Kinderen
alle pijlers
Gewenst zwanger/ongewenst alleenstaand
dinsdag 30 april 2019 om 20:49
Hoi Allemaal,
Na een enorm gevoel van eenzaamheid en verdriet mezelf toch maar hier aangemeld met de hoop ervaring op te doen, wellicht contacten te vinden met mensen die ook deze situatie kennen of gekend hebben en het ultieme doel om beter met de situatie om te leren gaan.
Ik kan geen andere plek vinden waar dit bericht goed bij past.. alleen het topic BAM moeders maar dat is toch weer heel iets anders.. mocht ik het beter ergens anders kunnen plaatsen dan hoor ik het graag!
Zo kort mogelijk samengevat mijn situatie:
Ik ben 31 jaar en nu 25 weken zwanger. Na 7 jaar huwelijk waarin ik dacht dat alles goed zat zijn we samen bewust zwanger geraakt. Na 3 maanden zwangerschap bleek mijn inmiddels ex man al een tijd een behoorlijke burn out/depressie te hebben.
Hij was/is niet gelukkig in Nederland ( is vanuit het buitenland hierheen geemigreerd ivm onze relatie 7 jaar terug) en kan hier niet aarden. Hij heeft besloten terug te gaan naar land van herkomst en is dan ook 2 maanden geleden vertrokken.
Het ziet er niet naar uit dat hij nog terug komt en we zijn dan ook inmiddels gescheiden daar ik alleen verder moet. ( mee gaan was absoluut geen optie).
Ondanks dat ik ontzettend blij ben met mijn straks geboren zoontje heb ik ook heel veel verdriet. Dit is niet hoe ik het voor mij had gezien en ik hou nog steeds van mijn ex en mis hem ontzettend ondanks het feit dat hij mij zo heeft laten barsten.
We hebben wekelijks contact via berichten en hij geeft aan contact te willen houden met mij en ons kind, iets wat ik toejuich maar ondanks dat zal hij fysiek niet tot weinig aanwezig zijn dankzij de enorme afstand.
Gelukkig heb ik een grote familie en een vriendengroep die voor mij klaar staat en ben ik dus nooit echt alleen. Ondanks mijn vrienden en familie is er niemand om mij heen die echt kan begrijpen wat ik doormaak en hoe ik mij voel ( ellendig, soms moedig, soms blij, soms intens verdrietig en dat allemaal door elkaar)
Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb kunnen vertellen en ben beniewd naar de ervaringsverhalen van jullie!
Ps: ik kom uit omgeving Haarlem, misschien zijn er meer meiden met een vergelijkbare situatie die contact willen en een beetje van dezelfde leeftijd zijn?
Liefs, Gullum
Na een enorm gevoel van eenzaamheid en verdriet mezelf toch maar hier aangemeld met de hoop ervaring op te doen, wellicht contacten te vinden met mensen die ook deze situatie kennen of gekend hebben en het ultieme doel om beter met de situatie om te leren gaan.
Ik kan geen andere plek vinden waar dit bericht goed bij past.. alleen het topic BAM moeders maar dat is toch weer heel iets anders.. mocht ik het beter ergens anders kunnen plaatsen dan hoor ik het graag!
Zo kort mogelijk samengevat mijn situatie:
Ik ben 31 jaar en nu 25 weken zwanger. Na 7 jaar huwelijk waarin ik dacht dat alles goed zat zijn we samen bewust zwanger geraakt. Na 3 maanden zwangerschap bleek mijn inmiddels ex man al een tijd een behoorlijke burn out/depressie te hebben.
Hij was/is niet gelukkig in Nederland ( is vanuit het buitenland hierheen geemigreerd ivm onze relatie 7 jaar terug) en kan hier niet aarden. Hij heeft besloten terug te gaan naar land van herkomst en is dan ook 2 maanden geleden vertrokken.
Het ziet er niet naar uit dat hij nog terug komt en we zijn dan ook inmiddels gescheiden daar ik alleen verder moet. ( mee gaan was absoluut geen optie).
Ondanks dat ik ontzettend blij ben met mijn straks geboren zoontje heb ik ook heel veel verdriet. Dit is niet hoe ik het voor mij had gezien en ik hou nog steeds van mijn ex en mis hem ontzettend ondanks het feit dat hij mij zo heeft laten barsten.
We hebben wekelijks contact via berichten en hij geeft aan contact te willen houden met mij en ons kind, iets wat ik toejuich maar ondanks dat zal hij fysiek niet tot weinig aanwezig zijn dankzij de enorme afstand.
Gelukkig heb ik een grote familie en een vriendengroep die voor mij klaar staat en ben ik dus nooit echt alleen. Ondanks mijn vrienden en familie is er niemand om mij heen die echt kan begrijpen wat ik doormaak en hoe ik mij voel ( ellendig, soms moedig, soms blij, soms intens verdrietig en dat allemaal door elkaar)
Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb kunnen vertellen en ben beniewd naar de ervaringsverhalen van jullie!
Ps: ik kom uit omgeving Haarlem, misschien zijn er meer meiden met een vergelijkbare situatie die contact willen en een beetje van dezelfde leeftijd zijn?
Liefs, Gullum
dinsdag 30 april 2019 om 21:11
Beste Gullum,
Wat een heftig verhaal.
Mijn man is ook vanuit het buitenland (midden Oosten) naar Nederland gekomen (voor onze relatie). Ook ik werd zwanger op jouw leeftijd... Gelukkig is hij niet vertrokken. Maar oh wat heeft hij altijd een heimwee gehad. De laatste jaren gaat dat beter gelukkig.
Wat had ik jou gegund dat jouw man nog even langer was gebleven tot hij zijn eigen gezin hier zou hebben. Voor mijn man heeft dát het meeste geholpen...
Wat ontzettend heftig dat hij er nu niet is in de tijd dat je elkaar zo nodig hebt...
Wel fijn om te lezen dat je ondanks alles wel blij bent met de komst van jullie kindje...
Ik wil je ontzettend veel sterkte en kracht toewensen!
Wat een heftig verhaal.
Mijn man is ook vanuit het buitenland (midden Oosten) naar Nederland gekomen (voor onze relatie). Ook ik werd zwanger op jouw leeftijd... Gelukkig is hij niet vertrokken. Maar oh wat heeft hij altijd een heimwee gehad. De laatste jaren gaat dat beter gelukkig.
Wat had ik jou gegund dat jouw man nog even langer was gebleven tot hij zijn eigen gezin hier zou hebben. Voor mijn man heeft dát het meeste geholpen...
Wat ontzettend heftig dat hij er nu niet is in de tijd dat je elkaar zo nodig hebt...
Wel fijn om te lezen dat je ondanks alles wel blij bent met de komst van jullie kindje...
Ik wil je ontzettend veel sterkte en kracht toewensen!
dinsdag 30 april 2019 om 21:15
Wat fijn dat het bij jou wel goed verloopt! Stiekem blijf ik toch nog de hoop houden dat hij terug komt en blijft als t kleine mannetje er is. Dat kleine beetje hoop blijft denk ik helaas tot na dat hij geboren is. Dat maakt het nu ook zo lastig om verder te gaan en de draad op te pakken. Bedankt voor je lieve bericht!Marigold1986 schreef: ↑30-04-2019 21:11Beste Gullum,
Wat een heftig verhaal.
Mijn man is ook vanuit het buitenland (midden Oosten) naar Nederland gekomen (voor onze relatie). Ook ik werd zwanger op jouw leeftijd... Gelukkig is hij niet vertrokken. Maar oh wat heeft hij altijd een heimwee gehad. De laatste jaren gaat dat beter gelukkig.
Wat had ik jou gegund dat jouw man nog even langer was gebleven tot hij zijn eigen gezin hier zou hebben. Voor mijn man heeft dát het meeste geholpen...
Wat ontzettend heftig dat hij er nu niet is in de tijd dat je elkaar zo nodig hebt...
Wel fijn om te lezen dat je ondanks alles wel blij bent met de komst van jullie kindje...
Ik wil je ontzettend veel sterkte en kracht toewensen!
dinsdag 30 april 2019 om 21:16
Je ex is een schijtvent die jou alleen laat zitten. Jullie wekelijks contact levert jou niks op, behalve verdriet en een extra verantwoordelijkheid voor jou om hem te beschermen want hij heeft het zo moeilijk. Laat m gaan. Zorg voor jezelf en je kind. Als hij iets wil gaan betekenen voor zijn kind moet hij dat zelf organiseren, daar ben jij niet verantwoordelijk voor.
@sugarmiss: er komt net zoveel ellende op het pad als dat to dat toelaat. To is niemand uitleg schuldig en hoeft ook geen verantwoording af te leggen. Ook hoeft zij haar ex niet te steunen of te sparen.
@sugarmiss: er komt net zoveel ellende op het pad als dat to dat toelaat. To is niemand uitleg schuldig en hoeft ook geen verantwoording af te leggen. Ook hoeft zij haar ex niet te steunen of te sparen.
puck-en-hans wijzigde dit bericht op 30-04-2019 21:26
0.52% gewijzigd
Je hoeft niet overal iets van te vinden.
dinsdag 30 april 2019 om 21:17
Ik focus mij ook liever op het positieve dan het negatieve.. en ik verwacht dan ook geen hoop ellende maar wellicht wat hobbels op de weg
dinsdag 30 april 2019 om 21:20
Goh wat een aardig bericht. Dit is net zoiets als in een topic over liefdesverdriet schrijven "vervelend voor je. Gelukkig is mijn relatie nog wel aan!".Marigold1986 schreef: ↑30-04-2019 21:11Beste Gullum,
Wat een heftig verhaal.
Mijn man is ook vanuit het buitenland (midden Oosten) naar Nederland gekomen (voor onze relatie). Ook ik werd zwanger op jouw leeftijd... Gelukkig is hij niet vertrokken. Maar oh wat heeft hij altijd een heimwee gehad. De laatste jaren gaat dat beter gelukkig.
Wat had ik jou gegund dat jouw man nog even langer was gebleven tot hij zijn eigen gezin hier zou hebben. Voor mijn man heeft dát het meeste geholpen...
Wat ontzettend heftig dat hij er nu niet is in de tijd dat je elkaar zo nodig hebt...
Wel fijn om te lezen dat je ondanks alles wel blij bent met de komst van jullie kindje...
Ik wil je ontzettend veel sterkte en kracht toewensen!
Je zal het vast goed bedoelen, maar het komt nogal verkneukelend over.
dinsdag 30 april 2019 om 21:21
Zo moet je ook echt blijven denken. Voor jezelf en voor je kleintje. Goed van je!
Je schrijft dat je familie er wel is, dat is fijn! Kun je enige hulp en steun verwachten van hen?
dinsdag 30 april 2019 om 21:24
Als dat zo is, dan hoor ik dat graag van TO, en in dat geval mijn oprechte excuses...
dinsdag 30 april 2019 om 21:28
Nou inderdaad. Sterkte to. Er is nog een topic hier. Die dame is ook ineens verlaten. Misschien wat herkenning voor je?roosje1976 schreef: ↑30-04-2019 21:19Misschien een lullige opmerking en zo bedoel ik het niet. Maar allemachtig....had hij dit niet een half jaar geleden kunnen bedenken. Ik vind het echt een vreselijke kut actie van je ex!!!
dinsdag 30 april 2019 om 21:28
Blijkbaar had hij het niet eerder kunnen bedenken:( de enorme burn out speelt natuurlijk ook mee en die heeft hij en ook ik niet zien aankomen of aangevoelt. Ik heb enorm veel steun van zijn en mijn familie al is het natuurlijk zijn steun die je mist en vooral nodig hebt. Is hij een enorme zak, ik vind het lastig om dat nu te voelen omdat het houden van nog teveel in de weg zit.. gedraagt hij zich als een zak.. absoluut. Het is gewoon een hele moeilijke en verwarrende situatie
Vooral de positieve berichten doen mij goed en postieve ervaringsverhalen en of tips zijn super welkom!
Vooral de positieve berichten doen mij goed en postieve ervaringsverhalen en of tips zijn super welkom!
dinsdag 30 april 2019 om 21:31
Dit! Waarom komt hij daar na 7 jaar pas mee? En waarom pas als je al (te lang) zwanger bent? Als het alleen om heimwee gaat, waarom heeft hij jou dan niet proberen over te halen om nu samen in zijn land te gaan wonen?roosje1976 schreef: ↑30-04-2019 21:19Misschien een lullige opmerking en zo bedoel ik het niet. Maar allemachtig...
.had hij dit niet een half jaar geleden kunnen bedenken.
Ik vind het echt een vreselijke kut actie van je ex!!!
dinsdag 30 april 2019 om 21:34
Waar staat dat hij dat niet heeft gedaan?redbulletje schreef: ↑30-04-2019 21:31Dit! Waarom komt hij daar na 7 jaar pas mee? En waarom pas als je al (te lang) zwanger bent? Als het alleen om heimwee gaat, waarom heeft hij jou dan niet proberen over te halen om nu samen in zijn land te gaan wonen?
dinsdag 30 april 2019 om 21:35
dinsdag 30 april 2019 om 21:35
dinsdag 30 april 2019 om 21:36
Buiten het feit dat ik echt uitkijk naar de dag dat mn kleine mannetje geboren wordt zie ik ook tegen een aantal dingen heel erg op... het niet kunnen delen van de enorme liefde die je voelt met een partner die hetzelfde voelt.. alle 'eerste' dingen delen met je partner ( lachje, kruipje, stapje etc ). Altijd alles alleen doen ( ondanks familie en vrienden die natuurlijk willen helpen ), alleen beslissingen nemen.. geen overleg etc. Lijkt hij op zn papa.., zal hij ooit een vader figuur kennen of missen, hoe leg ik het later uit.. en zo nog tal van piekergedachtes.
Waar ik me op verheug..: eindelijk in mn armen voelen, knuffelen, lachen, door dit fantastische kereltje de kracht krijgen/nemen/hebben om de hele wereld aan te kunnen en de beste moeder te worden die hij verdient, leuke dingen samen ondernemen en een mooi nieuw leven opbouwen. Nieuwe mensen leren kennen!
Gelukkig ook genoeg positieve dingen.. maarja die houden je niet wakker snachts
Waar ik me op verheug..: eindelijk in mn armen voelen, knuffelen, lachen, door dit fantastische kereltje de kracht krijgen/nemen/hebben om de hele wereld aan te kunnen en de beste moeder te worden die hij verdient, leuke dingen samen ondernemen en een mooi nieuw leven opbouwen. Nieuwe mensen leren kennen!
Gelukkig ook genoeg positieve dingen.. maarja die houden je niet wakker snachts