dat goed kunnen.
Ik heb inmiddels 11 halfbroers en zussen gevonden en ben zo blij dat ik niet meer in een leugen leef.
Handige link: https://pzz.to/click?uid=13240&referrer ... %20this%7D
bamboetafeltje wijzigde dit bericht op 02-05-2024 12:48
15.45% gewijzigd
donderdag 2 mei 2024 om 13:17
soliver schreef: ↑02-05-2024 11:21En wil jij me een plezier doen en een link naar de podcast De Kwak Kwaakt in je openingspost opnemen? Voor alle donorkinderen en wensouders interessant, maar eigenlijk voor iedereen van belang die met afstammingsvragen zit.
https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt
Ik weet niet of je hem zelf geluisterd hebt, maar zeker een aanrader.
Ook aanraders:
DNAzaten
You look like me
The Gift
Inconceivable Truth
donderdag 2 mei 2024 om 13:34
Ja, die ouders zijn er. En sowieso ouders die wachten tot het “juiste moment” (zou dat ooit zomaar komen?).
Of tot hun kind volwassen is: gisteren nog las ik een bericht van iemand die net was ingelicht op diens 21e en vroeg wat die nu kon doen.
Dit artikel* is interessant. Iets meer gericht op België, maar ook algemeen informatief en zeker gezien het benoemen van de dubbele houding van ouders ten opzichte van genetische verbinding.
En dit artikel uit 2018 met daarbij de aantekening dat sinds de beschikbaarheid van commerciële dna-tests, dit een steeds gebruikelijker manier is waarop (volwassen) donorkinderen zelf hun oorsprong ontdekken en geheimhouding dus nog maar deels een keuze van de ouders is.
* linkt niet direct naar artikel, gaat om artikel: “een derde in het gezin?” te vinden via zoekfunctie bovenaan rechts.
ravintola wijzigde dit bericht op 04-05-2024 07:17
25.53% gewijzigd
donderdag 2 mei 2024 om 14:21
Bamboetafeltje schreef: ↑02-05-2024 13:24Dat van Wildschut, DNAzaten is ook afschuwelijk. Er zijn zoveel afschuwelijke verhalen.
Ik denk dat geen enkel verhaal helemaal afschuwelijk is. Het is altijd een mix van verkeerde beslissingen en goede intenties, van verdriet en ook positieve ervaringen. Ook in mijn eigen verhaal kan ik inmiddels wat lichtpuntjes ontdekken - al vind ik nog steeds dat ik daar pas veel te laat naar heb kunnen (mogen) zoeken.
donderdag 2 mei 2024 om 16:34
Het is inderdaad naar dat je laat hebt kunnen zoeken. Ik kan in mijn eigen donorverhaal nul lichtpuntjes ontdekken.Ravintola schreef: ↑02-05-2024 14:21Ik denk dat geen enkel verhaal helemaal afschuwelijk is. Het is altijd een mix van verkeerde beslissingen en goede intenties, van verdriet en ook positieve ervaringen. Ook in mijn eigen verhaal kan ik inmiddels wat lichtpuntjes ontdekken - al vind ik nog steeds dat ik daar pas veel te laat naar heb kunnen (mogen) zoeken.
donderdag 2 mei 2024 om 16:45
Nee helemaal niks. Neemt niet weg dat ik in mijn persoonlijke leven zeker alles op alles zet door te gaan. Ik heb 3 mooie lieve gezonde kinderen. Een fijne halfbroer. Maar nee ik vind het al met al een heel duister iets en vind het vreselijk dat mijn moeder hieraan mee heeft gedaan. Gedane zaken nemen geen keer dat snap ik maar ik vind het echt helemaal niks.
vrijdag 3 mei 2024 om 20:00
Jemig hey. Die laatste opmerking is zo zwart/wit en onder de gordel. In de jaren 70, 80 en 90 werd aan ouders verteld dat het BETER was voor hun kind het niet te weten. Zij dachten/denken iets goeds te doen voor hun kind, en zullen in de overgrote meerderheid niets willen behalve hun kind gelukkig en gezond zien. In die decennia was het ook nog best wel 'meneer de dokter weet het beter', daar luisterde je naar. Die nuance lijk je echt niet te vatten.Bamboetafeltje schreef: ↑02-05-2024 12:50Ja hoor, sommige ouders liegen tot in de kist. Zonder enig gevoel daarbij. Actief liegen. Marietje lijkt toch zo op de zussen van haar vader etc.
Sommige mensen hebben echt geen schuldgevoel.
Ik heb een collega die donorkind is uit de jaren 90. Op haar 16e hoorde ze dat van haar moeder, die dacht dat ze toen de juiste leeftijd had om te weten hoe het zit. Van wat ze vertelt ging dat in een 'we houden heel veel van je en papa is nog steeds papa, maar geen bloedband'-gesprek. Naar eigen zeggen had ze een korte periode last van identiteitsverwarring, waarvoor ze enkele gesprekken heeft gevoerd met een professional. Sindsdien is ze ok en is de band met haar ouders helemaal prima.
Je zegt hele harde dingen zonder te nuanceren, door je eigen traumabril. Dat discussieert irritant.
En ja, natuurlijk is het niet wenselijk dat je onverhoopt met je halfbroer gaat daten en geen idee hebt. Maar in die tijd was die kans op treffen kleiner gezien kleinere cirkel en geen internet(dating), werd er weinig gereisd, er werd niet goed over nagedacht, én inteeltproblemen ontstaan in principe pas na enkele/flink wat generaties.
Ik vind het heel naar voor je dat 'je leven geruïneerd is' (al werk ik dagelijks met zeer ernstig vroegkinderlijk getraumatiseerde mensen en vind ik die uitspraak in dat licht echt wel wat dramatisch), maar mis toch ook wat relativeringsvermogen hoor. Ik snap best dat je boos bent, verward over je identiteit, het kwalijk vindt dat je niet wist van eventuele erfelijke ziekten, het idee erg vindt dat je met een half-sibling had kunnen eindigen, het erg vindt dat je de waarheid over je biologische achtergrond is onthouden en er zoveel 'je lijkt op neef x'-bullshit is verkondigd... Maar nergens leest het alsof je moeder een evil mastermind is die zich heeft laten insemineren met snode plannen om je het leven zuur te maken. Het magische woord 'tijdsgeest' lijkt je voortdurend niets te zeggen. Evenals de grote mogelijkheid van goede intenties die in retrospect negatief uitpakten, wat de situatie toch wel wat anders kleurt.
Maar ik gok dat dit alles niet bij je binnen komt.
Ik hoop dat je op een punt van vergeving komt en je boosheid kunt laten varen op termijn. Op die energie doorstampen maakt je leven, dat je toch maar mooi hebt, niet echt beter.
zaterdag 4 mei 2024 om 06:54
Volgens mij heb jij de complete volgorde gemist. Van de groep vrouwen en mannen die kampten met ongewenste kinderloosheid was er een groot percentage dat afhaakte bij de gedachte om zwanger te raken van een onbekende en daarna iedereen voor te moeten gaan liegen. Een klein percentage had daar geen moeite mee en dacht alleen in termen als ik moet en zal een kind maakt niet uit hoe of wat.Koffiehagedis schreef: ↑03-05-2024 20:00Jemig hey. Die laatste opmerking is zo zwart/wit en onder de gordel. In de jaren 70, 80 en 90 werd aan ouders verteld dat het BETER was voor hun kind het niet te weten. Zij dachten/denken iets goeds te doen voor hun kind, en zullen in de overgrote meerderheid niets willen behalve hun kind gelukkig en gezond zien. In die decennia was het ook nog best wel 'meneer de dokter weet het beter', daar luisterde je naar. Die nuance lijk je echt niet te vatten.
Ik heb een collega die donorkind is uit de jaren 90. Op haar 16e hoorde ze dat van haar moeder, die dacht dat ze toen de juiste leeftijd had om te weten hoe het zit. Van wat ze vertelt ging dat in een 'we houden heel veel van je en papa is nog steeds papa, maar geen bloedband'-gesprek. Naar eigen zeggen had ze een korte periode last van identiteitsverwarring, waarvoor ze enkele gesprekken heeft gevoerd met een professional. Sindsdien is ze ok en is de band met haar ouders helemaal prima.
Je zegt hele harde dingen zonder te nuanceren, door je eigen traumabril. Dat discussieert irritant.
En ja, natuurlijk is het niet wenselijk dat je onverhoopt met je halfbroer gaat daten en geen idee hebt. Maar in die tijd was die kans op treffen kleiner gezien kleinere cirkel en geen internet(dating), werd er weinig gereisd, er werd niet goed over nagedacht, én inteeltproblemen ontstaan in principe pas na enkele/flink wat generaties.
Ik vind het heel naar voor je dat 'je leven geruïneerd is' (al werk ik dagelijks met zeer ernstig vroegkinderlijk getraumatiseerde mensen en vind ik die uitspraak in dat licht echt wel wat dramatisch), maar mis toch ook wat relativeringsvermogen hoor. Ik snap best dat je boos bent, verward over je identiteit, het kwalijk vindt dat je niet wist van eventuele erfelijke ziekten, het idee erg vindt dat je met een half-sibling had kunnen eindigen, het erg vindt dat je de waarheid over je biologische achtergrond is onthouden en er zoveel 'je lijkt op neef x'-bullshit is verkondigd... Maar nergens leest het alsof je moeder een evil mastermind is die zich heeft laten insemineren met snode plannen om je het leven zuur te maken. Het magische woord 'tijdsgeest' lijkt je voortdurend niets te zeggen. Evenals de grote mogelijkheid van goede intenties die in retrospect negatief uitpakten, wat de situatie toch wel wat anders kleurt.
Maar ik gok dat dit alles niet bij je binnen komt.
Ik hoop dat je op een punt van vergeving komt en je boosheid kunt laten varen op termijn. Op die energie doorstampen maakt je leven, dat je toch maar mooi hebt, niet echt beter.
Het is zo oud als wat dat er na afloop werd gezegd "het was het advies van de dokter"
Nee de volgorde zit anders. De kinderlozen werden op de hoogte gesteld van deze optie. De eerlijke mensen met een geweten haakten af. Een relatief klein groepje was bereid om in het donker met envelopje met geld zich te melden. Dit was niet iets wat hun overkwam. Het was ook niet iets waar ze niks aan konden doen. Ze werden ook niet gedwongen.
Zoals gezegd waren er heel veel stellen die ook kapot gingen dat ze kinderloos waren en ook elke nacht op zaten van verdriet. Maar toch NIET in zoiets duisters leugenachtigs meegingen. Waarom niet? Omdat ze daar geen goed gevoel bij hadden. Dan maar geen kinderen hoe verdrietig ook.
Het is bekend dat de ouders van donorkinderen na afloop zeiden we konden er niks aan doen, de dokter adviseerde dit en dat, ja het was in die tijd. Maar ook die mensen hebben (net als al die stellen die ook onvruchtbaar waren en toch niet bereid waren hierin mee te gaan) hadden een keuze.
Daarnaast is sinds eind jaren 80 al geadviseerd aan de ouders van de donorkinderen het WEL te gaan vertellen. "Doktersadvies" werd 180 graden gedraaid. Aan de donorkinderen zou wel verteld moeten worden dat ze een donorkind waren, hoe dit allemaal gegaan was, ouders werd geadviseerd het hele eerlijke verhaal te vertellen.
Maar toen was het doktersadvies ineens niet meer zo heilig. Heel vreemd natuurlijk.
Volgens mij heb jij, je bent zelf geen donorkind, geen idee waar je het overhebt.
Ja het is traumatisch voor oa mij maar ik ben zeker niet de enige, om een donorkind te zijn, om af te stammen van een onbekende, om tientallenjaren voorgelogen te zijn door mijn ouders.
Wie ben jij om dat als overdreven te bestempelen. Wat weet jij daarvan?
zaterdag 4 mei 2024 om 07:36
Koffiehagedis, weet je wat het verschil is tussen jouw collega en mij? Dat haar ouders zelf kozen om openheid van zaken te geven en de mijne niet. Dat haar ouders vonden dat ze het recht had te weten dat ze zo ontstaan is en de mijne nog steeds niet. Dat zij (hopelijk) geen gezondheidscrisis heeft gehad waarin deze informatie belangrijk was en ik wel.
Die tijdsgeest van toen, daar kan ik best begrip voor hebben. De onwillige opstelling van de laatste paar jaar, daar kan ik helemaal niets mee.
Snap jij dat verschil?
Die tijdsgeest van toen, daar kan ik best begrip voor hebben. De onwillige opstelling van de laatste paar jaar, daar kan ik helemaal niets mee.
Snap jij dat verschil?
zaterdag 4 mei 2024 om 07:44
Zij is zelf geen donorkind dus ze herft geen idee. Ze weet alleen "ja de arts adviseerde dit en dat" omdat ze dat een collega ooit heeft horen zeggen.
Ik heb gesprekken gehad met betrokken mensen, veel ouders van donorkinderen die beschreven hoe het er destijds aan toeging, gesprekken met een doktersassistente uit die tijd, gesprekken met het FIOM
Dat is heel wat anders dan even met een collega praten over iets bij het koffieautomaat.
Ik heb gesprekken gehad met betrokken mensen, veel ouders van donorkinderen die beschreven hoe het er destijds aan toeging, gesprekken met een doktersassistente uit die tijd, gesprekken met het FIOM
Dat is heel wat anders dan even met een collega praten over iets bij het koffieautomaat.
zaterdag 4 mei 2024 om 08:42
Bamboetafeltje, zou de situatie voor jou anders gevoeld hebben als je verwekt was met een bekende donor van je ouders? Je schrijft: De eerlijke mensen met een geweten haakten af. Zit jouw pijn vooral in het feit dat je genetisch niet van je vader bent, of dat je ouders niet van kind af aan tegen jou verteld hebben hoe het zit?
zaterdag 4 mei 2024 om 09:39
Dat had ik ook erg gevonden. Het krijgen van een kind via een donor vind ik helemaal niks. Maar het duistere leugenachtige maakt het nog wel een graad erger.apiejapie schreef: ↑04-05-2024 08:42Bamboetafeltje, zou de situatie voor jou anders gevoeld hebben als je verwekt was met een bekende donor van je ouders? Je schrijft: De eerlijke mensen met een geweten haakten af. Zit jouw pijn vooral in het feit dat je genetisch niet van je vader bent, of dat je ouders niet van kind af aan tegen jou verteld hebben hoe het zit?
zaterdag 4 mei 2024 om 09:57
Wat maakt dat je op je moeder bozer bent dan op je vader?Bamboetafeltje schreef: ↑04-05-2024 09:39Dat had ik ook erg gevonden. Het krijgen van een kind via een donor vind ik helemaal niks. Maar het duistere leugenachtige maakt het nog wel een graad erger.
Ik probeer je echt te begrijpen met die vragen. Want ik snap sommige dingen oprecht niet. Zoals waarom je steeds op zoek gaat naar meer informatie terwijl je zelf aangeeft dat de zoektocht jouw niks positiefs opgeleverd heeft. Ik vind het oprecht verdrietig voor je dat je je zo voelt. Maar ik begrijp sommige standpunten van je niet. Dat hoeft ook niet. Maar misschien kun je op sommige dingen verheldering geven zodat er meer begrip komt voor donorkinderen zoals jij en voor jouzelf, want blijkbaar denk jij dat niet-donorkinderen er totaal niks van begrijpen en er ook geen mening over kunnen hebben. Als je je kwetsbaar op durft te stellen en uitleg zou willen geven, komt er wellicht meer begrip voor jouw gevoel? En daarmee meer openheid voor dit onderwerp. Of is dat geen doel voor jou met dit topic: begrip krijgen voor het verhaal van donorkinderen?
zaterdag 4 mei 2024 om 10:00
Maar hoezo heeft je moeder daaraan meegedaan volgens jou? Het is toch een keuze van jouw beide ouders geweest?Bamboetafeltje schreef: ↑02-05-2024 16:45Nee helemaal niks. Neemt niet weg dat ik in mijn persoonlijke leven zeker alles op alles zet door te gaan. Ik heb 3 mooie lieve gezonde kinderen. Een fijne halfbroer. Maar nee ik vind het al met al een heel duister iets en vind het vreselijk dat mijn moeder hieraan mee heeft gedaan. Gedane zaken nemen geen keer dat snap ik maar ik vind het echt helemaal niks.
Eerlijk gezegd vind ik het van je vader nog dapperder, als je het bekijkt vanuit waarde van biologisch materiaal. Je moeder heeft jou gedragen, je vader heeft geaccepteerd dat zijn vrouw zwanger werd van het zaad van een ander. Duidelijk dat jij dat niks vindt. Maar waar komt het vandaan dat je je moeder dit meer kwalijk neemt dan je vader?
zaterdag 4 mei 2024 om 10:00
Ik denk ook niet dat jeje er iets bij voor kunt stellen. Dat is niet kattig bedoeld maar een buitenstaander denkt al snel in termen als wat is nou het probleem of wees blij dat je er bent of wees de donor dankbaar
Ik vind het een zeer kille wijze van een kind regelen.
Maar nogmaals hetis niet anders we maken er het beste van. Gelukkig goede gesprekken met andere donorkinderen die dezelfde pijn ervaren.
Ik vind het een zeer kille wijze van een kind regelen.
Maar nogmaals hetis niet anders we maken er het beste van. Gelukkig goede gesprekken met andere donorkinderen die dezelfde pijn ervaren.
zaterdag 4 mei 2024 om 10:51
Maar nogmaals: ik probeer je te begrijpen. Als je dan steeds als reactie geeft dat mensen het toch niet begrijpen, wat wil je dan nog met dit topic?Bamboetafeltje schreef: ↑04-05-2024 10:00Ik denk ook niet dat jeje er iets bij voor kunt stellen. Dat is niet kattig bedoeld maar een buitenstaander denkt al snel in termen als wat is nou het probleem of wees blij dat je er bent of wees de donor dankbaar
Ik vind het een zeer kille wijze van een kind regelen.
Maar nogmaals hetis niet anders we maken er het beste van. Gelukkig goede gesprekken met andere donorkinderen die dezelfde pijn ervaren.
Ik voed een kind op dat niet bij haar ouders kon blijven. Dat geeft voor oa het kind de nodige problematiek. Iets wat voor buitenstaanders niet aangemerkt wordt als haar trauma maar bijvoorbeeld als vervelend gedrag. Juist door daarover te spreken met mensen (bijv juf, turnleidster) zorgt dit voor begrip. Mijn ervaring is ook dat mensen best openstaan voor de problematiek die bepaalde omstandigheden in het leven voort hebben gebracht. Niet vertellend vanuit een slachtofferrol, maar uitleggend waar gedrag vandaan komt en wat dat voor impact heeft. Mensen zijn van nature ook wel wat nieuwsgierig om meer te leren en willen dus best naar een verhaal luisteren. Als je iets steeds afdoet als 'je zult het toch niet begrijpen', ga je nooit verbinding vinden, waardoor er ook geen begrip en dichtbijheid tot stand kan komen. En dat is toch zonde?
zaterdag 4 mei 2024 om 12:14
Bamboetafeltje, je geeft precies de reactie die ik verwachtte en had kunnen verwachten. Helaas is een open gesprek echt niet mogelijk, jammer.
Maar ik kijk wel genuanceerder naar hoe een moeder bijvoorbeeld 16 (of maar 4, weet ik veel) jaar gedacht heeft 'ik doe het beste voor mijn kind door te liegen', en ineens beseft van niet. Hoe men dan wellicht in een staat van verwarring en schaamte de situatie in stand houdt. Of dat er ouders zijn die niet zoveel waarde hechten aan een bloedband (ja, die mensen bestaan echt) en dusdanig weinig inlevingsvermogen hebben in hun kind (qua emoties, besef van hun gezondheidssituatie) dat ze het niet relevant vinden om te noemen. Is het allebei kwalijk? Absoluut, geen twijfel over.
Maar termen als 'crimineel', 'gewetenloos' en meer van dat soort voortdurend gebruikte superlatieven in dit topic reserveer ik toch echt voor mensen die als DOEL hebben om in dit geval hun kind te schaden en dat dat ze niet boeit of dat ze ervan genieten. TO is daarin rotsvast in haar visie en niet in staat tot reflectie of nuance. Niet over de tijdsgeest, niet over intenties of motieven. Nee, het is allemaal SLECHT en eigenlijk onvergeeflijk. En dan vind ik 'je bent geen donorkind dus je kunt niet meepraten' echt een hele zwakke drogreden, zoals ik het vaak vind als mensen dat gebruiken. TO is vermoed ik niet door haar ouders in de mensenhandel terecht gekomen, maar als ik daar ooit een topic over had willen openen was ze meer dan welkom geweest met haar outsiderblik.
Oh absoluut. Ik begrijp heel erg hoe dat moet zorgen voor wantrouwen, twijfel aan je jeugd, aan de normen en waarden van je ouders, identiteitsverwarring geeft... En dat het vele gesprekken (of maar 1...) zal betekenen om te bepalen of je ouders nog welkom zijn in je leven, afhankelijk van hun motieven. Dat het een verwerkingsproces vraagt. Daar heb ik heel veel compassie voor. Ook vanwege een grote leugen die mijn ouders voor me verborgen hielden die levensveranderend was, en ik heb nu geen ouders meer.Ravintola schreef: ↑04-05-2024 07:36Koffiehagedis, weet je wat het verschil is tussen jouw collega en mij? Dat haar ouders zelf kozen om openheid van zaken te geven en de mijne niet. Dat haar ouders vonden dat ze het recht had te weten dat ze zo ontstaan is en de mijne nog steeds niet. Dat zij (hopelijk) geen gezondheidscrisis heeft gehad waarin deze informatie belangrijk was en ik wel.
Die tijdsgeest van toen, daar kan ik best begrip voor hebben. De onwillige opstelling van de laatste paar jaar, daar kan ik helemaal niets mee.
Snap jij dat verschil?
Maar ik kijk wel genuanceerder naar hoe een moeder bijvoorbeeld 16 (of maar 4, weet ik veel) jaar gedacht heeft 'ik doe het beste voor mijn kind door te liegen', en ineens beseft van niet. Hoe men dan wellicht in een staat van verwarring en schaamte de situatie in stand houdt. Of dat er ouders zijn die niet zoveel waarde hechten aan een bloedband (ja, die mensen bestaan echt) en dusdanig weinig inlevingsvermogen hebben in hun kind (qua emoties, besef van hun gezondheidssituatie) dat ze het niet relevant vinden om te noemen. Is het allebei kwalijk? Absoluut, geen twijfel over.
Maar termen als 'crimineel', 'gewetenloos' en meer van dat soort voortdurend gebruikte superlatieven in dit topic reserveer ik toch echt voor mensen die als DOEL hebben om in dit geval hun kind te schaden en dat dat ze niet boeit of dat ze ervan genieten. TO is daarin rotsvast in haar visie en niet in staat tot reflectie of nuance. Niet over de tijdsgeest, niet over intenties of motieven. Nee, het is allemaal SLECHT en eigenlijk onvergeeflijk. En dan vind ik 'je bent geen donorkind dus je kunt niet meepraten' echt een hele zwakke drogreden, zoals ik het vaak vind als mensen dat gebruiken. TO is vermoed ik niet door haar ouders in de mensenhandel terecht gekomen, maar als ik daar ooit een topic over had willen openen was ze meer dan welkom geweest met haar outsiderblik.
zaterdag 4 mei 2024 om 12:19
Moet het zo devaluerend en hooghartig? Ik ben psychotrauma-professional met meer kennis, ook professionele kennis hierover, dan je kunt weten. Ik heb je hautaine 'zij weet er niets van, laat haar maar' niet verdiend, vind hem triest en neem hem ook niet aan.Bamboetafeltje schreef: ↑04-05-2024 07:44Zij is zelf geen donorkind dus ze herft geen idee. Ze weet alleen "ja de arts adviseerde dit en dat" omdat ze dat een collega ooit heeft horen zeggen.
Ik heb gesprekken gehad met betrokken mensen, veel ouders van donorkinderen die beschreven hoe het er destijds aan toeging, gesprekken met een doktersassistente uit die tijd, gesprekken met het FIOM
Dat is heel wat anders dan even met een collega praten over iets bij het koffieautomaat.
zaterdag 4 mei 2024 om 12:25
Ben het helemaal met je eens.Koffiehagedis schreef: ↑04-05-2024 12:14Bamboetafeltje, je geeft precies de reactie die ik verwachtte en had kunnen verwachten. Helaas is een open gesprek echt niet mogelijk, jammer.
Oh absoluut. Ik begrijp heel erg hoe dat moet zorgen voor wantrouwen, twijfel aan je jeugd, aan de normen en waarden van je ouders, identiteitsverwarring geeft... En dat het vele gesprekken (of maar 1...) zal betekenen om te bepalen of je ouders nog welkom zijn in je leven, afhankelijk van hun motieven. Dat het een verwerkingsproces vraagt. Daar heb ik heel veel compassie voor. Ook vanwege een grote leugen die mijn ouders voor me verborgen hielden die levensveranderend was, en ik heb nu geen ouders meer.
Maar ik kijk wel genuanceerder naar hoe een moeder bijvoorbeeld 16 (of maar 4, weet ik veel) jaar gedacht heeft 'ik doe het beste voor mijn kind door te liegen', en ineens beseft van niet. Hoe men dan wellicht in een staat van verwarring en schaamte de situatie in stand houdt. Of dat er ouders zijn die niet zoveel waarde hechten aan een bloedband (ja, die mensen bestaan echt) en dusdanig weinig inlevingsvermogen hebben in hun kind (qua emoties, besef van hun gezondheidssituatie) dat ze het niet relevant vinden om te noemen. Is het allebei kwalijk? Absoluut, geen twijfel over.
Maar termen als 'crimineel', 'gewetenloos' en meer van dat soort voortdurend gebruikte superlatieven in dit topic reserveer ik toch echt voor mensen die als DOEL hebben om in dit geval hun kind te schaden en dat dat ze niet boeit of dat ze ervan genieten. TO is daarin rotsvast in haar visie en niet in staat tot reflectie of nuance. Niet over de tijdsgeest, niet over intenties of motieven. Nee, het is allemaal SLECHT en eigenlijk onvergeeflijk. En dan vind ik 'je bent geen donorkind dus je kunt niet meepraten' echt een hele zwakke drogreden, zoals ik het vaak vind als mensen dat gebruiken. TO is vermoed ik niet door haar ouders in de mensenhandel terecht gekomen, maar als ik daar ooit een topic over had willen openen was ze meer dan welkom geweest met haar outsiderblik.
Ik vind het ook jammer (en kortzichtig ook wel) dat je (to) elke reactie die je niet aanstaat of waar je anders over denkt maar afdoet met "jij bent geen donorkind dus begrijp je het toch niet". Soms is het juist helpend om te spreken met mensen die er geen verstand van hebben, om andere inzichten te krijgen. Of uit te kunnen leggen waarom situaties zo aangrijpen. Maar daar zijn gesprekken voor nodig, dus zowel uitleggen als luisteren. En ik heb het hele topic al het gevoel dat to vooral bezig is met boos zijn, geen moeite doet voor begrip voor mensen die anders denken (maar vindt dat mensen wel begrip voor haar situatie moeten hebben) en zwart-wit willen blijven over situaties die best heel veel schakeringen grijs kent. Het leven kan zoveel mooier zijn als je openstaat voor begrip en kleur, ipv veroordelend en zwart-wit te zijn. Maar het is ook grotendeels een keuze wat je daarmee wilt.
apiejapie wijzigde dit bericht op 04-05-2024 12:30
0.12% gewijzigd
zaterdag 4 mei 2024 om 12:27
Bamboetafeltje schreef: ↑02-05-2024 13:09Ja die kon het allemaal niks schelen dat de kinderen de waarheid niet wisten.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 4 mei 2024 om 12:30
En je hebt nog steeds geen begin gemaakt met de verwerking?Bamboetafeltje schreef: ↑04-05-2024 09:39Dat had ik ook erg gevonden. Het krijgen van een kind via een donor vind ik helemaal niks. Maar het duistere leugenachtige maakt het nog wel een graad erger.
Wat levert die negatieve kijk jou op?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 4 mei 2024 om 12:32
Dat vind ik ook zo bijzonder: wel door blijven zoeken naar meer achtergrond terwijl er tegelijkertijd aangeven wordt dat het haar niks positiefs oplevert. Dan vraag ik me ook af wat dat maakt dat je blijft zoeken. Waarom zoek je het negatieve op als mensen?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
