Kinderen
alle pijlers
Gehandicapt kind leren samen spelen
vrijdag 19 november 2021 om 09:44
Wist even niet zo goed hoe ik de topic titel moest omschrijven.
Ik heb een zoontje van 9. Hij is meervoudig gehandicapt. Onder andere een (licht) verstandelijke beperking, ASS en verlamd vanaf zijn borst dus volledig rolstoelgebonden (rolt wel zelf). Hij kan inmiddels een beetje praten maar dat is niet altijd goed verstaanbaar.
Hij gaat naar speciaal onderwijs (tyltyl/mytyl combi) en gisteren jaargesprek gehad. Hij laat op school ongewenst gedrag zien naar andere kinderen. Knijpen, kinderen 'aanrijden' met zijn rolstoel, grijpen en aan kleding trekken. Dat klinkt heel naar maar eigenlijk geeft school aan dat hij gewoon contact wil maken en mee wil spelen. Het begint vaak tijdens het buitenspelen als ze allemaal wild doen en achter elkaar aan rennen maar hij blijft dan vaak in dat baldadige gedrag hangen.
Thuis zien we dit gedrag niet maar dat komt ook omdat hij enig kind is en hij eigenlijk zelden met een ander kind speelt thuis. Dat zou ik wel graag willen maar is gewoon lastig. We zijn wat oudere ouders en hebben weinig vrienden met kinderen in zijn leeftijdscategorie. En de kinderen die er zijn willen niet met hem spelen. Hij reageert natuurlijk anders.
Ook in het dorp vinden we het moeilijk om aansluiting te vinden bij ouders met kinderen. We gaan bijvoorbeeld wel vaak naar kinderactiviteiten maar dan kan hij vaak niet meedoen en als hij wel mee kan doen (zoals met de kinderdisco) dan valt hij volledig buiten de groep. Ik ken al die ouders ook niet omdat we nog niet heel lang in het dorp wonen en hij ook niet naar dezelfde school gaat. Ook via school is er nu geen contact tussen ouders vanwege corona. In ons dorp wonen er geen kinderen die naar dezelfde school gaan.
Dus ik vraag me af hoe we het hem dan kunnen leren om gezellig samen te spelen. Ik zit weleens te denken om op ons prikbord van het dorp toch een oproepje te plaatsen maar ik durf niet zo goed. Wil niet dat hij of wij zielig gevonden worden. Misschien had ik stiekem wel gehoopt dat dat vanzelf zou komen nu hij wat ouder is en ook aansluiting zoekt maar dat is dus niet zo helaas.
Ik weet trouwens dat andere ouders in onze situatie tegen hetzelfde aan lopen. De Stichting voor het Gehandicapte Kind heeft er niet voor niets een campagne voor ingezet.
Maar ik weet ook dat veel gezinnen naast hun gehandicapte kind ook nog gezonde kinderen hebben en daardoor er automatisch meer aansluiting is.
Ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie dat zouden vinden als iemand die je niet of nauwelijks kent met een gehandicapt kind zo'n oproepje zou doen en aan zou geven behoefte te hebben aan speeldates voor zijn/haar kind.
Ik heb een zoontje van 9. Hij is meervoudig gehandicapt. Onder andere een (licht) verstandelijke beperking, ASS en verlamd vanaf zijn borst dus volledig rolstoelgebonden (rolt wel zelf). Hij kan inmiddels een beetje praten maar dat is niet altijd goed verstaanbaar.
Hij gaat naar speciaal onderwijs (tyltyl/mytyl combi) en gisteren jaargesprek gehad. Hij laat op school ongewenst gedrag zien naar andere kinderen. Knijpen, kinderen 'aanrijden' met zijn rolstoel, grijpen en aan kleding trekken. Dat klinkt heel naar maar eigenlijk geeft school aan dat hij gewoon contact wil maken en mee wil spelen. Het begint vaak tijdens het buitenspelen als ze allemaal wild doen en achter elkaar aan rennen maar hij blijft dan vaak in dat baldadige gedrag hangen.
Thuis zien we dit gedrag niet maar dat komt ook omdat hij enig kind is en hij eigenlijk zelden met een ander kind speelt thuis. Dat zou ik wel graag willen maar is gewoon lastig. We zijn wat oudere ouders en hebben weinig vrienden met kinderen in zijn leeftijdscategorie. En de kinderen die er zijn willen niet met hem spelen. Hij reageert natuurlijk anders.
Ook in het dorp vinden we het moeilijk om aansluiting te vinden bij ouders met kinderen. We gaan bijvoorbeeld wel vaak naar kinderactiviteiten maar dan kan hij vaak niet meedoen en als hij wel mee kan doen (zoals met de kinderdisco) dan valt hij volledig buiten de groep. Ik ken al die ouders ook niet omdat we nog niet heel lang in het dorp wonen en hij ook niet naar dezelfde school gaat. Ook via school is er nu geen contact tussen ouders vanwege corona. In ons dorp wonen er geen kinderen die naar dezelfde school gaan.
Dus ik vraag me af hoe we het hem dan kunnen leren om gezellig samen te spelen. Ik zit weleens te denken om op ons prikbord van het dorp toch een oproepje te plaatsen maar ik durf niet zo goed. Wil niet dat hij of wij zielig gevonden worden. Misschien had ik stiekem wel gehoopt dat dat vanzelf zou komen nu hij wat ouder is en ook aansluiting zoekt maar dat is dus niet zo helaas.
Ik weet trouwens dat andere ouders in onze situatie tegen hetzelfde aan lopen. De Stichting voor het Gehandicapte Kind heeft er niet voor niets een campagne voor ingezet.
Maar ik weet ook dat veel gezinnen naast hun gehandicapte kind ook nog gezonde kinderen hebben en daardoor er automatisch meer aansluiting is.
Ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie dat zouden vinden als iemand die je niet of nauwelijks kent met een gehandicapt kind zo'n oproepje zou doen en aan zou geven behoefte te hebben aan speeldates voor zijn/haar kind.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 10:41
Ik zou zo'n oproepje helemaal niet gek vinden. Mijn kind is nu nog te jong voor zo'n afspraakje, maar ik zou het op wat latere leeftijd ook zeker aan hem voorleggen en bespreken. Ik ben social niet altijd even vaardig, maar bijvoorbeeld met zo'n kinderdisco afspreken en dan ook plezier hebben met je zoon zou ik heel graag doen. Ik zou mijn kinderen daar ook proberen in mee te nemen. Een speelafspraakje zou ik spannender vinden, omdat het dan 1:1 is en als het niet klikt dan zit je daar meteen zo. 'Neutraal terrein' van zo'n kinderdisco is dan wat 'veiliger'. Kan je misschien contact opnemen met de organisatie van de kinderdisco en vragen of zij kunnen bemiddelen / mensen kunnen aanspreken / uitnodigen. Er zijn wellicht meerdere kinderen in de omgeving die baat zullen hebben bij een eer inclusievere kinderdisco.
Bij ons in de stad is trouwens ook de stichting "Toegankelijk [naam stad]". Zij zorgen er o.a. voor dat bij een van de grotere speeltuinen hier ook rolstoeltoegankelijke speeltoestellen zijn etc. Ook komt de cluster 4 school vaak daar spelen, waardoor het een plek is waar altijd wel andere kinderen met een beperking zijn.
Bij ons in de stad is trouwens ook de stichting "Toegankelijk [naam stad]". Zij zorgen er o.a. voor dat bij een van de grotere speeltuinen hier ook rolstoeltoegankelijke speeltoestellen zijn etc. Ook komt de cluster 4 school vaak daar spelen, waardoor het een plek is waar altijd wel andere kinderen met een beperking zijn.
vrijdag 19 november 2021 om 10:55
nee meer als dat de ouders niet in beeld waren en dat kinderen dan vervelend deden. Echt meegemaakt dat kinderen tegen mijn zoon zeiden dat hij raar was, of niet spoorde, of 'gehandicapte gezichten' trekken en aapgeluiden voor zijn gezicht toen hij in een rolstoel zat. Ik blijf wel rustig hoor, maar ik wil ze dan het liefste gewoon meppen. Wat een kutgedrag.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 19 november 2021 om 11:04
Zou hij kunnen profiteren van sociale vaardigheidstraining in een klein groepje? Soms wordt dat op scholen voor speciaal onderwijs aangeboden.
En anders zou je in jullie omgeving kunnen kijken naar aanbieders. Er zijn bijvoorbeeld specialistische ggz- instellingen die sociale vaardigheidstraining aanbieden voor kinderen met autisme en/ of lvb. Het lijkt mij dat bijvoorbeeld het jeugdteam van de gemeente of eventueel de huisarts zicht heeft op de sociale kaart voor deze vraag.
En misschien zou dit ook iets zijn waar
buurtgezinnen (te vinden via Google) voor open staat. Wellicht de moeite waard om te overleggen/ informeren.
En anders zou je in jullie omgeving kunnen kijken naar aanbieders. Er zijn bijvoorbeeld specialistische ggz- instellingen die sociale vaardigheidstraining aanbieden voor kinderen met autisme en/ of lvb. Het lijkt mij dat bijvoorbeeld het jeugdteam van de gemeente of eventueel de huisarts zicht heeft op de sociale kaart voor deze vraag.
En misschien zou dit ook iets zijn waar
buurtgezinnen (te vinden via Google) voor open staat. Wellicht de moeite waard om te overleggen/ informeren.
vrijdag 19 november 2021 om 11:29
Zo'n oproep vind ik totaal niet zielig. Waarom zouden anderen wel hulp mogen vragen en jullie niet?
Zou je school eens kunnen vragen of zij tips hebben? Misschien dat meer ouders van klasgenoten hier tegenaan lopen en/of inmiddels wat gevonden hebben.
Een oproep doen bij een vrijwilligers organisatie (die ervaring hebben met kinderen zoals jullie zoon)?
Bij de gemeente eens vragen wat voor voorzieningen er zijn?
Zou je school eens kunnen vragen of zij tips hebben? Misschien dat meer ouders van klasgenoten hier tegenaan lopen en/of inmiddels wat gevonden hebben.
Een oproep doen bij een vrijwilligers organisatie (die ervaring hebben met kinderen zoals jullie zoon)?
Bij de gemeente eens vragen wat voor voorzieningen er zijn?
vrijdag 19 november 2021 om 11:50
Ik zou zoiets niet zielig vinden hoor. En ik zou er ook best voor open staan, afhankelijk van of ik denk dat mijn kind daar de juiste voor is.
Kun je het niet gewoon proberen? Of misschien ook nog wat breder in je vrienden/netwerk aangeven dat je hierover nadenkt?
Ik heb bijvoorbeeld een vriendin met een sociaal zeer sterke dochter van 6, die ook waanzinnig leuk speelt met mijn niet al te makkelijke zoontje van 3. Ik maak er dan wel eens grapjes over dat hij weer ‘sociale les’ heeft, maar zowel vriendin als dochter vinden dat oprecht ook gewoon heel leuk en leerzaam. En ik weet zeker dat zij een speelafspraak met een kind als jouw zoontje meteen zou proberen als ze zoiets via via zou horen.
Nu klinkt het trouwens een beetje alsof ik wil zeggen dat sommige kinderen geschikt zijn als ‘therapiekind’
Zo bedoel ik het niet, maar juist dat met de goeie klik volgens mij alle partijen dat gewoon heel leuk vinden. En dat die goeie klik best lastig te vinden kan zijn maar waarschijnlijk ken je indirect veel meer mensen dan je denkt?
Kun je het niet gewoon proberen? Of misschien ook nog wat breder in je vrienden/netwerk aangeven dat je hierover nadenkt?
Ik heb bijvoorbeeld een vriendin met een sociaal zeer sterke dochter van 6, die ook waanzinnig leuk speelt met mijn niet al te makkelijke zoontje van 3. Ik maak er dan wel eens grapjes over dat hij weer ‘sociale les’ heeft, maar zowel vriendin als dochter vinden dat oprecht ook gewoon heel leuk en leerzaam. En ik weet zeker dat zij een speelafspraak met een kind als jouw zoontje meteen zou proberen als ze zoiets via via zou horen.
Nu klinkt het trouwens een beetje alsof ik wil zeggen dat sommige kinderen geschikt zijn als ‘therapiekind’
Zo bedoel ik het niet, maar juist dat met de goeie klik volgens mij alle partijen dat gewoon heel leuk vinden. En dat die goeie klik best lastig te vinden kan zijn maar waarschijnlijk ken je indirect veel meer mensen dan je denkt?
vrijdag 19 november 2021 om 12:30
Helemaal geen gekke vraag en ik zou het ook serieus overwegen. Maar met mijn eigen kind acht ik de kans klein dat het iets zou worden. Die is namelijk zelf niet zo flexibel en open voor nieuwe dingen en behoorlijk ongeduldig. Dus grote kans dat het geen match zou zijn. Wat betreft het matchen zou het juist fijn zijn als een eerste contact laagdrempelig is, zoals in een speeltuin of bij een disco of zo. Dan kunnen de kinderen samen kijken of er een klik is.
vrijdag 19 november 2021 om 12:37
Nog een tip Boannan:
Het kan het voor andere kinderen (en ouders) ook wat vergemakkelijken als jij je zoon iets laat doen waar aansluiting bij mogelijk is. Zelf merk ik, de zeldzame keren dat ik een kind met dergelijke aandoening tref buiten, het soms ook lastig is contact te maken. Stel dat jij ze zoon bijvoorbeeld kegels laat omrijden met zn rolstoel oid (ik verzin maar iets he… dit was het eerste wat in me opkwam), dan zouden mijn kinderen daar graag bij mee willen doen met hun fietsje ofzo. Dan ontstaat er hopelijk ook een soort niet geforceerde interactie waardoor het als ouders ook weer makkelijker is om aan de praat te raken. Zelf heb ik als ik een kindje met beperking in een rolstoel naast een bankje zie zitten met pa/ma ook niet direct de indruk dat ik er op af moet stappen voor een praatje, en zelf is het lastig om in te schatten wat wel in de macht van desbetreffende kind ligt. Een aangeboden opening waar mijn kind(eren) zelf op reageren maakt het dan voor mij als moeder wel wat makkelijker om die stap te zetten. (Zal ook niet voor iedereen opgaan natuurlijk; puur mn eigen referentiekader)
Het kan het voor andere kinderen (en ouders) ook wat vergemakkelijken als jij je zoon iets laat doen waar aansluiting bij mogelijk is. Zelf merk ik, de zeldzame keren dat ik een kind met dergelijke aandoening tref buiten, het soms ook lastig is contact te maken. Stel dat jij ze zoon bijvoorbeeld kegels laat omrijden met zn rolstoel oid (ik verzin maar iets he… dit was het eerste wat in me opkwam), dan zouden mijn kinderen daar graag bij mee willen doen met hun fietsje ofzo. Dan ontstaat er hopelijk ook een soort niet geforceerde interactie waardoor het als ouders ook weer makkelijker is om aan de praat te raken. Zelf heb ik als ik een kindje met beperking in een rolstoel naast een bankje zie zitten met pa/ma ook niet direct de indruk dat ik er op af moet stappen voor een praatje, en zelf is het lastig om in te schatten wat wel in de macht van desbetreffende kind ligt. Een aangeboden opening waar mijn kind(eren) zelf op reageren maakt het dan voor mij als moeder wel wat makkelijker om die stap te zetten. (Zal ook niet voor iedereen opgaan natuurlijk; puur mn eigen referentiekader)
vrijdag 19 november 2021 om 13:17
boontje89 schreef: ↑19-11-2021 12:37Nog een tip Boannan:
Het kan het voor andere kinderen (en ouders) ook wat vergemakkelijken als jij je zoon iets laat doen waar aansluiting bij mogelijk is. Zelf merk ik, de zeldzame keren dat ik een kind met dergelijke aandoening tref buiten, het soms ook lastig is contact te maken. Stel dat jij ze zoon bijvoorbeeld kegels laat omrijden met zn rolstoel oid (ik verzin maar iets he… dit was het eerste wat in me opkwam), dan zouden mijn kinderen daar graag bij mee willen doen met hun fietsje ofzo. Dan ontstaat er hopelijk ook een soort niet geforceerde interactie waardoor het als ouders ook weer makkelijker is om aan de praat te raken. Zelf heb ik als ik een kindje met beperking in een rolstoel naast een bankje zie zitten met pa/ma ook niet direct de indruk dat ik er op af moet stappen voor een praatje, en zelf is het lastig om in te schatten wat wel in de macht van desbetreffende kind ligt. Een aangeboden opening waar mijn kind(eren) zelf op reageren maakt het dan voor mij als moeder wel wat makkelijker om die stap te zetten. (Zal ook niet voor iedereen opgaan natuurlijk; puur mn eigen referentiekader)
Dit vind ik een hele goede. Mijn kind (over een paar weken 2) zou het uitgieren. Hij de kegels neerzetten en dan iemand in een rolstoel (wat hij echt zó interessant vindt trouwens) die alles omstoot. Nou is een 2 jarige geen leuk speelkamaraadje voor je zoon, maar ik kan me deze interactie meteen voorstellen.
vrijdag 19 november 2021 om 15:33
Dank!Pergamon schreef: ↑19-11-2021 10:41Ik zou zo'n oproepje helemaal niet gek vinden. Mijn kind is nu nog te jong voor zo'n afspraakje, maar ik zou het op wat latere leeftijd ook zeker aan hem voorleggen en bespreken. Ik ben social niet altijd even vaardig, maar bijvoorbeeld met zo'n kinderdisco afspreken en dan ook plezier hebben met je zoon zou ik heel graag doen. Ik zou mijn kinderen daar ook proberen in mee te nemen. Een speelafspraakje zou ik spannender vinden, omdat het dan 1:1 is en als het niet klikt dan zit je daar meteen zo. 'Neutraal terrein' van zo'n kinderdisco is dan wat 'veiliger'. Kan je misschien contact opnemen met de organisatie van de kinderdisco en vragen of zij kunnen bemiddelen / mensen kunnen aanspreken / uitnodigen. Er zijn wellicht meerdere kinderen in de omgeving die baat zullen hebben bij een eer inclusievere kinderdisco.
Bij ons in de stad is trouwens ook de stichting "Toegankelijk [naam stad]". Zij zorgen er o.a. voor dat bij een van de grotere speeltuinen hier ook rolstoeltoegankelijke speeltoestellen zijn etc. Ook komt de cluster 4 school vaak daar spelen, waardoor het een plek is waar altijd wel andere kinderen met een beperking zijn.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 15:34
Dank voor de tips!cadiz schreef: ↑19-11-2021 11:04Zou hij kunnen profiteren van sociale vaardigheidstraining in een klein groepje? Soms wordt dat op scholen voor speciaal onderwijs aangeboden.
En anders zou je in jullie omgeving kunnen kijken naar aanbieders. Er zijn bijvoorbeeld specialistische ggz- instellingen die sociale vaardigheidstraining aanbieden voor kinderen met autisme en/ of lvb. Het lijkt mij dat bijvoorbeeld het jeugdteam van de gemeente of eventueel de huisarts zicht heeft op de sociale kaart voor deze vraag.
En misschien zou dit ook iets zijn waar
buurtgezinnen (te vinden via Google) voor open staat. Wellicht de moeite waard om te overleggen/ informeren.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 15:34
Dank voor de tips!brown22 schreef: ↑19-11-2021 11:29Zo'n oproep vind ik totaal niet zielig. Waarom zouden anderen wel hulp mogen vragen en jullie niet?
Zou je school eens kunnen vragen of zij tips hebben? Misschien dat meer ouders van klasgenoten hier tegenaan lopen en/of inmiddels wat gevonden hebben.
Een oproep doen bij een vrijwilligers organisatie (die ervaring hebben met kinderen zoals jullie zoon)?
Bij de gemeente eens vragen wat voor voorzieningen er zijn?
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 15:34
Ik dacht ook aan “buurtgezinnen”. Dat zit in onze stad, waar dit soort zaken “geregeld” worden. Waar zou je verder aansluiting kunnen vinden? Klinkt gek, ik zou bij ons zelfs denken aan onze (zeer sociale) wijk coördinator van de gemeente. Ik denk dat hij hiervoor best benaderd wil worden om er over mee te denken. . En hij kent veel mensen…
Zit er iemand in je wijk die veel contacten heeft? Iemand die veel mensen kent? Die weet misschien iemand die je verder kan helpen.
Zit er iemand in je wijk die veel contacten heeft? Iemand die veel mensen kent? Die weet misschien iemand die je verder kan helpen.
vrijdag 19 november 2021 om 15:35
Dank! Ik weet ook zeker dat meer ouders daar open voor staan maar zich misschien niet willen opdringen.Positivevibes schreef: ↑19-11-2021 11:50Ik zou zoiets niet zielig vinden hoor. En ik zou er ook best voor open staan, afhankelijk van of ik denk dat mijn kind daar de juiste voor is.
Kun je het niet gewoon proberen? Of misschien ook nog wat breder in je vrienden/netwerk aangeven dat je hierover nadenkt?
Ik heb bijvoorbeeld een vriendin met een sociaal zeer sterke dochter van 6, die ook waanzinnig leuk speelt met mijn niet al te makkelijke zoontje van 3. Ik maak er dan wel eens grapjes over dat hij weer ‘sociale les’ heeft, maar zowel vriendin als dochter vinden dat oprecht ook gewoon heel leuk en leerzaam. En ik weet zeker dat zij een speelafspraak met een kind als jouw zoontje meteen zou proberen als ze zoiets via via zou horen.
Nu klinkt het trouwens een beetje alsof ik wil zeggen dat sommige kinderen geschikt zijn als ‘therapiekind’
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 15:37
Dank voor de tip! Goed idee om idd eens een activiteit te verzinnen en dat te communiceren in plaats van het bij de ander neer te leggen!boontje89 schreef: ↑19-11-2021 12:37Nog een tip Boannan:
Het kan het voor andere kinderen (en ouders) ook wat vergemakkelijken als jij je zoon iets laat doen waar aansluiting bij mogelijk is. Zelf merk ik, de zeldzame keren dat ik een kind met dergelijke aandoening tref buiten, het soms ook lastig is contact te maken. Stel dat jij ze zoon bijvoorbeeld kegels laat omrijden met zn rolstoel oid (ik verzin maar iets he… dit was het eerste wat in me opkwam), dan zouden mijn kinderen daar graag bij mee willen doen met hun fietsje ofzo. Dan ontstaat er hopelijk ook een soort niet geforceerde interactie waardoor het als ouders ook weer makkelijker is om aan de praat te raken. Zelf heb ik als ik een kindje met beperking in een rolstoel naast een bankje zie zitten met pa/ma ook niet direct de indruk dat ik er op af moet stappen voor een praatje, en zelf is het lastig om in te schatten wat wel in de macht van desbetreffende kind ligt. Een aangeboden opening waar mijn kind(eren) zelf op reageren maakt het dan voor mij als moeder wel wat makkelijker om die stap te zetten. (Zal ook niet voor iedereen opgaan natuurlijk; puur mn eigen referentiekader)
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 15:40
Dat ken ik wel en we hebben ook een sociaal wijkteam persoon. Maar voor mijn gevoel is dat toch meer voor mensen die het moeilijk hebben. Daar schaar ik ons gelukkig niet onderdeenje schreef: ↑19-11-2021 15:34Ik dacht ook aan “buurtgezinnen”. Dat zit in onze stad, waar dit soort zaken “geregeld” worden. Waar zou je verder aansluiting kunnen vinden? Klinkt gek, ik zou bij ons zelfs denken aan onze (zeer sociale) wijk coördinator van de gemeente. Ik denk dat hij hiervoor best benaderd wil worden om er over mee te denken. . En hij kent veel mensen…
Zit er iemand in je wijk die veel contacten heeft? Iemand die veel mensen kent? Die weet misschien iemand die je verder kan helpen.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 18:09
In België bestaat akabe, scouting voor kinderen met een beperking. Geen idee of dit ook in Nederland bestaat. Het gaat over gemengde groepen, of gemengde activiteiten voor kinderen met en zonder beperking.
Op die manier leer je misschien ook andere ouders kennen.
Ook steeds meer sportclubs hebben een werking voor kinderen met een beperking.
Op die manier leer je misschien ook andere ouders kennen.
Ook steeds meer sportclubs hebben een werking voor kinderen met een beperking.
vrijdag 19 november 2021 om 19:36
Of, en dit klinkt mogelijk onaardiger dan ik het bedoel, niet weten dat het een probleem is wat speelt.
Of ze durven niet, uit angst iets verkeerd te doen, etc.
Als je zelf een opening bied, maakt het voor sommige ouders makkelijker om er op in te gaan.
vrijdag 19 november 2021 om 20:28
Mijn zoontje is verstandelijk beperkt en heeft vermoedelijk een vorm van autisme. Hij is pas 5 jaar, dus misschien dat mijn ervaringen totaal niet op gaan voor een 9 jarige 
Mijn zoontje heeft ook moeite met contact leggen, maar wil dit wel graag. Hij realiseert zich alleen nooit dat dingen die hij niet fijn vindt, zoals slaan, een ander ook niet fijn vindt. Wij zijn hem dus hele duidelijke instructies gaan geven in hoe hij contact kan leggen. Maar tegelijk hem ook heel duidelijk uitgelegd wanneer iemand iets wel wil en wanneer niet. Het lijkt nu langzaamaan steeds een beetje beter te gaan, maar we zijn er helaas nog lang niet.
Mocht je toevallig in de buurt van Eindhoven wonen. Op de mytylschool in Eindhoven wordt op woensdagmiddag wekelijks dansles gegeven. Mijn zoontje heeft dat een tijdje gedaan en vond dat geweldig. Ze hoeven niet te praten, alleen samen te bewegen (voor hoever ze mee kunnen doen, en kinderen zijn erg fantasierijk daarin merkte ik
) Ook zijn er in de regio speciale zwemlessen die gegeven worden. Het is online even zoeken, maar aanbod is er wel
Verder proberen wij situaties altijd zo 'normaal mogelijk' te maken. Enerzijds vind ik dat mensen mijn zoontje moeten accepteren zoals hij is, anderzijds weet ik dat de hele wereld zich niet aan hem aan kan en zal passen. Ik probeer de situaties eigenlijk, zonder dat hij het direct door heeft, voor iedereen zo makkelijk mogelijk te laten verlopen zegmaar.
Bij die vriendin met zoontje zou je bijvoorbeeld wat speelgoed kunnen leggen dat zij tevoorschijn haalt als jullie komen - haar zoontje weet dat het niet zijn speelgoed is, dus heeft geen reden tot 'klagen' en tegelijk is het ook geen probleem als jouw zoontje kwijlt in zijn enthousiasme. Kinderdisco, ik zou gewoon samen gaan en zelf je zoon direct meenemen de dansvloer op! Andere kinderen kunnen zien wat hij kan en jouw zoontje heeft de tijd van zijn leven. Het zou mij niets verbazen als de contacten dan vanzelf komen
Ik hoop dat je er iets aan hebt en eventueel mee vooruit kan. Bij mijn zoontje werkt het allemaal goed tot nu toe, maar ik realiseer me terdege dat hij en een stuk jonger is en alleen verstandelijk beperkt is.
Mijn zoontje heeft ook moeite met contact leggen, maar wil dit wel graag. Hij realiseert zich alleen nooit dat dingen die hij niet fijn vindt, zoals slaan, een ander ook niet fijn vindt. Wij zijn hem dus hele duidelijke instructies gaan geven in hoe hij contact kan leggen. Maar tegelijk hem ook heel duidelijk uitgelegd wanneer iemand iets wel wil en wanneer niet. Het lijkt nu langzaamaan steeds een beetje beter te gaan, maar we zijn er helaas nog lang niet.
Mocht je toevallig in de buurt van Eindhoven wonen. Op de mytylschool in Eindhoven wordt op woensdagmiddag wekelijks dansles gegeven. Mijn zoontje heeft dat een tijdje gedaan en vond dat geweldig. Ze hoeven niet te praten, alleen samen te bewegen (voor hoever ze mee kunnen doen, en kinderen zijn erg fantasierijk daarin merkte ik
) Ook zijn er in de regio speciale zwemlessen die gegeven worden. Het is online even zoeken, maar aanbod is er wel Verder proberen wij situaties altijd zo 'normaal mogelijk' te maken. Enerzijds vind ik dat mensen mijn zoontje moeten accepteren zoals hij is, anderzijds weet ik dat de hele wereld zich niet aan hem aan kan en zal passen. Ik probeer de situaties eigenlijk, zonder dat hij het direct door heeft, voor iedereen zo makkelijk mogelijk te laten verlopen zegmaar.
Bij die vriendin met zoontje zou je bijvoorbeeld wat speelgoed kunnen leggen dat zij tevoorschijn haalt als jullie komen - haar zoontje weet dat het niet zijn speelgoed is, dus heeft geen reden tot 'klagen' en tegelijk is het ook geen probleem als jouw zoontje kwijlt in zijn enthousiasme. Kinderdisco, ik zou gewoon samen gaan en zelf je zoon direct meenemen de dansvloer op! Andere kinderen kunnen zien wat hij kan en jouw zoontje heeft de tijd van zijn leven. Het zou mij niets verbazen als de contacten dan vanzelf komen
Ik hoop dat je er iets aan hebt en eventueel mee vooruit kan. Bij mijn zoontje werkt het allemaal goed tot nu toe, maar ik realiseer me terdege dat hij en een stuk jonger is en alleen verstandelijk beperkt is.
vrijdag 19 november 2021 om 21:32
Misschien een gekke suggestie, maar misschien een jonger kind? Toen ik 5 was ofzo, schijn ik een hele zomervakantie te hebben gespeeld met een kind van 13 in een rolstoel met verstandelijke beperking. Wij zaten qua belevingswereld dichter bij elkaar dan zij met andere dertienjarigen. We kleurden schijnbaar samen. Ik kan me dat nog wel heel vaag herinneren, maar heb me toen nooit gerealiseerd dat zij ‘anders’ was. Ik kon me bijvoorbeeld ook niet herinneren dat zij rolstoelafhankelijk was, dat vertelde mijn moeder jaren later toen ik een foto van haar en mij zag.
Succes TO, kan me je wens goed voorstellen. Er zijn dus wel kinderen - zoals ik kennelijk - die ermee overweg kunnen, maar hoe je die vindt… lastig.
Succes TO, kan me je wens goed voorstellen. Er zijn dus wel kinderen - zoals ik kennelijk - die ermee overweg kunnen, maar hoe je die vindt… lastig.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 19 november 2021 om 22:27
Ik ben de zoveelste al geloof ik, maar ik zou ook op je oproepje reageren. Mijn eerste reactie op je OP was; ik zet mijn kinderen in de auto en we komen wel een keer je kant op. Ik heb al veel van je gelezen over je zoon en mijn oudste kan daadwerkelijk met iedereen overweg. Maar volgens mij wonen we precies aan de andere kant van het land, dus daar ben je ook niet mee geholpen.
zaterdag 20 november 2021 om 08:42
Sommige kinderen hebben dit van nature. Wij waren deze zomer mee met een schoolreisje van de klas van oudste zoon. Dat was bij een grote speeltuin waar ook speeltoestellen zijn voor kinderen in een rolstoel.
En 1 van zijn klasgenootjes werd geklierd door een paar jongens. Hij vond dat zo onrechtvaardig dat hij de hele tijd bij dat klasgenootje bleef. Om met hem te spelen maar ook om te helpen. Dat ontroerde mij enorm. En dat was al een wat ouder jongetje van rond de 10 jaar.
En 1 van zijn klasgenootjes werd geklierd door een paar jongens. Hij vond dat zo onrechtvaardig dat hij de hele tijd bij dat klasgenootje bleef. Om met hem te spelen maar ook om te helpen. Dat ontroerde mij enorm. En dat was al een wat ouder jongetje van rond de 10 jaar.
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 20 november 2021 om 15:38
Mijn jongste heeft ook zo'n klasgenootje. Jongetje (9 jaar) is zwaar gekant tegen pesten en niet omdat het hem dat geleerd is, maar omdat dat zijn overtuiging is. Ik vind dat heel mooi om te zien.Maleficent schreef: ↑20-11-2021 08:42Sommige kinderen hebben dit van nature. Wij waren deze zomer mee met een schoolreisje van de klas van oudste zoon. Dat was bij een grote speeltuin waar ook speeltoestellen zijn voor kinderen in een rolstoel.
En 1 van zijn klasgenootjes werd geklierd door een paar jongens. Hij vond dat zo onrechtvaardig dat hij de hele tijd bij dat klasgenootje bleef. Om met hem te spelen maar ook om te helpen. Dat ontroerde mij enorm. En dat was al een wat ouder jongetje van rond de 10 jaar.
