Kinderen
alle pijlers
Geen kinderwens
vrijdag 28 december 2007 om 10:47
Weet eigenlijk niet of dit het juiste plek in het forum voor mijn vraag is, maar goed, ga het proberen :-).
Hebben jullie dat ook, dat op een bepaalde leeftijd iedereen om je heen ineens aan kinderen gaat beginnen en jij daar zelf helemaal niet mee bezig bent? Vind het best lastig hoe ik mee om moet gaat dat vriendinnen kinderen krijgen, zich settelen.
Ik heb nooit iets met kinderen gehad, vind baby's ook niet leuk of schattig (vriend trouwens ook niet, misschien omdat we enigs kind zijn), maar als ik nu in mijn omgeving kijk ga ik er meer over na zitten denken.
Ben bijna 28, maar voor mijn gevoel nog niet klaar voor kinderen, wil nog te veel doen. Krijg steeds vaker de opmerking of het er bij ons "ook niet van moet komen".
We weten precies hoe het zou moeten qua opvoeding als we een kindje zouden krijgen, maar ik zie mezelf niet als een moeder. Heb op dit moment echt geen zin om mijn leven op zn kop te gooien. Want dat vind ik wel, dat je niet je kind een hele week achter kan laten bij een oppas en zelf werken en uitgaan. Je moet je leven er op aanpassen.
Misschien maakt dat het dat de keuze er niet makkelijker op wordt, ik denk ver door, denk er niet alleen aan dat je een rustig kind kan krijgen, maar ook problemen in tienerjaren, huilbaby, ziek kind, opvoedproblemen noem maar op.
Door al die verhalen om mee heen ga ik een druk voelen, dat je na je 30e eigenlijk al te oud bent, de bevalling lastiger wordt, kansen op afwijkingen groter enz..
Komen de moedergevoelens ooit nog? Wie herkent zich hierin? Tips zijn welkom :-)
Hebben jullie dat ook, dat op een bepaalde leeftijd iedereen om je heen ineens aan kinderen gaat beginnen en jij daar zelf helemaal niet mee bezig bent? Vind het best lastig hoe ik mee om moet gaat dat vriendinnen kinderen krijgen, zich settelen.
Ik heb nooit iets met kinderen gehad, vind baby's ook niet leuk of schattig (vriend trouwens ook niet, misschien omdat we enigs kind zijn), maar als ik nu in mijn omgeving kijk ga ik er meer over na zitten denken.
Ben bijna 28, maar voor mijn gevoel nog niet klaar voor kinderen, wil nog te veel doen. Krijg steeds vaker de opmerking of het er bij ons "ook niet van moet komen".
We weten precies hoe het zou moeten qua opvoeding als we een kindje zouden krijgen, maar ik zie mezelf niet als een moeder. Heb op dit moment echt geen zin om mijn leven op zn kop te gooien. Want dat vind ik wel, dat je niet je kind een hele week achter kan laten bij een oppas en zelf werken en uitgaan. Je moet je leven er op aanpassen.
Misschien maakt dat het dat de keuze er niet makkelijker op wordt, ik denk ver door, denk er niet alleen aan dat je een rustig kind kan krijgen, maar ook problemen in tienerjaren, huilbaby, ziek kind, opvoedproblemen noem maar op.
Door al die verhalen om mee heen ga ik een druk voelen, dat je na je 30e eigenlijk al te oud bent, de bevalling lastiger wordt, kansen op afwijkingen groter enz..
Komen de moedergevoelens ooit nog? Wie herkent zich hierin? Tips zijn welkom :-)
zondag 30 december 2007 om 21:39
Man en ik willen het ook allebei niet,hebben ook totaal niet de gevoelens om het wel te willen...
Wij blijven lekker met z'n tweetjes heerlijk,hoewel het vaak vreemd wordt gevonden omdat wij het niet willen en altijd de vraag waarom niet? het is geloof ik nogal vreemd om geen kinderen te willen...tenminste dat is wat wij ervaren
Wij blijven lekker met z'n tweetjes heerlijk,hoewel het vaak vreemd wordt gevonden omdat wij het niet willen en altijd de vraag waarom niet? het is geloof ik nogal vreemd om geen kinderen te willen...tenminste dat is wat wij ervaren
zondag 30 december 2007 om 21:39
Is je goed recht Kaatje. Maar toch... als 1985 je geboortejaar is zoals ik vermoed, snap ik dat van die artsen ook wel. Er zijn nu eenmaal veel vrouwen die zich later in hun leven toch bedenken, hoe stellig ze ook waren toen ze jong waren. En nee, dit hoeft zeker niet voor jou te gelden, en nee dat is geen stijl dat anderen dat roepen, maar je sterriliseren gaat ook wat ver. Is een Mirena spiraal niet wat voor je? Kan 5 jaar blijven zitten en dan heb je er ook geen omkijken meer naar.
maandag 31 december 2007 om 00:16
Een kindje niet, beslis je wel.
Een kindje wel, beslis je niet.
Als je ze niet wilt, dan doe je het niet. Ik heb zelf 1 kind (dochter). En zij is het allerliefste en allerleukste kindje op de hele wereld, en ik wil geen tweede. Doordat ze nu bijna 8 is, wordt niet meer gevraagd wanneer nummer twee komt, maar tussen 2 en 5....... Tjee. En dan echt van die onzinnige reacties: Als er wat gebeurd heb je niks meer.... (nee, met 7 kinderen maakt het zeker niet uit als er eentje onder een auto komt?). Of wat vind je van deze; 1 kind is geen kind... (nou, kom maar eens kijken hoeveel barbies en koekkruimels er op dit moment onder de tafel liggen).
En wat voor n tips wil je? Hoe je moedergevoelens krijgt? Als je onverwacht zwanger zou raken weet je het snel genoeg. Het is wel handiger naar je omgeving toe om duidelijk te zijn. Wij willen geen kinderen. Punt. Zolang je er namelijk niet duidelijk over bent blijven mensen er opmerkingen over maken. En juist die opmerkingen laten jou twijfelen. Maar er zijn meer leuke dingen in het leven dan kinderen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben gek op mijn dochter, en hoe ouder ze wordt, hoe leuker ik het vind. Samen shoppen, of samen naar de bioscoop is echt leuk. Ze is echt een geluksbrenger in mijn leven. Maar... ze is ook de enige (naast mijn halve trouwboek). Wij worden niet gelukkig van een wereldreis, dat kunnen we namelijk niet betalen. En als ik m wel zou kunnen betalen moet ik rekening houden met de schoolvakanties... En we worden ook niet gelukkig van een leuke porsche, want er moet wel een kinderstoel inpassen. Zonder kinderen kun je toch makkelijker met z'n tweetjes fulltime werken, en dan andere dingen doen. Je hoeft niet voor een oppas te zorgen als je weg wilt, of als je moet werken.
Nogmaals, ik zou mijn dochter niet kwijt willen. Dat is ook mijn ergste nachtmerrie, dat er iets met haar zou gebeuren. Maar ik maak me soms best zorgen over de toekomst. Straks wil ze op stap. En iedereen weet dat drugs zo verboden zijn dat je ze bij de ingang van cafe en disco al kunt kopen. Om over alle andere doemscenario's maar te zwijgen. Zonder kinderen heb je die zorgen niet. Sommigen zullen dat egoistisch vinden. Maar aan de andere kant, in Afrika maken ze veel kinderen omdat die kinderen op de oude dag voor de ouders moeten zorgen. Hoe meer kinderen, hoe meer kans op rijst als je oud bent. Dat kun je ook zien als een vorm van egoisme.
Wat je ook beslist, het is nog altijd jouw beslissing. En de helft van de mensen zal het niet met je eens zijn.
Een kindje wel, beslis je niet.
Als je ze niet wilt, dan doe je het niet. Ik heb zelf 1 kind (dochter). En zij is het allerliefste en allerleukste kindje op de hele wereld, en ik wil geen tweede. Doordat ze nu bijna 8 is, wordt niet meer gevraagd wanneer nummer twee komt, maar tussen 2 en 5....... Tjee. En dan echt van die onzinnige reacties: Als er wat gebeurd heb je niks meer.... (nee, met 7 kinderen maakt het zeker niet uit als er eentje onder een auto komt?). Of wat vind je van deze; 1 kind is geen kind... (nou, kom maar eens kijken hoeveel barbies en koekkruimels er op dit moment onder de tafel liggen).
En wat voor n tips wil je? Hoe je moedergevoelens krijgt? Als je onverwacht zwanger zou raken weet je het snel genoeg. Het is wel handiger naar je omgeving toe om duidelijk te zijn. Wij willen geen kinderen. Punt. Zolang je er namelijk niet duidelijk over bent blijven mensen er opmerkingen over maken. En juist die opmerkingen laten jou twijfelen. Maar er zijn meer leuke dingen in het leven dan kinderen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben gek op mijn dochter, en hoe ouder ze wordt, hoe leuker ik het vind. Samen shoppen, of samen naar de bioscoop is echt leuk. Ze is echt een geluksbrenger in mijn leven. Maar... ze is ook de enige (naast mijn halve trouwboek). Wij worden niet gelukkig van een wereldreis, dat kunnen we namelijk niet betalen. En als ik m wel zou kunnen betalen moet ik rekening houden met de schoolvakanties... En we worden ook niet gelukkig van een leuke porsche, want er moet wel een kinderstoel inpassen. Zonder kinderen kun je toch makkelijker met z'n tweetjes fulltime werken, en dan andere dingen doen. Je hoeft niet voor een oppas te zorgen als je weg wilt, of als je moet werken.
Nogmaals, ik zou mijn dochter niet kwijt willen. Dat is ook mijn ergste nachtmerrie, dat er iets met haar zou gebeuren. Maar ik maak me soms best zorgen over de toekomst. Straks wil ze op stap. En iedereen weet dat drugs zo verboden zijn dat je ze bij de ingang van cafe en disco al kunt kopen. Om over alle andere doemscenario's maar te zwijgen. Zonder kinderen heb je die zorgen niet. Sommigen zullen dat egoistisch vinden. Maar aan de andere kant, in Afrika maken ze veel kinderen omdat die kinderen op de oude dag voor de ouders moeten zorgen. Hoe meer kinderen, hoe meer kans op rijst als je oud bent. Dat kun je ook zien als een vorm van egoisme.
Wat je ook beslist, het is nog altijd jouw beslissing. En de helft van de mensen zal het niet met je eens zijn.
donderdag 3 januari 2008 om 22:39
Bedankt voor je antwoord, Lika! Ik zat toentertijd met hetzelfde idealistische vraagstuk en kwam tot mijn verrassing op een topic iemand tegen (jou dus
) met dezelfde ideeën. Maar ik heb inmiddels ook een kind uit eigen buik. Een van de redenen is dat mijn gezondheid het niet toeliet om een pleegkind in huis te nemen (en dus wel om zelf een kind te krijgen, raar maar waar). Maar wie weet wat de toekomst nog zal brengen.Jullie veel succes gewenst bij de verdere vorming van jullie gezin!
