Kinderen
alle pijlers
Gehandicapt kind leren samen spelen
vrijdag 19 november 2021 om 09:44
Wist even niet zo goed hoe ik de topic titel moest omschrijven.
Ik heb een zoontje van 9. Hij is meervoudig gehandicapt. Onder andere een (licht) verstandelijke beperking, ASS en verlamd vanaf zijn borst dus volledig rolstoelgebonden (rolt wel zelf). Hij kan inmiddels een beetje praten maar dat is niet altijd goed verstaanbaar.
Hij gaat naar speciaal onderwijs (tyltyl/mytyl combi) en gisteren jaargesprek gehad. Hij laat op school ongewenst gedrag zien naar andere kinderen. Knijpen, kinderen 'aanrijden' met zijn rolstoel, grijpen en aan kleding trekken. Dat klinkt heel naar maar eigenlijk geeft school aan dat hij gewoon contact wil maken en mee wil spelen. Het begint vaak tijdens het buitenspelen als ze allemaal wild doen en achter elkaar aan rennen maar hij blijft dan vaak in dat baldadige gedrag hangen.
Thuis zien we dit gedrag niet maar dat komt ook omdat hij enig kind is en hij eigenlijk zelden met een ander kind speelt thuis. Dat zou ik wel graag willen maar is gewoon lastig. We zijn wat oudere ouders en hebben weinig vrienden met kinderen in zijn leeftijdscategorie. En de kinderen die er zijn willen niet met hem spelen. Hij reageert natuurlijk anders.
Ook in het dorp vinden we het moeilijk om aansluiting te vinden bij ouders met kinderen. We gaan bijvoorbeeld wel vaak naar kinderactiviteiten maar dan kan hij vaak niet meedoen en als hij wel mee kan doen (zoals met de kinderdisco) dan valt hij volledig buiten de groep. Ik ken al die ouders ook niet omdat we nog niet heel lang in het dorp wonen en hij ook niet naar dezelfde school gaat. Ook via school is er nu geen contact tussen ouders vanwege corona. In ons dorp wonen er geen kinderen die naar dezelfde school gaan.
Dus ik vraag me af hoe we het hem dan kunnen leren om gezellig samen te spelen. Ik zit weleens te denken om op ons prikbord van het dorp toch een oproepje te plaatsen maar ik durf niet zo goed. Wil niet dat hij of wij zielig gevonden worden. Misschien had ik stiekem wel gehoopt dat dat vanzelf zou komen nu hij wat ouder is en ook aansluiting zoekt maar dat is dus niet zo helaas.
Ik weet trouwens dat andere ouders in onze situatie tegen hetzelfde aan lopen. De Stichting voor het Gehandicapte Kind heeft er niet voor niets een campagne voor ingezet.
Maar ik weet ook dat veel gezinnen naast hun gehandicapte kind ook nog gezonde kinderen hebben en daardoor er automatisch meer aansluiting is.
Ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie dat zouden vinden als iemand die je niet of nauwelijks kent met een gehandicapt kind zo'n oproepje zou doen en aan zou geven behoefte te hebben aan speeldates voor zijn/haar kind.
Ik heb een zoontje van 9. Hij is meervoudig gehandicapt. Onder andere een (licht) verstandelijke beperking, ASS en verlamd vanaf zijn borst dus volledig rolstoelgebonden (rolt wel zelf). Hij kan inmiddels een beetje praten maar dat is niet altijd goed verstaanbaar.
Hij gaat naar speciaal onderwijs (tyltyl/mytyl combi) en gisteren jaargesprek gehad. Hij laat op school ongewenst gedrag zien naar andere kinderen. Knijpen, kinderen 'aanrijden' met zijn rolstoel, grijpen en aan kleding trekken. Dat klinkt heel naar maar eigenlijk geeft school aan dat hij gewoon contact wil maken en mee wil spelen. Het begint vaak tijdens het buitenspelen als ze allemaal wild doen en achter elkaar aan rennen maar hij blijft dan vaak in dat baldadige gedrag hangen.
Thuis zien we dit gedrag niet maar dat komt ook omdat hij enig kind is en hij eigenlijk zelden met een ander kind speelt thuis. Dat zou ik wel graag willen maar is gewoon lastig. We zijn wat oudere ouders en hebben weinig vrienden met kinderen in zijn leeftijdscategorie. En de kinderen die er zijn willen niet met hem spelen. Hij reageert natuurlijk anders.
Ook in het dorp vinden we het moeilijk om aansluiting te vinden bij ouders met kinderen. We gaan bijvoorbeeld wel vaak naar kinderactiviteiten maar dan kan hij vaak niet meedoen en als hij wel mee kan doen (zoals met de kinderdisco) dan valt hij volledig buiten de groep. Ik ken al die ouders ook niet omdat we nog niet heel lang in het dorp wonen en hij ook niet naar dezelfde school gaat. Ook via school is er nu geen contact tussen ouders vanwege corona. In ons dorp wonen er geen kinderen die naar dezelfde school gaan.
Dus ik vraag me af hoe we het hem dan kunnen leren om gezellig samen te spelen. Ik zit weleens te denken om op ons prikbord van het dorp toch een oproepje te plaatsen maar ik durf niet zo goed. Wil niet dat hij of wij zielig gevonden worden. Misschien had ik stiekem wel gehoopt dat dat vanzelf zou komen nu hij wat ouder is en ook aansluiting zoekt maar dat is dus niet zo helaas.
Ik weet trouwens dat andere ouders in onze situatie tegen hetzelfde aan lopen. De Stichting voor het Gehandicapte Kind heeft er niet voor niets een campagne voor ingezet.
Maar ik weet ook dat veel gezinnen naast hun gehandicapte kind ook nog gezonde kinderen hebben en daardoor er automatisch meer aansluiting is.
Ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie dat zouden vinden als iemand die je niet of nauwelijks kent met een gehandicapt kind zo'n oproepje zou doen en aan zou geven behoefte te hebben aan speeldates voor zijn/haar kind.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 09:56
In het dorp zullen ze jullie al gezien hebben, dus als mensen jullie zielig zouden vinden, dan vinden ze dat nu ook al. Lekker belangrijk.
Ik zou zo'n oproepje in eerste instantie niet zielig vinden, net zoals ik andere oproepjes bij de supermarkt niet zielig vind, behalve misschien het oproepje van een man die "een knappe vrouw" zoekt om bij hem schoon te maken.
Hoe doen de ouders dat van de klasgenootjes van je zoon? Niet iedereen zal meerdere kinderen hebben, toch?
Ik zou zo'n oproepje in eerste instantie niet zielig vinden, net zoals ik andere oproepjes bij de supermarkt niet zielig vind, behalve misschien het oproepje van een man die "een knappe vrouw" zoekt om bij hem schoon te maken.
Hoe doen de ouders dat van de klasgenootjes van je zoon? Niet iedereen zal meerdere kinderen hebben, toch?
vrijdag 19 november 2021 om 10:00
Nou ik ken eigenlijk weinig ouders van een gehandicapt kind die maar 1 kind hebben. Ik weet dat alle kinderen in de klas van mijn zoontje wel minstens 1 broertje of zusje hebben. Maar de meeste ouders ken ik niet. Sinds corona komen we al niet meer op school. En klas is klein. 9 kindjes totaal. Komen ook veelal niet uit onze regio.hagelslagjes schreef: ↑19-11-2021 09:56In het dorp zullen ze jullie al gezien hebben, dus als mensen jullie zielig zouden vinden, dan vinden ze dat nu ook al. Lekker belangrijk.
Ik zou zo'n oproepje in eerste instantie niet zielig vinden, net zoals ik andere oproepjes bij de supermarkt niet zielig vind, behalve misschien het oproepje van een man die "een knappe vrouw" zoekt om bij hem schoon te maken.
Hoe doen de ouders dat van de klasgenootjes van je zoon? Niet iedereen zal meerdere kinderen hebben, toch?
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 10:02
Ik heb een zoon met autisme en verstandelijke beperking en een dochter zonder beperking, maar zij hebben ook nooit veel samen gespeeld, hoor. Ze is lief tegen hem en ze zal altijd voor hem opkomen, maar echt samen dingen doen, daarvoor lopen hun belevingswerelden te ver uit elkaar. Hij heeft ook geen aansluiting bij de kinderen die komen spelen.
Buiten het kinderdagcentrum speelt hij dus ook niet met anderen. We hebben in het verleden wel eens geprobeerd af te spreken, maar dat is nooit gelukt.Momenteel heb ik ook niet het idee dat hij daar veel behoefte aan heeft. Hij heeft zijn activiteiten met de kinderen uit zijn groep en thuis is gewoon thuis en speelt hij zelf.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 19 november 2021 om 10:04
Ik zou zo'n oproepje trouwens helemaal niet raar vinden. Ik zie het ook wel eens voorbij komen op de Facebookpagina voor ouders van kinderen met autisme en een verstandelijke beperking. Als het in de buurt zou zijn en ik zou denken dat mijn zoon en dat kind aansluiting zouden kunnen hebben zou ik het ook best wel eens willen proberen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 19 november 2021 om 10:04
En een speeldate met 1 van de kinderen uit zijn klas? Ze zijn misschien wat minder druk als het niet in de groep plaats vind?
Het klinkt misschien wat onaardig, maar kinderen die het niet gewend zijn die vinden het vaak eng. Ik zie dat ook als mijn jongste zoon vriendjes mee heeft die nooit mensen zien met een beperking. Die vinden het allemaal maar spannend (wat ik ook snap hoor) terwijl kinderen die er gewend aan zijn, omdat ze een broer of zus hebben met een beperking, of omdat ze een ouder hebben die in de zorg werkt, en dan wel eens meegaan naar het werk, die hebben zelf al wat meer de flow dat dingen anders gaan dan verwacht. Eigenlijk zou je een beetje hier moeten zoeken, want een speeldate met een kind die stijf staat van de spanning is voor allebei niet leuk.
Het klinkt misschien wat onaardig, maar kinderen die het niet gewend zijn die vinden het vaak eng. Ik zie dat ook als mijn jongste zoon vriendjes mee heeft die nooit mensen zien met een beperking. Die vinden het allemaal maar spannend (wat ik ook snap hoor) terwijl kinderen die er gewend aan zijn, omdat ze een broer of zus hebben met een beperking, of omdat ze een ouder hebben die in de zorg werkt, en dan wel eens meegaan naar het werk, die hebben zelf al wat meer de flow dat dingen anders gaan dan verwacht. Eigenlijk zou je een beetje hier moeten zoeken, want een speeldate met een kind die stijf staat van de spanning is voor allebei niet leuk.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 19 november 2021 om 10:06
Dat tweede is herkenbaar, mijn dochter had ook een vriendinnetje dat, toen ze kleiner was, een beetje bang was voor mijn zoon en dan ook niet naar de wc durfde als hij beneden was bijvoorbeeld. Ik snapte dat ook best, voor haar is het toch een grotere jongen die harde geluiden maakt en onvoorspelbaar gedrag vertoont.Maleficent schreef: ↑19-11-2021 10:04En een speeldate met 1 van de kinderen uit zijn klas? Ze zijn misschien wat minder druk als het niet in de groep plaats vind?
Het klinkt misschien wat onaardig, maar kinderen die het niet gewend zijn die vinden het vaak eng. Ik zie dat ook als mijn jongste zoon vriendjes mee heeft die nooit mensen zien met een beperking. Die vinden het allemaal maar spannend (wat ik ook snap hoor) terwijl kinderen die er gewend aan zijn, omdat ze een broer of zus hebben met een beperking, of omdat ze een ouder hebben die in de zorg werkt, en dan wel eens meegaan naar het werk, die hebben zelf al wat meer de flow dat dingen anders gaan dan verwacht. Eigenlijk zou je een beetje hier moeten zoeken, want een speeldate met een kind die stijf staat van de spanning is voor allebei niet leuk.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 19 november 2021 om 10:08
Onze oudste heeft ook nooit samen gespeeld met anderen, hij vindt het wel leuk als ze in mijn omgeving zijn, en om naar ze te kijken als ze iets leuks doen, maar het 'spelen' wordt vaak wel begeleid door een ander. Dus dat ze samen een activiteit doen waarbij ze geholpen worden om het een soort van samen te doen.
Hij heeft ook heel weinig samen met zijn broertje gespeeld. Wel naast elkaar, niet met elkaar, dus samen in de zandbak rommelen of samen in de plassen stampen. Dat soort dingen. Daar genoot hij wel van hoor, en de jongste ook. maar het is niet te vergelijken met het spelen hoe mijn jongste het doet met zijn vriendjes.
Hij heeft ook heel weinig samen met zijn broertje gespeeld. Wel naast elkaar, niet met elkaar, dus samen in de zandbak rommelen of samen in de plassen stampen. Dat soort dingen. Daar genoot hij wel van hoor, en de jongste ook. maar het is niet te vergelijken met het spelen hoe mijn jongste het doet met zijn vriendjes.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 19 november 2021 om 10:08
Bij onze zoon begint die behoefte er nu wel te komen. Een vriendin van mij heeft een gezonde zoon van 7 en die komt nog weleens koffie drinken en neemt zoon mee. Dat vindt mijn zoon geweldig en dan kan hij nergens anders meer over praten en als ze dan weer naar huis gaan vindt hij dat echt jammer. Andersom is dat enthousiasme er veel minder dus ik wil daar ook niet teveel druk op zetten. Haar zoontje zegt nu al dingen als 'ik wil niet dat hij met mijn speelgoed speelt want dan kwijlt hij erop' enzo.Susan schreef: ↑19-11-2021 10:02Ik heb een zoon met autisme en verstandelijke beperking en een dochter zonder beperking, maar zij hebben ook nooit veel samen gespeeld, hoor. Ze is lief tegen hem en ze zal altijd voor hem opkomen, maar echt samen dingen doen, daarvoor lopen hun belevingswerelden te ver uit elkaar. Hij heeft ook geen aansluiting bij de kinderen die komen spelen.
Buiten het kinderdagcentrum speelt hij dus ook niet met anderen. We hebben in het verleden wel eens geprobeerd af te spreken, maar dat is nooit gelukt.Momenteel heb ik ook niet het idee dat hij daar veel behoefte aan heeft. Hij heeft zijn activiteiten met de kinderen uit zijn groep en thuis is gewoon thuis en speelt hij zelf.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 10:09
Ik heb een dochter van 9 met een lvb die op het tyltylonderwijs zit. Daarnaast hebben wij een dochter van 11.
Ik denk dat het gedrag dat jij beschrijft veel voorkomt bij ‘onze kinderen’, ongeacht of ze een broertje of zusje hebben of zien. Er komen bij ons regelmatig kinderen over de vloer voor zus, we hebben verschillende kinderen in ons netwerk en wonen in een kinderrijke buurt. Hoewel mijn dochter van 9 graag wil spelen met anderen en er dus mogelijkheden genoeg lijken te zijn, blijkt het gewoon erg moeilijk te zijn op de juiste manier aansluiting te vinden. Het eerste contact lukt haar vaak wel, maar daarna het samenspelen niet. Ze kan zich niet voegen naar de ander. Ook haken andere kinderen idd af omdat mijn dochter maar ‘raar’ is. Wordt er wild gedaan, is mijn dochter van de partij, maar gaat ze ook altijd net te lang en op de verkeerde manier door. Ik zit er bovenop om het te begeleiden, maar ze lijkt er niet van te leren. Zielig want ze wil zo graag. Als er wel eens een klasgenootje meekomt naar huis, zie ik bij de ander precies hetzelfde gedrag. Ik ben dus niet zo’n fan van deze speelafspraakjes. Naast dat ik het een hele verantwoordelijkheid vind de zorg voor een kind met beperking van een ander te hebben, vind ik het heel hard werken. Uiteindelijk zit ik alleen maar naar de klok te kijken of het kind al opgehaald wordt. Er is al lang ruzie, ze willen hele andere dingen en ik probeer dat allemaal maar op te lossen.
Ik denk dat het gedrag dat jij beschrijft veel voorkomt bij ‘onze kinderen’, ongeacht of ze een broertje of zusje hebben of zien. Er komen bij ons regelmatig kinderen over de vloer voor zus, we hebben verschillende kinderen in ons netwerk en wonen in een kinderrijke buurt. Hoewel mijn dochter van 9 graag wil spelen met anderen en er dus mogelijkheden genoeg lijken te zijn, blijkt het gewoon erg moeilijk te zijn op de juiste manier aansluiting te vinden. Het eerste contact lukt haar vaak wel, maar daarna het samenspelen niet. Ze kan zich niet voegen naar de ander. Ook haken andere kinderen idd af omdat mijn dochter maar ‘raar’ is. Wordt er wild gedaan, is mijn dochter van de partij, maar gaat ze ook altijd net te lang en op de verkeerde manier door. Ik zit er bovenop om het te begeleiden, maar ze lijkt er niet van te leren. Zielig want ze wil zo graag. Als er wel eens een klasgenootje meekomt naar huis, zie ik bij de ander precies hetzelfde gedrag. Ik ben dus niet zo’n fan van deze speelafspraakjes. Naast dat ik het een hele verantwoordelijkheid vind de zorg voor een kind met beperking van een ander te hebben, vind ik het heel hard werken. Uiteindelijk zit ik alleen maar naar de klok te kijken of het kind al opgehaald wordt. Er is al lang ruzie, ze willen hele andere dingen en ik probeer dat allemaal maar op te lossen.
vrijdag 19 november 2021 om 10:11
Misschien heb ik er ook wel een te romantisch beeld erbij. Maar het gesprek gisteren triggerde me. De juf gaf aan dat hij zo graag mee wil spelen maar sociaal gewoon erg onhandig en fysiek is.Maleficent schreef: ↑19-11-2021 10:08Onze oudste heeft ook nooit samen gespeeld met anderen, hij vindt het wel leuk als ze in mijn omgeving zijn, en om naar ze te kijken als ze iets leuks doen, maar het 'spelen' wordt vaak wel begeleid door een ander. Dus dat ze samen een activiteit doen waarbij ze geholpen worden om het een soort van samen te doen.
Hij heeft ook heel weinig samen met zijn broertje gespeeld. Wel naast elkaar, niet met elkaar, dus samen in de zandbak rommelen of samen in de plassen stampen. Dat soort dingen. Daar genoot hij wel van hoor, en de jongste ook. maar het is niet te vergelijken met het spelen hoe mijn jongste het doet met zijn vriendjes.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 10:12
Wat mijn zoon heel leuk vindt, als er in de zomer in het zwembad groepen jongens in het water springen en bommetjes maken, om daar dan naar te kijken, en op een gegeven moment gaat hij dan ook erin springen. Echt interactie zoekt hij dan niet, al vindt hij het wel leuk als ze elkaar erin duwen en hem dan ook erin duwen.Maleficent schreef: ↑19-11-2021 10:08Onze oudste heeft ook nooit samen gespeeld met anderen, hij vindt het wel leuk als ze in mijn omgeving zijn, en om naar ze te kijken als ze iets leuks doen, maar het 'spelen' wordt vaak wel begeleid door een ander. Dus dat ze samen een activiteit doen waarbij ze geholpen worden om het een soort van samen te doen.
Hij heeft ook heel weinig samen met zijn broertje gespeeld. Wel naast elkaar, niet met elkaar, dus samen in de zandbak rommelen of samen in de plassen stampen. Dat soort dingen. Daar genoot hij wel van hoor, en de jongste ook. maar het is niet te vergelijken met het spelen hoe mijn jongste het doet met zijn vriendjes.
Mijn zoon heeft altijd heel erg van sensopathisch spel gehouden, dus met zand, modder, scheerschuim, vingerverf, en mijn dochter hield (en houdt) dan weer helemaal niet van vieze handen krijgen, dus dat ging nooit echt samen. Soms gingen ze samen verven, dan zat hij helemaal onder en zat zij keurig met een kwastje te werken, maar hij kon zich er toch nooit heel lang op concentreren.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 19 november 2021 om 10:13
Ik hoop niet dat jullie me verkeerd begrijpen hoor, want ik snap heel goed dat kinderen het spannend vinden. Ik heb zelf ook die flow niet van mezelf. Ik vind mijn eigen kind natuurlijk heel leuk nu, maar toen ik zelf kind was, wist ik ook totaal niet wat ik er mee aan moest (mijn vader werkte in een kantoor naast een woning met mensen met een beperking).
Ik had het als kind dan ook niet getrokken als ik dan op speeldate had gemoeten. Tegelijk denk ik wel dat het goed is als kinderen leren dat iedereen oke is zoals die is, maar je kunt zo'n natuurlijke flow niet afdwingen. Een kind moet zich er zelf ook fijn bij voelen anders is het voor de ander ook niet leuk, die voelen dat feilloos aan.
Ik had het als kind dan ook niet getrokken als ik dan op speeldate had gemoeten. Tegelijk denk ik wel dat het goed is als kinderen leren dat iedereen oke is zoals die is, maar je kunt zo'n natuurlijke flow niet afdwingen. Een kind moet zich er zelf ook fijn bij voelen anders is het voor de ander ook niet leuk, die voelen dat feilloos aan.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 19 november 2021 om 10:13
Oh dat is dus ook geen oplossing. Dank voor je eerlijkheid.Lumyn schreef: ↑19-11-2021 10:09Ik heb een dochter van 9 met een lvb die op het tyltylonderwijs zit. Daarnaast hebben wij een dochter van 11.
Ik denk dat het gedrag dat jij beschrijft veel voorkomt bij ‘onze kinderen’, ongeacht of ze een broertje of zusje hebben of zien. Er komen bij ons regelmatig kinderen over de vloer voor zus, we hebben verschillende kinderen in ons netwerk en wonen in een kinderrijke buurt. Hoewel mijn dochter van 9 graag wil spelen met anderen en er dus mogelijkheden genoeg lijken te zijn, blijkt het gewoon erg moeilijk te zijn op de juiste manier aansluiting te vinden. Het eerste contact lukt haar vaak wel, maar daarna het samenspelen niet. Ze kan zich niet voegen naar de ander. Ook haken andere kinderen idd af omdat mijn dochter maar ‘raar’ is. Wordt er wild gedaan, is mijn dochter van de partij, maar gaat ze ook altijd net te lang en op de verkeerde manier door. Ik zit er bovenop om het te begeleiden, maar ze lijkt er niet van te leren. Zielig want ze wil zo graag. Als er wel eens een klasgenootje meekomt naar huis, zie ik bij de ander precies hetzelfde gedrag. Ik ben dus niet zo’n fan van deze speelafspraakjes. Naast dat ik het een hele verantwoordelijkheid vind de zorg voor een kind met beperking van een ander te hebben, vind ik het heel hard werken. Uiteindelijk zit ik alleen maar naar de klok te kijken of het kind al opgehaald wordt. Er is al lang ruzie, ze willen hele andere dingen en ik probeer dat allemaal maar op te lossen.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 10:16
Kijken naar hoe andere kinderen spelen vindt mijn zoon ook geweldig. En het zwembad op vakantie is helemaal de bom!Susan schreef: ↑19-11-2021 10:12Wat mijn zoon heel leuk vindt, als er in de zomer in het zwembad groepen jongens in het water springen en bommetjes maken, om daar dan naar te kijken, en op een gegeven moment gaat hij dan ook erin springen. Echt interactie zoekt hij dan niet, al vindt hij het wel leuk als ze elkaar erin duwen en hem dan ook erin duwen.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 10:17
Ja dit soort dingen vindt mijn zoon ook helemaal leuk. Hij is dan ook ondeugend dat hij water over de ander heen wil gooien met een emmer en dat soort grapjes.Susan schreef: ↑19-11-2021 10:12Wat mijn zoon heel leuk vindt, als er in de zomer in het zwembad groepen jongens in het water springen en bommetjes maken, om daar dan naar te kijken, en op een gegeven moment gaat hij dan ook erin springen. Echt interactie zoekt hij dan niet, al vindt hij het wel leuk als ze elkaar erin duwen en hem dan ook erin duwen.
Of om te kijken dat de andere kinderen druk doen. Als ze heel hard rondjes fietsen op het plein ofzo, dan staat hij helemaal te stuiteren van plezier. Dus de interactie is vaak plezier krijgen als de anderen ook plezier hebben, maar dat doen ze dan niet samen.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 19 november 2021 om 10:19
Ik snap je heel goed. Ik had dat als kind ook niet getrokken een speeldate met een kind zoals mijn zoontje. Maar ergens zou ik dan wel willen dat als we naar de kinderdisco gaan in het dorp we niet compleet genegeerd worden. Dat vind ik wel moeilijk. En ik weet dat het is omdat ze ons niet kennen en de ouders weten allemaal niet wat ze moeten zeggen en de kinderen nemen dan weer een voorbeeld aan de ouders denk ik. We proberen zoveel mogelijk aan dat soort dingen mee te doen maar helaas wordt dat niet beter.Maleficent schreef: ↑19-11-2021 10:13Ik hoop niet dat jullie me verkeerd begrijpen hoor, want ik snap heel goed dat kinderen het spannend vinden. Ik heb zelf ook die flow niet van mezelf. Ik vind mijn eigen kind natuurlijk heel leuk nu, maar toen ik zelf kind was, wist ik ook totaal niet wat ik er mee aan moest (mijn vader werkte in een kantoor naast een woning met mensen met een beperking).
Ik had het als kind dan ook niet getrokken als ik dan op speeldate had gemoeten. Tegelijk denk ik wel dat het goed is als kinderen leren dat iedereen oke is zoals die is, maar je kunt zo'n natuurlijke flow niet afdwingen. Een kind moet zich er zelf ook fijn bij voelen anders is het voor de ander ook niet leuk, die voelen dat feilloos aan.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 10:20
We moeten dan wel altijd heel erg goed opletten, want als hij ziet dat oudere kinderen elkaar erin duwen gaat hij op een gegeven moment ook kinderen erin duwen, maar dat is dan ook nog wel eens een kind dat daar (mild uitgedrukt) niet zo van gediend is. Dus we moeten er dan wel echt bovenop zitten.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 19 november 2021 om 10:20
Toen de oudste nog wat jonger was deed ik wel allerlei activiteiten mee in de buurt. Het peuterochtendje bij de kinderboerderij (wat liedjes zingen in de kring, dieren voeren en een rondje op het paard), knutselactiviteiten in het buurthuis, dat soort.
Maar naarmate hij ouder werd kreeg ij meer gedragsproblemen en toen ging dat ook niet meer zo goed.
Maar naarmate hij ouder werd kreeg ij meer gedragsproblemen en toen ging dat ook niet meer zo goed.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 19 november 2021 om 10:22
Mijn zoon is 8 en ik zou op zo’n oproepje zeker ingaan. Niet alleen omdat ik denk dat het voor jou kind veel kan toevoegen, maar ik vind het ook belangrijk dat mijn kind andere aspecten van het leven leert kennen en leert omgaan met verschillende typen mensen (kinderen). Ik zou het wel zelf als ouder lastig vinden om te begeleiden denk ik. Ik ben zelf jong moeder geworden en ben sociaal niet heel sterk. Ik ben soms bang dat ik dan mensen kwets door iets verkeerds te zeggen, of dat ik niet zo goed kan bedenken wat voor activiteiten haalbaar zijn voor het andere kind. Ik weet niet in welk postcode gebied je woont, maar ik zit in het groene hart. Mocht je het leuk vinden om mij+zoon een keer over de vloer te hebben en in onze regio wonen (we hebben ook nog een peuter trouwens) mag je me een pb sturen hoor!
vrijdag 19 november 2021 om 10:23
Wij hebben hier een tijdje gehad dat er kinderen in de straat speelden die vervelende opmerkingen maakten of hem nadeden als ik langskwam met hem in de (grote) buggy. Dat vond ik echt heel erg. Hem interesseerde het niet zoveel volgens mij, maar ik vond dat zo harteloos. Dat je niet veel ervaring hebt met kinderen met een beperking, misschien niet weet hoe je moet reageren, oké, maar dit vond ik echt gewoon gemeen gedrag.
Heel raar was het ook, want ik kende die kinderen niet en op een gegeven moment waren ze ook gewoon weer verdwenen. De meeste kinderen die in de straat wonen kennen hem wel en weten wel zo'n beetje wat er met hem is.
Heel raar was het ook, want ik kende die kinderen niet en op een gegeven moment waren ze ook gewoon weer verdwenen. De meeste kinderen die in de straat wonen kennen hem wel en weten wel zo'n beetje wat er met hem is.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 19 november 2021 om 10:24
Dat is ook heel rot en voelt eenzaam. Ik herken wat je schrijft.boannan schreef: ↑19-11-2021 10:19Ik snap je heel goed. Ik had dat als kind ook niet getrokken een speeldate met een kind zoals mijn zoontje. Maar ergens zou ik dan wel willen dat als we naar de kinderdisco gaan in het dorp we niet compleet genegeerd worden. Dat vind ik wel moeilijk. En ik weet dat het is omdat ze ons niet kennen en de ouders weten allemaal niet wat ze moeten zeggen en de kinderen nemen dan weer een voorbeeld aan de ouders denk ik. We proberen zoveel mogelijk aan dat soort dingen mee te doen maar helaas wordt dat niet beter.
Wat dat betreft ben ik wel blij, ik hoop niet dat ik je hiermee kwets, dat we nog een zoontje hebben gekregen waardoor we iets meer in de maatschappij zijn komen te staan. En ons zoontje is ook wel echt trots op zijn broer en als we samen iets doen dan zorgt hij er zelf ook wel voor dat zijn broer zijn aandacht krijgt.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 19 november 2021 om 10:26
Ja dat trek ik ook slecht. Je mag er best van alles van vinden, maar pestgedrag is nooit oke.Susan schreef: ↑19-11-2021 10:23Wij hebben hier een tijdje gehad dat er kinderen in de straat speelden die vervelende opmerkingen maakten of hem nadeden als ik langskwam met hem in de (grote) buggy. Dat vond ik echt heel erg. Hem interesseerde het niet zoveel volgens mij, maar ik vond dat zo harteloos. Dat je niet veel ervaring hebt met kinderen met een beperking, misschien niet weet hoe je moet reageren, oké, maar dit vond ik echt gewoon gemeen gedrag.
Mijn zoon heeft het gelukkig niet echt in de gaten, maar ik heb al verscheidene keren andermans kinderen gecorrigeerd op vervelend gedrag jegens mijn zoon.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 19 november 2021 om 10:32
Wat lief! Helaas wonen we niet in dezelfde regio maar ik hoop dat ik bij mij in de regio ook mensen tegen kom die er zo als jij in staan.boontje89 schreef: ↑19-11-2021 10:22Mijn zoon is 8 en ik zou op zo’n oproepje zeker ingaan. Niet alleen omdat ik denk dat het voor jou kind veel kan toevoegen, maar ik vind het ook belangrijk dat mijn kind andere aspecten van het leven leert kennen en leert omgaan met verschillende typen mensen (kinderen). Ik zou het wel zelf als ouder lastig vinden om te begeleiden denk ik. Ik ben zelf jong moeder geworden en ben sociaal niet heel sterk. Ik ben soms bang dat ik dan mensen kwets door iets verkeerds te zeggen, of dat ik niet zo goed kan bedenken wat voor activiteiten haalbaar zijn voor het andere kind. Ik weet niet in welk postcode gebied je woont, maar ik zit in het groene hart. Mocht je het leuk vinden om mij+zoon een keer over de vloer te hebben en in onze regio wonen (we hebben ook nog een peuter trouwens) mag je me een pb sturen hoor!
Wees niet bang om iets verkeerds te zeggen. Wij hebben inmiddels vaak wel een olifantenhuid en zolang jij je kwetsbaar op durft te stellen kan ik me niet voorstellen dat je iets verkeerds kan zeggen.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 november 2021 om 10:34
Dat is toch eigenlijk bizar. Kijk dat de kinderen dat nog moeten leren dat snap ik wel. Bedoel het zijn kinderen. Maar dat je dan de ouders erop aan moet spreken vind ik te bizar voor woorden.Maleficent schreef: ↑19-11-2021 10:26Ja dat trek ik ook slecht. Je mag er best van alles van vinden, maar pestgedrag is nooit oke.
Mijn zoon heeft het gelukkig niet echt in de gaten, maar ik heb al verscheidene keren andermans kinderen gecorrigeerd op vervelend gedrag jegens mijn zoon.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
